Papa, Bunyagi Ako!
José Armando González Mondragón, Mexico
Sa dihang ako naglakaw sa may pultahan usa ka gabii, si Jessie, ang akong unom ka tuig nga anak nga babaye, naglingkod sa usa ka lingkuranan sa among kusina. Ang iyang panagway nakapabalaka kanako. Nangutana ako kaniya unsay nahitabo.
“Papa, tinuod ba nga ako usa ka anak sa yawa? nangutana siya uban sa hilabihan nga kabalaka.
Ang iyang pangutana miigo kanako sama sa usa ka baldi sa bugnaw nga tubig. Si Jessie miingon nga ang tulo ka bulan nga igsoong babaye sa iyang higala nabunyagan na. Si Jessie natingala ug nangutana sa iyang higala ngano nga ang iyang manghud nga babaye gibunyagan sa bata pa kaayo og edad. Ang iyang higala mitubag nga ang tanang mga bata kinahanglan nga mabunyagan.
“Wala pa ka mabunyagi?” ang iyang higala nangutana. Sa dihang si Jessie miingon nga wala pa, ang iyang higala miinsistir nga siya usa ka anak sa yawa.
“Papa, bunyagi ako!” pasabut ni Jessie. “Dili ko gusto nga mahimong anak sa yawa!”
Nakaamgo ko nga kining hagit nagkinahanglan nga sulbaron diha-diha dayon. Gipasabut nako ang kaimportante sa bunyag ug sa unsang paagi nga ang mga bata wala magkinahanglan og bunyag hangtud nga sila moabut og otso anyos (tan-awa sa Moroni 8:11–23). Tungod kay siya says anyos pa lamang, giingnan nako si Jessie nga siya kinahanglan nga magpaabut og mubo nga panahon sa dili pa siya bunyagan. Gisigurado nako kaniya nga siya usa ka anak sa Dios ug Siya nahigugma kaniya. Ang iyang pangutana midala kanako sa Moroni 10:4–5, diin si Moroni nagsulti kanato sa unsang paagi nga atong mahibaloan ang “kamatuoran sa tanan nga mga butang.”
Human sa pagbasa niining mga bersikulo, nangutana ako kon gusto ba niyang mag-ampo sa Langitnong Amahan ug mangutana Kaniya kon ang mga butang nga among giistoryahan dili ba tinuod. Miingon siya og oo.
Kami dungan nga nangluhod, ug si Jessie miduko sa iyang ulo ug nag-ampo, “Amahan sa Langit, gusto nakong masayran kon ang mga butang nga gisulti sa akong papa tinuod. Sa pangalan ni Jesukristo, amen.”
Nakaamgo ako nga akong gitugutan ang akong anak nga babaye sa pagsulti sa usa sa labing mahinungdanon nga mga pag-ampo sa iyang kinabuhi. Misugod ako sa pagpangamuyo sa akong kasingkasing sama sa akong gibuhat sa una, naghangyo sa Langitnong Amahan sa pagtubag sa iyang pag-ampo.
Human sa pipila ka minutos, siya miingon, “Wala akoy nadunggan bisan unsa nga butang.” Gikugos nako siya ug miingon, “Langitnong Amahan ipadala kanamo ang Maghuhupay, kinsa motubag kanamo uban sa …” Gibutang nako ang akong kamot sa akong kasingkasing. Siya mipahunong kanako ug miingon, “Uban sa mainitong pagbati sa akong dughan! Nabati ko kini, Papa!”
Gigakos nako siya og hugot ug nagpasalamat sa Langitnong Amahan sa pagtubag sa iyang pag-ampo. Nabati usab nako ang kainit sulod sa akong dughan. Miingon ko ni Jessie nga ang iyang gibati mao ang tubag sa iyang pag-ampo ug karon siya nasayud nga siya usa ka anak nga babaye sa Dios ug nga siya kinahanglan nga mabunyagan inig ka otso anyos. Siya miingon kanako nga siya magpaabut.
Daghang katuigan ang milabay sukad niadto nga kasinatian, apan kini nagpahinumdom gihapon kanako nga ang Langitnong Amahan motuman sa Iyang mga saad.
Misugod ako sa pagpangamuyo sa akong kasingkasing sama sa akong gibuhat sa una, naghangyo sa Langitnong Amahan sa pagtubag sa pag-ampo sa akong anak nga babaye.