Ang Gakos alang kang Jennifer
“Pagmalipayon” (Matthew 9:22).
Si Jennifer misarado sa pultahan sa iyang higdaanan ug midiretso og higda. Iyang gitrapohan ang init-init, basa nga luha sa iyang mga aping ug naningkamot nga mahunong ang iyang pagbakho.
Bag-ohay lang siyang nakiglalis sa iyang mga igsoon. Si Mama ug si Papa nakalakaw na ngadto sa grocery store, ug maingon og dili na sila mamauli.
Gibati ni Jennifer ang kalisang. Samtang naningkamot siyang mahunong sa pagkurog ang iyang mga ngabil, gibati gihapon niya ang labihan ka dili malipayon. “Kon si Mama ug si Papa ania pa sa balay, mas maayo ra unta ang tanan,” siya naghunahuna.
Dayon nahinumduman ni Jennifer ang pipila ka butang nga iyang nakat-unan sa Primary kabahin sa pag-ampo. “Mahimo kang mag-ampo bisan kanus-a,” miingon ang iyang magtutudlo sa Primary. “Mahimo kang mag-ampo kon gibati nimo ang kalipay ug kon gibati nimo ang kaguol.”
Miluhod si Jennifer sa kilid sa iyang higdaanan. Iyang gitabon ang habol sa iyang ulo aron dili siya mabalda kon adunay moabli sa pultahan. Gitrapohan niya og usab ang iyang luha, mikyugpos, ug misugod sa pag-ampo.
“Langitnong Amahan,” miingon siya, “palihug pasayloa ako sa akong pagpakig-away sa akong mga igsoon karon. Ug palihug tabangi akong mas momaayo ang akong pagbati. Sa pangalan ni Jesukristo, amen.”
Karon si Jennifer dili na kahilakon. Sa hinay-hinay, ang sakit nga pagbati sa sulod napulihan og usa ka init, malinawon nga pagbati. Gibati niya ang kamaayo ug gihigugma sama nga adunay tawo nga naggakos kaniya.
Sa dihang namauli na ang iyang mga ginikanan sa wala madugay, si Jennifer nakapangayo na og pasaylo ug nakigdula na sa iyang mga igsoon. Sa pagsulod ni Mama sa may pultahan, midagan si Jennifer ug migakos sa paghimamat kaniya. Ang gakos gikan ni Mama nindot kaayong pamation, apan si Jennifer nakakat-on nga kon si Mama wala sa balay, bation gihapon niya ang mahupayon nga gugma sa Langitnong Amahan.
Paghulagway pinaagi ni James Johnson