Տոնելով Բարօրության Ծրագրի 75 տարիները
Եկեղեցու 181-րդ ամենամյա գերագույն համաժողովի մի շարք ելույթներ նվիրված էին Եկեղեցու բարօրության ծրագրին, որն այժմ 75 տարեկան է:
1936թ.՝ ծրագրի հռչակման օրը, Նախագահ Դեյվիդ Օ. Մակքեյը, որն այդ ժամանակ Առաջին Նախագահության խորհրդական էր, հաստատեց Եկեղեցու բարօրության ծրագրի աստվածայնորեն ոգեշնչված ծագման մասին. «[Բարօրության ծրագիրը] հիմնված է աստվածային հայտնության վրա, և աշխարհում չկա որևէ այլ կազմակերպություն, որը կարող է այսպես արդյունավետ հոգ տանել իր անդամների համար»: 1
Յոթանասունհինգ տարիները եկան ու գնացին: Տնտեսական փուլերը եկան-գնացին, կրկին սկսեցին: Աշխարհը ենթարկվեց հասարակական և մշակութային ահռելի փոփոխությունների, իսկ Եկեղեցին վիթխարի աճ արձանագրեց:
Սակայն խոսքերը, որ 1936թ. այդ օրը հնչեցին աստվածայնորեն ոգեշնչված Եկեղեցու բարօրության ծրագրի մասին, ճշմարիտ են այսօր ևս, ինչպես և այդ պահին:
Բարօրության սկզբունքները
1929թ. Միացյալ Նահանգները ֆինանսական խոշոր վնասներ կրեց, երբ արժեթղթերի շուկան տապալվեց: 1932թ. Յուտայում գործազրկությունը հասավ 35,8 տոկոսի:
Թեև Եկեղեցին ուներ բարօրության իր սկզբունքները, ներառյալ պահեստների համակարգը և ծրագրերը, որոնք օգնում էին անդամներին աշխատանք գտնել, շատ անդամներ դիմեցին կառավարության օգնությանը:
«Ես համոզված եմ, որ մարդկանց մոտ աճում է միտումը՝ փորձել Միացյալ Նահանգների կառավարությունից ստանալ ինչ-որ բան՝ դրա դիմաց երբևէ վճարելու շատ քիչ հույսով», - այդ ժամանակ նկատել է Նախագահ Հեբեր Ջ. Գրանտը (1856-1945):2
Եկեղեցու ղեկավարները ցանկանում էին օգնել մաքառող անդամներին՝ չխրախուսելով անգործությունը և սեփականության իրավունքի զգացումը: Նպատակը կայանում էր՝ օգնել մարդկանց օգնելու իրենց անկախ դառնալ:
1933թ. Առաջին Նախագահությունը հայտարարեց. «Մեր ունակ անդամները, բացառությամբ ամենածայրահեղ դեպքերի, չպետք է հայտնվեն այնպիսի անհարմար վիճակում, երբ ընդունում են որևէ բան ոչինչ չտալով: … Օգնությունը սպասավորող Եկեղեցու պաշտոնյաները պետք է գտնեն ճանապարհներ և միջոցներ, որոնցով Եկեղեցու ունակ անդամները, ովքեր կարիքի մեջ են, կարողանան վարձահատույց լինել իրենց տրված օգնության համար՝ որևէ ծառայություն մատուցելով»:3
Ունենալով գործող սկզբունքներ և Սրբերի հավատքը, Եկեղեցու առանձին միավորները, ինչպես նաև Եկեղեցին ամբողջությամբ, անցան աշխատանքի՝ կազմակերպելով կարի և պահածոյացման դասեր, համակարգելով ծրագրերի աշխատանքը, ձեռք բերելով ֆերմաներ և շեշտելով արդարակյաց, խնայող և անկախ ապրելակերպի կարևորությունը:
Եկեղեցու Բարօրության Ծրագիրը
Եկեղեցու Անվտանգության Ծրագրի հիմնումից հետո (1938թ. վերանվանվել է Եկեղեցու Բարօրության Ծրագիր), մարդիկ հնարավորություն ստացան իրենց ունակությունների սահմաններում աշխատել իրենց ստացած օգնության դիմաց: Ծրագիրը ուսուցանում էր մարդկանց օգտվել իրենց իսկ միջոցներից «իրենց օգնելու» համար, օգնության այլ աղբյուրների դիմելու փոխարեն:
«Մեր հիմնական նպատակն էր հիմնել … այնպիսի մի համակարգ, որի օգնությամբ անգործությունը կվերանա, նպաստների չարիքը դուրս կգա, և անկախությունը, աշխատասիրությունը, խնայողությունը և ինքնահարգանքը կրկին կհաստատվեն մեր ժողովրդի մեջ», - ասել է Նախագահ Գրանտը 1936թ. հոկտեմբերի գերագույն համաժողովին: «Աշխատանքը պետք է կրկին վերահաստատվի որպես ղեկավարող սկզբունք մեր Եկեղեցու անդամների կյանքում»:4
Տարիների ընթացքում Եկեղեցու բարօրության համակարգը տարբեր ծրագրեր է ընդգրկել՝ հասարակական (այժմ՝ ՎՕՍ Ընտանեկան ծառայություններ), ՎՕՍ Բարեգործական ծառայություններ, Մարդասիրական ծառայություններ և Ծայրահեղ իրավիճակների արձագանքման ծառայություններ: Այս և մյուս ծրագրերը օրհնել են հարյուր հազարավոր անդամների կյանքը՝ ինչպես Եկեղեցու, այնպես էլ՝ Եկեղեցուց դուրս:
Միջազգային գործունեություն
Անգամ Մեծ Ճգնաժամից հետո, Երկրորդ Համաշխարհային Պատերազմի սկզբին, Նախագահ Ջ. Ռուբեն Քլարկ Կրտսերը՝ Առաջին Նախագահության Երկրորդ Խորհրդականը, իմաստությամբ խորհուրդ տվեց շարունակել բարօրության ծրագիրը: 1945թ. հոկտեմբերին, ԱՄՆ Նախագահ Հարի Ս. Թրումենը հանձնարարեց Եկեղեցու Նախագահ Ջորջ Ալբերտ Սմիթին (1870-1951) որոշել, թե ինչպես և երբ կարելի է իրեր ուղարկել պատերազմից ավիրված Եվրոպայի տարածքներ: Ի զարմանս Նախագահ Թրումենի, Եկեղեցու ղեկավարները պատասխանեցին, որ սնունդը, հագուստը և օգնության այլ պարագաները արդեն հավաքվել են և պատրաստ են առաքման համար:
Ժամանակի ընթացքում Եկեղեցին ընդլայնեց իր բարօրության ծրագրերը, ընդգրկելով կարիքի մեջ գտնվող ավելի շատ տարածքներ, ներառյալ նոր աշխարհագրական տարածքներ: 1970-ականներին, Եկեղեցին տարածեց բարօրության իր ծրագրերը և արտադրությունը, բացելով դրանք Մեքսիկայում, Անգլիայում և Խաղաղօվկիանոսյան կղզիներում: Հաջորդ տասնամյակի ընթացքում Արգենտինան, Չիլին, Պարագվայը և Ուրուգվայը դարձան Միացյալ Նահանգներից դուրս առաջին երկրները, որտեղ բացվեցին Եկեղեցու զբաղվածության կենտրոնները:
1985թ. Եկեղեցու մարդասիրական ծառայությունների ձևավորման հետ մեկտեղ Եկեղեցու բարօրության միջազգային ջանքերը աննախադեպ աճ գրանցեցին, հավաքելով և ուղարկելով հագուստ և այլ պարագաներ աշխարհով մեկ՝ արձագանքելով աղքատությանը և աղետներին:
Այսօր, Եկեղեցու միջազգային անդամության աճը, հատկապես զարգացող երկրներում, նոր մարտահրավերներ են առաջ քաշում, որոնց բարօրության ծրագիրը աշխատում է հարմարվել:
Ոգեշնչված ծրագիր այսօրվա համար
Բարօրության հիմնական սկզբունքները՝ ինքնապահովումը և աշխատասիրությունը, մնում են նույնը այսօր ևս, ինչպես այն ժամանակ, երբ Տերը պատվիրեց Ադամին. «Երեսիդ քրտինքովը հաց ուտես» (Ծննդոց Գ.19):
Վերջին օրերում Տերը հայտարարել է. «Եվ շտեմարանը պետք է պահվի եկեղեցու նվիրաբերումների միջոցով. և այրիներն ու որբերը պետք է ապահովվեն, ինչպես նաև աղքատները» (ՎևՈւ 83.6): Ապա Նա մեզ հիշեցնում է. «Սակայն դա անպայման պետք է արվի իմ իսկ ձևով» (ՎևՈւ 104.16):
Բարօրության սկզբունքները գործում են ողջ աշխարհում անդամների կյանքում, լինելով ամենօրյա սկզբունքներ անհատների տներում:
«Եկեղեցու և Տիրոջ իրական պահեստի ուժը գտնվում է Նրա ժողովրդի տներում և սրտերում», - ասել է Ռոբերտ Դ. Հեյլսը՝ Տասներկու Առաքյալների Քվորումից:5
Երբ անհատները Հիսուս Քրիստոսի հանդեպ հավատքի միջոցով զարգացնում են իրենց ինքնապահովման ունակությունները, իրականանում է ծրագրի երկարաժամկետ նպատակը, ինչպես այն սահմանել է Նախագահ Քլարկը՝ «Եկեղեցու անդամների՝ տվողների և ստացողների բնավորության ձևավորումը, փրկելով նրանց մեջ լավագույնը և արթնացնելով հոգու ննջող հարստությունը, բերելով այն ծաղկման և բերքատվության, ինչը, ի վերջո, հանդիսանում է այս Եկեղեցու գոյության առաքելությունը, նպատակը և պատճառը»:6
Առաջին Նախագահությունից՝Նախագահներ Դեյվիդ Օ. Մակքեյը, Հեբեր Ջ. Գրանտը և Ջ. Ռուբեն Քլարկ Կրտսերը (ձախից աջ) 1940թ. Բարօրության Հրապարակ այցի ժամանակ:
Լինի հաց թխելը (վերին ձախում), խաղող աճեցնելը (վերին աջում), թե որևէ այլկերպ օգնություն տրամադրելը, Եկեղեցու Բարօրության ծրագիրը նպատակ ունի զարգացնելու ինքնապահովման ունակություններ՝ Հիսուս Քրիստոսի հանդեպ հավատքի միջոցով: