មេរៀនមួយពីឪពុកខ្ញុំ
ដោយអែលឌើរ ដាវីឌ អេ បែដណា
នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់
ខ្ញុំបានរៀនមេរៀនអស្ចារ្យមួយពីឪពុកខ្ញុំអំពីសិទ្ធិអំណាច និង អំណាចបព្វជិតភាព ។
ខ្ញុំបានចម្រើនវ័យធំឡើងក្នុងផ្ទះដែលមានម្ដាយដ៏ស្មោះត្រង់ និង ឪពុកដ៏អស្ចារ្យ ។ ឪពុកខ្ញុំមិនមែនជាសមាជិកសាសនាចក្រយើងទេ ប៉ុន្តែនៅតែមកការប្រជុំនានារបស់សាសនាចក្រយើងជាមួយគ្រួសារខ្ញុំ ។ គាត់បានបង្រៀនក្រុមបាល់បោះរបស់វួដយើង ហើយបានជួយសកម្មភាពក្រុមកាយរិទ្ធិ ។
កាលនៅតូចខ្ញុំបានសួរឪពុកខ្ញុំជាច្រើនដងរៀងរាល់សប្ដាហ៍ថា ពេលណាគាត់នឹងទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ ឪពុករបស់ខ្ញុំបានឆ្លើយរាល់លើក « ដាវីឌប៉ានឹងចូលជាសមាជិកសាសនាចក្រពេលប៉ាដឹងថាវាជារឿងត្រឹមត្រូវដើម្បីធ្វើវា » ។
នាថ្ងៃអាទិត្យមួយ ខ្ញុំបានសួរឪពុកខ្ញុំថា ពេលណាគាត់នឹងទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ គាត់គ្រាន់តែញញឹម ហើយបានសួរខ្ញុំសំណួរនេះ ។ « ដាវីឌសាសនាចក្រកូនបង្រៀនថាបព្វជិតភាពត្រូវបានដកចេញពីផែនដីក្នុងគ្រាបុរាណ ហើយត្រូវបានស្ដារឡើងវិញដោយសារទូតសួគ៌ា ។ ប្រសិនបើសាសនាចក្ររបស់កូនពិតជាបានស្តារនូវបព្វជិតភាពរបស់ព្រះឡើងវិញមែននោះ ហេតុអ្វីបុរសជាច្រើនក្នុងសាសនាចក្រកូនពុំបានធ្វើកាតព្វកិច្ចបព្វជិតភាពរបស់ពួកគេ ឲ្យខុសប្លែកពីបុរសៗនៅក្នុងសាសនាចក្ររបស់ប៉ាអញ្ចឹង ? »
ខ្ញុំគ្មានគំនិតអ្វីឡើយ ។ ខ្ញុំគ្មានចម្លើយសម្រាប់ឪពុកខ្ញុំទេ ។
ខ្ញុំបានដឹងថាបុរសដែលកាន់បព្វជិតភាព គួរតែ ធ្វើអ្វីមួយខុសពីបុរសដទៃទៀត ។ អ្នកកាន់បព្វជិតភាពមិនគួរគ្រាន់តែទទួលសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពប៉ុណ្ណោះទេ តែត្រូវស្មោះត្រង់ និង សក្តិសមដើម្បីអនុវត្តអំណាចនៃព្រះផងដែរ ។
ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តថាខ្ញុំនឹងមិនចង់ធ្វើជាគំរូអាក្រក់ដល់ឪពុកខ្ញុំឡើយ ។ និយាយសាមញ្ញទៅគឺខ្ញុំចង់ក្លាយជាក្មេងល្អ ។ ព្រះអម្ចាស់ត្រូវការយើងទាំងអស់គ្នាដែលជាអ្នកកាន់បព្វជិតភាពឲ្យក្លាយជាមនុស្សប្រកបដោយកិត្តិយស គុណធម៌ និង ជាក្មេងល្អនៅគ្រប់ពេល និង គ្រប់ទីកន្លែង ។
ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ឪពុករបស់ខ្ញុំ ត្រូវ បានជ្រមុជទឹក ។ ខ្ញុំបានមានឱកាសប្រគល់បព្វជិតភាពអើរ៉ុន និង មិលគីស្សាដែកដល់គាត់ ។ បទពិសោធន៍ដ៏អស្ចារ្យមួយក្នុងជីវិតខ្ញុំគឺការឃើញឪពុកខ្ញុំទទួលសិទ្ធិអំណាច និង ទីបំផុតគឺអំណាចនៃបព្វជិតភាព ។