« ខ្ញុំបាន ប្តេជ្ញាចិត្ត ចំពោះព្រះ »
សាសនាចក្រត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅក្នុង ហ្គោយ៉ាខាណា អេក្វាឌ័រ ដោយសារមានការខិតខំដ៏ខ្លាំងពី វើរជីលីអូ ស៊ីម៉ារ៉ុន ដែលបានធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏លំបាកដើម្បីបន្តស្មោះត្រង់ចំពោះទីបន្ទាល់របស់លោក ។
រចនាលម្អរូបភាពនៃអ្នកនិពន្ធ
វើរជីលីអូ ស៊ីម៉ារ៉ុន សាលាស្សា គឺជាអ្នកដឹកនាំម្នាក់ក្នុងតំបន់ ឆាឈីដែលជាសហគមន៍កំណើតរបស់លោកនៅប្រទេស អេក្វាឌ័រ ភាគខាងជើង ។ មកដល់សព្វថ្ងៃនេះ តំបន់ឆាឈី រក្សារបៀបពិសេសនៃជីវិតរបស់ពួកគេ ព្រមទាំងប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌ផ្ទាល់របស់ពួកគេជាមួយនឹងក្រុមប្រឹក្សាឃុំ អភិបាល និង តុលាការ ។ ជាទូទៅ តួនាទីនៃថ្នាក់ដឹកនាំទាំងនេះគឺជាមុខងារដ៏មានកិត្តិយស ដល់ក្រុមគ្រួសារដែលបន្តកាន់តំណែងជាច្រើនជំនាន់ ហើយដែលត្រូវបានស្ថាបនាឡើងលើគោលការណ៍ដ៏ស៊ីជម្រៅមួយនៃការគោរព និង ការកោតសរសើរពីសហគមន៍ ។ ការគោរពដល់មុខតំណែងគឺជាទំនុកចិត្តមួយដែលត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ ហើយបន្តទៅដល់ជំនាន់ក្រោយៗទៀត ។
ប៉ុន្តែផែនការរបស់វើរជីលីអូ ស៊ីម៉ារ៉ុន សម្រាប់ជីវិតរបស់គាត់ត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរនៅឆ្នាំ ១៩៩៦ នៅពេលកូនប្រុសរបស់គាត់ វិលសុន បានត្រឡប់ពីការសិក្សានៅ គ្វីនីនដេ ដោយមានព្រះគម្ពីរមរមន ព្រមទាំងទីបន្ទាល់ដ៏រឹងមាំអំពីសាសនាថ្មីរបស់គាត់ ។ ពោរពេញដោយសេចក្តីជំនឿ និង ការរំភើបរបស់មនុស្សម្នាក់ដែលបានរកឃើញសេចក្តីពិត វិលសុន បានចែកចាយសារលិខិតនៃដំណឹងល្អជាមួយគ្រួសារខ្លួន ហើយពួកគេបានជ្រមុជទឹកភ្លាមនៅក្នុងទឹកទន្លេ កាណានដេ ។
នៅពេល ស៊ីម៉ារ៉ុនបានចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយមិត្តភក្ដិ និងអ្នកជិតខាងនៅតំបន់ ឆាឈីនោះបណ្តាលឲ្យមានជម្លោះដ៏ខ្លាំងក្លាមួយបានកើតមានឡើង ។ មនុស្សនៅក្នុងតំបន់ ឆាឈីនោះមានអារម្មណ៍ថា ជំនឿរបស់វើរជីលីអូ ស៊ីម៉ារ៉ុន បានធ្វើឲ្យគាត់ក្លាយជាជនមានជំនឿក្លែងក្លាយ ហើយថែមទាំងគិតចង់ធ្វើបាបលោកទៀតផង ។ មនុស្សផ្សេងទៀតយល់ថា ក្នុងនាមជាអភិបាលម្នាក់ លោកពុំគួរចូលរួមក្នុងជំនឿសាសនាថ្មីដែលអាចធ្វើឲ្យប្រជាជនមានការបែងចែកបក្សពួកឡើយ ។ ដោយសារកង្វល់នេះ នោះពួកគេបានយកគាត់ទៅជំនុំជម្រះនឹងក្រុមប្រឹក្សាឃុំ ។ វាគឺជាបទពិសោធន៍មួយដ៏លំបាកបំផុតនៅក្នុងជីវិតរបស់ វើរជីលីអូ ។
វិលសុនបាននិយាយពីអ្វីដែលបានកើតឡើង ៖ « ក្រុមប្រឹក្សាទាំងមូល បានប្រាប់ឪពុកខ្ញុំថា ‹ អ្នកនឹងនៅតែបន្តធ្វើជាអភិបាលរបស់យើងទៀត បើសិនអ្នកបោះបង់សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនោះចោល អ្នកត្រូវតែដកពាក្យសម្តីរបស់អ្នកវិញទៅ › ។ ឪពុករបស់ខ្ញុំបាននិយាយថា ‹ ខ្ញុំបានប្តេជ្ញាចិត្តចំពោះព្រះ ហើយនៅពេលមនុស្សម្នាក់បានធ្វើការតាំងចិត្តចំពោះព្រះ នោះការតាំងចិត្តនោះពុំអាចប្រែក្រឡាស់វិញបានទេ ។ ខ្ញុំពុំអាចបោះបង់សាសនាចក្រចោលបានឡើយ ។ បើសិនអ្នកគិតថាខ្ញុំគឺជាអភិបាលម្នាក់ដែលបានធ្វើឲ្យប្រជាជន ឆាឈីបាក់បែកគ្នានោះ ឱ បងប្អូនទាំងអស់របស់ខ្ញុំអើយ សូមបងប្អូនជ្រើសរើសមនុស្សម្នាក់ទៀតជំនួសតំណែងខ្ញុំក្នុងថ្ងៃនេះចុះ › ។ បន្ទាប់មកខ្ញុំបានឃើញឪពុកខ្ញុំយំ ។ ក្រុមប្រឹក្សានោះនៅស្ងៀមឈឹងអស់ពេលជាងប្រាំនាទី — ដោយគ្មាននរណាម្នាក់និយាយអ្វីឡើយ ។ បន្ទាប់មកមានម្នាក់បាននិយាយថា ‹ អញ្ចឹងសូមលោកអភិបាល ដើរចេញទៅ › ។ ឪពុកខ្ញុំបានក្រោកឈរឡើងយឺតៗ ទាំងម្តាយ បងស្រីខ្ញុំ និង ខ្ញុំបានដើរចេញទៅ ហើយចាកចេញពីក្រុមប្រឹក្សានោះ » ។
បន្ទាប់ពីបងប្រុស ស៊ីម៉ារ៉ុនត្រូវបានដកហូតចេញពីតំណែងរបស់ខ្លួនមក នោះមានការលំបាកជាច្រើនបានធ្លាក់មកលើគ្រួសារលោក ។ ដោយមានអារម្មណ៍ពីការមិនចូលចិត្តពីមនុស្សជាច្រើន ដែលធ្លាប់តែគោរពពួកគេ នោះក្រុមគ្រួសារនេះបានបែរទៅរកសេចក្តីជំនឿដែលពួកគេបានទទួលយក និង ផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដោយការតាំងចិត្តដ៏មុតមាំ ។ ប្រធានស្តេករបស់ពួកគេ អូម៉ា អ៊ីនត្រាយអាហ្គោ សេសា ពន្យល់ ៖ « ពួកគេបានចាប់ផ្តើមផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយទៀត ដល់គ្រួសារនិមួយៗក្នុងសហគមន៍នេះ ។ សាខា ហ្គោយ៉ាខាណាណ បានចាប់ផ្តើមជាមួយនឹង វើរជីលីអូ ស៊ីម៉ារ៉ុន និង កូនប្រុសរបស់លោកឈ្មោះ វិលសុន ។ សាសនាចក្រត្រូវបានស្ថាបនាឡើងដោយសារតែសេចក្តីជំនឿ កម្លាំង និង ទីបន្ទាល់របស់លោក » ។
គ្រាន់តែរយៈពេលពីរបីឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ កិច្ចខិតខំរបស់គ្រួសារ ស៊ីម៉ារ៉ុន បានទទួលផ្លែផ្កាយ៉ាងអស្ចារ្យ ។ នៅថ្ងៃទី ៣០ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៩៩ គឺជាថ្ងៃប្រារព្ធពីធីបុណ្យជ្រមុជទឹកដ៏ធំមួយនៅហ្គោយ៉ាខាណា ។ ប្រធាន អ៊ីនត្រាយអាហ្គោ បានប្រាប់ថា « យើងបានទៅដល់ទីនោះជាមួយប្រធានបេសកកម្ម រ៉ូប៊ើតូ ហ្គាសៀ ហើយយើងទាំងពីរនាក់បានចូលរួមនៅក្នុងថ្ងៃដ៏រុងរឿងនោះ ដែលនៅលើឆ្នេរនៃទន្លេ កាណានដេ មានអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពីរនាក់ជ្រមុជទឹកមនុស្ស៦០នាក់ ។ បន្ទាប់មកប្រធាន ហ្គាសៀ និង ខ្ញុំឈរម្ខាងម្នាក់ធ្វើពិធីបព្ជាក់ដល់អស់អ្នកដែលបានជ្រមុជទឹកហើយនោះជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រ ។ វាគឺជាឯកសិទ្ធិមួយដែលខ្ញុំនឹងមិនអាចបំភ្លេចបានក្នុងមួយជីវិតរបស់ខ្ញុំឡើយ » ។
ទោះបីជា វើរជីលីអូ បានបោះបង់តំណែងជាអភិបាលរបស់លោក ដើម្បីបន្តស្មោះត្រង់ចំពោះទីបន្ទាល់របស់ខ្លួនក្តី ក៏លោកអាចបន្តមរតកមួយផ្សេងទៀតដល់ជំនាន់ក្រោយៗ ៖ នោះគឺការបម្រើមនុស្សដោយការស្ថាបនាដំណឹងល្អនៅក្នុងចំណោមពួកគេ ។ លោកបានរស់នៅឃើញ វិលសុន បម្រើបេសកកម្មពេញម៉ោង ហើយបន្ទាប់មកបានត្រឡប់មកហ្គោយ៉ាខាណា វិញរៀបការជាមួយនឹង រុស ហើយមានកូនជាច្រើននាក់ ។ ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក វើរជីលីអូ បានទទួលមរណភាពទាំងភក្តីភាពចំពោះសាសនាចក្រ ។ ភរិយារបស់លោក លោកស្រីម៉ារៀ ជូណា អាប៉ា បានរស់នៅឃើញការហៅបម្រើរបស់កូនប្រុសខ្លួននៅឆ្នាំ ២០១៤ បម្រើជាប្រធានសាខានៅហ្គោយ៉ាខាណា ។
វិលសុន ដឹងយ៉ាងច្បាស់ពីកេរមរតកដែលឪពុករបស់ខ្លួនចង់ឲ្យលោកមានជានិច្ច ។ លោកនិយាយថា « ជីដូនជីតារបស់ខ្ញុំសុទ្ធតែធ្លាប់ធ្វើជាអភិបាល មេបញ្ជាការទាហាន ពលទ័ពដ៏ខ្លាំង » ។ « ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាលក្ខណៈដែលជីដូនជីតាទាំងអស់របស់ខ្ញុំមាន គឺវានៅតែមាននៅក្នុងខ្លួនខ្ញុំ ។ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំជាសមាជិកសាសនាចក្រម្នាក់ ភាពរឹងមាំទាំងអស់នោះបានជួយខ្ញុំឲ្យក្លាយជាទាហានដ៏ល្អម្នាក់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ។
ខាងលើ ៖ អ្នកដឹកនាំជំនាន់ថ្មី រុស និង វិលសុន ស៊ីម៉ារ៉ុននៃសាខា ហ្គោយ៉ាខាណា ( ជាមួយសមាជិកសាខានៅខាងឆ្វេងដៃ ) ។