Mangagsilapit sa Kanya
Ni-la-lak-bay ko ang ga-bi,
Ka-pag a-ko’y nag-i-i-sa—
At sa i-la-lim ng bit-’win,
Ang Diyos a-king na-da-ra-ma.
A-ko’y sa-sa-mo’t lu-lu-hod,
At sa ’king pu-so’y may tu-gon.
Pa-sa-nin ko’y na-wa-wa-la
At ang pu-so’y su-mi-sig-la.
Sa t’wing a-ko’y may-ro’ng a-sam
At sa Kan-ya’y su-ma-sa-mo
Ka-sa-gu-ta’y ’di ma-mas-dan,
Ngu-nit ba-tid sa ’king pu-so.
Bi-sig man N’ya’y ’di ma-da-ma
Sa pag-sa-lan-ta ng u-nos,
A-ko’y lig-tas kung sa Kan-ya
Ay ma-na-na-lig nang lu-bos.
A-nu-pa-man ang su-u-ngin,
O ang mag-ban-ta sa a-kin,
A-ko’y Kan-yang ’ni-li-lig-tas,
S’ya ang tang-gu-lan kong ang-kin.
Sa Kan-ya ay mag-si-la-pit,
Ka-yong mga na-ni-nim-dim,
Ka-yong ha-nap ay pa-hi-nga,
Ma-ngag-si-la-pit sa Kan-ya! Mangagsilapit sa Kanya!