ព្រះវិហារបរិសុទ្ធផ្តល់ទស្សនវិស័យកាន់តែខ្ពង់ខ្ពស់ដល់យើង
ដោយ ជីន ប៊ី ប៊ីងហាំ
ប្រធានសមាគមសង្គ្រោះទូទៅ
ព្រះវិហារបរិសុទ្ធបើកដួងចិត្តយើងឲ្យមានទស្សនវិស័យកាន់តែខ្ពង់ខ្ពស់ និងទូលំទូលាយឡើង គឺដូចជាកែវពង្រីកដែលមើលឃើញហ្វូងតារាច្បាស់ជាងភ្នែកផ្ទាល់របស់យើង ។
អនុស្សាវរីយ៍មួយចំនួនដ៏ជាក់ច្បាស់ និងសំខាន់បំផុតរបស់យើងអំពីការរស់នៅក្នុងសហរដ្ឋភាគមជ្ឈិមបូព៌ាកាលយើងជាឪពុកម្តាយវ័យក្មេង គឺជាការទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅ វ៉ាស៊ីងតោន ឌី. ស៊ី ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ។ កាលនោះមានតែព្រះវិហារបរិសុទ្ធនេះទេដែលបើកដំណើរការនៅភាគខាងកើតទន្លេមិស៊ីស៊ិបពី ។ ការដឹងថាពិធីបរិសុទ្ធនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធមានភាពចាំបាច់សម្រាប់កូនចៅទាំងអស់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ បានផ្តល់ការយល់ដឹងអំពីភាពបន្ទាន់ចំពោះកិច្ចខិតខំរបស់យើង ។
ដូចបងប្អូនជាច្រើននាក់ផងដែរ យើងបានរៀបចំមិត្តភក្តិឲ្យថែរក្សាកូនតូចៗរបស់យើង យើងបានធ្វើដំណើរទាំងយប់ជាមួយសមាជិកផ្សេងទៀតតាមឡានក្រុង ចំណាយពេលវេលាដ៏មានតម្លៃពីរបីថ្ងៃ ធ្វើកិច្ចការព្រះវិហារបរិសុទ្ធដោយអស់ពីសមត្ថភាព រួចជិះឡានក្រុងត្រឡប់មកផ្ទះវិញទាំងយប់ ដើម្បីយើងអាចចូលរួមការប្រជុំនៅព្រះវិហារនៅថ្ងៃអាទិត្យ ។ ការធ្វើដំណើរទាំងនោះហាក់ដូចជាពុំមែនជាការលះបង់ឡើយ វាជាការធ្វើដំណើរដ៏រីករាយ ដោយសារតែការលើកស្ទួយខាងវិញ្ញាណដែលចម្អែតព្រលឹងយើងអស់ជាច្រើនខែក្រោយមកទៀត ។
ពីរបីឆ្នាំក្រោយមក យើងមានចិត្តរំភើបយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីស្វាគមន៍ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ឈីកាហ្គោ អិលលីណោយ ជាព្រះវិហារបរិសុទ្ធដំបូងគេដែលបានសាងសង់ឡើងនៅក្នុងតំបន់ភាគកណ្តាលនៃអាមេរិកខាងជើង ចាប់តាំងពីព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ខាតស្តុន អាល់ប៊ើរតា កាណាដា ដែលមានតាំងពី ៦២ ឆ្នាំមុនម៉្លេះ ។ ដោយមានព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែលចំណាយពេលតែ ៤៥ នាទីពីផ្ទះរបស់យើង នោះវាជាអំណរមួយសម្រាប់យើងឲ្យចូលរួមព្រះវិហារបរិសុទ្ធកាន់តែញឹកញាប់ជាងម្តងក្នុងមួយឆ្នាំ និងទទួលអាហារខាងវិញ្ញាណជាទៀងទាត់ ។
ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ ទោះបីជាពួកយើងមួយចំនួនរស់នៅជិតនឹងព្រះវិហារបរិសុទ្ធក្តី យើងនៅតែអាចឃើញថា វាមានការលំបាកក្នុងការចូលរួមឲ្យបានញឹកញាប់ ។ វាអាចមកពីការមានព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែលជិត បំពេយើងឲ្យគិតថា « ខ្ញុំនឹងទៅថ្ងៃស្អែក ដោយសារខ្ញុំមានពេលច្រើនជាងនេះ » ។ វាងាយនឹងត្រូវបានទាក់ទាញពីសម្ពាធបច្ចុប្បន្ននេះ ហើយទុកឲ្យឱកាសសំខាន់នានារំលងហួសផុតទៅ ។ អែលឌើរ រីឆាដ ជី ស្កត ( ១៩២៨–២០១៥ ) ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានមានប្រសាសន៍ថា « ខ្ញុំសូមលើកទឹកចិត្តអ្នកឲ្យបង្កើតគោលដៅផ្ទាល់ខ្លួនអ្នក អំពីភាពញឹកញាប់ដែលអ្នកនឹងចូលរួមនៅក្នុងពិធីបរិសុទ្ធ ដែលផ្តល់ឲ្យនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធកំពុងដំណើរការរបស់យើង » ។១
ប្រសិនបើយើងព្រងើយកន្តើយចំពោះឱកាសចូលរួមឲ្យបានញឹកញាប់ តាមកាលៈទេសៈដែលអំណោយផលដល់យើង ប្រសិនបើយើងយកឱកាសទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធជារឿងលេងសើច ពេលព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅក្បែរផ្ទះរបស់យើង នោះយើងនឹងបាត់បង់ពរជ័យ និងឱកាសនាពេលអនាគត ដែលព្រះវរបិតា និងព្រះបុត្រាទ្រង់បានរៀបចំទុកសម្រាប់យើង ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា « យើងជាព្រះអម្ចាស់ជាប់សន្យា កាលណាអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលយើងមានបន្ទូល ប៉ុន្តែកាលណាអ្នករាល់គ្នា មិនប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលយើងមានបន្ទូលទេ នោះអ្នករាល់គ្នាពុំមានសេចក្តីសន្យាឡើយ » ( គ. និង ស. ៨២:១០ ) ។
ពេលមានព្រឹត្តការណ៍ដែលហាក់ដូចជាកើតឡើងរួមគ្នាដើម្បីរារាំងយើងមិនឲ្យទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នោះយើងអាចចងចាំអំពីការបញ្ជាក់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ៖ « នៅលោកីយ៍នេះ នោះអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្តីវេទនាមែន ប៉ុន្តែត្រូវសង្ឃឹមឡើង ដ្បិតខ្ញុំបានឈ្នះលោកីយ៍ហើយ » ( យ៉ូហាន ១៦:៣៣ ) ។ នៅពេលយើងតស៊ូ និងចូលរួមព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ទោះជាមានថ្មជំពប់ក្តី នោះយើងនឹងមានជំនួយពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ឲ្យយកឈ្នះលើលោកិយ៍ដែល យើង រស់នៅនេះ ។ នាគ្រាមួយពេលស្វាមីខ្ញុំ និងខ្ញុំកំពុងរៀបចំចេញដំណើរទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ បញ្ហាជាបន្តបន្ទាប់បានកើតឡើង ។ ទីបំផុត ពេលយើងហៀបនឹងចេញពីផ្ទះនោះ យើងមាន « ស្ថានភាពគ្រួសារ » តានតឹងកើតឡើង ។ ពេលយើងទាំងពីរនាក់ដើរដោយស្ងប់ស្ងាត់ទៅកាន់ឡាន នោះយើងបានឮកូនស្រីច្បងរបស់យើងនិយាយបញ្ជាក់ប្រាប់ប្អូននាងថា « កុំបារម្ភឡើយ ពួកគាត់ត្រឡប់មកពីព្រះវិហារបរិសុទ្ធវិញដោយក្តីរីករាយជានិច្ច » ។ ហើយនាងពិតជានិយាយត្រូវ !
ព្រះវិហារបរិសុទ្ធរំឭកយើងអំពីភាពធំធេងនៃភាពអស់កល្បជានិច្ច
ទោះបីយើងទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធដោយមានចិត្តពោរពេញដោយអំណរ ឬមានទុក្ខព្រួយដ៏សែនធ្ងន់ក្តី ព្រះវិហារបរិសុទ្ធគឺជាកន្លែងមួយសម្រាប់សមាជិកសក្តិសម គ្រប់រូប ដែលមានដួងចិត្តបើកចំហរ ឲ្យទទួលបានការលើកស្ទួយ និងពង្រឹងឡើង ។
ខ្ញុំបានទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធហើយពោរពេញដោយដួងចិត្តដែលមានអំណរគុណ ចំពោះពរជ័យដែលបានប្រទានមក ដល់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដែលជួបការលំបាក ខ្ញុំក៏បានយំដោយស្ងប់ចំពោះទុក្ខព្រួយដ៏ធំនៃការបរាជ័យរបស់ខ្ញុំផ្ទាល់ ។ ខ្ញុំបានទទួលការបំផុសគំនិត និងការណែនាំ ព្រមទាំងការបន្ទោសពីព្រះវិញ្ញាណ អំឡុងពេលធ្វើពិធីជំនួសដល់អ្នកដែលទទួលពិធីបរិសុទ្ធ ដែលនឹងអនុញ្ញាតឲ្យគាត់រីកចម្រើនរហូតដល់ភាពអស់កល្បជានិច្ច ។ បទពិសោធន៍ទាំងអស់នេះបានលើកស្ទួយចិត្ត និងពង្រឹងដល់រូបខ្ញុំ ។ មែនហើយ ខ្ញុំបានអង្គុយអស់ជាច្រើនម៉ោងនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដែលជាផ្នែកមួយនៃ « កាតព្វកិច្ច » ដែលខ្ញុំត្រូវបំពេញករណីយកិច្ចរបស់ខ្ញុំយ៉ាងសាមញ្ញ ហើយជួនកាលខ្ញុំបានឃើញថា ខ្ញុំបានងងុយដេកអំឡុងពេលវគ្គប្រជុំនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ កាលអំឡុងឆ្នាំខ្ញុំធ្វើជាគ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលាពេលព្រឹកព្រលឹម ។ ប៉ុន្តែ គ្រប់ពេលដែលខ្ញុំបានទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នោះខ្ញុំបានទទួលពរ ។ ទោះបីជាយើងទទួលបានពរជ័យភ្លាមៗ ឬការខិតខំរបស់យើងនោះបានពរជ័យនាពេលខាងមុខក្តី ពេលវេលាបន្តិចបន្តួចដែលយើងបានចំណាយនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នឹងផ្តល់ការរីកចម្រើនផ្ទាល់ខ្លួនដល់យើង ។
ការនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធរំឭកយើងអំពីភាពធំធេងនៃភាពអស់កល្បជានិច្ច ទាំងការក្រឡេកមើលទៅបុព្វការីជនយើង និងការសំឡឹងមើលទៅកូនចៅយើងនាពេលខាងមុខ ។ កូនចៅរបស់យើងក៏នឹងត្រូវបានពង្រឹងនៅក្នុងទស្សនវិស័យដ៏អស់កល្បរបស់ពួកគេ ពេលពួកគេផ្តោតទៅលើព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ តើយើងអាចរៀបចំពួកគេឲ្យបានល្អបំផុតសម្រាប់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធដោយរបៀបណា — នេះជាជំហានដ៏សំខាន់នៅក្នុងការរីកចម្រើនអស់កល្បជានិច្ចរបស់ពួកគេ ? ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន ប្រធានកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានទូន្មានថា « ឪពុកម្តាយគប្បីបង្រៀនពីសារៈសំខាន់នៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធតាំងពីកូនៗនៅក្មេងនៅឡើយ » ។២ ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ( ១៨៩៥–១៩៨៥ ) បានទូន្មានឪពុកម្តាយឲ្យដាក់រូបភាពព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅក្នុងបន្ទប់ដេករបស់កូនៗពួកគេ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចមើលទៅការរំឭកដ៏ពិសិដ្ឋនោះរៀងរាល់ថ្ងៃ រហូតដល់វាក្លាយទៅជាផ្នែកមួយក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។៣ អ្នកក៏អាចចែកចាយពរជ័យដែលអ្នកទទួលបានពីការចូលរួមព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ព្រមទាំងទីបន្ទាល់នៃអំណរដែលអ្នកគិតទុកជាមុន នៅក្នុងទំនាក់ទំនងអស់កល្បជានិច្ចជាមួយកូនៗរបស់អ្នក ។ ហើយអ្នកអាចជួយជ្រោមជ្រែងយុវវ័យរបស់អ្នកនៅក្នុងបំណងប្រាថ្នារបស់ពួកគេ ដើម្បីធ្វើពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកសម្រាប់មរណជន ។ ចូរចងចាំនៅក្នុងមេរៀនរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ និងឱកាសបង្រៀននានារបស់អ្នកថា « ព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាគោលបំណងនៃរាល់សកម្មភាពរាល់មេរៀនរាល់ជំហានដែលរីកចម្រើននៅក្នុងសាសនាចក្រ » ។៤
ពេលអ្នកច្រៀងចម្រៀងជាមួយកូនៗរបស់អ្នក « ខ្ញុំចូលចិត្តមើលវិហារបរិសុទ្ធ ។ ខ្ញុំទៅទីនោះថ្ងៃមួយ ។ ខ្ញុំចុះក្តីសញ្ញានឹងទ្រង់ ខ្ញុំសន្យាគោរពតាម »៥ អ្នកនឹងជួយពួកគេឲ្យទទួលអារម្មណ៍នូវបំណងប្រាថ្នាមួយ ដើម្បីចូលទៅក្នុងដំណាក់ដ៏បរិសុទ្ធរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ហើយដួងចិត្តរបស់អ្នកផ្ទាល់នឹងពោរពេញដោយអំណរគុណចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌ ចំពោះផែនការនៃសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ទ្រង់ ចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ដែលបានធ្វើឡើងសម្រាប់អ្នក ដើម្បីឲ្យអ្នកអាចនៅជាមួយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកជារៀងរហូត ។ « មាគ៌ារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺជាផ្លូវនាំទៅរកសុភមង្គលក្នុងជីវិតនេះ និងជីវិតអស់កល្បជានិច្ចក្នុងពិភពខាងមុខ » ។៦ ផ្លូវនោះនាំទៅរក និងតាមរយៈព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។
ព្រះវិហារបរិសុទ្ធគឺជាជម្រកពីលោកីយ៍នេះ
ឥទ្ធិពលនៃលោកីយ៍នេះអាចទាញយើងចេញឆ្ងាយពីព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ មិត្តភក្ដិដ៏ជាទីស្រឡាញ់វ័យក្មេងម្នាក់ បានអំពល់ចិត្តដោយសារតែគំនិត និងការគិតស្មានអំពីសាសនា ដែលគាត់បានអានវាពីអ៊ិនធើរណែត ។ គាត់បានសម្រេចចិត្តបោះបង់ការចូលរួមព្រះវិហារបរិសុទ្ធ លុះត្រាណាចម្លើយរបស់គាត់ត្រូវបានដោះស្រាយសិន ។ ខ្ញុំសូមអង្វរដោយអស់ពីចិត្តរបស់ខ្ញុំ ដល់អ្នកដែលមានសំណួរនានាដែលជះឥទ្ធិពលដល់ទីបន្ទាល់របស់អ្នក ឲ្យបន្តចូលរួមក្នុងការអធិស្ឋាន និងការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន ហើយបន្តចូលរួមព្រះវិហារបរិសុទ្ធ អំឡុងពេលអ្នកខិតខំក្នុងការស្វែងរកចម្លើយនោះ ការណ៍នេះនឹងនាំឲ្យមានភាពសុខសាន្តដល់អ្នក ។ សូមបន្តផ្តោតចិត្តលើដំណឹងល្អ ដើម្បីចៀសវាងពីការបង្វែរអារម្មណ៍ដ៏វាងវៃ ប៉ុន្តែជាគោលលទ្ធិខុសឆ្គងនោះ ។ បុគ្គលម្នាក់ពុំអាចស្វែងរកការព្យាបាលការឈឺចាប់ខាងរូបកាយ តាមរយៈការសួរតារាបាល់ឱបឲ្យផ្តល់ដំបូន្មានលើការព្យាបាលឡើយ សំណួរដ៏សំខាន់ខាងវិញ្ញាណក៏ដូច្នោះដែរ វាពុំអាចត្រូវបានឆ្លើយដោយត្រឹមត្រូវពីបុគ្គលម្នាក់ ដែលមានការយល់ដឹងអំពីដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានស្តារឡើងវិញមានកម្រិតនោះឡើយ ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធថ្លែងទីបន្ទាល់អំពី « សេចក្ដីពិតនៃគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ » ( មរ៉ូណៃ ១០:៥ ) « នឹងប្រាប់អ្នកនៅក្នុងគំនិតរបស់អ្នក និងនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នក » ( គ. និង ស. ៨:២ ) នូវសេចក្តីពិតអស់កល្បជានិច្ច ។
កន្លែងមួយដើម្បីទទួលបានព្រះវិញ្ញាណដ៏ច្រើនបំផុតនោះគឺនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ ប្រសិនបើអ្នកមានភាពសក្តិសមចូលទៅដំណាក់របស់ព្រះអម្ចាស់ ( ដូចបានសន្មត់ដោយខ្លួនអ្នក និងប៊ីស្សពរបស់អ្នក ) នោះសូមនាំយកសំណួររបស់អ្នកទៅកាន់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយទទួលការអះអាងថា ប្រសិនបើអ្នកពុំយល់នូវរឿងគ្រប់យ៉ាងក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះទេ នោះព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ជ្រាបរឿងគ្រប់យ៉ាងនោះ ។ ចូរចាំនូវអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នក ពិតជា ដឹង និងយល់ ។ រឿងដែលអ្នក ពិតជា ដឹង និងបានទទួលសាក្សីខាងវិញ្ញាណនឹងដឹកនាំអ្នកទៅរក « សេចក្តីសុខសាន្តរបស់ព្រះ ដែលហួសលើសពីអស់ទាំងគំនិត [ និង ] ជួយការពារចិត្ត ហើយនិងគំនិតរបស់អ្នករាល់គ្នាក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ » ( ភីលីព ៤:៧ ) ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ការយល់ដឹង និងភាពសុខសាន្តដែលអ្នកស្វែងរកនឹងកើតមានដល់អ្នក នៅពេលអ្នកបន្តមានសេចក្តីជំនឿថា ព្រះវរបិតាគង់នៅស្ថានសួគ៌របស់អ្នកនឹងដឹកនាំ ព្រមទាំងនាំផ្លូវអ្នកទៅរកសេចក្តីពិត ។
អេសាយរំឭកយើងថា ព្រះវិហារបរិសុទ្ធគឺជា « ទីជ្រក … ឲ្យរួចពីព្យុះ » ( អេសាយ ៤:៦ ) ។ ប្រសាសន៍របស់ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន ក៏មានការអះអាងដូចគ្នានេះដែរគឺ « ពេលយើងឆ្លងកាត់ទ្វារទាំងឡាយក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នោះយើងបំភ្លេចនូវការរំខាន និងភាពចលាចលនៃលោកិយ ។ នៅខាងក្នុងអគារដ៏ពិសិដ្ឋនេះ យើងរកឃើញភាពស្រស់ស្អាត និងរបៀបរៀបរយ ។ ព្រលឹងរបស់យើងបានសម្រាក ហើយសម្រាលពីកង្វល់នៃជីវិតរបស់យើង » ។៧
ដោយសារតែភាពចលាចលនៅក្នុងពិភពលោកនេះ កើនឡើង ហើយសម្ពាធនៃជីវិតប្រចាំថ្ងៃក៏ពូនឡើង នោះយើងត្រូវបន្តផ្តោតចិត្តយើងទៅលើរឿងដែលពិតជាសំខាន់បំផុត ។ វាងាយស្រួយក្នុងការផ្តោតចិត្តលើរឿងអវិជ្ជមាន និងភាពចលាចលខាងលោកីយ៍ ហាក់ដូចជាយើងកំពុងមើលភាពបរាជ័យ និងបញ្ហារបស់យើងតាមរយៈម៉ាស៊ីនមីក្រូទស្សន៍ផងដែរ ។ ការនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធរំឭកយើងឲ្យរក្សានូវទស្សនវិស័យអស់កល្បជានិច្ច ។ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធបើកដួងចិត្តយើងឲ្យមានទស្សនវិស័យកាន់តែខ្ពង់ខ្ពស់ និងទូលំទូលាយឡើង គឺដូចជាកែវពង្រីកដ៏ធំដែលមើលឃើញហ្វូងតារាច្បាស់ជាងភ្នែកផ្ទាល់របស់យើងផងដែរ ។ វាធ្វើឲ្យយើងមើលឃើញ មានក្តីសង្ឃឹម ហើយខ្នះខ្នែងឆ្ពោះទៅរកការក្លាយទៅជាអ្វីទាំងអស់ ដែលព្រះវរបិតាសួគ៌បានរៀបចំសម្រាប់យើង ។ វាជួយយើងឲ្យផ្តោតចិត្តលើសេចក្តីពិតអស់កល្បជានិច្ច — ផ្តោតចិត្តលើព្រះមាតាបិតាសួគ៌ ដែលស្រឡាញ់យើង ហើយមានព្រះទ័យជួយយើង ផ្តោតចិត្តលើសេចក្តីពិតដ៏សក្តិសមក្នុងនាមជាកូនចៅរបស់ពួកទ្រង់ និងផ្តោតចិត្តលើអ្វីដែលយើងមានសមត្ថភាពក្នុងការក្លាយជា « អ្នកគ្រងមរតកនៃព្រះជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទផង » ( រ៉ូម ៨:១៧ ) ។ នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ត្រូវបានពន្យល់ ហើយសេចក្ដីសញ្ញាដ៏ពិសិដ្ឋត្រូវបានធ្វើឡើង ។ នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ យើងត្រូវបានផ្តល់ឲ្យនូវមធ្យោបាយ ដើម្បីប្រែក្លាយខ្លួនកាន់តែមានភាពខ្ពង់ខ្ពស់ និងអស់កល្បបំផុត ។
ប្រធាន ម៉នសុន បានទូន្មានថា « នៅពេលយើងចូលក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ កម្រិតនៃជីវភាពខាងវិញ្ញាណ និងអារម្មណ៍សុខសាន្ដនឹងមានលើសអស់ទាំងអារម្មណ៍ផ្សេងទៀត ដែលអាចនឹងកើតមានក្នុងចិត្តមនុស្ស ។ យើងនឹងយល់ដឹងន័យពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ពេលទ្រង់មានបន្ទូលថា ៖ ‹ ខ្ញុំទុកសេចក្ដីសុខសាន្តនៅនឹងអ្នករាល់គ្នា គឺខ្ញុំឲ្យសេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ខ្ញុំដល់អ្នករាល់គ្នា ។ … កុំឲ្យចិត្តអ្នករាល់គ្នាថប់បារម្ភ ឬ ភ័យឡើយ › [ យ៉ូហាន ១៤:២៧ ] » ។៨
ការបម្រើក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់អ្នកនឹងធ្វើឲ្យរំជួលដួងចិត្តមនុស្សដទៃ
ស្មារតីនៃការបម្រើនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់អ្នក នឹងធ្វើឲ្យរំជួលដួងចិត្តដល់មនុស្សជាច្រើនដែលនៅជុំវិញអ្នក — ប្រហែលវាកើតឡើងដល់មនុស្សមួយចំនួនដែលអ្នកពុំធ្លាប់គិតដល់ផងដែរ ។ មានគ្រាមួយពេលចប់កម្មវិធីនៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅ វ៉ាសស៊ីងតោន ឌី. ស៊ី សមាជិកមួយក្រុមបានចែកចាយទីបន្ទាល់របស់ខ្លួន ពេលឡានក្រុងកំពុងបើកបរលើចម្ងាយផ្លូវរាប់រយគីឡូម៉ែត្រត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ។ អ្នកចូលរួមទាំងនោះបានចែកចាយអំណរ និងអំណរគុណរបស់ពួកគេម្នាក់ម្តងៗអំពីពរជ័យភ្លាមៗ និងអស់កល្បជានិច្ចនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ តៃកុងឡានរបស់យើងដែលពុំមែនជាសមាជិកនោះ ទប់ចិត្តគាត់ពុំបានតទៅទៀតឡើយ ។ គាត់បានចាប់កាន់មេក្រូ ហើយបង្ហាញពីអំណរគុណដែលគាត់បាននៅជាមួយនឹងពួកយើង ។ បន្ទាប់មកគាត់និយាយថា « ខ្ញុំពុំដឹងថា អ្នកទាំងអស់គ្នាមានអ្វីនោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំមានអារម្មណ៍មួយប្លែកនៅទីនេះ » ។ ប្រាកដណាស់ អ្នកដឹកនាំបេសកកម្មវួដម្នាក់ដែលនៅលើឡាន បានសូមព័ត៌មានទាក់ទងរបស់គាត់ ហើយក្រោយមកគាត់បានឲ្យវាទៅអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។
ខ្ញុំសូមអញ្ជើញអ្នកឲ្យទទួលប្រយោជន៍ពីអំណោយទាននៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែលនៅក្បែរអ្នក ឲ្យបានញឹកញាប់តាមដែលកាលៈទេសៈអំណោយផលដល់អ្នក ។ អ្នកនឹងត្រូវបានពង្រឹង ហើយរកឃើញភាពសុខសាន្តនៅក្នុងដំណាក់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ ដ្បិតទ្រង់គឺជាពន្លឺ និងជាជីវិត ព្រមទាំងជាក្តីសង្ឃឹមនៃពិភពលោក ។ ដោយសារថ្ងៃចុងក្រោយនេះកំពុងឆ្ពោះទៅកាន់ការសន្យានៃការត្រឡប់មកវិញរបស់ទ្រង់ នោះសូមឲ្យអ្នកទទួលយកពន្លឺទ្រង់ ហើយទទួលអារម្មណ៍នៃក្តីសង្ឃឹម ដែលបានផ្តល់ឲ្យនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធដ៏ពិសិដ្ឋរបស់ទ្រង់ ។