អង្គុយក្នុង ក្រុមប្រឹក្សា
នាំឥទ្ធិពលកាន់តែប្រសើរឡើងទៅកាន់ការប្រជុំថ្នាក់បព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក និងថ្នាក់សមាគមសង្គ្រោះ
អារម្ភកថាដោយអែលឌើរ អិម រ័សល បាឡឺដ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់
អំឡុងពេលនៃការបម្រើជាសាវករបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានសង្កត់ធ្ងន់លើឥទ្ធិពល និងសារៈសំខាន់នៃក្រុមប្រឹក្សាសាសនាចក្រជាទៀងទាត់ រួមមានក្រុមប្រឹក្សាស្ដេក វួដ អង្គការជំនួយនិងក្រុមប្រឹក្សាគ្រួសារ ។ ខ្ញុំជឿថា ការធ្វើការតាមរយៈក្រុមប្រឹក្សាគឺជាវិធីដ៏មានប្រសិទ្ធភាពបំផុត ដើម្បីទទួលបានលទ្ធផលពិតប្រាកដ ។
ខែនេះ យើងអនុវត្តការផ្លាស់ប្តូរមួយចំនួនដែលសាមញ្ញ ប៉ុន្តែមានសារៈសំខាន់នៅក្នុងកម្មវិធីសិក្សា ដែលសមាជិកក្នុងថ្នាក់កូរ៉ុមបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក និង ថ្នាក់សមាគមសង្គ្រោះសិក្សា ពេលពួកគេជួបជុំគ្នានៅក្នុងអង្គការរបស់ពួកគេរៀងៗខ្លួនរៀងរាល់សប្តាហ៍ ។ ក្រៅពីការសិក្សាប្រសាសន៍របស់ពួកព្យាការីនៅរស់មកពីសន្និសីទទូទៅថ្មីៗបំផុតនេះ យើងក៏នឹង « អង្គុយក្នុងក្រុមប្រឹក្សា » ( គ. និង ស. ១០៧:៨៩ ) រួមគ្នា ដើម្បីពិភាក្សាបញ្ហានានាដែលយើងជួបប្រទះ និងតម្រូវការដែលយើងមាន ។
ពេលយើងរៀនប្រឹក្សារួមគ្នាឲ្យកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាព នោះព្រះនឹងប្រទានពរឲ្យយើងមានវិវរណៈ និងការយល់ដឹងកាន់តែច្រើនឡើង ព្រមទាំងមានឥទ្ធិពលកាន់តែប្រសើរឡើងក្នុងការសម្រេចកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ។
ពីមុនពិភពលោកនេះបានបង្កើតឡើង ព្រះវរបិតាសួគ៌ បានសម្រេចកិច្ចការរបស់ទ្រង់តាមរយៈក្រុមប្រឹក្សា ( សូមមើល គ. និង ស. ១២១:៣២ ) ។ ចាប់ផ្តើមជាមួយនឹង អ័ដាម និង អេវ៉ា រាស្ត្ររបស់ព្រះបានស្វែងរកការទូន្មានរបស់ទ្រង់នៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សា ។ ប្រាកដណាស់ ព្រះបានហៅព្រះនាមទ្រង់ថាជា « មនុស្សនៃដំបូន្មាន » ( ម៉ូសេ ៧:៣៥ ) ។ ពេលគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះទើបនឹងចាប់ផ្តើម យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានចាប់ផ្តើមស្តារឡើងវិញនូវ « របៀបរៀបរយនៃក្រុមប្រឹក្សានៅក្នុងជំនាន់បុរាណ » ។១ សព្វថ្ងៃនេះ សាសនាចក្រត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយក្រុមប្រឹក្សាក្នុងគ្រប់កម្រិតទាំងអស់ ។
នៅប៉ុន្មានខែនេះ ថ្នាក់ដឹកនាំទូទៅនៃសាសនាចក្របានប្រឹក្សារួមគ្នាអំពីការពង្រឹងដល់ការប្រជុំនាថ្ងៃអាទិត្យក្នុងថ្នាក់បព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក និង ថ្នាក់សមាគមសង្រ្គោះ ។ ជាលទ្ធផលគឺមាននូវកម្មវិធីសិក្សាថ្មីដែលមានចំណងជើងថា ចូរមកតាមខ្ញុំ — សម្រាប់ថ្នាក់បព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក និងថ្នាក់សមាគមសង្គ្រោះ ដែលបង្កើនការប្រើប្រាស់ទៅលើសារលិខិតសន្និសីទទូទៅ និងពង្រីកឥទ្ធិពលនៃការប្រឹក្សានៅក្នុងកូរ៉ុមបព្វជិតភាព និងថ្នាក់សមាគមសង្គ្រោះរបស់យើង ។
អែលឌើរ គ្រីស្ទូហ្វែល ហ្គូលឌិន ក្នុងពួកចិតនាក់ ដែលបានជួយដឹកនាំការផ្លាស់ប្តូរនេះផ្ទាល់បានមានប្រសាសន៍ថា « យើងបានមកដល់ត្រឹមនេះ គឺយើងបានធ្វើល្អយ៉ាងខ្លាំង ។ ប៉ុន្តែព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងបន្តឆ្ពោះទៅមុខទៀត ។ ការរីកចម្រើននឹងកើតមានឡើង ដែលជាលទ្ធផលកើតមកពីការផ្លាស់ប្តូរនេះ ក្នុងការសិក្សាប្រសាសន៍របស់ពួកព្យាការីដែលនៅរស់ និងការអង្គុយក្នុងក្រុមប្រឹក្សា » ។
ថ្មីៗនេះ គណៈប្រធានសមាគមសង្គ្រោះទូទៅ និងសមាជិកនៃពួកចិតសិបនាក់បានជួបគ្នានៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សា ដើម្បីពិភាក្សាអំពីរបៀបដែលការប្រឹក្សាគ្នាអញ្ជើញឲ្យមានវិវរណៈ បង្កើនភាពសាមគ្គី និងនាំឲ្យកើតមានអំណាច ។ ដោយដឹងថា អ្នកនឹងស្ថាបនាលើយោបល់ទាំងនេះ ពេលអ្នកស្វែងរកដំណោះស្រាយដែលត្រឹមត្រូវសម្រាប់អ្នក វួដ ឬសាខា និងកូរ៉ុម ឬសមាគមសង្គ្រោះរបស់អ្នក នោះពួកលោកបានផ្តល់គោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ។
អំណាចនៅក្នុងគោលបំណង
« ដរាបណាអ្នករាល់គ្នាជួបជុំគ្នា … ហើយព្រមព្រៀងគ្នាពីការណ៍មួយនេះ ហើយបានសូមដល់ព្រះវរបិតា ដោយនូវព្រះនាមយើង នោះឈ្មោះថាអ្នករាល់គ្នានឹងបានទទួលហើយ ( គ. និង ស. ៤២:៣ ) ។
ក្រុមប្រឹក្សាផ្តល់ជាមធ្យោបាយមួយដែលយើង « ប្រមូលផ្តុំគ្នាស្វែងរកព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ » ។២ ម្យ៉ាងវិញទៀត វាពុំគ្រប់គ្រាន់ទេដោយគ្រាន់តែចែកចាយយោបល់នោះ តាមរយៈការប្រឹក្សារួមគ្នា នោះយើងអញ្ជើញឲ្យមានវិវរណៈ ដូច្នេះយើងអាចបង្រៀននូវអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងធ្វើ នៅក្នុងដំណោះស្រាយរបស់យើង ។ យើងនឹងមានភាពជោគជ័យកាន់តែច្រើនឡើងក្នុងការមានបទពិសោធន៍នៃវិវរណៈបែបនោះ ពេលយើងចងចាំអំពីយោបល់ដូចតទៅនេះ ៖
១. ផ្តោតចិត្តទុកដាក់ — ចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងបញ្ហា ឬតម្រូវការជាក់លាក់ដែលប្រកបដោយអត្ថន័យណាមួយ ។ ការផ្តោតចិត្តទុកដាក់លើបញ្ហា ឬតម្រូវការមួយ បង្កើនសមត្ថភាពយើងក្នុងការធ្វើឲ្យមានការរីកចម្រើនប្រកបដោយអត្ថន័យ ។ ការផ្តោតចិត្តទុកដាក់ជួយយើងឲ្យមើលហួសពីអ្វីៗដែលយើងអាចមើលឃើញ ( អ្វី ដែលកំពុងកើតឡើង ) ហើយស្វែងរកការយល់ដឹងអំពីឫសគល់នៃមូលហេតុ ( មូលហេតុ និងរបៀបដែលរឿងទាំងនោះប៉ះពាល់ដល់មនុស្ស ) ។ ឧទាហរណ៍ យើងអាចពិភាក្សាគ្នាអំពីរបៀបផ្តល់ប្រឹក្សា និងភ្ជាប់ពួកយុវវ័យជាមួយនឹងស្ថានសួគ៌ ជាជាងពិភាក្សាគ្នាអំពីពេលវេលាដែលពួកយុវវ័យចំណាយពេលមើលឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិចរបស់ពួកគេ ។
២. ទស្សនវិស័យ — ព្រាងបញ្ហា និងតម្រូវការនោះឲ្យទៅជាសំណួរ ។ ប្រធានបទជាសំណួរដែលមានប្រយោជន៍អាចផ្តល់ជាការយល់ដឹងខាងគោលលទ្ធិ ។ យើងអាចសួរថា « តើយើងអាចដោះស្រាយស្ថានភាពនោះក្នុងរបៀបមួយដែលផ្តល់ជាប្រយោជន៍ និងស្រុះស្រួលគ្នាដោយរបៀបណា ? » ឬ « តើមានគោលលទ្ធិអ្វី ប្រសិនបើយើងយល់បានប្រសើរ ដែលនឹងជួយដោះស្រាយបញ្ហានេះ ? »
៣. អំណាច — ស្វែងរកវិវរណៈ ។ អំឡុងពេលក្រុមប្រឹក្សាពិភាក្សាគ្នារកដំណោះស្រាយ គោលបំណងក្រុមប្រឹក្សាគឺត្រូវស្វែងរកព្រះទ័យរបស់ព្រះ គឺពុំគ្រាន់តែសរសេរនូវការអនុវត្តដ៏ល្អបំផុតទាំងនោះ ឬនិយាយថា « នេះជារបៀបដែលយើងបានធ្វើនៅក្នុងវួដចាស់របស់ខ្ញុំ » ឡើយ ។ អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀន យើងពុំត្រូវការការប្រជុំទេ គឺយើងត្រូវការបទពិសោធន៍ដែលប្រកបដោយវិវរណៈ ។៣ ការប្រឹក្សារួមគ្នាបើកសម្តែងនូវដំណោះស្រាយប្រកបដោយឥទ្ធិពល ដែលនាំទៅរកការធ្វើសកម្មភាព ។
អំណាចនៅក្នុងការចូលរួម
« តាំងគ្រូបង្រៀនម្នាក់នៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា ហើយចូរកុំឲ្យទាំងអស់គ្នានិយាយព្រមគ្នាឡើយ ប៉ុន្តែចូរនិយាយម្នាក់ម្ដង ហើយចូរឲ្យទាំងអស់គ្នាស្ដាប់ពាក្យសម្ដីរបស់អ្នកនោះ ប្រយោជន៍កាលណាទាំងអស់គ្នានិយាយ នោះទើបឲ្យទាំងអស់បានស្អាងឡើងទាំងអស់គ្នា ហើយប្រយោជន៍ឲ្យមនុស្សគ្រប់រូបអាចបានសិទ្ធិស្មើគ្នា » ( គ. និង ស. ៨៨:១២២ ) ។
នៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សា ចំណាប់អារម្មណ៍របស់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងអង្គការ — វួដ ឬ សាខា — កើតឡើងរួមគ្នាក្នុងរបៀបមួយដ៏អស្ចារ្យ ជាពិសេសប្រសិនបើពួកអ្នកចូលរួមយល់អំពីចំណុចដូចតទៅនេះ ៖
១. សមាជិកម្នាក់នៃក្រុមប្រឹក្សាមានតួនាទីសំខាន់ ។ សមាជិកក្នុងក្រុមប្រឹក្សាគប្បីចូលរួមយ៉ាងសកម្ម ប៉ុន្តែកុំនិយាយច្រើនតែឯងនៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សាឡើយ ។ ដូច ប៉ុល បានបង្រៀនថា ៖ « ភ្នែកពុំអាចនិយាយទៅដៃថា អញមិនត្រូវការនឹងឯងទេ ឬក្បាលនិយាយទៅជើងថា អញមិនត្រូវការនឹងឯងដែរនោះឡើយ ។ ប៉ុន្តែ អស់ទាំងអវយវៈក្នុងរូបកាយ ដែលមើលទៅដូចជាខ្សោយជាងគេ នោះមានប្រយោជន៍ជាជាងវិញ » ( កូរិនថូសទី ១ ១២:២១–២២ ) ។
២. សមាជិកក្នុងក្រុមប្រឹក្សាព្យាយាមបន្ថែមនូវពន្លឺ ។ ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានបង្រៀនថា « ពីមុនបុគ្គលម្នាក់ៗបដិសេធអ្វីដែលបានលើកយកមកពិភាក្សាដោយក្រុមប្រឹក្សាសម្រាប់ពិចារណា បុគ្គលនោះគួរតែប្រាកដថា គាត់អាចផ្តល់ជាពន្លឺទៅលើប្រធានបទនោះ ជាជាងចែកចាយភាពអាប់អួរ នោះការបដិសេធគាត់នឹងត្រូវចាត់ទុកថានៅក្នុងភាពសុចរិត » ។៤
៣. សមាជិកក្នុងក្រុមប្រឹក្សាព្យាយាមមានភាពសាមគ្គី ។ ទោះបីមានទស្សនខុសៗគ្នាក្តី សមាជិកក្រុមប្រឹក្សារួមសាមគ្គីគ្នាក្នុងការព្យាយាមដើម្បី « ទទួលការដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ។៥ មានគ្រាមួយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានមានប្រសាសន៍អំឡុងពេលក្រុមប្រឹក្សាមួយថា « ដើម្បីទទួលវិវរណៈ និងពរជ័យនៃស្ថានសួគ៌ វាជាការចាំបាច់ត្រូវថ្វាយដួងចិត្តយើងទៅលើព្រះ ហើយអនុវត្តសេចក្តីជំនឿ ព្រមទាំងមានចិត្តតែមួយ និងគំនិតតែមួយ » ។៦
អំណាចនៅក្នុងផែនការធ្វើសកម្មភាព
« មនុស្សគ្រប់រូបអាចប្រព្រឹត្តនូវគោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍ ដែលទាក់ទងទៅនឹងពេលខាងមុខតាមសិទ្ធិជ្រើសរើសខាងសីលធម៌ ដែលយើងបានប្រទានដល់គេ » ( គ. និង ស. ១០១:៧៨ ) ។
ប្រសិនបើគ្មានផែនការធ្វើសកម្មភាពទៅលើវិវរណៈដែលបានទទួលទេ នោះក្រុមប្រឹក្សាមិនមានលក្ខណៈពេញលេញជាក្រុមប្រឹក្សាឡើយ ។ អ្នកចូលរួមក្នុងក្រុមប្រឹក្សាគប្បីត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យធ្វើការតាំងចិត្តជាក់លាក់នានា ដែលពួកគេនឹងអនុវត្តតាម ។ ស៊ិស្ទើរ ជីន ប៊ី ប៊ីងហាំ ប្រធានសមាគមសង្គ្រោះទូទៅបានមានប្រសាសន៍ថា « នៅពេលការប្រជុំក្រុមប្រឹក្សាចប់ អ្នកត្រូវតែមានការចាត់តាំង ។ កិច្ចការដ៏សំខាន់បំផុតគឺកើតមានឡើងនៅក្រៅការប្រជុំ » ។
ថ្នាក់ដឹកនាំណែនាំក្រុមប្រឹក្សាឲ្យទៅឆ្ពោះទៅរកការយល់ដឹង និងការឯកភាពគ្នា ។ បន្ទាប់មក គាត់នាំមុខគេក្នុងការធ្វើការចាត់តាំង និងកត់ត្រាការចាត់តាំងនោះ ដើម្បីតាមដាននៅពេលក្រោយ ។ ស៊ិស្ទើរ សារ៉ុន អ៊ូប៊ែង ទីប្រឹក្សាទីមួយក្នុងគណៈប្រធានសមាគមសង្គ្រោះទូទៅបន្ថែមថា ៖ « អំណាចគឺនៅក្នុងពួកយើង ។ ពេលយើងភ្ជាប់ខ្លួនយើងដើម្បីប្រព្រឹត្ត នោះព្រះអម្ចាស់នឹងញែកការខិតខំរបស់យើងជាបរិសុទ្ធ ( សូមមើល គ. និង ស. ៤៣:៩ ) ។ ការស្ម័គ្រចិត្ត និងការរាយការណ៍ត្រឡប់មកវិញអំពីការចាត់តាំងគឺជាខ្លឹមដ៏សំខាន់នៃសកម្មភាពរបស់សេចក្តីសញ្ញា » ។
តួនាទីរបស់ថ្នាក់ដឹកនាំ
« អ្នកផ្សាយសាសនាមិនប្រសើរជាងអ្នកស្ដាប់ទេ ឯគ្រូបង្រៀនក៏មិនប្រសើរជាងអ្នករៀនដែរ ម៉្លោះហើយ ពួកគេស្មើគ្នាទាំងអស់ » ( អាលម៉ា ១:២៦ ) ។
ដើម្បីធ្វើឲ្យក្រុមប្រឹក្សាយើងបានប្រសើរឡើង យើងត្រូវចៀសវាងពីគំនិតខាងលោកិយស្តីពីភាពជាអ្នកដឹកនាំ ។ នៅក្នុងនគររបស់ព្រះថ្នាក់ដឹកនាំគឺជា « បាវដល់អ្នកទាំងអស់វិញ » ( ម៉ាកុស ១០:៤៤ ) ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ អ្នកដឹកនាំក្រុមប្រឹក្សា ទោះបីជាអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចជាអធិបតី ឬជាគ្រូបង្រៀនក្តី សូមផ្តល់ការផ្តោតចិត្តទៅលើគោលដៅជាជាងផ្តោតចិត្តទៅលើចំណុចណាមួយ ។ ពួកគាត់ត្រូវចៀសវាងនិយាយច្រើនតែឯង ឬធ្វើការសម្រេចចិត្តពីមុនស្តាប់ក្រុមប្រឹក្សា ។
អ្នកដឹកនាំក្រុមប្រឹក្សាមានតួនាទីសំខាន់នៅក្នុងការលើកបង្ហាញអំពីគោលបំណង សម្របសម្រួលការពិភាក្សា ហើយអញ្ជើញអ្នកចូលរួមឲ្យតាំងចិត្តធ្វើសកម្មភាពនោះ ។ ក្រុមប្រឹក្សាដំណើរការកាន់តែប្រសើរឡើង ពេលអ្នកដឹកនាំក្រុមប្រឹក្សាស្តាប់ ដឹកនាំ អញ្ជើញ ការពារ និងធ្វើការបញ្ជាក់ ។
១. ស្តាប់ ។ អ្នកដឹកនាំល្អស្តាប់អ្នកនិយាយ និងស្តាប់តាមព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ អែលឌើរ បែដណា មានប្រសាសន៍ថា « ខ្ញុំជឿថាអំណោយទាននៃការញែកឲ្យដឹងដំណើរការកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាពឡើង នៅពេលយើងស្តាប់ ផ្ទុយទៅវិញវាមិនដំណើរការឡើយពេលយើងកំពុងតែនិយាយនោះ » ។៧
២. ដឹកនាំ ។ អ្នកដឹកនាំក្រុមប្រឹក្សាដឹកនាំការសន្ទនា ដែលធ្វើឲ្យកើតមានយោបល់ឡើង ។ បើចាំបាច់ អ្នកដឹកនាំត្រូវលើកបង្ហាញនូវការពិភាក្សាឡើងវិញ ឬដឹកនាំការពិភាក្សានោះដោយក្តីស្រឡាញ់ឡើងវិញ ។
៣. អញ្ជើញ ។ ព្រះអម្ចាស់ចាត់ឲ្យមានវិវរណៈនៅក្នុងចំណោមសមាជិកក្រុមប្រឹក្សា ។ ការអញ្ជើញមនុស្សគ្រប់គ្នា — រួមទាំងអ្នកដែលមានចិត្តស្ទាក់ស្ទើរ — ឲ្យផ្តល់យោបល់ បង្កើនសក្តានុពលនៃការរៀនសូត្រអំពីព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។
៤. ការពារ ។ អ្នកដឹកនាំក្រុមប្រឹក្សាបង្កើតបរិយាកាសឲ្យមានការចែកចាយដោយសុវត្ថិភាព និងសមរម្យ តាមរយៈការខ្វល់ខ្វាយដល់អស់អ្នកដែលចែកចាយ និងការការពារទាស់នឹងការរិះគន់ និងការវិនិច្ឆ័យ ។ ប្រធានបទដែលពិបាកដោះស្រាយតម្រូវឲ្យមានការណែនាំដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ។ បញ្ហានានាដែលសម្ងាត់នោះក៏ដូច្នោះផងដែរ ។
៥. ធ្វើការបញ្ជាក់ ។ ពេលអ្នកចូលរួមចែកចាយគំនិត និងយោបល់នានា អ្នកដឹកនាំបញ្ជាក់អំពីការផ្តល់យោបល់នានា ដោយថ្លែងអំណរគុណ ហើយភ្ជាប់យោបល់ដែលទាក់ទងគ្នា ។ ការបញ្ជាក់នេះជួយឲ្យអ្នកចូលរួមមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេរួមចំណែកក្នុងដំណើរការវិវរណៈ ហើយធ្វើឲ្យពួកគេមានការអះអាងថា យោបល់របស់ពួកគេគឺមានប្រយោជន៍ ។
កម្មវិធីសិក្សាថ្មី ការតាំងចិត្តថ្មី
ជាមួយនឹងឆ្នាំថ្មី និងកម្មវិធីសិក្សាថ្មីនេះ ធ្វើឲ្យមានការតាំងចិត្តថ្មីក្នុងជំនាន់នេះ ។ ពួកយើងមានពរដោយសារដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានស្តារឡើងវិញ ។ វាជាការទទួលខុសត្រូវ និងឯកសិទ្ធិរបស់យើង ក្នុងការស្វែងរកការណែនាំរបស់ទ្រង់ និងធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ។ ចាប់ពីពេលនេះតទៅមុខ នៅក្នុងការប្រជុំថ្ងៃអាទិត្យនៅថ្នាក់បព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក និង ថ្នាក់សមាគមសង្រ្គោះ គឺពុំមែនគ្រាន់តែមានមេរៀនដែលបង្រៀនអំពីកិច្ចការតែប៉ុណ្ណោះទេ ផ្ទុយទៅវិញយើង « អង្គុយនៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សា » ហើយជំរុញឲ្យមានសកម្មភាពសុចរិត — សកម្មភាពដែលនឹង « រុញច្រានមនុស្សជាច្រើនទៅក្រុងស៊ីយ៉ូន ដោយសារចម្រៀងទាំងឡាយអំពីសេចក្ដីអំណរដ៏អស់កល្បអស់កាលជានិច្ច » ( គ. និង ស. ៦៦:១១ ) ។