Ang Mahinungdanon nga Plano sa Kinabuhi ug Kaluwasan

Ang atong Amahan sa Langit mihatag og usa ka plano alang sa Iyang anak nga mga lalaki ug anak nga mga babaye aron mamahimo nga sama kang Jesukristo ug aron makatagamtam sa kahimayaan.

Gikan sa Kinabuhi ni Joseph F. Smith

Pagka 1874 dili dugay human sa iyang pag-abut sa England aron sa pagpangulo sa European Mission ug diha sa okasyon sa iyang ika-36 nga adlawng natawhan, si Joseph F. Smith mirekord sa iyang diary:

“Ang adlaw mabugnaw, mahangin ug mangiub, usa ka haum ug saktong anibersaryo sa mangitngit ug malisud nga adlaw sa akong pagkatawo; Samtang ang akong amahan nga si [Hyrum] ug ang iyang igsoon nga si [Joseph] nabilanggo sa bilanggoan alang sa kaayohan sa ebanghelyo ug sa mga santos nga gipalayas gikan sa ilang mga panimalay sa Missouri sa walay kalooy nga mga manggugubot. Ang mahayag nga silaw sa adlaw sa akong kalag wala gayud makapapahawa sa hingpit sa mangitngit nga anino nga mitabon niini pinaagi sa nagpaubos nga kangitngit nianang panahona sa panghitabo.

“Apan ang maloloy-ong kamot sa Dios ug ang iyang pinakabuotang mga pag-alima gihatag gayud niya kanako, bisan sa akong pagkabata, ug ang akong adlaw nag-anam og kamaayo pinaagi sa pagpaubos ug sa pagpangita sa kaalam ug kalipay diha sa gingharian sa Dios; Ang mga katuyoan sa akong kinabuhi nahimong mas klaro sa paglabay sa panahon ug ang kasinatian milambo. Kadto nga mga katuyoan nga mao ang pagsangyaw sa ebanghelyo, o ang pagtukod sa gingharian sa Dios dinhi sa yuta; Ang kaluwasan sa mga kalag, ug ang pinakaimportante niini alang kanako—kana sa akong kaugalingon ug pamilya.”¹

Uban sa kasayuran ug konbiksyon, si Presidente Joseph F. Smith mitudlo ug mipamatuod sa mahangturong plano sa kaluwasan sa atong Langitnong Amahan. “Walay butang ubos sa kalangitan,” siya mideklarar, “nga adunay labawng importansya ngari kanako o ngadto sa katawhan nga sama sa dakong plano sa kinabuhi ug kaluwasan.”²

Mga Pagtulun-an ni Joseph F. Smith

Ang atong Langitnong Amahan nagmugna og plano sa kaluwasan aron kita mahimaya.

Ang Ginoo nga Labawng Makagagahum buhi; iyang gibuhat ang langit ug ang yuta, ug ang mga tuburan sa tubig; ug kita iyang mga anak, iyang kaliwat, ug dili sulagma ang atong pag-anhi dinhi. Ang Ginoo ang nagplano sa atong pag-anhi, ug sa katuyoan sa atong pagkatawo. Siya ang nagplano nga kinahanglan natong tumanon ang atong misyon, nga mahimong mahiuyon ngadto sa dagway ug hitsura ni Jesukristo, nga, sama kaniya, kita unta walay sala ngadto sa kaluwasan, sama kaniya kita unta mapuno uban sa maputli nga salabutan, ug sama kaniya kita unta mahimaya ngadto sa tuo nga kamot sa Amahan, nga molingkod sa mga trono ug adunay kamandoan ug gahum sa kalibutan diin kita pagatawgon nga mobuhat. Ako mopamatuod ngadto niini nga doktrina, kay ang Ginoo ang nagtabang kanako nga makahibalo ug mabati ang kamatuoran niini gikan sa alimpulo sa akong ulo ngadto sa lapa-lapa sa akong mga tiil.³

Ang tawo mao ang responsable diha sa kinabuhi sa umaabot alang sa mga binuhatan nga iyang gibuhat dinhi niining kinabuhia, ug kinahanglan nga manubag alang sa mga pagdumala nga gisalig ngadto kaniya dinhi, sa atubangan sa Maghuhukom sa mga buhi ug sa mga patay, ang Amahan sa atong mga espiritu, ug ang atong Ginoo ug Agalon. Kini ang plano sa Dios, ang usa ka bahin sa iyang dakong katuyoan. Wala kita moanhi dinhi aron sa pagpuyo og pipila ka bulan o tuig, sa pagkaon, pag-inom ug pagkatulog, dayon mamatay, mahanaw ug madugta. Ang Ginoo nga Labawng Makagagahum dili gyud moplano sa tawo nga temporaryo lang kaayo, walay pulos ug dili hingpit sama niini.⁴

Kon wala pa lang kita masayud sa wala pa kita moanhi [sa kalibutan] sa kamahinungdanon sa atong pag-anhi, sa kamahinungdanon sa pagbaton og mga lawas, sa himaya nga mahimong maangkon sa umaabut, ang mahinungdanong katuyoan nga mahimong maangkon pinaagi sa pag-antus ug pagsulay—gitimbang sa timbangan, sa pagbansay sa balaan nga mga kinaiya, diosnon nga mga gahum ug kagawasan sa pagpili diin kita gitugahan; nga pinaagi niini, human makasinati sa tanang mga butang, sama kang Kristo, kita mosaka sa tanan nga mga butang [tan-awa sa D&P 88:6], ug mahisama sa atong Amahan, Inahan ug Maguwang nga Igsoon, Labawng Makagagahum ug Mahangturon!—dili gyud unta kita moanhi.⁵

Walay butang ubos sa kalangitan nga adunay labawng importansya ngari kanako o ngadto sa katawhan nga sama sa dakong plano sa kinabuhi ug kaluwasan nga gimugna diha sa kalangitan sa sinugdan, ug nga gipasapasa gikan sa panahon ngadto sa laing panahon pinaagi sa pagdasig sa balaan nga mga tawo nga gitawag sa Dios hangtud sa adlaw sa pag-anhi sa Anak sa Tawo, kay kini nga ebanghelyo ug kini nga plano sa kaluwasan gipadayag ngadto sa atong unang mga ginikanan. Ang anghel sa Dios ang nagdala ngadto kanila sa plano sa katubsanan, ug sa kaluwasan gikan sa kamatayon ug sala nga gipadayag sa tanang panahon pinaagi sa balaang katungod ngadto sa katawhan, ug kini walay kausaban. Dinhi niini walay butang, sa sinugdan, nga wala kinahanglana o dili mahinungdanon; walay butang niini nga mahimong dili ipalakip; kini usa ka kompleto nga plano nga gimugna sa sinugdan pinaagi sa kaalam sa Amahan ug sa balaang mga nilalang alang sa katubsanan sa tawhanong kaliwatan ug alang sa ilang kaluwasan ug kahimayaan diha sa presensya sa Dios.… Hangtud sa tanang mga henerasyon sa panahon, ang samang ebanghelyo, ang samang plano sa kinabuhi ug kaluwasan, ang samang mga ordinansa, ang paglubong uban kang Kristo, paghinumdom sa dakong sakripisyo nga ihalad alang sa mga sala sa kalibutan ug alang sa katubsanan sa tawo, gipasapasa sa tanang panahon, gikan sa panahon sa paglalang.⁶

Kini ang plano sa kinabuhi nga gipahiuli sa Labawng Makagagahum ngadto sa tawo sa ulahing mga adlaw alang sa kaluwasan sa mga kalag sa mga tawo, dili lamang sa kalibutan nga umaabut, apan sa atong kinabuhi karon, kay ang Ginoo mitukod sa iyang buluhaton nga ang iyang mga tawo makatagamtam unta sa mga panalangin sa kinabuhi sa kahingpitan; nga sila kinahanglan nga maluwas niining kinabuhi karon, maingon man usab sa kinabuhi sa umaabut, nga sila kinahanglan nga magbutang og pundasyon dinhi alang sa pagkalingkawas gikan sa sala ug sa tanang mga epekto niini ug mga sangputanan, nga sila unta makaangkon og pagpanunud diha sa gingharian sa Dios lahus niini nga walog sa kasubo. Ang ebanghelyo ni Jesukristo mao ang gahum sa Dios ngadto sa kaluwasan.⁷

Ang Dios nakigsulti ngadto sa Iyang alagad nga si Joseph Smith, ug mipadayag sa Iyang kaugalingon ngadto kaniya; dili lamang ang Amahan, apan ang Anak usab. Sila mipadayag sa ilang mga kaugalingon ngadto kaniya, ug sila mihatag kaniya sa mga sugo ug sa ilang balaod, sa ilang Ebanghelyo ug sa ilang plano sa kinabuhing dayon…. Kini nga plano giplano dili lamang sa kaluwasan gikan sa sala ug sa mga epekto sa sala dinhi ug sa umaabut, apan sa kahimayaan, himaya, gahum ug kamandoan, nga moabut ngadto sa mga anak sa Dios pinaagi sa ilang pagkamasulundon ngadto sa mga balaod ug sa mga baruganan sa ebanghelyo.⁸

Kita mianhi sa yuta aron sa pag-andam sa atong mga kaugalingon alang sa kinabuhing dayon.

Ang katuyoan sa atong yutan-ong pagpakabuhi mao nga kita mahimong makabaton og hingpit nga kalipay, ug nga kita mahimong anak nga mga lalaki ug anak nga mga babaye sa Dios, sa hingpit nga pagsabut sa pulong, mahimong mga manununod sa Dios ug isigka mga manununod uban kang Jesukristo [tan-awa sa Mga Taga-Roma 8:14–17], nga mamahimong mga hari ug mga pari ngadto sa Dios, nga makapanununod sa himaya, kamandoan, kahimayaan, mga trono ug matag gahum ug kinaiya nga napalambo ug naangkon sa atong Langitnong Amahan. Kini ang tumong sa atong pagkaanaa dinhi sa yuta. Aron makakab-ot ngadto niining nahimaya nga kahimtang, kinahanglan nga kita moagi niining mortal nga kasinatian, o pagsulay, diin atong mapakita sa atong mga kaugalingon nga angayan, pinaagi sa tabang sa atong magulang nga igsoon nga si Jesus.⁹

Ang katuyoan sa atong pagkaanaa dinhi mao ang pagbuhat sa kabubut-on sa Amahan maingon nga kini gibuhat sa langit, sa pagbuhat sa katarung diha sa yuta, sa pagsalikway sa kadautan ug sa pagdaog niini, sa pagbuntog sa sala ug sa kaaway sa atong mga kalag, sa pagbarug ibabaw sa mga pagkadili hingpit ug mga kahuyang sa alaut, napukan nga katawhan, pinaagi sa pagdasig sa Labawng Makagagahum nga Dios ug sa iyang gahum nga gipakita, ug tungod niini nahimong tinuod nga mga santos ug mga alagad sa Ginoo dinhi sa yuta.¹⁰

Kitang tanan mamatay. Apan katapusan ba kini sa atong pagkatawo? Kon anaa kita kaniadto sa wala pa kita moanhi dinhi sigurado gyud nga atong ipadayon ang kana nga pagkaanaa kon kita mobiya dinhi. Ang espiritu mopadayon sa pagkabuhi maingon kaniadto, uban sa gipuno nga mga bintaha nga nakuha gikan sa pagpasar pinaagi niini nga pagsulay. Kini sa hingpit mahinungdanon nga kita kinahanglan nga moanhi sa yuta ug magbaton kita og mga lawas; tungod kay kon kita walay mga lawas kita dili mamahimong sama sa Dios, o sama ni Jesukristo.… Kita gitagana nga mobangun gikan sa lubnganan sama kang Jesus, ug aron makabaton og imortal nga mga lawas sama niya— mao, nga ang atong mga lawas kinahanglan nga mahimong imortal ingon nga ang iya nahimong imortal, nga ang espiritu ug ang lawas pagahiusahon ug mamahimong usa ka buhi nga tawo, dili mabahin, dili mabulag, mahangturon.¹¹

Ako nangandoy nianang panahona nga ako mopanaw gikan niini nga ang-ang sa kinabuhi, didto ako pagatugutan nga motagamtam sa mas hingpit sa matag gasa ug panalangin nga nakadugang ngadto sa akong kalipay dinhi niining kalibutan; ang tanan. Dili ko motuo nga adunay usa ka butang nga giplano o gigahin aron sa paghatag nako og hingpit nga kalipay o makapalipay nako, nga ihikaw kanako human niining kinabuhia, kon ako mopadayon sa pagkamatinud-anon; kon dili ang akong kalipay dili mahimong hingpit.… Ako nagpasabut sa kalipay nga nasinati pinaagi sa pagsunod sa kabubut-on sa Dios dinhi sa yuta maingon nga gibuhat didto sa langit. Kita nagpaabut nga maangkon ang atong mga asawa ug mga bana sa kahangturan. Kita nagpaabut nga ang atong mga anak moila kanato isip ilang mga amahan ug mga inahan sa kahangturan. Ako nagpaabut niini; Ako wala na mangandoy og lain pa. Kon wala kini, dili ako magmalipayon.¹²

Ang mga baruganan sa ebanghelyo nga gipadayag sa Ginoo niining mga adlawa modala kanato ngadto sa kinabuhing dayon. Kini mao ang unsay atong gipangandoy, ang unsay hinungdan nga kita gilalang, ang unsay hinungdan nga ang yuta gilalang alang kanato. Ang rason nganong anaa kita dinhi mao nga kita unta makabuntog sa matag kabuang ug mag-andam sa atong mga kaugalingon alang sa kinabuhing dayon sa umaabut.…

Dayon himoa nga kita magmatinud-anon ug magmapaubsanon; himoa nga kita magpuyo sa relihiyon ni Kristo, isalikway ang mga kabuang ug mga sala ug mga kahuyang sa unod, mohangup ngadto sa Dios ug sa iyang pagkamatarung uban sa tibuok nga kasingkasing, ug uban sa hingpit nga determinasyon sa pakigbugno diha sa maayong bugno labut sa pagtuo ug padayon nga makanunayon ngadto sa katapusan.¹³

Usa sa dakong mga katuyoan sa atong pagpakabuhi mao ang pagpahiuyon ngadto sa dagway ug hitsura ni Jesukristo.

Ako nagtuo nga ang Manluluwas mao ang buhi gayud nga ehemplo ngadto sa tanang unod.… Ang buluhaton nga iyang gihimo, kita gimandoan sa pagbuhat. Kita giawhag sa pagsunod kaniya, ingon nga siya nagsunod sa iyang Pangulo; nga kon asa siya, atua usab kita; ug ang mahimong uban kaniya, mahimong sama kaniya.¹⁴

Ang importante nga konsiderasyon dili kon unsa ang kadugayon nga kita mahimong mabuhi apan kon unsa ka maayo nga kita makahimo sa pagkat-on sa mga leksyon sa kinabuhi, ug tumanon ang atong mga katungdanan ug mga obligasyon sa Dios ug sa usag usa. Usa sa dakong mga katuyoan sa atong pagpakabuhi mao nga kita unta mapahiuyon ngadto sa dagway ug hitsura niya kinsa mipuyo sa unod nga walay lama—walay sala, putli, ug walay buling! Si Kristo mianhi dili lamang aron sa pag-ula alang sa mga sala sa kalibutan, apan aron sa pagpakita og ehemplo sa atubangan sa tanang mga tawo ug sa pagtukod sa sumbanan sa kahingpitan sa Dios, sa balaod sa Dios, ug sa pagkamasulundon ngadto sa Amahan.¹⁵

Walay doktrina sukad nga ingon ka hingpit sama niana kang Jesus.… Siya mipadayag kanato sa dalan sa kaluwasan, gikan sa sinugdan, ug hangtud sa tanang mga likoliko niining kinabuhia hangtud ngadto sa walay katapusan nga kahimayaan ug himaya diha sa iyang gingharian, ug ngadto sa kabag-o sa kinabuhi diha nianang dapita.…

Malipayon ang tawo, sa tinuoray, kinsa makadawat niining makapatagbaw sa kalag nga pagpamatuod, ug naa sa kalinaw, ug dili mangita og laing dalan ngadto sa kalinaw kondili pinaagi sa mga doktrina ni Jesukristo. Ang iyang ebanghelyo nagtudlo kanato sa paghigugma sa atong isigkatawo, sa pagbuhat ngadto sa mga tawo unsay buot nato nga ilang pagabuhaton kanato, mahimong makiangayon, mahimong maloloy-on, mahimong mapasayloon, ug sa pagbuhat og matag maayong buhat nga giplano nga mopalambo sa kalag sa tawo.…

… “Umari kanako, kamong tanan nga nabudlay ug nabugatan, ug papahulayon ko kamo,” [Mateo 11:28] mao ang iyang tawag ngadto sa tanang katawhan.¹⁶

Si Kristo ang halangdong ehemplo alang sa tanang katawhan, ug ako nagtuo nga ang katawhan ingon nga giordinahan nang daan nga mahimong sama kaniya, ingon nga siya giordinahan nang daan nga mamahimong Manunubos sa tawo.… Kita … diha sa panagway sa Dios, sa pisikal, ug mamahimong sama kaniya sa espirituhanong paagi, ug sama kaniya diha sa pagbaton og kasayuran, salabutan, kaalam ug gahum.

Ang labing dako nga katuyoan sa atong pag-anhi sa yuta mao nga kita mamahimong sama kang Kristo, kay kon dili kita mahisama kaniya, kita dili mamahimong mga anak sa Dios, ug isigka mga manununod uban kang Kristo.¹⁷

Atong sundon ang Anak sa Dios. Himoon siya nga atong ehemplo, ug atong giya. Sunda siya. Buhata ang iyang buhat. Magmahimong sama ngadto kaniya, kutob sa mahimo sa atong mga gahum nga mamahimong sama kaniya nga hingpit ug walay sala.¹⁸

Kita adunay paglaum sa kinabuhing dayon pinaagi lamang ni Kristo ug sa atong pagkamasulundon ngadto sa Iyang ebanghelyo.

Walay laing ngalan, ubos sa langit, nga gihatag, apan kana kang Jesukristo, diin kamo maluwas o mahimaya diha sa gingharian sa Dios.¹⁹

Ang tawo kinsa moagi niini nga pagsulay, ug magmatinud-anon, mahimomg matubos gikan sa sala pinaagi sa dugo ni Kristo, pinaagi sa mga ordinansa sa ebanghelyo, ug makakab-ot ngadto sa kahimayaan diha sa gingharian sa Dios, dili ubos apan mas labaw pa sa mga anghel.²⁰

Kita misulod ngadto sa saad nianang bag-o ug mahangturong pakigsaad miuyon nga kita mosunod sa mga sugo sa Dios sa tanang mga butang bisan unsa pa man iyang isugo kanato. Kini ang usa ka mahangturong pakigsaad bisan ngadto sa katapusan sa atong mga adlaw.… Kita dili gayud makakita sa adlaw niini nga panahon ni sa kahangturan, nga kini dili kinahanglan, ug kini dili usa ka kalipay ingon man usa ka katungdanan alang kanato, isip iyang mga anak, ang pagsunod sa tanang mga sugo sa Ginoo ngadto sa walay katapusang panahon sa kahangturan. Pinaagi niini nga baruganan nga kita makapadayon sa pagpaduol uban sa Dios, ug magpadayon diha sa kauyunan uban sa iyang mga katuyoan. Kini mao lamang ang paagi nga kita makatuman sa atong misyon, ug makabaton sa atong korona ug gasa sa mga kinabuhing dayon, nga mao ang labing mahinungdanon nga gasa sa Dios. Makahunahuna ba kamo og bisan unsang paagi?²¹

Walay kaluwasan apan diha sa pamaagi nga gitudlo sa Dios. Walay paglaum sa kinabuhing dayon apan pinaagi sa pagkamasulundon ngadto sa balaod nga gipahaum sa Amahan sa kinabuhi, “kang kinsa walay pagkausab, ni landong gumikan sa pagkabalhin” [Santiago 1:17]; ug walay lain nga paagi diin kita makaangkon niana nga kahayag ug kahimayaan. Kadtong mga butanga sigurado gayud, sa walay pagduhaduha diha sa akong hunahuna; ako nasayud nga kini tinuod.²²

Ang matag panalangin, pribilehiyo, himaya, o kahimayaan maangkon lamang pinaagi sa pagsunod sa balaod diin kini gipasikad. Kon kita mosunod sa balaod, kita makadawat sa ganti; apan kita dili makadawat niini sa laing paagi.²³

Bisan si Kristo mismo dili hingpit sa sinugdanan; siya wala makadawat sa kahingpitan sa sinugdanan, apan nakaangkon og grasya ug dugang pa nga grasya, ug siya nagpadayon sa pag-angkon og dugang pa hangtud nga siya nakadawat sa kahingpitan [tan-awa sa D&P 93:11–13]. Dili ba ingon man usab niini ngadto sa mga katawhan? Adunay tawo ba nga hingpit? Adunay tawo ba nga nakadawat sa kahingpitan sa usa ka higayon? Naabot na ba kita sa punto diin mahimo natong madawat ang kahingpitan sa Dios, ang iyang himaya, ug ang iyang salabutan? Wala; ug sa gihapon, kon si Jesus, ang Anak sa Dios, ug ang Amahan sa langit ug yuta nga atong gipuy-an, wala makadawat sa kahingpitan diha sa sinugdanan, apan nagtubo diha sa hugot nga pagtuo, kahibalo, panabut ug grasya hangtud nga iyang nadawat ang kahingpitan, dili ba posible alang sa tanang katawhan kinsa natawo sa mga kababayen-an sa pagdawat og diyutay dinhi ug diyutay didto, pagtulun-an human sa usa ka pagtulun-an, lagda human sa usa ka lagda, hangtud nga sila makadawat sa kahingpitan, ingon nga siya nakadawat sa kahingpitan, ug mahimaya uban kaniya diha sa presensya sa Amahan? ²⁴

Ako nagpakabuhi alang sa akong kaugalingong kaluwasan karon ug sa umaabut; sunod sa akong kaugalingon ang sa akong mga anak ug ang ilang pinangga ug minahal nga mga inahan. Walay butang nga akong mahimo sa kalibutan nga mohupot niining mahimayaong katapusan nga matawag og usa ka sakripisyo. Kini usa ka buhat sa gugma, usa ka tumong sa kinabuhing dayon ug sa hingpit nga kalipay. “Kinsa kadto nga adunay kinabuhi nga dayon adunahan.” [D&P 6:7.]²⁵

Mga Sugyot alang sa Pagtuon

Kinsa man ang nagpasiugda sa plano sa kaluwasan? Sa unsang paagi nga kini nga kasayuran makatabang kanato sa panahon sa atong mortal nga mga kinabuhi?
Unsa man ang mga katuyoan sa atong kinabuhi dinhi sa yuta? Sa unsang paagi nga ang inyong kinabuhi makapamalandong niana nga kasayuran?
Ngano nga ang sama nga plano sa kaluwasan gipadayag sa Ginoo sa tanang dispensasyon? Sa unsang paagi nga ang plano sa ebanghelyo makatabang sa atong kaluwasan “sa kinabuhi karon, ingon man usab sa kinabuhi sa umaabut”?
Ngano nga mahinungdanon man alang sa matag usa kanato nga makadawat og usa ka lawas? (Tan-awa usab sa D&P 93:33–34.) Sa unsang paagi nga kita makagamit sa atong mga lawas aron sa pagtuman sa kabubut-on sa Amahan?
Sa unsang mga paagi nga ang Manluluwas mao ang atong “halangdong ehemplo”? Unsa man ang atong buhaton aron mahimong mahiuyon ngadto sa “dagway ug hitsura” ni Kristo ug sa katapusan mahimong sama Kaniya?
Ngano nga ang pagsunod sa mga sugo sa Dios mahinungdanon man karon ug sa kahangturan? Sa unsang paagi nga ang pagkamasulundon ngadto sa Ginoo mahimong usa ka “kalipay ingon man usa ka katungdanan”?
Unsa man ang pagsabut nimo sa pagdawat og “grasya ug dugang pa nga grasya”? (Tan-awa usab sa D&P 93:12.) Sa unsa nga mga paagi nga kamo nagtubo nga mas sama sa Manluluwas “sa pagdawat og diyutay dinhi ug diyutay didto, pagtulun-an human sa usa ka pagtulun-an, lagda human sa usa ka lagda”?
Ngano man nga walay usa ka sakripisyo kon kini gibuhat alang sa atong kaugalingong kaluwasan o kaluwasan sa uban?

Christ and the Samaritan Woman — *Si Kristo ug ang Babayeng Samarianhon,* ni Carl Bloch. Ang Manluluwas nagtudlo sa babayeng Samarianhon duol sa Atabay ni Jacob nga Siya mao ang Manluluwas sa kalibutan (tan-awa sa Juan 4:5–30).