Ayaw Pagbaton og Pagdumot ngadto kang Bisan Kinsa

Sundon nato ang ehemplo sa Manluluwas sa pagpakita og kapasayloan ug kalooy ngadto sa mga nakapasakit kanato.

Gikan sa Kinabuhi ni Joseph F. Smith

Sa kasagaran sa iyang kinabuhi si Joseph F. Smith nakasaksi og grabeng mga pagpangdaot nga gitumong sa Simbahan ug sa mga miyembro niini. Kanunay siyang gisamok sa mga tawo nga batok sa buluhaton sa Ginoo ug sa Iyang Simbahan, ug dako ang iyang pagantus sa ilang gipanghimo. Bisan pa sa ilang pagpang-abuso, padayon niyang gihimo ang iyang mga buluhaton uban sa kalinaw, nga walay kahadlok ug wala kaayo manumbaling sa iyang mga kaaway—sa mga kaaway nga gihulagway niya nga “dili akoa,” apan “kaniya kinsa akong gipaningkamutan nga maserbisyohan.”¹

Ang anak niyang si Edith Eleanor misulti kabahin sa usa ka panahon sa iyang kabatan-on dihang “ang mga tigbalita mihasi gayud sa akong amahan. Ang pipila sa mga tawo sa eskwelahan adunay nahuptan nga mga report ug mga bakak kabahin sa akong amahan. Usa ka adlaw nipauli ko gikan sa eskwelahann nga naglagot. Pag-abot dayon ni Papa nianang gabhiona miingon ko kaniya, ‘Pa, nganong dili man ka molihok? Wala kay gihimo, ug nagpasabut kana nga napahimuslan nila ang higayon batok kanimo, sa pag-imprinta niining tanang mga bakak, ug wala ka gayuy gihimo sa pagbatok niini!’ ” Ang iyang papa mitan-aw kaniya ug mipahiyum ug miingon, “ ‘Anak, ayaw kabalaka. Bisan gamay wala sila mopasakit kanako; gipasakitan lamang nila ang ilang kaugalingon. Wala ka ba mahibalo, anak, nga kon ang usa ka tawo mosulti og bakak gipasakitan lamang nila ang ilang kaugalingon labaw pa kay sa uban?’”²

Ang tuyo ni Presidente Smith mao ang paghimo og maayo alang sa dautan ug determinado siya sa paghimo og maayo nga kon mamatngunan niyang aduna siyay napasakitan, dili siya makatulog hangtud ang samad maulian. Kausa miingon siya: “Ako ba adunay nahimo o nasulti nga nakapasakit kaninyo? Kon aduna man, wala ko kadto tuyoa. Sa akong kinabuhi wala pa gayud ako makapasakit nga tinuyo kang bisan kinsa…. Tanan kamo nga nasakitan tungod kanako, tanan kaninyo nga nabuhatan ko og sayop, kon aduna man, pahibaloa kon diin dapit ako nakapasakit ninyo, ug buhaton nako kutob sa akong mahimo sa paghusay niini uban kaninyo. Wala akoy pagdumot sa akong kasingkasing batok sa akong kaigsoonan; gugma lamang ang ania kanako, gugma nga putli ug tinud-anay nga tinguha sa paghimo og maayo.”³

Mga Pagtulun-an ni Joseph F. Smith

Ayaw pagbaton og pagdumot ngadto kang bisan kinsa.

Kami mopahimangno, kami mohangyo sa among mga kaigsoonan, diha sa ebanghelyo ni Jesukristo, dili lamang sa pagtahud sa ilang kaugalingon pinaagi sa usa ka maayong kinabuhi, apan usab sa pagtahud ug paghigugma ug pagkamanggiloy-on sa ilang mga silingan, sa matag usa kanila. Kami mopahimangno kaninyo dili lamang sa pagsunod sa pinakauna og dakong kasugoan nga gihatag sa Dios ngadto sa tawo, sa paghigugma sa Ginoo nga inyong Dios, sa tibuok ninyong kasingkasing, ug sa hunahuna, ug sa kusog, apan kami moawhag kaninyo sa pagsunod usab sa ikaduhang balaod, nga nagsunod niini, sa paghigugma sa inyong mga silingan sama sa inyong kaugalingon [tan-awa sa Mateo 22:36–40]; sa paghimo og maayo alang sa dautan, sa dili pagbiaybiay sa uban basin unya og ikaw biaybiayon usab. Dili angay nga gun-ubon nato ang mga panimalay sa ubang mga tawo (sa paggamit niini nga pagpahayag isip simbolo). Hingpit kita sa atong tinguha nga sila mopuyo sa mga balay nga ilang gitukod alang sa ilang kaugalingon, ug maningkamot kita sa pagpakita kanila og usa ka maayong paagi … ug sa pagtukod kanila og usa ka mas maayong panimalay, ug dayon dapiton sila uban ang kamabination, sa espiritu ni Kristo, sa matuod nga Kristyanismo, sa pagsulod sa mas maayo nga puluy-anan.⁴

Mga kaigsoonan, gusto namong magkahiusa kamo. Manghinaut kami ug mag-ampo nga kamo moadto … sa inyong mga panimalay nga may pagbati sa inyong mga kasingkasing ug gikan sa kahiladman sa inyong mga kalag sa pagpasaylo sa usag usa, ug sa dili gayud sugod niining adlawa sa pagbaton og pagdumot ngadto sa ubang isig ka nilalang. Dili ko igsapayan kon miyembro man siya sa Simbahan ni Jesukristo sa Ulahing mga Adlaw o dili, higala man siya o kaaway, buotan man siya o dautan. Sakit kaayo alang sa usa ka tawo nga naghupot sa Priesthood, kinsa nagtagamtam sa gasa sa Espiritu Santo, nga magbaton og espiritu sa kasina, o pagdumot, o panimalos, o kawalay pag-agwanta o makigbatok sa ilang isigkatawo. Kinahanglan kitang moingon sa atong mga kasingkasing, himoa nga ang Dios mohukom tali kanako ug kaninyo, apan alang kanako, ako mopasaylo. Gusto nakong isulti nga ang mga Santos sa Ulahing mga Adlaw kinsa nagbaton diha sa ilang mga kalag og pagbati nga dili makapasaylo sila labaw nga nakasala ug mas angayan pang makadawat sa tunglo kay sa nakasala kanila. Pauli ug isalikway ang kasina ug kayugot sa inyong mga kasingkasing; isalikway ang pagbati sa dili pagpasaylo; ug palamboa diha sa inyong mga kalag ang espiritu ni Kristo nga misinggit diha sa krus, “Amahan, pasayloa sila; kay sila wala masayud sa ilang ginabuhat.” [Lucas 23:34.] Mao kini ang espiritu nga angay maangkon sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw sa tanang panahon.⁵

Kon aduna man akoy mahibaloang tawo nga nayugot kanako, mas ikalipay nako ang pag-adto kanila, ug dili mopahulay hangtud sila akong maadto ug masayran kon asa nga dapit ako nakasala kanila. Kon mogawas nga ako nakapasakit man gayud sa akong igsoon, dili ko moingon niya nga mag-abut kami sa usa ka dapit aron sulbaron ang problema—adtoon gayud nako ang tibuok gilay-on mismo ug buhaton kutob sa akong mahimo sa pakighusay uban kaniya. Ang akong misyon dili ang pagpasakit, dili ang paghimo og sayop; apan sa paghimo og maayo.⁶

Usba ang tumong sa inyong panglantaw, ug ang tumong sa inyong panan-aw, gikan sa pagpamantay sa mga sayop ngadto sa pagbantay sa unsay maayo, sa lunsay, ug giyahan ug aghaton kadtong anaa sa kasaypanan ngadto sa dalan nga walay pagkasayop, sa dalan gayud nga walay higayon sa pagpakasayop. Pangitaa unsa ang maayo nga anaa sa tawo, ug tan-awa kon sa unsang dapit sila dili malampuson sa pag-angkon niini, paningkamuti ang paglig-on kanila; paningkamuti sa pagpausbaw sa ilang kamaayo; pangitaa ang maayo; palig-una ang pagkamaayo; suportahi ang maayo; ug kutob sa mahimo pugngan ang paghisgut kabahin sa dautan. Walay kaayohang maangkon pinaagi niini. Mas maayo nga ilubong ang dautan ug palamboon ang pagkamaayo, ug dasiga ang tanang tawo sa pagbiya sa dautan ug magkat-on sa paghimo og maayo; ug himoon ang atong misyon nga usa ka misyon sa pagluwas sa isigkatawo ug sa pagtudlo ug paggiya subay sa dalan sa pagkamatarung, ug dili molingkod isip mga maghuhukom ug pagahukman ang mga dautan og binuhatan, apan hinoon mamahimong mga manluluwas sa katawhan.⁷

Atong gikinahanglan ang kalooy; busa kita magmanggiloy-on. Atong gikinahanglan ang gugma nga putli, busa kita magmahigugmaon. Atong gikinahanglan ang pasaylo; busa kita mopasaylo. Atong buhaton ngadto sa uban ang unsay buot nato nga ilang pagabuhaton ngari kanato [tan-awa sa Mateo 7:12].⁸

Pagbaton og kalooy alang sa inyong mga kaaway.

Tuguti nga ang Ginoong Dios adunay kalooy ngadto sa nagtinguha sa pagpugong sa katuyoan sa Zion. Dios; kaloy-i ang mga nahisalaag, ang nangasayop, ang mga danghag, ang mga dili maalamon. Ibutang ang imong Espiritu diha sa ilang kasingkasing, usba sila gikan sa sayop nilang mga binuhatan ug sa ilang mga kabuang, ug dad-a sila balik sa dalan sa pagkamatarung ug sa imong panabang. Mangayo ako og kalooy alang sa akong mga kaaway—kadtong nanulti og bakak batok kanako ug kadtong mibutangbutang kanako, ug ngadto sa namulong sa tanang matang sa kadautan sa pagbutangbutang kanako. Agi og sumbalik, nangamuyo ako sa Dios nga akong langitnong Amahan nga sila kaloy-an; kay kadtong mihimo niini, nga wala masayud kon unsa ang ilang gibuhat, sayop lamang ang pagkagiya kanila, ug kadtong mihimo niini nga nasayud sa ilang gibuhat tino nga nagkinahanglan, labaw sa tanan, sa kalooy, kapuangod ug sa kalooy sa Dios. Unta ang Dios malooy kanila. Unta siya adunay kalooy kanila. Dili ako mopasakit bisan sa usa ka lugas sa ilang buhok, ingon ana ang akong paghatag og bili sa kalibutan. Dili ako mobutang og bangil sa ilang dalan padulong sa kauswagan. Dili; ug hangyoon nako ang akong mga kaigsoonan nga dili nila hilabtan ang mga kaaway sa atong mga katawhan ug kadtong mihimo sa kaugalingon nilang dalan padulong sa kalaglagan ug wala maghinulsol, kinsa nagpakasala uban sa dakong kasayuran sa ilang gihimo, kinsa nasayud nga ilang gisupak ang mga balaod sa Dios ug mibutangbutang ug namulong og mga bakak ngadto sa mga sulugoon sa Ginoo. Kaloy-i sila. Ayaw sila hilabti; kay mao lamang kana ang ilang gusto. Pasagdi sila. Pasagdi sila asa sila moadto.⁹

Motug-an ko nga lisud gayud alang kanako ang paghigugma sa akong mga kaaway—sa mga kaaway sa Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw—sama sa akong paghigugma sa akong mga higala. Usa kini ka malisud nga tahas nga akong buhatunon. Motug-an ako nga wala kini nako mabuhat sa hingpit; malisud kini alang kanako; gani, may mga higayon, nga ang Espiritu sa Ginoo motandog ug mopahumok sa akong kalag igo nga makaandam kanako sa pag-ingon nga: Itugyan na lang nako ngadto sa mga kamot sa Dios ang paghukom.¹⁰

Ang gugmang putli nga alang sa tanan ug ang gugma sa Dios gikinahanglan gikan kaninyo diha sa ebanghelyo ni Kristo. Ang gugma alang sa inyong isigkatawo, ang espiritu sa pagpasaylo, ug ang kalooy alang sa inyong isigkabinuhat, gikinahanglan gikan kaninyo, sumala sa gitugon diha sa pag-ampo sa Manluluwas didto sa krus—“O Amahan, pasayloa sila, kay wala sila makasabut sa ilang ginabuhat.” [Lucas 23:34.] Busa hunahunaon nato ang atong mga kaaway, busa mag-ampo kita alang kanila, nga sila unta dili hingpit nga malaglag, apan unta ang iyang makaluwas nga grasya ug ang makaluwas nga gahum sa ebanghelyo ni Jesus unta ipadangat pa ngadto kanila, nga ang ilang kasingkasing matandog, nga sila maghinulsol unta sa ilang mga sala ug mohimo sa pag-uli sa nawala kutob sa mahimo tungod sa mga sayop nga ilang nahimo, ug monunut sa pagkamasulundon ug malimpyohan gikan sa mga sala, pinaagi sa paghinulsol ug pagpabunyag alang sa kapasayloan sa ilang mga sala, pinaagi sa tawo nga adunay katungod sa pagpahigayon niana nga balaang ordinansa.

Atong gihigugma ang tanang katawhan. Wala kitay pagsupak batok sa mga katawhan, ug dili gayud kita mosupak kanila basta ila lang kitang pasagdan. Dili kita makiglantugi sa mga gituohan sa uban; dili kita makiggubat sa ilang mga simbahan, o sa unsay ilang mga gituohan. Dili kana maoy atong katuyoan, ug walay labut sa atong misyon ang paghimo niini, tuguti sila sa pagsimba sa bisan unsa nga paagi o unsa o asa sila gusto…. Ang atong katungdanan mao lamang ang pagpadayon, pagbuhat sa atong katungdanan, pagsangyaw sa ebanghelyo pinaagi sa maayong ehemplo ug ingon man pinaagi sa pagtulun-an, ug ipadan-ag ang atong kahayag diha sa ilang salabutan nga ila untang makita ang kahayag sumala sa gusto sa Dios, ug modawat niini, ug magalakaw niini, kon gusto nila.¹¹

Ang buluhaton sa Ginoo adunay mga kaaway, apan ang Dios dili motugot nga ang atong mga paningkamot mapakyas.

Adunay mga kaaway sa buluhaton sa Ginoo, sama nga adunay mga kaaway ang Anak sa Dios. Adunay mamulong og dautan batok sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw. Adunay mga tawo … nga motabon sa ilang mga mata sa matag hiyas sa matag maayo nga butang nga may kalabutan niining buluhaton sa ulahing mga adlaw, ug sila mopabaha og mga bakak ug mga sayop batok sa mga tawo sa Dios.¹²

“Kon kamo iya pa sa kalibutan, higugmaon sa kalibutan ang mga iya; apan kay kamo dili man iya sa kalibutan, hinonoa gipili ko kamo gikan sa kalibutan, ang kalibutan nagadumot kaninyo.” (Juan 15:19) Ang mga sumusunod ni Jesus mao ang mga pinili niyang mga katawhan, ug tungod kay siya ang mipili kanila, ang kalibutan nagdumot kanila…. Ang pagkatinamay mao ang kabilin sa mga katawhang pinili. Kinahanglan ba natong ipasaka sa korte ang pagkatinamay sa kalibutan? Dili gayud. Sa laing bahin, dili kita kinahanglang mawad-an sa paglaum tungod kay miabut kini kanato nga wala gitinguha.¹³

Wala ako motuo nga adunay mga katawhan sukad nga giniyahan pinaagi sa pagpadayag, o giila sa Ginoo nga iyang mga katawhan, nga wala kasilagi, ug wala biaybiaya sa mga dautan ug sa mga limbongan.¹⁴

Sukad pa sa adlaw nga unang gipahibalo ni Propeta Joseph Smith ang iyang panan-awon hangtud karon, ang kaaway sa tanang pagkamatarung, ang kaaway sa kamatuoran, sa hiyas, sa dungog, kamaayo, ug kaputli sa kinabuhi, ang kaaway sa matuod nga Dios, ang kaaway sa pagdumala sa mga pinadayag gikan sa Dios ug sa mga inspirasyon nga miabut gikan sa kalangitan ngadto sa tawo gihan-ay na batok niini nga buluhaton.¹⁵

Sa personal wala akoy mga kaaway. Ang akong mga kaaway dili ako, iya kini kang kinsa akong gipaningkamutan nga maserbisyohan! Ang panulay wala kaayo maghunahuna kanako. Dili ako makahuluganon, apan gikasilagan niya ang Priesthood, nga sunod sa kapunongan sa Anak sa Dios!¹⁶

Sa tinuod ang ebanghelyo nag-agak kanato nga lahi sa pamaagi sa katawhan. Kita nahimong sagabal sa ilang puro kalibutanong mga kalihokan sa daghang paagi ug sa daghang mga dapit. Ang mga tawo nga hayahay ang pagkahimutang ug mga buhong, dili gustong madisturbo. Maglagot sila niini…. Ang mga Santos dili gayud luwas pinaagi sa pagsunod sa mga pagsupak ug mga panambag sa mga tawo nga gustong moagni kanato sa pagtubay sa kalibutan. Kita adunay piho nga misyon nga ipahigayon; ug ato kining mapahigayon nga subay sa balaang mga katuyoan, sukwahi ang atong mga palakaw kay sa mga pamaagi sa tawo. Nahimo kitang dili mga inila. Ang pagtamay sa kalibutan anaa kanato.¹⁷

Ayaw kahadlok; ayaw lugaki ang inyong mga paghago alang sa kamatuoran; pagpuyo og kinabuhi nga angay sa usa ka Santos. Kamo anaa sa hustong dalan, ug ang Ginoo dili motugot nga mapakyas kamo sa inyong mga paningkamot. Kini nga Simbahan mibarog nga wala mamiligro sa mga kaatbang ug sa mga pagpangdaot gikan sa gawas. Mas labaw pang kahadlokan ang pagka walay pagmatngon, ang sala ug kawalay pagpakabana, nga gikan sa sulod; mas labaw pang peligro nga ang usa ka tawo mapakyas sa paghimo og matarung ug sa pagpahiuyon sa iyang kinabuhi ngadto sa pinadayag nga mga doktrina sa atong Ginoo ug Manluluwas nga si Jesukristo. Kon kita mobuhat sa matarung, maayo ra gayud ang tanan, ang Dios sa atong mga amahan mosuporta kanato, ug ang matag lihok sa mga kaatbang gihimo aron lamang mapadayon ang pagsabwag og kahibalo sa kamatuoran.¹⁸

Itugyan nato ang atong mga kaaway ngadto sa mga kamot sa Dios.

Kini nahisulat, ug ako mituo nga kini matuod, nga bisan tuod og ang panulay gikinahanglang moabut, alaut ang tawo nga pinaagi kanila ang panulay moabut [tan-awa sa Mateo 18:7]; apan sila anaa sa mga kamot sa Dios sama kanato. Kita walay gihimong bangis nga mga pasangil batok kanila. Andam kitang motugyan kanila ngadto sa mga kamot sa Labawng Makagagahum sa pagpakig-atubang kanila kon unsay maayo alang kaniya. Ang atong buluhaton mao ang pagbuhat og matarung dinhi sa kalibutan, sa pagpangita alang sa kalamboan sa usa ka kahibalo sa kabubut-on sa Dios ug sa iyang mga pamaagi, ug sa iyang talagsaon ug mahimayaong mga kamatuoran nga gipadayag pinaagi sa instrumentalidad ni Joseph, ang propeta, dili lamang alang sa kaluwasan sa mga buhi apan alang usab sa pagtubos ug pagluwas sa mga patay.¹⁹

Ang Dios ra ang makig-atubang sa [atong mga kaaway] sa kaugalingon niya nga panahon ug sa kaugalingon niyang pamaagi, ug gikinahanglan lamang nato ang pagbuhat sa atong mga katungdanan, paghupot nato mismo sa hugot nga pagtuo, paglihok nato mismo sa pagkamatarung dinhi sa kalibutan, ug pagtugyan sa mga sangputanan ngadto kaniya kinsa nagmando sa tanang mga butang alang sa kaayohan niadtong mga nahigugma kaniya ug motuman sa iyang mga kasugoan.²⁰

Wala kita maghambin og dili maayong pagbati sulod sa atong mga kasingkasing ngadto sa tanang buhi nga nilalang. Mopasaylo kita sa tanang makasala kanato. Ngadto sa mga mamulong og dautan kanato, ug ngadto sa mga mihatag og sayop nga mga ideya batok kanato dinhi sa kalibutan, wala kitay dautang pagbati sa atong mga kasingkasing batok kanila. Moingon kita, himoa nga ang Dios mohukom tali kanila ug kanato, ug moganti kaninyo sumala sa inyong mga binuhatan [tan-awa sa D& 64:11]. Dili kita mogamit sa atong kamot batok kanila; apan atong itunol ang atong kamot sa pag-abiabi ug sa pagpakighigala kanila, kon sila maghinulsol sa ilang mga sala ug moduol ngadto sa Ginoo ug mabuhi. Dili igsapayan kon unsa man sila ka bastos kaniadto, o unsa man sila ka dautan sa ilang binuhatan, kon sila maghinulsol niini ato silang dawaton sa bukas nga mga kamot ug buhaton nato kutob sa atong mahimo nga matabangan silang moluwas sa ilang kaugalingon.²¹

Mga Sugyot alang sa Pagtuon

Unsay inyong gibati sa dihang inyong napasaylo ang mga nakapasakit kaninyo? Sa inyong hunahuna ngano man kaha nga ang mga Santos sa Ulahing mga Adlaw nga wala makahimo sa pagpasaylo mas dako man og sala kay sa mga nakasala kanila? (Tan-awa usab sa D& 64:9–11.)
Kon kita nahibalo nga ang usa ka tawo adunay dili maayong pagbati batok kanato, unsa ang atong buhaton?
Sa unsang paagi nga ang “pagpalambo sa pagkamaayo” sa ubang tawo makatabang nato nga makatuman “sa atong tulumanon … sa pagluwas sa katawhan”?
Nganong kinahanglan man nga aduna kitay kalooy ug pagbati bisan sa atong mga kaaway? Unsa man kaha ang atong ilakip sa atong mga pag-ampo alang sa atong mga kaaway?
Ngano kaha nga sa kasagaran masinati man sa mga Santos “ang pagkatinamay sa kalibutan”? Unsaon man nato sa pagatubang kini nga mga pagtamay? Ngano nga ang Simbahan “wala man mamiligro sa mga kaatbang ug sa mga pagpangdaot gikan sa gawas”?
Kon kita napasakitan sa uban, nganong kinahanglan man nga andam kitang motugyan sa ilang silot “ngadto sa mga kamot sa Labaw nga Makagagahum”?
Giunsa man sa pagtagad sa Ginoo ang Iyang mga kaaway? (Tan-awa sa Lucas 23:34.) Unsaon man nato sa pagsunod ang Iyang mga ehemplo sa pagtunol sa “kamot sa pag-abiabi ug sa pagpakighigala” ngadto sa atong mga kaaway?

Jesus Christ on the cross — Bisan og Siya nag-antus sa krus, si Jesukristo wala gayud maghupot og kasuko batok sa mga mibugal-bugal Kaniya, apan hinoon nag-ampo, “Amahan, pasayloa sila, kay wala sila masayud sa ilang ginabuhat” (Lucas 23:34).