Anak nga mga Lalaki ug Anak nga mga Babaye sa Mahangturong Amahan

Mga anak kita sa Dios, giporma diha sa Iyang balaan nga panagway ug makahimo nga mamahimong sama Kaniya.

Gikan sa Kinabuhi ni Joseph F. Smith

Niadtong Nobyembre 1909, si Presidente Joseph F. Smith ug ang iyang duha ka mga Magtatambag sa Unang Kapangulohan, si John R. Winder ug Anthon H. Lund, mihatag og pamahayag nga giulohan og “Ang Gigikanan sa Tawo” aron pagtubag sa mga pangutana nga mitunga “matag karon ug unya kabahin sa kinaiya sa ang Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw … nga may kalabutan sa gigikanan sa tawo. Gituohan kini nga ang pamahayag sa baruganan nga gihuptan sa Simbahan niining importante nga hilisgutan tukma sa panahon ug mamunga og kaayo.” Kini nga pamahayag naglakip niini nga mga pulong:

“ ‘Gibuhat sa Dios ang tawo sa iyang kaugalingong dagway, sa dagway sa Dios gibuhat niya sila; lalaki ug babaye iyang gibuhat sila.’ [Genesis 1:27.] Niini nga yano ug laktud nga mga pulong ang dinasig nga tigsulat sa basahon sa Genesis mipahibalo ngadto sa kalibutan sa kamatuoran kalabut sa gigikanan sa tawhanon nga pamilya.”¹ Kini nga kapitulo naglakip sa mga kinutlo gikan sa “Ang Gigikanan sa Tawo.”

Si Presidente Smith kanunay nga nagpamatuod sa tinuod nga kamatuoran sa pagkaamahan sa Dios: “Sama sa akong nasayran, ug sa ingon nga may rason ako nga masayud, ug nga ania ako dinhi ug nga ako buhi, mao nga ako nagtuo ug ako adunay rason nga masayud nga ang Dios, akong Amahan, buhi.”²

Mga Pagtulun-an ni Joseph F. Smith

Kita espiritu nga mga anak sa atong Langitnong Amahan.

Gusto kita nga masayud kon diin kita gikan, ug asa kita paingon. Diin man kita gikan? Gikan sa Dios. Ang atong mga espiritu diha na sa wala pa kita moanhi niini nga kalibutan. Didto sila sa mga konseho sa kalangitan sa wala pa ang mga tukuran sa yuta gipahimutang. Didto kita. Nag-uban kita nga nag-awit uban sa langitnong mga panon tungod sa hingpit nga kalipay sa diha nga ang mga tukuran sa yuta gipahimutang, ug sa diha nga ang plano sa atong pagkaana niini nga yuta ug kaluwasan giplano. Didto kita, interesado kita, ug miapil kita niining mahinungdanon nga pagpangandam. Dili ikapangutana nga didto kita niadto nga mga konseho … sa diha nga si Satanas mitanyag sa iyang kaugalingon isip usa ka manluluwas sa kalibutan kon iya lamang madawat ang pasidungog ug himaya sa Amahan tungod sa pagbuhat niini. Apan si Jesus miingon, “Amahan, ang imong pagbuot mao ang matuman, ug ang himaya imo sa kahangturan.” Busa, tungod kay si Satanas misukol batok sa Dios, ug nagtinguha sa paglaglag sa kabubut-on sa tawo, ang Amahan misalikway kaniya ug siya gihinginlan, apan si Jesus gidawat.

Kita, sa walay pagduhaduha, didto, ug miapil niadtong tanan nga mga talan-awon, mahinungdanon kaayo kita nga may labot sa pagpahinabo niining mahinungdanong mga plano ug mga katuyoan, ato kining nasabtan, ug alang kini sa atong kaayohan nga kini gimando, ug pagatumanon. Kini nga mga espiritu nanganhi dinhi sa yuta aron makabaton sila og mga tabernakulo, aron unta sila mahimo nga sama ni Jesukristo, nga “gilalang sama sa iyang hitsura ug panagway,” gikan sa pagsugod sa paglalang hangtud karon, ug mopadayon hangtud sa katapusang mga adlaw sa yuta, hangtud nga ang mga espiritu kinsa gitagana nga moanhi niini nga kalibutan moabut ug makatuman sa ilang misyon diha sa lawas.³

Atong makita … ang tawo, ang pinakahingpit nga buhat sa Dios, dinhi sa yuta, ang pinakabatid nga buhat, kon ugaling mahimo, kang kinsang pagdasig nagtudlo kanato, mao ang kaliwat nianang mahangturong nilalang kinsa mao ang Tiglalang sa tanang mga butang, siya nga mao ang pinakahingpit diha sa iyang organisasyon, nagbaton og mas dungganan nga mga kinaiya, mga gahum sa katarung, ug salabutan kay sa tanan nga mga nilalang, nga nakahimo kaniya nga “ginoo sa paglalang,” ug pinakaduol sa pagkasama ngadto sa Tiglalang. Gitan-aw nato kini nga mga butang ug makaingon lamang kita nga dili kini sulagma nga buhat, kondili ang resulta sa hingkod nga nahibaloan sa tanan nga mga plano ug mga katuyoan, nga ang tawo mao ang anak sa Dios, nagbaton sa mga kinaiya ug panagway sa iyang Amahan, ug sa sinugdanan kadaghanan niini nga salabutan, maingon nga siya ang kauban ug kasagabay sa Dios ug nagpuyo uban kaniya, ug walay sala. Ang Ginoo mihatag kaniya sa yuta isip kabtangan ug usa ka kabilin, ug mga balaod alang sa iyang pangagamhanan, nga aron unta mopuno sa sukod sa iyang pagkalalang ug makabaton og hingpit nga kalipay niini.⁴

Ang nasulat nga mga sumbanan sa kasulatan nagpakita nga ang tanang mga tawo nga mianhi sa yuta ug nangatawo sa pagkamortal, adunay kinabuhi sa wala pa dinhi sa yuta, espirituhanon nga personalidad, isip anak nga mga lalaki ug anak nga mga babaye sa Mahangturong Amahan…. Si Jesukristo mao ang unang natawo. Ang espiritu nga natawo sa Dios maoy usa ka imortal nga nilalang. Kon ang lawas mamatay ang espiritu dili mamatay. Sa nabanhaw nga kahimtang ang lawas mahimong imortal ingon man usab ang espiritu.⁵

Kita gilalang diha sa panagway sa Dios.

Unsa ang porma sa tawo, diha sa espiritu ug sa lawas, ingon sa nauna nga paglalang? Sa kinatibuk-an nga paagi ang tubag gihatag [niini] nga mga pulong…. “Gibuhat sa Dios ang tawo sa iyang kaugalingong dagway.” Labaw pa kini ka klaro nga gipahayag sa Basahon ni Mormon sa ingon: “Tanan nga mga tawo gilalang sa sinugdan subay sa akong kaugalingon nga hitsura” (Ether 3:15). Ang Amahan mao ang namulong. Busa, kon kita makatino sa panagway sa “Amahan sa mga espiritu,” “Ang Dios sa mga espiritu sa tanan nga unod,” makahimo kita sa pagdiskubre sa panagway sa nahauna nga tawo.

Si Jesukristo, ang Anak sa Dios, mao ang “tukma nga hulad” sa kinaiya sa Iyang Amahan (Mga Hebreohanon 1:3). Milakaw Siya sa yuta isip usa ka tawo, isip usa ka hingpit nga tawo, ug miingon, agig tubag sa pangutana nga gihatag ngadto Kaniya: “Ang nakakita kanako nakakita sa Amahan” (Juan 14:9). Kini lamang makasulbad na unta sa problema nga makatagbaw sa matag mahunahunaon, may balaang pagtahud nga pangisip. Ang paghukom dili ikasalikway, nga kon ang Anak sa Dios mao ang tukma nga hulad (kana mao ang pagkahisama) sa pagkatawo sa Iyang Amahan, sa ingon ang Iyang amahan anaa sa panagway sa tawo; tungod kay mao kana ang panagway sa Anak sa Dios, dili lamang panahon sa Iyang mortal nga kinabuhi, kondili sa wala pa ang Iyang mortal nga pagkatawo, ug human sa Iyang pagkabanhaw. Dinhi niini nga panagway nga ang Amahan ug ang Anak, adunay duha ka mga personahe, nagpakita ni Joseph Smith, samtang isip usa ka batang lalaki nga katorse anyos, nadawat niya ang iyang unang panan-awon.

Dayon kon ang Dios mihimo sa tawo—ang unang tawo—sa Iyang kaugalingong panagway ug hitsura, iya gayud siya nga gihimo nga sama ngadto ni Kristo, ug sa ingon sama sa mga tawo sa panahon ni Kristo ug sa karon nga panahon. Nga ang tawo gihimo diha sa panagway ni Kristo, positibo nga gipahayag diha sa Basahon ni Moises: “Ug Ako ang Dios miingon ngadto sa akong Bugtong Anak, diin uban kanako gikan sa sinugdanan, magbuhat kita og tawo subay sa atong hitsura, sumala sa atong panagway; ug kini nahimo…. Ug Ako ang Dios, milalang og tawo diha sa akong kaugalingon nga hitsura, diha sa hitsura sa akong Bugtong Anak naglalang Ako kaniya, lalaki ug babaye naglalang ako kanila” [Moises 2:26–27].

Ang Amahan ni Jesus mao usab ang atong Amahan. Si Jesus sa Iyang kaugalingon mitudlo niini nga kamatuoran, sa diha nga gitudloan Niya ang Iyang mga tinun-an kon unsaon sa pag-ampo: “Amahan namo nga anaa sa langit,” ubp. Bisan pa niana, si Jesus, mao ang unang natawo tali sa tanang anak nga mga lalaki sa Dios—ang unang bugtong sa espiritu, ang bugtong lamang sa unod. Siya ang atong magulang nga igsoong lalaki, ug kita, sama Kaniya, mao ang panagway sa Dios….

“Gibuhat sa Dios ang tawo sa Iyang kaugalingong dagway.” Maingon kini ka tinuod sa ang espiritu ingon man usab sa lawas diin sapot lamang kini sa espiritu, nga naghingpit niini; ang panag- uban sa duha naglangkob sa kalag [tan-awa sa D&P 88:15]. Ang espiritu sa tawo mao anaa sa porma sa tawo, ug ang mga espiritu sa tanang mga nilalang anaa sa hulagway sa ilang mga lawas. Yano kini nga gitudlo ni Propeta Joseph Smith (Doktrina ug mga Pakigsaad, 77:2)….

Sa dihang ang balaanon nga Nilalang kang kinsang espiritu nga lawas nakita sa igsoon ni Jared [tan-awa sa Ether 3:6–16], misul-ob diha Kaniya ang unod ug dugo, Siya mipakita isip tawo, nga may “lawas, unod ug bukog ug mga pagbati,” sama sa ubang mga tawo, bisan tuod hilabihan ka superyor ngadto sa uban, tungod kay Siya Dios, gani ang Anak sa Dios, ang Pulong nahimong unod: diha Kaniya “nagapuyo sa lawas ang bug-os kinatibuk-an sa pagka-Dios.” [Mga Taga-Colosas 2:9.] Ug nganong dili man Siya mopakita isip usa ka tawo? Mao kana ang porma sa Iyang espiritu, ug kinahanglan gayud nga adunay tukma nga tabon, usa ka angayan nga tabernakulo. Siya mianhi sa kalibutan sumala sa Iyang gisaad nga moanhi (3 Nephi 1:13), misul-ob og masuso nga tabernakulo, ug inanay nga mipalambo niini ngadto sa pagkahingpit sa Iyang espiritu nga gidak-on. Siya miabut sama sa tawo nga nangabut sulod sa mga katuigan, ug ingon nga ang tawo mipadayon sa pag-abut sukad masukad. Si Jesus, bisan pa niana, sama sa gipakita, mao lamang ang bugtong anak sa Dios diha unod.

Si Adan, ang atong halangdon nga gikaliwatan, “ang unang tawo,” nga mao, sama ni Kristo, usa ka espiritu sa kinabuhi nga wala pa dinhi sa yuta, ug sama ni Kristo misulod diha kaniya ang tukma nga lawas, ug lawas sa usa ka tawo, ug mao nga nahimong “buhi nga kalag.” Ang doktrina sa kinabuhi nga wala pa dinhi sa yuta,—gipadayag sa yano kaayo nga paagi, ilabi na sa ulahing mga adlaw, mibu-bo og kahibulongan nga kahayag sa panabut sa lahi nga misteryosong problema sa gigikanan sa tawo. Nagpakita kini nga ang tawo, isip usa ka espiritu, gipanamkon ug natawo gikan sa langitnong mga ginikanan, ug gimatuto ngadto sa pagkahingkod didto sa mahangturong mga mansyon sa Amahan, sa wala pa moanhi sa yuta diha sa temporal nga lawas aron moagi og kasinatian diha sa pagkamortal. Nagtudlo kini nga ang tanang mga tawo nagpuyo sa espiritu sa wala pa ang bisan kinsang tawo nga nagpuyo sa unod, ug ang tanan kinsa nagpuyo sa yuta sukad pa ni Adan misul-ob og mga lawas ug nahimong mga kalag sa sama nga paagi.

Pagtuo kini sa pipila nga si Adan dili mao ang unang tawo dinhi sa yuta, ug nga ang orihinal nga tawo mao ang kalamboan gikan sa mas kubus nga mga han-ay sa paglalang sa mananap. Bisan pa niana, kini mao ang mga teyorya sa mga tawo. Ang pulong sa Ginoo nagpahayag nga si Adan mao “ang unang tawo sa tanang mga tawo” (Moises 1:34), ug kita sa ingon adunay katungdanan nga magtamud kaniya isip unang ginikanan sa atong kaliwat. Gipakita kini sa igsoon nga lalaki ni Jared nga ang tanang mga tawo gilalang sa sinugdanan sunod sa panagway sa Dios; ug bisan pa kon atong sabton kini nga ang espiritu o lawas, o ang duha, nagpadayag kini kanato sa sama nga pagtuo: Ang tawo nagsugod sa kinabuhi isip usa ka tawhanon, diha sa hulagway sa atong langitnong Amahan.

Tinuod kini nga ang lawas sa tawo mosulod diha sa kahimtang niini isip usa ka gamay nga binhi o embriyo, diin mahimo nga usa ka masuso, gipalagsik sa piho nga ang-ang pinaagi sa espiritu kansang tabernakulo kini mao, ug ang bata, human mahimugso, motubo ngadto sa pagkahingkod nga tawo. Wala ra gayud kini, bisan pa niana, sa pagsabut nga ang orihinal nga tawo, ang una sa atong kaliwat, misugod sa kinabuhi isip bisan unsa nga butang nga kubus pa kaysa tawo o sa kaysa tawhanong binhi o embriyo nga nahimong usa ka tawo.⁶

Mahimo kitang sama sa Dios nga atong Amahan pinaagi sa pagkamasulundon sa mga baruganan sa ebanghelyo.

Ang Dios mipasiugda ug miplano sa tanang mga butang, ug ang tanan iyang mga anak. Natawo kita sa kalibutan isip iyang mga kaliwat; gitugahan sa sama nga mga kinaiya. Ang mga anak sa tawo nagagikan sa Labawng Makagagahum, bisan pa kon ang kalibutan mauyunon ba nga moila o dili niini. Siya mao ang Amahan sa atong mga espiritu. Siya ang nagpasiugda sa atong yutan-on nga mga tabernakulo. Nagpakabuhi ug naglihok kita ug nagbaton sa atong pagkasama sa Dios ang atong langitnong Amahan. Ug kay nagagikan kaniya uban sa atong mga talento, atong abilidad, atong kaalam, kinahanglan nga andam kita sa dili mokubos sa pag-ila sa iyang kamot sa tanan nga mga kauswagan nga mahimong modangat kanato niini nga kinabuhi; ug mohatag kaniya sa dungog ug himaya sa tanan natong kalampusan sa unod….

… Ang [tawo] gihimo diha mismo sa kaugalingong panagway sa Dios, aron siya makapangatarungan, makapamalandong, makaampo, makabansay sa hugot nga pagtuo; makahimo siya sa paggamit sa iyang mga pakigbisog alang sa kalampusan sa mga tinguha sa iyang kasingkasing, ug tungod kay iyang gihimo ang iyang mga paningkamot sa tukma nga padulngan, niana, takus siya sa usa ka gidugang nga bahin sa Espiritu sa Labawng Makagagahum aron pagdasig kaniya sa gidugang nga salabutan, sa gidugang nga kauswagan ug kalipay sa kalibutan; apan sa higayon nga gamiton niya sa sayop ang iyang mga pakigbisog alang sa dautan, ang pagdasig sa Labawng Makagagahum mawala gikan kaniya, hangtud nga mahimo siyang hilabihan ka dautan ug malibog siya sa hilabihan, nga bisan pa sa iyang kahibalo kabahin sa Dios, mahisama siya ka ignorante sa usa ka mananap.

… Kinahanglan gayud nga mahimo kita nga sama sa [Dios]; kon mahimo sa paglingkod diha sa mga trono, aron makaangkon og gingharian, gahum, ug mahangturong pag-uswag. Giplano kini sa Dios sa sinugdanan…. Mao kini ang katuyoan sa atong pagkaanaa niining kalibutan; ug makab-ot lamang nato kining mga butanga pinaagi sa pagkamasulundon sa piho nga mga baruganan pinaagi sa pagsubay sa piho nga mga agianan, pinaagi sa pagbaton og piho nga kasayuran, piho nga salabutan gikan sa Dios, nga kon wala kini walay tawo nga makalampus sa iyang trabaho o makatuman sa iyang misyon nga iyang gianhi sa yuta aron pagatumanon. Kini nga mga baruganan mao ang mga baruganan sa ebanghelyo sa mahangturon nga kamatuoran, ang mga baruganan sa hugot nga pagtuo, paghinulsol, ug pagbunyag alang sa kapasayloan sa mga sala, ang baruganan sa pagkamasulundon ngadto sa Dios ang mahangturong Amahan; tungod kay ang pagkamasulundon maoy unang mga baruganan o mga balaod sa langit.⁷

Ang tawo anak sa Dios, giporma sa balaanon nga panagway ug gitugahan sa balaanon nga mga kinaiya, ug bisan gani ingon nga ang masusong anak nga lalaki sa usa ka yutan-ong amahan ug inahan makasarang sa tukmang panahon nga mahimong usa ka hingkod nga tawo, sa ingon usab nga ang wala pa mapalambo nga anak sa celestial nga ginikanan makasarang, pinaagi sa kasinatian uban sa katuigan ug sa dili masukod nga tagal sa panahon, sa paglambo ngadto sa pagka-Dios.⁸

Mga sugyot alang sa Pagtuon

Unsa ang inyong gibati sa pagkasayud nga kamo tinuod nga anak sa Dios? Sa unsang paagi kini nga panabut makaimpluwensya sa inyong matag adlaw nga pagpili ug mga lihok?
Diin kita unang nakadungog sa plano sa atong Langitnong Amahan alang sa atong mahangturon nga paglambo? Alang sa unsang mga katuyoan kita mianhi sa yuta?
Unsa nga kinaiya ang atong gibatonan isip mga anak sa Dios? Unsay mga sangputanan sa sayop nga paggamit sa atong hinatag sa Dios nga atong mga kinaiya ug mga abilidad?
Unsa nga mga pagpamatuod gikan sa kasulatan ang ania kanato nga ang Dios nga Amahan ug ang Iyang Anak, si Jesukristo, adunay mga lawas diha sa porma sa mga tawo? Unsa ka bililhon kini nga pagpamatuod alang kaninyo?
Sa unsang paagi ang doktrina sa kinabuhi nga wala pa dinhi sa yuta nagbu-bo og “kahibulongan nga kahayag” sa mga pangutana mahitungod sa atong gigikanan?
Sa unsang paagi ang gipadayag nga kamatuoran mahitungod sa gigikanan sa katawhan magkalahi sa mga teyorya sa mga tawo kabahin niini nga hilisgutan?
Ngano nga importante kini nga ihatag sa atong Amahan sa Langit “ang dungog ug himaya sa tanan natong kalampusan sa unod”?
Unsa nga mga baruganan ang kinahanglan natong sundon aron mahimong sama sa atong Langitnong Amahan?

Adam and Eve in the Garden — *Si Adan ug Eva didto sa Tanaman,* ni Lowell Bruce Bennett. Si Presidente Smith mitudlo nga si Adan mao ang “unang tawo sa tanan nga mga tawo” (Moises 1:34).