Hugot nga Pagtuo: Ang Pundasyon sa Tanang Pagkamatarung

Ang hugot nga pagtuo ngadto sa Dios nga Amahan ug sa iyang Anak, si Jesukristo, mao ang unang baruganan sa atong relihiyon ug ang pundasyon sa tanang pagkamatarung.

Gikan sa Kinabuhi ni Joseph F. Smith

Si Joseph F. Smith misentro sa iyang hugot nga pagtuo diha sa iyang Amahan sa Langit, kang Ginoong Jesukristo, ug sa simple ug nagpadayong mga kamatuoran sa ebanghelyo. Sa dihang si Joseph F. Smith batan-on pa, ang iyang hugot nga pagtuo hilabihan nga napalig-on pinaagi sa debosyon sa iyang inahan ngadto sa katungdanan ug sa pagkamatarung.

Siya miingon: “Klaro kaayo nakong mahinumduman ang usa ka kahimtang nga nahitabo sa mga panahon sa akong pagkabata. Ang akong inahan usa ka biyuda, nga adunay dako nga pamilya nga kinahanglang sangkapan. Usa ka tingpamulak [tunga-tunga sa 1849 ug 1852] sa dihang miabli kami sa among kinalot nga pundohanan sa among mga patatas, iyang gipakuha sa iyang mga anak nga lalaki ang usa ka kargada sa pinakamaayong mga patatas ug midala niini ngadto sa opisina alang sa ikapulo; ang mga patatas nihit niana nga panahon. Gamay pa ako nga bata nianang higayuna, ug maoy nagdala sa pundok sa mga baka. Sa dihang miabut na kami ngadto sa mga hagdanan sa opisina alang sa ikapulo, andam na nga modiskarga sa gikarga nga mga patatas, usa sa mga klerk migawas ug miingon ngadto sa akong inahan, ‘Biyudang Smith, makauulaw nga kinahanglan kang mobayad og ikapulo.’ … Iyang gibadlong ang akong inahan tungod sa pagbayad sa iyang ikapulo, mitawag kaniya og bisan unsa gawas sa maalamon o mabinantayon; ug miingon nga adunay uban kinsa lig-on ug makahimo sa pagtrabaho nga gisuportahan gikan sa opisina sa ikapulo. Ang akong inahan nawad-an og pailub ngadto kaniya ug miingon: ‘… Imo ba akong hikawan og panalangin? Kon dili ako mobayad sa akong ikapulo, paabuton na lang nako nga ang Ginoo mopugong sa iyang mga panalangin gikan kanako. Mobayad ako sa akong ikapulo, dili lamang kay kini usa ka balaod sa Dios, apan tungod kay nagpaabut ako og panalangin pinaagi sa pagbuhat niini.’ ”

Si Presidente Smith mipasabut: “Siya miuswag tungod kay siya mituman sa mga balaod sa Dios.… Dayon kana nga biyuda mihimo nga ang iyang ngalan marekord diha sa basahon sa balaod sa Ginoo. Kana nga biyuda nakabaton og katungod sa mga pribilehiyo sa balay sa Dios. Walay ordinansa sa ebanghelyo ang dili mahatag ngadto kaniya, kay siya masulundon sa mga balaod sa Dios, ug dili siya mopakyas diha sa iyang katungdanan.”¹

Mga Pagtulun-an ni Joseph F. Smith

Gikinahanglan nga magbaton og hugot nga pagtuo diha sa Dios ug sa Iyang Anak, si Jesukristo.

Kita nagtuo sa Dios, ang Amahan sa atong Ginoo ug Manluluwas nga si Jesukristo, ang Tiglalang sa langit ug yuta, ang Amahan sa atong mga espiritu. Kita nagtuo kaniya nga walay pagduhaduha, ato siyang gidawat diha sa atong kasingkasing, diha sa atong relihiyusong gituohan, diha gayud sa atong pagkatawo. Kita nasayud nga siya nahigugma kanato, ug ato siyang gidawat isip ang Amahan sa atong mga espiritu ug ang Amahan sa atong Ginoo ug Manluluwas nga si Jesukristo.²

Una … gikinahanglan kini nga adunay hugot nga pagtuo sa Dios, kay ang hugot nga pagtuo ang unang baruganan sa gipadayag nga relihiyon, ug ang pundasyon sa tanang pagkamatarung.

Ang hugot nga pagtuo sa Dios mao ang pagtuo nga siya mao, ug “nga siya lamang ang labing halangdon nga Tigdumala ug ang gawasnon nga Nilalang, kang kinsa ang tanang pagkamatarung ug kahingpitan ug tanang maayong gasa ug baruganan anaa sa gawasnong paagi,” ug kang kinsa ang hugot nga pagtuo sa tanang may salabutan nga mga nilalang kinahanglang mosentro alang sa kinabuhi ug kaluwasan; ug dugang pa, nga siya mao ang halangdong Tiglalang sa tanang mga butang, nga siya gamhanan sa tanan, nahibalo sa tanan, ug pinaagi sa iyang mga buhat ug gahum sa iyang Espiritu nga anaa sa tanang butang [tan-awa sa Joseph Smith, comp., Lectures on Faith (1985), 10].

Dili lamang nga kini gikinahanglan nga adunay hugot nga pagtuo sa Dios, apan diha kang Jesukristo usab, ang iyang Anak, ang Manluluwas sa katawhan ug ang Tigpataliwala sa Bag-ong Pakigsaad; ug diha sa Espiritu Santo, kinsa naghatag og pamatuod sa Amahan ug sa Anak, “ang mao sa tanang mga kapanahonan ug hangtud sa kahangturan.”³

Ang atong hugot nga pagtuo kang Jesukristo anaa sa pundasyon sa atong relihiyon, ang pundasyon sa atong paglaum alang sa kapasayloan sa mga sala, ug alang sa kahimayaan human sa kamatayon, ug alang sa pagkabanhaw gikan sa kamatayon ngadto sa kinabuhing walay katapusan. Ang atong hugot nga pagtuo diha sa mga doktrina nga gipahiuli pinaagi kang Propeta Joseph Smith nagpamatuod ug nagpalig-on kanato ug nag-establisar nga dili ikapangutana o maduhaduhaan, ang atong hugot nga pagtuo ug pagtuo diha sa balaang misyon sa Anak sa Dios.⁴

Ang hugot nga pagtuo, si Pablo misulti kanato, mao ang pasalig kanato sa mga butang nga atong gipaabut ug ang panghimatuod sa pagkaanaa sa mga butang nga dili nato makita [tan-awa sa Mga Hebreohanon 11:1]. Ang hugot nga pagtuo sa Dios [mao] ang pagtuo nga Siya mao, ug mao ang tighatag og ganti ngadto kanila nga nagtinguha Kaniya ug nga naghigugma Kaniya. Ang hugot nga pagtuo sa Dios modala sa mga katawhan ngadto sa tanang kahibalo ug ngadto sa tanang kamatinuoron sa ilang atubangan.…

Kitang tanan mga masuso pa niini nga baruganan sa ebanghelyo. Kita nagsugod pa lamang, sa atong pinakamaayo, sa pagkasayud niini nga baruganan sa kinabuhi ug kaluwasan, kini nga baruganan sa gahum. Pinaagi sa hugot nga pagtuo, kita gisultihan, ang mga kalibutan gihimo. Kinsa man kanato ang adunay hugot nga pagtuo sa pagbuhat og dako sa bisan unsang butanga? Ang atong hugot nga pagtuo hilabihan ra ka limitado nga dili halos nato masunod ang ginagmayng mga baruganan sa ebanghelyo nga gipadayag sa Dios ngari kanato nga gikinahanglan alang sa sosyal nga kalinaw ug kalingawan. Kita walay halos hugot nga pagtuo sa paghimo niining ginagmayng mga baruganan nga gipadayag ngari kanato alang sa pagdumala sa atong inadlaw-adlaw nga mga kinabuhi. Ang Ginoo kinahanglan nga mosabut kanato ug magpasensya kanato ug sa pagtudlo kanato og diyutay dinhi ug diyutay didto, pagtulun-an human sa usa ka pagtulun-an, lagda human sa usa ka lagda nga sa katapusan makabaton kita nianang hugot nga pagtuo nga sa makausa gidala ngadto sa mga Santos diin pinaagi niini ang mga ba-ba sa mga leon napugngan, ug ang kainit sa nagdilaab nga hudno naminusan.… Ang atong bantugang magtutudlo, si Jesukristo, … nagtinguha sa pagtudlo kanato sa mga baruganan sa kinabuhi ug kaluwasan nga mao ang mga baruganan sa gahum, nagtudlo sa mga tawo sa pagbarug gikan sa mga giladmon sa kagul-anan, gikan sa mga kinaubsang mga kahimtang sa katawhan ngadto sa mga gitas-on sa himaya ug kahibalo kabahin sa Dios.⁵

Ang kamatuoran mao, ang matag anak nga lalaki ug anak nga babaye sa Dios kinahanglang makabaton una og hugot nga pagtuo sa Dios—hugot nga pagtuo nga Siya mao, nga Siya matarung, nga Siya labawng makagagahum, nga Siya nagdumala sa tanang mga butang, ug nga diha kaniya ang tanang kahingpitan anaa. Mahimong kamo walay kasayuran niini, apan kinahanglan kamong makabaton og hugot nga pagtuo nga kini tinuod. Mao kini ang unang baruganan sa gipadayag nga relihiyon. Kini nahisulat nga kon walay hugot nga pagtuo kini imposible ang pagpahimuot sa Dios. Kini nahisulat usab nga ang makiangayon magpuyo pinaagi sa hugot nga pagtuo. Busa ako moingon nga kini gikinahanglan alang sa tanang mga katawhan ang pagbaton og hugot nga pagtuo sa Dios, ang Tigbuhat ug Tiglalang sa tanang mga butang, ang Magmamando sa langit ug yuta. Kon walay hugot nga pagtuo ang mga kalibutan wala unta malalang; nga kon wala kini wala kini diha sa ilang mga nahimutangan; apan pinaagi sa hugot nga pagtuo ang tanang mga butang posible diha sa Dios ug diha sa tawo.⁶

Ang Dios, diha sa iyang pagpadayag ngadto sa tawo, mihimo sa iyang pulong nga yano kaayo nga ang pinakaubos sa mga tawo, nga walay linain nga pagbansay, mahimong makatagamtam og hilabihan nga hugot nga pagtuo, makasabut sa mga pagtulun-an sa ebanghelyo, ug magtagamtam sa ilang relihiyusong mga lig-ong pagtuo nga walay pagkabalda.⁷

Walay hugot nga pagtuo sa tawo, walay relihiyon sa tawo, walay relihiyusong organisasyon sa tibuok kalibutan, ang mas molabaw pa sa kamatuoran. Ang kamatuoran kinahanglang anaa sa pundasyon sa relihiyon, o kini walay pulos ug mapakyas kini sa katuyoan niini. Ako moingon nga ang kamatuoran anaa sa pundasyon, diha sa ubos ug sa taas, ug kini molukop sa kinatibuk-an niining mahinungdanong buhat sa Ginoo nga naestablisar pinaagi kang Joseph Smith, ang propeta.⁸

Ang hugot nga pagtuo, usa ka gasa sa Dios, maangkon pinaagi sa pagkamasulundon.

Ang hugot nga pagtuo sa kanunay usa ka gasa sa Dios ngadto sa tawo, nga maangkon pinaagi sa pagkamasulundon, ingon nga ang tanang mga panalangin mao usab. Ang lalaki o babaye niini nga Simbahan kinsa nagtinguha sa pagpalambo sa iyang hugot nga pagtuo ngadto sa kinatas-ang posible nga ang-ang magtinguha sa pagtuman sa matag tulumanon ug ordinansa sa Simbahan agig pagpahiangay ngadto sa balaod sa pagkamasulundon sa kabubut-on sa Dios. Niini nga mga butang, ug pinaagi niini, ang tawo makaangkon og mas hingpit nga kahibalo sa mga katuyoan sa Dios sa kalibutan. Ang napalambo nga hugot nga pagtuo nagpasabut og napalambo nga gahum, ug bisan tuod nga ang tawo mahimong dili makabaton niini nga kinabuhi sa kahigayunan sa paggamit sa tanang mga gahum nga moabut kaniya pinaagi sa pagpalambo sa iyang hugot nga pagtuo, kadtong mga gahum mahimong magamit sa kahingpitan niini didto sa kahangturan, kondili karon.⁹

Ginaingon nga ang hugot nga pagtuo usa ka gasa sa Dios, ug busa kini mao; apan ang hugot nga pagtuo dili moabut kon walay mga buhat; ang hugot nga pagtuo dili moabut kon walay pagkamasulundon ngadto sa mga sugo sa Dios.¹⁰

Ang nag-unang misyon sa Simbahan mao ang pagtudlo sa ebanghelyo ni Kristo sa kalibutan. Aduna kini importante nga mensahe nga ihatag, nga wala lamang maglakip sa espirituhanong kaluwasan sa katawhan, apan sa ila usab nga temporal nga kaayohan. Kini wala lamang nagtudlo nga ang hugot nga pagtuo gikinahanglan, apan nagtudlo usab nga ang mga buhat gikinahanglan. Ang pagtuo kang Jesus maayo, apan kinahanglan kininga usa ka buhi nga matang nga mag-awhag sa tumutuo sa pagbuhat sa iyang kaugalingong kaluwasan, ug sa pagtabang sa uban nga mohimo sa ingon.¹¹

Nagtuo kita nga kini gikinahanglan ang pagsunod sa atong relihiyon matag adlaw sa semana, matag oras sa adlaw, ug matag gutlo. Ang pagtuo ug pagbuhat sa ingon, makapalig-on kanato diha sa atong hugot nga pagtuo, ang Espiritu sa Dios molambo sulod kanato, mouswag kita diha sa kahibalo, ug mas makahimo kita sa pagpanalipod sa kawsa diin kita nahilakip.¹²

Nangamuyo ako kaninyo, akong mga kaigsoonan, kinsa adunay mga anak sa Zion, ug kang kinsa anaa ang mas dako nga responsibilidad, tudloi sila sa mga baruganan sa ebanghelyo, tudloi sila sa pagbaton og hugot nga pagtuo kang Ginoong Jesukristo, ug sa bunyag alang sa kapasayloan sa mga sala kon sila moabut sa edad nga otso anyos.¹³

Ang hugot nga pagtuo sa Dios moagak kanato sa mga panahon sa kalisdanan.

Aron malampusong makabuntog sa mga kabalaka nga adunay kalabutan sa mga pangutana nga nagkinahanglan og panahon alang sa solusyon, usa ka hingpit nga hugot nga pagtuo ug pagsalig sa Dios ug sa kalampusan sa iyang buhat ang gikinahanglan gayud.¹⁴

Ang panginahanglan sa usa ka tawo nga makabaton og kahibalo sa kamatuoran mao ang labing dako. Mao usab kini nga ang matag Santos sa Ulahing mga Adlaw kinahanglang adunay hilabihan ka lawom nga konbiksyon kabahin sa kaangayan sa Dios, ug usa ka bug-os nga pagsalig ug hugot nga pagtuo sa iyang pagkatawo ug kalooy. Aron makasabut sa ebanghelyo sa hustong paagi ug aron makahimo sa pagtuman sa iyang mga sugo ang ingon nga kahibalo hingpit gayud nga gikinahanglan. Tugoti ang matag tawo nga mangutana sa iyang kaugalingon kon sa iyang kalag ba adunay usa ka tataw ug dili matarug nga konbiksyon kabahin niini nga mga kamatuoran. Aduna bay bisan unsa nga butang nga tingali mahitabo nganha kaninyo … ang makausab sa inyong hugot nga pagtuo diha sa mga katuyoan, ug sa hingpit gayud nga kaangayan ug kalooy, sa Ginoo, o diha sa makaluwas nga gahum sa iyang ebanghelyo, sa mensahe sa iyang kaluwasan? Kon mao, ang inyong hugot nga pagtuo dili lig-on, ug adunay dakong panginahanglan alang kaninyo nga mahimong makumbinsir.

Ang mga kasulatan puno sa mga ehemplo sa mga tawo kansang makanunayon nga pundasyon anaa sa malungtaron nga hugot nga pagtuo sa Dios. Adunay panginahanglan alang sa matag batan-ong lalaki sa pagsalig alang sa suporta sa ingon nga haligi sa kalig-on.

Sa pagkawala sa tanan niyang yutan-on nga mga butang, ug bisan pa sa mas grabe nga kasubo nga miabut kaniya sa pagkawala sa iyang mga anak, si Job sa gihapon bug-os nga misalig sa Labawng Makagagahum.…

Kang Abraham kita adunay laing ehemplo sa debosyon ngadto sa pulong sa Dios, ug hugot nga pagtuo sa pakig-ambit sa iyang kaayo sa katapusan.… Sa pagkaandam ni Abraham sa pagsalig sa Dios sa pinakalisud nga pagsulay nga mahimong moabut ngadto sa usa ka amahan—ang pagsakripisyo sa iyang anak—atong mabantayan ang hilabihan ka lig-on nga hugot nga pagtuo ug malungtarong pagsalig sa Labawng Makagagahum nga makahimo ug andam sa pagtuman sa iyang mga saad, bisan pa man kon unsa kini kawalay kalagmitan kon tan-awon sa hilabihan ka lisud nga kahimtang.… Sa ingon siya mobuhat sa tanan kinsa misalig kaniya, kay ang saad alang man sa tanan.

Ang ingon nga kahibalo, hugot nga pagtuo, ug pagsalig, makahatag og importante nga bahin sa gipadayag nga relihiyon.… Si Abraham nakakat-on sa mahinungdanong kamatuoran, nga kinahanglan usab nato nga itisok sa atong mga kasingkasing, nga ang Dios makiangayon, ug motuman sa iyang mga saad ngadto sa labing dako. Ug sa ingon siya napanalanginan, ingon nga kita usab, sa hilabihan ka lisud nga mga kahimtang, tungod kay siya misalig sa Ginoo ug misunod sa iyang tingog. Kini dugang pa nga gisulti ngadto kaniya, Sa ingon namulong ang Ginoo: “Sa pagpanalangin, ikaw pagapanalanginan ko, ug sa pagpadaghan, pagapadaghanon ko ang imong kaliwatan ingon sa mga bitoon sa langit, ug ingon sa balas nga atua sa baybayon sa dagat; ug ang imong kaliwatan manag-iya sa ganghaan sa iyang mga kaaway; ug diha sa imong kaliwatan mapanalanginan ang tanan nga mga nasud sa yuta.” [Genesis 22:17–18.]

Ang sitwasyon susama sa karon; gawas kon ang mga Santos adunay aktwal nga kahibalo nga ang dalan nga ilang giagian nahisubay sa kabubut-on sa Dios, maluya sila diha sa pagsulay, ug mawad-an og paglaum ubos sa pagpanggukod.… Apan, sukwahi niini, pinaagi sa pagsalig sa Dios nga lig-ong nasilsil sa ilang mga kalag, bisan unsa pa man ang moabut, malipayon sila sa pagbuhat sa iyang kabubut-on, hingpit gayud nga nasayud nga sa katapusan ang saad mailaha. Sa ingon ang kalibutan nabuntog, ug ang korona sa himaya naangkon nga gitagana sa Dios alang niadtong kinsa nahigugma, mipasidungog ug misunod kaniya.…

Walay tawo ang makaangkon sa kahingpitan sa mga panalangin sa Dios, gawas kon siya makapaduol, sa pipila ka ang-ang, dili mominus sa sumbanan sa hugot nga pagtuo diha sa kaangayan sa Dios, nga gipakita sa mga ehemplo nga gikutlo. Kinahanglan niyang palig-onon diha sa iyang kaugalingong kalag ang pagtuo ug pagsalig sa kaangayan ug kalooy sa Dios. Kinahanglan kini nga indibidwal, walay tawo nga makalihok alang sa lain. Ang mga leksyon niini nga matang kinahanglan nga itudlo ug gamiton isip ehemplo sa atubangan sa kabatan-onan sa Zion, nga lig-ong magdala ngadto sa ilang mga hunahuna sa kamatuoran nga mao lamang ang makapahimo kanilang gawasnon ug makapahimo sa pagbarug nga lig-on diha sa hugot nga pagtuo. Tugoti sila, ingon nga sila dungan nga gitawag diha sa ilang mga panagpundok, mopresentar sa ilang mga kaugalingon sa atubangan sa Dios, ug mapahinumduman sa iyang mabinationg mga kaayohan, sa pagpagawas sa Basahon ni Mormon, didto sa mga dapit sa Kirtland, sa Zion [Lalawigan sa Jackson, Missouri], sa Nauvoo, nga puno sa pagsulay nga mga adlaw sa exodo, ug didto sa kamingawan. Kini aron sila unta makasalig sa mga kalooy sa Dios diha sa iyang mga saad, ug makakita kon sa unsa nga paagi nga ang nangaging kalisdanan ug grabe kaayo nga pagsulay nahimo nga kaayohan sa iyang katawhan; ug sa ingon mibag-o sa ilang mga pakigsaad, mipuno uban sa hilabihan kalig-on, dili matarug nga konbiksyon sa kaayo ug kalooy sa Ginoo. Ang matag indibidwal kinahanglan nga makakat-on niini nga leksyon, kinahanglan kining masilsil sa iyang kalag, sa hilabihan ka lawom, ug sa hilabihan ka lig-on nga walay makabulag kaniya gikan sa kahibalo kabahin sa gugma sa Dios, bisan mobabag pa ang kamatayon ug impyerno…

Ang Dios maayo; ang iyang mga saad dili gayud mapakyas; ang bug-os nga pagsalig sa iyang kaayo ug kalooy, usa ka husto nga baruganan. Busa, himoon nato, nga ibutang ang atong pagsalig diha Kaniya.¹⁵

Adunay mga tawo nga hilig nga mosulti nga ang mga babaye mao ang mas huyang nga mga nilalang. Dili ako motuo niini. Sa pisikal nga paagi, sila tingali; apan sa espirituhanon, sa moral, sa relihiyusong paagi ug diha sa hugot nga pagtuo, kinsa nga lalaki ang makapareha sa usa ka babaye kinsa tinud-anay nga nakumbinsir? Si Daniel adunay hugot nga pagtuo nga mipalahutay kaniya didto sa langub sa mga leon, apan ang mga babaye nakakita sa ilang mga anak nga lalaki nga naguhay-guhay ang mga bahin sa lawas, ug nakalahutay sa matag pasakit nga mahimo sa yawan-ong kapintas tungod kay sila mituo. Kanunay sila nga mas andam sa paghimo og mga sakripisyo, ug ang mga kauban sa mga lalaki diha sa kalig-on, pagka-Diosnon, moralidad, ug hugot nga pagtuo.¹⁶

Ang mobarug nga lig-on atubangan sa hilabihan nga pagbatok, kon mahimo na ninyo ang tanan kutob sa inyong mahimo, mao ang kaisug sa hugot nga pagtuo. Ang kaisug sa hugot nga pagtuo mao ang kaisug sa pag-uswag. Ang mga lalaki nga aduna niana nga balaanong kinaiya magpadayon; dili sila tugutan nga magpabiling magbarug kon sila mohimo. Dili lamang sila mga nilalang sa ilang kaugalingong gahum ug kaalam; sila mga instrumento sa usa ka mas taas nga balaod ug usa ka balaanong katuyoan.¹⁷

Pinaagi sa hugot nga pagtuo makasulod kita sa kapahulayan sa Dios.

Ang karaang mga propeta namulong kabahin sa “pagsulod ngadto sa kapahulayan sa Dios” [tan-awa sa Alma 12:34; D&P 84:23–24]; unsa may buot ipasabut niini? Sa akong hunahuna, nagpasabut kini sa pagsulod ngadto sa kahibalo ug gugma sa Dios, ang pagbaton og hugot nga pagtuo diha sa iyang katuyoan ug sa iyang plano, sa ingon nga matang nga kita nasayud nga kita husto, ug nga kita wala mangita og lain pa, wala kita mahasol sa matag hangin sa tuluhoan, o pinaagi sa lipatlipat sa mga tawo nga batid sa pagmugnag kasaypanan. Nasayud kita sa doktrina nga kini iya sa Dios, ug wala kita mangutana bisan unsa nga mga pangutana ni bisan kinsa kalabut niini; sila gawasnon sa ilang mga opinyon, sa ilang mga ideya ug sa ilang walay katinoan nga mga hunahuna. Ang tawo kinsa nakaabot niana nga ang-ang sa hugot nga pagtuo diha sa Dios nga ang tanang pagduhaduha ug kahadlok gikuha gikan kaniya, siya nakasulod ngadto sa “kapahulayan sa Dios.”¹⁸

Kon wala ang tabang sa Espiritu Santo walay tawo ang mahimong masayud sa kabubut-on sa Dios, o nga si Jesus mao ang Kristo—ang Manunubos sa kalibutan, o nga ang dalan nga iyang giagian, ang buhat nga iyang gipahigayon, o ang iyang hugot nga pagtuo, madawat ngadto sa Dios, ug ang ingon mosiguro ngadto kaniya sa gasa sa kinabuhing dayon, ang labing mahinungdanon sa tanang mga gasa.¹⁹

Walay tawo ang makaangkon og kinabuhing dayon gawas kon siya andam nga mosakripisyo sa tanang yutan-ong mga butang aron makaangkon niini. Dili kita makahimo niini hangtud nga ang atong mga pagbati nakapunting sa kalibutan.

… Apan kon kita magtigum og mga bahandi sa langit; kon atong ipalayo ang atong mga pagbati gikan sa mga butang niini nga kalibutan, ug moingon ngadto sa Ginoo nga atong Dios, “Amahan, dili ang akong pagbuot maoy matuman kondili ang imo,” [tan-awa sa Lucas 22:42] dayon unta ang kabubut-on sa Dios maoy matuman dinhi sa yuta maingon nga kini matuman didto sa langit, ug ang gingharian sa Dios diha sa gahum ug himaya niini matukod dinhi sa yuta. Ang sala ug si Satanas pagagapuson ug mahanaw gikan sa yuta, ug dili kini mahitabo hangtud nga kita makakab-ot niini nga kahimtang sa hunahuna ug hugot nga pagtuo.²⁰

Mga Sugyot alang sa Pagtuon

Unsa man ang hugot nga pagtuo? Ngano nga ang hugot nga pagtuo diha sa Dios ug kang Jesukristo mao “ang pundasyon sa atong relihiyon”?
Unsa man ang atong nahibaloan kalabut sa Dios ug ni Jesukristo nga nakatabang kanato nga makabaton og hugot nga pagtuo diha kanila? Nganong kinahanglan man nga ang atong hugot nga pagtuo magbase diha sa kamatuoran? (Tanawa sa Alma 32:21.)
Sa unsang paagi maangkon ang hugot nga pagtuo? Unsaon man nato sa pagpalambo ug pagpalig-on sa atong hugot nga pagtuo? Unsa man ang relasyon tali sa hugot nga pagtuo ug mga buhat?
Sa unsang paagi nga kita epektibong makatabang sa atong mga anak nga makapalambo og hugot nga pagtuo kang Jesukristo?
Aron makalahutay sa kalisdanan, nganong kinahanglan man nga ang matag Santos sa Ulahing mga Adlaw adunay kompleto nga hugot nga pagtuo sa “hingpit nga kaangayan ug kalooy” sa Ginoo ug “sa makaluwas nga gahum sa iyang ebanghelyo”?
Unsa man ang atong makat-unan kalabut sa hugot nga pagtuo gikan sa mga ehemplo nila ni Abraham, Job, ug sa unang mga lider ug mga miyembro niini nga dispensasyon? Taliwala sa inyong hilabihan ka mahagiton nga mga kasinatian, sa unsa nga paagi nga ang pagsalig sa Ginoo nakapalig-on ug nakapanalangin kaninyo?
Nganong importante man nga kita masayud nga ang dalan nga atong giagian “nahisubay sa kabubut-on sa Dios”? Unsaon man nato sa pagkasayud niini?
Unsa man ang “kaisug sa hugot nga pagtuo,” ug sa unsang paagi nga kini mahimong epektibo sa atong inadlaw-adlaw nga mga kinabuhi?
Nganong kinahanglan man nga kita andam sa pagsakripisyo sa tanang yutan-ong mga butang aron makaangkon sa gasa sa kinabuhing dayon?
Unsa man ang buot ipasabut sa mosulod ngadto sa kapahulayan sa Dios? Unsaon man nato sa pagsulod ngadto niini nga kapahulayan karon?

He Is Risen — Siya Nabanhaw, ni Del Parson. Si Presidente Joseph F. Smith nagtudlo nga kini “gikinahanglan ang pagbaton og hugot nga pagtuo sa Dios, … kang Jesukristo, ang iyang Anak, ang Manluluwas sa katawhan ug ang Tigpataliwala sa Bag-ong Pakigsaad; ug sa Espiritu Santo” (*Gospel Doctrine,* 100).