မောဇိယ ၁၉

အခန်းကြီး ၁၉

ဂိဒေါင်သည် နောဧမင်းကြီးကို ကွပ်မျက်ရန် ကြိုးစား၏—လာမန်အမျိုးသားတို့သည် ထိုပြည်ကို ဝင်ရောက်တိုက်ခိုက်ကြ၏—နောဧမင်းကြီးသည် မီးဘေးဖြင့် သေခြင်းကို ခံစားရ၏—လင်မဟိသည် အခွန်ပေးရသောမင်းအဖြစ် နန်းစံ၏။ ဘီစီ ၁၄၅–၁၂၁ ခန့်။

၁ ဤသို့အားဖြင့်အချိန်တန်လာသောအခါ၊ မင်းကြီး၏တပ်သည် ကိုယ်တော်ရှင်၏လူတို့ကို ရှာဖွေရာ၌ အချည်းနှီးဖြစ်လျက် ပြန်လာ၏။

၂ ယခုမူကား၊ ရှုလော့၊ မင်းကြီး၏အင်အားစုသည် လျော့နည်း၍ အနည်းငယ်သာ ကျန်ရှိပြီး၊ ကျန်ကြွင်းသောလူများ၌လည်း ကွဲပြားစပြုလေ၏။

၃ အနည်းစုသည် မင်းကြီးကိုဆန့်ကျင်၍ ခြိမ်းခြောက်ခြင်းဖြင့် ပြင်းစွာပြောဆိုသဖြင့် သူတို့၌ ကြီးစွာသောတိုက်ခိုက်ခြင်း အစပြုလေ၏။

၄ ယခုမူကား၊ သူတို့၌ ဂိဒေါင်အမည်ရှိသူတစ်ဦးရှိ၍၊ သူသည် အားကြီးသောသူဖြစ်၏၊ မင်းကြီး၏ရန်သူလည်းဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့်၊ သူသည် ဓားကိုဆွဲ၍ မင်းကြီးကို ကွပ်မျက်မည့်အကြောင်း၊ အမျက်ထွက်၍ ကျိန်ဆို၏။

၅ ဤသို့အားဖြင့်အချိန်တန်လာသောအခါ၊ သူသည် မင်းကြီးကိုတိုက်၏။ မင်းကြီးသည်လည်း မိမိအား ထိုသူနိုင်တော့မည်ကို သိမြင်လျှင်၊ ထွက်ပြေး၍ ဗိမာန်တော်အနီးရှိလင့်စင်ပေါ်သို့ တက်၏။

၆ ဂိဒေါင်သည်လည်း နောက်ကလိုက်၍၊ မင်းကြီးကို ကွပ်မျက်ရန် လင့်စင်ပေါ်သို့ တက်တော့မည် အပြုတွင်၊ မင်းကြီးသည် ရှေမလုန်ပြည်ရှိရာအရပ်သို့ မျှော်ကြည့်လျှင်၊ လာမန်အမျိုးသားတို့၏ တပ်မှာ ထိုပြည်၏ နယ်နိမိတ်အတွင်း၌ရှိလေသည်ကို မြင်၏။

၇ ယခုမူကား၊ မင်းကြီးသည် သူ့စိတ်ဝိညာဉ်၏ ပြင်းစွာသောဝေဒနာဖြင့်၊ ဂိဒေါင်၊ ငါ့ကို ချမ်းသာပေးပါ၊ လာမန်အမျိုးသားတို့သည် ငါတို့ကို တိုက်ခိုက်လာ၍၊ ငါတို့ကို ဖျက်ဆီးကြလိမ့်မည်။ ထိုမှတစ်ပါး၊ ငါ၏လူတို့ကို ဖျက်ဆီးကြလိမ့်မည်ဟု ဆို၏။

၈ ယခုမူကား၊ မင်းကြီးသည် သူ့အသက်အတွက် ပူပန်သလောက် သူ့လူများအတွက် လွန်စွာပူပန်ခြင်းမဟုတ်။ သို့သော်လည်း၊ ဂိဒေါင်သည် သူ့အသက်ကို ချမ်းသာပေး၏။

၉ မင်းကြီးကလည်း သူ၏လူတို့အား လာမန်အမျိုးသားတို့ရှေ့မှ ထွက်ပြေးသွားရန် အမိန့်ပေး၍၊ သူကိုယ်တိုင်လည်း ထိုသူတို့ရှေ့မှ သွား၏။ သူတို့သည် မိမိတို့မိန်းမများနှင့် သားသမီးများနှင့်အတူ တောရိုင်းထဲသို့ ထွက်ပြေးသွားကြ၏။

၁၀ ဤသို့အားဖြင့်အချိန်တန်လာသောအခါ၊ လာမန်အမျိုးသားတို့သည် ထိုသူတို့ကို လိုက်၍၊ အနိုင်ရလျက် ကွပ်မျက်စပြုကြ၏။

၁၁ ယခုတွင်၊ အချိန်တန်လာသောအခါ၊ ယောက်ျားခပ်သိမ်းတို့သည် မိမိတို့ဇနီးများနှင့် မိမိတို့သားသမီးများကို ချန်ထား၍၊ လာမန်အမျိုးသားတို့၏ရှေ့မှ ထွက်ပြေးရမည့်အကြောင်း၊ မင်းကြီးအမိန့်ပေး၏။

၁၂ ယခုတွင်၊ များစွာသောသူတို့မှာ ချန်မထားလိုဘဲ၊ သူတို့နှင့် ဆက်နေပြီး ပျက်စီးခြင်းငှာ ပို၍အလိုရှိကြ၏။ ကြွင်းသောသူတို့သည်ကား၊ မိမိတို့၏ဇနီးများနှင့် သားသမီးများကို ချန်ထား၍ ထွက်ပြေးကြ၏။

၁၃ ဤသို့အားဖြင့်အချိန်တန်လာသောအခါ၊ ဇနီးများ၊ သားသမီးများနှင့် နေရစ်ခဲ့ကြသောသူတို့သည် လာမန်အမျိုးသားများ သူတို့ကို မကွပ်မျက်စေခြင်းငှာ မိမိတို့၏ချောမောသောသမီးများကို ရှေ့သို့ထွက်၍တောင်းပန်စေ၏။

၁၄ ဤသို့အားဖြင့်အချိန်တန်လာသောအခါ၊ လာမန်အမျိုးသားတို့သည် သူတို့မိန်းမများ၏အလှနှင့် ဆွဲဆောင်ခြင်းခံရ၍၊ သူတို့ကို သနားကြလေ၏။

၁၅ ထို့ကြောင့်၊ လာမန်အမျိုးသားတို့သည် ထိုသူတို့ကို အသက်ချမ်းသာပေး၏၊ ဖမ်းဆီးချုပ်နှောင်သွားပြီး၊ နီဖိုင်းပြည်သို့ ပြန်၍ ခေါ်ဆောင်၏၊ နောဧမင်းကြီးကို လာမန်အမျိုးသားတို့၏လက်သို့ သူတို့ပေးအပ်ပါမည်၊ သူတို့၏ဥစ္စာပစ္စည်းများ၊ သူတို့ပိုင်ဆိုင်သမျှ၏ တစ်ဝက်၊ သူတို့၏ရွှေ၊ သူတို့၏ငွေနှင့် သူတို့၏ အဖိုးထိုက်သည့်အရာမှန်သမျှ၏တစ်ဝက်ကို ပေးအပ်ပါမည်၊ ထိုကဲ့သို့အားဖြင့် လာမန်အမျိုးသားတို့၏ရှင်ဘုရင်ကို နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်း အခွန်ပေးရမည်ဟူသော ပြဌာန်းချက်များနှင့် ထိုပြည်ကို ပိုင်ဆိုင်ရန် သူတို့ကို အခွင့်ပေး၏။

၁၆ ယခုမူကား၊ ဖမ်းဆီးချုပ်နှောင်သွားခြင်းခံရလေသောသူများထဲတွင်၊ မင်းကြီး၏သားများထဲမှ တစ်ဦးရှိလေ၏၊ ထိုသူ၏အမည်မှာ လင်မဟိဖြစ်၏။

၁၇ ယခုမူကား၊ လင်မဟိသည် သူ့အဘကို မပျက်စီးစေလိုပေ။ သို့သော်လည်း၊ လင်မဟိသည် သူကိုယ်တိုင် ဖြောင့်မတ်သောသူတစ်ယောက်ဖြစ်၍ သူ့အဘ၏ဒုစရိုက်များကို မသိဘဲမရှိ။

၁၈ ဤသို့အားဖြင့်အချိန်တန်လာသောအခါ၊ ဂိဒေါင်သည် မင်းကြီးအပါအဝင် သူနှင့်အတူရှိလေသူများကို ရှာဖွေခြင်းငှာ လူများကို တောရိုင်းထဲသို့ တိတ်ဆိတ်စွာ စေလွှတ်၏။ ဤသို့အားဖြင့်အချိန်တန်လာသောအခါ၊ မင်းကြီးနှင့် သူ၏ယဇ်ပုရောဟိတ်များမှတစ်ပါး၊ ခပ်သိမ်းသောသူတို့ကို တောရိုင်းထဲ၌ တွေ့ကြ၏။

၁၉ ယခုတွင်၊ သူတို့စိတ်နှလုံး၌ ကျိန်ဆိုကြသည်ကား၊ သူတို့သည် နီဖိုင်းပြည်သို့ပြန်သွားကြမည်။ သူတို့ဇနီးများနှင့် သားသမီးများ၊ ထို့အတူ၊ သူတို့နှင့်အတူနေရစ်သောသူများ ကွပ်မျက်ခံရလျှင်၊ လက်တုံ့ပြန်ခြင်းငှာ ကြိုးစား၍ ထိုသူတို့နှင့်အတူပျက်စီးကြမည်ဟု ဖြစ်လေသတည်း။

၂၀ မင်းကြီးကလည်း၊ သူတို့ကို ပြန်မသွားရန် အမိန့်ပေး၏။ သူတို့သည်လည်း မင်းကြီးကို အမျက်ထွက်၍ မီးဘေးဖြင့်သေသည့်တိုင်အောင်ပင် ခံစားစေ၏။

၂၁ သူတို့သည် ယဇ်ပုရောဟိတ်များကိုလည်း ဖမ်း၍ သတ်တော့မည်ပြုသဖြင့်၊ သူတို့ရှေ့မှ ထွက်ပြေးကြလေ၏။

၂၂ ဤသို့အားဖြင့်အချိန်တန်လာသောအခါ၊ သူတို့သည် နီဖိုင်းပြည်သို့ ပြန်သွားကြတော့မည်ပြုလျှင်၊ ဂိဒေါင်၏လူများနှင့် တွေ့၏။ ဂိဒေါင်၏လူများကလည်း၊ သူတို့၏ဇနီးများနှင့် သားသမီးတို့ ၌ ပေါ်ပေါက်သမျှကိုလည်းကောင်း၊ လာမန်အမျိုးသားတို့အား သူတို့ပိုင်ဆိုင်သမျှ၏တစ်ဝက်ကို အခွန်ပေးခြင်းအားဖြင့်၊ သူတို့အား ထိုပြည်ကို ပိုင်ဆိုင်နိုင်ရန် လာမန်အမျိုးသားတို့က အခွင့်ပေးလေကြောင်းကိုလည်းကောင်း ပြောပြကြ၏။

၂၃ လူတို့ကလည်း မိမိတို့သည် မင်းကြီးကို ကွပ်မျက်လေ၍ သူ၏ယဇ်ပုရောဟိတ်တို့သည် မိမိတို့ထံမှ ပို၍ဝေးသောတောရိုင်းထဲသို့ ထွက်ပြေးကြကြောင်းကို ဂိဒေါင်၏လူတို့အား ပြောပြကြ၏။

၂၄ ဤသို့အားဖြင့်အချိန်တန်လာသောအခါ၊ သူတို့သည် တွေ့ဆုံပွဲပြီးဆုံးလေသည့်နောက်တွင်၊ နီဖိုင်းပြည်သို့ ပြန်သွားကြပြီး၊ မိမိတို့၏ဇနီးများနှင့် သားသမီးများကွပ်မျက်မခံရသောကြောင့်၊ ရွှင်လန်းဝမ်းမြောက်လျက်၊ မင်းကြီးကို သူတို့ပြုလေသည့်အရာကို ဂိဒေါင်အား ပြောပြကြ၏။

၂၅ ဤသို့အားဖြင့်အချိန်တန်လာသောအခါ၊ လာမန်အမျိုးသားတို့၏မင်းကြီးသည် မိမိလူများ သူတို့ကို မကွပ်မျက်မည့်အကြောင်း၊ ကျိန်ဆိုခြင်းကို ပြု၏။

၂၆ လင်မဟိသည်လည်း မင်းကြီး၏သားဖြစ်၍၊ လူတို့က နိုင်ငံကို သူ့အား အပ်နှင်းထားလေသောကြောင့်၊ လာမန်အမျိုးသားတို့၏မင်းကြီးအား မိမိလူတို့သည် သူတို့ပိုင်ဆိုင်သမျှ၏ တစ်ဝက်ကိုပင် အခွန်ပေးမည့်အကြောင်း ကျိန်ဆိုခြင်းကို ပြု၏။

၂၇ ဤသို့အားဖြင့်အချိန်တန်လာသောအခါ၊ လင်မဟိသည် နိုင်ငံကို တည်ထောင်၍၊ သူ၏လူတို့၌ ငြိမ်းချမ်းခြင်းကို တည်ထောင်စပြု၏။

၂၈ လာမန်အမျိုးသားတို့၏မင်းကြီးသည်လည်း လင်မဟိ၏လူတို့ကို ထိုပြည်၌ ထိန်းထားနိုင်ခြင်းငှာလည်းကောင်း၊ တောရိုင်းထဲသို့ ထွက်ခွာမသွားနိုင်စေခြင်းငှာလည်းကောင်း၊ ထိုပြည်တစ်ဝိုက်၌ အစောင့်များချထား၍၊ မိမိအစောင့်တို့ကို နီဖိုင်းအမျိုးသားတို့ထံမှ ရရှိသည့် အခွန်များဖြင့် ထောက်မ၏။

၂၉ ယခုမူကား၊ လာမန်အမျိုးသားတို့မနှောင့်ယှက်သောကြောင့်သော်လည်းကောင်း၊ ဖျက်ဆီးခြင်းငှာ မကြိုးစားသောကြောင့်သော်လည်းကောင်း လင်မဟိမင်းကြီးသည် မိမိနိုင်ငံ၌ နှစ်နှစ်ကြာအောင် အဆက်မပြတ်ငြိမ်းချမ်းခြင်းကို ရရှိလေသတည်း။