၁ ယခုတွင်၊ အယ်လမာသည် နောဧမင်းကြီး၏​တပ်များ သူတို့ကို​လာ၍ တိုက်ခိုက်မည့်​အကြောင်း ကိုယ်တော်ရှင်​အားဖြင့် သတိပေး​သည်ကို ခံရလေသောကြောင့်၊ သူ၏​လူများကို ဖော်ပြ၏။ ထို့ကြောင့်၊ သူတို့၏​သိုးစုများကို အတူတကွ​စု၍၊ သူတို့၏​ဆန်စပါးများကို ယူပြီး နောဧမင်းကြီး၏​တပ်များ​မလာမီ တောရိုင်းထဲသို့ ထွက်ခွာ​သွားကြ၏။

၂ ကိုယ်တော်ရှင်ကလည်း သူတို့ကို ခွန်အားဖြည့်​ပေးတော်မူ၍၊ နောဧ​မင်းကြီး၏​လူတို့က သူတို့ကို ဖျက်ဆီးရန် လိုက်၍​မမီနိုင်ချေ။

၃ သူတို့သည်လည်း တောရိုင်းထဲသို့ ရှစ်ရက်​ကြာခရီးဖြင့် ထွက်​ပြေးကြ၏။

၄ သူတို့သည် ပြည်တစ်​ပြည်သို့၊ အထူးသဖြင့်၊ အလွန်​တင့်တယ်၍​နှစ်သက်​ဖွယ်သောပြည်၊ စင်ကြယ်သော​ရေများရှိရာ​ပြည်သို့ပင် ရောက်ရှိ​ကြ၏။

၅ သူတို့၏​တဲများကိုလည်း​ဆောက်၍၊ မြေကြီးကို ထွန်ယက်​စပြုပြီး၊ အဆောက်​အအုံများကိုလည်း တည်ဆောက်​စပြုကြ၏။ ထိုမှတစ်ပါး၊ သူတို့သည် လုံ့လဝီရိယ​ရှိပြီး၊ လွန်စွာ​အလုပ်​လုပ်ကြ၏။

၆ လူတို့ကလည်း အယ်လမာကို သူတို့၏​ရှင်ဘုရင်​ဖြစ်စေ​လိုကြ၏။ အကြောင်းမူကား၊ သူ့လူမျိုးတို့၏​ချစ်ခြင်းကို သူခံရ​လေ၏။

၇ သို့ရာတွင်၊ သူဆိုလေ​သည်ကား၊ ရှုလော့၊ ငါတို့၌ ရှင်ဘုရင်ရှိဖို့ မသင့်​လျော်။ အကြောင်းမူကား၊ ကိုယ်တော်ရှင်​မိန့်တော်မူ​လေသည်မှာ၊ သင်တို့သည် တစ်ဦးကို တခြား​တစ်ဦးထက် သာ၍​ကောင်းမြတ်သည်ဟု မမှတ်ယူရ၊ သို့မဟုတ်၊ လူတစ်ဦးသည် မိမိကိုယ်ကို တခြား​တစ်ဦး​ထက်သာ၍​ကောင်းမြတ်သည်ဟု မထင်မှတ်ရဟု​ဖြစ်လေ​သတည်း။ ထိုကြောင့်၊ သင်တို့၌ ရှင်ဘုရင်​ရှိဖို့​ရာမသင့်​လျော်ကြောင်း ငါဆို၏။

၈ သို့သော်လည်း၊ အကယ်၍ သင်တို့၌ ဖြောင့်မတ်သော​သူများ သင်တို့၏​ရှင်ဘုရင်များ​ဖြစ်ခြင်းငှာ​အစဉ်​အမြဲရှိဖို့ ဖြစ်နိုင်လျှင်၊ ရှင်ဘုရင်​တစ်ပါး​ရှိခြင်းမှာ၊ သင်တို့​အတွက် ကောင်း၏။

၉ သို့ရာတွင်၊ နောဧမင်းကြီးနှင့် သူ့ယဇ်ပုရောဟိတ်တို့၏​ဒုစရိုက်ကို သတိရ​ကြလော့။ ငါကိုယ်တိုင်​သည်လည်း ထောင်ချောက်၌​မိလေ၍၊ ကိုယ်တော်ရှင်၏​အမြင်၌ စက်ဆုပ်​ရွံရှာဖွယ်​ဖြစ်သည့် အရာ​များစွာတို့ကို ပြုခြင်းက ငါ့အား ပြင်းစွာသော​နောင်တရခြင်းကို ဖြစ်စေ၏။

၁၀ သို့သော်လည်း၊ အတိဒုက္ခများစွာ​ဖြစ်ပြီးနောက်၊ ကိုယ်တော်ရှင်သည် ငါ၏​တောင်း​လျှောက်ခြင်းများကို ကြားတော်မူ၏၊ ငါ၏​ဆုတောင်းခြင်းများကို ဖြေကြား​တော်မူ၍၊ အလွန်များစွာသော​သင်တို့ကို၊ သူ၏​သမ္မာတရားကို​သိခြင်းသို့ ရောက်စေရာ၌ ငါ့ကို သူ၏​လက်တော်၌ တန်ဆာ​တစ်ခု​ဖြစ်စေ​တော်မူပြီ။

၁၁ သို့သော်လည်း၊ ဤအမှု၌ ငါဂုဏ်​မယူ။ အကြောင်းမူကား၊ ငါသည် ငါ့ကိုယ်ကို ဂုဏ်ယူဖို့ မထိုက်​တန်ပေ။

၁၂ ယခုမူကား၊ သင်တို့ကို ငါဆိုသည်မှာ၊ သင်တို့သည် နောဧမင်းကြီး၏​ညှဉ်းပန်း​နှိပ်စက်ခြင်းကို ခံရ၏၊ ထို့အတူ သူနှင့် သူ၏​ယဇ်ပုရောဟိတ်များတို့ထံ ကျွန်ခံရ၏၊ ထို့အတူ သူတို့​အားဖြင့်၊ ဒုစရိုက်ထဲသို့ ဆောင်ယူ​ခံရ၏။ ထို့ကြောင့် သင်တို့သည် ဒုစရိုက်ကြိုးများဖြင့် ချည်နှောင်​ထားခံရ​၏။

၁၃ ယခုမူကား၊ သင်တို့သည် ဤချည်နှောင်ခြင်းတို့မှ အထူးသဖြင့်၊ နောဧမင်းကြီးနှင့် သူ့လူတို့၏​လက်မှ၊ ထို့အတူ၊ ဒုစရိုက်​အနှောင်​အဖွဲ့များမှလည်း ဘုရားသခင်၏​တန်ခိုးတော်​အားဖြင့် ကယ်လွှတ်​ခံရကြ၍၊ ထိုကဲ့သို့ပင်၊ သင်တို့ကို လွတ်လပ်​စေခဲ့လေ​ပြီဖြစ်သော ဤလွတ်လပ်ခြင်း၌ မြဲမြံစွာတည်၍၊ သင်တို့​အပါ်၌ ရှင်ဘုရင်တစ်ပါး​အဖြစ် အဘယ်သူ့ကိုမျှ မကိုးစား​စေခြင်းငှာ ငါအလို​ရှိ၏။

၁၄ ထို့အတူ၊ အကြင်သူသည် ဘုရားသခင်၏​လူမဟုတ်၊ သူ၏​တရားလမ်းတို့၌ လျှောက်လျက်​မရှိဘဲ၊ သူ၏​ပညတ်တော်များကို စောင့်ထိန်းလျက်​မရှိလျှင် အဘယ်သူ့ကိုမျှ သင်တို့၏​ဆရာအဖြစ်နှင့် သင်တို့၏​အမှုတော်ဆောင်​အဖြစ် မကိုးစား​ကြနှင့်။

၁၅ ထိုကဲ့သို့​အားဖြင့် အယ်လမာသည် မိမိလူတို့အား လူတိုင်း ကိုယ်နှင့်​စပ်ဆိုင်သော​သူကို ကိုယ်နှင့်အမျှ ချစ်​ရမည်ကို လည်းကောင်း၊ သူတို့၌ ရန်တွေ့ခြင်း​မရှိရမည်ကို လည်းကောင်း သွန်သင်​ပေး၏။

၁၆ ယခုမူကား၊ အယ်လမာသည် သူတို့၏​အသင်းတော်ကို တည်ထောင်​သူဖြစ်ပြီး၊ သူတို့၏​ယဇ်ပုရောဟိတ်​မင်းဖြစ်၏။

၁၇ ဤသို့​အားဖြင့်​အချိန်တန်​လာသော​အခါ၊ ဟောပြောရန် သို့မဟုတ်၊ သွန်သင်​ပေးရန် ဘုရားသခင်ထံမှ အခွင့်​အာဏာကို သူ့အားဖြင့်​မှတစ်ပါး၊ အဘယ်သူမျှ​မရရှိကြ။ ထို့ကြောင့်၊ သူတို့၏​ခပ်သိမ်းသော​ယဇ်ပုရောဟိတ်များနှင့် သူတို့၏​ခပ်သိမ်းသော​ဆရာများကို သူခန့်ထား၏။ ဖြောင့်မတ်သော​သူများမဟုတ်လျှင်၊ အဘယ်သူမျှ ခန့်ထားမခံရကြ။

၁၈ ထို့ကြောင့်၊ သူတို့သည် မိမိတို့လူများကို ကြည့်ရှု​စောင့်ရှောက်ပြီး၊ ဖြောင့်မတ်ခြင်းနှင့်​စပ်ဆိုင်သည့်​အရာတို့နှင့် အားဖြည့်​ပေးကြ၏။

၁၉ ဤသို့အားဖြင့်​အချိန်တန်​လာသော​အခါ၊ သူတို့သည် ထိုပြည်၌ လွန်စွာ​အောင်မြင်စပြုခဲ့ကြ၏။ ထိုပြည်ကို ဟေလမ်ဟု ခေါ်ဝေါ်​ကြ၏။

၂၀ ဤသို့အားဖြင့်​အချိန်တန်​လာသော​အခါ၊ သူတို့သည် ဟေလမ်ပြည်၌ ပွားများလျက်၊ လွန်စွာ​အောင်မြင်ကြပြီး၊ ဟေလမ်မြို့ဟု သူတို့​ခေါ်ဝေါ်သည့် မြို့တစ်မြို့ကို တည်ဆောက်​ကြ၏။

၂၁ သို့သော်လည်း၊ ကိုယ်တော်ရှင်သည် မိမိလူတို့ကို ဆုံးမရန် သင့်လျော်​သည်ဟု ဆင်ခြင်​တော်မူ၏။ ထိုမှတစ်ပါး၊ သူတို့၏​သည်းခံခြင်းနှင့် သူတို့၏​ယုံကြည်ခြင်းကို စမ်းသပ်​တော်မူ၏။

၂၂ အဘယ်သို့​ပင်ဖြစ်စေ—သူ့ကို ကိုးစား​သူမှန်​သမျှသည် နောက်ဆုံးသော​နေ့၌ ချီးမြှောက်​တော်မူခြင်း​ခံရလိမ့်မည်။ အမှန်စင်စစ်၊ ထိုကဲ့သို့​ဖြစ်လေ​သည်ကား၊ ဤလူမျိုးတို့နှင့် စပ်လျဉ်းသည့်​အမှု​ဖြစ်၏။

၂၃ အကြောင်းမူကား၊ ရှုလော့၊ သူတို့သည် ကျွန်ပြုခြင်းသို့ ဆောင်ယူ​ခံရလေ၍၊ သူတို့၏​ဘုရားသခင်​ကိုယ်တော်ရှင်၊ အမှန်စင်စစ်၊ အဗြဟံ၏​ဘုရားသခင်၊ ဣဇာက်၏​ဘုရားသခင်၊ ယာကုပ်၏​ဘုရားသခင်​မှတစ်ပါး၊ အဘယ်​သူကမျှ သူတို့ကို ကယ်လွှတ်နိုင်ခြင်း​မရှိကြောင်း၊ သင်တို့ကို ငါပြမည်။

၂၄ ဤသို့​အားဖြင့်​အချိန်တန်​လာသော​အခါ၊ သူတို့ကို ကယ်လွှတ်​တော်မူပြီး၊ သူ၏​ကြီးစွာသော​တန်ခိုးကိုလည်း ပြတော်မူ၍၊ သူတို့၏​ရွှင်လန်း​ဝမ်းမြောက်ခြင်းမှာ၊ ကြီးမားလှ၏။

၂၅ အကြောင်းမူကား၊ ရှုလော့၊ အချိန်တန်​လာသော​အခါ၊ သူတို့သည် ဟေလမ်ပြည်၊ အထူး​သဖြင့်၊ ဟေလမ်မြို့ ၌​ရှိစဉ်တွင်၊ ပတ်ဝန်းကျင်​ရှိမြေကို ထွန်ယက်ကြစဉ်၊ ရှုလော့၊ လာမန်​အမျိုးသားတို့၏ တပ်​တစ်တပ်သည် ထိုပြည်၏​နယ်နိမိတ်၌ ရှိလေ၏။

၂၆ ယခုတွင်၊ အချိန်တန်​လာသော​အခါ၊ အယ်လမာ၏​ညီအစ်ကိုတို့သည် မိမိတို့၏ လယ်ကွင်းများမှ ထွက်​ပြေး၍၊ သူတို့ကိုယ်​သူတို့ ဟေလမ်မြို့ ၌ အတူတကွ​စုဝေးကြပြီး၊ လာမန်​အမျိုးသားတို့ ပေါ်ထွက်​လာခြင်းကြောင့်၊ အလွန်​ကြောက်လန့်​ကြလေ၏။

၂၇ သို့ရာတွင်၊ အယ်လမာသည် သူတို့၌​သွား၍​ရပ်ပြီး၊ တိုက်တွန်း​သည်ကား၊ သူတို့ကြောက်လန့်​ရမည်​မဟုတ်၊ သူတို့ကို ကယ်လွှတ်​တော်မူသည့် သူတို့၏​ဘုရားသခင်​ကိုယ်တော်ရှင်အား အောက်မေ့ရမည့် အကြောင်းသာဖြစ်၏။

၂၈ ထို့ကြောင့်​သူတို့သည် မိမိတို့​ကြောက်စိတ်ကို ငြိမ်သက်​စေကြပြီး၊ ကိုယ်တော်ရှင်ထံ တောင်းလျှောက်​စပြုကြသည်မှာ၊ လာမန်​အမျိုးသားတို့၏​စိတ်နှလုံးကို သူပျော့​ပျောင်းစေ​တော်မူ၍၊ မိမိတို့နှင့် မိမိတို့​ဇနီးများ၊ ထို့အတူ၊ မိမိတို့၏​သားသမီးများကို ထိုသူတို့​ချမ်းသာ​ပေးစေမည့်​အကြောင်း​ဖြစ်၏။

၂၉ ဤသို့​အားဖြင့်​အချိန်တန်​လာသော​အခါ၊ ကိုယ်တော်ရှင်သည် လာမန်​အမျိုးသားတို့၏​စိတ်နှလုံးကို ပျော့ပျောင်း​စေတော်မူ၏။ အယ်လမာနှင့် သူ၏​ညီအစ်ကိုတို့​သည်လည်းထွက်၍၊ မိမိတို့ကိုယ်ကို သူတို့လက်သို့ ပေးအပ်​ကြ၏။ လာမန်​အမျိုးသားတို့​သည်လည်း ဟေလမ်ပြည်ကို သိမ်း​ယူကြ၏။

၃၀ ယခုတွင်၊ လင်မဟိ​မင်းကြီး၏​လူတို့​နောက်သို့ လိုက်ကြလေသော လာမန်​အမျိုးသားတို့၏​တပ်များသည် တောရိုင်းထဲ၌ ရက်ပေါင်း​များစွာ​ပျောက်ဆုံး​ကြလေ၏။

၃၁ ရှုဦးလော့၊ သူတို့​သည်လည်း၊ နောဧမင်းကြီး၏​ထိုယဇ်ပုရောဟိတ်တို့ကို အာမြူလုန်ဟု​သူတို့​ခေါ်သည့် အရပ်၌ တွေ့ရှိ​လေ၏။ သူတို့သည် အာမြူလုန်ပြည်ကို ပိုင်ဆိုင်ရန်နှင့် မြေကြီးကို ထွန်ယက်ရန် အစပြုကြ၏။

၃၂ ယခုတွင် ထိုယဇ်ပုရောဟိတ်တို့​အကြီး​အကဲ၏​အမည်ကား၊ အာမြူလုန်​ဖြစ်၏။

၃၃ ဤသို့​အားဖြင့်​အချိန်တန်​လာသော​အခါ၊ အာမြူလုန်သည် လာမန်​အမျိုးသားတို့ကို တောင်းပန်၍၊ လာမန်​အမျိုးသားတို့၏​သမီးများ​ဖြစ်သော မိမိတို့​ဇနီးများကိုလည်း သူတို့​အစ်ကိုများအား သူတို့​ခင်ပွန်းများကို မဖျက်ဆီး​ကြစေမည့်​အကြောင်း တောင်းပန်ရန် စေလွှတ်၏။

၃၄ လာမန်​အမျိုး​သားတို့ကလည်း အာမြူလုန်နှင့် သူ၏​ညီအစ်ကိုတို့ကို သနား၍၊ သူတို့​ဇနီးများကြောင့် သူတို့ကို မဖျက်ဆီး​ကြ။

၃၅ အာမြူလုန်နှင့် သူ၏​ညီအစ်ကိုတို့သည် လာမန်​အမျိုးသားတို့နှင့် ပေါင်းစည်းပြီး၊ အယ်လမာနှင့် သူ၏​ညီအစ်ကိုတို့​ပိုင်သည့် ဟေလမ်ပြည်ကို တွေ့ရှိသော​အချိန်၌၊ သူတို့သည် နီဖိုင်းပြည်ကို ရှာဖွေခြင်းငှာ တောရိုင်းထဲ၌ ခရီးသွားလျက်​ရှိခဲ့ကြ၏။

၃၆ ဤသို့​အားဖြင့်​အချိန်တန်​လာသော​အခါ၊ အယ်လမာနှင့် သူ၏​ညီအစ်ကို​တို့သည် နီဖိုင်းပြည်သို့​သွားရာ​လမ်းကို ပြမည်​ဆိုလျှင်၊ သူတို့​အသက်နှင့် သူတို့​လွတ်လပ်ခြင်းကို ပေးမည်ဟု လာမန်​အမျိုးသားတို့ ကတိ​ပေးကြ၏။

၃၇ သို့ရာတွင်၊ နီဖိုင်း​ပြည်သို့​သွားရာလမ်းကို အယ်လမာက​ပြလေပြီးသော​အခါ၌၊ လာမန်​အမျိုးသား​တို့သည် သူတို့က​တိကို မစောင့်ထိန်းကြ။ အယ်လမာနှင့် သူ၏​ညီအစ်ကိုတို့ကို ဟေလမ်ပြည်​တစ်ဝိုက်တွင် အစောင့်များ​ချထား​ကြ၏။

၃၈ သူတို့မှ ကျန်ကြွင်းသော​သူများသည်လည်း နီဖိုင်းပြည်သို့ သွားကြ၏။ သူတို့မှ တစ်စိတ်​တစ်ပိုင်းသည် ဟေလမ်ပြည်သို့​ပြန်သွား၍၊ ထိုပြည်ထဲ၌ ကျန်ခဲ့သော အစောင့်တို့၏​ဇနီးများနှင့် ကလေးများ​ကိုလည်း သူတို့နှင့်​အတူ​ဆောင်ယူ​သွားကြ၏။

၃၉ လာမန်​အမျိုးသားတို့၏​မင်းကြီးကလည်း အာမြူလုန်အား ဟေလမ်ပြည်၌​ရှိသော သူ၏​လူတို့​အပေါ် ရှင်ဘုရင်နှင့် အုပ်စိုးသူ​ဖြစ်ရန် အခွင့်​ပေးလေ၏။ သို့သော်လည်း၊ သူသည် လာမန်​အမျိုးသားတို့​မင်းကြီး၏​အလိုနှင့်​ဆန့်ကျင်၍ အဘယ်​အရာကိုမျှ​ပြုနိုင်ခွင့် ရှိလိမ့်မည်​မဟုတ်။