ຈົ່ງວາງແຜນຢ່າງຮອບຄອບໃນສິ່ງທີ່ເຈົ້າກະທຳ

ໂດຍ ປະທານທອມມັສ ແອັສ ມອນສັນ

ເມື່ອເຮົາເຮັດຕາມແບບຢ່າງຂອງພຣະເຢຊູ ແລະ ເມື່ອເຮົາຕິດຕາມພຣະບາດຂອງພຣະອົງ, ເຮົາຈະສາມາດກັບຄືນໄປຫາພຣະບິດາເທິງສະຫວັນໄດ້ຢ່າງປອດໄພ.

ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທີ່ຮັກແພງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຂ້າພະເຈົ້າຖ່ອມຕົນຫລາຍ ທີ່ໄດ້ມາຢືນຢູ່ຕໍ່ໜ້າທ່ານໃນເຊົ້າມື້ນີ້. ຂ້າພະເຈົ້າຂໍສັດທາຈາກທ່ານ ແລະ ຂໍໃຫ້ທ່ານອະທິຖານເພື່ອຂ້າພະເຈົ້າແດ່ ໃນຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າແບ່ງປັນຂ່າວສານນຳທ່ານ.

ເຮົາທຸກຄົນໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນການເດີນທາງທີ່ດີເລີດ ແລະ ສຳຄັນ ເມື່ອເຮົາໄດ້ຈາກໂລກວິນຍານມາ ແລະ ໄດ້ເຂົ້າມາສູ່ໂລກມະຕະທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍການທ້າທາຍນີ້. ຈຸດປະສົງຕົ້ນຕໍຂອງເຮົາຢູ່ໃນໂລກນີ້ ແມ່ນເພື່ອຮັບເອົາຮ່າງກາຍທີ່ມີເນື້ອໜັງ ແລະ ກະດູກ, ເພື່ອຮັບເອົາປະສົບການ ຊຶ່ງຈະໄດ້ມາຜ່ານການແຍກຈາກພຣະບິດາມານດາເທິງສະຫວັນຂອງເຮົາເທົ່ານັ້ນ, ແລະ ເພື່ອເບິ່ງວ່າ ເຮົາຈະຮັກສາພຣະບັນຍັດໄດ້ບໍ. ຢູ່ໃນ ໜັງສືຂອງ Abraham ບົດທີ 3 ເຮົາອ່ານວ່າ ພວກເຮົາຈະພິສູດພວກເຂົາໂດຍວິທີນີ້, ເພື່ອເບິ່ງວ່າພວກເຂົາຈະເຮັດທຸກສິ່ງທັງປວງສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າອົງເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາຈະບັນຊາພວກເຂົາຫລືບໍ່.¹

ເມື່ອເຮົາມາສູ່ໂລກ, ເຮົາໄດ້ເອົາຂອງປະທານທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຈາກພຣະເຈົ້າມານຳ—ນັ້ນຄື ອຳເພີໃຈຂອງເຮົາ. ໃນຫລາຍໆວິທີ ເຮົາມີສິດພິເສດ ທີ່ຈະເລືອກສຳລັບຕົນເອງ. ຢູ່ໃນໂລກນີ້ ເຮົາຈະຮຽນຮູ້ຈາກປະສົບການທີ່ຫຍຸ້ງຍາກໃນຊີວິດ. ເຮົາຈະເຫັນລະຫວ່າງຄວາມດີ ແລະ ຄວາມຊົ່ວ. ເຮົາຈະຮູ້ຈັກວ່າ ສິ່ງໃດຂົມຂື່ນ ແລະ ສິ່ງໃດຫວານແຊບຊ້ອຍ. ເຮົາຈະຮຽນຮູ້ວ່າ ວິຖີຊີວິດຂອງເຮົາແມ່ນຂຶ້ນຢູ່ກັບການຕັດສິນໃຈຂອງເຮົາ.

ຂ້າພະເຈົ້າແນ່ໃຈວ່າ ເຮົາໄດ້ຈາກພຣະບິດາຂອງເຮົາມາດ້ວຍຄວາມປາດຖະໜາອັນແຮງກ້າທີ່ຈະກັບຄືນໄປຫາພຣະອົງ, ວ່າເຮົາຈະໄດ້ຮັບຄວາມສູງສົ່ງ ທີ່ພຣະອົງໄດ້ວາງແຜນໄວ້ສຳລັບເຮົາ ແລະ ຊຶ່ງເຮົາຕ້ອງການມັນຫລາຍທີ່ສຸດ. ເຖິງແມ່ນວ່າ ເຮົາໄດ້ຈາກມາເພື່ອຊອກຫາ ແລະ ເດີນໃນເສັ້ນທາງທີ່ຈະນຳພາເຮົາກັບຄືນໄປຫາພຣະບິດາໃນສະຫວັນຂອງເຮົາກໍຕາມ, ແຕ່ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ສົ່ງເຮົາມາປາດສະຈາກແນວທາງ ແລະ ການນຳພາ. ແຕ່ພຣະອົງໄດ້ປະທານເຄື່ອງມືທີ່ເຮົາຕ້ອງການໃຫ້ເຮົາ, ແລະ ພຣະອົງໄດ້ຊ່ອຍເຫລືອເຮົາ ເມື່ອຂໍຄວາມຊ່ອຍເຫລືອຈາກພຣະອົງ ແລະ ພະຍາຍາມຈົນສຸດຄວາມສາມາດຂອງເຮົາ ທີ່ຈະອົດທົນຈົນເຖິງທີ່ສຸດ ແລະ ໄດ້ຮັບຊີວິດນິລັນດອນ.

ເພື່ອຊ່ອຍນຳພາເຮົາ ເຮົາມີພຣະຄຳຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຂອງພຣະບຸດຂອງພຣະອົງ ຢູ່ໃນພຣະຄຳພີທີ່ສັກສິດ. ເຮົາມີຄຳແນະນຳ ແລະ ຄຳສອນຂອງສາດສະດາຂອງພຣະເຈົ້າ. ສຳຄັນທີ່ສຸດ, ເຮົາມີແບບຢ່າງທີ່ດີເລີດ ທີ່ຈະຕິດຕາມ—ນັ້ນຄື ແບບຢ່າງຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ, ພຣະເຢຊູຄຣິດ—ແລະ ເຮົາໄດ້ຖືກແນະນຳໃຫ້ເຮັດຕາມແບບຢ່າງດັ່ງນັ້ນ. ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດໄດ້ກ່າວວ່າ: “ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ.”² “ວຽກງານທີ່ເຈົ້າເຫັນເຮົາເຮັດມາແລ້ວ ສິ່ງນັ້ນເຈົ້າຈົ່ງເຮັດຕາມເໝືອນກັນ.”³ ພຣະອົງໄດ້ຖາມວ່າ, “ເຈົ້າຄວນເປັນຄົນແນວໃດ?” ແລ້ວພຣະອົງໄດ້ຕອບເອງວ່າ, “ຕາມຈິງແລ້ວ ເຮົາກ່າວກັບເຈົ້າວ່າ ເຖິງແມ່ນດັ່ງທີ່ເຮົາເປັນ.”⁴ “ພຣະອົງໄດ້ບອກເສັ້ນທາງ ແລະ ເດີນອອກໜ້າເຮົາ.”⁵

ເມື່ອເຮົາເຮັດຕາມແບບຢ່າງຂອງພຣະເຢຊູ ແລະ ເມື່ອເຮົາຕິດຕາມພຣະບາດຂອງພຣະອົງ, ເຮົາຈະສາມາດກັບຄືນໄປຫາພຣະບິດາເທິງສະຫວັນໄດ້ຢ່າງປອດໄພ ແລະ ອາໄສຢູ່ນຳພຣະອົງຕະຫລອດການ. ສາດສະດານີໄຟ ໄດ້ກ່າວວ່າ, “ນອກຈາກມະນຸດຈະອົດທົນຈົນເຖິງທີ່ສຸດໃນການທຳຕາມຕົວຢ່າງຂອງພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງພຣະຊົນຢູ່, ເຂົາຈະລອດບໍ່ໄດ້.”⁶

ເອື້ອຍນ້ອງຄົນໜຶ່ງ, ທຸກເທື່ອທີ່ນາງໄດ້ກ່າວເຖິງປະສົບການ ທີ່ນາງໄດ້ມີ ລະຫວ່າງການໄປທ່ອງທ່ຽວປະເທດອິດສະຣາເອນ, ນາງໄດ້ເວົ້າອອກມາດ້ວຍຄວາມຕື່ນເຕັ້ນວ່າ, “ຂ້ອຍໄດ້ຍ່າງໃນບ່ອນທີ່ພຣະເຢຊູໄດ້ຍ່າງ!”

ນາງໄດ້ຢູ່ໃນບໍລິເວນບ່ອນທີ່ພຣະເຢຊູໃຊ້ຊີວິດ ແລະ ໄດ້ສອນ. ບາງທີ່ນາງໄດ້ຢືນຢູ່ເທິງໂງ່ນຫີນ ບ່ອນທີ່ຄັ້ງໜຶ່ງພຣະອົງເຄີຍໄດ້ຢືນຢູ່ ຫລື ຫລຽວເບິ່ງພູຜາທີ່ພຣະອົງເຄີຍຫລຽວເບິ່ງ. ປະສົບການດັ່ງກ່າວເປັນສິ່ງທີ່ໜ້າຕື່ນເຕັ້ນສຳລັບນາງ, ແຕ່ການໄດ້ຍ່າງຢູ່ໃນ ບ່ອນທີ່ ພຣະເຢຊູໄດ້ຍ່າງ ບໍ່ສຳຄັນເທົ່າກັບ ການຍ່າງຕາມ ແບບຢ່າງ ທີ່ພຣະອົງໄດ້ຍ່າງ. ການເຮັດຕາມການກະທຳຂອງພຣະອົງ ແລະ ການເຮັດຕາມຕົວຢ່າງຂອງພຣະອົງ ແມ່ນມີຄວາມສຳຄັນຫລາຍກວ່າ ການໄປເດີນຕາມຮອຍພຣະບາດຂອງພຣະອົງ ຕອນພຣະອົງມີຊີວິດມະຕະ.

ເມື່ອພຣະເຢຊູໄດ້ເຊື້ອເຊີນເສດຖີໜຸ່ມຄົນໜຶ່ງວ່າ, “ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ,”⁷ ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າ ໃຫ້ຊາຍຄົນນັ້ນຍ່າງຕາມພຣະອົງໄປ, ຂຶ້ນພູ ຫລື ລົງເຂົານຳພຣະອົງຊື່ໆ.

ເຮົາບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງໄປຍ່າງເລາະຢູ່ແຖວແຄມທະເລຄາລີເລ ຫລື ຍ່າງຕາມຄ້ອຍພູຢູເດຍ ບ່ອນທີ່ພຣະເຢຊູເຄີຍໄດ້ຍ່າງ. ເຮົາທຸກຄົນສາມາດເດີນໄປໃນເສັ້ນທາງທີ່ພຣະອົງເຄີຍເດີນ ເມື່ອເຮົາຮັກສາພຣະຄຳຂອງພຣະອົງຢູ່ໃນໃຈ, ເມື່ອພຣະວິນຍານຂອງພຣະອົງເຕັມຢູ່ໃນໃຈຂອງເຮົາ, ແລະ ເມື່ອຄຳສອນຂອງພຣະອົງນຳພາຊີວິດຂອງເຮົາ, ແລ້ວເຮົາຈະເລືອກຕິດຕາມພຣະອົງ ໃນຂະນະທີ່ເຮົາເດີນໄປໃນເສັ້ນທາງແຫ່ງມະຕະຂອງເຮົາ. ແບບຢ່າງຂອງພຣະອົງສ່ອງແສງເຍືອງທາງເຮົາ. ພຣະອົງໄດ້ກ່າວວ່າ, “ເຮົານີ້ແຫລະເປັນທາງນັ້ນ, ເປັນຄວາມຈິງ, ແລະ ເປັນຊີວິດ.”⁸

ເມື່ອເຮົາສຳຫລວດເບິ່ງເສັ້ນທາງທີ່ພຣະອົງໄດ້ຍ່າງ, ເຮົາຈະເຫັນວ່າ ພຣະອົງໄດ້ຜ່ານຜ່າການທ້າທາຍຫລາຍຢ່າງ ຊຶ່ງຕົວເຮົາເອງຕ້ອງໄດ້ປະເຊີນຢູ່ໃນຊີວິດນີ້ຄືກັນ.

ຍົກຕົວຢ່າງ, ພຣະເຢຊູເຄີຍປະສົບກັບຄວາມຜິດຫວັງ. ເຖິງແມ່ນພຣະອົງເຄີຍປະສົບກັບຄວາມຜິດຫວັງຫລາຍເທື່ອກໍຕາມ, ແຕ່ຄຳທີ່ຕື້ນຕັນໃຈທີ່ສຸດ ທີ່ພຣະອົງໄດ້ກ່າວອອກມາ ແມ່ນຕອນທີ່ພຣະອົງກ່າວຢູ່ເຢຣູຊາເລັມ ໃນທ້າຍການປະຕິບັດສາດສະໜາກິດຂອງພຣະອົງ. ລູກຫລານຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້ປະຕິເສດບໍ່ຍອມຮັບພຣະອົງໃຫ້ເປັນພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດຂອງເຂົາ. ເມື່ອພຣະອົງໄດ້ຫລຽວເບິ່ງຮອບໆເມືອງ ຊຶ່ງບໍ່ດົນຈະຖືກປະຖິ້ມໃຫ້ທຳລາຍ, ພຣະອົງຈຶ່ງມີຄວາມໂສກເສົ້າເປັນທຸກຫລາຍ ແລະ ໄດ້ຮ້ອງອອກໄປວ່າ, “ໂອ້ ເຢຣູຊາເລັມ, ເຢຣູຊາເລັມເອີຍ, ເຈົ້າໄດ້ຂ້າບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະທຳ ເຈົ້າໄດ້ແກວ່ງກ້ອນຫີນໃສ່ພວກທີ່ຮັບໃຊ້ມາຫາເຈົ້າ ຫລາຍເທື່ອແລ້ວ ທີ່ເຮົາປາດຖະໜາ ອ້າແຂນໂອບກອດປະຊາຊົນທັງໝົດຂອງເຈົ້າໄວ້ ເໝືອນແມ່ໄກ່ຮວບຮວມລູກໄວ້ໃຕ້ປີກຂອງມັນ ແຕ່ພວກເຈົ້າຊ້ຳພັດບໍ່ຍິນຍອມ!”⁹

ພຣະເຢຊູເຄີຍໄດ້ຮັບການລໍ້ລວງ. ລູຊິເຟີ ຜູ້ຊົ່ວຮ້າຍ ໄດ້ເຕົ້າໂຮມກຳລັງທັງໝົດຂອງມັນ, ໄດ້ໃຊ້ຄວາມຕົວະທັງໝົດຂອງມັນ ເພື່ອພະຍາຍາມລໍ້ລວງພຣະອົງ ຜູ້ໄດ້ຖືສິນອົດເຂົ້າເປັນເວລາ 40 ມື້ 40 ຄົນ. ພຣະເຢຊູບໍ່ໄດ້ຍອມແພ້; ແຕ່ພຣະອົງໄດ້ຕໍ່ຕ້ານການລໍ້ລວງທຸກຢ່າງ. ພຣະອົງໄດ້ກ່າວວ່າ: “ຈົ່ງໜີໄປ, ອ້າຍຊາຕານ.”¹⁰

ພຣະເຢຊູເຄີຍໄດ້ຮັບຄວາມທຸກທໍລະມານ. ໃນສວນເຄັດເຊມາເນ ບ່ອນທີ່ພຣະອົງ “ເປັນທຸກວຸ້ນວາຍຫລາຍ … ແລະ ເຫື່ອຂອງພຣະອົງເກີດເປັນເໝືອນເລືອດຢາດລົງດິນເປັນເມັດໃຫຍ່.”¹¹ ແລະ ບໍ່ມີຄົນໃດສາມາດລືມ ຄວາມທຸກທໍລະມານທີ່ພຣະອົງໄດ້ຮັບຢູ່ເທິງໄມ້ກາງແຂນທີ່ໂຫດຮ້າຍນັ້ນໄດ້.

ເຮົາທຸກຄົນຈະປະເຊີນກັບຄວາມຜິດຫວັງ, ບາງທີໂອກາດທີ່ຫລຸດມືໄປ, ອຳນາດທີ່ໃຊ້ໃນທາງທີ່ຜິດ, ການເລືອກຂອງຄົນທີ່ເຮົາຮັກ, ຫລື ການເລືອກຂອງເຮົາເອງ. ເຮົາທຸກຄົນກໍຈະປະເຊີນກັບການລໍ້ລວງຄືກັນ. ເຮົາອ່ານໃນ ພາກທີ 29 ຂອງ Doctrine and Covenants ວ່າ ມັນຈຳເປັນວ່າມານຈະຕ້ອງລໍ້ລວງລູກຫລານມະນຸດ, ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈະບໍ່ສາມາດເປັນຜູ້ມີອິດສະລະພາບຂອງຕົນເອງ.¹²

ເຊັ່ນດຽວກັນ ເຮົາຕ້ອງປະເຊີນກັບຄວາມເຈັບປວດ. ເຮົາຜູ້ເປັນຄົນຮັບໃຊ້ ບໍ່ຄວນຄາດຫວັງຫລາຍກວ່າ ພຣະອາຈານ ຜູ້ໄດ້ຈາກໂລກນີ້ໄປ ພຽງແຕ່ຫລັງຈາກທີ່ໄດ້ຮັບເອົາຄວາມເຈັບປວດ ແລະ ຄວາມທຸກທໍລະມານແລ້ວ.

ເຖິງແມ່ນວ່າເຮົາຈະປະເຊີນກັບຄວາມໂສກເສົ້າເສຍໃຈ, ແຕ່ເຮົາຈະພົບຄວາມສຸກອັນຍິ່ງໃຫຍ່ນຳອີກ.

ເຮົາສາມາດເຊື່ອຟັງເໝືອນດັ່ງພຣະເຢຊູ. ມັນບໍ່ໄດ້ເປັນເລື່ອງງ່າຍສະເໝີໄປ, ແຕ່ໃຫ້ຖ້ອຍຄຳຂອງຊາມູເອນ ເປັນມູນມໍລະດົກຂອງເຮົາ ທີ່ວ່າ “ພຣະເຈົ້າຕ້ອງການອັນໃດຫລາຍກວ່າກັນ, ການເຊື່ອຟັງ ຫລື ຂອງຖະຫວາຍ ແລະ ເຄື່ອງບູຊາ?¹³ ຂໍໃຫ້ເຮົາຈົ່ງຈື່ຈຳໄວ້ວ່າ ຜົນທີ່ມາຈາກການບໍ່ເຊື່ອຟັງ ແມ່ນການເປັນຊະເລີຍ ແລະ ຄວາມຕາຍ, ແຕ່ລາງວັນສຳລັບການເຊື່ອແມ່ນການເປັນອິດສະລະ ແລະ ຊີວິດນິລັນດອນ.

ເຮົາສາມາດຮັບໃຊ້ເໝືອນດັ່ງພຣະຄຣິດ. ຊີວິດຂອງພຣະເຢຊູ ເປັນແບບຢ່າງທີ່ດີເລີດ ເມື່ອພຣະອົງປະຕິບັດສາດສະໜາກິດໃນບັນດາຜູ້ຄົນ. ພຣະອົງໄດ້ໂຜດຄົນເປ້ຍລ່ອຍໃຫ້ຍ່າງໄດ້, ຄົນຕາບອດໃຫ້ເຫັນຮຸ່ງ, ຄົນຫູໜວກໃຫ້ໄດ້ຍິນ.

ພຣະເຢຊູໄດ້ອະທິຖານ. ພຣະອົງໄດ້ສອນເຮົາເຖິງວິທີອະທິຖານ ໂດຍການສອນຄຳອະທິຖານທີ່ສວຍງາມ ຊຶ່ງເຮົາເອີ້ນວ່າ ຄຳອະທິຖານຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ແລະ ມີໃຜແດ່ທີ່ລືມຄຳອະທິຖານຂອງພຣະອົງຢູ່ໃນສວຍເຄັດເຊມາເນໄດ້ ທີ່ວ່າ: “ຂໍຢ່າໃຫ້ເປັນໄປຕາມຄວາມປາດຖະໜາຂອງລູກ, ແຕ່ຂໍໃຫ້ເປັນໄປຕາມພຣະປະສົງຂອງພຣະບິດາເຈົ້າເທີ້ນ.”¹⁴

ຄຳແນະນຳທີ່ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດໄດ້ມອບໃຫ້ແກ່ເຮົາ ມີຢູ່ໃນພຣະຄຳພີທີ່ສັກສິດ. ໃນຄຳເທດສະໜາທີ່ຄ້ອຍພູ, ພຣະອົງບອກເຮົາໃຫ້ເປັນຄົນມີເມດຕາ, ຖ່ອມຕົນ, ຊອບທຳ, ບໍລິສຸດໃນໃຈ, ເປັນຄົນສ້າງຄວາມສະຫງົບ. ພຣະອົງໄດ້ແນະນຳເຮົາໃຫ້ຍຶດໝັ້ນຢູ່ໃນຄວາມກ້າຫານສຳລັບຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາ, ເຖິງແມ່ນເຮົາຈະຖືກເຍາະເຍີ້ຍ ແລະ ຖືກຂົ່ມເຫັງກໍຕາມ. ພຣະອົງໄດ້ຂໍໃຫ້ຄວາມສະຫວ່າງຂອງເຮົາສ່ອງແສງ ເພື່ອວ່າຄົນອື່ນຈະໄດ້ເຫັນມັນ ແລະ ຢາກສັນລະເສີນພຣະບິດາໃນສະຫວັນຂອງເຮົາ. ພຣະອົງສອນເຮົາໃຫ້ສະອາດທາງສິນທຳ ທັງໃນຄວາມຄິດ ແລະ ການກະທຳ. ພຣະອົງບອກເຮົາວ່າ ການເກັບຊັບສິນໄວ້ໃນສະຫວັນ ແມ່ນສຳຄັນກວ່າການເກັບຊັບສິນໄວ້ໃນໂລກ.¹⁵

ຄຳອຸປະມາຂອງພຣະອົງ ສອນດ້ວຍພະລັງ ແລະ ສິດອຳນາດ. ໃນຄຳອຸປະມາເລື່ອງໄທຊາມາເຣຍ ຜູ້ໃຈດີ, ພຣະອົງໄດ້ສອນເຮົາໃຫ້ຮັກ ແລະ ຮັບໃຊ້ເພື່ອນມະນຸດ.¹⁶ ໃນຄຳອຸປະມາເລື່ອງເງິນຕາລັນຕົນ, ພຣະອົງສອນເຮົາໃຫ້ພັດທະນາຕົນ ແລະ ພະຍາຍາມກາຍເປັນຄົນດີພ້ອມ.¹⁷ ໃນຄຳອຸປະມາເລື່ອງແກະທີ່ເສຍໄປ, ພຣະອົງແນະນຳເຮົາໃຫ້ອອກໄປຊອກຫາຄົນທີ່ເດີນອອກຈາກເສັ້ນທາງ ແລະ ຫລົງທາງໄປ.¹⁸

ເມື່ອເຮົາພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ພຣະຄຣິດເປັນສິ່ງສຳຄັນໃນຊີວິດຂອງເຮົາ ໂດຍການຮ່ຳຮຽນພຣະຄຳຂອງພຣະອົງ, ໂດຍການເຮັດຕາມຄຳສັ່ງສອນຂອງພຣະອົງ, ແລະ ໂດຍການເດີນໄປໃນເສັ້ນທາງຂອງພຣະອົງ, ແລ້ວພຣະອົງສັນຍາວ່າ ຈະມອບຊີວິດນິລັນດອນໃຫ້ເຮົາ ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ສິ້ນພຣະຊົນເພື່ອເຫັນແກ່ເຮົາ. ບໍ່ມີຈຸດເປົ້າໝາຍໃດທີ່ສູງສົ່ງໄປກວ່ານີ້, ຊຶ່ງເຮົາຄວນເລືອກທີ່ຈະຮັບເອົາເງື່ອນໄຂຂອງພຣະອົງ ແລະ ກາຍເປັນສານຸສິດຂອງພຣະອົງ ແລະ ເຮັດວຽກງານຂອງພຣະອົງຕະຫລອດຊີວິດຂອງເຮົາ. ບໍ່ມີສິ່ງອື່ນໃດ, ບໍ່ມີການເລືອກໃດໆຂອງເຮົາ ທີ່ສາມາດຊ່ອຍເຫລືອເຮົາໄດ້ດີກວ່າຄວາມຊ່ອຍເຫລືອຂອງພຣະອົງ.

ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າຄິດເຖິງຄົນທີ່ພະຍາຍາມເຮັດຕາມແບບຢ່າງຂອງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ ແລະ ຄົນທີ່ເຄີຍເດີນໄປໃນເສັ້ນທາງຂອງພຣະອົງ, ບຸກຄົນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຄິດໄດ້ ແມ່ນລຸງກູສະຕາ ແລະ ປ້າມາກາເຣັດ ວອກເກີ—ເຂົາເຈົ້າເປັນເໝືອນດັ່ງພຣະຄຣິດແທ້ໆ ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເຄີຍຮູ້ຈັກມາ. ເຂົາເຈົ້າເປັນຄົນເຢຍລະມັນ ທີ່ຍ້າຍມາຕັ້ງຖິ່ນຖານຢູ່ປະເທດການາດາພາກຕາເວັນອອກ, ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບກັບເຂົາເຈົ້າ ຕອນຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບໃຊ້ເປັນປະທານເຜີຍແຜ່ຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ລຸງວອກເກີໄດ້ມີອາຊີບເປັນຊ່າງຕັດຜົມ. ເຖິງແມ່ນເຂົາເຈົ້າຍາກຈົນ, ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍໄດ້ແບ່ງປັນສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າມີ. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ມີລູກ, ແຕ່ເຂົາເຈົ້າລ້ຽງດູທຸກຄົນທີ່ສາມາດເຂົ້າມາໃນເຮືອນຂອງເຂົາເຈົ້າ.

ເຂົາເຈົ້າໃຊ້ຊີວິດແບບທຳມະດາສາມັນ, ປາກເວົ້າພາສາອັງກິດກໍບໍ່ເກັ່ງ, ເຮືອນຊານກໍບໍ່ມີຫຍັງຫລາຍ. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ມີລົດ ຫລື ໂທລະທັດ, ບໍ່ໄດ້ສົນໃຈເຮັດສິ່ງທີ່ຜູ້ຄົນໃນໂລກສົນໃຈເຮັດ. ແຕ່ຜູ້ຄົນໄດ້ໄປຫາເຂົາເຈົ້າເລື້ອຍໆ ເພື່ອຈະໄດ້ຮູ້ສຶກເຖິງວິນຍານທີ່ປະທັບຢູ່ໃນນັ້ນ. ເຮືອນຂອງເຂົາເຈົ້າເປັນສະຫວັນຢູ່ໃນໂລກ, ແລະ ວິນຍານທີ່ຮູ້ສຶກໃນນັ້ນ ແມ່ນວິນຍານແຫ່ງຄວາມສັນຕິສຸກ ແລະ ຄວາມດີງາມ.

ເຮົາກໍສາມາດມີວິນຍານນັ້ນຢູ່ໃນບ້ານເຮືອນຂອງເຮົາຄືກັນ ແລະ ສາມາດແບ່ງປັນມັນໃຫ້ກັບໂລກ ເມື່ອເຮົາເດີນໄປໃນເສັ້ນທາງຂອງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ ແລະ ເຮັດຕາມແບບຢ່າງທີ່ດີເລີດຂອງພຣະອົງ.

ເຮົາອ່ານໃນພຣະທຳ ສຸພະສິດ ວ່າ, “ຈົ່ງວາງແຜນຢ່າງຮອບຄອບໃນສິ່ງທີ່ເຈົ້າກະທຳ.”¹⁹ ເມື່ອເຮົາເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ, ເຮົາຈະມີສັດທາ, ແມ່ນແຕ່ມີຄວາມປາດຖະໜາ, ທີ່ຈະເດີນໄປໃນເສັ້ນທາງທີ່ພຣະຄຣິດເຄີຍເດີນ. ເຮົາຈະບໍ່ມີຄວາມສົງໄສວ່າ ເຮົາເດີນໄປໃນເສັ້ນທາງທີ່ພຣະບິດາປະສົງໃຫ້ເຮົາເດີນໄປຫລືບໍ່. ແບບຢ່າງຂອງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ ເປັນເຄົ້າໂຄງສຳລັບທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດ, ແລະ ພຣະຄຳຂອງພຣະອົງເປັນສິ່ງນຳພາທີ່ບໍ່ຜິດພາດ. ເສັ້ນທາງຂອງພຣະອົງຈະນຳເຮົາກັບຄືນບ້ານດ້ວຍຄວາມປອດໄພ. ຂໍໃຫ້ສິ່ງນີ້ຈົ່ງເປັນພອນແກ່ເຮົາ, ຂ້າພະເຈົ້າອະທິຖານໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ຜູ້ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຮັກ, ຮັບໃຊ້, ແລະ ເປັນພະຍານເຖິງ, ອາແມນ.