ຂ້ານ້ອຍພ້ອມທີ່ຈະໄປທີ່ນັ້ນກັບພຣະອົງ

ໂດຍ ແອວເດີ ອີດູອາໂດ ກາວາເຣັດ

ແຫ່ງສາວົກເຈັດສິບ

ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເຊື້ອເຊີນເຮົາໂດຍການໃຊ້ຄຳກຳມະ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້: “ຈົ່ງມາຫາເຮົາ,” “ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ,” “ຈົ່ງເດີນໄປກັບເຮົາ.” ໃນແຕ່ກໍລະນີ ມັນເປັນການເຊື້ອເຊີນໃຫ້ລົງມືປະຕິບັດ.

“ເພາະຈົ່ງເບິ່ງ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າປະທານໃຫ້ທຸກປະຊາຊາດ ດ້ວຍຊາດ ແລະ ພາສາຂອງຕົນເອງເພື່ອສອນພຣະຄຳຂອງພຣະອົງ.”¹ ໃນວັນເວລານີ້ ພຣະຄຳພີຂໍ້ນີ້ກໍເປັນຄວາມຈິງອີກຄັ້ງ ເພາະຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບໂອກາດໃຫ້ສະແດງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຂ້າພະເຈົ້າໃນພາສາຂອງຂ້າພະເຈົ້າເອງ.

ໃນປີ 1975 ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບໃຊ້ເປັນຜູ້ສອນສາດສະໜາໜຸ່ມຢູ່ທີ່ເຂດເຜີຍແຜ່ຢູ່ ຢູຣູກວາຍ ປາຣາກວາຍ. ໃນເດືອນທຳອິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າໃນສະໜາມເຜີຍແຜ່, ຜູ້ນຳເຂດໄດ້ຈັດກິດຈະກຳຂຶ້ນເພື່ອສະແດງຫລັກທຳພຣະກິດຕິຄຸນ. ຜູ້ສອນສາດສະໜາແຕ່ລະຄົນໃນເຂດໄດ້ມີຜ້າມັດບັງຕາ, ແລະ ພວກເຮົາຖືກບອກວ່າໃຫ້ຕິດຕາມເສັ້ນທາງທີ່ນຳໄປສູ່ຫ້ອງກິລາ. ພວກເຮົາຕ້ອງຕິດຕາມສຽງຂອງຜູ້ນຳບາງຄົນໂດຍສະເພາະ, ສຽງທີ່ພວກເຮົາໄດ້ຍິນ ກ່ອນເລີ່ມການຍ່າງນັ້ນ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ພວກເຮົາຖືກເຕືອນວ່າ ໃນລະຫວ່າງທາງພວກເຮົາຈະໄດ້ຍິນສຽງອື່ນໆທີ່ຈະພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາສັບສົນ ແລະ ຊັກຊວນໃຫ້ເຮົາອອກໄປຈາກເສັ້ນທາງນັ້ນ.

ຫລັງຈາກໄດ້ຍິນສຽງດັງ, ການເວົ້າລົມ, ສອງສາມນາທີ ແລະ ໃນທ່າມກາງສຽງເຫລົ່ານັ້ນ ສຽງທີ່ໄດ້ກ່າວວ່າ, “ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ,” ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮູ້ສຶກໝັ້ນໃຈວ່າຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຕິດຕາມສຽງທີ່ຖືກຕ້ອງ. ເມື່ອພວກເຮົາໄປເຖິງຫ້ອງກິລາ, ພວກເຮົາໄດ້ຖືກບອກໃຫ້ແກ້ຜ້າບັງຕາອອກ. ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ແກ້ຜ້າອອກ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮູ້ວ່າມີສອງກຸ່ມ ແລະ ວ່າຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຕິດຕາມສຽງຜິດ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກ່າວກັບຕົວເອງວ່າ, “ສຽງນັ້ນຄ້າຍຄືກັນກັບສຽງທີ່ຖືກຕ້ອງຫລາຍ.”

ປະສົບການທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນເມື່ອ 39 ປີກ່ອນໄດ້ມີຜົນກະທົບທີ່ຍາວນານຕໍ່ຂ້າພະເຈົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ບອກຕົວເອງວ່າ, “ຢ່າຕິດຕາມສຽງທີ່ຜິດອີກຈັກເທື່ອ.” ແລ້ວຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ບອກຕົວເອງວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍພ້ອມທີ່ຈະໄປທີ່ນັ້ນກັບພຣະອົງ.”

ຂ້າພະເຈົ້າຢາກປຽບທຽບປະສົບການນີ້ກັບຄຳເຊຶ້ອເຊີນອັນລະອຽດອ່ອນຂອງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດວ່າ:

“ເຮົານີ້ແຫລະ ເປັນຜູ້ລ້ຽງແກະທີ່ດີ. …

“ແກະຂອງເຮົາກໍຟັງສຽງຂອງເຮົາ, ແລະ ເຮົາຮູ້ຈັກເຂົາ, ແລະ ເຂົາກໍຕາມເຮົາໄປ.”²

ຄຳເຊື້ອເຊີນຂອງພຣະອົງໃຫ້ “ຕິດຕາມພຣະອົງ,” ແມ່ນງ່າຍດາຍ, ກົງໄປກົງມາ, ແລະ ເປັນຄຳເຊື້ອເຊີນທີ່ມີພະລັງຫລາຍທີ່ສຸດ ທີ່ເຮົາສາມາດໄດ້ຮັບ. ມັນມາຈາກສຸລະສຽງທີ່ແຈ້ງຊັດ ທີ່ບໍ່ສາມາດສັບສົນກັບສຽງໃດເລີຍ.

ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເຊື້ອເຊີນເຮົາໂດຍການໃຊ້ຄຳກຳມະ ທີ່ວ່າ: “ຈົ່ງມາຫາເຮົາ,” “ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ,” “ຈົ່ງເດີນໄປກັບເຮົາ.” ໃນແຕ່ກໍລະນີ ມັນບໍ່ໄດ້ເປັນການເຊື້ອເຊີນທີ່ໃຫ້ຢູ່ຊື່ໆ; ມັນເປັນການເຊື້ອເຊີນໃຫ້ລົງມືປະຕິບັດ. ອົງທີ່ເປັນສາດສະດາທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດ, ອາຈານທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດ, ພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ, ພຣະເມຊີອາ ໄດ້ສົ່ງຄຳເຊື້ອເຊີນນີ້ອອກໄປສູ່ມະນຸດທັງປວງ.

ຄຳເຊື້ອເຊີນ “ຈົ່ງມາຫາເຮົາ”

“ບັນດາຜູ້ທີ່ເຮັດການໜັກໜ່ວງ ແລະ ແບກພາລະໜັກ ຈົ່ງມາຫາເຮົາ ແລະ ເຮົາຈະໃຫ້ພວກເຈົ້າໄດ້ຮັບຄວາມເຊົາເມື່ອຍ.”³

ພວກທ່ານ ຜູ້ທີ່ຍັງບໍ່ໄດ້ເປັນສະມາຊິກຂອງສາດສະໜາຈັກ ຈະໄດ້ຮັບການເຊື້ອເຊີນນີ້ ຜ່ານສຽງຂອງຜູ້ສອນສາດສະໜາ ດ້ວຍຄຳທີ່ວ່າ: “ທ່ານຈະອ່ານພຣະຄຳພີມໍມອນບໍ? ທ່ານຈະອະທິຖານບໍ? ທ່ານຈະໄປໂບດບໍ? ທ່ານຈະເຮັດຕາມຕົວຢ່າງຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ ແລະ ຮັບບັບຕິສະມາ ໂດຍຜູ້ທີ່ມີສິດອຳນາດນັ້ນບໍ?”⁴ ທ່ານຈະຕອບຮັບການເຊື້ອເຊີນນີ້ໃນວັນເວລານີ້ແນວໃດ?⁵

ຂ້າພະເຈົ້າຂໍເຊື້ອເຊີນທ່ານໃຫ້ຮັບຟັງ ແລະ ຮັບເອົາຂ່າວສານໂດຍກ່າວວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍພ້ອມທີ່ຈະໄປທີ່ນັ້ນກັບພຣະອົງ!”

ຄາໂລສ໌ ບາດີໂອລາ ແລະ ຄອບຄົວ, ທີ່ເມືອງມີນາສ໌ ປະເທດຢູຣູກວາຍ, ໄດ້ພົບກັບຜູ້ສອນສາດສະໜາ. ເພາະພວກແອວເດີຖາມຄຳຖາມຫລາຍຂໍ້ລະຫວ່າງບົດຮຽນ, ເຂົາເຈົ້າຕັດສິນໃຈຈະເຊື້ອເຊີນເພື່ອນບ້ານທີ່ບໍ່ໄດ້ເປັນສະມາຊິກຊື່ ນາງໂນມາ ທີ່ສວຍງາມ ອາຍຸ 14 ປີ ໃຫ້ມາຊ່ອຍເຂົາເຈົ້າຕອບຄຳຖາມ. ນາງໂນມາ ເປັນນັກຮຽນມັດທະຍົມປາຍທີ່ກະຕືລືລົ້ມ ຜູ້ທີ່ກຳລັງສຶກສາພຣະຄຣິສຕະທຳຄຳພີ ຢູ່ທີ່ໂຮງຮຽນໃນປີນັ້ນ; ສະນັ້ນເມື່ອຜູ້ສອນສາດສະໜາໄດ້ຖາມຄຳຖາມ, ນາງໂນມາໄດ້ຕອບຄຳຖາມ. ນາງໄດ້ເປັນ “ຜູ້ສົນໃຈທີ່ມີຄຸນຄ່າຫລາຍ.” ບົດຮຽນທີ່ຖືກສອນໃນມື້ນັ້ນແມ່ນກ່ຽວກັບກົດພຣະວາຈາແຫ່ງປັນຍາ.

ເມື່ອນາງໄດ້ກັບບ້ານຫລັງຈາກໄດ້ຮຽນບົດຮຽນນຳຜູ້ສອນສາດສະໜາແລ້ວ, ນາງໂນມາ ໄດ້ຮູ້ວ່ານາງຕ້ອງເຮັດຫຍັງແດ່. ນາງໄດ້ບອກແມ່ຂອງນາງວ່າ, “ແມ່ເອີຍ, ແຕ່ຈາກນີ້ໄປລູກຈະບໍ່ດື່ມກາເຟກັບນ້ຳນົມອີກເດີ້. ພຽງແຕ່ນ້ຳນົມເທົ່ານັ້ນ.” ຄຳເວົ້າຂອງນາງເປັນການສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມປາດຖະໜາຂອງນາງທີ່ຈະຮັບເອົາຄຳເຊື້ອເຊີນທີ່ຈະຕິດຕາມພຣະຄຣິດ, ຕາມທີ່ຜູ້ສອນສາດສະໜາໄດ້ສະເໜີໃຫ້ນາງ.

ທັງ ຄາໂລສ໌ ບາດີໂອລາ ແລະ ນາງໂນມາ ກໍໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາ. ຕໍ່ມາ, ໂດຍທີ່ຕິດຕາມຕົວຢ່າງຂອງນາງໂນມາ, ແມ່, ພໍ່, ແລະ ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງຂອງນາງກໍໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາ. ນາງໂນມາ ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຕີບໂຕຂຶ້ນມານຳກັນໃນສາຂານ້ອຍໆ ແຕ່ມີພະລັງນັ້ນ. ຕໍ່ມາ, ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກັບຈາກການເຜີຍແຜ່, ພວກຂ້າພະເຈົ້າກໍໄດ້ແຕ່ງງານກັນ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮູ້ຢູ່ສະເໝີວ່າ ມັນຈະງ່າຍຂຶ້ນທີ່ຈະຕິດຕາມພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ ເມື່ອມີນາງຢູ່ຄຽງຂ້າງຂ້າພະເຈົ້າ.

ຜູ້ທີ່ເປັນສະມາຊິກຂອງສາດສະໜາຈັກ ແລະ ໄດ້ຮັບເອົາການເຊື້ອເຊີນນີ້ຈະຕໍ່ຄຳໝັ້ນສັນຍາແຕ່ລະອາທິດ ທີ່ຈະຮັບສ່ວນສິນລະລຶກ.⁶ ສ່ວນໜຶ່ງໃນຄຳໝັ້ນສັນຍານັ້ນແມ່ນຮ່ວມດ້ວຍການຮັກສາພຣະບັນຍັດ ແລະ ເມື່ອເຮັດດັ່ງນັ້ນ ທ່ານກໍກຳລັງກ່າວວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍພ້ອມທີ່ຈະໄປທີ່ນັ້ນກັບພຣະອົງ!”⁷

ຄຳເຊື້ອເຊີນ “ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ”

“ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ,” ໄດ້ເປັນຄຳເຊື້ອເຊີນຂອງພຣະອົງຕໍ່ເສດຖີໜຸ່ມ. ເສດຖີຄົນນັ້ນໄດ້ຮັກສາພຣະບັນຍັດຕະຫລອດຊີວິດຂອງລາວ. ເມື່ອລາວໄດ້ຖາມວ່າລາວຕ້ອງປະຕິບັດຢ່າງໃດຕື່ມອີກ, ລາວໄດ້ຮັບຄຳຕອບດ້ວຍຄຳເຊື້ອເຊີນທີ່ແຈ່ມແຈ້ງວ່າ: “ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ.”⁸ ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ເຖິງແມ່ນວ່າຄຳເຊື້ອເຊີນນັ້ນລຽບງ່າຍ, ມັນບໍ່ໄດ້ເປັນໄປປາດສະຈາກການເສຍສະລະ. ມັນໄດ້ຮຽກຮ້ອງຄວາມພະຍາຍາມ ຮ່ວມກັບການຕັດສິນໃຈ ແລະ ການກະທຳ.

ສາດສະດານີໄຟໄດ້ເຊື້ອເຊີນໃຫ້ສະທ້ອນຄິດເຖິງຕົວເອງ ເມື່ອເພິ່ນໄດ້ຖາມວ່າ: “ແລະ [ພຣະເຢຊູ] ໄດ້ກ່າວກັບລູກຫລານມະນຸດວ່າ: ພວກທ່ານຈົ່ງຕາມເຮົາມາເຖີດ. ດັ່ງນັ້ນ, ພີ່ນ້ອງທີ່ຮັກແພງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ພວກເຮົາຈະຕາມພຣະເຢຊູໄດ້ບໍ ນອກຈາກພວກເຮົາຈະເຕັມໃຈຮັກສາພຣະບັນຍັດຂອງພຣະບິດາ?”⁹

ຄຳເຊື້ອເຊີນ “ຈົ່ງມາຫາພຣະອົງ,” ມາຟັງສຸລະສຽງຂອງພຣະອົງ, ແລະ ປະຕິບັດຕາມກໍໄດ້ເປັນຂ່າວສານຂອງຜູ້ສອນສາດສະໜາຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນ, ທີ່ຊ່ອຍເຫລືອໃຫ້ຄົນທັງຫລາຍປ່ຽນແປງຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າໄປໃນທາງດີ.

ເມື່ອຫ້າສິບປີກ່ອນ ຜູ້ສອນສາດສະໜາໄດ້ເຂົ້າໄປໃນຮ້ານນາລິກາ ເພື່ອເອົານາລິກາໄປແປງ. ດັ່ງທີ່ຜູ້ສອນສາດສະໜາທີ່ດີໄດ້ເຮັດ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ສວຍເອົາໂອກາດນັ້ນ ທີ່ຈະເວົ້າລົມກັບພໍ່ ແລະ ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າກ່ຽວກັບພຣະກິດຕິຄຸນ. ພໍ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບເອົາຜູ້ສອນສາດສະໜາ, ແລະ ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບເອົາຂ່າວສານ ແລະ ຄຳເຊື້ອເຊີນໃຫ້ຕິດຕາມພຣະຄຣິດ. ຈາກມື້ນັ້ນຈົນເຖິງມື້ນີ້, ແມ່ຍັງໄປໂບດຢູ່ເປັນປະຈຳ. ເພິ່ນໄດ້ກ່າວວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍພ້ອມທີ່ຈະໄປທີ່ນັ້ນກັບພຣະອົງ!”

ເມື່ອເຮົາພະຍາຍາມຈະມາຫາພຣະອົງ, ເຮົາຈະມີອຳນາດທີ່ຈະຊ່ອຍບັນເທົາພາລະໜັກຂອງຊີວິດ, ບໍ່ວ່ານັ້ນຈະເປັນທາງຮ່າງກາຍ ຫລື ທາງຝ່າຍວິນຍານ, ແລະ ຈະມີການປ່ຽນແປງທີ່ດີໃນຈິດໃຈ, ທີ່ຈະຊ່ອຍໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສຸກຫລາຍຂຶ້ນ.

ຄຳເຊື້ອເຊີນ “ຈົ່ງເດີນໄປກັບເຮົາ”

ເອໂນກຖືກເອີ້ນໃຫ້ສັ່ງສອນພຣະກິດຕິຄຸນໃຫ້ແກ່ຜູ້ຄົນທີ່ມັກຍາກ ແລະ ໃຈແຂງກະດ້າງ. ເພິ່ນໄດ້ຮູ້ສຶກວ່າເພິ່ນບໍ່ມີຄວາມສາມາດພໍ. ເພິ່ນໄດ້ມີຄວາມສົງໄສວ່າເພິ່ນຈະເຮັດໄດ້ຫລືບໍ່. ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ຄວາມສົງໄສຂອງເພິ່ນສະຫງົບລົງ ແລະ ໄດ້ເສີມກຳລັງໃຫ້ແກ່ສັດທາຂອງເພິ່ນຜ່ານຄຳເຊື້ອເຊີນ ທີ່ວ່າ “ຈົ່ງເດີນໄປກັບເຮົາ” ຄຳເຊື້ອເຊີນທີ່ເໝືອນດັ່ງຄ້ອນເທົ້າຂອງຄົນຕາບອດ ຫລື ອ້ອມແຂນຂອງເພື່ອນຄົນໜຶ່ງ, ສາມາດນຳພາບາດກ້າວຂອງຜູ້ທີ່ບໍ່ໝັ້ນໃຈໄດ້. ໂດຍການຈັບແຂນຂອງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດເອົາໄວ້ ແລະ ເດີນໄປກັບພຣະອົງ, ເອໂນກໄດ້ພົບເຫັນວ່າບາດກ້າວຂອງເພິ່ນໄດ້ໝັ້ນຄົງ ແລະ ເພິ່ນໄດ້ກາຍເປັນຜູ້ສອນສາດສະໜາທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຄົນໜຶ່ງ.¹⁰

ການຕັດສິນໃຈເຮັດຕາມຄຳວ່າ “ຈົ່ງມາຫາເຮົາ” ແລະ “ຈົ່ງຕິດຕາມເຮົາມາ” ເປັນເລື່ອງສ່ວນຕົວ. ເມື່ອເຮົາຮັບເອົາຄຳເຊື້ອເຊີນນີ້, ລະດັບຂອງຄຳໝັ້ນສັນຍາກໍມີຫລາຍຂຶ້ນ, ແລະ ແລ້ວໃນເວລານັ້ນເຮົາຈະ “ເດີນໄປກັບພຣະອົງ” ໄດ້. ລະດັບນີ້ຈະສ້າງໃຫ້ຄວາມສຳພັນກັບພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໃກ້ຊິດຫລາຍຂຶ້ນ---ເປັນຜົນຂອງການຮັບເອົາຄຳເຊື້ອເຊີນເທື່ອທຳອິດຂອງເຮົາ.

ໂນມາ ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບເອົາຄຳເຊື້ອເຊີນທີ່ວ່າ “ຈົ່ງມາຫາເຮົາ” ແລະ “ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ” ດ້ວຍຕົວເອງ. ແລ້ວ, ພ້ອມກັນ, ໄດ້ສົ່ງເສີມກັນແລະກັນ, ພວກຂ້າພະເຈົ້າກໍໄດ້ຮຽນຮູ້ທີ່ຈະເດີນໄປກັບພຣະອົງ.

ຄວາມພະຍາຍາມ ແລະ ຄວາມຕັ້ງໃຈ ທີ່ຈະສະແຫວງຫາພຣະອົງ ແລະ ຕິດຕາມພຣະອົງ ຈະໄດ້ຮັບລາງວັນ ດ້ວຍພອນທີ່ເຮົາຕ້ອງການ.

ມັນກໍໄດ້ເປັນດັ່ງນັ້ນກັບຜູ້ຍິງຄົນໜຶ່ງ, ທີ່ມີຄວາມພະຍາຍາມຫລາຍ, ທີ່ໄດ້ແຕະຕ້ອງເສື້ອຂອງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ¹¹ ຫລື ເໝືອນດັ່ງບາຣະຕີມາຍ, ຊາຍທີ່ຕາບອດ, ຜູ້ທີ່ມີຄວາມຕັ້ງໃຈ ທີ່ເປັນປັດໃຈສຳຄັນໃນການມະຫັດສະຈັນ ທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນຊີວິດຂອງລາວ.¹² ໃນທັງສອງກໍລະນີນີ້ ການປິ່ນປົວທາງຮ່າງກາຍ ແລະ ທາງວິນຍານກໍຖືກປະທານໃຫ້.

ຈົ່ງຍື່ນມືຂອງທ່ານອອກໄປ, ແຕະຕ້ອງອາພອນຂອງພຣະອົງ, ຮັບເອົາຄຳເຊື້ອເຊີນ, ແລ້ວກ່າວວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍພ້ອມທີ່ຈະໄປທີ່ນັ້ນກັບພຣະອົງ”---ແລະ ເດີນໄປກັບພຣະອົງ.

“ຈົ່ງມາຫາເຮົາ,” “ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ,” ແລະ “ຈົ່ງເດີນໄປກັບເຮົາ” ເປັນຄຳເຊື້ອເຊີນທີ່ມີອຳນາດ ທີ່ມີຢູ່ໃນຕົວ ສຳລັບຜູ້ທີ່ຍອມຮັບເອົາມັນ ເພື່ອປ່ຽນສະພາບຊີວິດ ແລະ ເພື່ອກໍ່ໃຫ້ເກີດ ການປ່ຽນແປງພາຍໃນຕົວທ່ານ ທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ທ່ານກ່າວອອກມາວ່າ, “[ເຮົາ] ບໍ່ມີໃຈທີ່ຈະທຳຄວາມຊົ່ວອີກຕໍ່ໄປ.¹³

ໃນການສະແດງອອກທາງນອກຂອງການປ່ຽນແປງນັ້ນ, ທ່ານຈະຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມປາດຖະໜາອັນແຮງກ້າທີ່ຈະ “ຊ່ອຍຄົນອ່ອນແອ, ຍົກມືທີ່ຕົກ, ແລະ ໃຫ້ກຳລັງຫົວເຂົ່າທີ່ອ່ອນເພຍ.”¹⁴

ເຮົາຈະເຮັດຫຍັງແດ່ໃນເວລານີ້ເພື່ອຈະ “ເດີນໄປກັບພຣະອົງໄດ້?”

ບຳລຸງລ້ຽງຄວາມປາດຖະໜາ ທີ່ຈະເປັນຜູ້ຕິດຕາມພຣະຄຣິດທີ່ດີກວ່າເກົ່າ.¹⁵
ອະທິຖານ ເພື່ອຄວາມປາດຖະໜານີ້ ເພື່ອວ່າສັດທາຂອງທ່ານທີ່ມີໃນພຣະອົງຈະເຕີບໂຕຂຶ້ນ.¹⁶
ສະແຫວງຫາຄວາມຮູ້ ຈາກພຣະຄຳພີ, ທີ່ຈະສ່ອງແສງໃຫ້ແກ່ເສັ້ນທາງ ແລະ ເສີມສ້າງຄວາມປາດຖະໜາຂອງທ່ານທີ່ຈະປ່ຽນແປງ.¹⁷
ຕັດສິນໃຈໃນເວລານີ້ ທີ່ຈະກະທຳ ແລະ ກ່າວວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍພ້ອມທີ່ຈະໄປທີ່ນັ້ນກັບພຣະອົງ!” ພຽງແຕ່ການຮູ້ຄວາມຈິງເທົ່ານັ້ນຈະບໍ່ປ່ຽນແປງໂລກຂອງທ່ານ ຈົນກວ່າທ່ານຈະຫັນຄວາມຮູ້ນັ້ນໄປເປັນ ການກະທຳ.¹⁸
ບາກບັ່ນ ການຕັດສິນໃຈທີ່ທ່ານໄດ້ເຮັດລົງໄປ ໂດຍການນຳໃຊ້ຫລັກທຳເຫລົ່ານີ້ທຸກໆມື້.¹⁹

ຂໍໃຫ້ຖ້ອຍຄຳຂອງສາດສະດາທີ່ຮັກຂອງເຮົາ, ປະທານທອມມັສ ແອັສ ມອນສັນ, ກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ລົງມືປະຕິບັດ ໃນຄວາມປາດຖະໜາຂອງເຮົາທີ່ຈະຮັບເອົາຄຳເຊື້ອເຊີນຂອງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ. ປະທານມອນສັນໄດ້ກ່າວວ່າ: “ແມ່ນໃຜທີ່ເປັນກະສັດອົງສະຫງ່າລາສີ ກໍແມ່ນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າອົງນີ້? ພຣະອົງຄືພຣະອາຈານຂອງເຮົາ. ພຣະອົງຄືພຣະຜູ້ໄຖ່ຂອງເຮົາ. ພຣະອົງເປັນພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ. ພຣະອົງເປັນພຣະຜູ້ສ້າງຄວາມລອດຂອງເຮົາ. ພຣະອົງເອີ້ນບອກເຮົາວ່າ, ‘ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ.’ ພຣະອົງສັ່ງສອນວ່າ, ‘ທ່ານຈົ່ງໄປ ເຮັດຢ່າງນັ້ນຄືກັນ.’ ພຣະອົງອ້ອນວອນວ່າ, ‘ຈົ່ງຮັກສາພຣະບັນຍັດຂອງເຮົາ.’”²⁰

ຂໍໃຫ້ເຮົາຈົ່ງຕັດສິນໃຈທີ່ຈະຂະຫຍາຍລະດັບຂອງການນະມັດສະການ ແລະ ຄຳໝັ້ນສັນຍາຂອງເຮົາຕໍ່ພຣະເຈົ້າ, ແລະ ຂໍໃຫ້ຄຳຕອບຂອງເຮົາຕໍ່ຄຳເຊື້ອເຊີນຂອງພຣະອົງສົ່ງສຽງດັງກ້ອງ ແລະ ແຈ້ງຊັດວ່າ: “ຂ້ານ້ອຍພ້ອມທີ່ຈະໄປທີ່ນັ້ນກັບພຣະອົງ!”²¹ ໃນພຣະນາມອັນສັກສິດຂອງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ, ອາແມນ.