ຖືກເລືອກໃຫ້ສະແດງປະຈັກພະຍານເຖິງພຣະນາມຂອງພຣະອົງ
ໂດຍ ແອວເດີ ເດວິດ ເອ ແບ໊ດນາ
ແຫ່ງກຸ່ມອັກຄະສາວົກສິບສອງ
ເປັນເລື່ອງທີ່ປະເສີດແທ້ໆ ທີ່ບັນດາບຸລຸດຜູ້ສູງອາຍຸ ທີ່ມີປະສົບການ ແລະ ຄວາມແນວແນ່ຫລາຍຮັບໃຊ້ໃນຕຳແໜ່ງຜູ້ນຳອາວຸໂສຂອງສາດສະໜາຈັກທີ່ໄດ້ຮັບການຟື້ນຟູຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ.
ໃນປີ 1996 ປະທານກໍດອນ ບີ ຮິງລີ ໄດ້ຮັບການສຳພາດຈາກລາຍການຂ່າວ 60 Minutes ຂອງສະຖານີໂທລະທັດແຫ່ງຊາດ. ທ່ານ ໄມ້ ວໍລະສ໌, ນັກຂ່າວທີ່ມີປະສົບການ ແລະ ເດັດດ່ຽວ ໄດ້ສຳພາດ ປະທານຮິງລີ ກ່ຽວກັບຫົວຂໍ້ທີ່ສຳຄັນຫລາຍໆຂໍ້.
ໃກ້ຕອນທ້າຍຂອງການສົນທະນານັ້ນ, ທ່ານ ວໍລະສ໌ ໄດ້ກ່າວວ່າ, “ມີບາງຄົນທີ່ກ່າວວ່າ, ‘ນີ້ເປັນອົງການທີ່ ຖືກນຳພາໂດຍຄົນສູງອາຍຸ ມີແຕ່ຄົນແກ່ຊະລາ ນຳພາສາດສະໜາຈັກນີ້.’”
ປະທານຮິງລີ ໄດ້ຕອບດ້ວຍຄວາມເບີກບານ ແລະ ບໍ່ໄດ້ລັງເລໃຈວ່າ, “ຊ່າງເປັນເລື່ອງປະເສີດແທ້ໆນໍ ທີ່ມີບຸລຸດ ຜູ້ມີປະສົບການຫລາຍ ແລະ ແນ່ວແນ່ ນຳພາສາດສະໜາຈັກ, ຜູ້ທີ່ຈະບໍ່ຫວັ່ນໄຫວໄປມານຳຄຳສອນ ຂອງໂລກທີ່ປ່ຽນແປງໄປເລື້ອຍໆ” (ການຖ່າຍທອດ ເມື່ອວັນທີ 7 ເດືອນເມສາ, 1996).
ຈຸດປະສົງຂອງຂ້າພະເຈົ້າແມ່ນຈະອະທິບາຍວ່າ ເປັນຫຍັງມັນຈຶ່ງ ເປັນເລື່ອງທີ່ປະເສີດແທ້ໆ ທີ່ບັນດາບຸລຸດຜູ້ສູງອາຍຸ ທີ່ມີປະສົບການ ແລະ ຄວາມແນ່ວແນ່ຫລາຍ ຮັບໃຊ້ໃນຕຳແໜ່ງຜູ້ນຳອາວຸໂສຂອງສາດ ສະໜາຈັກທີ່ໄດ້ຮັບການຟື້ນຟູຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ—ແລະ ວ່າເປັນຫຍັງ ເຮົາຄວນໄດ້ຍິນ ແລະ ເຊື່ອຟັງ (ໂມໄຊຢາ 2:9) ຄຳສອນຂອງບັນດາບຸລຸດເຫລົ່ານີ້ ຜູ້ທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເລືອກໃຫ້ສະແດງປະຈັກພະຍານເຖິງພຣະນາມຂອງ [ພຣະອົງ] ... ໄປທົ່ວປະຊາຊາດ, ຕະກຸນ, ພາສາ, ແລະ ຜູ້ຄົນທັງປວງ (ເບິ່ງ D&C 112:1).
ຂ້າພະເຈົ້າອະທິຖານວ່າ ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດຈະສິດສອນເຮົາທຸກຄົນ ຂະນະທີ່ເຮົາພິຈາລະນານຳກັນ ກ່ຽວກັບ ຫົວຂໍ້ທີ່ສຳຄັນນີ້.
ບົດຮຽນທີ່ໄດ້ມາຜ່ານປະສົບການຕະຫລອດຊີວິດ
ຂ້າພະເຈົ້າກ່າວກ່ຽວກັບຫົວຂໍ້ນີ້ຈາກທັດສະນະທີ່ແນ່ນອນ ແລະ ແຈ້ງຊັດ. ເປັນເວລາ 11 ປີທີ່ຜ່ານມາ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເປັນສະມາຊິກ ລຸ້ນນ້ອຍທີ່ສຸດຂອງກຸ່ມອັກຄະສາວົກສິບສອງ ເມື່ອກ່າວເຖິງອາຍຸ ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ໃນຊ່ວງເວລາຂອງການຮັບໃຊ້ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໃນກຸ່ມອັກຄະສາວົກສິບສອງ, ອາຍຸສະເລ່ຍຂອງບັນດາບຸລຸດທີ່ຮັບໃຊ້ ໃນຝ່າຍປະທານສູງສຸດ ແລະ ສະພາອັກຄະສາວົກສິບສອງແມ່ນ 77 ປີ—ຊຶ່ງເປັນອາຍຸສະເລ່ຍທີ່ແກ່ສຸດຂອງອັກຄະສາວົກໃນໄລຍະ 11 ປີ ໃນຍຸກສະໄໝນີ້.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບພອນໂດຍປະສົບການສ່ວນລວມຂອງຝ່າຍອັກຄະສາວົກ, ຝ່າຍສາດສະໜາ, ສ່ວນຕົວ, ແລະ ທາງວິຊາອາຊີບ ແລະ ຄວາມຮູ້ຂອງສະມາຊິກໃນກຸ່ມ ຜູ້ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າມີສ່ວນຮັບໃຊ້ດ້ວຍກັນ. ຕົວຢ່າງໜຶ່ງຈາກມິດຕະພາບຂອງຂ້າພະເຈົ້າກັບ ແອວເດີ ຣໍເບີດ ດີ ແຮວສ໌ ສະແດງເຖິງໂອກາດທີ່ປະເສີດ ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮຽນຮູ້ຈາກ ແລະ ຮັບໃຊ້ນຳບັນດາຜູ້ນຳເຫລົ່ານີ້.
ເມື່ອຫລາຍປີກ່ອນ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄປຢ້ຽມຢາມ ແອວເດີ ແຮວສ໌ ຕອນບ່າຍວັນອາທິດມື້ໜຶ່ງທີ່ບ້ານຂອງເພິ່ນ ຕອນທີ່ເພິ່ນໄດ້ພັກຟື້ນ ຈາກການເຈັບປ່ວຍທີ່ຮ້າຍແຮງ. ພວກເຮົາໄດ້ສົນທະນາກັນກ່ຽວກັບ ຄອບຄົວ, ໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບຂອງກຸ່ມ, ແລະ ປະສົບການທີ່ສຳຄັນຂອງພວກເຮົາ.
ໃນຕອນໜຶ່ງ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຖາມ ແອວເດີ ແຮວສ໌ ວ່າ, “ທ່ານໄດ້ ເປັນສາມີ, ພໍ່, ນັກກິລາ, ຜູ້ບໍລິຫານທຸລະກິດ, ແລະ ຜູ້ນຳຂອງສາດສະໜາຈັກທີ່ປະສົບຜົນສຳເລັດ. ທ່ານໄດ້ຮຽນບົດຮຽນໃດແດ່ ຂະນະທີ່ທ່ານໄດ້ມີອາຍຸສູງຂຶ້ນ ແລະ ຖືກຈຳກັດໂດຍຄວາມສາມາດທາງຮ່າງກາຍທີ່ມີນ້ອຍລົງ?”
ແອວເດີ ແຮວສ໌ ໄດ້ຢຸດຄິດບຶດໜຶ່ງ ແລະ ໄດ້ຕອບວ່າ, “ເມື່ອເຮົາບໍ່ສາມາດເຮັດສິ່ງທີ່ເຮົາເຄີຍໄດ້ເຮັດມາຕະຫລອດ, ແລ້ວເຮົາກໍຕ້ອງເຮັດແຕ່ສິ່ງທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ.”
ຂ້າພະເຈົ້າປະທັບໃຈຫລາຍໂດຍຄຳຕອບທີ່ລຽບງ່າຍ ແລະ ຖີ່ຖ່ວນຂອງເພິ່ນ. ເພື່ອນອັກຄະສາວົກທີ່ຮັກຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ແບ່ງປັນບົດຮຽນທີ່ໄດ້ມາ ຜ່ານປະສົບການຕະຫລອດຊີວິດ—ບົດຮຽນທີ່ໄດ້ຮຽນຮູ້ ຜ່ານການທົດສອບທີ່ຍາກລຳບາກຂອງການທົນທຸກທາງຮ່າງກາຍ ແລະ ການສະແຫວງຫາເລື່ອງທາງວິນຍານ.
ຂໍ້ຈຳກັດ ແລະ ຄວາມອ່ອນແອຂອງມະນຸດ
ຂໍ້ຈຳກັດທີ່ເປັນຜົນທຳມະຊາດຂອງຄວາມແກ່ຊະລາກໍສາມາດກາຍເປັນແຫລ່ງທີ່ປະເສີດຂອງການຮຽນຮູ້ ແລະ ຄວາມຮູ້ແຈ້ງ ທາງວິນຍານໄດ້. ປັດໃຈອັນດຽວກັນທີ່ຜູ້ຄົນທັງຫລາຍອາດເຊື່ອວ່າ ຈຳກັດປະສິດທິພາບຂອງຜູ້ຮັບໃຊ້ເຫລົ່ານີ້ ກໍສາມາດກາຍເປັນຄວາມເຂັ້ມແຂງຂອງພວກເພິ່ນໄດ້. ຂໍ້ຈຳກັດທາງຮ່າງກາຍສາມາດຂະຫຍາຍຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງເຮົາໄດ້. ຄວາມອົດທົນທີ່ຈຳກັດສາມາດເຮັດໃຫ້ລະດັບຄວາມສຳຄັນແຈ່ມແຈ້ງຂຶ້ນໄດ້. ຄວາມບໍ່ສາມາດເຮັດຫລາຍສິ່ງຫລາຍຢ່າງໄດ້ ກໍສາມາດນຳຄວາມຕັ້ງໃຈໄປສູ່ສິ່ງທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດໄດ້.
ບາງຄົນໄດ້ແນະນຳວ່າຕ້ອງມີຜູ້ນຳທີ່ໜຸ່ມກວ່າ ແລະ ຫ້າວຫັນໃນສາດສະໜາຈັກ ເພື່ອຈະຮັບມືຢ່າງມີປະສິດທິພາບກັບບັນຫາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກ ໃນໂລກສະໄໝໃໝ່ຂອງເຮົາ. ແຕ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າບໍ່ນຳໃຊ້ປັດຊະຍາ ແລະ ພາກປະຕິບັດຂອງການນຳພາທີ່ທັນສະໄໝ ເພື່ອຈະສຳເລັດຈຸດປະສົງຂອງພຣະອົງ (ເບິ່ງ ເອຊາຢາ 55:8–9). ເຮົາສາມາດຄາດຫວັງໄດ້ວ່າປະທານ ແລະ ຜູ້ນຳອາວຸໂສຂອງສາດສະໜາຈັກ ຈະເປັນຜູ້ສູງອາຍຸ ແລະ ມີປະສົບການທາງວິນຍານຫລາຍສະເໝີ.
ແບບແຜນການປົກຄອງຜ່ານທາງສະພາໃນສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະອົງ ທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເປີດເຜີຍ ໄດ້ຈັດຫາ ແລະ ຫລຸດຜ່ອນຜົນສະທ້ອນຂອງຄວາມອ່ອນແອຂອງມະນຸດ. ໜ້າສົນໃຈແທ້ໆທີ່, ຂໍ້ຈຳກັດທາງຮ່າງກາຍຂອງບັນດາບຸລຸດເຫລົ່ານີ້ ຕາມຈິງແລ້ວກໍຢືນຢັນເຖິງແຫລ່ງແຫ່ງສະຫວັນຂອງການເປີດເຜີຍ ທີ່ມາສູ່ພວກເພິ່ນ ແລະ ຖືກເປີດເຜີຍໃຫ້ແກ່ເຮົາຜ່ານພວກເພິ່ນ. ແທ້ໆແລ້ວ, ບັນດາບຸລຸດເຫລົ່ານີ້ໄດ້ຖືກເອີ້ນຈາກພຣະເຈົ້າໂດຍການພະຍາກອນແທ້ໆ (ເບິ່ງ ຫລັກແຫ່ງຄວາມເຊື່ອ 1:5).
ແບບແຜນຂອງການຕຽມພ້ອມ
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສັງເກດເຫັນໃນບັນດາພວກອ້າຍໃນສະພາ ວ່າຢ່າງນ້ອຍ ພາກສ່ວນໜຶ່ງຂອງພຣະປະສົງຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແມ່ນທີ່ຈະໃຫ້ມີບຸລຸດທີ່ສູງອາຍຸ ແລະ ມີປະສົບການທາງວິນຍານ ຮັບໃຊ້ໃນ ຕຳແໜ່ງຜູ້ນຳອາວຸໂສຂອງສາດສະໜາຈັກ. ບັນດາບຸລຸດເຫລົ່ານີ້ ໄດ້ຮັບການສິດສອນຈາກພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເປັນເວລາດົນນານ, ອົງທີ່ພວກເພິ່ນເປັນຕົວແທນ, ຮັບໃຊ້, ແລະ ຮັກ. ພວກເພິ່ນໄດ້ຮຽນຮູ້ທີ່ຈະເຂົ້າໃຈພາສາແຫ່ງສະຫວັນຂອງພຣະວິນຍານສັກສິດ ແລະ ແບບແຜນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າສຳລັບການໄດ້ຮັບການເປີດເຜີຍ. ບັນດາບຸລຸດທຳມະດາເຫລົ່ານີ້ໄດ້ຜ່ານຂັ້ນຕອນຂອງການພັດທະນາທີ່ດີເລີດ ທີ່ໄດ້ຫລໍ່ຫລອມຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງພວກເພິ່ນ, ມີອິດທິພົນຕໍ່ຄວາມຮູ້ແຈ້ງຂອງພວກເພິ່ນ, ໄດ້ກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມຮັກສຳລັບຜູ້ຄົນທີ່ມາຈາກຕະຫລອດທົ່ວໂລກ ແລະ ທຸກໆສະຖານະການ, ແລະ ໄດ້ຢືນຢັນຄວາມເປັນຈິງຂອງການຟື້ນຟູ.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນບັນດາພວກອ້າຍເຫລົ່ານີ້ເທື່ອແລ້ວເທື່ອອີກ ພະຍາຍາມຢ່າງພາກພຽນ ເພື່ອຈະບັນລຸ ແລະ ຂະຫຍາຍໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບຂອງພວກເພິ່ນ ຂະນະທີ່ທົນທຸກທໍລະມານຢູ່ກັບບັນຫາທາງສຸຂະພາບທີ່ຮ້າຍແຮງ. ບັນດາບຸລຸດເຫລົ່ານີ້ບໍ່ໄດ້ຮັບການລະເວັ້ນຈາກຄວາມຍາກລຳບາກ. ກົງກັນຂ້າມ, ພວກເພິ່ນໄດ້ຮັບພອນ ແລະ ໄດ້ຮັບຄວາມເຂັ້ມແຂງເພື່ອໃຫ້ກ້າວໄປໜ້າຢ່າງກ້າຫານ ໃນຂະນະທີ່ທົນທຸກຢູ່ກັບຄວາມຍາກລຳບາກ.
ໃນການຮັບໃຊ້ນຳຕົວແທນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເຫລົ່ານີ້, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມາຮູ້ຈັກເຖິງຄວາມປາດຖະໜາ ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພວກເພິ່ນ ທີ່ຈະຫລິງເຫັນ ແລະ ປະຕິບັດຕາມພຣະປະສົງຂອງພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ ຂອງພວກເພິ່ນ ແລະ ພຣະບຸດຂອງພຣະອົງ. ໃນການປຶກສາຫາລື ນຳບັນດາພວກອ້າຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບການດົນໃຈ ແລະ ໄດ້ຕັດສິນໃຈ ທີ່ສະທ້ອນເຖິງຄວາມຮູ້ ແລະ ຄວາມຈິງທີ່ກວ້າງໄກເກີນກວ່າສະຕິປັນຍາ, ເຫດຜົນ, ແລະ ປະສົບການຂອງມະນຸດ. ໃນການຮ່ວມມືເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກດ້ວຍກັນ ໃນຄວາມເປັນໜຶ່ງດຽວກັນ, ຄວາມເຂົ້າໃຈທາງສ່ວນລວມຂອງພວກເຮົາກ່ຽວກັບບັນຫານັ້ນ ກໍໄດ້ເຕີບຂະຫຍາຍໃນວິທີທາງທີ່ໜ້າອັດສະຈັນໃຈ ໂດຍອຳນາດຂອງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບພອນທີ່ໄດ້ສັງເກດເຫັນທຸກໆມື້ ເຖິງນິໄສໃຈຄໍ, ຄວາມສາມາດ, ແລະ ບຸກຄະລິກລັກສະນະສ່ວນຕົວຂອງບັນດາຜູ້ນຳເຫລົ່ານີ້. ຄົນບາງຄົນຈະພິຈາລະນາວ່າຄວາມອ່ອນແອຂອງມະນຸດໃນບັນດາພວກອ້າຍເຫລົ່ານີ້ເປັນເລື່ອງທີ່ເປັນບັນຫາ ແລະ ເຮັດໃຫ້ສັດທາມີນ້ອຍລົງ. ສຳລັບຂ້າພະເຈົ້າ ແລ້ວ ຄວາມຂາດຕົກບົກພ່ອງເຫລົ່ານັ້ນໃຫ້ກຳລັງໃຈ ແລະ ສົ່ງເສີມສັດທາ.
ການສັງເກດການເພີ່ມເຕີມ
ເຖິງບາດນີ້ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນບັນດາພວກອ້າຍທັງຫົກຄົນ ໄດ້ຮັບການຍົກຍ້າຍຜ່ານການຕາຍທາງຮ່າງກາຍ ເພື່ອໄປຮັບໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບໃໝ່ໃນໂລກວິນຍານ: ປະທານເຈມສ໌ ອີ ຟາວ, ປະທານກໍດອນ ບີ ຮິງລີ, ແອວເດີ ໂຈເຊັບ ບີ ເວີດລິນ, ແອວເດີ ແອວ ທອມ ແພຣີ, ປະທານບອຍ ເຄ ແພ໊ກເກີ, ແລະ ແອວເດີ ຣິເຈີດ ຈີ ສະກາດ.
ບັນດາພວກອ້າຍທີ່ກ້າຫານເຫລົ່ານີ້ໄດ້ອຸທິດ “ທັງຈິດວິນຍານ” ຂອງພວກເພິ່ນ (ອອມໄນ 1:26) ເພື່ອເປັນພະຍານເຖິງພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດຕະຫລອດທົ່ວໂລກ. ຄຳສອນທັງໝົດຂອງພວກເພິ່ນແມ່ນລ້ຳຄ່າແທ້ໆ.
ບັນດາຜູ້ຮັບໃຊ້ເຫລົ່ານີ້ໄດ້ແບ່ງປັນບົດຮຽນສ່ວນລວມທີ່ມີພະລັງຫລາຍທາງວິນຍານກັບພວກເຮົາໃນບັ້ນປີສຸດທ້າຍຂອງການປະຕິບັດສາດສະໜາກິດຂອງພວກເພິ່ນ ທີ່ໄດ້ຮຽນຮູ້ມາຜ່ານການຮັບໃຊ້ທີ່ອຸທິດຕົນ ຕະຫລອດຫລາຍໆສິບປີ. ບັນດາຜູ້ນຳເຫລົ່ານີ້ໄດ້ມອບຄວາມຈິງ ທີ່ມີຄ່າຍິ່ງໃຫຍ່ໃຫ້ເຮົາ ໃນວັນເວລາທີ່ບາງຄົນອາດເຊື່ອວ່າພວກເພິ່ນມີນ້ອຍທີ່ສຸດທີ່ຈະໃຫ້ໄດ້.
ຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາຄຳສອນສຸດທ້າຍຂອງບັນດາສາດສະດາຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ໃນພຣະຄຳພີ. ຍົກຕົວຢ່າງ, ນີໄຟໄດ້ຈົບບັນທຶກຂອງເພິ່ນດ້ວຍຖ້ອຍຄຳ ເຫລົ່ານີ້ວ່າ: “ເພາະພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າບັນຊາຂ້າພະເຈົ້າດັ່ງນີ້, ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງເຊື່ອຟັງ” (2 ນີໄຟ 33:15).
ໃກ້ຈະເຖິງບັ້ນທ້າຍຊີວິດຂອງເພິ່ນ, ຢາໂຄບໄດ້ແນະນຳວ່າ:
“ພວກທ່ານຈົ່ງກັບໃຈ, ແລະ ເຂົ້າມາໃນປະຕູທີ່ຄັບ ແລະ ດຳເນີນໄປຕາມເສັ້ນທາງທີ່ແຄບ, ເມື່ອນັ້ນພວກທ່ານຈະໄດ້ຮັບຊີວິດນິລັນດອນ.
“ໂອ້ ຈົ່ງເປັນຄົນສະຫລາດ, ຂ້າພະເຈົ້າຈະເວົ້າຫຍັງໄດ້ຕື່ມອີກ?” (ຢາໂຄບ 6:11–12).
ໂມໂຣໄນ ໄດ້ສຳເລັດວຽກງານແຫ່ງການຕຽມພ້ອມແຜ່ນຈາລຶກຂອງເພິ່ນດ້ວຍຄວາມຫວັງແຫ່ງການຟື້ນຄືນຊີວິດທີ່ຈະມາເຖິງວ່າ: “ໃນບໍ່ຊ້ານີ້ຂ້າພະເຈົ້າຈະໄປພັກຢູ່ໃນທີ່ສຸຂະເສີມຂອງພຣະເຈົ້າ, ຈົນກວ່າວິນຍານ ແລະ ຮ່າງກາຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າຈະເຂົ້າຮ່ວມກັນອີກ, ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າຈະຖືກນຳອອກມາດ້ວຍໄຊຊະນະທາງອາກາດ, ເພື່ອມາພົບທ່ານຕໍ່ໜ້າບ່ອນພິພາກສາອັນໜ້າພໍພຣະໄທຂອງພຣະເຢໂຮວາຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່, ຜູ້ພິພາກສາ ຜູ້ສະຖິດນິລັນດອນຂອງທັງຄົນເປັນ ແລະ ຄົນຕາຍ” (ໂມໂຣໄນ 10:34).
ທ່ານ ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບພອນທີ່ໄດ້ຮຽນຮູ້ຈາກຄຳສອນ ແລະ ປະຈັກພະຍານສຸດທ້າຍຂອງບັນດາສາດສະດາ ແລະ ອັກຄະສາວົກ ຍຸກສຸດທ້າຍເຫລົ່ານີ້. ຊື່ຂອງພວກເພິ່ນໃນວັນເວລານີ້ບໍ່ແມ່ນ ນີໄຟ, ຢາໂຄບ, ແລະ ໂມໂຣໄນ—ແຕ່ແມ່ນ ປະທານຟາວ, ປະທານຮິງລີ, ແອວເດີ ເວີດລິນ, ປະທານແພ໊ກເກີ, ແລະ ແອວເດີ ສະກາດ.
ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ແນະນຳວ່າ ຂ່າວສານສຸດທ້າຍຂອງບຸລຸດທີ່ຮັກເຫລົ່ານີ້ ແມ່ນມີຄຸນຄ່າ ຫລື ສຳຄັນທີ່ສຸດໃນການປະຕິບັດສາດສະໜາກິດຂອງພວກເພິ່ນ. ແຕ່ວ່າ, ຄວາມຮຽນຮູ້ທາງວິນຍານ ແລະ ປະສົບການ ທັງໝົດໃນຊີວິດຂອງພວກເພິ່ນໄດ້ຊ່ອຍໃຫ້ບັນດາຜູ້ນຳເຫລົ່ານີ້ເນັ້ນໜັກເຖິງຄວາມຈິງນິລັນດອນດ້ວຍຄວາມຈິງໃຈທີ່ເດັດດ່ຽວ ແລະ ອຳນາດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່.
ໃນຄຳປາໄສໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງສຸດທ້າຍຂອງເພິ່ນໃນເດືອນເມສາ ປີ 2007, ປະທານຟາວ ໄດ້ປະກາດວ່າ:
“ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດໄດ້ປະທານຄວາມສະຫງົບທີ່ລ້ຳຄ່າໃຫ້ແກ່ເຮົາທຸກຄົນ ຜ່ານການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະອົງ, ແຕ່ ສິ່ງນີ້ສາມາດເປັນໄປໄດ້ພຽງແຕ່ເມື່ອເຮົາເຕັມໃຈທີ່ຈະກຳຈັດຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ບໍ່ດີດັ່ງຄວາມໂມໂຫ, ຄວາມແຄ້ນ, ຫລື ຄວາມແກ້ແຄ້ນເທົ່ານັ້ນ. …
“ຂໍໃຫ້ເຮົາຈຳໄວ້ວ່າ ເຮົາຕ້ອງໃຫ້ອະໄພເພື່ອຈະໄດ້ຮັບການໃຫ້ອະໄພ. … ສຸດຈິດໃຈ ແລະ ຈິດວິນຍານຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອໃນອຳນາດແຫ່ງການປິ່ນປົວ ທີ່ສາມາດມາສູ່ເຮົາໄດ້ ເມື່ອເຮົາເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຂອງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດທີ່ຈະໃຫ້ອະໄພມະນຸດທັງປວງ [ເບິ່ງ D&C 64:10 ]” (“The Healing Power of Forgiveness,” Liahona, May 2007, 69).
ຂ່າວສານຂອງປະທານຟາວ ກໍເປັນບົດຮຽນທີ່ໄດ້ມາຜ່ານປະສົບການຕະຫລອດຊີວິດທີ່ມີພະລັງ ຈາກບຸລຸດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຮັກ ແລະ ຜູ້ທີ່ໃຫ້ອະໄພໄດ້ດີທີ່ສຸດຄົນໜຶ່ງ ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ຈັກມາ.
ປະທານຮິງລີ ໄດ້ກ່າວຄຳປາໄສໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງສຸດທ້າຍຂອງເພິ່ນ ໃນເດືອນຕຸລາ ປີ 2007 ວ່າ: “ຂ້າພະເຈົ້າຢືນຢັນສັກຂີພະຍານຂອງຂ້າພະເຈົ້າເຖິງການເອີ້ນຂອງສາດສະດາ ໂຈເຊັບ ສະມິດ, ເຖິງວຽກງານຂອງເພິ່ນ, ເຖິງການຜະນຶກ ປະຈັກພະຍານຂອງເພິ່ນດ້ວຍເລືອດຂອງເພິ່ນ ໃນຖານະຜູ້ທີ່ຕາຍເພື່ອ ຄວາມເຊື່ອເຖິງຄວາມຈິງນິລັນດອນ. ທ່ານ ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງປະເຊີນໜ້າ ກັບຄຳຖາມທີ່ກົງໄປກົງມາ ເຖິງການຍອມຮັບຄວາມຈິງຂອງພາບທີ່ມາໃຫ້ເຫັນຄັ້ງທຳອິດ ແລະ ສິ່ງທີ່ໄດ້ຕາມມານັ້ນ. ຄວາມເຊື່ອໝັ້ນຂອງສາດສະໜາຈັກນີ້ແມ່ນຂຶ້ນຢູ່ກັບຄວາມເປັນຈິງຂອງພາບທີ່ມາໃຫ້ເຫັນຄັ້ງທຳອິດນັ້ນເອງ. ຖ້າຫາກວ່າມັນຈິງ, ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າມັນຈິງ, ແລ້ວວຽກງານທີ່ເຮົາມີສ່ວນຮ່ວມຢູ່ ແມ່ນເປັນວຽກງານທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດຢູ່ເທິງໂລກນີ້” (“The Stone Cut Out of the Mountain,” Liahona, Nov. 2007, 86).
ສັກຂີພະຍານຂອງປະທານຮິງລີ ຢືນຢັນເຖິງບົດຮຽນທີ່ໄດ້ມາ ຜ່ານປະສົບການຕະຫລອດຊີວິດທີ່ມີພະລັງຫລາຍ ຈາກບຸລຸດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຮັກ ແລະ ຮູ້ຈັກວ່າໄດ້ເປັນສາດສະດາຂອງພຣະເຈົ້າ.
ແອວເດີ ເວີດລິນ ໄດ້ກ່າວຂ່າວສານໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງສຸດທ້າຍຂອງເພິ່ນ ໃນເດືອນຕຸລາ ຂອງປີ 2008.
“ຂ້າພະເຈົ້າຈື່ຈຳຄຳແນະນຳຂອງ [ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ] ທີ່ເພິ່ນໄດ້ບອກຂ້າພະເຈົ້າ ເມື່ອດົນນານມາແລ້ວ ໃນມື້ທີ່ທີມຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ປະລະໄຊໃນການແຂ່ງຂັນກິລາຟຸດບານຊາວອາເມຣິກັນວ່າ: ‘ປ່ອຍໃຫ້ສິ່ງທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນ ເກີດຂຶ້ນ, ປ່ອຍໃຫ້ສິ່ງທີ່ຈະເປັນ ເປັນໂລດ.’
“… ຄວາມຍາກລຳບາກ, ຖ້າຫາກຖືກຮັບມືຢ່າງຖືກຕ້ອງ, ສາມາດເປັນພອນໃຫ້ແກ່ຊີວິດຂອງເຮົາໄດ້. …
“ເມື່ອເຮົາຊອກຫາອາລົມຕະຫລົົກ, ໃຫ້ສະແຫວງຫາທັດສະນະນິລັນດອນ, ເຂົ້າໃຈຫລັກທຳແຫ່ງການຊົດເຊີຍ, ແລະ ເຂົ້າໃກ້ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນຂອງເຮົາ, ເຮົາຈະສາມາດອົດທົນຕໍ່ຄວາມຍາກລຳບາກ ແລະ ການທົດລອງໄດ້. ເຮົາສາມາດກ່າວໄດ້, ດັ່ງທີ່ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ເວົ້າວ່າ, ‘ປ່ອຍໃຫ້ສິ່ງທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນ ເກີດຂຶ້ນ, ປ່ອຍໃຫ້ສິ່ງທີ່ຈະເປັນ ເປັນໂລດ’” (“Come What May, and Love It,” Liahona, Nov. 2008, 28).
ຂ່າວສານຂອງແອວເດີເວີດລິນ ກໍເປັນບົດຮຽນທີ່ໄດ້ມາຜ່ານປະສົບການຕະຫລອດຊີວິດທີ່ມີພະລັງຫລາຍ ຈາກບຸລຸດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຮັກ ແລະ ຜູ້ທີ່ໄດ້ດຳລົງຊີວິດ ເປັນຕົວຢ່າງເຖິງສິ່ງທີ່ເພິ່ນໄດ້ສອນ ເຖິງການເອົາຊະນະຄວາມຍາກລຳບາກ ຜ່ານສັດທາໃນພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ.
ແອວເດີ ແພຣີ ກໍໄດ້ຢືນຢູ່ເທິງເວທີປາໄສນີ້ເມື່ອຫົກເດືອນກ່ອນ. ໃນເວລານັ້ນ, ເຮົາຄາດຄິດບໍ່ໄດ້ເລີຍວ່ານັ້ນຈະເປັນປະຈັກພະຍານຄັ້ງສຸດທ້າຍຂອງເພິ່ນ ໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ສາມັນນັ້ນ.
“ຂ້າພະເຈົ້າຂໍປິດຄຳປາໄສໂດຍການສະແດງປະຈັກພະຍານ (ແລະ ເວລາເກົ້າສິບປີທີ່ຂ້າພະເຈົ້າມີຊີວິດຢູ່ເທິງໂລກນີ້ ກໍໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າມີສິດທີ່ຈະກ່າວສິ່ງນີ້) ວ່າເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າມີອາຍຸສູງເທົ່າໃດ, ຂ້າພະເຈົ້າຍິ່ງຮັບຮູ້ຫລາຍຂຶ້ນວ່າ ຄອບຄົວເປັນຈຸດໃຈກາງຂອງຊີວິດ ແລະ ເປັນຂໍກະແຈທີ່ນຳໄປສູ່ຄວາມສຸກນິລັນດອນ.
“ຂ້າພະເຈົ້າຂໍຂອບໃຈພັນລະຍາຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ລູກໆ, ຫລານໆ ແລະ ເຫລັນໆຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ແລະ … ຍາດຕິພີ່ນ້ອງທຸກໆຄົນທັງຫລາຍ ຜູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ຊີວິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມສຸກຢ່າງລົ້ນເຫລືອ, ແລະ ແນ່ນອນວ່າ, ແມ່ນແຕ່ເປັນຊົ່ວນິລັນດອນດ້ວຍຊ້ຳ. ຂ້າພະເຈົ້າຂໍກ່າວພະຍານດ້ວຍຄວາມໜັກແໜ້ນ ແລະ ສັກສິດທີ່ສຸດຂອງຂ້າພະເຈົ້າເຖິງຄວາມຈິງນິລັນດອນນີ້ (“Why Marriage and Family Matter—Everywhere in the World,” Liahona, May 2015, 42).
ຂ່າວສານຂອງແອວເດີ ແພຣີ ກໍເປັນບົດຮຽນທີ່ໄດ້ມາຜ່ານປະສົບການຕະຫລອດຊີວິດທີ່ມີພະລັງຫລາຍ ຈາກບຸລຸດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຮັກ ແລະ ຜູ້ທີ່ໄດ້ເຂົ້າໃຈ ຜ່ານປະສົບການທີ່ກວ້າງໄປເຖິງຄວາມສຳພັນທີ່ສຳຄັນສຸດລະຫວ່າງຄອບຄົວ ແລະ ຄວາມສຸກນິລັນດອນ.
ປະທານແພ໊ກເກີ ໄດ້ເນັ້ນໜັກໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ເມື່ອຫົກເດືອນກ່ອນ ເຖິງແຜນແຫ່ງຄວາມສຸກຂອງພຣະບິດາ, ເຖິງການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ, ແລະ ເຖິງຄອບຄົວນິລັນດອນ.
“ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ພຣະເຢຊູຄື ພຣະຄຣິດ ແລະ ພຣະບຸດ ຂອງພຣະເຈົ້າອົງຊົງພຣະຊົນຢູ່. ພຣະອົງເປັນປະມຸກຂອງສາດສະໜາຈັກ. ໂດຍຜ່ານການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ແລະ ອຳນາດແຫ່ງຖານະປະໂລຫິດ, ຄອບຄົວທີ່ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນໃນຊີວິດມະຕະນີ້ຈະສາມາດຢູ່ນຳກັນຊົ່ວນິລັນດອນ. …
“ຂ້າພະເຈົ້າກະຕັນຍູຫລາຍ ສຳລັບ … ອຳນາດແຫ່ງການໄຖ່, ສຳລັບການຊົດໃຊ້ ... ທີ່ສາມາດຊຳລະລ້າງຄວາມດ່າງພ້ອຍທຸກຢ່າງ ບໍ່ວ່າຈະຍາກ ຫລື ດົນນານ ຫລື ໄດ້ເຮັດຊ້ຳຫລາຍເທື່ອເທົ່າໃດກໍຕາມ. ການຊົດໃຊ້ສາມາດປົດປ່ອຍທ່ານໃຫ້ເປັນອິດສະລະໄດ້ອີກ ແລະ ຈະເລີນກ້າວໜ້າ, ດ້ວຍຄວາມສະອາດ ແລະ ມີຄ່າຄວນ” (“The Plan of Happiness,” Liahona, May 2015, 28).
ຂ່າວສານສຸດທ້າຍຂອງປະທານແພ໊ກເກີ ກໍເປັນບົດຮຽນທີ່ໄດ້ມາຜ່ານປະສົບການຕະຫລອດຊີວິດ ທີ່ມີພະລັງຫລາຍ ຈາກບຸລຸດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຮັກ ແລະ ຜູ້ທີ່ໄດ້ປະກາດຢ່າງໜັກແໜ້ນ ແລະ ຊ້ຳແລ້ວຊ້ຳອີກວ່າ ຈຸດປະສົງ “ຂອງກິດຈະກຳທັງໝົດໃນສາດສະໜາຈັກ ກໍເພື່ອຈະໃຫ້ແນ່ໃຈໄດ້ວ່າ ຊາຍ ແລະ ຍິງ ພ້ອມດ້ວຍລູກໆຂອງເຂົາເຈົ້ານັ້ນ ມີຄວາມສຸກຢູ່ທີ່ບ້ານ, ໄດ້ຜະນຶກເຂົ້າກັນສຳລັບການເວລາ ແລະ ຊົ່ວນິລັນດອນ” ( Liahona, May 2015, 26).
ແອວເດີ ສະກາດ ໄດ້ປະກາດຢູ່ໃນຄຳປາໄສເທື່ອສຸດທ້າຍຂອງເພິ່ນ ໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ເທື່ອແລ້ວນີ້ ເດືອນຕຸລາ ປີ 2014 ວ່າ: “ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ກ່າວວ່າ ຊີວິດຂອງທ່ານຈະປາດສະຈາກການດີ້ນລົນ ເມື່ອທ່ານເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້. ແທ້ຈິງແລ້ວ ພວກເຮົາມາສູ່ໂລກມະຕະເພື່ອເຕີບໂຕຈາກຄວາມລຳບາກ ແລະ ການທົດສອບ. ການທ້າທາຍຊ່ອຍເຮົາໃຫ້ກາຍເປັນເໝືອນດັ່ງພຣະບິດາຜູ້ສະຖິດຢູ່ໃນສະຫວັນຫລາຍຂຶ້ນ, ແລະ ການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ ເຮັດໃຫ້ເຮົາສາມາດອົດທົນກັບການທ້າທາຍເຫລົ່ານັ້ນໄດ້. ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ເມື່ອເຮົາມາສູ່ພຣະອົງແທ້ໆ, ເຮົາຈະສາມາດອົດທົນຕໍ່ການລໍ້ລວງ, ຄວາມເຈັບປວດໃຈທຸກຢ່າງ, ການທ້າທາຍທັງໝົດທີ່ເຮົາປະເຊີນ” (“Make the Exercise of Faith Your First Priority,” Liahona, Nov. 2014, 94).
ຂ່າວສານຂອງແອວດີ ສະກາດ ເປັນບົດຮຽນທີ່ມີພະລັງຫລາຍ ຈາກບຸລຸດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຮັກ ແລະ ຜູ້ເປັນພະຍານພິເສດເຖິງພຣະນາມຂອງພຣະຄຣິດ ຕະຫລອດທົ່ວໂລກ (ເບິ່ງ D&C 107:23).
ຄຳສັນຍາ ແລະ ປະຈັກພະຍານ
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ກ່າວວ່າ ບໍ່ວ່າຈະເປັນໂດຍສຸລະສຽງຂອງພຣະອົງເອງ ຫລື ໂດຍສຽງຂອງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ, ມັນກໍເໝືອນກັນ (ເບິ່ງ D&C 1:38). ຂໍໃຫ້ເຮົາຈົ່ງໄດ້ຍິນ ແລະ ຮັບຟັງຄວາມຈິງນິລັນດອນ ທີ່ຕົວແທນຜູ້ໄດ້ຮັບສິດອຳນາດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສິດສອນ. ເມື່ອເຮົາເຮັດແບບນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າໃຫ້ຄຳສັນຍາວ່າ ສັດທາຂອງເຮົາ ໃນພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ ແລະ ພຣະເຢຊູຄຣິດ ຈະເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ, ແລະ ເຮົາຈະໄດ້ຮັບການຊີ້ນຳ ແລະ ການປົກປັກຮັກສາທາງວິນຍານ ສຳລັບສະພາບການ ແລະ ຄວາມຕ້ອງການໃດໜຶ່ງໂດຍສະເພາະ.
ຂ້າພະເຈົ້າເປັນສັກຂີພະຍານວ່າພຣະຄຣິດທີ່ຊົງພຣະຊົນຢູ່ ນຳພາວຽກງານຂອງສາດສະໜາຈັກທີ່ໄດ້ຮັບການຟື້ນຟູ ແລະ ດຳລົງຢູ່ຂອງພຣະອົງ ຜ່ານຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ຜູ້ທີ່ໄດ້ຖືກເລືອກໃຫ້ສະແດງປະຈັກພະຍານເຖິງພຣະນາມຂອງພຣະອົງ. ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານເຖິງສິ່ງນີ້ ໃນພຣະນາມອັນສັກສິດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.