ຕິດຕາມພຣະເຢຊູຄຣິດດ້ວຍບາດກ້າວແຫ່ງສັດທາ

ໂດຍ ປະທານເອັມ ຣະໂຊ ບາເລີດ

ປະທານກຸ່ມອັກຄະສາວົກສິບສອງແທນຊົ່ວຄາວ

ພຣະຄຣິດສາມາດຍົກເຮົາຂຶ້ນໃນວັນເວລານີ້ ຜ່ານຜ່າຊ່ວງເວລາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກ. ພຣະອົງໄດ້ເຮັດສິ່ງນີ້ສຳລັບຜູ້ບຸກເບີກລຸ້ນທຳອິດ, ແລະ ພຣະອົງກໍເຮັດຢູ່ໃນເວລານີ້ສຳລັບເຮົາແຕ່ລະຄົນ.

ຂໍຂອບໃຈກຸ່ມນັກຮ້ອງ, ສຳລັບເພງ “Faith in Every Footstep [ສັດທາໃນທຸກບາດກ້າວ].” ດົນຕີ ແລະ ເນື້ອເພງຂອງເພງນັ້ນແມ່ນຖືກປະພັນໂດຍ ບຣາເດີ ນູແວວ ເດລີ ໃນປີ 1996¹ ໃນການກະກຽມສຳລັບການສະຫລອງວັນຄົບຮອບ 150 ປີ ຂອງການມາເຖິງຂອງກຸ່ມຜູ້ບຸກເບີກລຸ້ນທຳອິດ ສູ່ຮ່ອມພູເຊົາເລັກ ໃນປີ 1847.

ເຖິງແມ່ນວ່າເພງນີ້ແມ່ນແຕ່ງຂຶ້ນມາໃນການກະກຽມສຳລັບການສະຫລອງນັ້ນ, ແຕ່ຂ່າວສານກໍນຳໃຊ້ໄດ້ກັບໂລກທັງໝົດ.

ຂ້າພະເຈົ້າມັກອະນຸບົດນີ້ແຕ່ໃດມາ.

ດ້ວຍສັດທາໃນທຸກບາດກ້າວ, ເຮົາຕິດຕາມພຣະຄຣິດ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ;

ແລະ ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຫວັງຜ່ານທາງຄວາມຮັກອັນບໍລິສຸດຂອງພຣະອົງ, ເຮົາຮ້ອງເພງດ້ວຍສຽງດຽວກັນ.²

ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທັງຫລາຍ, ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ເມື່ອເຮົາຕິດຕາມພຣະເຢຊູຄຣິດດ້ວຍບາດກ້າວແຫ່ງສັດທາ, ກໍຍັງມີຄວາມຫວັງ. ຍັງມີຄວາມຫວັງໃນອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ. ຍັງມີຄວາມຫວັງສຳລັບທຸກຄົນໃນຊີວິດນີ້. ຍັງມີຄວາມຫວັງທີ່ຈະເອົາຊະນະຄວາມຜິດພາດຂອງເຮົາ, ຄວາມໂສກເສົ້າຂອງເຮົາ, ການດີ້ນລົນຂອງເຮົາ, ແລະ ການທົດລອງຂອງເຮົາ ແລະ ບັນຫາຂອງເຮົາ. ຍັງມີຄວາມຫວັງໃນການກັບໃຈ ແລະ ໄດ້ຮັບການໃຫ້ອະໄພ ແລະ ໃນການໃຫ້ອະໄພຄົນອື່ນ. ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ຍັງມີຄວາມຫວັງ ແລະ ສັນຕິສຸກໃນພຣະຄຣິດ. ພຣະອົງສາມາດຍົກເຮົາຂຶ້ນໃນວັນເວລານີ້ ຜ່ານຜ່າຊ່ວງເວລາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກ. ພຣະອົງໄດ້ເຮັດສິ່ງນີ້ສຳລັບຜູ້ບຸກເບີກລຸ້ນທຳອິດ, ແລະ ພຣະອົງຈະເຮັດໃນເວລານີ້ສຳລັບເຮົາແຕ່ລະຄົນ.

ປີນີ້ແມ່ນປີຄົບຮອບທີ 175 ນັບຕັ້ງແຕ່ການມາເຖິງຂອງຜູ້ບຸກເບີກລຸ້ນທຳອິດ ສູ່ຮ່ອມພູເຊົາເລັກ, ຊຶ່ງເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າສະທ້ອນຄິດເຖິງບັນພະບຸລຸດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ບາງຄົນໄດ້ຍ່າງມາຈາກເມືອງນາວູເຖິງຮ່ອມພູເຊົາເລັກ. ຂ້າພະເຈົ້າມີພໍ່ຕູ້ແມ່ຕູ້ທວດຜູ້ທີ່ໄດ້ຍ່າງຂ້າມທົ່ງພຽງມາໃນໄວໜຸ່ມຂອງພວກເພິ່ນ. ເຮັນຣີ ບາເລີດ ມີອາຍຸ 20 ປີ;³ ມາກາແຣັດ ອາຍຸ 13 ປີ;⁴ ແລະ ໂຈເຊັບ ແອັຟ ສະມິດ, ທີ່ຕໍ່ມາໄດ້ກາຍເປັນປະທານຄົນທີຫົກຂອງສາດສະໜາຈັກ, ມີອາຍຸພຽງແຕ່ 9 ປີ ເມື່ອເພິ່ນໄດ້ມາເຖິງຮ່ອມພູເຊົາເລັກ.⁵

ພວກເພິ່ນໄດ້ປະເຊີນໜ້າກັບການຂາດແຄນຕ່າງໆນາໆຕະຫລອດເສັ້ນທາງ, ດັ່ງເຊັ່ນລະດູໜາວທີ່ເຍືອກເຢັນ, ການເຈັບປ່ວຍ, ແລະ ການຂາດອາຫານການກິນ ແລະ ເສື້ອຜ້າທີ່ບໍ່ພຽງພໍ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ, ເມື່ອເຮັນຣີ ບາເລີດ ໄດ້ມາເຖິງຮ່ອມພູເຊົາເລັກ, ເພິ່ນປິຕິຍິນດີກັບການໄດ້ເຫັນ “ແຜ່ນດິນແຫ່ງຄຳສັນຍາ” ແຕ່ໄດ້ໃຊ້ຊີວິດກັບຄວາມຢ້ານກົວວ່າ ຈະມີຄົນເຫັນເພິ່ນ ເພາະເຄື່ອງນຸ່ງທີ່ເພິ່ນໃສ່ຢູ່ນັ້ນຂາດສ້ອຍຫລາຍຈົນບໍ່ຫຸ້ມຫໍ່ຮ່າງກາຍທັງໝົດຂອງເພິ່ນ. ເພິ່ນໄດ້ລີ້ຢູ່ຂ້າງຟຸ່ມໄມ້ໃນຕອນກາງເວັນຈົນຮອດຕອນຄ່ຳ. ແລ້ວເພິ່ນໄດ້ໄປຫາເຮືອນຫລັງໜຶ່ງເພື່ອຂໍເສື້ອຜ້າ ເພື່ອວ່າເພິ່ນຈະໄດ້ເດີນທາງຕໍ່ໄປ ເພື່ອຊອກຫາພໍ່ແມ່ຂອງເພິ່ນ. ເພິ່ນໄດ້ຂອບຄຸນພຣະເຈົ້າທີ່ເພິ່ນໄດ້ໄປຮອດໄປເຖິງເຮືອນໃນອະນາຄົດຂອງເພິ່ນຢ່າງປອດໄພ.⁶

ພໍ່ຕູ້ແມ່ຕູ້ທວດຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຕິດຕາມພຣະເຢຊູຄຣິດ ດ້ວຍບາດກ້າວແຫ່ງສັດທາ ໃນທຸກການທົດລອງຂອງພວກເພິ່ນ. ຂ້າພະເຈົ້າກະຕັນຍູ ທີ່ພວກເພິ່ນບໍ່ເຄີຍຍອມແພ້. ບາດກ້າວແຫ່ງສັດທາຂອງພວກເພິ່ນໄດ້ເປັນພອນໃຫ້ແກ່ຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ຫລາຍໆລຸ້ນຄົນຕໍ່ມາ, ດັ່ງທີ່ບາດກ້າວແຫ່ງສັດທາຂອງທ່ານໃນມື້ນີ້ຈະເປັນພອນໃຫ້ແກ່ລູກຫລານຂອງທ່ານ.

ຄຳວ່າ ບຸກເບີກ ເປັນຄຳນາມ ແລະ ເປັນຄຳກິລິຍາ. ຕາມຄຳນາມມັນຈະໝາຍເຖິງບຸກຄົນຜູ້ທີ່ເປັນຄົນໜຶ່ງໃນບັນດາກຸ່ມຄົນທຳອິດທີ່ສຳຫລວດ ຫລື ຕັ້ງຖິ່ນຖານໃນອານາເຂດໃໝ່. ຕາມຄຳກິລິຍາ, ມັນຈະໝາຍຄວາມວ່າຈະເປີດ ຫລື ກະກຽມເສັ້ນທາງເພື່ອໃຫ້ຄົນອື່ນຕິດຕາມ.⁷

ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າຄິດກ່ຽວກັບຜູ້ບຸກເບີກ ຜູ້ທີ່ໄດ້ກະກຽມເສັ້ນທາງໃຫ້ຄົນອື່ນ, ທຳອິດຂ້າພະເຈົ້າຄິດເຖິງສາດສະດາໂຈເຊັບ ສະມິດ. ໂຈເຊັບໄດ້ເປັນຜູ້ບຸກເບີກເພາະບາດກ້າວແຫ່ງສັດທາຂອງເພິ່ນໄດ້ນຳເພິ່ນໄປຫາປ່າໄມ້, ບ່ອນທີ່ເພິ່ນໄດ້ຄຸເຂົ່າໃນການອະທິຖານ ແລະ ໄດ້ເປີດເສັ້ນທາງໃຫ້ເຮົາເພື່ອຈະມີຄວາມສົມບູນແຫ່ງພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ. ສັດທາຂອງໂຈເຊັບທີ່ຈະ “ທູນຂໍຈາກພຣະເຈົ້າ”⁸ ໃນເຊົ້າລະດູໃບໄມ້ປົ່ງໃນປີ 1820 ໄດ້ເປີດເສັ້ນທາງສຳລັບການຟື້ນຟູຄວາມສົມບູນແຫ່ງພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ ຊຶ່ງລວມທັງສາດສະດາ ແລະ ອັກຄະສາວົກທີ່ຖືກເອີ້ນໃຫ້ຮັບໃຊ້ຢູ່ເທິງໂລກອີກຄັ້ງ.⁹ ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າໂຈເຊັບ ສະມິດ ເປັນສາດສະດາຂອງພຣະເຈົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າບາດກ້າວທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍສັດທາຂອງເພິ່ນໄດ້ນຳເພິ່ນໄປຄຸເຂົ່າລົງໃນທີ່ປະທັບຂອງພຣະເຈົ້າອົງເປັນພຣະບິດາ ແລະ ພຣະບຸດທີ່ຮັກຂອງພຣະອົງ, ພຣະເຢຊູຄຣິດ.

ບາດກ້າວທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍສັດທາຂອງສາດສະດາໂຈເຊັບ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເພິ່ນສາມາດເປັນເຄື່ອງມືຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໃນການນຳພຣະຄຳພີມໍມອນອອກມາ ຊຶ່ງເປັນປະຈັກພະຍານອີກຢ່າງໜຶ່ງເຖິງພຣະເຢຊູຄຣິດ ແລະ ພຣະຄຸນແຫ່ງການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະອົງ.

ຜ່ານທາງສັດທາ ແລະ ຄວາມມານະອົດທົນຂອງໂຈເຊັບ ສະມິດ ໃນການປະເຊີນໜ້າກັບຄວາມຍາກລຳບາກ ແລະ ການຕໍ່ຕ້ານທີ່ຮ້າຍແຮງ, ເພິ່ນກໍສາມາດເປັນເຄື່ອງມືໃນພຣະຫັດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໃນການສະຖາປະນາສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດອີກຄັ້ງຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.

ລະຫວ່າງກອງປະຊຸມໃຫຍ່ສາມັນເທື່ອແລ້ວນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກ່າວກ່ຽວກັບວ່າ ການຮັບໃຊ້ເຜີຍແຜ່ເຕັມເວລາຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເປັນພອນໃຫ້ແກ່ຂ້າພະເຈົ້າແນວໃດ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບພອນຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສິດສອນກ່ຽວກັບແຜນແຫ່ງຄວາມລອດອັນຮຸ່ງໂລດຂອງພຣະບິດາເທິງສະຫວັນຂອງເຮົາ, ພາບທີ່ມາໃຫ້ເຫັນຄັ້ງທຳອິດຂອງໂຈເຊັບ ສະມິດ, ແລະ ການແປພຣະຄຳພີມໍມອນຂອງເພິ່ນ. ການສິດສອນ ແລະ ຄຳສອນທີ່ຖືກຟື້ນຟູເຫລົ່ານີ້ໄດ້ນຳບາດກ້າວແຫ່ງສັດທາຂອງຂ້າພະເຈົ້າໃນການສິດສອນຜູ້ຄົນທີ່ເຕັມໃຈຈະຮັບຟັງຂ່າວສານແຫ່ງການຟື້ນຟູພຣະກິດຕິຄຸນ.

ຜູ້ສອນສາດສະໜາຂອງເຮົາໃນທຸກວັນນີ້ກໍເປັນຜູ້ບຸກເບີກສະໄໝໃໝ່ ເພາະວ່າເຂົາເຈົ້າແບ່ງປັນຂ່າວສານທີ່ຮຸ່ງໂລດນີ້ກັບຜູ້ຄົນຕະຫລອດທົ່ວໂລກ, ຊຶ່ງເປີດເສັ້ນທາງໃຫ້ລູກໆຂອງພຣະບິດາເທິງສະຫວັນຂອງເຮົາເພື່ອຈະໄດ້ຮູ້ຈັກພຣະອົງ ແລະ ພຣະບຸດຂອງພຣະອົງ, ພຣະເຢຊູຄຣິດ. ການຮັບເອົາພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເປີດເສັ້ນທາງໃຫ້ທຸກຄົນເພື່ອກະກຽມ ແລະ ຮັບເອົາພິທີການ ແລະ ພອນຂອງສາດສະໜາຈັກ ແລະ ພຣະວິຫານ.

ໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ສາມັນເທື່ອແລ້ວນີ້, ປະທານຣະໂຊ ເອັມ ແນວສັນ ໄດ້ຢືນຢັນອີກຄັ້ງວ່າ “ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ຂໍໃຫ້ຊາຍໜຸ່ມທີ່ມີຄ່າຄວນ ແລະ ສາມາດທຸກຄົນ ກຽມພ້ອມ ແລະ ຮັບໃຊ້ເຜີຍແຜ່” ແລະ ວ່າ “ການເຜີຍແຜ່ກໍເປັນໂອກາດທີ່ມີພະລັງຄືກັນ, ແຕ່ເລືອກເຮັດໄດ້” ສຳລັບ “ເອື້ອຍນ້ອງຄົນໜຸ່ມ.”¹⁰

ຊາຍໜຸ່ມ ແລະ ຍິງໜຸ່ມທີ່ຮັກແພງທັງຫລາຍ, ບາດກ້າວແຫ່ງສັດທາຂອງພວກເຈົ້າຈະຊ່ວຍພວກເຈົ້າເຮັດຕາມຄຳເຊື້ອເຊີນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ທີ່ຈະຮັບໃຊ້ເຜີຍແຜ່—ເປັນຜູ້ບຸກເບີກສະໄໝໃໝ່—ໂດຍການເປີດເສັ້ນທາງໃຫ້ແກ່ລູກໆຂອງພຣະເຈົ້າ ໃຫ້ພົບເຫັນ ແລະ ຄົງຢູ່ໃນເສັ້ນທາງແຫ່ງພັນທະສັນຍາ ທີ່ນຳກັບຄືນໄປສູ່ທີ່ປະທັບອັນຮຸ່ງໂລດຂອງພຣະອົງ.

ປະທານແນວສັນກໍໄດ້ເປັນຜູ້ບຸກເບີກໃນສາດສະໜາຈັກ. ໃນຖານະອັກຄະສາວົກ ເພິ່ນໄດ້ເດີນທາງໄປ ແລະ ໄດ້ຈັດຕຽມຫລາຍໆແຜ່ນດິນເພື່ອການສັ່ງສອນພຣະກິດຕິຄຸນ. ບໍ່ດົນຫລັງຈາກເພິ່ນໄດ້ເປັນສາດສະດາ ແລະ ປະທານຂອງສາດສະໜາຈັກ, ເພິ່ນໄດ້ອ້ອນວອນໃຫ້ເຮົາ “ເພີ່ມຄວາມສາມາດທາງວິນຍານ [ຂອງເຮົາ] ເພື່ອຈະໄດ້ຮັບການເປີດເຜີຍ.”¹¹ ເພິ່ນສິດສອນເຮົາຕໍ່ໄປໃຫ້ເພີ່ມຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ແກ່ປະຈັກພະຍານຂອງເຮົາ. ໃນກອງປະຊຸມໃຫ້ຄຳດົນໃຈສຳລັບຜູ້ໃຫຍ່ໜຸ່ມ, ເພິ່ນໄດ້ກ່າວວ່າ:

“ຂ້າພະເຈົ້າຂໍອ້ອນວອນໃຫ້ທ່ານຮັບຜິດຊອບປະຈັກພະຍານຂອງທ່ານ. ພະຍາຍາມທີ່ຈະມີມັນ. ເປັນເຈົ້າຂອງມັນ. ດູແລມັນ. ບຳລຸງລ້ຽງມັນ ເພື່ອວ່າມັນຈະເຕີບໂຕ. …

“[ແລ້ວ] ໃຫ້ເຝົ້າເບິ່ງສິ່ງມະຫັດສະຈັນເກີດຂຶ້ນໃນຊີວິດຂອງທ່ານ.”¹²

ເພິ່ນກຳລັງສິດສອນເຮົາວິທີທີ່ຈະກຸ້ມຕົນເອງຫລາຍຂຶ້ນທາງຝ່າຍວິນຍານ. ເພິ່ນໄດ້ກ່າວວ່າ, “ໃນອະນາຄົດ, ມັນເປັນໄປບໍ່ໄດ້ ທີ່ເຮົາຈະປອດໄພທາງວິນຍານຖ້າປາດສະຈາກການນຳພາ, ການຊີ້ນຳ, ການປອບໂຍນ, ແລະ ອິດທິພົນຂອງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດຢູ່ສະເໝີ.”¹³

ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ປະທານຣະໂຊ ເອັມ ແນວສັນ ເປັນສາດສະດາຂອງພຣະເຈົ້າ ຢູ່ໃນໂລກທຸກວັນນີ້.

ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງເຮົາ, ພຣະເຢຊູຄຣິດ, ເປັນຜູ້ບຸກເບີກທີ່ສຸດຍອດໃນການກະກຽມເສັ້ນທາງ. ແທ້ໆແລ້ວ, ພຣະອົງ ເປັນ “ທາງນັ້ນ”¹⁴ ເພື່ອແຜນແຫ່ງຄວາມລອດຈະບັນລຸຜົນສຳເລັດ ເພື່ອວ່າເຮົາຈະສາມາດກັບໃຈ ແລະ, ຜ່ານທາງສັດທາໃນພຣະອົງ, ກັບຄືນໄປຫາພຣະບິດາເທິງສະຫວັນຂອງເຮົາ.

ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວວ່າ “ເຮົານີ້ແຫລະເປັນທາງນັ້ນ, ເປັນຄວາມຈິງ, ແລະ ເປັນຊີວິດ: ບໍ່ມີຜູ້ໃດມາເຖິງພຣະບິດາໄດ້ນອກຈາກມາທາງເຮົາ.”¹⁵ ພຣະອົງໄດ້ສັນຍາວ່າຈະບໍ່ປະຖິ້ມເຮົາ; ພຣະອົງຈະມາຫາເຮົາໃນການທົດລອງຂອງເຮົາ.¹⁶ ພຣະອົງໄດ້ເຊື້ອເຊີນໃຫ້ເຮົາ “ມາຫາ [ພຣະອົງ] ດ້ວຍຈຸດປະສົງເຕັມທີ່ແຫ່ງໃຈ, ແລະ [ພຣະອົງ] ຈະປິ່ນປົວ [ເຮົາ].”¹⁷

ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ພຣະເຢຊູຄຣິດເປັນພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ແລະ ພຣະຜູ້ໄຖ່ຂອງເຮົາ, ຜູ້ວິງວອນນຳພຣະບິດາແທນເຮົາ. ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນຂອງເຮົາໄດ້ເປີດເສັ້ນທາງໃຫ້ແກ່ເຮົາເພື່ອຈະກັບຄືນໄປຫາພຣະອົງ ໂດຍການຕິດຕາມພຣະບຸດທີ່ຊົງຮັກຂອງພຣະອົງ, ພຣະເຢຊູຄຣິດ, ດ້ວຍສັດທາໃນທຸກບາດກ້າວ.

ພໍ່ຕູ້ແມ່ຕູ້ທວດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ຜູ້ບຸກເບີກຄົນອື່ນໆລຸ້ນທຳອິດ ໄດ້ປະເຊີນໜ້າກັບອຸປະສັກຫລາຍຢ່າງຂະນະທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເດີນທາງມາສູ່ຮ່ອມພູເຊົາເລັກກັບຂະບວນກວຽນ, ລໍ້ລາກ, ແລະ ການຍ່າງມາ. ເຮົາກໍຈະປະເຊີນໜ້າກັບການທ້າທາຍໃນການເດີນທາງສ່ວນຕົວຂອງເຮົາຕະຫລອດຊີວິດຂອງເຮົາຄືກັນ. ເຮົາບໍ່ໄດ້ລາກລໍ້ ຫລື ຂີ່ກວຽນງົວລາກຂ້າມພູສູງຊັນ ແລະ ຜ່ານຫິມະເລິກ; ເຮົາກຳລັງພະຍາຍາມດັ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ພະຍາຍາມເອົາຊະນະການລໍ້ລວງ ແລະ ການທ້າທາຍທາງຝ່າຍວິນຍານຂອງວັນເວລາຂອງເຮົາ. ເຮົາກໍມີເສັ້ນທາງທີ່ຈະຍ່າງໄປ; ເຮົາມີເນີນພູ—ແລະ ບາງເທື່ອກໍເປັນພູເຂົາ—ທີ່ເຮົາຕ້ອງປີນ. ເຖິງແມ່ນວ່າການທົດລອງໃນວັນເວລານີ້ແຕກຕ່າງຈາກການທົດລອງຂອງຜູ້ບຸກເບີກລຸ້ນທຳອິດ, ມັນກໍບໍ່ໄດ້ເປັນການທ້າທາຍທີ່ງ່າຍກວ່າສຳລັບເຮົາ.

ມັນສຳຄັນທີ່ຈະຕິດຕາມສາດສະດາ ແລະ ເດັດດ່ຽວຢູ່ຢ່າງໝັ້ນຄົງໃນເສັ້ນທາງແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງຄວາມຊື່ສັດ, ດັ່ງທີ່ມັນໄດ້ເປັນສຳລັບຜູ້ບຸກເບີກລຸ້ນທຳອິດ.

ຂໍໃຫ້ເຮົາຈົ່ງຕິດຕາມພຣະເຢຊູຄຣິດດ້ວຍສັດທາໃນທຸກບາດກ້າວ. ເຮົາຕ້ອງຮັບໃຊ້ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ຮັບໃຊ້ກັນແລະກັນ. ເຮົາຕ້ອງເພີ່ມຄວາມເຂັ້ມແຂງທາງວິນຍານໃຫ້ຕົວເຮົາເອງ ໂດຍການຮັກສາ ແລະ ໃຫ້ກຽດພັນທະສັນຍາຂອງເຮົາ. ເຮົາຄວນຮູ້ສຶກສະເໝີວ່າມັນເປັນເລື່ອງຂັບຂັນທີ່ເຮົາຈະຮັກສາພຣະບັນຍັດ. ຊາຕານພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ຄຳໝັ້ນສັນຍາ ແລະ ຄວາມຮັກຂອງເຮົາທີ່ມີຕໍ່ພຣະເຈົ້າ ແລະ ອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າອ່ອນແອລົງ. ຂໍຈົ່ງຈື່ຈຳໄວ້ວ່າ ຖ້າຫາກມີຄົນໃດຫລົງທາງໄປ, ເຮົາຈະບໍ່ໄດ້ເປັນຄົນທີ່ເສຍໄປສຳລັບພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງເຮົາ. ດ້ວຍພອນຂອງການກັບໃຈ, ເຮົາສາມາດຫັນໄປຫາພຣະອົງ. ພຣະອົງຈະຊ່ວຍເຮົາຮຽນຮູ້, ເຕີບໂຕ, ແລະ ປ່ຽນແປງ ຂະນະທີ່ເຮົາພະຍາຍາມຍຶດໝັ້ນຢູ່ໃນເສັ້ນທາງແຫ່ງພັນທະສັນຍາ.

ຂໍໃຫ້ເຮົາຈົ່ງຕິດຕາມບາດກ້າວຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ ແລະ, ດ້ວຍສັດທາໃນທຸກບາດກ້າວຂອງເຮົາ, ສຸມໃຈໃສ່ຢູ່ທີ່ພຣະອົງ, ເດັດດ່ຽວຢູ່ຢ່າງໝັ້ນຄົງໃນເສັ້ນທາງແຫ່ງພັນທະສັນຍາຕະຫລອດໄປ, ນີ້ຄືຄຳອະທິຖານທີ່ຖ່ອມຕົນຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.