ການເກັບກ່ຽວທີ່ບໍ່ສົມບູນແບບ

ໂດຍ ແອວເດີ ເວີນ ພີ ສະແຕນຟິວ

ແຫ່ງສາວົກເຈັດສິບ

ຕອນທີ່ເປັນຊາຍໜຸ່ມ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮຽນຮູ້ທີ່ຈະຮັກການປ່ຽນແປງອັນອະລັງການໃນລະດູການຕ່າງໆຂອງປີໃນພາກຕາເວັນຕົກສຽງໃຕ້ຂອງລັດມອນທານາ, ບ່ອນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນ. ລະດູທີ່ຂ້າພະເຈົ້າມັກທີ່ສຸດແມ່ນລະດູໃບໄມ້ຫລົ່ນ—ຊຶ່ງເປັນເວລາຂອງການເກັບກ່ຽວ. ຄອບຄົວຂອງພວກເຮົາໄດ້ຫວັງ ແລະ ອ້ອນວອນອະທິຖານວ່າ ການເຮັດວຽກໜັກເປັນເດືອນໆຂອງພວກເຮົາຈະໄດ້ຮັບຜົນຕອບແທນດ້ວຍການເກັບກ່ຽວທີ່ອຸດົມສົມບູນ. ພໍ່ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າເປັນຫ່ວງກ່ຽວກັບດິນຟ້າອາກາດ, ສຸຂະພາບຂອງສັດ ແລະ ພືດພັນ, ແລະ ຫລາຍໆຢ່າງທີ່ພວກເພິ່ນຄວບຄຸມບໍ່ໄດ້ຫລາຍ.

ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າກໍຮູ້ເຖິງຄວາມຮີບດ່ວນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງຫລາຍຍິ່ງຂຶ້ນ. ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງພວກເຮົາຂຶ້ນຢູ່ກັບການເກັບກ່ຽວ. ພໍ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສອນຂ້າພະເຈົ້າກ່ຽວກັບອຸປະກອນທີ່ພວກເຮົາໃຊ້ເກັບກ່ຽວເຂົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເບິ່ງຂະນະທີ່ເພິ່ນຍ້າຍເຄື່ອງຈັກໄປໃນທົ່ງ, ຕັດເຂົ້າແຖວນ້ອຍໜຶ່ງ, ແລ້ວກວດເບິ່ງທາງຫລັງລົດກ່ຽວເຂົ້າ ເພື່ອໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າ ເມັດເຂົ້າໄດ້ຕົກລົງໄປໃນຖັງຮອງຮັບຫລາຍທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ຈະເປັນໄປໄດ້ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຖືກໂຍນຖິ້ມໄປພ້ອມກັບຂີ້ແກບ. ເພິ່ນໄດ້ເຮັດກິດຈະວັດນີ້ຊໍ້າໆຫລາຍເທື່ອ, ໂດຍທີ່ປັບຄ່າຕັ້ງເຄື່ອງຈັກແຕ່ລະເທື່ອ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ແລ່ນຂ້າງໆ ແລະ ໄດ້ງົມຂີ້ແກບກັບເພິ່ນ ແລະ ທຳທ່າວ່າຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າຂ້າພະເຈົ້າກຳລັງເຮັດຫຍັງ.

ຫລັງຈາກທີ່ເພິ່ນພໍໃຈກັບການຕັ້ງຄ່າຂອງເຄື່ອງຈັກແລ້ວ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບເມັດເຂົ້າບາງສ່ວນປົນຢູ່ໃນຂີ້ແກບຢູ່ເທິງພື້ນດິນ ແລະ ເອົາມັນໄປໃຫ້ພໍ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າເບິ່ງດ້ວຍສາຍຕາທີ່ກັງວົນ. ຂ້າພະເຈົ້າຈະບໍ່ລືມສິ່ງທີ່ພໍ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າເວົ້າກັບຂ້າພະເຈົ້າ: “ມັນດີພໍແລ້ວ ແລະ ດີທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ເຄື່ອງຈັກນີ້ຈະເຮັດໄດ້ແລ້ວ.” ໂດຍບໍ່ຄ່ອຍພໍໃຈກັບຄຳອະທິບາຍຂອງເພິ່ນປານໃດ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄຕ່ຕອງກ່ຽວກັບຄວາມບໍ່ສົມບູນແບບຂອງການເກັບກ່ຽວ.

ຕໍ່ມາບໍ່ດົນ, ເມື່ອອາກາດເລີ່ມໜາວໃນຕອນແລງ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເບິ່ງຫົງ, ຫ່ານ, ແລະ ເປັດເປັນພັນໆໂຕທີ່ກຳລັງຍ້າຍຖິ່ນ ລົງມາຢູ່ທົ່ງ ເພື່ອບຳລຸງລ້ຽງຕົນເອງເພື່ອການເດີນທາງໄກໄປໃຕ້. ພວກມັນໄດ້ກິນເມັດເຂົ້າທີ່ເຫລືອຈາກການເກັບກ່ຽວທີ່ບໍ່ສົມບູນແບບຂອງພວກເຮົາ. ພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ມັນສົມບູນແບບແລ້ວ. ແລະ ແມ່ນແຕ່ເມັດເຂົ້າໜຶ່ງເມັດກໍບໍ່ເສຍໄປ.

ນີ້ມັກຈະເປັນການລໍ້ລວງໜຶ່ງໃນໂລກຂອງພວກເຮົາ ແລະ ແມ່ນແຕ່ພາຍໃນວັດທະນະທຳຂອງສາດສະໜາຈັກໃນການໝົກໝຸ້ນຢູ່ກັບຄວາມສົມບູນແບບ. ສື່ສັງຄົມອອນລາຍ, ຄວາມຄາດຫວັງທີ່ບໍ່ສົມຈິງ, ແລະ ການວິຈານຕົວເອງຂອງເຮົາ ມັກຈະສ້າງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄວາມບໍ່ພໍຢູ່ເລື້ອຍໆ—ວ່າພວກເຮົາບໍ່ດີພໍ ແລະ ຈະບໍ່ມີວັນດີພໍ. ບາງຄົນເຂົ້າໃຈຜິດແມ່ນແຕ່ຄຳເຊີນຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດໃຫ້ “ເຈົ້າທັງຫລາຍຕ້ອງເປັນຄົນດີທີ່ສຸດ.”¹

ໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າ ສົມບູນແບບນິຍົມ ບໍ່ຄືກັນກັບການຖືກເຮັດໃຫ້ເປັນຄົນດີພ້ອມໃນພຣະຄຣິດ.² ສົມບູນແບບນິຍົມ ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີມາດຕະຖານທີ່ເປັນໄປບໍ່ໄດ້, ທີ່ລົງໂທດຕົວເອງ ຊຶ່ງປຽບທຽບຕົວເຮົາໃສ່ກັບຜູ້ອື່ນ. ສິ່ງນີ້ກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມຮູ້ສຶກຜິດ ແລະ ຄວາມວິຕົກກັງວົນ ແລະ ສາມາດເຮັດໃຫ້ເຮົາຢາກຖອນຕົວ ແລະ ແຍກຕົວອອກຈາກຄົນອື່ນ.

ການຖືກເຮັດໃຫ້ເປັນຄົນດີພ້ອມໃນພຣະຄຣິດແມ່ນອີກເລື່ອງໜຶ່ງ. ມັນເປັນຂະບວນການ—ທີ່ໄດ້ຮັບການນຳພາໂດຍພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ—ຂອງການກາຍເປັນເໝືອນດັ່ງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ. ມາດຕະຖານໄດ້ຖືກຕັ້ງຂຶ້ນໂດຍພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ ຜູ້ຊົງເມດຕາ ແລະ ຮູ້ທຸກສິ່ງ ແລະ ໄດ້ຖືກກຳນົດໄວ້ຢ່າງຊັດເຈນໃນພັນທະສັນຍາຕ່າງໆທີ່ພວກເຮົາໄດ້ຮັບເຊີນໃຫ້ຍອມຮັບເອົາ. ມັນຊ່ວຍບັນເທົາພາລະແຫ່ງຄວາມຮູ້ສຶກຜິດ ແລະ ຄວາມບໍ່ພໍ, ໂດຍເນັ້ນໃສ່ສະເໝີ ເຖິງຜູ້ທີ່ເຮົາເປັນໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະເຈົ້າ. ຂະນະທີ່ຂະບວນການນີ້ຍົກເຮົາຂຶ້ນ ແລະ ຜັກດັນໃຫ້ເຮົາກາຍເປັນຄົນທີ່ດີກວ່າເກົ່າ, ເຮົາໄດ້ຖືກວັດແທກໂດຍການອຸທິດສ່ວນຕົວຂອງເຮົາແກ່ພຣະເຈົ້າ ທີ່ເຮົາສະແດງໃຫ້ປະຈັກໃນຄວາມພະຍາຍາມຂອງເຮົາທີ່ຈະຕິດຕາມພຣະອົງໃນສັດທາ. ເມື່ອເຮົາຍອມຮັບຄຳເຊີນຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດໃຫ້ເຂົ້າມາຫາພຣະອົງ, ເຮົາຈະຮູ້ຈັກໃນໄວໆວ່າ ການເຮັດໃຫ້ດີທີ່ສຸດຂອງເຮົານັ້ນດີພໍ ແລະ ວ່າພຣະຄຸນຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດທີ່ມີຄວາມຮັກ ຈະຕື່ມໃສ່ສ່ວນທີ່ເຫລືອໃນວິທີທີ່ເຮົາບໍ່ສາມາດຈິນຕະນາການໄດ້.

ເຮົາສາມາດເຫັນຫລັກທຳນີ້ມີຜົນ ເມື່ອພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດລ້ຽງອາຫານຄົນຫ້າພັນຄົນ.

“ພຣະເຢຊູຫລຽວໄປເຫັນປະຊາຊົນໝູ່ໃຫຍ່ກຳລັງມາຫາພຣະອົງ, ພຣະອົງເວົ້າຕໍ່ຟີລິບວ່າ, ພວກເຮົາຈະຊື້ອາຫານຢູ່ໃສໃຫ້ຄົນເຫລົ່ານີ້ກິນ? …

“ຟີລິບຕອບພຣະອົງວ່າ, ແມ່ນແຕ່ເງິນສອງຮ້ອຍຫລຽນ ຊື້ອາຫານໃຫ້ຄົນເຫລົ່ານີ້ກິນຜູ້ລະໜ້ອຍກໍຍັງບໍ່ພໍ.

“ສາວົກຄົນໜຶ່ງຊື່ວ່າ ອັນເດອາ ຜູ້ທີ່ເປັນນ້ອງຊາຍຂອງຊີໂມນເປໂຕເວົ້າວ່າ,

“ຢູ່ທີ່ນີ້ມີເດັກນ້ອຍຄົນໜຶ່ງ ທີ່ມີເຂົ້າຈີ່ຫ້າກ້ອນເຮັດດ້ວຍແປ້ງເຂົ້າຝ້າງ ແລະ ປາສອງໂຕ, ແຕ່ຈະບໍ່ພໍສຳລັບຄົນເຫລົ່ານີ້ທັງໝົດດອກ.”³

ທ່ານເຄີຍສົງໄສບໍວ່າ ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດໜ້າຈະຮູ້ສຶກແນວໃດກ່ຽວກັບເດັກຊາຍຜູ້ນີ້, ຜູ້ທີ່ມີສັດທາຂອງເດັກນ້ອຍ ຊຶ່ງໄດ້ຖວາຍສິ່ງທີ່ລາວຮູ້ວ່າມັນບໍ່ພໍຢ່າງໜັກ ເມື່ອປະເຊີນກັບສະຖານະການໃນຕອນນັ້ນ?

“ພຣະເຢຊູຊົງຈັບເອົາເຂົ້າຈີ່ຂຶ້ນມາ ເມື່ອໂມທະນາຂອບພຣະຄຸນພຣະເຈົ້າແລ້ວ ຈຶ່ງໃຫ້ສາວົກແຈກຢາຍແກ່ຄົນທີ່ນັ່ງໃນທີ່ນັ້ນ ສ່ວນປາ ພຣະອົງໄດ້ເຮັດຢ່າງດຽວກັນ ໄດ້ແຈກຕາມທີ່ພວກເຂົາຕ້ອງການ.

“ເມື່ອທຸກຄົນກິນອີ່ມແລ້ວ ພຣະອົງໄດ້ບອກພວກສາວົກຂອງພຣະອົງວ່າ, ຈົ່ງເກັບເອົາຈຳນວນທີ່ເຫລືອນັ້ນ ຢ່າໃຫ້ມີອັນໃດເສຍໄປ.”⁴

ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຄື່ອງຖວາຍທີ່ຕໍ່າຕ້ອຍສົມບູນແບບ.

ຫລັງຈາກປະສົບການນີ້ບໍ່ດົນ, ພຣະເຢຊູໄດ້ສົ່ງບັນດາສາວົກຂອງພຣະອົງຂຶ້ນເຮືອ. ໃນບໍ່ຊ້າ ພວກເພິ່ນໄດ້ພົບຕົນເອງຢູ່ໃນທະເລທີ່ມີພະຍຸແຮງໃນຕອນກາງຄືນ. ພວກເພິ່ນເລີ່ມຢ້ານເມື່ອພວກເພິ່ນເຫັນຮູບຮ່າງຄືຜີກຳລັງຍ່າງມາຫາພວກເພິ່ນເທິງນໍ້າ.

“ແຕ່ພຣະເຢຊູກ່າວໂດຍທັນທີ ຈົ່ງດີໃຈເຖີດ ແມ່ນເຮົາເອງຢ່າສູ່ຢ້ານ.

“ແລ້ວເປໂຕກໍເວົ້າຂຶ້ນວ່າ, ພຣະອົງເຈົ້າເອີຍ, ຖ້າແມ່ນທ່ານແທ້ ໂຜດສັ່ງໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຍ່າງເທິງໜ້ານໍ້າໄປຫາທ່ານແດ່ທ້ອນ.

“ພຣະເຢຊູຕອບວ່າ, ມາແມ. ດັ່ງນັ້ນ ເປໂຕຈຶ່ງອອກຈາກເຮືອຍ່າງເທິງໜ້ານໍ້າໄປຫາພຣະເຢຊູ.

“ແຕ່ເມື່ອເປໂຕເຫັນລົມພັດມາແຮງກໍຢ້ານ ແລະ ກຳລັງຈະຈົມລົງ ລາວຈຶ່ງຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ, ພຣະອົງເຈົ້າເອີຍ ຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍແດ່ທ້ອນ.

“ໃນທັນໃດນັ້ນ ພຣະເຢຊູກໍເດ່ມືອອກໄປຈັບລາວໄວ້ ແລ້ວກ່າວວ່າ, ໂອ້ ຜູ້ມີຄວາມເຊື່ອໜ້ອຍເອີຍ ເປັນຫຍັງຈຶ່ງສົງໄສ?”⁵

ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທັງຫລາຍ, ນັ້ນບໍ່ໜ້າຈະແມ່ນຈຸດຈົບຂອງບົດສົນທະນາ. ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າ ຂະນະທີ່ເປໂຕ ແລະ ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຍ່າງເກາະແຂນກັບຄືນໄປເຮືອນັ້ນ, ເປໂຕກໍປຽກໂຊກ ແລະ ບາງທີອາດຈະຮູ້ສຶກໂງ່ເຂົາຫລາຍ, ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດອາດເວົ້າບາງຢ່າງເຊັ່ນນີ້: “ໂອ, ເປໂຕເອີຍ, ຢ່າສູ່ຢ້ານ ແລະ ຢ່າສູ່ກັງວົນ. ຖ້າເຈົ້າສາມາດເຫັນຕົວເຈົ້າເອງດັ່ງທີ່ເຮົາເຫັນເຈົ້າ, ຄວາມສົງໄສຂອງເຈົ້າກໍຈະຈາງຫາຍໄປ ແລະ ສັດທາຂອງເຈົ້າກໍຈະເພີ່ມຂຶ້ນ. ເຮົາຮັກເຈົ້າ, ເປໂຕເອີຍ, ເຈົ້າໄດ້ອອກມາຈາກເຮືອ. ເຄື່ອງຖວາຍຂອງເຈົ້າເປັນທີ່ຍອມຮັບ, ແລະ ເຖິງແມ່ນວ່າເຈົ້າເສຍຫລັກ, ເຮົາກໍຈະຢູ່ທີ່ນັ້ນສະເໝີເພື່ອຍົກເຈົ້າຂຶ້ນຈາກຄວາມເລິກ, ແລະ ເຄື່ອງຖວາຍຂອງເຈົ້າກໍຈະຖືກເຮັດໃຫ້ສົມບູນແບບ.”

ແອວເດີ ດີເດີ ແອັຟ ອຸກດອບ ໄດ້ສິດສອນວ່າ:

“ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າ ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດພຣະເຢຊູຄຣິດຈະຢາກໃຫ້ທ່ານເຫັນ, ຮູ້ສຶກ, ແລະ ຮູ້ວ່າ ພຣະອົງເປັນຄວາມເຂັ້ມແຂງຂອງທ່ານ. ດ້ວຍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຈາກພຣະອົງ, ມັນບໍ່ມີຂອບເຂດໃນສິ່ງທີ່ທ່ານສາມາດເຮັດໄດ້. ວ່າສັກກະຍະພາບຂອງທ່ານບໍ່ມີຂອບເຂດ. ພຣະອົງຈະຢາກໃຫ້ທ່ານເຫັນຕົວເອງໃນທາງທີ່ພຣະອົງເຫັນທ່ານ. ແລະ ນັ້ນແຕກຕ່າງຫລາຍຈາກວິທີທີ່ໂລກເຫັນທ່ານ. …

“ພຣະອົງໄດ້ປະທານພະລັງໃຫ້ແກ່ຄົນອ່ອນເພຍ; ແລະ ແກ່ຜູ້ທີ່ບໍ່ມີກຳລັງ, ພຣະອົງຈະເພີ່ມຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້.”⁶

ເຮົາຕ້ອງຈື່ໄວ້ວ່າ ບໍ່ວ່າເຄື່ອງຖວາຍຂອງເຮົາທີ່ດີທີ່ສຸດ ແຕ່ບໍ່ສົມບູນແບບ ຈະເປັນຫຍັງກໍຕາມ, ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດສາມາດເຮັດໃຫ້ມັນສົມບູນແບບໄດ້. ບໍ່ວ່າຄວາມພະຍາຍາມຂອງເຮົາຈະເບິ່ງຄືວ່າເລັກນ້ອຍພຽງໃດກໍຕາມ, ເຮົາຕ້ອງບໍ່ມີວັນປະໝາດອຳນາດຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ. ຖ້ອຍຄຳທີ່ລຽບງ່າຍຂອງຄວາມເມດຕາ, ການຢ້ຽມຢາມທີ່ສັ້ນໆ ແຕ່ຈິງໃຈ, ຫລື ບົດຮຽນຊັ້ນປະຖົມໄວທີ່ສິດສອນດ້ວຍຄວາມຮັກ ສາມາດໃຫ້ການປອບໂຍນ, ເຮັດໃຫ້ໃຈອ່ອນລົງ, ແລະ ປ່ຽນຊີວິດນິລັນດອນໄດ້ ດ້ວຍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຈາກພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ. ຄວາມພະຍາຍາມທີ່ຊຸ້ມຊ້າມຂອງເຮົາ ສາມາດນຳໄປສູ່ການອັດສະຈັນ, ແລະ ໃນຂະບວນການນີ້, ເຮົາຈະສາມາດເຂົ້າຮ່ວມໃນການເກັບກ່ຽວທີ່ສົມບູນແບບໄດ້.

ເຮົາມັກຈະຕົກຢູ່ໃນສະຖານະການທີ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາຢືດຂີດຈຳກັດເລື້ອຍໆ. ເຮົາອາດຮູ້ສຶກບໍ່ມີກະຈິດກະໃຈສົມກັບງານ. ເຮົາອາດເບິ່ງຜູ້ທີ່ເຮົາຮັບໃຊ້ນຳກັນ ແລະ ຮູ້ສຶກວ່າ ເຮົາຈະບໍ່ມີວັນທຽບເທົ່າເຂົາ. ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທັງຫລາຍ, ຖ້າທ່ານຮູ້ສຶກເຊັ່ນນີ້, ຂໍໃຫ້ເບິ່ງຊາຍ ແລະ ຍິງທີ່ພິເສດທີ່ນັ່ງຢູ່ທາງຫລັງຂ້າພະເຈົ້າ ຜູ້ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຮັບໃຊ້ນຳ.

ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມເຈັບປວດຂອງທ່ານ.

ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າ ສົມບູນແບບນິຍົມບໍ່ຄືກັນກັບການຖືກເຮັດໃຫ້ເປັນຄົນດີພ້ອມໃນພຣະຄຣິດສັນໃດ, ການປຽບທຽບຕົວເອງກໍບໍ່ແມ່ນການເອົາແບບຢ່າງສັນນັ້ນ. ເມື່ອເຮົາປຽບທຽບຕົວເອງກັບຄົນອື່ນ, ມັນຈະມີຜົນໄດ້ຮັບແຕ່ສອງຢ່າງເທົ່ານັ້ນ. ເຮົາຈະເຫັນຕົວເອງດີກວ່າຄົນອື່ນ ແລະ ເລີ່ມຕັດສິນ ແລະ ວິພາກວິຈານພວກເຂົາ, ຫລື ເຮົາຈະເຫັນຕົວເອງດ້ອຍກວ່າຄົນອື່ນ ແລະ ເລີ່ມກັງວົນ, ວິຈານຕົວເອງ, ແລະ ທໍ້ໃຈ. ການປຽບທຽບຕົວເອງກັບຄົນອື່ນ ບໍ່ຄ່ອຍເກີດຜົນ, ບໍ່ຍົກລະດັບຈິດໃຈ, ແລະ ບາງເທື່ອກໍໜ້າຫົດຫູ່ໃຈແທ້ໆ. ແທ້ຈິງແລ້ວ, ການປຽບທຽບເຫລົ່ານີ້ສາມາດເປັນການທຳລາຍທາງຈິດວິນຍານ, ໂດຍຂັດຂວາງບໍ່ໃຫ້ເຮົາຮັບການຊ່ວຍເຫລືອທາງວິນຍານທີ່ເຮົາຕ້ອງການ. ກົງກັນຂ້າມ, ການເອົາແບບຢ່າງຜູ້ທີ່ເຮົາເຄົາລົບ ຜູ້ທີ່ສະແດງຄຸນລັກສະນະທີ່ເປັນເໝືອນດັ່ງພຣະຄຣິດ ສາມາດເປັນການຊີ້ນຳ ແລະ ຍົກລະດັບຈິດໃຈ ແລະ ສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາກາຍເປັນສານຸສິດທີ່ດີກວ່າເກົ່າຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້.

ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດໄດ້ມອບແບບຢ່າງໃຫ້ເຮົາເຮັດຕາມ ຂະນະທີ່ພຣະອົງເອົາແບບຢ່າງພຣະບິດາ. ພຣະອົງໄດ້ສັ່ງສອນຟີລິບ ສານຸສິດຂອງພຣະອົງວ່າ: “ຟີລິບເອີຍ ເຮົາໄດ້ຢູ່ກັບພວກເຈົ້າຕັ້ງດົນນານ ແລະ ເຈົ້າຍັງບໍ່ຮູ້ຈັກເຮົາບໍ? ຜູ້ທີ່ໄດ້ເຫັນເຮົາ ກໍໄດ້ເຫັນພຣະບິດາ ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງເວົ້າວ່າ, ໂຜດໃຫ້ພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນພຣະບິດາແດ່ທ້ອນ?”⁷

ແລ້ວພຣະອົງກໍໄດ້ສິດສອນວ່າ, “ເຮົາບອກພວກເຈົ້າຕາມຄວາມຈິງວ່າ, ພວກທີ່ເຊື່ອໃນເຮົາ ກໍຈະເຮັດກິດຈະການທີ່ເຮົາເຮັດຢູ່ນັ້ນເໝືອນກັນ.”⁸

ບໍ່ວ່າຄວາມພະຍາຍາມຂອງເຮົາຈະເບິ່ງຄືວ່າເລັກນ້ອຍພຽງໃດກໍຕາມ, ຖ້າເຮົາຈິງໃຈ, ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຈະໃຊ້ເຮົາໃຫ້ເຮັດວຽກງານຂອງພຣະອົງໃຫ້ສຳເລັດ. ຖ້າເຮົາພຽງແຕ່ເຮັດສຸດຄວາມສາມາດ ແລະ ໄວ້ວາງໃຈໃຫ້ພຣະອົງຕື່ມສ່ວນຕ່າງໆ, ເຮົາຈະສາມາດກາຍເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງການອັດສະຈັນຕ່າງໆທີ່ຢູ່ອ້ອມຕົວເຮົາ.

ແອວເດີ ແດວ ຈີ ເຣັນລັນ ໄດ້ກ່າວວ່າ, “ທ່ານບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງດີພ້ອມ, ແຕ່ພວກເຮົາຕ້ອງການທ່ານ, ເພາະທຸກຄົນທີ່ຕັ້ງໃຈສາມາດເຮັດບາງສິ່ງໄດ້.”⁹

ແລະ ປະທານຣະໂຊ ເອັມ ແນວສັນ ສິດສອນພວກເຮົາວ່າ, “ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າມັກຄວາມພະຍາຍາມ.”¹⁰

ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຢືນກຽມພ້ອມທີ່ຈະຮັບເອົາເຄື່ອງຖວາຍທີ່ຕໍ່າຕ້ອຍຂອງເຮົາ ແລະ ເຮັດໃຫ້ມັນສົມບູນແບບຜ່ານທາງພຣະຄຸນຂອງພຣະອົງ. ກັບພຣະຄຣິດແລ້ວ, ບໍ່ມີການເກັບກ່ຽວທີ່ບໍ່ສົມບູນແບບ. ເຮົາຕ້ອງມີຄວາມກ້າຫານທີ່ຈະເຊື່ອວ່າ ພຣະຄຸນຂອງພຣະອົງແມ່ນສຳລັບເຮົາ—ວ່າພຣະອົງຈະຊ່ວຍເຮົາ, ຊ່ວຍກູ້ເຮົາຈາກຄວາມເລິກເມື່ອເຮົາເສຍຫລັກ, ແລະ ເຮັດໃຫ້ຄວາມພະຍາຍາມທີ່ບໍ່ສົມບູນແບບຂອງເຮົາສົມບູນແບບ.

ໃນຄຳອຸປະມາເລື່ອງຜູ້ຫວ່ານ, ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດພັນລະນາເຖິງເມັດພືດທີ່ຖືກປູກໃນດິນດີ. ບາງເມັດເກີດຜົນໄດ້ຮ້ອຍເທົ່າ, ບາງເມັດໄດ້ຫົກສິບເທົ່າ, ແລະ ເມັດອື່ນໆສາມສິບເທົ່າ. ທັງໝົດແມ່ນສ່ວນໜຶ່ງຂອງການເກັບກ່ຽວທີ່ສົມບູນແບບຂອງພຣະອົງ.¹¹

ສາດສະດາໂມໂຣໄນໄດ້ເຊື້ອເຊີນທຸກຄົນວ່າ “ແທ້ຈິງແລ້ວ, ຈົ່ງມາຫາພຣະຄຣິດ, ແລະ ຖືກເຮັດໃຫ້ເປັນຄົນດີພ້ອມໃນພຣະອົງ, ແລະ ປະຕິເສດຕົນຈາກຄວາມບໍ່ເປັນເໝືອນດັ່ງພຣະເຈົ້າທຸກຢ່າງ; ແລະ ຖ້າຫາກທ່ານປະຕິເສດຕົນຈາກຄວາມບໍ່ເປັນເໝືອນດັ່ງພຣະເຈົ້າທຸກຢ່າງ, ແລະ ຮັກພຣະເຈົ້າດ້ວຍສຸດພະລັງ, ຄວາມນຶກຄິດ, ແລະ ກຳລັງຂອງທ່ານ, ເມື່ອນັ້ນພຣະຄຸນຂອງພຣະອົງຈຶ່ງພຽງພໍສຳລັບທ່ານ, ເພື່ອໂດຍພຣະຄຸນຂອງພຣະອົງ, ທ່ານຈະດີພ້ອມໃນພຣະຄຣິດ.”¹²

ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທັງຫລາຍ, ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານເຖິງພຣະຄຣິດ, ຜູ້ຊົງມີອຳນາດໃນການເຮັດໃຫ້ແມ່ນແຕ່ເຄື່ອງຖວາຍທີ່ຕໍ່າຕ້ອຍທີ່ສຸດສົມບູນແບບ. ຂໍໃຫ້ເຮົາເຮັດສຸດຄວາມສາມາດ, ນຳສິ່ງທີ່ເຮົາສາມາດເອົາມາໄດ້, ແລະ, ດ້ວຍສັດທາ, ເອົາເຄື່ອງຖວາຍທີ່ບໍ່ສົມບູນແບບຂອງເຮົາມາວາງໄວ້ຢູ່ທີ່ພຣະບາດຂອງພຣະອົງ. ໃນພຣະນາມຂອງພຣະອົງຜູ້ຊົງເປັນພຣະອາຈານແຫ່ງການເກັບກ່ຽວທີ່ສົມບູນແບບ, ແມ່ນແຕ່ພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.