Wees een voorbeeld voor de gelovigen
De kleine en eenvoudige dingen die je vandaag doet, zullen in de toekomst resulteren in grote en prachtige zegeningen.
Ik ben blij dat ik hier vanavond ben. Jullie goedheid stemt mij deemoedig. Jullie zien er inspirerend en prachtig uit. Ik hoop dat mijn moeder of zuster Dalton een handtekening willen zetten voor mijn waarde kennis, ervaring 4, omdat deze toespraak zeker voldoet aan de vereiste om een toespraak van vijf minuten over een evangelieonderwerp te houden. (Zie Persoonlijke vooruitgang [boekje, 2001], p. 35.)
Ik hou van de jongevrouwen, ik hou van mijn jongevrouwen, en ik hou van het jongevrouwenprogramma. Als jong meisje waren het programma en de wekelijkse activiteitenavond een belangrijk onderdeel van mijn leven. Ik hield van mijn vriendinnen, de lessen die we kregen, de jeugdconferenties en de kampen. Mijn leidsters hadden me lief en onderwezen me in de waarheden van het evangelie. Zij waren als een tweede getuige van de evangeliebeginselen die mijn ouders mij hadden bijgebracht. Mijn ouders, mijn bisschop en mijn dierbare jongevrouwenleidsters waren ‘een voorbeeld voor de gelovigen in woord, in wandel, in liefde, in geloof en in reinheid’ (1 Timoteüs 4:12). Ik volgde gewillig hun voorbeeld omdat ik op ze wilde lijken.
Als ik terugdenk aan mijn jongevrouwentijd, besef ik nu dat ik toen niet goed heb begrepen wat er in mijn leven gebeurde. Ik besefte niet dat mijn deelname toen aan alle activiteiten van de kerk me hielp om een levenslang patroon van toewijding aan de leringen van Jezus Christus te ontwikkelen. Ik begreep toen niet dat ik werd voorbereid op mijn toekomstige leven als persoon, vrouw, moeder en leidster. Ik begreep toen niet dat ik, door ervoor te kiezen het goede te doen, tegelijkertijd mijn doopverbonden eerde, geloof oefende, mijn deugd vergrootte en mij op de tempel voorbereidde. Dat zag ik allemaal nog niet in, maar door die stapjes — de een na de andere — werd ik een gelovige, ja, een ‘voorbeeld voor de gelovigen’.
Hoewel we het programma Persoonlijke vooruitgang nog niet hadden, hadden we een soortgelijk programma. We hadden mogelijkheden om te leren, te oefenen en verslag uit te brengen van hoe goed we de evangeliebeginselen naleefden. Onlangs had ik de kans om over mijn ervaringen van toen na te denken toen mijn vriendin en voorbeeld, zuster Kathy Andersen, mij haar Handboek bijenkorfmeisjes liet zien. Ik wil graag enkele punten uit het versleten boekje van zuster Andersen bespreken.
Op het gebied van ‘de waarheid liefhebben’ moest je:
‘1. Wees beleefd en werk mee in de klas.
‘2. Eerlijk zijn in alles wat je doet. Het is belangrijk om op school kennis op te doen, maar het is ook belangrijk om eerlijk en integer te zijn en niet te bedriegen. Als je ‘een voldoende haalt’ op school, maar op het gebied van karakter ‘een onvoldoende’ omdat je oneerlijk bent, dan heb je de betekenis van waarheid niet goed begrepen.
‘3. Deze maand niet roddelen en niet naar roddelpraatjes luisteren. Probeer daar een levenslange gewoonte van te maken.
‘4. Op de goede eigenschappen van familieleden en vriendinnen letten en ze oprecht vertellen wat je waarneemt. Dan zullen ze je aardiger vinden. Denk er echter aan: geen “strooplikkerij of vleierij.”’ (Beehive Girl’s Handbook [1967– 1968], p. 59).
Hoewel dit wellicht wat ouderwets klinkt, is het wel waar. ‘Gelovige’ jongevrouwen moeten bidden, vriendelijk praten en oprecht zijn. Dat lijken misschien wel kleine en eenvoudige dingen, maar de profeet Alma uit het Boek van Mormon heeft gezegd: ‘Nu denkt gij misschien dat dit dwaasheid van mij is; maar zie, ik zeg u dat door kleine en eenvoudige dingen grote dingen worden teweeggebracht; en in vele gevallen worden de wijzen door kleine middelen beschaamd’ (Alma 37:6).
Onlangs heb ik gewerkt aan het volgen van levende profeten door me met de nieuwe JV-waarde deugd in mijn Persoonlijke vooruitgang bezig te houden. Dat lijken misschien wel kleine en eenvoudige dingen, maar ik kan wel getuigen dat ervaring nr. 3 al grote uitwerking op mijn leven heeft. Voor die ervaring dien je Alma 5 te bestuderen; waarna je noteert wat je wilt doen om je op de tempel voor te bereiden en de zegeningen te ontvangen die onze hemelse Vader heeft beloofd. (Zie Persoonlijke vooruitgang jonge vrouwen [bijlage, 2009], p. 3.)
Toen ik de woorden van Alma bestudeerde, voelde ik me nederig door de vele dingen die ik moest doen om tot de kudde van de goede herder te behoren. De lijst die ik in mijn dagboek heb genoteerd omvat:
‘Ik moet geestelijk uit God geboren worden en zijn beeld in mijn gelaat ontvangen [zie vs. 14].
‘Ik moet geloof oefenen in de verlossing door Hem die mij heeft geschapen [zie vs. 15].
‘Ik moet weggaan uit het midden der goddelozen en mij afzonderen [zie vs. 57].
‘Ik moet van hoogmoed worden ontdaan, ootmoedig zijn en schuldeloos voor God wandelen [zie vss. 27–28].
‘Ik moet kiezen voor verandering, bekering en aanvaarding van de uitnodiging van de Heer om tot Hem te komen en te nemen van de vrucht van de boom des levens [zie vs. 34].’
In mijn dagboek beloofde ik wat ik zou doen. Toegegeven, een paar weerspiegelen mijn eigen uitdagingen:
‘De Schriften bestuderen en de leringen beter toepassen.
‘Positief zijn. Niet klagen.
‘Respect tonen en anderen niet bespotten.
‘Dankbaarheid tonen, vooral voor hen die ons het meest nabij zijn.
‘Ordelijker zijn om de geest thuis en in mijn leven uit te nodigen.
‘Me bekeren, nederiger zijn en de geestelijke gesteldheid van mijn hart overwegen.
‘De woorden van Alma voor mij vertalend: Ik zal veranderen. Ik zal ervoor kiezen om “een voorbeeld voor de gelovigen te zijn”.’
Omdat ik heb deelgenomen aan deze ‘kleine en eenvoudige’ activiteit in mijn Persoonlijke vooruitgang, zijn mijn getuigenis van de profeten en mijn toewijding om Jezus Christus te volgen toegenomen. Door dit doel te bereiken ben ik ontvankelijker voor de Geest geworden wanneer ik naar de kerk en de tempel ga. Iedere keer dat ik de woorden in mijn dagboek lees, voel ik de Geest en herinner ik mij wat ik voelde toen ik aan de keukentafel aan deze ervaring werkte. Alma 5 is nu een van mijn lievelingshoofdstukken. Ik heb echt veel zegeningen ontvangen toen ik deze ervaring in Persoonlijke vooruitgang deed.
Ik heb zuster Andersen en haar Handboek bijenkorfmeisjes al genoemd. Ze is de echtgenote van ouderling Neil L. Andersen van het Presidium der Zeventig, ze is moeder en grootmoeder. Wat ik zo mooi aan haar vind is dat ze, hoewel ze heel vaak verhuisd is, altijd wist waar ze haar Handboek bijenkorfmeisjes en haar prestatiesjerp lagen. Samen met haar man heeft ze het evangelie overal ter wereld verkondigd. Als getrouw lid van de kerk is ze een voorbeeld van vrouwelijkheid en goedheid.
Als elfjarig meisje kon zuster Andersen niet wachten om naar de jongevrouwen te gaan. Op haar verjaardag kreeg ze eindelijk het Handboek bijenkorfmeisjes. Zuster Andersen legt uit:
‘In het begin van het boek staat: “Als bijenkorfmeisje, en voor de rest van je leven, moet je hoge doelen stellen.” (Beehive Girls Handbook, p. 12.) Ik wist dat dit een groot avontuur voor me zou worden. Ik nam het boek mee naar huis en las het meteen helemaal door om te zien wat voor doelen ik de komende twee jaar moest bereiken.
‘Ik ontdekte dat ik uit tachtig verschillende doelen kon kiezen. In mijn enthousiasme besloot ik dat als ik goed mijn best zou doen, ik al die doelen in mijn boek kon bereiken — op één na: naar de tempel gaan en me voor de doden laten dopen (Beehive Girls Handbook, p. 140). Ik [kon] me niet voor de doden laten dopen omdat er geen tempel in Florida [was].’
Zuster Andersen besloot met haar vader te praten. Ze schrijft verder:
‘Mijn vader aarzelde heel even. We hadden geen familie in het westen en geen andere reden om naar Utah te reizen. Bedachtzaam zei hij: ‘Kathy, als jij al die andere doelen in je bijenkorfboek bereikt, zullen wij samen met jou de vierduizend kilometer naar Salt Lake City reizen zodat jij je voor de doden kunt laten dopen om je laatste doel te bereiken.’
‘Ik werkte twee jaar lang hard aan mijn doelen en bereikte ze alle 79. Mijn vader spaarde die twee jaar genoeg geld om de reis naar de tempel te maken. Mijn vader hield zich aan zijn belofte.
‘Vliegen was in die tijd te duur voor ons gezin, dus reden we met de auto de achtduizend kilometer naar Salt Lake City en terug zodat ik mijn laatste doel kon bereiken. Wat voelde ik me blij toen ik in de Salt Laketempel was en plaatsvervangend door mijn vader werd gedoopt! Dat was een ervaring die ik nooit zal vergeten.
‘Ik ben mijn moeder en vader eeuwig dankbaar dat zij bereid waren om de tempel een belangrijk deel van mijn leven te maken. (…) Ze begrepen heel goed dat mijn geloof versterkt zou worden als ik aan mijn jongevrouwendoelen zou werken. Het geloof en het offer van mijn ouders om de lange reis naar Salt Lake City te maken, heeft veel invloed op mij en de volgende generaties gehad.’ (‘I Can Complete All of the Goals—Except One’, ongepubliceerd manuscript.)
Als jong meisje heeft zuster Andersen ernaar gestreefd om de kleine en eenvoudige dingen te doen waardoor ze een voorbeeldige jongevrouw kon worden — ‘een voorbeeld voor de gelovigen’ — en dat is ze ook geworden. Jullie hebben allemaal soortgelijke mogelijkheden. De kleine en eenvoudige dingen die je vandaag doet, zullen in de toekomst resulteren in grote en prachtige zegeningen. Als je iedere dag ‘een voorbeeld voor de gelovigen’ bent, zul je gelukkig zijn en meer zelfvertrouwen hebben. Je getuigenis zal worden versterkt en je zal je doopverbonden naleven en je voorbereiden op de zegeningen van de tempel, zodat je uiteindelijk naar je hemelse Vader kunt terugkeren.
Mogen wij er allemaal naar streven om ‘een voorbeeld voor de gelovigen’ te zijn. Mogen we het evangelie van Jezus Christus naleven en alles doen wat er van ons verwacht wordt. En mogen we deze dingen in geloof doen, in geen enkel opzicht twijfelende, met een rein en deugdzaam hart, is mijn nederige gebed in de naam van Jezus Christus. Amen.