Matthew O. Richardson
Tweede raadgever in het algemeen zondagsschoolpresidium
Matthew Ottesen Richardson was nooit van plan om onderwijskundige te worden. Uiteraard was hij verbaasd toen hij besefte dat de Heer hem voorbereidde op een leven in het onderwijs.
‘Ik heb geleerd dat ik mezelf voor mijn eigen bestwil moet laten vormen’, zegt hij. ‘Onze Vader in de hemel heeft beter zicht op alles, waaronder de persoonlijke details van mijn leven.’
Toen broeder Richardson in 1982 van zijn zending in Kopenhagen (Denemarken) thuiskwam, ging hij Deense les geven op het opleidingscentrum voor zendelingen om te betalen voor zijn studie aan de Brigham Young University. In juli 1983 trouwde hij met Lisa Jeanne Jackson in de Salt Laketempel. Vlak daarna moedigden enkele vrienden hem aan om seminarieles te geven.
‘We dachten dat ik een jaar of zo les zou geven om daarna wat anders te doen. ‘Een jaar werd zeven jaar, en ik ben nog steeds niet van het lesgeven af’, zegt hij. ‘Ik ben er volledig door verrast.’
Hij haalde zijn bachelor in communicatie en zijn master en een doctoraat in educatief leiderschap aan de BUY. Broeder Richardson dacht dat hij zijn levensroeping als fulltime seminarieleerkracht had gevonden, maar hij heeft hetzelfde enthousiasme als hoogleraar kerkgeschiedenis en -leer aan de BYU getoond, waar hij vier jaar als decaan godsdienstonderwijs heeft gewerkt. Zijn jaren in het onderwijs geven hem ervaring in zijn nieuwe roeping als student en docent.
Broeder Richardson, zoon van Edward Milton en Andrea Lovina Ottesen Richardson, is op 12 december 1960 in Salt Lake City (Utah) geboren. Hij is werkzaam geweest als jongemannenpresident, in quorumpresidiums ouderlingen, als zondagsschoolleerkracht, bisschop en als lid van het comité leerplannen voor de jongemannen/jongevrouwen. Hij en zijn gezin wonen in Orem (Utah).
Toen hij geroepen werd, vroeg de jongste van zijn vier kinderen: ‘Zou papa nog wel tijd hebben om met ons te spelen?’ Broeder Richardson, een toegewijd vader, echtgenoot en leerkracht, beloofde dat hij nog steeds tijd zou hebben om met ze te spelen.