Ang Pagpanikas o Dili Pagpanikas
Dili ako makahinumdom sa tubag sa usa ka pangutana nga diha sa eksamen. Sayon kaayo ang pagpasiplat sa akong mga mata sa tubag sa akong klasmeyt.
Isip usa ka 17 anyos ang panuigon nga estudyante sa nursing, akong nakita nga ang akong ikaduhang tuig sa kolehiyo usa ka hagit. (Sa Pilipinas among mahuman ang high school sa edad nga 16.) Akong nakita ang walay katapusan nga mga eksamen, mga proyekto sa pagsiksik, ug mga buluhaton sa pagbasa makahago. Gibati ko nga ingon og ako kanunay adunay mga lagum ubos sa akong mga mata, gumikan kay ako sa kasagaran gamay og kinatulgan. Bisan pa sa kabug-at sa gidaghanon sa trabaho, sa kanunay ako naninguha sa paghinumdom nga “ang sakripisyo nagdala nganhi sa mga panalangin sa langit.”1
Nasayud ako nga kon ako motrabaho og maayo, ako makabaton og maayo nga kaugmaon. Sa panahon nga ako gusto nga mobiya ug matulog nga dili magtuon, akong gihunahuna unsa ka subo ug ka pildi ang akong bation sa sunod nga adlaw kon ako makakuha og dili maayo sa eksamen o buluhaton. Kini igo nga pagdasig aron ako pabilin nga magmata aron ako makatuon.
Daghan sa akong mga klasmeyt naguol sa diha nga sila nakakuha og mubo nga grado sa eksamen. Bisan pa niana, sila dili gusto nga motrabaho ug motuon og maayo. Agi og resulta, ang mga estudyante sa kasagaran “nagtinabangay” sa usag usa pinaagi sa paghinatagay og mga tubag atol sa mga eksamen, nagtugot sa uban sa pagtan-aw sa ilang mga papel kon ang propesor wala magbantay. Kasagaran ako natintal sa pagbuhat sa sama, sama nga butang., apan ako wala gayud mangahas. Nakabasa ako og dili maihap nga mga higayon diha sa mga magasin sa Simbahan nga ang mga miyembro sa Simbahan kinahanglan nga adunay taas nga mga sumbanan, diin nagpasabut nga walay pagpanikas. Busa nagtuon ako og maayo ug gibatukan ang tintasyon, bisan tuod kini usahay mipasabut og pagkakuha og mas mubo nga mga grado kay sa akong mga klasmeyt, gumikan kay sila adunay tabang sa usag usa.
Usa ka piho nga adlaw diha akoy mga klase gikan sa alas 7:00 sa buntag hangtud sa alas 7:00 sa gabii, ug diha akoy iskedyul nga eksamen sa matag klase. Gitun-an nako ang 10 ka pahina alang sa akong unang eksamen lamang. “Unsaon nako paghimo niining tanan?” Naghunahuna ako. Mapasalamaton, nakahimo akog maayo sa unang eksamen. Sa panahon sa paniudto ako magtuon alang sa akong sunod nga eksamen. Sa diha nga miadto ako sa klase ug misugod sa eksamen, akong naamguhan nga ako nakahibalo sa mga tubag sa matag pangutana gawas sa usa. “Sa unsa nga paagi nahitabo kini?” Naghunahuna ko. Ako nagtuon pag-ayo alang niini nga eksamen. Kinahanglan akong masayud sa tubag niini!”
Samtang akong gipikpik ang akong ballpen sa akong lingkuranan, misantup kanako nga kini kadiyot lamang nga higayon sa pagliso sa akong ulo, iwilik ang akong buhok, ug ipasiplat ang akong mga mata ngadto sa tubag sa akong klasmeyt. “Makahimo ako niini kausa lamang,” gihunahuna nako, “ug manghawod ako sa eksamen. Ang kausa lamang dili makadaut. Gawas pa, kini dili makiangayon alang kanako. Nagtuon ako og maayo, apan makakuha ako og mas ubos nga grado kay sa akong mga klasmeyt tungod kay ako wala manikas!” Sa gihapon, gibati nako ang pagkadili komportable. Naghigwaos ako sa akong lingkuranan, naningkamot sa paghimo og pagpili: sa pagpanikas o dili pagpanikas.
Dayon usa ka tingog sa sulod kanako miingon, “Ayaw, Shery! Ang pagpanikas sayop, ug ikaw nasayud niini!” Sa kalit akong naamguhan nga bisan og makuha nako ang perpekto nga grado sa eksamen, dili ako mobati og maayo mahitungod sa akong grado kon ako nanikas. Ang akong Langitnong Amahan naglaum kanako sa paghimo og husto nga pagpili—kini nga pagpili mao ang tinuod nga eksamen.
Diha dayon usa ka kasulatan nga akong nakat-unan sa Sunday School miabut sa akong hunahuna: “Unsaon man nako sa paghimo kining dako nga pagkadautan, ug makasala batok sa Dios?” (Genesis 39:9). Nasayud ako nga ang Langitnong Amahan mitabang kanako pinaagi sa dili maihap nga mga hagit, lakip ang daghan nga mga eksamen ug mga buluhaton sa eskwelahan. Unsaon nako sa pagkalimot sa tanan nga Iyang nahimo alang kanako ug mopili sa pagpakasala?
Hangtud niining adlawa ako dili makahinumdom sa resulta niadtong piho nga eksamen. Kon ako nakahatag ba og tubag o wala, dili ako makahinumdom. Apan kanunay nakong gihinumduman nga gibati nako ang kamaayo tungod sa pagbuhat sa husto nga desisyon.
Karon isip usa ka third year sa high school giatubang gihapon nako ang sama nga tipun-og nga buluhaton sa eskwelahan ug sama nga mga tintasyon; hinoon, ang pagpili sa dili pagpanikas dili lisud tungod kay gihimo ko na kana nga pagpili, sa usa ka panahon sa diha nga ang tintasyon lisud nga buntugon. Akong nakat-unan nga ang kalipay ug katagbawan sa pagkuha og taas nga grado mas dako kon ako magtuon og maayo ug kab-uton kini. Ang pagkadautan, sa pagkatinuod, dili mahitabo nga mahimo nga kalipay (tan-awa sa Alma 41:10). Ang tinuod nga kalipay makaplagan diha sa pagsunod sa mga sugo ug tambag sa atong propeta ug sa ubang mga lider sa Simbahan. Sa tinuod ako nagtuo sa mga pulong “Sundon ang mga Kasugoan. May kalinaw ug adunay kaluwasan.”2
Paghulagway pinaagi ni Gregg Thorkelson