លោកតាលោកយាយដ៏ល្អ
អ្នកនិពន្ធរស់នៅរដ្ឋយូថាហ៍ ស.រ.អា.
អែនដ្រូពុំប្រាកដក្នុងចិត្តអំពីទិវានាំឪពុកម្តាយមកកាន់សាលារៀនឡើយ ។
« ខ្ញុំមានក្រុមគ្រួសារលើផែន ។ គេផ្តល់ក្តីសុខដល់ខ្ញុំ » (សៀវភៅចម្រៀងកុមារ លេខ ៩៨ ) ។
ណាណាបានហៅ « អែនដ្រូ ! ឡានក្រុងមកដល់ទីនេះហើយ ! »
អែនដ្រូបានរត់ចេញពីទ្វារ ។ គាត់បានលើកដៃលាណាណា ប៉ាប៉ា និងប្អូនស្រីរបស់គាត់អែមមី ។ អែមមីនៅតូចពេកមិនអាចទៅរៀនបាននៅឡើយ ដូច្នេះនាងនៅផ្ទះជាមួយណាណា និងប៉ាប៉ា ។
អែនដ្រូចូលចិត្តសាលារៀន ។ គាត់ចូលចិត្តលេងជាមួយមិត្តភក្តិរបស់គាត់ ពេលចេញលេង ។ គាត់ចូលចិត្តអ្នកគ្រូរបស់គាត់ឈ្មោះអ្នកគ្រូ ឃឹមបល ។
បន្ទាប់ពីម៉ោងចេញលេងពេលព្រឹក អ្នកគ្រូ ឃឹមបល បាននិយាយថា « សប្តាហ៍ក្រោយយើងនឹងមានទិវានាំឪពុកម្តាយមកកាន់សាលារៀន ។ នៅពេលឪពុកម្តាយរបស់កូនៗមក សូមប្រាកដថា ពួកគាត់យកអ្វីមួយមកពីមុខរបររបស់ពួកគាត់មកបង្ហាញពួកយើង ។ យើងរីករាយដើម្បីស្តាប់ពួកគាត់ ! »
ទឹកមុខរបស់អែនដ្រូឡើងក្រហម ។ គាត់គ្មានអ្វីនិយាយច្រើនអំពីឪពុកម្តាយរបស់គាត់ទេ ។ គាត់ពុំចាំច្រើនពីម្តាយរបស់គាត់ទេ ។ គាត់បានចាកចេញទៅតាំងពីអែនដ្រូនៅតូចម៉្លេះ ។ ហើយអែនដ្រូក៏ពុំស្គាល់ឪពុករបស់គាត់ផងដែរ ។
អែនដ្រូបានស្តាប់ក្មេងដទៃទៀតនិយាយអំពីម្តាយ និងឪពុករបស់ពួកគេ ។ ម្តាយរបស់តូនីគឺជាអ្នកពន្លត់អគ្គិភ័យ ហើយឪពុករបស់ជេស៊ីកាធ្វើការនៅសួនសត្វ ។ មនុស្សគ្រប់គ្នាសង្ឃឹមថា ឪពុករបស់នាងនឹងយកសត្វស្វា ឬសត្វស្លូស្សមកកាន់ថ្នាក់រៀន !
តូនីបានសួរអែនដ្រូ « ចុះឪពុកម្តាយរបស់ឯងវិញ ? »
អែនដ្រូបានឈ្ងោកមុខមើលចុះក្រោម ។ គាត់បានញាក់ស្មា ។ « ខ្ញុំរស់នៅជាមួយលោកតាលោកយាយរបស់ខ្ញុំ » ។
អែនដ្រូស្រឡាញ់ណាណា និងប៉ាប៉ា ប៉ុន្តែពួកគាត់គ្មានការងារអស្ចារ្យអ្វីឡើយ ។ ណាណាលក់ភួយ និងសម្លៀកបំពាក់ទារក ។ ប៉ាប៉ាបើកឡានធំដឹកអាហារ ។ អែនដ្រូពុំប្រាកដក្នុងចិត្តអំពីទិវានាំឪពុកម្តាយមកកាន់សាលារៀនឡើយ ។
នាយប់នោះ អែនដ្រូបានអានជំពូកទីមួយនៃព្រះគម្ពីរមរមន ៖ « ខ្ញុំ នីហ្វៃដោយបានកើតមកពី ឪពុកម្តាយល្អ … » ( នីហ្វៃទី ១:១ ) ។
អែនដ្រូបានគិតថា « ខ្ញុំមិនរស់នៅជាមួយឪពុកម្តាយខ្ញុំទេ ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែរស់នៅជាមួយណាណា និងប៉ាប៉ា » ។
ភ្លាមនោះ អែមមីបានដើរចូលមកក្នុងបន្ទប់របស់អែនដ្រូឱបភួយទន់ៗដ៏កក់ក្តៅ ។ នាងបានលើកភួយនោះឡើងឲ្យអែនដ្រូមើលឃើញ ។ « ណាណាធ្វើវា !
« មែនហើយ ណាណាធ្វើភួយនេះសម្រាប់បង » ។ អែនដ្រូបានញញឹមបន្តិច ។
គាត់បានគិតអំពីរឿងល្អៗទាំងអស់ដែល ណាណាបានធ្វើសម្រាប់គាត់—ចម្អិនអាហារពេលព្រឹកពីមុនសាលារៀន ជួយធ្វើកិច្ចការមកពីសាលាលេងល្បែងកម្សាន្តជាមួយគាត់ និងអែមមី ។ ណាណាដូចជាម្តាយម្នាក់ខ្លាំងណាស់ ។
បន្ទាប់មក អែនដ្រូបានគិតអំពីប៉ាប៉ា ។ ប៉ាប៉ាអានរឿងនិទានឲ្យអែនដ្រូស្តាប់រាល់យប់ ។ គាត់បានជួយកិច្ចការសាលាផងដែរ ។ គាត់ក៏បានបង្រៀនអែនដ្រូឲ្យចេះជិះកង់ផងដែរ ។ ប៉ាប៉ាដូចជាឪពុកម្នាក់ខ្លាំងណាស់ ។
ស្នាមញញឹមរបស់អែនដ្រូមានកាន់តែធំឡើង ។ គាត់ពិតជាមានអំណរគុណចំពោះណាណា និងប៉ាប៉ាណាស់ ។ គាត់នៅតែមានអារម្មណ៍ភ័យក្នុងការយកលោកតាលោកយាយទៅសាលារៀន ។ ប៉ុន្ដែវានឹងមិនអីទេ ។ គាត់បានគិតថា « ខ្ញុំអាចមិនមានឪពុកម្តាយល្អ ប៉ុន្តែខ្ញុំមានលោកតាលោកយាយល្អ ហើយនោះគឺជារឿងពិសេសណាស់ » ។
នៅទិវានាំឪពុកម្តាយមកកាន់សាលារៀន អែនដ្រូបានអង្គុយជាមួយប៉ាប៉ានៅតុក្រោយនៃថ្នាក់រៀន ហើយស្តាប់ឪពុកម្តាយរបស់ក្មេងៗដទៃទៀត ។ ម្តាយរបស់តូនីបានយកឯកសណ្ឋានអ្នកពន្លត់អគ្គិភ័យមក ។ គាត់បានឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាសាកពាក់មួកសុវត្ថិភាពរបស់គាត់ ។ ឪពុករបស់ជេស៊ីកាបានយកសត្វអណ្តើកមួយមកពីសួនសត្វ ។
អ្នកគ្រូឃឹមបលបាននិយាយថា « ដល់វេនរបស់កូនហើយ អែនដ្រូ » ។
អែនដ្រូបានដើរទៅមុខសិស្សជាមួយប៉ាប៉ា ។ គាត់បានដកដង្ហើមធំ ហើយនិយាយថា « ប៉ាប៉ារបស់ខ្ញុំគាត់បើកឡានធំ ហើយដឹកអាហារឲ្យគេ ។ គាត់ជួបមនុស្សជាច្រើន ហើយគាត់ខិតខំធ្វើការណាស់ » ។
អែនដ្រូបានងើយមុខឡើង ហើយបានឃើញប៉ាប៉ាញញឹម ។ បន្ទាប់មក ប៉ាប៉ាបាននិយាយអំពីការបើកឡានធំរបស់គាត់ ។ គាត់ក៏បានឲ្យនំទៅមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលគាត់បានយកមកពីកន្លែងការងារគាត់ផងដែរ ! ក្មេងៗនៅក្នុងថ្នាក់របស់អែនដ្រូបានសួរសំណួរជាច្រើនដល់ប៉ាប៉ាអំពីការងាររបស់គាត់ ។
អែនដ្រូរីករាយដែលមានប៉ាប៉ានៅជាមួយគាត់ ។ គាត់ និងប៉ាប៉ា និងណាណា ព្រមទាំងអែមមីគឺជាគ្រួសារមួយ — ហើយពួកគេជាគ្រួសារដ៏ល្អមួយ ។