ចូរយើងកុំបរាជ័យក្នុងការទទួលអារម្មណ៍
ដោយអែលឌើរ ហ៊រហេ អេហ្វ ស្សែបាលូស
ក្នុងពួកចិតសិបនាក់
មានកម្លាំងមួយដែលមានថាមពលខ្លាំងជាងការរញ្ជួយដី ខ្យល់ព្យុះកំណាច ឬភ្លើងឆេះដ៏សន្ធោរសន្ធៅទៅទៀត ។ ប៉ុន្តែវាគឺជាសំឡេងដ៏តូចរហៀង ហើយយើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ ប្រសិនបើយើងចង់ឲ្យទ្រង់ដឹកនាំយើង ។
រចនារូបភាពដោយ អ៊ីរែណា ហ្វ្រីអែតាស
នៅថ្ងៃទី ២៧ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០១០ នៅម៉ោង ៣:៣៤ ព្រឹក ការរញ្ជួយដីមួយដែលមានកម្លាំង ៨.៨ រិចទ័រ ក្នុងរង្វាស់ទំហំមាត្រដ្ឋានដែលបានធ្វើឲ្យប្រទេសឈីលីញ័ររញ្ជួយយ៉ាងខ្លាំងបណ្តាលឲ្យមានការស្លន់ស្លោរ ភ័យខ្លាច និងខ្វល់ខ្វាយនៅក្នុងចំណោមមនុស្សរាប់លាននាក់ ។
ពីរបីថ្ងៃក្រោយមក ខ្ញុំត្រូវបានចាត់ឲ្យទៅធ្វើជាអធិបតីលើសន្និសីទស្តេកមួយនៅតំនប់ដែលជិតនឹងកន្លែងដែលមានការរញ្ជួយដីដ៏ខ្លាំងនោះ ។ ខ្ញុំបានសង្ស័យ ប្រសិនបើការរញ្ជួយដី និងការរញ្ជួយបន្ទាប់មកទៀតនោះនឹងប៉ះពាល់ដល់វត្តមានចូលរួមនៅសន្និសីទនោះ ។ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលណាស់ នៅពេលវត្តមានចូលរួមនៅវគ្គនីមួយនៃសន្និសីទមានច្រើនជាងសន្និសីទមុនៗ ។
តាមមើលទៅ ការរញ្ជួយដីបានរំឭកសមាជិកស្តេក យ៉ាងហោចណាស់ជាបណ្តោះអាសន្នអំពីសារៈសំខាន់នៃការខិតទៅជិតព្រះ ការញែកថ្ងៃឈប់សម្រាកឲ្យបានបរិសុទ្ធ និងការចូលរួមការប្រជុំនានា ។ ជាច្រើនសប្ដាហ៍ក្រោយមក ខ្ញុំបានទូរសព្ទទៅប្រធានស្តេក ។ ខ្ញុំបានសួរប្រសិនបើវត្តមានចូលរួមនៅការប្រជុំនៅព្រះវិហារនៅតែមានកម្រិតខ្ពស់ ។ គាត់បានតបថា ដូចជាចំនួន និងទំហំមាត្រដ្ឋានបន្ទាប់ពីការរញ្ជួយដីបានធ្លាក់ចុះ នោះចំនួនវត្តមានចូលរួមនៅព្រះវិហារក៏ចុះផងដែរ ។
ឥរិយាបថស្រដៀងគ្នានេះកើតឡើងដូចទៅនឹងព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សោកសៅដែលបានបំផ្លាញ មជ្ឈមណ្ឌលពាជ្ជណិកម្មពិភពលោកនៅទីក្រុង នូវ យ៉ោក ស.រ.អា. ក្នុងខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០០១ ដែរ ។ មនុស្សរាប់ពាន់នាក់បានបែរទៅរកព្រះវិហាររបស់ពួកគេដើម្បីស្វែងរកភាពសុខសាន្តនៃគំនិត និងការលួងលោមដែលពួកគេត្រូវការយ៉ាងខ្លាំង ។ ប៉ុន្តែនៅពេលពេលវេលាកន្លងផុតទៅ ការស្វែងរកនោះបានមានតិចទៅៗ ហើយអ្វីៗបានត្រឡប់ទៅរកភាពប្រក្រតីវិញ ។ មិនថាវាកើតដោយសារធម្មជាតិ ឬដោយសារមនុស្សធ្វើនោះទេ វាពុំមែនមកពីការរញ្ជួយដី ព្យុះ ឬគ្រោះធម្មជាតិ និងសោកនាដកម្មនោះទេដែលវាបង្កើននូវសេចក្តីជំនឿ ទីបន្ទាល់ និងការប្រែចិត្តជឿដ៏យូរអង្វែងនោះ ។
អេលីយ៉ា និងសំឡេងតូចរហៀង
នៅក្នុងជំនាន់របស់ព្យាការីអេលីយ៉ា អ័ហាប់គឺជាស្តេចសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ។ អ័ហាប់បានរៀបអភិសេកជាមួយយេសិបិល ដែលជាម្ចាស់ក្សត្រីហ្វូនីសៀនមួយអង្គ ។ ព្រះនាងបានណែនាំពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលនូវរបៀបនានារបស់សាសន៍ហ្វូនីសៀន រួមទាំងការថ្វាយបង្គំរូបសំណាកផងដែរ ។ បន្ទាប់ពីអេលីយ៉ាបានអញ្ជើញ និងយកឈ្នះលើពួកសង្ឃនៃព្រះបាល ដែលមានច្រើនសន្ធឹកនៅក្នុងចៅក្រមរបស់ស្តេចអ័ហាប់ នោះយេសិបិលបានគំរាមកំហែងយកជីវិតរបស់ព្យាការី ហើយលោកបានរត់គេចខ្លួនចូលទៅក្នុងទីរហោស្ថាន ។ ( សូមមើល ពង្សាវតារក្សត្រ ទី ១ ១៨:៤, ១៣, ១៩, ២១–៤០; ១៩:១–៤ ) ។
បន្ទាប់ពីទទួលបានអាហារពីទេវតាមួយអង្គនៅក្នុងទីរហោស្ថានមក អេលីយ៉ាបានដើរអស់រយៈពេល ៤០ យប់ ៤០ ថ្ងៃ ទៅកាន់ភ្នំហោរែប ( សូមមើល ពង្សាវតារក្សត្រ ទី ១ ១៩:៥–៨ ) ។ នៅក្នុងទីរហោស្ថាន ព្រះអង្គម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកកាន់អេលីយ៉ា ។ លោកត្រូវបានប្រាប់ឲ្យចេញពីរូងភ្នំជាកន្លែងដែលលោកបានសម្រាកនៅទីនោះអស់មួយយប់ ។ នៅពេលលោកឈរលើភ្នំនៅចំពោះព្រះភក្ត្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ « មានខ្យល់ព្យុះគំហុកជាខ្លាំង » បោកបក់មក ដែលមានកម្លាំងធ្វើឲ្យបែកថ្ម និងភ្នំខ្ទេចខ្ទី « តែព្រះអម្ចាស់មិនមែនគង់នៅក្នុងខ្យល់នោះទេ » ។ បន្ទាប់មកមានរញ្ជួយដីមួយ « តែព្រះអម្ចាស់មិនមែនគង់នៅក្នុងការកក្រើកដីនោះទេ » ។ បន្ទាប់មកមានភ្លើងឆេះ « តែព្រះអម្ចាស់មិនមែនគង់នៅក្នុងភ្លើងឆេះនោះទេ » ( ពង្សាវតារក្សត្រ ទី ១ ១៩:១១–១២ ) ។ ថ្វីបើមានខ្យល់បក់គំហុក ផែនដីរញ្ជួយញាប់ញ័រ និងភ្លើងឆេះសន្ធោរសន្ធៅក្តី ក៏វាពុំមែនជាការបង្ហាញអំពីសំឡេងរបស់ព្រះអម្ចាស់ថ្លែងទៅកាន់ព្យាការីឡើយ ។
បន្ទាប់ពីកម្លាំងទាំងនេះដែលបង្ហាញអំពីថាមពលនៃធម្មជាតិមក « សំឡេងតូចរហៀងៗ » បានឮឡើងដល់អេលីយ៉ា ហើយលោកបានស្តាប់ឮសំឡេងនោះ ( សូមមើល ពង្សាវតារក្សត្រ ទី ១ ១៩:១២–១៣ ) ។ សំឡេងដ៏ស្រទន់របស់ព្រះអម្ចាស់បានប្រាប់លោកអំពីអ្នកដែលត្រូវលាបប្រេងតាំងធ្វើជាស្តេចបន្ទាប់របស់ស្រុកស៊ីរី ជាអ្នកដែលត្រូវធ្វើជាស្តេចបន្ទាប់របស់ពួកសាសន៍អ៊ីស្រអែល ហើយថាគាត់ត្រូវលាបប្រេងតាំងអេលីសេឲ្យធ្វើជាព្យាការីដែលនឹងស្នងតំណែងពីលោក ។
ការស្វែងរកសំឡេង
សំឡេងដូចគ្នាដែលកើតឡើងចំពោះអេលីយ៉ានោះ — សំឡេងដែលប្រាប់គាត់អំពីអ្វីដែលត្រូវធ្វើក្នុងគ្រាលំបាកនៅក្នុងជីវិត និងការបម្រើរបស់លោក — គឺនៅតែកើតមានដល់បុត្រាបុត្រីគ្រប់រូបរបស់ព្រះ ដែលចង់ធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះវរបិតាដោយស្មោះសរ ។ ប៉ុន្តែនៅកណ្តាលនៃសំឡេងទ្រហឹងអឺងកង សំឡេងនៃពិភពលោកដែលអញ្ជើញយើងឲ្យធ្វើដំណើរនៅលើផ្លូវងងឹត និងច្របូកច្របល់នេះ ជាកន្លែងដែលយើងអាចរកឃើញសំឡេងតូចរហៀងៗ ដែលនឹងប្រាប់យើងនូវអ្វីដែលត្រូវធ្វើ អ្វីដែលត្រូវនិយាយ និងអ្វីដែលព្រះសព្វព្រះទ័យឲ្យយើងប្រែក្លាយ ?
នីហ្វៃបានទូន្មានយើងឲ្យ « ទទួលទាននូវព្រះបន្ទូលទាំងឡាយនៃព្រះគ្រីស្ទ ដ្បិតមើលចុះ ព្រះបន្ទូលទាំងឡាយនៃព្រះគ្រីស្ទ នឹងប្រាប់ដល់អ្នកនូវគ្រប់អ្វីទាំងអស់ដែលអ្នកត្រូវធ្វើ » ( នីហ្វៃទី ២ ៣២:៣ ) ។
តើយើងអាចរកឃើញព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទនៅឯណា ដើម្បីយើងអាចទទួលទានព្រះបន្ទូលទាំងនោះ ? យើងអាចអានព្រះគម្ពីរ ជាពិសេសព្រះគម្ពីរមរមន ដែលបានសរសេរឡើង និងរក្សាទុកនៅភាពបរិសុទ្ធរបស់វាសម្រាប់ពួកយើង ដែលជាប្រជាជននៃជំនាន់នេះ ។ យើងក៏ត្រូវស្តាប់តាមប្រសាសន៍របស់ពួកព្យាការីសម័យទំនើប ដែលប្រាប់យើងអំពីព្រះទ័យរបស់ព្រះវរបិតាដ៏អស់កល្បជានិច្ច និងព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងគឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទសម្រាប់សព្វថ្ងៃនេះផងដែរ ។
ប្រសាសន៍របស់ព្យាការីនៅរស់ដឹកនាំយើង នៅពេលយើងជួបប្រទះនឹងឧបសគ្គថ្មីៗ និងស្មុគស្មាញទាំងឡាយ ។ ឧទាហរណ៍ នៅប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗកន្លងមកនេះ ខណៈដែលការរីករាលដាលនៃការយល់ច្រឡំអំពីពិភពលោក និងទស្សនៈរបស់ពិភពលោកដែលបានព្យាយាមផ្លាស់ប្តូរគោលគំនិតនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងក្រុមគ្រួសារជាអចិន្ត្រៃយ៍ នោះប្រសាសន៍របស់ពួកព្យាការីបានគូសបញ្ជាក់យ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ អង់អាច និងពេញដោយក្តីស្រឡាញ់ទៅលើលក្ខណៈពិសិដ្ឋនៃក្រុមគ្រួសារ ដោយប្រកាសថា « អាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងបុរស និង ស្ត្រីគឺត្រូវបានតែងតាំងឡើងដោយព្រះ ហើយថាគ្រួសារជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងផែនការរបស់ព្រះដ៏បង្កបង្កើតសម្រាប់គោលដៅដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនៃកូនចៅរបស់ទ្រង់ » ។១
ពួកព្យាការី និងពួកសាវកបច្ចុប្បន្ននេះក៏បានសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើសារៈសំខាន់នៃការគោរពថ្ងៃឈប់សម្រាកទាំងនៅផ្ទះ និងនៅព្រះវិហារ និងការសម្រេចឲ្យបាននូវសេចក្តីសង្គ្រោះដល់ជីដូនជីតារបស់យើងតាមរយៈកិច្ចការពង្សប្រវត្តិ និងព្រះវិហារបរិសុទ្ធផងដែរ ។ នៅក្នុងគ្រប់សន្និសីទទូទៅ ពួកលោកផ្តល់ការដឹកនាំខាងវិញ្ញាណបន្ថែមទៀតដល់សមាជិកសាសនាចក្រ ។
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងដឹកនាំអ្នក
នីហ្វៃបានបង្រៀនទៀតថា « បើសិនជាអ្នករាល់គ្នា នឹងចូលទៅតាមផ្លូវនោះ ហើយទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងបង្ហាញដល់អ្នក នូវគ្រប់អ្វីទាំងអស់ដែលអ្នកត្រូវធ្វើ » ( នីហ្វៃទី ២ ៣២:៥ ) ។ ដូច្នេះការពង្រឹងដល់សារៈសំខាន់នៃការស្វែងរកព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទ ឥឡូវនេះនីហ្វៃណែនាំយើងអំពីទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ដោយផ្ទាល់ខ្លួន ដែលយើងត្រូវតែមានជាមួយព្រះវិញ្ញាណ ដែលជាសមាជិកទីបីនៃក្រុមព្រះ ។
នីហ្វៃបានដឹងយ៉ាងច្បាស់អំពីអ្វីដែលលោកបានថ្លែង ។ ប្រមាណជា ៣០ ឬ ៤០ ឆ្នាំមុននោះ កាលគ្រួសាររបស់លោកកំពុងនៅទីរហោស្ថាន ហើយលោកកំពុងសង់សំពៅដែលនឹងនាំពួកគេទៅកាន់ដែនដីសន្យា នោះនីហ្វៃបានស្តីបន្ទោសបងៗរបស់លោកចំពោះការចោទសួរនានា ទោះបីជាបន្ទាប់ពីបានឮសំឡេងនៃទេវតាក្តី ។
នីហ្វៃបានថ្លែងទៅកាន់ពួកគេថា « បងរាល់គ្នារហ័សធ្វើអំពើទុច្ចរិតណាស់ ប៉ុន្តែកម្រនឹកចាំដល់ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់បង ។ បងរាល់គ្នាបានឃើញទេវតា ហើយទេវតានោះបាននិយាយជាមួយនឹងបងរាល់គ្នា មែនហើយ បងរាល់គ្នាបានឮសំឡេងរបស់ព្រះអង្គជាញឹកញយ ហើយទ្រង់មានព្រះបន្ទូលជាមួយនឹងបងរាល់គ្នាដោយសំឡេងតូចរហៀងៗ ប៉ុន្តែបងរាល់គ្នាមានចិត្តវក់វិញ ទើបមិនអាចចាប់អារម្មណ៍ពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គឡើយ ហេតុដូច្នោះហើយ បានជាទ្រង់មានព្រះបន្ទូលជាមួយនឹងបង ដូចជាសូរផ្គរលាន់ ដែលធ្វើឲ្យផែនដីញ័រ ហាក់បីដូចជាចង់ប្រេះចេញពីគ្នា » ( នីហ្វៃទី ១ ១៧:៤៥ ) ។
ចូរយើងកុំឈប់ក្នុងការទទួលអារម្មណ៍
ជាទូទៅទំនាក់ទំនងរបស់ព្រះជាមួយបុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់កើតឡើងតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលភាគច្រើនព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទាក់ទងយើងតាមសំឡេងដែលចូលមកក្នុងគំនិត និងចិត្តរបស់យើង « សំឡេងតូចរហៀងៗដែលខ្សឹប ហើយទំលុះគ្រប់ទាំងអស់ » ( គ. និង ស. ៨៥:៦ ) ។ ចូរយើងស្តាប់សំឡេងដ៏ស្រទន់នោះ ហើយកុំរង់ចាំរហូតដល់នរណាម្នាក់ទៀតត្រូវនិយាយមកកាន់យើងដោយសំឡេងផ្គរលាន់ឡើយ ! ចូរចាំថា អេលីយ៉ាបានដឹងថា សំឡេងរបស់ព្រះអម្ចាស់ពុំគង់នៅក្នុងខ្យល់ ការកក្រើកដី ឬនៅក្នុងភ្លើងឡើយ ។ ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលមកកាន់លោកតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាសំឡេងតូចរហៀងៗ ។
ប្រធាន ប៊យ ខេ ផាកកឺ ( ១៩២៤–២០១៥ ) ប្រធានកូរ៉ុមពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានមានប្រសាសន៍ថា « សំឡេងនៃព្រះវិញ្ញាណកើតឡើងជា អារម្មណ៍ ជាជាងជាសំឡេង ។ អ្នកនឹងរៀន ដូចជាខ្ញុំបានរៀនដែរ ដើម្បី ‹ ស្ដាប់ › សំឡេងនោះ នោះគឺជា អារម្មណ៍ ជាជាង ការស្តាប់ឮ ។…
…វាជាសំឡេងខាងវិញ្ញាណដែលមកក្នុងដួងចិត្តជាគំនិត ឬជាអាម្មរណ៍ដែលដាក់ក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក » ។២
យើង ទទួលអារម្មណ៍ នូវពាក្យនានាមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុងគំនិត និងចិត្តរបស់យើង ជាជាងពាក្យទាំងនោះ ដែលយើងស្តាប់ឮ ដោយត្រចៀករបស់យើង ។ ចូរយើងកុំបរាជ័យក្នុងការទទួលអារម្មណ៍នៃការបំផុសគំនិតទាំងនោះឡើយ ! ចូរយើងបើកគំនិត និងដួងចិត្តរបស់យើងទទួលប្រសាសន៍របស់ពួកព្យាការី ។ ចូរយើងអនុញ្ញាតឲ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបន្តបង្រៀនយើងតាមរយៈសំឡេងតូចរហៀងៗ ។ ការបង្រៀនរបស់ពួកសិស្សទ្រង់អំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលនឹងត្រូវបញ្ជូនមកកាន់ពួកគេ បន្ទាប់ពីទ្រង់បានយាងចេញទៅ នោះព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រាប់ពួកគេថា « តែព្រះដ៏ជាជំនួយគឺជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលព្រះវរបិតានឹងចាត់មកដោយនូវឈ្មោះខ្ញុំ ទ្រង់នឹងបង្រៀនអ្នករាល់គ្នាពីគ្រប់សេចក្តីទំាងអស់ ក៏នឹងរំឭកពីគ្រប់ទាំងសេចក្តី ដែលខ្ញុំបានប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នាដែរ » ( យ៉ូហាន ១៤:២៦ ) ។
សមាជិកស្មោះត្រង់គ្រប់រូបនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយមានសិទ្ធ និងពរជ័យនៃការទទួលបានការដឹកនាំ ការបំផុសគំនិត និងវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួនមកពីស្ថានសួគ៌តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន ( ១៩២៧–២០១៨ ) បានមានប្រសាសន៍ថា ៖ « ចូរទទួលឥទ្ធិពលមកពីសំឡេងតូចរហៀងៗ ។ ចូរចងចាំថា មនុស្សម្នាក់ដែលមានសិទ្ធិអំណាចបានដាក់ដៃលើក្បាលអ្នកនៅពេលបញ្ជាក់អ្នក ហើយថ្លែងថា ‹ ចូរទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចុះ › ។ ចូរបើកដួងចិត្តរបស់អ្នក សូម្បីតែព្រលឹងរបស់អ្នកស្តាប់សំឡេងដ៏ពិសេសនោះ ដែលថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិត ។ ដូចដែលព្យាការីអេសាយ បានសន្យា ‹ ត្រចៀកនឹងឮពាក្យ … គឺផ្លូវនេះទេ ចូរដើរតាមនេះវិញ › [ អេសាយ ៣០:២១ ] » ។៣