អារម្មណ៍កើតទុក្ខ នៅថ្ងៃឈប់សម្រាក
អ្នកនិពន្ធរស់នៅរដ្ឋយូថាហ៍ ស.រ.អា. ។
ខ្ញុំបានដឹងថា ខ្ញុំគួរតែចូលចិត្តថ្ងៃឈប់សម្រាក ប៉ុន្តែខ្ញុំពុំដឹងអំពីរបៀបចូលចិត្តនោះឡើយ ។
រចនារូបថតដោយ ដាវីឌ ស្តូឃឺ
ខគម្ពីរចែងថា ថ្ងៃឈប់សម្រាកគឺជាថ្ងៃបរិសុទ្ធ ជាថ្ងៃអំណរ និងជាទីរីករាយជាថ្ងៃសម្រាក ជាថ្មីដើម្បីសាទរ ។១ ប៉ុន្តែពីរបីឆ្នាំកន្លងទៅនេះ អំឡុងពេលចុងក្រោយនៃវ័យជំទង់របស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានឃើញថាថ្ងៃអាទិត្យគឺជាថ្ងៃដ៏សោកសៅ ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍តានតឹងក្នុងចិត្តជាជាងមានអារម្មណ៍សុខសាន្ត ។ កើតទុក្ខជាជាងមានអំណរ ។ មានកំហុសជាជាងមានសេចក្តីសង្ឃឹម ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍កើតទុក្ខយ៉ាងខ្លាំងនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ។
នៅរៀងរាល់ព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យ បន្ទាប់ពីការលាក់ខ្លួនក្នុងភួយដោយអៀនខ្មាសអស់ជាច្រើនម៉ោងមក ខ្ញុំបានដឹងថាវាជាថ្ងៃអាទិត្យហើយរៀបចំខ្លួនស្លៀកពាក់ទៅព្រះវិហារ ។ នៅព្រះវិហារខ្ញុំបានរំឭកពីអ្វីៗកាលពីសប្តាហ៍មុន ។ អំឡុងពេលសាក្រាម៉ង់ ខ្ញុំនឹងរាប់នូវបរាជ័យនានារបស់ខ្ញុំពុំចប់ឡើយពីមុនអ្នកនិយាយទីមួយឡើងនិយាយ ។ ម៉ោងដែលនៅសល់ទាំងប៉ុន្មាននៅព្រះវិហារក្លាយជាសមរភូមិនៃការទប់ទឹកភ្នែក នៅពេលទោសកំហុសកាន់តែមានច្រើនឡើងជាមួយនឹងវិប្បដិសារីថ្មីនៃអារម្មណ៍ដែលមិនរីករាយសោះនៅព្រះវិហារ ។
នៅពេលរសៀលក៏ដូចគ្នាផងដែរ ។ ខ្ញុំនឹងមានអារម្មណ៍ថា មានទោសដោយសារតែការជ្រើសរើសពីអតីតកាល មានភាពតានតឹងក្នុងចិត្តអំពីជម្រើសនាពេលអនាគត ហើយកើតទុក្ខអំពីកាលៈទេសៈនាពេលបច្ចុប្បន្ន ។ បើគ្មានសកម្មភាពមកពីសាលា និងសកម្មភាពនៃកាលវិភាគបន្ថែមជួយបង្វែរអារម្មណ៍ខ្ញុំទេ នោះខ្ញុំនឹងចំណាយពេលរបស់ខ្ញុំរស់នៅក្នុងគំនិតអវិជ្ជមាន ។
បន្ទាប់ពីស្តាប់ អាន ហើយអានម្តងទៀតនូវសុន្ទរកថាសន្និសីទទូទៅខែ តុលា ឆ្នាំ ២០១៥ របស់ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន អំពីរបៀបដែលថ្ងៃឈប់សម្រាកគឺជាទីរីករាយចិត្ត នោះខ្ញុំបានអធិស្ឋានទូលសូមភាពសុខសាន្ត និងសេចក្តីស្រឡាញ់សម្រាប់ថ្ងៃឈប់សម្រាក ជាជាងកើតទុក្ខដូចខ្ញុំកំពុងតែទទួលអារម្មណ៍នេះ ។២ ហើយចម្លើយមួយបានកើតមានឡើង ។
ផ្តោតទៅលើព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ
ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍ឲ្យប្តូរការផ្តោតចិត្តទុកដាក់របស់ខ្ញុំពីទុក្ខសោករបស់ខ្ញុំទៅជាការផ្ដោតលើទំនាក់ទំនងរបស់ខ្ញុំជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ជាជាងពិចារណាអំពីបរាជ័យរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានចំណាយពេលពិចារណាអំពីទំនាក់ទំនងរបស់ពួកទ្រង់នៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។
នៅពេលគំនិតអវិជ្ជមានកើតឡើង ខ្ញុំបាននិយាយប្រាប់ខ្លួនខ្ញុំម្តងហើយម្តងទៀតថា អ្វីដែលខ្ញុំបានដឹង និងជឿអំពីព្រះ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺថា ៖ ខ្ញុំជាកូនរបស់ព្រះ ។ ទ្រង់ស្រឡាញ់ខ្ញុំ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាបងប្រុសរបស់ខ្ញុំ ហើយទ្រង់បានធ្វើដង្វាយធួនសម្រាប់ខ្ញុំ ។ ពួកទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យខ្ញុំរីករាយ ហើយត្រឡប់ទៅកាន់ពួកទ្រង់វិញ ។ ថ្ងៃឈប់សម្រាកគឺជាអំណោយមកពីព្រះ ។
ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមអនុវត្តសេចក្តីជំនឿនៅក្នុងទីបន្ទាល់នេះ ។
ទទួលសាក្រាម៉ង់ដោយសកម្ម
ការផ្លាស់ប្តូរការផ្តោតចិត្តទុកដាក់របស់ខ្ញុំក៏បាននាំខ្ញុំឲ្យពិចារណាជាថ្មីម្តងទៀតអំពីរបៀបដែលខ្ញុំទទួលសាក្រាម៉ង់ផងដែរ ។ អស់រយៈពេលជាយូរមកហើយ ដែលខ្ញុំបានចាត់ទុកថា សាក្រាម៉ង់គឺជាពេលវេលាដែលខ្ញុំដាក់ទោសខ្លួនឯង ។ ប៉ុន្ដែនោះពុំមែនជាគោលបំណងនៃពិធីសាក្រាម៉ង់ឡើយ ។ ពិធីសាក្រាម៉ង់គឺជាពិធីបរិសុទ្ធពិសិដ្ឋ ដើម្បីរំឭកសេចក្តីសញ្ញារបស់យើង ។ វាជាឱកាសដើម្បីប្រែជាស្អាតវិញម្តងទៀត តាមរយៈអំណាចដ៏ធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ការផ្តោតលើពិធីបរិសុទ្ធ និងសេចក្តីសញ្ញាជាមួយនឹងសេចក្តីជំនឿ និងដួងចិត្តដែលប្រែចិត្ត នោះខ្ញុំបានដឹងថា ពិធីសាក្រាម៉ង់បានផ្តល់ភាពសុខសាន្ត នៅពេលខ្ញុំបានទទួលអំណាយទាននៃការអភ័យទោស នៅពេលខ្ញុំបានរក្សាសេចក្តីសញ្ញារបស់ខ្ញុំ ហើយបានទទួលព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអម្ចាស់ ( សូមមើល គ. និង ស. ២០:៧៧, ៧៩ ) ។
ការគិតអំពីដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអំឡុងពេលពិធីសាក្រាម៉ង់នាំមកនូវអំណោយមួយទៀតក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំពុំគ្រាន់តែអាចទទួលបានការអភ័យទោសប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំថែមទាំងបានទទួលការព្យាបាលផងដែរ ដោយសារព្រះអង្គសង្គ្រោះបានលើកដាក់លើព្រះអង្គទ្រង់នូវការឈឺចាប់ និងជំងឺរបស់ខ្ញុំ ( សូមមើល អាលម៉ា ៧:១១–១២ ) ។ តាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ និងពិធីសាក្រាម៉ង់ នោះខ្ញុំអាចរកឃើញភាពសុខសាន្ត និងកម្លាំងនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក — ឬនៅថ្ងៃដទៃផ្សេងទៀត — ជាជាងមានភាពតានតឹងចិត្ត និងកើតទុក្ខ ។
ហើយខ្ញុំបានរកឃើញភាពសុខសាន្តនោះ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះគង់នៅទីនោះសម្រាប់ខ្ញុំនៅថ្ងៃអាទិត្យ និងគ្រប់ពេលជានិច្ច !
អនុវត្តសេចក្តីជំនឿដែលអត់ធ្មត់
នេះពុំមែនជាការជួសជួលដែលលឿនឡើយ ។ វាជាការពុះពារមួយ ហើយវាត្រូវការពេលវេលា ។ « តែបើយើងសង្ឃឹមនឹងបានអ្វី ដែលមើលមិនឃើញវិញ នោះយើងនឹងរង់ចាំនៅដោយអំណត់ (រ៉ូម ៨:២៥) ។ ខ្ញុំបានបន្តខិតខំផ្តោតចិត្តទុកដាក់ និងអធិស្ឋានដើម្បីទទួលអារម្មណ៍នៃក្តីស្រឡាញ់សម្រាប់ថ្ងៃឈប់សម្រាក ។
នៅពេលចេះតែកន្លងទៅ ខ្ញុំបានរកឃើញភាពសុខសាន្ត និងក្តីរីករាយនៅថ្ងៃបរិសុទ្ធនោះ ប៉ុន្តែខ្ញុំពុំអាចឈប់នៅទីនោះឡើយ បើមិនអញ្ចឹងទេខ្ញុំនឹងត្រូវធ្លាក់ទៅក្នុងភាពសោកសៅនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកម្តងទៀតហើយ ។ រៀងរាល់សប្តាហ៍តម្រូវឲ្យមានភាពរីករាយផ្តោតទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងគោលបំណងនៃថ្ងៃឈប់សម្រាក ប៉ុន្តែខ្ញុំដឹងថា ការសន្យានៃភាពសុខសាន្ត និងអំណរគឺជាការពិត ។