២០១៨
ការធ្វើដំណើរ​របស់អ្នក​ត្រួសត្រាយ​សម័យ​ទំនើប​បី​នាក់
ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ២០១៨


ការធ្វើដំណើរ​របស់អ្នក​ត្រួសត្រាយ​សម័យ​ទំនើប​បី​នាក់

អ្នក​និពន្ធ​រស់​នៅ​រដ្ឋ​យូថាហ៍ ស.រ.អា. ។

ពួកយុវមជ្ឈិមវ័យ​បីនាក់​ចែកចាយ​ដំណើរ​រឿង​របស់​ពួកគេ​អំពី​ការចូល​ជាសមាជិក​សាសនាចក្រ និង​ការបង្កើត​មរតក​នៃ​សេចក្តីជំនឿ​សម្រាប់​ខ្លួន​ពួកគេ និង​ក្រុមគ្រួសារ​របស់​ពួកគេ ។

អំឡុងពេល​ខ្ញុំ​កំពុង​បម្រើ​បេសកកម្ម​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​ទីក្រុង​មែលប៊ើន ប្រទេស​អូស្ត្រាលី ខ្ញុំ​បាន​នៅ​ក្នុង​វួដ​មួយ​ដែល​បង្កើត​ឡើង​ដោយ​និស្សិត​អន្តរជាតិ ។ នៅពេល​ពួកគេ​រៀន​អំពីពួកអ្នកត្រួសត្រាយ​នៅក្នុង​ថ្នាក់​ថ្ងៃ​អាទិត្យ ខ្ញុំ​បានឆ្ងល់​អំពី​ចំណាប់​អារម្មណ៍​ដ៏​ខ្លាំង​របស់​ពួកគេ — ពួកគេ​ស្ទើរតែ​ទាំងអស់​គ្នា​គឺ​ជា​អ្នក​ប្រែចិត្ត​ជឿថ្មី ហើយ​គ្មាន​នរណាម្នាក់​មាន​ជីដូនជីតា​ដែល​បាន​ដើរ​ឆ្លង​កាត់​វាលទំនាប​នៃ​ទ្វីបអាមេរិកខាង​ជើង​ឡើយ ។

គួរ​ឲ្យ​អស្ចារ្យ​ណាស់ និស្សិត​អន្តរជាតិ​ជាច្រើន​បាន​ចាប់អារម្មណ៍​ដោយសារ​តែដំណើររឿង​នានា​ដែល​បាន​ចែកចាយ ។ ពួកគេ​មួយ​ចំនួន​បាន​ប្រាប់​អំពី​របៀប​ដែល​ពួកគេ​ផ្សារភ្ជាប់​ទៅនឹង​ពួកបរិសុទ្ធ​ជំនាន់​ដើម​ដោយផ្ទាល់​មួយ ៖ គឺ​ដូច​ជា​ពួក​អ្នកត្រួសត្រាយ​ដែរ និស្សិត​អន្តរជាតិ​ទាំង​នេះ​គឺ​ជា​អ្នក​ប្រែចិត្ត​ជឿថ្មី ហើយ​បាន​ធ្វើការលះបង់​នានា ដើម្បី​ស្ថាបនា​សាសនាចក្រ​នៅក្នុង​តំបន់​នានា​ដែល​ពួកគេ​រស់នៅ ។ សម្រាប់​សមាជិក​មួយ​ចំនួន សាសនាចក្រ​មាន​តិចតួច ឬ​គ្មាន​សោះ​នៅក្នុង​ប្រទេស​កំណើត​របស់​ពួកគេ ។ ពួកគេ​គឺ​ជា​អ្នកត្រួសត្រាយ​សម័យ​ទំនើប​នេះ ដែល​នឹង​បង្កើត​មរតក​នៃ​សាសនា​ថ្មី​មួយ​សម្រាប់​ជំនាន់​ក្រោយៗ​ទៀត ។

នេះ​គឺ​ជា​បទពិសោធន៍​បី​យ៉ាង​មក​ពី​អ្នកប្រែចិត្ត​ជឿ ដែល​បានក្លាយ​ជា​ពួកអ្នកត្រួសត្រាយ​សម័យ​ទំនើបនេះ ។

គោរព​ក្រុមគ្រួសារ​របស់​ខ្ញុំ​នៅក្នុង​របៀប​ថ្មី​ៗ

ណាមី ចាន់ ទីក្រុង តៅយ៉ុន ប្រទេស តៃវ៉ាន់

woman getting baptized

គ្រួសារ​របស់​ខ្ញុំ និង​សាច់ញាតិ​ជាច្រើន​ទៀត​របស់​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​តៃវ៉ាន់​គឺ​ជា​ពុទ្ធសាសនិក ។ កាល​ខ្ញុំ​នៅ​តូច ខ្ញុំ​ចាំ​ពីការជួយ​រៀបចំ​គ្រឿង​បូជា​សម្រាប់​ជីដូនជីតា និង​ព្រះ​ជាច្រើន​អង្គនៅក្នុង​ពិធី​បុណ្យ​ចូលឆ្នាំ​ចិន និង​ថ្ងៃបុណ្យ​ជាតិ​ផ្សេងៗ​ទៀត ។ វា​គឺ​ជា​ប្រពៃណី​គ្រួសារ​របស់​ពួកយើង ព្រមទាំង​ជា​ពិធី​មួយ​ដើម្បីរំឭក​ដល់​ជីដូនជីតា​របស់​យើង និង​នាំ​សុខសន្តិភាព ព្រមទាំង​ភាព​ចម្រុងចម្រើន​ដល់​គ្រួសារ​របស់​ខ្ញុំ ។

នៅពេល​សាច់​ញាតិ​មួយ​ចំនួន​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ចូល​ជាសមាជិក​ព្រះវិហារ​សាសនាគ្រិស្ត​ដែលគ្មាន​និកាយ​ណា​មួយ ដំបូង វា​គ្មាន​ការបះពាល់​អ្វី​ឡើយ​ដល់​ក្រុមគ្រួសារ​របស់​ខ្ញុំ​នា​គ្រា​នោះ​ឡើយ ។ ប៉ុន្តែ​នៅ​អំឡុងពេលបុណ្យ​សែន​ផ្នូរ ជាពេល​អ្នក​ថ្វាយ​បង្គំ​ជីដូនជីតា​របស់​អ្នក ហើយ​ដុត​ធូប​នៅ​ឯ​ផ្នូរ​របស់​ពួកគាត់ នោះសាច់ញាតិដែលជាពួកគ្រិស្តសាសនិក​របស់​ខ្ញុំ​បាន​បដិសេធ​មិន​ព្រម​ចូលរួម​ឡើយ ។ ពួកគេ​បាននិយាយ​ថា ពួកគេ​ត្រូវបានតាំងចិត្ត​ធ្វើតាម​ក្រឹត្យវិន័យ​ដប់​ប្រការ ជាពិសេស « កុំឲ្យមានព្រះឯណាទៀតនៅចំពោះយើងឲ្យសោះ » ( និក្ខមនំ ២០:៣ ) ។ ក្រុមគ្រួសារ​របស់​ខ្ញុំ​ពុំ​បាន​ពិភាក្សា​អំពី​ជំនឿ​ដទៃទៀត​ពីមុនឡើយ ប៉ុន្តែ​ចាប់តាំងពីថ្ងៃ​នោះមក ជំនឿ​លើ​សាសនាគ្រិស្ត​តំណាង​ឲ្យ​ការបំផ្លាញ​ប្រពៃណី​នៅក្នុង​ក្រសែ​ភ្នែក​របស់​គ្រួសារ​ខ្ញុំ ហើយ​ឃើញ​ថា វា​គឺ​ជាពន្លឺអវិជ្ជមាន​មួយ ។

កាល​ខ្ញុំ​ចូលរៀន​មហាវិទ្យាល័យ នោះខ្ញុំ​បាន​ជួប​អ្នកផ្សព្វផ្សាយ​សាសនា​ អិល. ឌី. អេស​. នៅ​តាម​ផ្លូវ ។ ជាទូទៅ ខ្ញុំ​ពុំ​ចាប់​អារម្មណ៍​លើ​អ្វី​ដែល​ពួកគេ​និយាយ​ឡើយ ប៉ុន្តែ​បទពិសោធន៍​មួយ​ចំនួន​បាន​ត្រៀម​ចិត្ត​របស់​ខ្ញុំ​ដើម្បី​ទទួល​យក​សារលិខិត​របស់​ពួកគេ ។ អំឡុងពេល​ជួប​ជាមួយ​ពួកគេ ខ្ញុំ​បាន​យល់​ព្រម​អធិស្ឋាន ហើយ​អានព្រះគម្ពីរមរមន ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​ចាប់ផ្តើម​បង្កើន​នូវ​ទីបន្ទាល់​ផ្ទាល់​ខ្លួន​អំពី​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ​នូវ​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​ត្រូវបាន​បង្រៀន ។ ប៉ុន្តែ​ដោយសារ​អារម្មណ៍​របស់​ឪពុកម្តាយ​របស់​ខ្ញុំ​ប្រឆាំង​នឹង​ជំនឿ​គ្រិស្តសាសនា នោះ​ខ្ញុំ​ពុំ​ចង់​ប្រាប់​ពួកគេថា ខ្ញុំ​ចង់​ទទួលបុណ្យ​ជ្រមុជទឹកឡើយ ។ ជាច្រើន​ខែ បន្ទាប់​ពី​ខ្ញុំ​បានជួប​ជាមួយនឹង​អ្នកផ្សព្វផ្សាយ​សាសនា​លើក​ដំបូង ទីបំផុត​ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់ឪពុកម្តាយ​របស់​ខ្ញុំ​ថា ខ្ញុំ​ចង់​ទទួល​បុណ្យ​ជ្រមុជទឹក ហើយ​ខ្ញុំ​ចង់​បម្រើ​បេសកកម្ម ។ ពួកគាត់​បាន​អាក់អន់ចិត្ត ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​បានដឹង​ថា ខ្ញុំបានសម្រេច​ចិត្ត​ត្រឹមត្រូវ ។

ខ្ញុំ​គ្មាន​ជីដូនជីតា​ជា​អ្នកត្រួសត្រាយ​ឡើយ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ដូច​ជា​ខ្ញុំ​យល់​អំពី​ការលះបង់​របស់​ពួកគាត់ ។ វា​មាន​ការលំបាក​ក្នុងការ​បោះបង់​ទំនៀមទម្លាប់​មួយ​ចំនួន​ ហើយប្រឈម​មុខ​នឹង​ការ​ជំទាស់​មក​ពី​សមាជិក​គ្រួសារ ។ សូម្បី​តែ​ពេលឥឡូវ​នេះ ប្រាំ​ឆ្នាំ​បាន​កន្លង​ផុត​ទៅ​បន្ទាប់​ពី​ខ្ញុំ​បាន​ចូលជា​សមាជិក​សាសនាចក្រ នៅក្នុង​គ្រា​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​បម្រើ​បេសកកម្ម នោះ​គ្រួសារ​របស់​ខ្ញុំ​ពុំ​គាំទ្រ​ខ្ញុំ​ទាំងស្រុង​លើ​ការសម្រេច​ចិត្ត​របស់​ខ្ញុំ​ឡើយ ប៉ុន្តែ​ពួកគាត់​បាន​ទទួល​យក​វា ។ ការចូលរួម​សាសនាចក្របាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ខ្ញុំ​គោរព​គ្រួសារ​របស់​ខ្ញុំ​តាម​របៀប​ថ្មីៗ តាមរយៈ​ការធ្វើ​ពង្សប្រវត្តិ និង​ការស្រាវជ្រា​វ​អំពីជីដូនជីតា​របស់​ខ្ញុំ ។ ទីបន្ទាល់​របស់​ខ្ញុំ​អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង​ដង្វាយធួន​របស់​ទ្រង់​ជួយខ្ញុំ​ក្នុងការ​ដោះស្រាយ​ជម្លោះ​ដែល​ខ្ញុំ​អាច​មាន​ជាមួយ​គ្រួសារ​របស់​ខ្ញុំ ។

ការរកឃើញ​អំណរ​មក​ពី​ដំណឹងល្អ​

ហារី ហ្គន រដ្ឋ​យូថាហ៍ ស.រ.អា

young man holding phone

ខ្ញុំធំឡើង​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ចិន ហើយ​បាន​ចាត់ទុក​ខ្លួន​ខ្ញុំ​ថា​ជា​គ្រិស្តសាសនិក ទោះបីជា​តាមពិតទៅ ខ្ញុំ​ពុំ​ធ្លាប់​បាន​ទៅ​ព្រះវិហារ​ក្តី ។ ខ្ញុំ​បាន​ចាប់អារម្មណ៍​លើ​ព្រះ និង​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយ​ខ្ញុំ​បានគិត​អំពី​គោលលទ្ធិ​របស់​គ្រិស្តសាសនា​ថា​ជាការលួងលោម​ចិត្ត​មួយ ។

នៅពេល​ខ្ញុំ​ប្តូរ​ទៅ​រៀន​មហា​វិទ្យាល័យ​នៅ​សហរដ្ឋ ខ្ញុំ​បាន​ចាប់ផ្តើម​ចូលរួម​ព្រះវិហារគ្រិស្តសាសនា​មួយ​ដែលគ្មាននិកាយ​ណា​មួយ​ឡើយ ​។ ពីរបី​ខែ​ក្រោយ​មក ខ្ញុំ​បានឮ​អំពី​សាសនាចក្រ​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ​នៃ​ពួកបរិសុទ្ធ​ថ្ងៃ​ចុង​ក្រោយ​មក​ពី​មិត្តភក្តិ​មួយ​ចំនួន​ដែល​កំពុង​គិត​ពីការចូលរៀន​នៅ​សាកលវិទ្យាល័យ ព្រិកហាំ យ៉ង់ ។ ខ្ញុំ​បាន​សួរ​និស្សិត​មួយ​ចំនួន​នៅ​ព្រះវិហារ​គ្រិស្តសាសនា​អំពី​ពួកបរិសុទ្ធ​ថ្ងៃចុងក្រោយ ហើយ​គួរ​ឲ្យ​ភ្ញាក់ផ្អើលណាស់​ នៅពេល​ពួកគេ​បាន​ព្រមានខ្ញុំ​ដោយ​ស្មោះសរ​ថា ឲ្យ​ខ្ញុំ​នៅ​ឲ្យ​ឆ្ងាយ​ពី « ពួកមរមន » ។ នៅ​ពេល​ដំបូង​ខ្ញុំ​បាន​ស្តាប់​ការទូន្មាន​របស់​ពួកគេ ប៉ុន្តែ​នៅពេល​ខ្ញុំ​បាន​មើល​ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គម​ប្រហែល​ជាមួយ​សប្តាហ៍​ក្រោយ​មក ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​សុន្ទរកថា​មួយ​ដែល​ថ្លែង​ដោយ​អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័ ហូឡិន ក្នុង​កូរ៉ុម​នៃ​ពួក​សាវក​ដប់ពីរ​នាក់ ។ នៅក្នុង​សុន្ទរកថានោះ លោក​បាន​ថ្លែង​ថា សមាជិក​សាសនាចក្រ​គួរតែមានការ​គោរព​ដល់សាសនា​ដទៃ ( សូមមើល « Faith, Family, and Religious Freedom » lds.org/prophets-and-apostles ) ។ នៅពេល​ខ្ញុំ​បាន​ស្តាប់​អែលឌើរ ហូឡិន ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ពី​អ្វី​ដែល​ឥឡូវ​នេះ​ខ្ញុំដឹងគឺ​ជា​ព្រះវិញ្ញាណ ហើយ​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ថា ខ្ញុំ​ត្រូវតែ​រៀន​បន្ថែម​ទៀត​អំពី​សាសនាចក្រ​នេះ ។

ទីបំផុត​ខ្ញុំ​បាន​ទៅ​ព្រះវិហារ ហើយ​ក្រោយ​មក​បាន​ជួបជាមួយ​ពួក​អ្នក​ផ្សព្វផ្សាយ​សាសនា ។ ខ្ញុំ​មាន​ការរំជួលចិត្ត​ចំពោះ​ការបង្រៀន​របស់​ពួកគេ ជាពិសេស​អំពី​ផែនការ​នៃ​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ ។ ឪពុក​ម្តាយ​របស់​ខ្ញុំ​ពុំ​សូវ​រីករាយ​ប៉ុន្មាន​ទេ នៅពេល​ខ្ញុំ​បាន​សម្រេ​ចិត្ត​ទទួលបុណ្យ​ជ្រមុជទឹក ប៉ុន្តែ​ពួកគាត់​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា ខ្ញុំ​មាន​ភាពចាស់ទុំ​ល្មម​ដើម្បី​ធ្វើ​ការសម្រេច​ចិត្ត​ផ្ទាល់​ខ្លួន​ហើយ ។ នៅពេល​លោកតាលោកយាយ​របស់​ខ្ញុំ​បាន​មក​សួរសុខទុក្ខ​ខ្ញុំ​នៅ​អាមេរិក​ពីរបី​ខែ​ក្រោយ​មក ខ្ញុំក៏បានបង្រៀនដំណឹងល្អដល់ពួកគាត់ ។ ពួកគាត់ទាំងពីរ​នាក់​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ទទួលបុណ្យ​ជ្រមុជទឹក ។

ដំណឹង​ល្អ​បាន​នាំ​អំណរ​ដ៏​ខ្លាំង​ដល់​ខ្ញុំ ហើយ​វា​បាននាំ​ខ្ញុំ​ទៅ​រក​ស្ត្រី​ម្នាក់​ដែល​ខ្ញុំនឹង​រៀបការ​ឆាប់ៗ​នាពេល​ខាងមុខ ។ វា​សក្តិសម​ចំពោះតម្លៃនៃ​ការលះបង់​ដែល​ខ្ញុំ​ធ្លាប់​បាន​ធ្វើ ឬ​នឹង​ធ្វើ ។

ការរៀបចំ​ផ្លូវ​សម្រាប់​ជំនាន់​ក្រោយៗ​ទៀត

ប្រូក គីនីគីនី រដ្ឋ​ហាវ៉ៃ ស.រ.អា.

hawaiian woman holding oil lamp

ខ្ញុំ​បាន​ចូល​ជា​សមាជិក​សាសនាចក្រ​កាល​ខ្ញុំ​អាយុ ១៥ ឆ្នាំ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​បាន​ទៅ​ព្រះវិហារ និង​អភិវឌ្ឍ​សេចក្តីជំនឿ និង​ទីបន្ទាល់​របស់​ខ្ញុំ​តាំង​ពី​ខ្ញុំ​នៅ​តូច​ម៉្លេះ ។ ទោះបី​ខ្ញុំ​ជា​សមាជិក​តែ​ម្នាក់​ឯង​នៅក្នុង​ក្រុមគ្រួសារ​ខ្ញុំ​ក្តី ក៏​មិត្តភក្តិ​ដ៏​ស្មោះត្រង់​របស់​ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ ហើយ​បានដឹកនាំ​ខ្ញុំ​តាមរយៈ​គំរូ​របស់​ពួកគេ ។

មិន​ដូចជា​ពួក​អ្នកត្រួសត្រាយ​ជំនាន់បុរាណ​ឡើយ ខ្ញុំ​ពុំ​ធ្លាប់​ដើរ​ជាមួយ​នឹង​ការអូស​រទេះ​ឆ្លង​កាត់​វាលទំនាប​ដ៏ត្រជាក់​ឡើយ ។ ប្រាកដណាស់ ខ្ញុំ​ពុំ​ជួប​នូវ​ការលំបាក​ច្រើន​ឡើយ​នៅពេល​ខ្ញុំ​ចូល​ជាសមាជិក​សាសនាចក្រ ។ មែនហើយ ខ្ញុំ​បាន​បាត់បង់​មិត្តភក្តិ​មួយ​ចំនួន ហើយ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ចូលរួម​ព្រះវិហារ​តែ​ម្នាក់​ឯង ហើយ​ទៅ​រៀន​ថ្នាក់​សិក្ខាសាលា​ដោយ​ខ្លួន​ឯង ។ ប៉ុន្តែ​នៅពេល​ខ្ញុំគិត​អំពី​ឥទ្ធិពល​ដែល​វា​បានមាន ហើយ​បន្ត​មាន​មក​លើ​គ្រួសារ​របស់​ខ្ញុំ នោះ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា វា​គឺជា​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​មួយ​ដ៏​ល្អបំផុត​ដែល​ខ្ញុំ​ពុំ​ធ្លាប់​បាន​ធ្វើ​ពីមុន​មក ។​ ការសម្រេច​ចិត្ត​របស់​ខ្ញុំ​ដើម្បី​ទទួល​បុណ្យ​ជ្រមុជទឹក ដើម្បី​ផ្សារភ្ជាប់​នៅក្នុង​ព្រះវិហារ​បរិសុទ្ធ និង​បន្ត​ស្មោះត្រង់​ចំពោះ​សេចក្តីសញ្ញា​ដែលខ្ញុំ​បាន​បង្កើត​ជា​ច្រវ៉ាក់​នៃ​លក្ខខណ្ឌ​ ដែល​នឹង​មាន​ឥទ្ធិពល​វិជ្ជមាន​ដល់​ជីវិត​នៃ​កូន​ទាំងបី​ដ៏ស្រស់ស្អាត​របស់​ខ្ញុំ ព្រមទាំង​ជំនាន់​ក្រោយៗ​ទៀត​ជារៀងរហូត ។

ការធ្វើ​ជា​អ្នកត្រួសត្រាយ​គឺ​ជាការរៀបចំ​ផ្លូវ​សម្រាប់​មនុស្សដទៃ ។ ខ្ញុំ​ចូលចិត្ត​គិត​អំពីពរជ័យ​មួយ​ក្នុង​ចំណោម​ពរជ័យ​ជាច្រើន​ដែល​ខ្ញុំ​បានទទួល​ក្នុងការ​ធ្វើ​ជា​សមាជិក​ស្មោះត្រង់​នៃ​សាសនាចក្រ​នោះ​គឺ​ថា ខ្ញុំ​អាច​ជួយ​នាំ​មនុស្ស​ដទៃ​ទៀតឲ្យ​មក​កាន់​ព្រះគ្រីស្ទ ។ ព្រឹត្តិការណ៍​នេះទំនងដូចជាតួចតាច​ — ដូចជា​បុណ្យ​ជ្រមុជទឹក​នៃ​ក្មេង​ស្រី​អាយុ ១៥ ឆ្នាំ នៅ​ម៉ោអ៊ី រដ្ឋ ហាវ៉ៃ ឬ​ការអធិស្ឋាន​ដ៏​រាបសា​របស់​ក្មេង​ប្រុស​អាយុ ១៤ ឆ្នាំ​នៅក្នុង​ព្រៃ​ពិសិដ្ឋ — អាចផ្លាស់ប្តូរ​ជីវិត​របស់​ក្រុមគ្រួសារ​នៅក្នុង​អតីតកាល បច្ចុប្បន្នកាល និង​អនាគតកាល ។

មុខងារ​នៃ​ពួក​អ្នកត្រួសត្រាយ​សម័យ​ទំនើប​ពុំគ្រាន់តែ​បម្រុង​ទុក​សម្រាប់​អ្នកប្រែចិត្ត​ជឿ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ។ នៅពេល​យើង​ព្យាយាម​បង្កើត​មរតក​នៃ​សេចក្តីស្មោះត្រង់​ដ៏​យូរ​អង្វែង​មួយ​សម្រាប់​ជំនាន់​ក្រោយៗ​មក​ទៀត នោះយើង​ទាំងអស់​គ្នា​អាច​ក្លាយ​ជាអ្នក​ត្រួសត្រាយ​បាន ។