ចូរក្រោកឡើង ហើយបញ្ចាំងពន្លឺចេញទៅ

ដោយ អាន អិម ឌិប

ទីប្រឹក្សាទីពីរក្នុងគណៈប្រធានយុវនារីទូទៅ

របៀបដ៏ប្រសើរបំផុតមួយ ដើម្បីយើងអាចក្រោកឡើង ហើយបញ្ចេញពន្លឺទៅ គឺត្រូវគោរពបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះដោយទំនុកចិត្ត។

វាជាឯកសិទ្ធិសម្រាប់ខ្ញុំ ដែលបានចូលរួមជាមួយអ្នកនាល្ងាចនេះ ។ រៀងរាល់ខែមករា ខ្ញុំរង់ចាំយ៉ាងអន្ទះសារដល់ការប្រកាសពីប្រធានបទម៉ូឆលថ្មី ។ ទោះយ៉ាងណា ខ្ញុំតែងយកពេលមួយស្របក់ ដើម្បីវាយតម្លៃ ថាតើខ្ញុំបានស្ទាត់ជំនាញលើមេរៀនទាំងឡាយរបស់ប្រធានបទឆ្នាំមុន ឬទេ ។

ចូររំឮកពីប្រធានបទបច្ចុប្បន្ន មួយភ្លែត ៖ « សូមឲ្យគុណធម៌តុបតែងគំនិតអ្នក ដោយឥតឈប់ឈរឡើយ »¹ « ឲ្យខ្ជាប់ខ្ជួន ហើយនឹងនរ គឺពោរពេញទៅដោយអំពើល្អជានិច្ច »² « ចូរធ្វើជាគំរូដល់ពួកអ្នកជឿ »³ « ចូរឲ្យមានកម្លាំង និងចិត្តក្លាហានចុះ »⁴ ហើយនិងមាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿទីដប់បី ៖ « យើងខ្ញុំជឿលើការប្រព្រឹត្តដោយទៀងត្រង់, ត្រឹមត្រូវ, បរិសុទ្ធ, គុណធម៌, ហើយលើការធ្វើល្អដល់មនុស្សទាំងអស់ » ។⁵

ការសិក្សា និងការផ្ដោតលើបទគម្ពីរទាំងនេះអស់មួយឆ្នាំពេញ បានជួយឲ្យវាក្លាយជាផ្នែកមួយក្នុងដួងចិត្ត, ព្រលឹង, និងទីបន្ទាល់របស់យើង ។ យើងសង្ឃឹមថា អ្នកនឹងបន្តធ្វើតាមការណែនាំនៃបទគម្ពីរទាំងនេះ កាលដែលយើងបង្វែរការផ្ដោតរបស់យើងទៅកាន់ប្រធានបទ ម៉ូឆល ឆ្នាំ 2012 ដែលមានក្នុងគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ។

ក្បាលកណ្ឌទី 115 ពន្យល់ថា ៖ ឆ្នាំគឺ 1838 ហើយទីកន្លែងគឺ ហ្វាវែស្ទ រដ្ឋមីសសួរី ។ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ត្រូវបាន « ប្រាប់ឲ្យដឹងពីព្រះហឫទ័យនៃព្រះ អំពីការកសាងទីនោះ និងដំណាក់នៃព្រះអម្ចាស់ » ។ ព្យាការីមានភាពសុទិដ្ឋិនិយម និងពេញដោយការលើកទឹកចិត្ត ។ នៅក្នុងខ 5 ជាកន្លែងដែលយើងយកមកធ្វើប្រធានបទសម្រាប់ឆ្នាំនេះ ព្រះអម្ចាស់ប្រាប់លោកថា « ប្រាកដមែន យើងប្រាប់អ្នកទាំងអស់គ្នាដូច្នេះថា ៖ ចូរក្រោកឡើង ហើយបញ្ចាំងពន្លឺចេញទៅ ប្រយោជន៍ឲ្យពន្លឺរបស់អ្នកអាចបានទៅជាបមាណីដល់សាសន៍នានា » ។

តើអ្នកគិតពីអ្វី ពេលអ្នកឮពាក្យថាចូរក្រោកឡើង? ចំពោះខ្ញុំ ខ្ញុំគិតពីអ្នក---ជាយុវវ័យដ៏ឆ្នើមរបស់សាសនាចក្រ ។ ខ្ញុំមើលឃើញអ្នកកំពុងក្រោកឡើងយ៉ាងឧស្សាហ៍ពីគ្រែរបស់អ្នករៀងរាល់ព្រឹក ដើម្បីទៅថ្នាក់សិក្ខាសាលា ។ ខ្ញុំឃើញអ្នកក្រោកឡើងដោយស្មោះត្រង់ ពីការលុតជង្គង់ក្រោយពីអធិស្ឋានចប់រាល់ថ្ងៃ ។ ខ្ញុំគិតពីអ្នកថា ក្រោកឡើងដោយក្លាហាន ដើម្បីចែកចាយទីបន្ទាល់ និងការពារបទដ្ឋានអ្នក ។ ខ្ញុំត្រូវបានបំផុសគំនិតដោយការតាំងចិត្តរបស់អ្នក ចំពោះដំណឹងល្អ និងគំរូល្អរបស់អ្នក ។ ពួកអ្នកជាច្រើនបានទទួលការអញ្ជើញនេះរួចហើយ គឺដើម្បីក្រោកឡើង ហើយបញ្ចេញពន្លឺទៅ ហើយពន្លឺរបស់អ្នកលើកទឹកចិត្តអ្នកដទៃទៀតឲ្យធ្វើដូចគ្នាដែរ ។

របៀបដ៏ប្រសើរបំផុតមួយ ដើម្បីយើងអាចក្រោកឡើង ហើយបញ្ចេញពន្លឺទៅ គឺត្រូវគោរពបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះដោយទំនុកចិត្ត ។ យើងរៀនពីបទបញ្ញត្តិទាំងនេះក្នុងព្រះគម្ពីរ, ពីព្យាការីសម័យទំនើប, និងពីក្នុងកូនសៀវភៅដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ។ អ្នកគ្រប់គ្នាគួរតែមានកូនសៀវភៅនោះមួយច្បាប់ខ្លួនឯង ។ ក្នុងកូនសៀវភៅផ្ទាល់របស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានគូសរង្វង់ពាក្យសម្រាប់ និងពាក្យអ្នក កាលដែលបានបង្រៀនដល់ខ្ញុំដោយមិត្តដ៏គួរឲ្យគោរពម្នាក់ ។ ទង្វើដ៏សាមញ្ញនេះរំឭកខ្ញុំថា បទដ្ឋានទាំងនេះគឺមិនគ្រាន់តែជាសេចក្ដីណែនាំទូទៅប៉ុណ្ណោះទេ---វាគឺពិសេសសម្រាប់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា អ្នកនឹងចំណាយពេលគូសពាក្យទាំងនោះនៅក្នុងកូនសៀវភៅអ្នកផ្ទាល់, អានវាពីដើមដល់ចប់, និងទទួលអារម្មណ៏ពីព្រះវិញ្ញាណដែលធ្វើបន្ទាល់ដល់អ្នកថា បទដ្ឋានទាំងនោះគឺសម្រាប់អ្នកផងដែរ ។

ប្រហែលមានពួកអ្នកដែលត្រូវបានល្បួងមិនឲ្យខ្វល់ ឬច្រានចោលបទដ្ឋានដែលមានក្នុងកូនសៀវភៅដើម្បីកម្លាំងនៃយុវវ័យ ។ ពួកគេអាចមើលទៅកូនសៀវភៅ ហើយនិយាយថា « ម៉ាក់ មើលសៀវភៅនេះមិននិយាយអំពី [ បញ្ចូលពីអ្វីដែលកំពុងនិយាយ ] » ។ ឬពួកគេអាចដោះសារចំពោះខ្លួនគេថា « អ្វីដែលខ្ញុំកំពុងធ្វើមិនអាក្រក់ដល់ថ្នាក់នោះទេ ។ ខ្ញុំមិនអាក្រក់ដូចជា [ បញ្ចូលឈ្មោះមិត្តម្នាក់ ឬអ្នកស្គាល់ម្នាក់ ] » ។

ប្រធាន ហារ៉ូល ប៊ី. លី បានបង្រៀនថា « បទបញ្ញត្តិដែលសំខាន់បំផុតជាងបទបញ្ញត្តិណាទាំងអស់របស់ព្រះគឺ បទបញ្ញត្តិមួយដែលអ្នកកំពុងមានការពិបាកបំផុតដើម្បីគោរពនោះឯង » ។⁶ ស្ដេចបេនយ៉ាមីនបានពន្យល់ថា « យើងពុំអាចប្រាប់អ្នករាល់គ្នាឲ្យអស់នូវការណ៍ទាំងឡាយ ដែលអ្នករាល់គ្នាអាចប្រព្រឹត្តអំពើបាបនោះទេ ព្រោះមានផ្លូវ និងបែបផ្សេងៗគ្នា គឺមានជាច្រើនណាស់ដែលយើងពុំអាចរៀបរាប់បានឡើយ » ។⁷ បើអ្នកកំពុងពិបាកក្នុងការរក្សាបទដ្ឋាន និងបទបញ្ញត្តិទាំងនេះ នោះខ្ញុំលើកទឹកចិត្តអ្នកឲ្យស្វែងរកការគាំទ្រនៅក្នុងដំណឹងល្អ ។ ចូរអានព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។ ចូរចំណាយពេលលើគេហទំព័រជាផ្លូវការរបស់សាសនាចក្រគឺ LDS.org ដើម្បីរកចម្លើយដល់សំណួររបស់អ្នក ។ ចូរនិយាយទៅកាន់ឪពុកម្ដាយ, អ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រអ្នក, និងពួកអ្នកដែលមានគំរូល្អ កាលដែលគេរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។ ចូរអធិស្ឋាន ។ ចូរប្លុងចិត្តចំពោះព្រះបិតាសួគ៌របស់អ្នក ដែលស្រឡាញ់អ្នក ។ ចូរប្រើអំណោយទាននៃការប្រែចិត្តជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។ ចូរបម្រើអ្នកដទៃ ។ ហើយសំខាន់បំផុត ចូរស្ដាប់ និងគោរពដល់ការបំផុសរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។

ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន លើកទឹកចិត្តដល់យើងទាំងអស់គ្នាដោយពាក្យទាំងនេះថា ៖ « មិត្តភក្ដិវ័យក្មេងរបស់ខ្ញុំអើយ ចូររឹងមាំឡើង ។ ... ទោះបីជាមានការទាក់ទាញ, អាចផ្លាស់ប្តូរបាន, អ្នកដឹងពីអ្វីដែលត្រូវ និងអ្វីដែលខុស ហើយពុំអាចលាក់បាំងបានឡើយ ។ ... បើសិនជាមិត្តភក្តិរបស់អ្នកជំរុញអ្នកឲ្យធ្វើអ្វីៗដែលអ្នកដឹងថាខុស អ្នកគឺជាមនុស្សម្នាក់គត់ដែលគំាទ្រអ្វីដែលត្រូវ ទោះបីជាអ្នកធ្វើតែឯងក៏ដោយ » ។⁸

ព្រះវរបិតាសួគ៌មិនចង់ឲ្យយើងមើលទៅពិភពលោក ហើយធ្វើតាមការនិយមដែលតែងតែផ្លាស់ប្ដូររបស់វាទេ ។ ទ្រង់ចង់ឲ្យយើងសម្លឹងទៅទ្រង់ ហើយធ្វើតាមការណែនាំដែលមិនផ្លាស់ប្ដូររបស់ទ្រង់វិញ ។ ទ្រង់ចង់ឲ្យយើងរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ហើយដឹកនាំអ្នកផ្សេងទៀតមករកដំណឹងល្អ ដោយកំណត់បទដ្ឋានឲ្យខ្ពស់ ។

ព្រះគម្ពីរផ្ដល់គំរូអស្ចារ្យជាច្រើនដែលបង្ហាញពីគំនិតនេះ ។ ក្នុងព្រះគម្ពីរពួកចៅហ្វាយ ក្នុងសញ្ញាចាស់ យើងរៀនពី សាំសុន ។ សាំសុនបានកើតមកដោយមាននូវសក្ដានុពលដ៏អស្ចារ្យ ។ ម្ដាយគាត់បានទទួលការសន្យាថា « វានឹងចាប់តាំងជួយសង្គ្រោះដល់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល ឲ្យរួចពីកណ្ដាប់ដៃនៃពួកភីលីស្ទីន » ។⁹ តែកាលដែលសាំសុនបានធំឡើង គាត់បានមានបំណងធ្វើតាមការល្បួងរបស់ពិភពលោកច្រើនជាងការដឹកនាំរបស់ព្រះ ។ គាត់បានធ្វើការជ្រើសរើសទាំងឡាយ ដោយព្រោះវា « ពេញចិត្តដល់ [ គាត់ ] ណាស់ »¹⁰ ជាជាងដោយព្រោះវាជាអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ។ ម្ដងហើយម្ដងទៀត ព្រះគម្ពីរប្រើឃ្លាថា « ហើយសាំសុនបានចុះទៅ »¹¹ពេលដែលប្រាប់ពីដំណើរ, សកម្មភាព, និងជម្រើសរបស់សាំសុន ។ ជំនួសឲ្យការក្រោកឡើង ហើយបញ្ចាំងពន្លឺទៅ ដើម្បីបំពេញសក្ដានុពលដ៏អស្ចារ្យរបស់គាត់ នោះសាំសុន ត្រូវពិភពលោកយកឈ្នះបាន, បានបាត់បង់អំណាចដែលព្រះប្រទានឲ្យ, ហើយបានស្លាប់ដោយសោកនាកម្មមួយ ។

មួយវិញទៀត ព្រះគម្ពីរផ្ដល់ពីគំរូដានីយ៉ែល ។ ដានីយ៉ែលបានកើតមកដោយមានសក្ដានុពលដ៏អស្ចារ្យ ។ ក្នុងគម្ពីរដានីយ៉ែល ជំពូក 6 យើងអានថា « រួចមកដានីយ៉ែលបានត្រឡប់ជាកំពូលលើពួកអធិបតី និងពួកចៅហ្វាយទាំងប៉ុន្មាន ត្បិតលោកមានវិញ្ញាណយ៉ាងស្រួចស្រាល់ » ។¹² ពេលដែលឧបសគ្គខាងលោកិយកើតមានដល់ដានីយ៉ាល នោះលោកមិនបានសម្លឹងចុះទៅលោកិយទេ---លោកបានក្រោកឡើង ហើយបានសម្លឹងទៅស្ថានសួគ៌ ។ ជំនួសឲ្យធ្វើតាមច្បាប់លោកិយរបស់ស្ដេចដែលមិនឲ្យអធិស្ឋានទៅកាន់នរណាឡើយក្រៅពីស្ដេចអស់ 30 ថ្ងៃ នោះដានីយ៉ែល « ចូលទៅក្នុងផ្ទះរបស់លោក រីឯបង្អួចនៃបន្ទប់របស់លោក ខាងក្រុងយេរូសាឡិមក៏នៅចំហ លោកលុតជង្គង់ចុះអធិស្ឋាន ហើយអរព្រះគុណដល់ព្រះរបស់លោក 1 ថ្ងៃ 3ដង ដូចកាលពីមុន » ។¹³

ដានីយ៉ែលមិនបានខ្លាចនឹងក្រោកឡើង ហើយបញ្ចាំញពន្លឺចេញទៅនោះទេ ក្នុងការធ្វើតាមបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ។ ទោះលោកបាននៅយ៉ាងពិបាកក្នុងរូងខ្លាមួយយប់ ដោយសារបានឈរសម្រាប់អ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ក៏លោកត្រូវបានការពារ និងប្រទានពរសម្រាប់ការគោរពរបស់លោក ។ ពេលស្ដេចដារីយុស បានយកដានីយ៉ែលចេញពីរូងខ្លា នៅព្រឹកបន្ទាប់នោះ ទ្រង់បានចេញបញ្ជាថា មនុស្សគ្រប់គ្នាគួរកោតខ្លាចដល់ព្រះរបស់ដានីយ៉ែល ហើយធ្វើតាមគំរូដ៏ស្មោះត្រង់របស់ដានីយ៉ែល ។ ពិតណាស់ ដានីយ៉ែលបង្ហាញយើងថា វាមានន័យយ៉ាងណាក្នុងការធ្វើជាគំរូមួយដល់ជាតិសាសន៍នានា ហើយមិនដែលបន្ទាបបទដ្ឋានរបស់យើង ពេលប្រឈមមុខនឹងការល្បួងខាងលោកិយ ។

ខ្ញុំត្រូវបានប្រទានពរ ដែលបានស្ដាប់គំរូនៃយុវវ័យជាច្រើនក្នុងសម័យទំនើបនេះ គឺដូចជាអ្នកអញ្ចឹង ដែលមិនភ័យខ្លាចក្នុងការក្រោកឡើង ហើយបញ្ចាំងពន្លឺចេញទៅ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យពន្លឺរបស់គេក្លាយជាបទដ្ឋានក្នុងចំណោមមិត្តភក្ដិរបស់គេ ។ ចូអាណា ជាសមាជិកម្នាក់ក្នុងចំណោមសមាជិកនៃសាសនាចក្រតែបីនាក់នៅវិទ្យាល័យនាង ហើយជាយុវនារីតែម្នាក់គត់នៅក្នុងវួដនាង ។ នាងបានតាំងចិត្តចំពោះខ្លួនឯង និងចំពោះព្រះថា នាងនឹងមិនប្រើភាសាអសុរសទេ ។ ពេលនាងត្រូវបានគេចាប់គូរជាមួយនឹងយុវជនម្នាក់សម្រាប់កិច្ចការមួយរបស់សាលា ដែលយុវជននោះមិនបានមានការតាំងចិត្តដូចនាងទេ នោះនាងមិនបានបន្ទាបបទដ្ឋានរបស់នាងទេ ។ នាងបានសុំគេឲ្យគោរពដល់តម្លៃរបស់នាង ។ ជាច្រើនដង ដោយមានការរំឭកដែលរាបសា និងមិនសូវរាបសាខ្លះ នោះមិត្តរបស់នាងបានបង្កើតទម្លាប់ថ្មី ហើយបានប្រើភាសាដែលល្អជាងមុន ។ មនុស្សជាច្រើនបានកត់សម្គាល់ពីការផ្លាស់ប្ដូរ រួមទាំងឪពុករបស់យុវជននេះផងដែរ ដែលបានអរគុណ ចូអាណា សម្រាប់ឥទ្ធិពលល្អរបស់នាងចំពោះជីវិតកូនប្រុសគាត់ ។¹⁴

ក្នុងកិច្ចការហ្វឹកហ្វឺនថ្មីមួយនៅប្រទេស ហ្វីលីពីន ខ្ញុំបានជួប ខារិន ដែលបានចែកចាយបទពិសោធន៍មួយ ដែលនាងបានមាន ក្នុងនាមជាយុវនារីម្នាក់ក្នុងថ្នាក់ ឡូរ៉ល កាលកំពុងសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រ ផ្នែកគ្រប់គ្រងសណ្ឋាគារ និងភោជនីយដ្ឋាន ។ គ្រូម្នាក់បានតម្រូវឲ្យសិស្សគ្រប់រូបរៀនធ្វើ និងភ្លក់ភេសជ្ជៈជាច្រើនប្រភេទ ដែលពួកគេនឹងដាក់លក់នៅក្នុងភោជនីយដ្ឋានរបស់ពួកគេ ។ ភេសជ្ជៈខ្លះមានជាតិស្រា ហើយ ខារិន បានដឹងថា វាប្រឆាំងនឹងបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះអម្ចាស់ ក្នុងការភ្លក់វា ។ ដោយប្រឈមមុខនឹងលទ្ធផលធ្ងន់ធ្ងរ នោះ ខារិន បានមានភាពក្លាហានដើម្បីក្រោកឡើង ហើយបញ្ចាំងពន្លឺចេញទៅ ហើយនាងមិនបានទទួលទានភេសជ្ជៈនោះទេ ។

ខារិន បានពន្យល់ថា ៖ « គ្រូរបស់ខ្ញុំបានមករកខ្ញុំ ហើយបានសួរខ្ញុំពីមូលហេតុដែលខ្ញុំមិនផឹក ។ គាត់បាននិយាយថា ‘ កញ្ញា ខារិន តើអ្នកនឹងដឹងពីរសជាតិ ហើយប្រលងជាប់មុខវិជ្ជាដ៏សំខាន់នេះយ៉ាងណាទៅ បើអ្នកមិនទាំងភ្លក់វាផងនោះ ? ’ ខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ថា ខ្ញុំជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ហើយក្នុងនាមជាសមាជិក យើងមិនផឹកអ្វីដែលគ្រោះថ្នាក់ដល់យើងនោះទេ ។ អ្វីក៏ដោយដែលគាត់បានរំពឹងពីខ្ញុំ សូម្បីតែត្រូវប្រលងធ្លាក់ ក៏ខ្ញុំនឹងយល់ តែខ្ញុំនឹងមិនបរាជ័យក្នុងការរស់នៅតាមបទដ្ឋានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំឡើយ » ។

ជាច្រើនសប្ដាហ៍ផុតទៅ ហើយគ្មានអ្វីត្រូវបាននិយាយដល់ថ្ងៃនោះទេ ។ នៅចុងបញ្ចប់នៃឆមាសនោះ ខារិន បានដឹងថា ពិន្ទុចុងក្រោយរបស់នាងនឹងប៉ះពាល់ព្រោះការបដិសេធមិនភ្លក់ភេសជ្ជៈទាំងនោះ ។ នាងស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការមើលពិន្ទុនាង តែពេលនាងបានសម្លឹងមើល នាងបានឃើញថា នាងបានទទួលពិន្ទុខ្ពស់ជាងគេក្នុងថ្នាក់ ។

នាងបាននិយាយថា ៖ « តាមរយៈបទពិសោធន៍នេះ ខ្ញុំបានរៀនថា ព្រះ ... នឹងពិតជាប្រទានពរយើង ពេលយើងធ្វើតាមទ្រង់ ។ ខ្ញុំក៏ដឹងថា ទោះបើខ្ញុំទទួលពិន្ទុធ្លាក់ក៏ដោយ ខ្ញុំនឹងមិនស្ដាយនូវអ្វីដែលខ្ញុំបានធ្វើឡើយ ។ ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំនឹងមិនដែលបរាជ័យក្នុងព្រះនេត្រទ្រង់ឡើយ ពេលដែលខ្ញុំជ្រើសធ្វើអ្វី ដែលខ្ញុំដឹងថាត្រូវ » ។¹⁵

យុវនារីជាទីស្រឡាញ់ អ្នករាល់គ្នាបានកើតមកដោយមានសក្ដានុពលដ៏អស្ចារ្យ ។ អ្នកជាបុត្រីជាទីស្រឡាញ់របស់ព្រះបិតាសួគ៌ ។ ទ្រង់ស្គាល់ និងស្រឡាញ់អ្នក ។ ទ្រង់អញ្ជើញអ្នកឲ្យ « ក្រោកឡើង ហើយបញ្ចាំងពន្លឺចេញទៅ » ហើយទ្រង់សន្យាថា ពេលអ្នកធ្វើដូច្នោះ នោះទ្រង់នឹងគាំទ្រ និងប្រទានពរអ្នក ។ ខ្ញុំសូមអធិស្ឋានថា អ្នកគ្រប់គ្នានឹងមានសេចក្តីក្លាហាន ដើម្បីទទួលការអញ្ជើញរបស់ទ្រង់ ហើយទទួលការសន្យារបស់ទ្រង់ ក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាមែន ។