ສັດທາໃນການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດຖືກຂຽນໄວ້ຢູ່ໃນໃຈຂອງເຮົາບໍ?

ໂດຍ ລິນດາ ເຄ ເບີຕັນ

ປະທານສະມາຄົມສະຕີສົງເຄາະສາມັນ

ການເຮັດ, ຮັກສາ, ແລະ ປິຕິຍິນດີໃນພັນທະສັນຍາຂອງເຮົາ ຈະເປັນຫລັກຖານວ່າການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດຈະຖືກຂຽນໄວ້ຢູ່ໃນໃຈຂອງເຮົາແທ້ໆ.

ເອື້ອຍນ້ອງທີ່ຮັກແພງ, ທ່ານໄດ້ຢູ່ໃນຄວາມຄິດ ແລະ ໃນໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້າເປັນເວລາຫລາຍເດືອນແລ້ວ ໃນຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄຕ່ຕອງກ່ຽວກັບໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບທີ່ທ້າທາຍນີ້. ເຖິງແມ່ນຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າບໍ່ພຽບພ້ອມສຳລັບໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບທີ່ຂ້າພະເຈົ້າມີຢູ່ນີ້, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າ ການເອີ້ນໄດ້ມາເຖິງຂ້າພະເຈົ້າຈາກພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຜ່ານສາດສະດາທີ່ຖືກເລືອກໄວ້ຂອງພຣະອົງ, ແລະ ສຳລັບຕອນນີ້ ພຽງເທົ່ານັ້ນກໍພໍແລ້ວ. ພຣະຄຳພີສອນວ່າ ບໍ່ວ່າຈະເປັນໂດຍສຽງຂອງ [ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ] ເອງ ຫລື ໂດຍສຽງຂອງຜູ້ຮັບໃຊ້ [ຂອງພຣະອົງ], ມັນກໍເໝືອນກັນ.”¹

ຂອງປະທານອັນລ້ຳຄ່າຢ່າງໜຶ່ງກັບການເອີ້ນນີ້ຄື ຄວາມແນ່ນອນໃຈວ່າພຣະບິດາເທິງສະຫວັນຮັກທິດາທຸກຄົນຂອງພຣະອົງ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມຮັກຂອງພຣະອົງທີ່ມີຕໍ່ເຮົາແຕ່ລະຄົນ!

ເຊັ່ນດຽວກັບທ່ານ, ຂ້າພະເຈົ້າຮັກພຣະຄຳພີ! ຢູ່ໃນພຣະທຳເຢເລມີຢາ ເຮົາເຫັນຂໍ້ພຣະຄຳພີ ຊຶ່ງຂ້າພະເຈົ້າມັກຫລາຍ. ເຢເລມີຢາໄດ້ມີຊີວິດຢູ່ໃນຕອນ ແລະ ໃນບ່ອນທີ່ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫລາຍ, ແຕ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ປ່ອຍໃຫ້ເພິ່ນ “ຫລິງເຫັນວັນເວລາແຫ່ງຄວາມຫວັງໃນຍຸກສຸດທ້າຍຕອນເຕົ້າໂຮມຊາວອິດສະຣາເອນ”²—ວັນເວລາຂອງເຮົາ. ເຢເລມີຢາໄດ້ທຳນາຍວ່າ:

“ຄຳໝັ້ນສັນຍາໃໝ່ທີ່ເຮົາຈະເຮັດກັບປະຊາຊົນອິດສະລາເອນ ຈະເປັນດັ່ງນີ້, ເຮົາ ຈະຂຽນບັນຍັດຂອງເຮົາໄວ້ໃນໃຈເຂົາ; ແລະ ຂຽນບັນຍັດນັ້ນໄວ້ທີ່ຫົວໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າ. ເຮົາຈະເປັນພຣະເຈົ້າຂອງເຂົາ ແລະ ເຂົາກໍຈະເປັນປະຊາຊົນຂອງເຮົາ. …

“… ທຸກຄົນຈະຮູ້ຈັກເຮົາ ແຕ່ຜູ້ນ້ອຍທີ່ສຸດຈົນເຖິງຜູ້ໃຫຍ່ທີ່ສຸດ. ເຮົາຈະອະໄພການບາບຂອງເຂົາ ແລະ ເຮົາຈະບໍ່ຈົດຈຳຄວາມຜິດຂອງເຂົາອີກຕໍ່ໄປ.”³

ເຮົາເປັນຜູ້ຄົນທີ່ເຢເລມີຢາໄດ້ເຫັນ. ເຮົາໄດ້ເຊື້ອເຊີນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໃຫ້ຂຽນບັນຍັດໄວ້ໃນໃຈຂອງເຮົາບໍ່, ຫລື ຄຳສອນໄວ້ໃນໃຈຂອງເຮົາ? ເຮົາເຊື່ອວ່າການອະໄພນັ້ນມີໃຫ້ຜ່ານການຊົດໃຊ້ທີ່ເຢເລມີຢາໄດ້ກ່າວເຖິງຫລືບໍ່ ເພື່ອເຮົາຈະໄດ້ນຳໃຊ້ມັນກັບຕົວເຮົາເອງ?

ສອງສາມປີກ່ອນ ແອວເດີ ແຈັບຟະຣີ ອາ ຮໍແລນ ໄດ້ແບ່ງປັນຄວາມຮູ້ສຶກຂອງເພິ່ນກ່ຽວກັບສັດທາທີ່ຢັ່ງລົງເລິກຂອງກຸ່ມບຸກເບີກ ຜູ້ໄດ້ເດີນທາງມາຫາຮ່ອມພູເມືອງເຊົາເລັກ ແມ່ນແຕ່ຫລັງຈາກການຕາຍຂອງລູກໆຂອງເຂົາເຈົ້າ. ເພິ່ນໄດ້ກ່າວວ່າ, “ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ສິ່ງນັ້ນເພື່ອໂຄງການ, ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເຮັດມັນເພື່ອກິດຈະກຳຂອງສັງຄົມ, ແຕ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຮັດມັນ ເພາະສັດທາໃນພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດຝັງຢູ່ໃນຈິດວິນຍານຂອງເຂົາເຈົ້າ, ເປັນໄຂຢູ່ໃນກະດູກຂອງເຂົາເຈົ້າ.”

ເພິ່ນໄດ້ກ່າວດ້ວຍຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ອ່ອນນ້ອມວ່າ:

“ສິ່ງນັ້ນເປັນສິ່ງດຽວທີ່ຊ່ອຍໃຫ້ແມ່ສາມາດຝັງ [ລູກນ້ອຍໆຂອງເຂົາເຈົ້າ] ໄວ້ໃນແກັດເຂົ້າຈີ່ ແລະ ກ້າວເດີນຕໍ່ໄປ, ໂດຍກ່າວວ່າ, ‘ແຜ່ນດິນແຫ່ງຄຳສັນຍາມີຢູ່ບ່ອນໃດບ່ອນໜຶ່ງ. ພວກເຮົາຈະໄປເຖິງຮ່ອມພູແຫ່ງນັ້ນ.’

“ເຂົາເຈົ້າເວົ້າສິ່ງນັ້ນອອກມາໄດ້ ເພາະພັນທະສັນຍາ ແລະ ຄຳສອນ ແລະ ສັດທາ ແລະ ການເປີດເຜີຍ ແລະ ພຣະວິນຍານ.”

ເພິ່ນໄດ້ກ່າວສະຫລຸບດ້ວຍຖ້ອຍຄຳທີ່ກະຕຸ້ນໃຈວ່າ: “ຖ້າຫາກເຮົາສາມາດຮັກສາສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໄວ້ໃນຄອບຄົວຂອງເຮົາ ແລະ ໃນສາດສະໜາຈັກ, ບາງທີສິ່ງອື່ນໆຈະເຂົ້າທີ່ເຂົ້າທາງຂອງມັນເອງ. ບາງທີອາດມີຫລາຍສິ່ງຫລາຍຢ່າງທີ່ຕົກເຫ່ຍລົງຈາກລໍ້. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນວ່າ ລໍ້ເຫລົ່ານັ້ນສາມາຕ່າງເຄື່ອງໄດ້ພຽງເລັກນ້ອຍ. ເຊັ່ນດຽວກັບບັນພະບຸລຸດຂອງເຮົາຕ້ອງໄດ້ເລືອກວ່າຕ້ອງເອົາອັນໃດໄປນຳ, ບາງທີສັດຕະວັດທີ 21 ຈະບັງຄັບໃຫ້ເຮົາເລືອກວ່າ, ‘ເຮົາຄວນເອົາສິ່ງໃດຂຶ້ນໃສ່ລໍ້ຂອງເຮົາ?’ ມັນສຳຄັນຕໍ່ຈິດວິນຍານຂອງເຮົາ; ສິ່ງທີ່ເປັນໄຂຢູ່ໃນກະດູກຂອງເຮົາ.”⁴ ຫລື, ອີກຄຳໜຶ່ງ, ມັນເປັນສິ່ງທີ່ຖືກຂຽນໄວ້ຢູ່ໃນໃຈຂອງເຮົາຫລືບໍ່!

ໃນຖານະທີ່ເປັນຝ່າຍປະທານຂອງສະມາຄົມສະຕີສົງເຄາະ, ພວກເຮົາຕ້ອງສະແຫວງຫາພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າດ້ວຍຄວາມພາກພຽນ ເພື່ອຈະໄດ້ຮູ້ວ່າ ອັນໃດເປັນສິ່ງສຳຄັນທີ່ພຣະອົງມີ ເພື່ອເອົາຂຶ້ນໃສ່ລໍ້ຂອງສະມາຄົມສະຕີສົງເຄາະ ເພື່ອຈະໄດ້ນຳພາວຽກງານຂອງພຣະອົງໄປຂ້າງໜ້າ. ພວກເຮົາຮູ້ສຶກວ່າທຳອິດພຣະບິດາເທິງສະຫວັນຈະໃຫ້ພວກເຮົາຊ່ອຍເຫລືອທິດາທີ່ຮັກຫອມຂອງພຣະອົງ ໃຫ້ເຂົ້າໃຈຄຳສອນຂອງການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ. ເມື່ອເຮົາເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ, ເຮົາຈະຮູ້ວ່າສັດທາຂອງເຮົາຈະເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ, ໃນຂະນະທີ່ເຮົາມີຄວາມປາຖະໜາທີ່ຈະດຳລົງຊີວິດໃນຄວາມຊອບທຳ. ທີສອງ, ເມື່ອເຮົາໄຕ່ຕອງກ່ຽວກັບຄວາມສຳຄັນຂອງການເພີ່ມຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ແກ່ຄອບຄົວ ແລະ ບ້ານເຮືອນ, ເຮົາຈະຮູ້ສຶກວ່າ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະໃຫ້ເຮົາຊຸກຍູ້ລູກໆທີ່ຮັກຫອມຂອງພຣະອົງເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ພັນທະສັນຍາຂອງເຂົາເຈົ້າດ້ວຍຄວາມເບີກບານໃຈ. ເມື່ອຮັກສາພັນທະສັນຍາ, ແລ້ວຄອບຄົວຈະເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ. ໃນທີ່ສຸດ, ເຮົາຈະຮູ້ສຶກວ່າ ພຣະອົງຈະໃຫ້ເຮົາເຮັດວຽກງານນຳກັນ ແລະ ນຳອົງການຊ່ອຍເຫລືອອື່ນໆ ແລະ ນຳຜູ້ນຳຖານະປະໂລຫິດຂອງເຮົາ, ໂດຍພະຍາຍາມຊອກຫາຄົນທີ່ຕ້ອງການຄວາມຊ່ອຍເຫລືອຢູ່ໃນເສັ້ນທາງ. ມັນເປັນຄຳອະທິຖານອັນຈິງໃຈຂອງພວກເຮົາ ວ່າເຮົາແຕ່ລະຄົນຈະເປີດໃຈ ແລະ ປ່ອຍໃຫ້ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂຽນຄຳສອນແຫ່ງການຊົດໃຊ້, ພັນທະສັນຍາ, ແລະ ຄວາມເປັນໜຶ່ງໄວ້ໃນນັ້ນ.

ເຮົາຈະຫວັງເພີ່ມຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ຄອບຄົວ ຫລື ຊ່ອຍເຫລືອຄົນອື່ນໄດ້ແນວໃດ ຖ້າຫາກເຮົາບໍ່ມີສັດທາໃນພຣະເຢຊູຄຣິດ ແລະ ການຊົດໃຊ້ອັນບໍ່ມີຂອບເຂດຂຽນໄວ້ຢູ່ໃນໃຈຂອງເຮົາ? ຄ່ຳຄືນນີ້ ຂ້າພະເຈົ້າຢາກແບ່ງປັນຫລັກທຳສາມຢ່າງກ່ຽວກັບການຊົດໃຊ້ ຊຶ່ງຖ້າຫາກມັນຖືກຂຽນໄວ້ຢູ່ໃນໃຈຂອງເຮົາ ແລ້ວມັນຈະເພີ່ມສັດທາຂອງເຮົາໃນພຣະເຢຊູຄຣິດ. ມັນເປັນຄວາມຫວັງຂອງຂ້າພະເຈົ້າທີ່ຈະໃຫ້ຄວາມເຂົ້າໃຈຫລັກທຳເຫລົ່ານີ້ເປັນພອນໃຫ້ແກ່ເຮົາແຕ່ລະຄົນ ບໍ່ວ່າເຮົາໃໝ່ຕໍ່ສາດສະໜາຈັກ ຫລື ເປັນສະມາຊິກມາຕະຫລອດຊີວິດ.

ຫລັກທຳຂໍ້ທີ 1: “ສິ່ງທີ່ບໍ່ຍຸດຕິທຳທັງຫລາຍໃນຊີວິດ ສາມາດຖືກແກ້ໄຂໃຫ້ຖືກຕ້ອງໄດ້ ໂດຍຜ່ານການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ.”⁵

ພວກເຮົາ, ຮ່ວມກັບທ່ານທັງຫລາຍ, ຂໍເປັນພະຍານເຖິງການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດຂອງເຮົາ, ພຣະເຢຊູຄຣິດ. ປະຈັກພະຍານຂອງພວກເຮົາ, ເຊັ່ນດຽວກັບພວກທ່ານ, ໄດ້ຖືກຂຽນໄວ້ຢູ່ໃນໃຈຂອງເຮົາ ເມື່ອເຮົາປະເຊີນກັບການທ້າທາຍ ແລະ ຄວາມທຸກຍາກລຳບາກ. ການປາດສະຈາກຄວາມເຂົ້າໃຈແຜນແຫ່ງຄວາມສຸກທີ່ດີພ້ອມຂອງພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ, ແລະ ການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດວ່າເປັນຈຸດໃຈກາງຂອງແຜນ, ແລ້ວການທ້າທາຍເຫລົ່ານັ້ນ ຈະເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ຍຸດຕິທຳ. ເຮົາທຸກຄົນຈະປະເຊີນກັບການທົດສອບໃນຊີວິດ. ແຕ່ໃຈທີ່ຊື່ສັດຈະມີຄຳຂຽນໄວ້ວ່າ “ສິ່ງທີ່ບໍ່ຍຸດຕິທຳທັງຫລາຍໃນຊີວິດ ສາມາດຖືກແກ້ໄຂໃຫ້ຖືກຕ້ອງໄດ້ ໂດຍຜ່ານການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ.”

ເປັນຫຍັງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈຶ່ງປ່ອຍຄວາມທຸກທໍລະມານ ແລະ ຄວາມທຸກຍາກລຳບາກມາສູ່ເຮົາໃນຊີວິດນີ້? ເວົ້າງ່າຍໆ, ມັນເປັນພາກສ່ວນໜຶ່ງຂອງແຜນສຳລັບຄວາມເຕີບໂຕ ແລະ ຄວາມກ້າວໜ້າຂອງເຮົາ! ເຮົາ “ໄດ້ຮ້ອງໂຮດ້ວຍຄວາມຊື່ນຊົມ”⁶ ເມື່ອເຮົາຮູ້ເຖິງໂອກາດທີ່ຈະໄດ້ມາສູ່ແຜ່ນດິນໂລກ ເພື່ອປະສົບກັບການເປັນມະຕະ. ແອວເດີ ດາລິນ ເອັຈ ໂອກສ໌ ໄດ້ສອນວ່າ, “ຄວາມຕ້ອງການຂອງເຮົາທີ່ຈະປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສ ມັກຈະບັນລຸຄວາມສຳເລັດໂດຍການຮັບທຸກທໍລະມານ ແລະ ຄວາມທຸກຍາກລຳບາກ ຫລາຍກວ່າການໄດ້ຮັບຄວາມປອບໂຍນ ແລະ ແລະ ຄວາມສະຫງົບ.”⁷

ຕົວຢ່າງຂອງເອື້ອຍນ້ອງຜູ້ບຸກເບີກທີ່ຊື່ສັດໄດ້ສະແດງເຖິງຄວາມຈິງນີ້. ນາງແມຣີ ຫລຸຍ ວ໊ອກເກີ ໄດ້ແຕ່ງງານຕອນນາງມີອາຍຸໄດ້ 17 ປີ ກັບ ຈອນ ມໍຣິສ ຢູ່ເມືອງເຊັ້ນ ຫລຸຍ, ລັດມີເຊີຣີ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເດີນທາງຂ້າມທົ່ງພຽງຮ່ວມກັບໄພ່ພົນຂອງພຣະເຈົ້າໃນປີ 1853, ເຂົ້າມາເຖິງຮ່ອມພູເມືອງເຊົາເລັກ ບໍ່ດົນຫລັງຈາກວັນຄົບຮອບການແຕ່ງງານໄດ້ໜຶ່ງປີຂອງເຂົາເຈົ້າ. ໃນຊ່ວງໄລຍະເດີນທາງມານັ້ນ ເຂົາເຈົ້າກໍໄດ້ຮັບທຸກທໍລະມານຄືກັນກັບໄພ່ພົນຂອງພຣະເຈົ້າຄົນອື່ນໆ. ແຕ່ຄວາມທຸກທໍລະມານຂອງເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ສິ້ນສຸດລົງເມື່ອເຂົາເຈົ້າມາເຖິງຫ່ອມພູເມືອງເຊົາເລັກ. ປີຕໍ່ມາ, ຕອນນັ້ນນາງແມຣີມາອາຍຸໄດ້ 19 ປີ, ໄດ້ຂຽນວ່າ: “ລູກຊາຍທີ່ໄດ້ເກີດມາ. … ຄືນໜຶ່ງ ຕອນລາວມີອາຍຸໄດ້ສອງສາມເດືອນ … ມີສຽງຊື່ມໃສ່ຫູຂອງຂ້າພະເຈົ້າວ່າ, ‘ເຈົ້າຈະສູນເສຍລູກນ້ອຍຂອງເຈົ້າ.’”

ໃນຊ່ວງໄລຍະລະດູໜາວ, ສຸຂະພາບຂອງລູກນ້ອຍໄດ້ໜັກລົງ. “ພວກເຮົາໄດ້ເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ພວກເຮົາສາມາດເຮັດໄດ້, … ແຕ່ລູກນ້ອຍນັບມື້ນັບມີອາການໜັກຫລາຍຂຶ້ນ … ໃນວັນທີສອງຂອງເດືອນສອງ ລາວໄດ້ເສຍຊີວິດໄປ … ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ດື່ມຈອກອັນຂົມຂື່ນ ທີ່ໄດ້ຖືກແຍກອອກຈາກສາຍເລືອດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ.” ແຕ່ການທົດລອງຂອງນາງບໍ່ໄດ້ສິ້ນສຸດລົງ. ສາມີຂອງນາງແມຣີໄດ້ລົ້ມປ່ວຍລົງຄືກັນ, ແລະ ສາມອາທິດຫລັງຈາກໄດ້ສູນເສຍລູກນ້ອຍໄປ, ສາມີຂອງນາງກໍໄດ້ເສຍຊີວິດໄປຄືກັນ.

ນາງແມຣີໄດ້ຂຽນວ່າ: “ສະນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າ, ໃນຕອນທີ່ຍັງຢູ່ໃນໄວລຸ້ນ, ພາຍໃນລະຍະສັ້ນໆປະມານ 20 ມື້, ສາມີ ແລະ ລູກນ້ອຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຢູ່ໃນແຜ່ນດິນໃໝ່ເປັນຫລາຍຮ້ອຍໄມຈາກພໍ່ແມ່ພີ່ນ້ອງ ແລະ ຢູ່ໃນຫ່ອມພູທີ່ຫຍຸ້ງຍາກນີ້ … ຂ້າພະເຈົ້າກໍຄືກັນ ປາດຖະໜາຢາກຕາຍໄປພ້ອມກັບຄົນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຮັກ.”

ນາງແມຣີໄດ້ກ່າວຕື່ມວ່າ: “ໃນຄືນວັນອາທິດມື້ໜຶ່ງ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອອກໄປຍ່າງກັບເພື່ອນຄົນໜຶ່ງ. … ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຖືກເຕືອນເຖິງການບໍ່ມີ [ສາມີຂອງຂ້າພະເຈົ້າ] ແລະ ເພາະຄວາມເປົ່າປ່ຽວດຽວດາຍ ແລະ ດ້ວຍນ້ຳຕາອັນຂົມຂື່ນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນ, ເບິ່ງຄືວ່າເຫັນຢູ່ໃນຈິດໃຈ, ວ່າຊີວິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າເປັນຄືໜ້າຜາອັນສູງຊັນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງປີນ, ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮູ້ເຖິງຄວາມຈິງແທ້ຂອງມັນດ້ວຍພະລັງອັນຍິ່ງໃຫຍ່. ຄວາມເສົ້າໃຈອັນໜັກໜ່ວງໄດ້ມາສູ່ຂ້າພະເຈົ້າ, ເພາະສັດຕູຮູ້ວ່າຕ້ອງໂຈມຕີຂ້າພະເຈົ້າຕອນໃດ, ແຕ່ [ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ, ພຣະເຢຊູຄຣິດ,] ຂອງເຮົາຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າທີ່ຈະຊ່ອຍກູ້. ຜ່ານ … ຄວາມຊ່ອຍເຫລືອທີ່ໄດ້ຮັບຈາກພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ, ຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງສາມາດຕໍ່ສູ້ກັບພະລັງທັງໝົດ ທີ່ເບິ່ງຄືວ່າເປັນກຸ່ມໃຫຍ່ຕ້ານຂ້າພະເຈົ້າໃນເວລານີ້.”⁸

ນາງແມຣີໄດ້ຮຽນຮູ້ໃນຕອນອາຍຸ 19 ປີ ວ່າການຊົດໃຊ້ ໄດ້ໃຫ້ຄວາມແນ່ນອນໃຈແກ່ເຮົາວ່າ ທຸກສິ່ງທີ່ບໍ່ຍຸດຕິທຳສາມາດ ແລະ ຈະຖືກເຮັດໃຫ້ຖືກຕ້ອງ—ແມ່ນແຕ່ຄວາມໂສກເສົ້າອັນລົ້ນເຫລືອ.

ຫລັກທຳຂໍ້ທີ 2: ມີອຳນາດໃນການຊົດໃຊ້ເພື່ອຊ່ອຍເຮົາໃຫ້ເອົາຊະນະທຳມະຊາດຂອງມະນຸດ ແລະ ກາຍເປັນສານຸສິດທີ່ແທ້ຈິງຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ.⁹

ມີວິທີທາງທີ່ຊ່ອຍໃຫ້ຮູ້ວ່າ ເມື່ອໃດທີ່ເຮົາໄດ້ຮຽນຄຳສອນ ຫລື ຫລັກທຳພຣະກິດຕິຄຸນ. ມັນແມ່ນຕອນເຮົາສາມາດສອນຫລັກທຳ ຫລື ພຣະກິດຕິຄຸນໃນທາງທີ່ເດັກນ້ອຍສາມາດເຂົ້າໃຈມັນ. ແຫລ່ງທີ່ມີຄ່າເພື່ອສອນເດັກນ້ອຍໃຫ້ເຂົ້າໃຈເຖິງການຊົດໃຊ້ ເປັນການປຽບທຽບທີ່ພົບເຫັນໃນປຶ້ມບົດຮຽນຂອງຊັ້ນປະຖົມໄວ. ບາງທີສິ່ງນີ້ສາມາດຊ່ອຍເຫລືອເມື່ອເຮົາສອນລູກຫລານ ຫລື ໝູ່ເພື່ອນທີ່ຕ່າງສາດສະໜາຜູ້ປາຖະໜາທີ່ຈະເຂົ້າໃຈຄຳສອນທີ່ສຳຄັນນີ້.

“[ຜູ້ຍິງ] ຄົນໜຶ່ງໄດ້ຍ່າງໄປຕາມທາງ ແລະ ໄດ້ຕົກລົງຂຸມທີ່ເລິກຈົນວ່າ [ນາງ] ປີນຂຶ້ນບໍ່ໄດ້. ບໍ່ວ່າ [ນາງ] ໄດ້ພະຍາຍາມຫລາຍປານໃດກໍຕາມ, ແຕ່ນາງກໍບໍ່ສາມາດປີນຂຶ້ນໄດ້. [ຍິ່ງຄົນນັ້ນ] ໄດ້ເອີ້ນໃຫ້ຄົນຊ່ອຍເຫລືອ ແລະ ດີໃຈເມື່ອເຫັນຄົນໜຶ່ງຜ່ານກາຍມາໄດ້ຍິນ [ນາງ] ແລະ ໄດ້ປ່ອນຂັ້ນໄດລົງໄປໃນຂຸມ. ສິ່ງນັ້ນໄດ້ຊ່ອຍໃຫ້ [ນາງ] ປີນຂຶ້ນຈາກຂຸມໄດ້ ແລະ ເປັນອິດສະລະອີກ.

“ເຮົາກໍປຽບເໝືອນ [ຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນ] ຢູ່ໃນຂຸມ. ການເຮັດບາບກໍຄືກັນກັບການຕົກລົງໄປໃນຂຸມ, ແລະ ເຮົາບໍ່ສາມາດປີນຂຶ້ນດ້ວຍຕົວເອງ. ເຊັ່ນດຽວກັບຄົນທີ່ເດີນຜ່ານມາໄດ້ຍິນສຽງ [ຂອງຜູ້ຍິງ] ເອີ້ນໃຫ້ຊ່ອຍເຫລືອ, ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນໄດ້ສົ່ງພຣະບຸດທີ່ຖືກຳເນີດອົງດຽວຂອງພຣະອົງມາ ເພື່ອຫາທາງໃຫ້ເຮົາຫລົບໜີໄປ. ການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດສາມາດປຽບທຽບໃສ່ກັບຂັ້ນໄດທີ່ຖືກຢ່ອນລົງ; ມັນໄດ້ຊ່ອຍເຮົາໃຫ້ສາມາດປີນຂຶ້ນ.”¹⁰ ແຕ່ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດໄດ້ເຮັດຫລາຍກວ່າການຢ່ອນຂັ້ນໄດລົງ, ພຣະອົງໄດ້ “ລົງມາໃນຂຸມ ແລະ ເຮັດໃຫ້ເປັນໄປໄດ້ສຳລັບເຮົາທີ່ຈະໃຊ້ຂັ້ນໄດ້ປີນຂຶ້ນໄປ.”¹¹ “ເຊັ່ນດຽວກັບ [ຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນ] ຢູ່ໃນຂຸມໄດ້ປີນຂຶ້ນ, ເຮົາຕ້ອງກັບໃຈຈາກບາບ ແລະ ເຊື່ອຫລັກທຳພຣະກິດຕິຄຸນ ແລະ ພິທີການທີ່ຈະປີນຂຶ້ນຈາກຂຸມຂອງເຮົາ ແລະ ເຮັດໃຫ້ການຊົດໃຊ້ທຳງານໃນຊີວິດຂອງເຮົາ. ດັ່ງນັ້ນ, ຫລັງຈາກທີ່ເຮົາສາມາດເຮັດໄດ້, ການຊົດໃຊ້ຈະເຮັດໃຫ້ເປັນໄປໄດ້ສຳລັບເຮົາທີ່ຈະມີຄ່າຄວນພໍທີ່ຈະສາມາດກັບຄືນໄປຫາທີ່ປະທັບຂອງພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ.”¹²

ບໍ່ດົນມານີ້ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີໂອກາດໄປພົບກັບຜູ້ບຸກເບີກໃນປະຈຸບັນ, ທິດາທີ່ຮັກຫອມຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຜູ້ຫາກໍໄດ້ປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສເຂົ້າໃນສາດສະໜາຈັກໃນປະເທດຈີເລ. ນາງເປັນແມ່ທີ່ລ້ຽງລູກຊາຍສອງຄົນດ້ວຍຕົວຄົນດຽວ. ຜ່ານອຳນາດຂອງການຊົດໃຊ້, ນາງຈຶ່ງສາມາດລືມອາດີດ ແລະ ບັດນີ້ ໄດ້ພະຍາຍາມກາຍເປັນສານຸສິດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ. ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າຄິດກ່ຽວກັບນາງ, ຫລັກທຳໄດ້ສອນໂດຍແອວເດີ ເດວິດ ເອ ແບັດນາ ໄດ້ເຂົ້າມາໃນຈິດໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້າວ່າ: “ມີສິ່ງໜຶ່ງທີ່ຮູ້ວ່າ ພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ມາສູ່ໂລກເພື່ອ ສິ້ນພຣະຊົນ ແທນເຮົາ—ນັ້ນຄືພື້ນຖານ ແລະ ຮາກຖານຂອງຄຳສອນຂອງພຣະຄຣິດ. ແຕ່ເຮົາຕ້ອງມີຄວາມກະຕັນຍູຕໍ່ພຣະປະສົງຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຜ່ານການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ແລະ ໂດຍອຳນາດຂອງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ, ເພື່ອ ຊົງພຣະຊົນ ໃນເຮົາ—ບໍ່ພຽງແຕ່ເພື່ອຊີ້ນຳເຮົາເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ເພື່ອໃຫ້ພະລັງແກ່ເຮົານຳອີກ.”¹³

ໃນຂະນະທີ່ເອື້ອຍນ້ອງຄົນຈີເລ ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສົນທະນາກັນເຖິງວິທີທີ່ຈະຢູ່ໃນເສັ້ນທາງທີ່ພາໄປຫາຊີວິດນິລັນດອນ, ນາງໄດ້ເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າແນ່ນອນໃຈດ້ວຍຄວາມກະຕືລືລົ້ນ ທີ່ນາງມີຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ຈະດຳເນີນໃນເສັ້ນທາງນັ້ນຕໍ່ໄປ. ນາງເຄີຍໄດ້ອອກໄປຈາກເສັ້ນທາງເກືອບຕະຫລອດຊີວິດຂອງນາງ, ແລະ ນາງໄດ້ປະກາດວ່າ ບໍ່ມີສິ່ງໃດ “ຢູ່ຂ້າງນອກ” ເສັ້ນທາງ ທີ່ນາງຢາກໄດ້ຄືນມາໃນຊີວິດຂອງນາງ. ອຳນາດທີ່ເຮັດໃຫ້ເປັນໄປໄດ້ຂອງການຊົດໃຊ້ ໄດ້ຢູ່ຂ້າງໃນຂອງນາງ. ມັນໄດ້ຖືກຂຽນໄວ້ຢູ່ໃນໃຈຂອງນາງ.

ອຳນາດນັ້ນ ບໍ່ພຽງແຕ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາສາມາດປີນຂຶ້ນຈາກຂຸມໄດ້ເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ໄດ້ມອບອຳນາດໃຫ້ເຮົາເພື່ອຈະໄດ້ສືບຕໍ່ໄປໃນເສັ້ນທາງທີ່ຄັບແຄບ ພາກັບໄປຫາທີ່ປະທັບຂອງພຣະບິດາເທິງສະຫວັນນຳອີກ.

ຫລັກທຳຂໍ້ທີ 3: ການຊົດໃຊ້ເປັນຫລັກຖານທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ເຖິງຄວາມຮັກຂອງພຣະບິດາທີ່ມີຕໍ່ລູກໆຂອງພຣະອົງ.

ເຮົາຈະເຮັດໄດ້ດີທີ່ຈະໄຕ່ຕອງກ່ຽວກັບຖ້ອຍຄຳທີ່ດົນໃຈຂອງແອວເດີ ໂອກສ໌ ທີ່ວ່າ: “ຈົ່ງຄິດວ່າພຣະບິດາເທິງສະຫວັນມີຄວາມໂສກເສົ້າຫລາຍພຽງໃດ ທີ່ໄດ້ສົ່ງພຣະບຸດຂອງພຣະອົງມາອົດທົນກັບຄວາມທຸກທໍລະມານທີ່ບໍ່ອາດສາມາດເຂົ້າໃຈໄດ້ສຳລັບບາບຂອງເຮົາ. ສິ່ງນັ້ນໄດ້ເປັນຫລັກຖານອັນຍິ່ງໃຫຍ່ເຖິງຄວາມຮັກຂອງພຣະອົງທີ່ມີຕໍ່ລູກແຕ່ລະຄົນຂອງພຣະອົງ!” ¹⁴

ຄວາມຮັກອັນຍິ່ງໃຫຍ່ນັ້ນ ຄວນເຮັດໃຫ້ເຮົາແຕ່ລະຄົນຄຸເຂົ່າລົງ ອະທິຖານດ້ວຍຄວາມຖ່ອມເພື່ອຂອບພຣະໄທພຣະບິດາເທິງສະຫວັນທີ່ຮັກເຮົາຫລາຍ ຈົນວ່າໄດ້ສົ່ງພຣະບຸດທີ່ຖືກຳເນີດອົງດຽວ ແລະ ດີພ້ອມທຸກຢ່າງຂອງພຣະອົງ ມາຮັບທຸກທໍລະມານເພື່ອບາບຂອງເຮົາ, ເພື່ອໃຈອັນເຈັບປວດຂອງເຮົາ, ແລະ ເພື່ອທຸກສິ່ງທີ່ເບິ່ງວ່າບໍ່ຍຸດຕິທຳໃນຊີວິດຂອງເຮົາ.

ທ່ານຈື່ຜູ້ຍິງຄົນທີ່ປະທານດີເດີ ແອັຟ ອຸກດອບ ໄດ້ກ່າວເຖິງບໍ່ດົນມານີ້ບໍ? ເພິ່ນໄດ້ກ່າວວ່າ: “ຜູ້ຍິງຄົນໜຶ່ງ ຜູ້ໄດ້ຜ່ານຜ່າຄວາມທຸກຍາກລຳບາກ ແລະ ຄວາມໂສກເສົ້າມາຫລາຍປີ ໄດ້ເວົ້າອອກມາດ້ວຍນ້ຳຕາວ່າ, ‘ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າຄືກັນກັບເງິນໃບ 20 ໂດລາທີ່ເກົ່າໆ—ທັງຍໍ່, ທັງສ້ອຍ, ທັງເປື້ອນ, ຖືກໃຊ້, ແລະ ຖືກຂີດ. ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າກໍຍັງເປັນເງິນໃບ 20 ໂດລາຢູ່. ຂ້າພະເຈົ້າມີຄ່າເຖິງແມ່ນວ່າຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ງາມ, ແລະ ເຖິງແມ່ນວ່າຂ້າພະເຈົ້າຖືກໃຊ້ປະທຸບປະທາ, ແຕ່ຂ້າພະຈົ້າຍັງມີຄ່າເຕັມ 20 ໂດລາຢູ່.’”¹⁵

ຍິງຄົນນີ້ຮູ້ວ່າ ນາງເປັນທິດາທີ່ຮັບຫອມຂອງພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ ແລະວ່ານາງມີຄ່າພຽງພໍສຳລັບພຣະອົງທີ່ໄດ້ສົ່ງພຣະບຸດຂອງພຣະອົງມາເພື່ອຊົດໃຊ້ແທນນາງ, ເປັນສ່ວນບຸກຄົນ. ເອື້ອຍນ້ອງແຕ່ລະຄົນໃນສາດສະໜາຈັກຄວນຮູ້ສິ່ງທີ່ຍິງຄົນນີ້ຮູ້ຈັກ—ນັ້ນຄືນາງເປັນທິດາທີ່ຮັບຫອມຂອງພຣະເຈົ້າ. ການຮູ້ຈັກຄຸນຄ່າຂອງເຮົາຕໍ່ພຣະອົງ ຈະປ່ຽນວິທີທີ່ເຮົາຮັກສາພຣະບັນຍັດຂອງເຮົາ? ການຮູ້ຄຸນຄ່າຂອງເຮົາຕໍ່ພຣະອົງ ຈະສະທ້ອນຕໍ່ຄວາມປາຖະໜາຂອງເຮົາໃນການປະຕິບັດຕໍ່ຄົນອື່ນ? ການຮູ້ຄຸນຄ່າຂອງເຮົາຕໍ່ພຣະອົງ ຈະເພີ່ມຄວາມປາຖະໜາຂອງເຮົາໃນການຊ່ອຍເຫລືອຄົນທີ່ຕ້ອງການຄວາມເຂົ້າໃຈເຖິງການຊົດໃຊ້ຄືກັນກັບເຮົາ—ຢ່າງເລິກຊຶ້ງໄດ້ແນວໃດ? ເມື່ອເຮົາແຕ່ລະຄົນມີຄຳສອນແຫ່ງການຊົດໃຊ້ຂຽນໄວ້ຢູ່ໃນໃຈຂອງເຮົາ, ແລ້ວເຮົາຈະເລີ່ມກາຍເປັນເໝືອນດັ່ງຜູ້ຄົນທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າປະສົງໃຫ້ເຮົາເປັນ ເມື່ອພຣະອົງສະເດັດມາອີກ. ພຣະອົງຈະຮູ້ວ່າເຮົາເປັນສານຸສິດທີ່ແທ້ຈິງຂອງພຣະອົງ.

ຂໍໃຫ້ການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຮັດໃຫ້ “ການປ່ຽນແປງອັນໃຫຍ່ຫລວງ” ຖືກຂຽນໄວ້ຢູ່ໃນໃຈຂອງເຮົາ.¹⁶ ເມື່ອເຮົາຕື່ນຂຶ້ນມາສູ່ຄຳສອນນີ້, ຊຶ່ງໄດ້ປະກາດໂດຍທູດສະຫວັນອົງໜຶ່ງຂອງພຣະເຈົ້າວ່າເປັນ “ຂ່າວອັນໜ້າຊື່ນຊົມແຫ່ງຄວາມສຸກ,”¹⁷ ຂ້າພະເຈົ້າສັນຍາວ່າ ເຮົາຈະຮູ້ສຶກວ່າດັ່ງຜູ້ຄົນຂອງກະສັດເບັນຢາມິນໄດ້ຮູ້ສຶກ. ຫລັງຈາກພວກເຂົາໄດ້ອະທິຖານຢ່າງຍິ່ງເພື່ອວ່າການຊົດໃຊ້ຈະຖືກນຳໃຊ້ຢູ່ໃນຊີວິດຂອງພວກເຂົາແລ້ວ, “ພວກເຂົາເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມສຸກ”¹⁸ ແລະ “ເຕັມໃຈທີ່ຈະເຂົ້າເຮັດພັນທະສັນຍາກັບ … ພຣະເຈົ້າ ເພື່ອຈະກະທຳຕາມພຣະປະສົງຂອງພຣະອົງ, ແລະ ເພື່ອຈະໄດ້ເຊື່ອຟັງພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງໃນທຸກເລື່ອງ.”¹⁹ ການເຮັດ, ຮັກສາ, ແລະ ປິຕິຍິນດີໃນພັນທະສັນຍາຂອງເຮົາ ຈະເປັນຫລັກຖານວ່າການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດຈະຖືກຂຽນໄວ້ຢູ່ໃນໃຈຂອງເຮົາແທ້ໆ. ຈົ່ງຈື່ຈຳ, ຫລັກທຳສາມຂໍ້ນີ້, ເອື້ອຍນ້ອງທັງຫລາຍ:

“ສິ່ງທີ່ບໍ່ຍຸດຕິທຳທັງຫລາຍໃນຊີວິດ ສາມາດຖືກແກ້ໄຂໃຫ້ຖືກຕ້ອງໄດ້ ໂດຍຜ່ານການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ.”²⁰
ມີອຳນາດໃນການຊົດໃຊ້ເພື່ອຊ່ອຍເຮົາໃຫ້ເອົາຊະນະທຳມະຊາດຂອງມະນຸດ ແລະ ກາຍເປັນສານຸສິດທີ່ແທ້ຈິງຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ.²¹
ການຊົດໃຊ້ເປັນຫລັກຖານທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ເຖິງຄວາມຮັກຂອງພຣະບິດາທີ່ມີຕໍ່ລູກໆຂອງພຣະອົງ.²²

“ຄຳໝັ້ນສັນຍາໃໝ່ທີ່ເຮົາຈະເຮັດກັບປະຊາຊົນອິດສະລາເອນ ຈະເປັນດັ່ງນີ້, ເຮົາຈະຂຽນບັນຍັດຂອງເຮົາໄວ້ໃນໃຈເຂົາ ແລະ ຂຽນບັນຍັດນັ້ນໄວ້ທີ່ໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າ. ເຮົາຈະເປັນພຣະເຈົ້າຂອງເຂົາ ແລະ ເຂົາກໍຈະເປັນປະຊາຊົນຂອງເຮົາ.”²³ ຂ້າພະເຈົ້າຂໍເຊື້ອເຊີນເຮົາໃຫ້ທູນຂໍຕໍ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໃຫ້ຂຽນຫລັກທຳແຫ່ງການຊົດໃຊ້ໄວ້ໃນໃຈຂອງເຮົາ. ຂ້າພະເຈົ້າຂໍເປັນພະຍານວ່າ ທີ່ກ່າວມານັ້ນເປັນຄວາມຈິງ. ໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.