កាន់ផ្លូវឲ្យខ្ជាប់
ដោយ អែលឌើរ កូអ៊ីឈី អ័រយ៉ាហ្គី
អតីតសមាជិកនៃពួកចិតសិបនាក់
សូមរើសព្រះមុនគេបង្អស់ ដោយមិនគិតពីការសាល្បងដែលបងប្អូនជួប ។ សូមស្រឡាញ់ព្រះ ។ សូមមានសេចក្ដីជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទ ហើយថ្វាយខ្លួនដល់ទ្រង់នៅគ្រប់រឿងទាំងអស់ ។
នៅថ្ងៃទី១១ ខែមីនា ឆ្នាំ ២០១១ ខ្ញុំបានឈរនៅកន្លែងមួយក្នុងស្ថានីយរថភ្លើងស៊ីណាហ្គាវ៉ា តូក្យូដើម្បីទៅលេងបេសកកម្ម កូបេ ជប៉ុន ។ នៅប្រហែលជាម៉ោង ២:៤៦ រសៀល មានការរញ្ជួយដីមួយកម្រិត ៩.០ រ៉ិចទ័របានកើតឡើង ។ ដោយសារការរញ្ជួយដ៏ខ្លាំងនោះធ្វើឲ្យខ្ញុំឈរមិនហ្នឹងឡើយ ហើយខ្ញុំបានកាន់ដៃជណ្ដើរយ៉ាងណែន ។ អំពូលភ្លើងនៅក្បែរពិដានបានចាប់ផ្ដើមធ្លាក់មកលើដី ។ ទីក្រុងតូក្យូទាំងមូលស្ថិតក្នុងភាពភ័យស្លន់ស្លោ ។
សំណាងល្អ ខ្ញុំមិនរងរបួស ហើយបួនម៉ោងក្រោយមក ខ្ញុំបានធូរចិត្តដោយដឹងថាគ្រួសារខ្ញុំទាំងមូលមានសុវត្ថិភាព ។
នៅតាមកញ្ចក់ទូរទស្សន៍បានចាក់បញ្ចាំងវីដេអូពីចរន្តទឹកហូរមួយដែលគួរឲ្យតក់ស្លុត ហើយរន្ធត់បំផុត ។ ព្យុះស៊ូណាមិដ៏ធំមួយបោកបក់យ៉ាងលឿនចូលទៅក្នុងតំបន់បេសកកម្មសេនដៃ—ដោយហូរនាំយកអ្វីៗដែលនៅមុខវា ដូចជា ៖ឡាន ផ្ទះសម្បែង រោងចក្រ និង ទីវាល ។ ខ្ញុំបានស្រឡាំងកាំងដោយឃើញទិដ្ឋភាពនៃសោកនាកម្មនោះ ហើយខ្ញុំបានទួញយំ ។ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានយ៉ាងមុតមាំសូមឲ្យការពារ និងជំនួយរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើង កើតមានចំពោះប្រជាជនទាំងអស់រស់នៅក្នុងភូមិភាគនេះដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ជាទីបំផុត ។
ក្រោយមក គេបានបញ្ជាក់ថា អ្នកផ្សាយសាសនា និងសមាជិកសាសនាគ្រប់រូបមានសុវត្ថិភាព ។ ទោះជាយ៉ាងក្ដី មានសមាជិកជាច្រើនបានរងគ្រោះដោយបាត់បង់សមាជិកគ្រួសារ ផ្ទះសម្បែង និង ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ពួកគេ ។ មានមនុស្សជិត ២០,០០០នាក់បានបាត់បង់ជីវិត សមាគមន៍នានាត្រូវបានបំផ្លាញ ហើយមានមនុស្សជាច្រើនត្រូវបានបង្ខំឲ្យចាកចេញពីផ្ទះសម្បែងរបស់ពួកគេដោយសារគ្រោះថ្នាក់នៃរោងចក្រថាមពលនុយក្លេអ៊ែរ ។
គ្រោះមហន្តរាយដូចគ្នានេះកំពុងបំផ្លិចបំផ្លាញផ្នែកជាច្រើននៃពិភពលោកនៅសព្វថ្ងៃនេះ ដោយធ្វើឲ្យបាត់បង់ជីវិតមនុស្សជាច្រើន ។ យើងត្រូវបានព្រមានថា គ្រោះមហន្តរាយ សង្គ្រាម និង ការលំបាក់រាប់ពុំអស់នឹងកើតឡើងនៅក្នុងពិភពលោក ។
នៅពេលការសាកល្បងដូចនេះកើតមានចំពោះយើងភ្លាមៗ យើងអាចនឹងសួរថា « ហេតុអ្វីរឿងទាំងនេះកើតឡើងចំពោះ ខ្ញុំ ? »ឬ « ហេតុអ្វីខ្ញុំត្រូវរងទុក្ខ ? »
ក្រោយពីខ្ញុំបានប្រែចិត្តជឿចំពោះដំណឹងល្អជាយូរមក ខ្ញុំគ្មានចម្លើយច្បាស់លាស់មួយចំពោះសំណួរដែលថា « ហេតុអ្វីខ្ញុំមានការសាកល្បង ? » ឡើយ ។ ខ្ញុំបានយល់ពីផ្នែកមួយក្នុងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះដែលថាយើងនឹងត្រូវបានសាកល្បង ។ ប៉ុន្តែ ធាតុពិត នៅពេលគិតពីសំណួរនេះ ខ្ញុំគ្មានជំនឿដ៏មានឥទ្ធិពលល្មមគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីឆ្លើយនឹងសំណួរនេះឡើយ ។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងជីវិតខ្ញុំ នៅពេលវេលាមួយបានមកដល់ខ្ញុំក៏បានជួបនឹងការសាកល្បងដ៏ធំផងដែរ ។
នៅពេលខ្ញុំមានអាយុ ៣០ ឆ្នាំ ខ្ញុំបានទៅលេងបេសកកម្មណាហ្គូយ៉ាជាផ្នែកមួយនៃការងាររបស់ខ្ញុំ ។ បន្ទាប់ពីការប្រជុំ ប្រធានបេសកកម្មបានរៀបចំឲ្យថ្នាក់ដឹកនាំឲ្យដឹកខ្ញុំទៅកាន់អាកាសយាន្តដ្ឋាន ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលយើងទៅដល់ផ្លូវប្រសព្វនៃជើងភ្នំដ៏វែង ស្រាប់តែមានឡានដឹកទំនិញធំមួយបានបើកចុះមកពីក្រោយយើងក្នុងល្បឿនយ៉ាងលឿន ។ វាបានបុកឡានដែលនៅពីក្រោយយើង ហើយធ្វើឲ្យឡាននោះខ្ទាតទៅមុខជាង ២០ម៉ែត្រ ។ ផ្នែកដ៏អាក្រក់នៃព្រឹត្តិការណ៍នេះគឺជាវាគ្មានអ្នកបើកបរទេ ។ ផ្នែកខាងក្រោយឡានរបស់យើងត្រូវបានបុកឡើងរួញពាក់កណ្ដាល ។ ជាសំណាងល្អ ទាំងពួកអែលឌើរ និងខ្ញុំបានរួចជីវិត ។
ប៉ុន្តែ លុះស្អែកឡើង ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមឈឺ-ក និងស្មា ហើយវាបានធ្វើឲ្យមានការឈឺក្បាលយ៉ាងខ្លាំង ។ តាំងពីថ្ងៃនោះមកខ្ញុំដេកអត់លក់ទេ ហើយខ្ញុំត្រូវបានបង្ខំចិត្តឲ្យរស់នៅជាមួយការឈឺចាប់ទាំងផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្តជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានទៅរកព្រះឲ្យព្យាបាលការឈឺចាប់របស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែរោគសញ្ញានេះបានបន្តមានប្រមាណជា១០ ឆ្នាំ ។
នៅពេលនេះ អារម្មណ៍នៃការសង្ស័យក៏បានចាប់ផ្ដើមជ្រាបចូលគំនិតរបស់ខ្ញុំ ហើយបានសួរថា « ហេតុអ្វីខ្ញុំត្រូវរងទុក្ខនឹងការឈឺចាប់បែបនេះ ? » ប៉ុន្តែ ទោះជាប្រភេទនៃការព្យាបាលដែលខ្ញុំបានស្វែងរកមិនបានប្រទានឲ្យក្ដី ក៏ខ្ញុំបានខិតខំ ស្មោះត្រង់នៅក្នុងការគោរពព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះដែរ ។ ខ្ញុំបានបន្តអធិស្ឋានថា ឲ្យខ្ញុំអាចឆ្លើយនឹងសំណួរដែលខ្ញុំមានអំពីការសាកល្បងរបស់ខ្ញុំ ។
មានពេលមួយខ្ញុំបានរកឃើញថាខ្លួនឯងមានបញ្ហានឹងរឿងផ្ទាល់ខ្លួនមួយចំនួនបន្ថែមទៀត ហើយខ្ញុំបានព្រួយបារម្ភដោយសារខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវដោះស្រាយការសាកល្បងថ្មីនេះដោយរបៀបណាឡើយ ។ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានទូលសូមចម្លើយមួយ ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនបានទទួលចម្លើយភ្លាមៗទេ ។ ដូច្នេះខ្ញុំបានទៅពិភាក្សានឹងថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រម្នាក់ដែលទុកចិត្ត ។
នៅពេលយើងកំពុងនិយាយគ្នា គាត់បានពោលដោយសំឡេងនៃសេចក្ដី ស្រឡាញ់ថា « បងប្រុស អ័រយ៉ាហ្គី តើគោលបំណងរបស់បងនៅលើផែនដីនេះគឺពុំមែនដើម្បីជួបនឹងការសាកល្បងនេះទេឬអី ? តើវាមិនមែនជាការទទួលយករាល់ការសាកល្បងក្នុងជីវិតនេះសម្រាប់អ្វីក៏ដោយ ហើយទុកអ្វីដែលនៅសេសសល់ឲ្យព្រះអម្ចាស់នោះទេឬអី ? តើបងមិនគិតថាបញ្ហានេះនឹងត្រូវបានដោះស្រាយនៅពេលយើងត្រូវបានរស់ឡើងវិញទេឬអី ?
នៅពេលខ្ញុំស្ដាប់ឮពាក្យទាំងនេះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់យ៉ាងខ្លាំង ។ ខ្ញុំធ្លាប់ស្ដាប់ឮគោលលទ្ធិនេះជាច្រើនលើកច្រើនគ្រា ប៉ុន្តែភ្នែកនៃការយល់ដឹងរបស់ខ្ញុំមិនបានបើកទៅរកវិសាលភាពដែលវាមាននៅពេលនេះឡើយ ។ ខ្ញុំបានយល់ថានេះគឺជាចម្លើយដែលខ្ញុំបានខំស្វែងរកពីព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានយល់យ៉ាងច្បាស់ពីផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើង ហើយយល់ជាថ្មីពីគោលការណ៍ដ៏សំខាន់នេះ។
នៅក្នុងគម្ពីរអ័ប្រាហាំ ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះបានប្រកាសថា« យើងនឹងសាកល្បងពួកគេមើល បើសិនជាពួកគេ នឹងប្រព្រឹត្តនូវអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ដែលព្រះអម្ចាស់ដ៏ជាព្រះរបស់ពួកគេ នឹងបញ្ជាដល់ពួកគេ » ។១
គោលការណ៍នេះគឺព្រះដែលបានបង្កើតស្ថានសួគ៌ និងផែនដីនេះហើយដែលជ្រាបពីការរៀបចំដ៏ធំនៃផែនដីនេះ ហើយទ្រង់មានអំណាចគ្រប់គ្រងលើរបស់គ្រប់សារពើទាំងនៅស្ថានសួគ៌ និង ផែនដី ហើយដើម្បីសម្រេចបាននូវផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះនេះ ទ្រង់ប្រទានបទពិសោធន៍ខុសៗគ្នាជាច្រើន—រួមមានការសាកល្បងមួយចំនួន—កាលយើងនៅលើផែនដីនេះ ។
ហើយព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលទៅកាន់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធដូចតទៅ ៖
« បុត្រយើងអើយ ចូរអ្នកដឹងថា គ្រប់ការណ៍ទាំងនេះនឹងផ្ដល់ការពិសោធន៍ដល់អ្នក ហើយនឹងទៅជាការល្អដល់អ្នកទៅវិញ ។ …
« ហេតុដូច្នេះហើយ កូនកាន់ផ្លូវឲ្យខ្ជាប់ … ដ្បិតព្រះនឹងគង់នៅជាមួយអ្នកជារៀងដរាបតទៅ » ។២
ការសាកល្បងនៅលើផែនដីនេះ—រួមទាំងជំងឺ និងសេចក្ដីស្លាប់ដែរ—វាគឺជាផ្នែកមួយនៃផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ហើយជាបទពិសោធន៍ដែលចៀសមិនផុត ។ យើងចាំបាច់ត្រូវ « កាន់ផ្លូវឲ្យខ្ជាប់ » ហើយទទួលយកការសាកល្បង[ របស់យើង ]ដោយសេចក្ដីជំនឿ ។
ប៉ុន្តែ គោលបំណងនៃជីវិតរបស់យើងពុំមែនគ្រាន់តែស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងតែម្យ៉ាងនោះទេ ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌បានបញ្ជូនបុត្រាដ៏ជាទីស្រលាញ់របស់ទ្រង់គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះប្រោសលោះរបស់យើង ដើម្បីយើងអាចយកឈ្នះលើការសាកល្បងដែលយើងជួបប្រទះនៅលើផែនដីនេះ ម្យ៉ាងវិញទៀតទ្រង់បានធ្វើឲ្យភាពទន់ខ្សោយរបស់យើងក្លាយទៅជាខ្លាំង៣ ទ្រង់បានធួនជំនួសអំពើបាប និងភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់យើង ហើយទ្រង់បានធ្វើឲ្យយើងអាចទទួលបានជីវិតអមតភាព និងជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ។
ប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង បានថ្លែង៖ « ការសាកល្បងដែលព្រះពេញដោយស្រឡាញ់បានដាក់នៅពីមុខយើង គឺពុំមែនដើម្បីមើលថាយើងអាចអត់ធ្មត់នឹងការលំបាកនោះទេ ។ វាគឺដើម្បីមើលថា តើយើងអាចអត់ធ្មត់បានល្អដែរឬអត់ ។ យើងបានជាប់ការសាកល្បងតាមរយៈការបង្ហាញថា យើងបានចងចាំទ្រង់ និងបទបញ្ញត្តិដែលទ្រង់បានប្រទានដល់យើង » ។៤
« កាន់ផ្លូវឲ្យខ្ជាប់ » គឺជាការជ្រើសរើសដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងគ្រានៃការសាកល្បង ។ ចូរបង្វែរដួងចិត្តរបស់អ្នកទៅរកព្រះ ជាពិសេសពេលអ្នកជួបប្រទះនឹងការសាកល្បង ។ ចូរគោរពព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះដោយរាបសា ។ ចូរបង្ហាញសេចក្ដីជំនឿដើម្បីផ្សះផ្សារការប៉ងប្រាថ្នារបស់អ្នកជាមួយនឹងព្រះទ័យរបស់ព្រះ ។
ឥឡូវនេះចូរយើងគិតពីការប៉ះទង្គិចចុងក្រោយនៅទីក្រុងណាហ្គូយ៉ា ។ ខ្ញុំអាចស្លាប់នៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់នោះ ។ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ ដោយសារតែព្រះគុណរបស់ព្រះអម្ចាស់ ខ្ញុំបានរួចជីវិតដោយអព្ភូតហេតុដ៏ធំ ។ ហើយខ្ញុំដឹងថាការរងទុក្ខរបស់ខ្ញុំ គឺចាំបាច់ការរៀនសូត្រ និងការរីកចម្រើនរបស់ខ្ញុំ ។៥ ព្រះវរបិតាសួគ៌បង្ហាត់បង្រៀនខ្ញុំឲ្យរក្សាភាពមិនអត់ធ្មត់របស់ខ្ញុំ អភិវឌ្ឍការយល់ចិត្ត ហើយលួងលោមជនដែលកំពុងរងទុក្ខ ។ នៅពេលខ្ញុំដឹងពី រឿងនេះ ដួងចិត្តខ្ញុំពោរពេញដោយអារម្មណ៍នៃអំណរគុណដល់ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់ខ្ញុំសម្រាប់ការសាកល្បងនេះ ។
សូមរើសព្រះមុនគេបង្អស់ ដោយមិនគិតពីការសាល្បងដែលបងប្អូនជួប ។ សូមស្រឡាញ់ព្រះ ។ សូមមានសេចក្ដីជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទ ហើយថ្វាយខ្លួនដល់ទ្រង់នៅគ្រប់រឿងទាំងអស់ ។ មរ៉ូណៃធ្វើការសន្យាដូចតទៅនេះដល់ជនដូចនេះ ៖ « ហើយបើសិនជាអ្នករាល់គ្នានឹងលះបង់ចោលនូវអស់ទាំងអស់អំពើដ៏ឥតបរិសុទ្ធ ហើយស្រឡាញ់ព្រះឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព អស់ពីគំនិត និងអស់ពីកម្លាំងរបស់អ្នក នោះព្រះគុណរបស់ទ្រង់ល្មមដល់អ្នកហើយ ដោយសារព្រះគុណនៃព្រះ នោះអ្នករាល់គ្នាអាចបានល្អឥតខ្ចោះនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ » ។៦
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ដោយស្មោះថា ព្រះជាព្រះវរបិតា និង បុត្រាដ៏ជាទីស្រលាញ់របស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានព្រះជន្មរស់ ហើយថាការសន្យារបស់ព្រះទៅកាន់ជនដែល « កាន់ផ្លូវឲ្យខ្ជាប់[ របស់ពួកគេ ] » ហើយស្រឡាញ់ទ្រង់នឹងត្រូវបានបំពេញទោះជាស្ថិតនៅកណ្ដាលនៃការសាកល្បងក្ដី នៅក្នុងព្រះនាមដ៏ពិសិដ្ឋនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។