ត្រូវបានសាកល្បង និង ល្បួង—ប៉ុន្តែមានជំនួយ
ដោយ អែលឌើរ ហ៊ូហ្គូ ម៉ុនតូយ៉ា
នៃពួកចិតសិបនាក់
យើងអាចជួយគ្នា ក្នុងនាមជាកូនចៅនៃព្រះវរបិតាសួគ៌ ក្នុងគ្រប់ការសាកល្បង និង ការល្បួងរបស់យើង ។
នៅក្នុងដំណើរជីវិត យើងត្រូវបានសាកល្បង និង ល្បួង ។ យើងក៏មានឱកាសប្រើសិទ្ធិជ្រើសរើស ហើយជួយគ្នាទៅវិញទៅមកដែរ ។ សេចក្តីពិតទាំងនេះ គឺជាផ្នែកនៃផែនការដ៏អស្ចារ្យ និង ឥតខ្ចោះនៃព្រះវរបិតាសួគ៌យើង ។
ប្រធាន យ៉ូហាន ថេលើរ បានបង្រៀន ៖ « ខ្ញុំបានឮព្យាការី យ៉ូសែប មានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកដប់ពីរនាក់ក្នុងឱកាសមួយ ៖ ‹ អ្នកនឹងឆ្លងកាត់ការសាកល្បងគ្រប់ប្រភេទ ។ ហើយវាចាំបាច់សម្រាប់អ្នកដែលត្រូវបានសាកល្បង ដូចជាអ័ប្រាហាំ និង បុរសដទៃទៀតនៃព្រះ ហើយ ( លោកបានពោលថា ) ព្រះនឹងសាកល្បងអ្នក ហើយទ្រង់នឹងគាំទ្រអ្នក និងសាកល្បងអ្នកតាមលទ្ធភាពដែលអ្នកអាចទ្រាំទ្របាន › » ។១
នៅពេលយើងចូលវ័យដឹងខុសត្រូវ ការសាកល្បង និង ការល្បួង គឺជារឿងធម្មតា ។ ជួនកាលវាអាចជាបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ ប៉ុន្តែវាក៏ផ្ដល់ឲ្យយើងនូវភាពរឹងមាំ និង ភាពរីកចម្រើនដែរ ពេលយើងយកឈ្នះវាដោយជោគជ័យ ។
សំណាងល្អ បន្ទុកទាំងនេះពុំត្រូវរែកតែម្នាក់ឯងនោះទេ ។ អាលម៉ាបង្រៀនថា « អ្នករាល់គ្នាមានបំណងចង់ចូលរួមក្នុងក្រោលនៃព្រះ ហើយដើម្បីឲ្យបានហៅថាជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ហើយយល់ព្រមទទួលបន្ទុកគ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីឲ្យបន្ទុកនោះបានស្រាល » ។២ ពាក្យទាំងនេះបង្ហាញថា យើងមានទំនួលខុសត្រូវក្នុងការជួយគ្នា ។ ទំនួលខុសត្រូវនោះ អាចជាការហៅបម្រើក្នុងសាសនាចក្រ ការចាត់តាំង ឬ មិត្តភាព ឬ ជាចំណែកនៃករណីយកិច្ចដ៏ទេវភាពរបស់យើងក្នុងនាមជាឪពុកម្ដាយ ស្វាមីភរិយា ឬ សមាជិកគ្រួសារ—ឬក៏ជាចំណែកមួយក្នុងគ្រួសារនៃព្រះ ។
ខ្ញុំនឹងបង្ហាញមធ្យោបាយចំនួនបួន ដែលបន្ទុកយើងត្រូវបានសម្រាលនៅពេលយើងជួយគ្នា ។
១. ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានបន្ទូលថា « បើអ្នកណាបង្ខំឲ្យអ្នកទៅអស់មួយយោជន៍ នោះចូរទៅជាមួយនឹងគេដល់ពីរយោជន៍ផង » ។៣ ឧទាហរណ៍ យើងត្រូវបានស្នើឲ្យចូលរួមព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាទៀងទាត់ បើកាលៈទេសៈយើងអំណោយផល ។ ការចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធ តម្រូវឲ្យមានការលះបង់ពេលវេលា និង ធនធាន ជាពិសេសអ្នកដែលត្រូវធ្វើដំណើរផ្លូវឆ្ងាយ ។ យ៉ាងណាក្ដី ការលះបង់នេះអាចត្រូវបានចាត់ទុកជាចំណែកនៃពលិកម្មទីមួយ ។
យើងចាប់ផ្ដើមធ្វើពលិកម្មទីពីរ នៅពេលយើងយល់អំពីពាក្យ « ស្រាវជ្រាវ បញ្ជូន បង្រៀន »៤ ពេលយើងស្រាវជ្រាវ ហើយរៀបចំឈ្មោះបុព្វការីជនយើង ដើម្បីធ្វើពិធីបរិសុទ្ធក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ពេលយើងជួយមនុស្សឲ្យធ្វើលិបិក្រម ពេលយើងបម្រើជាអ្នកធ្វើការក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និង ពេលយើងស្វែងរកមធ្យោបាយជួយអ្នកដទៃ ឲ្យមានបទពិសោធន៍ក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធដ៏មានន័យ ។
កាលខ្ញុំបម្រើជាពួកចិតសិបនាក់ប្រចាំតំបន់ មានស្តេកមួយក្នុងក្រុមប្រឹក្សាសម្របសម្រួលរបស់ខ្ញុំ បានចូលរួមក្នុងការធ្វើដំណើរដ៏ធំមួយទៅកាន់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែលសមាជិកចូលរួមនោះមានទំហំតូច ហើយជាអកុសល ថ្វីបើបានធ្វើដំណើរដប់ពីរម៉ោងក្ដី មានសមាជិកមួយចំនួនពុំអាចចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធបានឡើយ ព្រោះវាលើសចំណុះ ។
ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក ខ្ញុំបានទៅស្តេកនេះ ហើយបានសុំប្រធានស្តេកដើម្បីជួបនិយាយជាមួយសមាជិកមួយចំនួន ដែលពុំអាចចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅថ្ងៃនោះ ។ បងប្រុសម្នាក់ដែលខ្ញុំបានជួប បានប្រាប់ខ្ញុំ ៖ « អែលឌើរ សូមកុំបារម្ភ ។ ខ្ញុំបាននៅឯដំណាក់របស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ខ្ញុំបានអង្គុយនៅលើបង់ក្នុងសួន ហើយបានគិតអំពីពិធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយក្នុងចិត្ត ។ ក្រោយមកខ្ញុំមានឱកាសចូលទៅខាងក្នុង ប៉ុន្តែខ្ញុំបានអនុញ្ញាតឲ្យបងប្រុសម្នាក់ទៀតទៅ ដែលគាត់មកព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាលើកដំបូងដើម្បីផ្សារភ្ជាប់នឹងភរិយាគាត់ ។ លំដាប់នោះ ពួកគេមានឱកាសចូលពីរវគ្គនៅថ្ងៃនោះ ។ ព្រះអម្ចាស់ជ្រាបអំពីខ្ញុំ ព្រមទាំងបានប្រទានពរខ្ញុំ ហើយពួកយើងមិនមានបញ្ហានោះទេ » ។
២. ញញឹម ។ ទង្វើតូចតាចនេះអាចជួយអ្នកដែលមានបន្ទុកធ្ងន់ ឬ រងទុក្ខ ។ អំឡុងសម័យប្រជុំបព្វជិតភាពក្នុងសន្និសីទទូទៅខែមេសាកន្លងទៅ ខ្ញុំបានអង្គុយនៅលើវេទិកាជាមួយអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅប្រាំនាក់ដែលត្រូវបានហៅឲ្យបម្រើថ្មី្មដែរ ។ យើងបានអង្គុយនៅកៅអីដែលបងប្អូនស្ត្រីនៃគណៈប្រធានអង្គការជំនួយ កំពុងអង្គុយឥឡូវនេះ ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ភ័យ និង សន្ធប់ដោយការហៅបម្រើថ្មីរបស់ខ្ញុំ ។
ពេលយើងច្រៀងទំនុកតម្កើងសម្រាក ខ្ញុំមានអារម្មណ៍មួយខ្លាំងថា មានមនុស្សម្នាក់កំពុងសម្លឹងមកខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានគិតក្នុងចិត្ត ៖ « មានមនុស្សជាង ២០,០០០ នាក់ក្នុងអគារនេះ ហើយមនុស្សភាគច្រើនសម្លឹងមកទីតាំងនេះ ។ ប្រាកដណាស់ មនុស្សម្នាក់កំពុងសម្លឹងមកអ្នក » ។
កាលខ្ញុំបន្តច្រៀង ខ្ញុំបានមានអារម្មណ៍ម្ដងទៀតថា មនុស្សម្នាក់កំពុងសម្លឹងមកខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានសម្លឹងទៅជួរលើ ដែលពួកសាវកដប់ពីរនាក់កំពុងអង្គុយ ហើយបានឃើញប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានបែរក្រោយពេលកំពុងអង្គុយ សម្លឹងមកកន្លែងដែលយើងអង្គុយ ។ យើងប្រទាក់ភ្នែកគ្នា ហើយលោកបានញញឹមយ៉ាងស្រស់ដាក់ខ្ញុំ ។ ស្នាមញញឹមនោះ បាននាំភាពសុខសាន្តមកសន្ធប់ដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំ ។
បន្ទាប់ពីការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានយាងទៅជួបចៀមទ្រង់មួយហ្វូងទៀត ។ ទ្រង់បានហៅ ហើយតែងតាំងពួកសិស្សដប់ពីររូប ហើយដោយនូវសិទ្ធិអំណាចនោះ ពួកគេបានបម្រើដល់ប្រជាជន ។ ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទទ្រង់ផ្ទាល់ បានគង់នៅក្នុងចំណោមពួកគេ ។ ព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាឲ្យពួកគេលុតជង្គង់ចុះ ហើយអធិស្ឋាន ។ ខ្ញុំមិនប្រាកដទេថា ពួកសិស្សដប់ពីររូបដែលត្រូវបានហៅ និង តែងតាំងថ្មីថ្មោងនោះ មានអារម្មណ៍លើសលប់ដោយការហៅបម្រើឬអត់ទេ ប៉ុន្តែបទគម្ពីរប្រាប់ថា « ហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានប្រទានពរដល់ពួកគេ ក្នុងកាលពួកគេអធិស្ឋានដល់ទ្រង់ ហើយព្រះភក្រ្តរបស់ទ្រង់បាន ញញឹម ទៅរកពួកគេ ហើយរស្មីនៃព្រះភក្ត្រទ្រង់បានភ្លឺទៅលើពួកគេ » ។៥ អំឡុងសន្និសីទទូទៅលើកមុននេះ ស្នាមញញឹមមួយបានសម្រាលបន្ទុកខ្ញុំ តាមរបៀបមួយភ្លាមៗ និង មិនគួរឲ្យជឿ ។
៣. បង្ហាញអារម្មណ៍នៃមេត្តាធម៌ដល់មនុស្សទូទៅ ។ បើអ្នកជាអ្នកកាន់បព្វជិតភាព សូមប្រើអំណាចរបស់អ្នកទៅជួយកូនចៅរបស់ព្រះ ដោយផ្ដល់ការប្រសិទ្ធពរដល់ពួកគេ ។ សូមពោលពាក្យពេចន៍នៃការកម្សាន្ដទុក្ខ និង ការលួងលោមចិត្ត ដល់មនុស្សដែលកំពុងរងទុក្ខ ឬ ជួបការលំបាក ។
៤. មូលដ្ឋានគ្រឹះនៃផែនការនៃព្រះ គឺជាដង្វាយធួននៃព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ យ៉ាងហោចណាស់មួយសប្ដាហ៍ម្ដង យើងគួរតែគិតដូចជាប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស៊្មីធ បានគិតអំពី « សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំ និង អស្ចារ្យដែលបានសម្ដែងដោយព្រះវរបិតា និង ព្រះរាជបុត្រា តាមរយៈការយាងមកនៃព្រះដ៏ប្រោសលោះនៃពិភពលោក » ។៦ ការអញ្ជើញមនុស្សទូទៅឲ្យមកព្រះវិហារ ហើយទទួលទានសាក្រាម៉ង់ដោយសក្ដិសម និងអនុញ្ញាតឲ្យកូនចៅព្រះវរបិតាសួគ៌កាន់តែច្រើនឲ្យសញ្ជឹងគិតអំពីដង្វាយធួន ។ បើយើងពុំសក្ដិសមទេនោះ យើងអាចប្រែចិត្តបាន ។ សូមចាំថា ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត បានយាងចុះទាបជាងអ្វីៗទាំងអស់ ហើយលើកដាក់មកលើអង្គទ្រង់នូវទោស អំពើបាប អំពើរំលង ជំងឺ ការឈឺចាប់ ការរងទុក្ខ និង ភាពឯកោ ។ បទគម្ពីរបង្រៀនយើងថា « ព្រះគ្រីស្ទដែលបានយាងឡើងទៅស្ថានខ្ពស់ ក៏ដូចជាទ្រង់បានយាងចុះក្រោមគ្រប់ទាំងអស់ ដោយហេតុនោះទើបទ្រង់យល់គ្រប់ទាំងអស់ » ។៧
វាមិនសំខាន់ថា ការពុះពារផ្ទាល់ខ្លួនយើងជាអ្វីនោះទេ—ទោះជាវាជាជំងឺ ឬ ភាពឯកោរ៉ាំរ៉ៃ ឬ ការរងទុក្ខនឹងការល្បួង និង ការសាកល្បងនៃមារសត្រូវក្ដី—អ្នកគង្វាលល្អនៅជាមួយជានិច្ច ។ ទ្រង់ត្រាស់ហៅយើងដោយឈ្មោះ ហើយមានបន្ទូលថា « អស់អ្នកដែលនឿយព្រួយ ហើយផ្ទុកធ្ងន់អើយ ចូរមកឯខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នាឈប់សម្រាក » ។៨
ខ្ញុំសូមសង្ខេបចំណុចទាំងបួន ៖
ទីមួយ—សូមទៅដល់ពីរយោជន៍ ។
ទីពីរ—សូមញញឹម ។ ស្នាមញញឹមរបស់អ្នកនឹងជួយមនុស្សទូទៅ ។
ទីបី—បង្ហាញមេត្តាធម៌ ។
ទីបួន—អញ្ជើញមនុស្សទូទៅឲ្យមកព្រះវិហារ ។
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ព្រះយេស៊ូវ គឺជាព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ ហើយទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ ។ ខ្ញុំដឹងថា ទ្រង់គាំទ្រដោយអស់ពីព្រះពលំ និង ព្រះចេស្ដាទ្រង់ដល់ផែនការព្រះវរបិតា ។ ខ្ញុំដឹងថា ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន គឺជាព្យាការីដែលកំពុងរស់នៅ ។ លោកកាន់កូនសោទាំងអស់ ដើម្បីបំពេញកិច្ចការរបស់ព្រះយ៉ាងជោគជ័យលើផែនដី ។ ខ្ញុំដឹងថា យើងអាចជួយគ្នា ក្នុងនាមជាកូនចៅនៃព្រះវរបិតាសួគ៌ ក្នុងគ្រប់ការសាកល្បង និង ការល្បួងរបស់យើង ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។