ຄວາມຊົງຈຳທາງວິນຍານທີ່ມີພະລັງ
ເມື່ອເຮົາປະເຊີນກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ຫລື ເມື່ອສະຖານະການຂອງໂລກທີ່ເກີນກວ່າເຮົາຈະສາມາດຄວບຄຸມ ເຮັດໃຫ້ເສັ້ນທາງຂອງເຮົາມືດມົນ, ຄວາມຊົງຈຳທາງວິນຍານທີ່ມີພະລັງຈາກທະບຽນແຫ່ງຊີວິດຂອງເຮົາ ຈະເປັນຄືກັນກັບກ້ອນຫີນທີ່ຮຸ່ງແຈ້ງ ສ່ອງເຍືອງທາງໃຫ້ເຮົາ.
ສິບແປດປີຫລັງຈາກພາບທີ່ມາໃຫ້ເຫັນຄັ້ງທຳອິດ, ສາດສະດາໂຈເຊັບ ສະມິດ ໄດ້ຂຽນຢ່າງຍືດຍາວກ່ຽວກັບປະສົບການຂອງເພິ່ນ. ເພິ່ນໄດ້ປະເຊີນກັບການກົງກັນຂ້າມ, ການຂົ່ມເຫັງ, ການຂົ່ມຂູ່, ແລະ ການບຸກລຸກທີ່ຮ້າຍແຮງ.1 ແຕ່ເພິ່ນໄດ້ສືບຕໍ່ເປັນພະຍານຢ່າງກ້າຫານເຖິງພາບທີ່ມາໃຫ້ເຫັນຄັ້ງທຳອິດຂອງເພິ່ນວ່າ: “ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນແສງນັ້ນແທ້ໆ, ແລະ ໃນທ່າມກາງແສງນັ້ນ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນສອງພຣະອົງ, ແລະ ພວກພຣະອົງໄດ້ກ່າວກັບຂ້າພະເຈົ້າແທ້ໆ; ແລະ ເຖິງແມ່ນວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າຈະຖືກກຽດຊັງ ແລະ ຖືກຂົ່ມເຫັງເພາະການເວົ້າວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນພາບນັ້ນກໍຕາມ, ແຕ່ມັນເປັນຄວາມຈິງ. … ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້, ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າ ພຣະເຈົ້າກໍຮູ້ຄືກັນ, ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າປະຕິເສດມັນບໍ່ໄດ້.”2
ໃນຊົ່ວໂມງທີ່ຫຍຸ້ງຍາກຂອງເພິ່ນ, ຄວາມຊົງຈຳຂອງໂຈເຊັບໄດ້ຫວນກັບໄປຫາເມື່ອຊາວປີກ່ອນ ເຖິງຄວາມຮັກທີ່ແນ່ນອນຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ມີຕໍ່ເພິ່ນ ແລະ ເຖິງເຫດການທີ່ຖືກບອກໄວ້ລ່ວງໜ້າດົນນານມາແລ້ວກ່ຽວກັບການຟື້ນຟູ. ເມື່ອຫວນຄິດເຖິງການເດີນທາງ ທາງວິນຍານຂອງເພິ່ນ, ໂຈເຊັບໄດ້ກ່າວວ່າ: “ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຕິໃຜ ທີ່ບໍ່ເຊື່ອປະຫວັດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ຖ້າຫາກຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ມີປະສົບການນັ້ນດ້ວຍຕົວເອງ, ຂ້າພະເຈົ້າກໍຄົງບໍ່ເຊື່ອມັນຄືກັນ.”3
ແຕ່ປະສົບການນັ້ນມີຈິງ, ແລະ ເພິ່ນບໍ່ເຄີຍປະຕິເສດມັນ, ແຕ່ໄດ້ຢືນຢັນປະຈັກພະຍານຂອງເພິ່ນຢ່າງງຽບໆ ຂະນະທີ່ເພິ່ນເດີນທາງໄປເມືອງຄາດເທດ. “ຂ້າພະເຈົ້າໄປດັ່ງລູກແກະທີ່ຖືກນຳໄປຂ້າ,” ເພິ່ນເວົ້າ, “ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າກໍສະຫງົບຢູ່ດັ່ງຕອນເຊົ້າຂອງລະດູຮ້ອນ; ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມສຳນຶກປາດສະຈາກຄວາມຜິດຕໍ່ພຣະເຈົ້າ, ແລະ ຕໍ່ມະນຸດທັງປວງ.”4
ປະສົບການທາງວິນຍານທີ່ມີພະລັງຂອງທ່ານ
ຕົວຢ່າງຂອງສາດສະດາໂຈເຊັບ ເປັນບົດຮຽນສຳລັບເຮົາທຸກຄົນ. ພ້ອມກັບການຊີ້ນຳດ້ວຍຄວາມສະຫງົບ ທີ່ເຮົາໄດ້ຮັບຈາກພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ, ເປັນບາງຄັ້ງ, ພຣະເຈົ້າໃຫ້ເຮົາແຕ່ລະຄົນແນ່ໃຈໄດ້ຢ່າງມີພະລັງ ແລະ ເປັນສ່ວນຕົວວ່າ ພຣະອົງຮູ້ຈັກເຮົາ ແລະ ຮັກເຮົາ ແລະ ວ່າພຣະອົງອວຍພອນເຮົາໂດຍສະເພາະ ແລະ ຢ່າງເປີດເຜີຍ. ແລ້ວ, ໃນຊ່ວງເວລາອັນຫຍຸ້ງຍາກຂອງເຮົາ, ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດໄດ້ນຳປະສົບການເຫລົ່ານີ້ກັບຄືນເຂົ້າສູ່ຈິດໃຈຂອງເຮົາ.
ໃຫ້ຄິດກ່ຽວກັບຊີວິດຂອງທ່ານເອງ. ເປັນເວລາຫລາຍປີ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບຟັງປະສົບການທາງວິນຍານທີ່ຊາບຊຶ້ງຈາກໄພ່ພົນຍຸກສຸດທ້າຍຫລາຍພັນຄົນ ຕະຫລອດທົ່ວໂລກ, ຢືນຢັນຕໍ່ຂ້າພະເຈົ້າໂດຍບໍ່ມີຄວາມສົງໃສວ່າ ພຣະເຈົ້າຮູ້ຈັກ ແລະ ຮັກເຮົາແຕ່ລະຄົນ ແລະ ວ່າພຣະອົງກໍຢາກເປີດເຜີຍພຣະອົງເອງຕໍ່ເຮົາຫລາຍທີ່ສຸດ. ປະສົບການເຫລົ່ານີ້ອາດເກີດຂຶ້ນໃນເວລາທີ່ສຳຄັນໃນຊີວິດຂອງເຮົາ ຫລື ໃນສິ່ງທີ່ ຕອນທຳອິດ ເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ມີເຫດຜົນ, ແຕ່ມັນກໍມາກັບການຢືນຢັນທີ່ມີພະລັງທາງວິນຍານ ເຖິງຄວາມຮັກຂອງພຣະເຈົ້າ.
ການຈື່ຈຳປະສົບການທາງວິນຍານທີ່ມີພະລັງເຫລົ່ານີ້ ຈະພາເຮົາໃຫ້ຄຸເຂົ່າ, ປະກາດຄືກັນກັບສາດສະດາໂຈເຊັບວ່າ: “ສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບແມ່ນມາຈາກສະຫວັນ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້, ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າ ພຣະເຈົ້າຮູ້ວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້.”5
ສີ່ຕົວຢ່າງ
ໃຫ້ສະທ້ອນຄິດເຖິງຄວາມຊົງຈຳທາງວິນຍານທີ່ມີພະລັງຂອງທ່ານເອງ ຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າແບ່ງປັນສາມສີ່ຕົວຢ່າງ ຈາກຄົນອື່ນໆ.
ເມື່ອຫລາຍປີກ່ອນ, ປິຕຸຂອງສະເຕກແຫ່ງໜຶ່ງຜູ້ອະວຸໂສທີ່ປ່ວຍໂຊ ເນື່ອງດ້ວຍລີ້ນສູບຫົວໃຈສອງບ່ອນລົ້ມເຫລວ ໄດ້ຂໍໃຫ້ ດຣ ຣະໂຊ ເອັມ ແນວສັນ ຊ່ວຍເຫລືອ, ເຖິງແມ່ນໃນເວລານັ້ນ ຍັງບໍ່ມີວິທີຊ່ວຍແກ້ໄຂລີ້ນສູບຫົວໃຈບ່ອນທີສອງເທື່ອ. ໃນທີ່ສຸດ ດຣ ແນວສັນ ກໍໄດ້ຕົກລົງທຳການຜ່າຕັດ. ຕໍ່ໄປນີ້ແມ່ນຖ້ອຍຄຳຂອງປະທານແນວສັນ:
“ຫລັງຈາກໄດ້ເອົາສິ່ງກີດກັນຢູ່ໃນລີ້ນສູບບ່ອນທຳອິດອອກແລ້ວ, ພວກເຮົາກໍໄດ້ເປີດລີ້ນສູບບ່ອນທີສອງ. ພວກເຮົາເຫັນວ່າມັນຄົບຖ້ວນດີ ແຕ່ມັນຂະຫຍາຍເກີນກວ່າທີ່ຈະທຳງານໄດ້. ຂະນະທີ່ສຳຫລວດເບິ່ງ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນສຽງຢູ່ໃນໃຈວ່າ: ໃຫ້ລົດຄວາມກວ້າງຂອງທໍ່ໃຫ້ນ້ອຍລົງ. ຂ້າພະເຈົ້າກໍໄດ້ບອກຜູ້ຊ່ວຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າແນວນັ້ນ. ‘ເນື້ອລີ້ນສູບຈະມີພຽງພໍ ຖ້າຫາກ ພວກເຮົາສາມາດດັດແປງທໍ່ບ່ອນນັ້ນລົງໃຫ້ເທົ່າກັບສະພາບເດີມ.’
“ແຕ່ຈະເຮັດໄດ້ແນວໃດ? … ພາບໄດ້ປະກົດຂຶ້ນຢ່າງແຈ່ມແຈ້ງຢູ່ໃນຄວາມຄິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ສະແດງໃຫ້ເຫັນບ່ອນທີ່ຄວນຫຍິບ—ເພື່ອພັບບ່ອນນີ້ ແລະ ເໜັບບ່ອນນັ້ນ. … ຂ້າພະເຈົ້າຍັງຈື່ຈຳພາບນັ້ນຢູ່ໃນຄວາມຄິດ—ພ້ອມທັງຈຸດຕ່າງໆບ່ອນທີ່ຈະຫຍິບ. ການສ້ອມແປງນັ້ນໄດ້ປະກົດຢ່າງລະອຽດຢູ່ໃນຄວາມຄິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ພວກເຮົາໄດ້ທົດສອບເບິ່ງລີ້ນສູບ ແລະ ໄດ້ພົບເຫັນວ່າ ຄວາມຮົ່ວໄຫລມີໜ້ອຍທີ່ສຸດ. ຜູ້ຊ່ວຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເວົ້າວ່າ, ‘ໜ້າອັດສະຈັນໃຈແທ້ໆ.’”6 ປິຕຸຄົນນັ້ນໄດ້ມີຊີວິດຢູ່ຕື່ມອີກຫລາຍປີ.
ດຣ ແນວສັນ ໄດ້ຮັບການຊີ້ນຳ. ແລະ ເພິ່ນຮູ້ວ່າພຣະເຈົ້າຮູ້ວ່າ ເພິ່ນຮູ້ ວ່າເພິ່ນໄດ້ຮັບການຊີ້ນຳ.
ແຄຕີ້ ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບກັບນາງ ບີທຣີດ ມາເກຼ ເປັນເທື່ອທຳອິດ ຢູ່ປະເທດຝະຣັ່ງ ເມື່ອ 30 ປີກ່ອນ. ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ ນາງ ບີທຣີດ ໄດ້ບອກຂ້າພະເຈົ້າເຖິງປະສົບການທີ່ມີຜົນກະທົບຕໍ່ຊີວິດທາງວິນຍານຂອງນາງ ບໍ່ດົນຫລັງຈາກນາງໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາ ຕອນເປັນໄວລຸ້ນ. ຕໍ່ໄປນີ້ແມ່ນຖ້ອຍຄຳຂອງນາງ:
“ກຸ່ມຊາວໜຸ່ມໃນສາຂາຂອງພວກເຮົາໄດ້ເດີນທາງໄປກັບຜູ້ນຳຂອງເຂົາເຈົ້າ ໄປຫລິ້ນຫາດ ລາການໍ, ຊຶ່ງເປັນໄລຍະທາງ ຊົ່ວໂມງເຄິ່ງຈາກເມືອງບໍໂດ.
“ກ່ອນກັບບ້ານ, ຜູ້ນຳຄົນໜຶ່ງໄດ້ຕັດສິນໃຈລົງລອຍນ້ຳເປັນເທື່ອສຸດທ້າຍ ແລະ ໂດດລົງໃສ່ຄື້ນທະເລພ້ອມກັບແວ່ນຕາຂອງລາວ. ເມື່ອລາວໂຜ່ຂຶ້ນຈາກນ້ຳ, ແວ່ນຕາຂອງລາວໄດ້ຫາຍໄປ. … ມັນຫາຍໄປໃນທະເລ.
“ໂດຍທີ່ບໍ່ມີແວ່ນຕາ ລາວກໍບໍ່ສາມາດຂັບລົດຂອງລາວ. ພວກເຮົາກໍບໍ່ສາມາດກັບບ້ານ.
“ໝູ່ຄົນໜຶ່ງທີ່ມີສັດທາ ໄດ້ແນະນຳວ່າ ໃຫ້ພວກເຮົາອະທິຖານ.
“ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຈົ່ມພຶມພຳວ່າ ການອະທິຖານກໍຄົງຊ່ວຍຫຍັງບໍ່ໄດ້, ແລະ ຂ້ານ້ອຍກໍບໍ່ຢາກຮ່ວມອະທິຖານກັບໝູ່ ຂະນະທີ່ຢືນຢູ່ໃນບ່ອນສາທາລະນະ ໃນນ້ຳສູງພຽງແອວ.
“ທັນທີທີ່ກ່າວອະທິຖານຈົບ, ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເອົາມືຟາດນ້ຳໃສ່ທຸກຄົນ. ຂະນະທີ່ຂ້ານ້ອຍເອົາມືຟາດນ້ຳຢູ່ນັ້ນ, ແວ່ນຕາຄູ່ໜຶ່ງໄດ້ໄຫລເຂົ້າມືຂອງຂ້ານ້ອຍ. ຄວາມຮູ້ສຶກຢ່າງມີພະລັງໄດ້ສຽບແທງເຂົ້າໃນຈິດວິນຍານຂອງຂ້ານ້ອຍ ວ່າພຣະເຈົ້າຮູ້ ແລະ ໄດ້ຍິນ ແລະ ຕອບຄຳອະທິຖານຂອງພວກເຮົາ.”7
ສີ່ສິບຫ້າປີຈາກນັ້ນ, ນາງໄດ້ເລົ່າມັນ ຄືກັນກັບວ່າມັນຫາກໍເກີດຂຶ້ນມື້ວານນີ້. ນາງ ບີທຣີດ ໄດ້ຮັບພອນ, ແລະ ນາງຮູ້ວ່າພຣະເຈົ້າຮູ້ວ່າ ນາງຮູ້ ວ່ານາງໄດ້ຮັບພອນ.
ປະສົບການຂອງປະທານ ແນວສັນ ແລະ ຊິດສະເຕີ ມາເກຼ ແມ່ນແຕກຕ່າງກັນ, ແຕ່ທັງສອງ, ເປັນຄວາມຊົງຈຳທາງວິນຍານທີ່ມີພະລັງ ເຖິງຄວາມຮັກຂອງພຣະເຈົ້າ ຊຶ່ງຈາລຶກຢູ່ໃນໃຈຂອງທັງສອງ.
ເຫດການທີ່ມີພະລັງເຫລົ່ານີ້ ມັກເກີດຂຶ້ນ ເພື່ອໃຫ້ຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບພຣະກິດຕິຄຸນທີ່ຖືກຟື້ນຟູ ຫລື ເພື່ອໃຫ້ແບ່ງປັນພຣະກິດຕິຄຸນກັບຄົນອື່ນ.
ຮູບນີ້ຖ່າຍຢູ່ໃນເມືອງຊ້າວປາໂລ, ປະເທດບຣາຊິນ, ໃນປີ 2004. ຟະໂລຣິເປສ໌ ລູເຊຍ ດາມາຊິໂອ ຂອງສະເຕກອີປາຕິງກາ ບຣາຊິນ ມີອາຍຸໄດ້ 114 ປີ. ໃນການກ່າວເຖິງການປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສຂອງລາວ, ຊິດສະເຕີ ດາມາຊິໂອ ໄດ້ບອກຂ້າພະເຈົ້າວ່າ ຜູ້ສອນສາດສະໜາຢູ່ໃນໝູ່ບ້ານຂອງລາວ ໄດ້ມອບພອນຂອງຖານະປະໂລຫິດໃຫ້ແອນ້ອຍທີ່ປ່ວຍໜັກຄົນໜຶ່ງ ແລະ ໄດ້ຫາຍດີຢ່າງມະຫັດສະຈັນ. ລາວກໍຢາກຮູ້ຕື່ມອີກ. ເມື່ອລາວໄດ້ອະທິຖານກ່ຽວກັບຂ່າວສານຂອງເຂົາເຈົ້າ, ແລະ ດ້ວຍປະຈັກພະຍານຢ່າງປະຕິເສດບໍ່ໄດ້ ແລະ ການເປັນພະຍານເຖິງພຣະວິນຍານ ໄດ້ຢືນຢັນຕໍ່ລາວວ່າ ໂຈເຊັບ ສະມິດ ເປັນສາດສະດາຂອງພຣະເຈົ້າ. ຕອນມີອາຍຸ 103 ປີ, ລາວໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາ, ແລະ ຕອນມີອາຍຸ 104 ປີ, ລາວໄດ້ຮັບເອົາຂອງປະທານສັກສິດ. ທຸກປີຫລັງຈາກນັ້ນ, ລາວໄດ້ນັ່ງລົດ 14 ຊົ່ວໂມງ ໄປໃຊ້ເວລາຢູ່ພຣະວິຫານໜຶ່ງອາທິດ. ຊິດສະເຕີ ດາມາຊິໂອ ໄດຮັບການຢືນຢັນຈາກສະຫວັນ, ແລະ ລາວຮູ້ວ່າ ພຣະເຈົ້າຮູ້ວ່າ ລາວຮູ້ ວ່າພະຍານນັ້ນເປັນຄວາມຈິງ.
ຕໍ່ໄປນີ້ແມ່ນຄວາມຊົງຈຳທາງວິນຍານຈາກການເຜີຍແຜ່ເທື່ອທຳອິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ປະເທດຝະຣັ່ງ ເມື່ອ 48 ປີກ່ອນ.
ຕອນໄປເລາະສອນ, ຄູ່ສອນ ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມອບພຣະຄຳພີມໍມອນໃຫ້ແມ່ຕູ້ຄົນໜຶ່ງ. ເມື່ອພວກເຮົາໄດ້ກັບໄປເຮືອນຂອງແມ່ຕູ້ຄົນນັ້ນ ຫລັງຈາກປະມານໜຶ່ງອາທິດ, ລາວໄດ້ເປີດປະຕູ. ກ່ອນພວກເຮົາໄດ້ເວົ້າຫຍັງ, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກເຖິງພະລັງທາງວິນຍານທີ່ສຳພັດໄດ້. ຄວາມຮູ້ສຶກອັນມີພະລັງຍັງຢູ່ນຳຂ້າພະເຈົ້າ ຂະນະທີ່ ແມ່ຕູ້ ອາລີສ ອໍດູແບ ໄດ້ເຊື້ອເຊີນພວກເຮົາໃຫ້ເຂົ້າໄປໃນເຮືອນ ແລະ ໄດ້ບອກພວກເຮົາວ່າ ລາວໄດ້ອ່ານພຣະຄຳພີມໍມອນ ແລະ ຮູ້ວ່າມັນເປັນຄວາມຈິງ. ຂະນະທີ່ພວກເຮົາອອກຈາກເຮືອນຂອງລາວໄປ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອະທິຖານວ່າ “ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ, ຂໍຈົ່ງຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍບໍ່ໃຫ້ລືມສິ່ງທີ່ຂ້ານ້ອຍຫາກໍຮູ້ສຶກນັ້ນດ້ວຍເທີ້ນ.” ຂ້າພະເຈົ້າກໍບໍ່ເຄີຍລືມ.
ໃນຊ່ວງເວລາທີ່ເບິ່ງຄືວ່າເປັນແບບທຳມະດາ, ຢູ່ທີ່ປະຕູບ້ານ ຄືກັນກັບຫລາຍໆບ່ອນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮູ້ສຶກເຖິງພະລັງຈາກສະຫວັນ. ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າ ພຣະເຈົ້າຮູ້ວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ ວ່າປະຕູສະຫວັນໄດ້ເປີດຢູ່.
ສຳລັບແຕ່ລະຄົນ ແລະ ຢ່າງປະຕິເສດບໍ່ໄດ້
ຊ່ວງເວລາທາງວິນຍານທີ່ມີພະລັງເຫລົ່ານີ້ ສາມາດເກີດຂຶ້ນໃນເວລາ ແລະ ວິທີທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ສຳລັບເຮົາແຕ່ລະຄົນໂດຍສະເພາະ.
ໃຫ້ຄິດກ່ຽວກັບຕົວຢ່າງທີ່ທ່ານມັກຢູ່ໃນພຣະຄຳພີ. ຜູ້ຄົນທີ່ຮັບຟັງອັກຄະສາວົກເປໂຕ “ມີຄວາມເຈັບຊ້ຳກິນແໜງໃຈ.”8 ນາງເອບິດຊາວເລມັນໄດ້ເຊື່ອໃນ “ພາບນິມິດອັນແປກປະຫລາດຈາກບິດາຂອງນາງ.”9 ສຸລະສຽງໄດ້ເຂົ້າສູ່ຈິດໃຈຂອງເອໂນດ.10
ຄະເລຕັນ ຄຣິສຕຽນເຊັນ ເພື່ອນຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ບັນຍາຍເຖິງປະສົບການ ລະຫວ່າງທີ່ເພິ່ນອ່ານພຣະຄຳພີມໍມອນດ້ວຍການອະທິຖານ ໃນທາງນີ້: “ພຣະວິນຍານທີ່ງົດງາມ, ອົບອຸ່ນ, ແລະ ເຕັມດ້ວຍຄວາມຮັກ … ອ້ອມຮອບຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ລາມເຂົ້າໃນຈິດວິນຍານຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມຮັກທີ່ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຄິດວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າຈະຮູ້ສຶກໄດ້ ແລະ [ຄວາມຮູ້ສຶກເຫລົ່ານີ້ເປັນຢູ່ແນວນັ້ນຫລາຍໆຄືນ].”11
ຈະມີເວລາເມື່ອຄວາມຮູ້ສຶກທາງວິນຍານຈະເຂົ້າສູ່ໃຈຂອງເຮົາຄືກັນກັບໄຟ, ໃຫ້ຄວາມສະຫວ່າງແກ່ຈິດວິນຍານຂອງເຮົາ. ໂຈເຊັບ ສະມິດ ໄດ້ອະທິບາຍວ່າ ບາງເທື່ອເຮົາ “ອາດຄິດຂຶ້ນໄດ້ທັນທີ” ແລະ ບາງເວລາ ຄວາມຮູ້ອັນບໍລິສຸດໄດ້ຫລັ່ງໄຫລມາ.12
ປະທານດາລິນ ເອັຈ ໂອກສ໌, ໃນການເວົ້າຕອບຜູ້ຊາຍຄົນໜຶ່ງທີ່ຈິງໃຈ ແຕ່ບໍ່ເຄີຍມີປະສົບການເຊັ່ນນີ້, ໄດ້ແນະນຳວ່າ, “ບາງທີຄຳອະທິຖານຂອງເຈົ້າໄດ້ຮັບຄຳຕອບຫລາຍເທື່ອແລ້ວ, ແຕ່ເຈົ້າມີຄວາມຄາດໝາຍສູງ ຢາກເຫັນເຄື່ອງໝາຍອັນຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ຢາກໄດ້ຍິນສຽງດັງໆ ຈົນວ່າເຈົ້າຄິດວ່າຕົວເອງບໍ່ໄດ້ຮັບຄຳຕອບ.”13 ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດເອງກໍໄດ້ກ່າວເຖິງຜູ້ຄົນທີ່ມີສັດທາຢ່າງຫລວງຫລາຍ ຜູ້ທີ່ “ໄດ້ [ຮັບພອນ] ດ້ວຍໄຟ ແລະ ດ້ວຍພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ, [ແຕ່ເຂົາເຈົ້າ] ກໍບໍ່ຮູ້ຈັກມັນ.”14
ທ່ານໄດ້ຍິນພຣະອົງໃນວິທີໃດ?
ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ ເຮົາໄດ້ຍິນຈາກປະທານ ຣະໂຊ ເອັມ ແນວສັນ ກ່າວວ່າ: “ຂ້າພະເຈົ້າຂໍເຊື້ອເຊີນທ່ານໃຫ້ຄິດຢ່າງເລິກຊຶ້ງ ແລະ ເລື້ອຍໆ ກ່ຽວກັບຄຳຖາມທີ່ສຳຄັນນີ້: ທ່ານ ໄດ້ຍິນພຣະອົງໃນວິທີໃດ? ຂ້າພະເຈົ້າຂໍເຊື້ອເຊີນທ່ານຄືກັນ ໃຫ້ຮັບຟັງພຣະອົງໃຫ້ດີ ແລະ ເລື້ອຍໆກວ່າເກົ່າ.”15 ເພິ່ນໄດ້ກ່າວຄຳເຊື້ອເຊີນນັ້ນ ມື້ເຊົ້ານີ້.
ເຮົາໄດ້ຍິນພຣະອົງໃນຄຳອະທິຖານຂອງເຮົາ, ໃນບ້ານເຮືອນຂອງເຮົາ, ໃນພຣະຄຳພີ, ໃນເພງສວດຂອງເຮົາ, ຂະນະທີ່ເຮົາຮັບສ່ວນສິນລະລຶກຢ່າງມີຄ່າຄວນ, ຂະນະທີ່ເຮົາປະກາດສັດທາຂອງເຮົາ, ຂະນະທີ່ເຮົາຮັບໃຊ້ຄົນອື່ນ, ແລະ ຂະນະທີ່ເຮົາໄປພຣະວິຫານ ກັບໝູ່ເພື່ອນທີ່ເຊື່ອຖືແບບດຽວກັນ. ຊ່ວງເວລາທາງວິນຍານທີ່ມີພະລັງຈະເກີດຂຶ້ນຂະນະທີ່ເຮົາຮັບຟັງກອງປະຊຸມໃຫຍ່ສາມັນດ້ວຍການອະທິຖານ ແລະ ຂະນະທີ່ເຮົາຮັກສາພຣະບັນຍັດໃຫ້ດີກວ່າເກົ່າ. ແລະ ເດັກນ້ອຍທັງຫລາຍ, ປະສົບການເຫລົ່ານີ້ແມ່ນສຳລັບພວກເຈົ້າຄືກັນ. ຈົ່ງຈື່ຈຳໄວ້ວ່າ, ພຣະເຢຊູ “ໄດ້ສິດສອນ ແລະ ປະຕິບັດສາດສະໜາກິດແກ່ເດັກນ້ອຍ … ແລະ [ເດັກນ້ອຍ] ໄດ້ເວົ້າ … ເລື່ອງອັນຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ໜ້າອັດສະຈັນ.”16 ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ກ່າວວ່າ:
“[ຄວາມຮູ້ນີ້] ຖືກມອບໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ, … ແລະ ຍົກເວັ້ນແຕ່ເປັນໂດຍອຳນາດຂອງເຮົາເທົ່ານັ້ນ ພວກເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ສາມາດມີມັນໄດ້;
“ດັ່ງນັ້ນ, ພວກເຈົ້າສາມາດເປັນພະຍານໄດ້ວ່າ ພວກເຈົ້າໄດ້ຍິນສຽງຂອງເຮົາ, ແລະ ຮູ້ຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາ.”17
ເຮົາສາມາດ “ໄດ້ຍິນພຣະອົງ” ເພາະພອນຂອງການຊົດໃຊ້ທີ່ຫາອັນປຽບບໍ່ໄດ້ຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ.
ເຖິງແມ່ນວ່າເຮົາບໍ່ສາມາດເລືອກຊ່ວງເວລາທີ່ມີພະລັງເຫລົ່ານີ້, ແຕ່ປະທານເຮັນຣີ ບີ ໄອຣິງ ໄດ້ໃຫ້ຄຳແນະນຳ ໃນການກະກຽມຕົວເຮົາເອງວ່າ: “ມື້ແລງນີ້, ແລະ ແລງມື້ອື່ນ, ທ່ານຄວນອະທິຖານ ແລະ ໄຕ່ຕອງ, ທູນຖາມວ່າ: ພຣະເຈົ້າໄດ້ສົ່ງຂ່າວສານສະເພາະ ມາໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຢູ່ບໍ? ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນພຣະຫັດຂອງພຣະອົງຢູ່ໃນຊີວິດຂອງຂ້ານ້ອຍ ຫລື ໃນຊີວິດຂອງ [ຄອບຄົວ] ຂ້ານ້ອຍຢູ່ບໍ?”18 ສັດທາ, ການເຊື່ອຟັງ, ຄວາມຖ່ອມຕົວ, ແລະ ດ້ວຍເຈດຕະນາອັນແທ້ຈິງ ຈະເປີດປະຕູສະຫວັນ.19
ຮູບພາບປະກອບ
ທ່ານອາດຄິດກ່ຽວກັບຄວາມຊົງຈຳທາງວິນຍານໃນທາງນີ້. ດ້ວຍການອະທິຖານຢູ່ສະເໝີ, ດ້ວຍຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ຈະຮັກສາພັນທະສັນຍາຂອງເຮົາ, ແລະ ດ້ວຍຂອງປະທານແຫ່ງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ, ເຮົາດຳເນີນໄປໃນເສັ້ນທາງແຫ່ງຊີວິດ. ເມື່ອເຮົາປະເຊີນກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ຄວາມສົງໃສ, ຫລື ຄວາມທໍ້ຖອຍໃຈ ຢູ່ໃນເສັ້ນທາງຂອງເຮົາ, ຫລື ເມື່ອສະພາບການຂອງໂລກເກີນກວ່າທີ່ເຮົາຈະສາມາດຄວບຄຸມໄດ້ ເຮັດໃຫ້ເຮົາຄິດສົງໃສກ່ຽວກັບອະນາຄົດ, ຄວາມຊົງຈຳທາງວິນຍານທີ່ມີພະລັງຈາກທະບຽນແຫ່ງຊີວິດ ຈະເປັນຄືກັນກັບກ້ອນຫີນທີ່ຮຸ່ງແຈ້ງ ສ່ອງເຍືອງທາງໃຫ້ເຮົາ, ເພື່ອໃຫ້ເຮົາແນ່ໃຈໄດ້ວ່າ ພຣະເຈົ້າຮູ້ຈັກເຮົາ, ຮັກເຮົາ, ແລະ ໄດ້ສົ່ງພຣະບຸດຂອງພຣະອົງ, ພຣະເຢຊູຄຣິດ, ມາຊ່ວຍເຮົາກັບຄືນບ້ານ. ແລະ ເມື່ອບາງຄົນປະຖິ້ມຄວາມຊົງຈຳທີ່ມີພະລັງ ແລະ ຫລົງທາງໄປ ຫລື ສັບສົນ, ເຮົາໄດ້ຫັນເຂົາເຈົ້າໄປຫາພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ຂະນະທີ່ເຮົາແບ່ງປັນສັດທາ ແລະ ຄວາມຊົງຈຳຂອງເຮົາກັບເຂົາເຈົ້າ, ຊ່ວຍເຫລືອເຂົາເຈົ້າໃຫ້ພົບເຫັນຊ່ວງເວລາທາງວິນຍານອັນມີຄ່າເຫລົ່ານັ້ນອີກ ຊຶ່ງຄັ້ງໜຶ່ງເຂົາເຈົ້າເຄີຍທະນຸຖະໜອມ.
ປະສົບການບາງຢ່າງແມ່ນສັກສິດຫລາຍແທ້ໆ ຈົນວ່າເຮົາຮັກສາມັນໄວ້ຢູ່ໃນຄວາມຊົງຈຳທາງວິນຍານຂອງເຮົາເອງ ແລະ ບໍ່ແບ່ງປັນມັນໃຫ້ໃຜ.20
“ເຫລົ່າທູດກ່າວໂດຍອຳນາດຂອງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ; ດັ່ງນັ້ນ, ພວກເພິ່ນຈຶ່ງກ່າວພຣະຄຳຂອງພຣະຄຣິດ.”21
“ເຫລົ່າທູດກໍ [ບໍ່ໄດ້] ເລີກປະຕິບັດສາດສະໜາກິດແກ່ລູກຫລານມະນຸດ.
“ເພາະຈົ່ງເບິ່ງ, ພວກເພິ່ນຂຶ້ນຢູ່ກັບ [ພຣະຄຣິດ], ເພື່ອປະຕິບັດສາດສະໜາກິດ … ຕາມຄຳບັນຊາຂອງພຣະອົງ, ໂດຍສະແດງຕົວແກ່ຜູ້ມີສັດທາຢ່າງເຂັ້ມແຂງ ແລະ ມີຈິດໃຈໝັ້ນຄົງໃນຄວາມເປັນເໝືອນພຣະເຈົ້າທຸກແບບ.”22
ແລະ “ພຣະຜູ້ປອບໂຍນ, ຄືພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ, … ຈະສິດສອນພວກເຈົ້າທຸກສິ່ງ, ແລະ ຈະເຕືອນໃຫ້ພວກເຈົ້າລະນຶກເຖິງທຸກສິ່ງ.”23
ຈົ່ງຮື້ຟື້ນຄວາມຊົງຈຳທີ່ສັກສິດຂອງທ່ານເລື້ອຍໆ. ຈົ່ງເຊື່ອມັນ. ຂຽນມັນລົງໄວ້. ແບ່ງປັນມັນກັບຄອບຄົວຂອງທ່ານ. ໄວ້ວາງໃຈວ່າ ມັນມາສູ່ທ່ານຈາກພຣະບິດາເທິງສະຫວັນຂອງທ່ານ ແລະ ພຣະບຸດທີ່ຮັກຂອງພຣະອົງ.24 ໃຫ້ຄວາມຊົງຈຳ ນຳຄວາມອົດທົນມາໃຫ້ຄວາມສົງໃສຂອງທ່ານ ແລະ ນຳຄວາມເຂົ້າໃຈມາໃຫ້ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຂອງທ່ານ.25 ຂ້າພະເຈົ້າສັນຍາກັບທ່ານວ່າ ເມື່ອທ່ານເຕັມໃຈທີ່ຈະຮັບຮູ້ ແລະ ທະນຸຖະໜອມເຫດການທາງວິນຍານທີ່ມີພະລັງໃນຊີວິດຂອງທ່ານ ດ້ວຍຄວາມລະມັດລະວັງ, ແລ້ວມັນຈະມີຫລາຍຂຶ້ນກັບທ່ານ. ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນຮູ້ຈັກທ່ານ ແລະ ຮັກທ່ານ!
ພຣະເຢຊູຄືພຣະຄຣິດ, ພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະອົງໄດ້ຖືກຟື້ນຟູແລ້ວ, ແລະ ເມື່ອເຮົາຊື່ສັດຢູ່ຄືເກົ່າ, ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ເຮົາຈະເປັນຂອງພຣະອົງຕະຫລອດໄປ, ໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.