ການເອີ້ນທີ່ມີກຽດໂດຍສະເພາະ

ໂດຍ ໂຈຍ ດີ ໂຈນສ໌

ປະທານອົງການປະຖົມໄວສາມັນ

ໃນຖານະຜູ້ຍິງແຫ່ງສັດທາ, ເຮົາສາມາດໃຊ້ຫລັກທຳຂອງຄວາມຈິງຈາກປະສົບການຂອງສາດສະດາ ໂຈເຊັບ ທີ່ໃຫ້ຄວາມຮູ້ສຳລັບການຮັບເອົາການເປີດເຜີຍຂອງເຮົາເອງ.

ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ບຸນຄຸນທີ່ໄດ້ເຈາະຈົງຄຳປາໄສຂອງຂ້າພະເຈົ້າໃນມື້ນີ້ ໃສ່ບົດບາດອັນຕໍ່ເນື່ອງຂອງຜູ້ຍິງ ໃນການຟື້ນຟູ. ມັນແຈ່ມແຈ້ງທີ່ຕະຫລອດທົ່ວປະຫວັດສາດ ຜູ້ຍິງມີບ່ອນສະເພາະຢູ່ໃນແຜນຂອງພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ. ປະທານຣະໂຊ ເອັມ ແນວສັນ ໄດ້ສິດສອນວ່າ, “ເຮົາບໍ່ສາມາດວັດແທກອິດທິພົນທີ່ … ຜູ້ຍິງມີ, ບໍ່ພຽງແຕ່ການປະຕິບັດຕໍ່ຄອບຄົວເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຕໍ່ສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າອີກດ້ວຍ, ໃນໜ້າທີ່ເປັນ ພັນລະຍາ, ແມ່, ແມ່ເຖົ້າ, ເອື້ອຍ, ນ້ອງ, ປ້າ, ນ້າ, ອາ, ນາຍຄູ, ແລະ ຜູ້ນຳ ໂດຍສະເພາະເປັນຕົວຢ່າງ ແລະ ເປັນຜູ້ພິທັກຄວາມເຊື່ອຢ່າງອາດຫານ.”¹

ຢູ່ໃນສະມາຄົມສະຕີສົງເຄາະໃນສະໄໝເລີ່ມຕົ້ນ ໃນເມືອງ ນາວູ ເມື່ອ 178 ປີກ່ອນ, ສາດສະດາ ໂຈເຊັບ ສະມິດ ໄດ້ແນະນຳບັນດາເອື້ອຍນ້ອງໃຫ້ “ດຳລົງຊີວິດໃຫ້ເໝາະສົມກັບສິດທິພິເສດ [ຂອງເຂົາເຈົ້າ].”² ຕົວຢ່າງຂອງເຂົາເຈົ້າສິດສອນເຮົາໃນທຸກວັນນີ້. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຮັດຕາມຖ້ອຍຄຳຂອງສາດສະດາ ແລະ ດຳລົງຊີວິດດ້ວຍສັດທາອັນແນ່ວແນ່ ໃນພຣະເຢຊູຄຣິດ ຂະນະທີ່ເຂົາເຈົ້າວາງຮາກຖານທີ່ເຮົາຢືນຢູ່ໃນເວລານີ້. ເອື້ອຍນ້ອງທັງຫລາຍ, ມັນເປັນຜຽນຂອງພວກເຮົາ. ເຮົາມີໜ້າທີ່ສັກສິດຈາກພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ແລະ ການມີສ່ວນຮ່ວມທີ່ຊື່ສັດ ແລະ ພິເສດຂອງເຮົາແມ່ນສຳຄັນຫລາຍ.

ປະທານສະເປັນເຊີ ດັບເບິນຢູ ຄິມໂບ ໄດ້ອະທິບາຍວ່າ: “ການເປັນຜູ້ຍິງທີ່ຊອບທຳລະຫວ່າງຍຸກສຸດທ້າຍຂອງໂລກ, ກ່ອນການສະເດັດມາຄັ້ງທີສອງຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງເຮົາ, ເປັນການເອີ້ນທີ່ມີກຽດໂດຍສະເພາະ. ພະລັງ ແລະ ອິດທິພົນຂອງຜູ້ຍິງທີ່ຊອບທຳໃນທຸກວັນນີ້ສາມາດເປັນໄດ້ເຖິງສິບເທົ່າ ເມື່ອປຽບທຽບໃສ່ກັບເວລາທີ່ສະຫງົບສຸກ.”³

ປະທານແນວສັນ ກໍໄດ້ວິງວອນຄືກັນວ່າ: “ຂ້າພະເຈົ້າຂໍໃຫ້ເອື້ອຍນ້ອງຂອງຂ້າພະເຈົ້າແຫ່ງສາດສະໜາຈັກ … ໃຫ້ກ້າວໄປໜ້າ! ເລີ່ມລົງມືໃນບ່ອນທີ່ທ່ານສົມຄວນ ໃນບ້ານຂອງທ່ານ, ໃນຊຸມຊົນຂອງທ່ານ, ແລະ ໃນອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ—ຫລາຍກວ່າທີ່ທ່ານເຄີຍປະຕິບັດມາກ່ອນ.”⁴

ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີສິດທິພິເສດ, ພ້ອມດ້ວຍກຸ່ມເດັກນ້ອຍປະຖົມໄວ, ໄປພົບກັບປະທານຣະໂຊ ເອັມ ແນວສັນ ຢູ່ໃນເຮືອນຂອງຄອບຄົວສະມິດ ແບບຈຳລອງ ຢູ່ໃນເມືອງພາໄມຣາ, ລັດນິວຢອກ. ໃຫ້ເຮົາມາຟັງ ຂະນະທີ່ສາດສະດາທີ່ຮັກແພງຂອງເຮົາ ສິດສອນເດັກນ້ອຍເຖິງສິ່ງທີ່ ພວກເຂົາ ສາມາດເຮັດໄດ້ ເພື່ອກ້າວໄປໜ້າ.

ຊິດສະເຕີ ໂຈນສ໌: “ຂ້ອຍຢາກຮູ້ ຖ້າຫາກວ່າ ພວກເຈົ້າມີຄຳຖາມທີ່ຢາກຖາມປະທານແນວສັນ ຫລືບໍ່. ພວກເຈົ້ານັ່ງຢູ່ທີ່ນີ້ ກັບສາດສະດາ. ພວກເຈົ້າມີຄຳຖາມທີ່ພວກເຈົ້າຢາກຖາມສາດສະດາຫລາຍທີ່ສຸດບໍ? ເຊີນ, ນາງເພີລ໌.”

ເພີລ໌: “ການເປັນສາດສະດາຍາກຢູ່ບໍ? ທ່ານມີວຽກເຮັດຫລາຍຢູ່ບໍ?”

ປະທານແນວສັນ: “ແນ່ນອນ ກໍຍາກຢູ່. ທຸກສິ່ງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການກາຍເປັນເໝືອນດັ່ງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ແມ່ນຍາກ. ຍົກຕົວຢ່າງ, ເມື່ອພຣະເຈົ້າປະສົງທີ່ຈະມອບພຣະບັນຍັດສິບປະການໃຫ້ໂມເຊ, ພຣະອົງໄດ້ບອກໂມເຊໄປບ່ອນໃດ? ໃຫ້ຂຶ້ນໄປເທິງພູ, ໄປຫາຈອມພູ ຊີນາຍ. ສະນັ້ນໂມເຊຈຶ່ງຕ້ອງໄດ້ຍ່າງຂຶ້ນພູ ຈົນໄປເຖິງຈອມພູ ເພື່ອໄປເອົາພຣະບັນຍັດສິບປະການ. ບັດນີ້, ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນສາມາດເວົ້າວ່າ, ‘ໂມເຊ, ໃຫ້ເຈົ້າເລີ່ມຕົ້ນຢູ່ບ່ອນນັ້ນ, ແລະ ເຮົາຈະເລີ່ມຕົ້ນຢູ່ບ່ອນນີ້, ແລະ ເຮົາຈະພົບກັບເຈົ້າຢູ່ເຄິ່ງທາງ.’ ແຕ່, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າມັກຄວາມພະຍາຍາມ, ເພາະຄວາມພະຍາຍາມນຳລາງວັນມາໃຫ້ ຊຶ່ງບໍ່ສາມາດໄດ້ຮັບຖ້າປາດສະຈາກຄວາມພະຍາຍາມ. ຍົກຕົວຢ່າງ, ພວກເຈົ້າເຄີຍຮຽນຫລິ້ນ ປີອາໂນ ບໍ?”

ເດັກນ້ອຍ: “ເຄີຍ.”

ເພີລ໌: “ຂ້ານ້ອຍເຄີຍຮຽນຫລິ້ນ ຊໍຝະຣັ່ງ.”

ປະທານແນວສັນ: “ແລະ ພວກເຈົ້າຕ້ອງຝຶກບໍ?”

ເດັກນ້ອຍ: “ໂດຍ.”

ປະທານແນວສັນ: “ຈະເປັນແນວໃດຖ້າຫາກພວກເຈົ້າບໍ່ຝຶກ?”

ເພີລ໌: “ເຮົາກໍລືມ.”

ປະທານແນວສັນ: “ແມ່ນແລ້ວ, ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ກ້າວໜ້າ, ແມ່ນບໍ? ສະນັ້ນ ນາງເພີລ໌, ຄຳຕອບກໍຄື ແມ່ນແລ້ວ. ເຮົາຕ້ອງໃຊ້ຄວາມພະຍາຍາມ, ໝັ່ນພຽນ, ສຶກສາຫລາຍໆ, ແລະ ມັນບໍ່ມີທີ່ສິ້ນສຸດ. ດີຫລາຍ! ດີຫລາຍ, ເພາະເຮົາຈະກ້າວໜ້າໄປເລື້ອຍໆ. ແມ່ນແຕ່ໃນຊີວິດໜ້າ ເຮົາກໍຍັງຈະກ້າວໜ້າໄປເລື້ອຍໆ.”

ຄຳຕອບຂອງປະທານແນວສັນ ຕໍ່ເດັກນ້ອຍທີ່ມີຄ່າເຫລົ່ານີ້ ແມ່ນສຳລັບເຮົາທຸກຄົນ. ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າມັກຄວາມພະຍາຍາມ, ແລະ ຄວາມພະຍາຍາມນຳລາງວັນມາໃຫ້. ເຮົາຕ້ອງຝຶກຕໍ່ໄປ. ເຮົາຈະກ້າວໜ້າໄປເລື້ອຍໆ ຂະນະທີ່ເຮົາພະຍາຍາມຕິດຕາມພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.⁵ ພຣະອົງບໍ່ຄາດໝາຍໃຫ້ເຮົາດີເລີດໃນເວລານີ້. ເຮົາພະຍາຍາມປີນພູຊີນາຍສ່ວນຕົວຂອງເຮົາ. ຄືກັນກັບເວລາທີ່ຜ່ານໄປ, ການເດີນທາງຂອງເຮົາຈະຕ້ອງໄດ້ໃຊ້ຄວາມພະຍາຍາມ, ໝັ່ນພຽນ, ແລະ ສຶກສາ, ແຕ່ຄຳສັນຍາຂອງເຮົາທີ່ຈະກ້າວໄປໜ້າ ຈະນຳລາງວັນແຫ່ງນິລັນດອນມາໃຫ້.⁶

ເຮົາຮຽນຮູ້ຫຍັງອີກແດ່ຈາກສາດສະດາ ໂຈເຊັບ ສະມິດ ແລະ ພາບທີ່ມາໃຫ້ເຫັນຄັ້ງທຳອິດກ່ຽວກັບຄວາມພະຍາຍາມ, ຄວາມໝັ່ນພຽນ, ແລະ ການສຶກສາ? ພາບທີ່ມາໃຫ້ເຫັນຄັ້ງທຳອິດໃຫ້ການຊີ້ນຳແກ່ເຮົາ ໃນບົດບາດພິເສດ ແລະ ຕໍ່ເນື່ອງ ຂອງເຮົາ. ໃນຖານະຜູ້ຍິງແຫ່ງສັດທາ, ເຮົາສາມາດໃຊ້ຫລັກທຳຂອງຄວາມຈິງຈາກປະສົບການຂອງສາດສະດາ ໂຈເຊັບ ທີ່ໃຫ້ຄວາມຮູ້ສຳລັບການຮັບເອົາການເປີດເຜີຍຂອງເຮົາເອງ. ຍົກຕົວຢ່າງ:

ເຮົາທຳງານພາຍໃຕ້ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ.
ເຮົາຫັນໄປຫາພຣະຄຳພີເພື່ອຮັບເອົາສະຕິປັນຍາ ເພື່ອປະຕິບັດ.
ເຮົາສະແດງສັດທາ ແລະ ຄວາມໄວ້ວາງໃຈຂອງເຮົາໃນພຣະເຈົ້າ.
ເຮົານຳໃຊ້ພະລັງຂອງເຮົາເພື່ອອ້ອນວອນຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າຊ່ວຍເຫລືອເຮົາ ກຳຈັດອິດທິພົນຂອງຜູ້ປໍລະປັກ.
ເຮົາມອບຄວາມປາດຖະໜາຂອງໃຈເຮົາໃຫ້ແກ່ພຣະເຈົ້າ.
ເຮົາເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ຄວາມສະຫວ່າງຂອງພຣະອົງເພື່ອນຳພາການເລືອກໃນຊີວິດຂອງເຮົາ ແລະ ສະຖິດຢູ່ກັບເຮົາ ເມື່ອເຮົາຫັນໄປຫາພຣະອົງ.
ເຮົາຍອມຮັບວ່າພຣະອົງຮູ້ຊື່ເຮົາແຕ່ລະຄົນ ແລະ ມີບົດບາດໃຫ້ເຮົາບັນລຸ.⁷

ນອກເໜືອຈາກນີ້, ໂຈເຊັບ ສະມິດ ຍັງໄດ້ຟື້ນຟູຄວາມຮູ້ວ່າ ເຮົາມີສັກກະຍະພາບແຫ່ງສະຫວັນ ແລະ ມີຄ່ານິລັນດອນ. ເປັນເພາະຄວາມສຳພັນນັ້ນກັບພຣະບິດາເທິງສະຫວັນຂອງເຮົາ, ຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງເຊື່ອວ່າພຣະອົງ ຄາດໝາຍ ໃຫ້ເຮົາໄດ້ຮັບການເປີດເຜີຍຈາກພຣະອົງ.

ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ແນະນຳເອມມາ ສະມິດ ໃຫ້ “ຮັບເອົາພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ,” ຮຽນຮູ້ຫລາຍໆ, “ປະຖິ້ມສິ່ງທີ່ເປັນຂອງໂລກນີ້, … ສະແຫວງຫາສິ່ງທີ່ດີກວ່າ,” ແລະ “ແນບສະໜິດຢູ່ກັບພັນທະສັນຍາ [ຂອງນາງ]” ນຳພຣະເຈົ້າ.⁸ ການຮຽນຮູ້ເປັນສິ່ງສຳຄັນຕໍ່ຄວາມກ້າວໜ້າ, ໂດຍສະເພາະເມື່ອມີພຣະວິນຍານບໍລິສຸດສະຖິດຢູ່ນຳ ເພື່ອສິດສອນເຮົາໃນສິ່ງທີ່ຈຳເປັນສຳລັບເຮົາແຕ່ລະຄົນ ເພື່ອປະຖິ້ມ—ໝາຍເຖິງສິ່ງທີ່ສາມາດ ລົບກວນ ເຮົາ ຫລື ຢຸດຢັ້ງ ຄວາມກ້າວໜ້າຂອງເຮົາ.

ປະທານແນວສັນ ໄດ້ກ່າວວ່າ, “ຂ້າພະເຈົ້າຂໍໃຫ້ທ່ານຈົ່ງຂະຫຍາຍຄວາມສາມາດທາງວິນຍານຂອງທ່ານ ເພື່ອຈະໄດ້ຮັບການເປີດເຜີຍ.”⁹ ຖ້ອຍຄຳຂອງສາດສະດາຂອງເຮົາ ຍັງຢູ່ກັບຂ້າພະເຈົ້າ ຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄຕ່ຕອງກ່ຽວກັບຄວາມສາມາດຂອງຜູ້ຍິງທີ່ຈະກ້າວໄປຂ້າງໜ້າ. ເພິ່ນຂໍຮ້ອງເຮົາ, ຊຶ່ງໝາຍຄວາມວ່າມັນສຳຄັນ. ເພິ່ນສິດສອນເຮົາໃຫ້ຮູ້ວິທີເອົາຕົວລອດທາງວິນຍານ ຢູ່ໃນໂລກທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍບາບ ໂດຍການຮັບເອົາ ແລະ ປະຕິບັດຕາມການເປີດເຜີຍ.¹⁰ ເມື່ອເຮົາເຮັດແນວນີ້, ໃນການໃຫ້ກຽດ ແລະ ດຳລົງຊີວິດຕາມພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ເຮົາໄດ້ຮັບຄຳສັນຍາ ຄືກັນກັບທີ່ເອມມາ ສະມິດ ໄດ້ຮັບ, ນັ້ນຄື, “ມົງກຸດແຫ່ງຄວາມຊອບທຳ.”¹¹ ສາດສະດາ ໂຈເຊັບ ໄດ້ສິດສອນເຖິງຄວາມສຳຄັນຂອງ ການຮູ້ຈັກ ວ່າເສັ້ນທາງທີ່ເຮົາເດີນໄປໃນຊີວິດນີ້ ແມ່ນຖືກອະນຸມັດຈາກພຣະເຈົ້າຫລືບໍ່. ປາດສະຈາກຄວາມຮູ້ນັ້ນ, ເຮົາ “ຈະເລີ່ມອ່ອນເພຍໃນຈິດໃຈ [ຂອງເຮົາ] ແລະ ເປັນລົມ.”¹²

ໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ນີ້, ເຮົາຈະໄດ້ຍິນຄວາມຈິງທີ່ດົນໃຈເຮົາໃຫ້ປ່ຽນແປງ, ພັດທະນາ, ຊຳລະຊີວິດໃຫ້ບໍລິສຸດ. ຜ່ານທາງການເປີດເຜີຍສ່ວນຕົວ, ເຮົາສາມາດປ້ອງກັນຈາກສິ່ງທີ່ບາງຄົນເອີ້ນວ່າ “ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ສາມັນຄອບງຳ”—ເມື່ອເຮົາພະຍາຍາມເຮັດ ທຸກຢ່າງ ແທ້ໆດຽວນີ້. ຜູ້ຍິງສາມາດເຮັດໄດ້ຫລາຍຢ່າງ, ແຕ່ມັນເປັນໄປບໍ່ໄດ້, ແລະ ບໍ່ຈຳເປັນ, ທີ່ຈະເຮັດທຸກຢ່າງພ້ອມກັນບາດດຽວ. ພຣະວິນຍານຈະຊ່ວຍເຮົາພິຈາລະນາວ່າ ວຽກງານໃດທີ່ເຮົາຄວນເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ໃນມື້ນີ້.¹³

ອິດທິພົນແຫ່ງຄວາມຮັກຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຜ່ານທາງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮູ້ລຳດັບຄວາມສຳຄັນ ຂອງພຣະອົງ ເພື່ອຄວາມກ້າວໜ້າຂອງເຮົາ. ການເຊື່ອຟັງຕໍ່ການເປີດເຜີຍສ່ວນຕົວ ຈະພາໄປສູ່ຄວາມກ້າວໜ້າ ສ່ວນຕົວ.¹⁴ ເຮົາຮັບຟັງ ແລະ ປະຕິບັດ.¹⁵ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ກ່າວວ່າ, “ຈົ່ງທູນຂໍພຣະບິດາໃນນາມຂອງເຮົາ, ໃນສັດທາໂດຍເຊື່ອວ່າພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບ, ແລະ ພວກເຈົ້າຈະມີພຣະວິນຍານບໍລິສຸດສະຖິດຢູ່ນຳ, ຊຶ່ງສະແດງທຸກສິ່ງທີ່ສົມຄວນໃຫ້ປະຈັກ.”¹⁶ ບົດບາດອັນຕໍ່ເນື່ອງຂອງເຮົາຄື ການຮັບເອົາການເປີດເຜີຍອັນຕໍ່ເນື່ອງ.

ເມື່ອເຮົາບັນລຸລະດັບທີ່ສູງກວ່າຂອງຄວາມສາມາດທີ່ຈະເຮັດສິ່ງນັ້ນ, ເຮົາສາມາດໄດ້ຮັບພະລັງເພີ່ມເຕີມ ໃນບົດບາດສ່ວນຕົວຂອງເຮົາ ເພື່ອປະຕິບັດສາດສະໜາກິດ ແລະ ເພື່ອບັນລຸວຽກງານແຫ່ງຄວາມລອດ ແລະ ຄວາມສູງສົ່ງ—ແທ້ຈິງແລ້ວ ເພື່ອ “ປ່ອຍວາງສິ່ງທີ່ເປັນຂອງໂລກນີ້, ແລະ ສະແຫວງຫາສິ່ງທີ່ດີກວ່າ.”¹⁷ ແລ້ວເຮົາຈະສາມາດດົນໃຈຄົນລຸ້ນໃໝ່ໃຫ້ເຮັດຄືກັນຢ່າງມີປະສິດທິພາບຫລາຍກວ່າເກົ່າ.

ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທັງຫລາຍ, ເຮົາທຸກຄົນສະແຫວງຫາອຳນາດຂອງພຣະເຈົ້າ ໃນຊີວິດຂອງເຮົາ.¹⁸ ມັນມີຄວາມສວຍງາມໃນຄວາມເປັນໜຶ່ງລະຫວ່າງຜູ້ຍິງ ແລະ ຜູ້ຊາຍ ໃນການບັນລຸວຽກງານຂອງພຣະເຈົ້າໃນທຸກວັນນີ້. ເຮົາເຂົ້າເຖິງອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດຜ່ານທາງພັນທະສັນຍາ, ຊຶ່ງໄດ້ເຮັດເປັນເທື່ອທຳອິດຢູ່ໃນນ້ຳແຫ່ງການບັບຕິສະມາ ແລະ ແລ້ວຢູ່ໃນພຣະວິຫານທີ່ສັກສິດ.¹⁹ ປະທານແນວສັນ ໄດ້ສິດສອນວ່າ, “ຍິງ ແລະ ຊາຍທຸກຄົນ ຜູ້ເຮັດພັນທະສັນຍາກັບພຣະເຈົ້າ ແລະ ຮັກສາພັນທະສັນຍາເຫລົ່ານັ້ນ, ແລະ ຜູ້ທີ່ມີສ່ວນຮ່ວມໃນພິທີການຂອງຖານະປະໂລຫິດຢ່າງມີຄ່າຄວນ, ເຂົາເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບອຳນາດຈາກພຣະເຈົ້າໂດຍກົງ.”²⁰

ການຮັບຮູ້ສ່ວນຕົວຂອງຂ້າພະເຈົ້າໃນມື້ນີ້ຄື ໂດຍທີ່ເປັນຜູ້ຍິງແລ້ວ ຕອນຍັງໜຸ່ມຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຮູ້ວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າ ສາມາດເຂົ້າເຖິງອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດ, ຜ່ານທາງພັນທະສັນຍາຂອງຂ້າພະເຈົ້າ.²¹ ເອື້ອຍນ້ອງທັງຫລາຍ, ຂ້າພະເຈົ້າອະທິຖານວ່າ ເຮົາຈະຮັບຮູ້ ແລະ ທະນຸຖະໜອມອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດ ຂະນະທີ່ເຮົາ “ແນບສະໝິດຢູ່ກັບພັນທະສັນຍາ [ຂອງເຮົາ],”²² ຮັບເອົາຄວາມຈິງຂອງພຣະຄຳພີ, ແລະ ເຊື່ອຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງສາດສະດາທີ່ມີຊີວິດຢູ່ຂອງເຮົາ.

ຂໍໃຫ້ເຮົາຈົ່ງປະກາດຢ່າງກ້າຫານ ເຖິງຄວາມອຸທິດຕົນຂອງເຮົາຕໍ່ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ ແລະ ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງເຮົາ, “ດ້ວຍສັດທາອັນບໍ່ສັ່ນສະເທືອນໃນພຣະອົງ, ໂດຍໄວ້ວາງໃຈຢ່າງເຕັມທີ່ໃນຄຸນຄວາມດີຂອງພຣະອົງ ຜູ້ຊົງອານຸພາບເພື່ອຊ່ວຍເຫລືອເຮົາ.”²³ ຂໍໃຫ້ເຮົາຈົ່ງສືບຕໍ່ໃນເສັ້ນທາງດ້ວຍຄວາມຊື່ນຊົມ ມຸ້ງໜ້າໄປຫາສັກກະຍະພາບທີ່ສູງສຸດທາງວິນຍານຂອງເຮົາ ແລະ ຊ່ວຍເຫລືອຜູ້ທີ່ຢູ່ອ້ອມຂ້າງເຮົາໃຫ້ເຮັດຄືກັນ ຜ່ານທາງຄວາມຮັກ, ການຮັບໃຊ້, ການເປັນຜູ້ນຳ, ແລະ ຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈ.

ແອວເດີ ເຈມສ໌ ອີ ທາເມດ ໄດ້ເຕືອນເຮົາດ້ວຍຄວາມອ່ອນໂຍນວ່າ, “ແຊ້ມທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງໂລກສຳລັບຜູ້ຍິງ ແລະ ຄວາມເປັນຜູ້ຍິງແມ່ນພຣະເຢຊູອົງພຣະຄຣິດ.”²⁴ ໃນການວິເຄາະສຸດທ້າຍກ່ຽວກັບບົດບາດອັນຕໍ່ເນື່ອງຂອງຜູ້ຍິງໃນການຟື້ນຟູ, ແລະ ສຳລັບເຮົາທຸກຄົນ, ແມ່ນຫຍັງຄືບົດບາດທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ? ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ມັນຄືການທີ່ຈະ ຮັບຟັງ ພຣະອົງ,²⁵ ຕິດຕາມພຣະອົງ,²⁶ ໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງ,²⁷ ແລະ ກາຍເປັນຜູ້ສົ່ງຕໍ່ຄວາມຮັກຂອງພຣະອົງ.²⁸ ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າພຣະອົງຊົງພຣະຊົນຢູ່.²⁹ ໃນພຣະນາມອັນສັກສິດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.