ພຣະອົງຈະນຳໜ້າພວກເຮົາ

ໂດຍ ປະທານເຮັນຣີ ບີ ໄອຣິງ

ທີ່ປຶກສາທີສອງໃນຝ່າຍປະທານສູງສຸດ

ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກຳລັງນຳພາການຟື້ນຟູພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະອົງ ແລະ ສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະອົງ. ພຣະອົງຮູ້ຈັກອະນາຄົດຢ່າງສົມບູນຄົບຖ້ວນ. ພຣະອົງເຊື້ອເຊີນທ່ານສູ່ວຽກງານ.

ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທີ່ຮັກແພງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມກະຕັນຍູຫລາຍ ທີ່ໄດ້ມາຮ່ວມກັບທ່ານໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ສາມັນນີ້ ຂອງສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດແຫ່ງໄພ່ພົນຍຸກສຸດທ້າຍ. ໃນຄຳເຊື້ອເຊີນຂອງເພິ່ນ ເພື່ອໃຫ້ສະທ້ອນຄິດເຖິງວິທີທີ່ ການຟື້ນຟູສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໃນຍຸກສຸດທ້າຍນີ້ ໄດ້ເປັນພອນໃຫ້ແກ່ເຮົາ ແລະ ຜູ້ຄົນທີ່ເຮົາຮັກແນວໃດ, ປະທານຣະໂຊ ເອັມ ແນວສັນ ໄດ້ສັນຍາວ່າ ປະສົບການຂອງເຮົາຈະບໍ່ພຽງແຕ່ຈະໜ້າຊົງຈຳເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຈະເປັນສິ່ງທີ່ລືມບໍ່ໄດ້ນຳອືກ.

ປະສົບການຂອງຂ້າພະເຈົ້າກໍໜ້າຊົງຈຳ, ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າແນ່ໃຈວ່າປະສົບການຂອງທ່ານກໍເໝືອນກັນ. ບໍ່ວ່າມັນຈະເປັນສິ່ງທີ່ລືມບໍ່ໄດ້ນັ້ນຈະຂື້ນຢູ່ກັບເຮົາແຕ່ລະຄົນ. ສິ່ງນັ້ນສຳຄັນສຳລັບຂ້າພະເຈົ້າ ເພາະວ່າມັນໄດ້ເປັນປະສົບການຂອງການກະກຽມສຳລັບກອງປະຊຸມໃຫຍ່ນີ້ ທີ່ໄດ້ປ່ຽນແປງຂ້າພະເຈົ້າໃນວິທີທາງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຢາກໃຫ້ມັນທົນທານ. ຂ້າພະເຈົ້າຈະອະທິບາຍໃຫ້ຟັງ.

ການກະກຽມຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ໄດ້ນຳຂ້າພະເຈົ້າກັບໄປຫາບັນທຶກຂອງເຫດການໜຶ່ງໃນການຟື້ນຟູ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອ່ານກ່ຽວກັບເຫດການນັ້ນຫລາຍເທື່ອ, ແຕ່ມັນໄດ້ເປັນການລາຍງານເຖິງການປະຊຸມທີ່ສຳຄັນສະເໝີມາ ທີ່ກ່ຽວພັນກັບໂຈເຊັບ ສະມິດ, ສາດສະດາແຫ່ງການຟື້ນຟູ. ແຕ່ເທື່ອນີ້ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນໃນເລື່ອງລາວວ່າ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້ານຳພາເຮົາ, ສານຸສິດຂອງພຣະອົງ, ໃນສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະອົງແນວໃດ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນວ່າມັນມີຄວາມໝາຍແນວໃດສຳລັບມະນຸດພວກເຮົາ ທີ່ຈະຖືກນຳພາໂດຍພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງໂລກ, ພຣະຜູ້ສ້າງ—ຜູ້ຮູ້ທຸກສິ່ງທັງປວງ, ອະດີດ, ປະຈຸບັນ, ແລະ ອະນາຄົດ. ພຣະອົງສິດສອນເຮົາເທື່ອລະຂັ້ນຕອນ ແລະ ຊີ້ນຳເຮົາ, ບໍ່ເຄີຍບີບບັງຄັບ.

ການປະຊຸມທີ່ຂ້າພະເຈົ້າບັນຍາຍຢູ່ ໄດ້ເປັນເຫດການທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດໃນການຟື້ນຟູ. ມັນໄດ້ເປັນການປະຊຸມຂອງວັນຊະບາໂຕ ທີ່ໄດ້ຈັດຂຶ້ນໃນວັນທີ 3 ເດືອນເມສາ, 1836, ຢູ່ທີ່ພຣະວິຫານເຄີດແລນ ໃນລັດໂອໄຮໂອ, ເຈັດມື້ຫລັງຈາກມັນໄດ້ຖືກອຸທິດ. ໂຈເຊັບ ສະມິດ ໄດ້ບັນຍາຍເຫດການທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ນີ້ໃນປະຫວັດສາດຂອງໂລກ ໃນວິທີທາງທີ່ລຽບງ່າຍ. ເລື່ອງລາວຂອງເພິ່ນສ່ວນຫລາຍແມ່ນຖືກບັນທຶກຢູ່ໃນ ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ ພາກທີ 110 ວ່າ:

“ໃນຕອນບ່າຍ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຊ່ວຍປະທານຄົນອື່ນໆ ໃນການມອບອາຫານຄ່ຳຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແກ່ ສາດສະໜາຈັກ, ໂດຍຮັບມັນມາຈາກອັກຄະສາວົກສິບສອງ, ຊຶ່ງເປັນສິດທິພິເສດຂອງຜູ້ຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ຈະປະຕິບັດໜ້າທີ່ຢູ່ທີ່ໂຕະສັກສິດໃນມື້ນີ້. ຫລັງຈາກໄດ້ປະຕິບັດພິທີນີ້ແກ່ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງຂອງຂ້າພະເຈົ້າແລ້ວ, ຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງອອກໄປຍັງແທ່ນປາໄສ, ມ່ານກັ້ງໄດ້ເລື່ອນລົງ, ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ນອບນ້ອມກາຍລົງ, ພ້ອມກັບອໍລີເວີ ຄາວເດີຣີ, ໃນການອະທິຖານທີ່ຈິງຈັງ ແລະ ສະຫງົບງຽບ. ເມື່ອລຸກຂຶ້ນຈາກການອະທິຖານ, ພາບນິມິດຕໍ່ໄປນີ້ຖືກເປີດເຜີຍແກ່ພວກເຮົາ.”¹

“ມ່ານໄດ້ຖືກເອົາອອກໄປຈາກຈິດໃຈຂອງພວກເຮົາ, ແລະ ຕາແຫ່ງຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງພວກເຮົາໄດ້ຖືກເປີດ.

“ພວກເຮົາໄດ້ເຫັນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຢືນຢູ່ທີ່ແທ່ນປາໄສຢູ່ຕໍ່ໜ້າພວກເຮົາ; ແລະ ຢູ່ໃຕ້ພຣະບາດຂອງພຣະອົງມີລານຮອງພຣະບາດທີ່ເຮັດດ້ວຍຄຳສົດ, ເປັນສີເຫລືອງ.

“ພຣະເນດຂອງພຣະອົງເປັນດັ່ງແປວໄຟ; ພຣະເກສາຂອງພຣະອົງຂາວເໝືອນຫິມະບໍລິສຸດ; ພຣະພັກຂອງພຣະອົງຮຸ່ງເຫລື້ອມແຈ້ງກວ່າຄວາມສະຫວ່າງຂອງດວງຕາເວັນ; ແລະ ສຸລະສຽງຂອງພຣະອົງຄືກັບສຽງນ້ຳໄຫລ ຢ່າງໄວຂອງແມ່ນ້ຳອັນກວ້າງໃຫຍ່, ແມ່ນແຕ່ສຸລະສຽງຂອງພຣະເຢໂຮວາ, ກ່າວວ່າ:

“ເຮົາເປັນຜູ້ທຳອິດ ແລະ ຜູ້ສຸດທ້າຍ; ເຮົາຄືເຂົາຜູ້ນັ້ນທີ່ມີຊີວິດ, ເຮົາຄືຜູ້ນັ້ນທີ່ຖືກປະຫານ; ເຮົາຄືຜູ້ວິງວອນແທນພວກເຈົ້ານຳພຣະບິດາ.

“ຈົ່ງເບິ່ງ, ບາບຂອງພວກເຈົ້າໄດ້ຖືກອະໄພໃຫ້ແລ້ວ; ພວກເຈົ້າສະອາດຢູ່ຕໍ່ໜ້າເຮົາ; ສະນັ້ນ, ຈົ່ງເງີຍໜ້າຂຶ້ນ ແລະ ປິຕິຍິນດີເຖີດ.

“ຈົ່ງໃຫ້ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງຂອງພວກເຈົ້າປິຕິຍິນດີ, ແລະ ໃຫ້ຫົວໃຈຂອງຜູ້ຄົນທັງປວງຂອງເຮົາປິຕິຍິນດີ ຜູ້ທີ່ໄດ້ ສ້າງບ້ານແຫ່ງນີ້ດ້ວຍສຸດກຳລັງຂອງພວກເຂົາ ແດ່ນາມຂອງເຮົາ.

“ເພາະຈົ່ງເບິ່ງ, ເຮົາໄດ້ຍອມຮັບເອົາບ້ານແຫ່ງນີ້, ແລະ ນາມຂອງເຮົາຈະຢູ່ທີ່ນີ້; ແລະ ເຮົາຈະສະແດງຕົນໃຫ້ປະຈັກແກ່ຜູ້ຄົນຂອງເຮົາໃນຄວາມເມດຕາໃນບ້ານແຫ່ງນີ້.

“ແທ້ຈິງແລ້ວ, ເຮົາຈະປະກົດຕໍ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ, ແລະ ກ່າວກັບພວກເຂົາດ້ວຍສຽງຂອງເຮົາເອງ, ຖ້າຫາກຜູ້ຄົນຂອງເຮົາຈະຮັກສາບັນຍັດຂອງເຮົາ, ແລະ ບໍ່ເຮັດໃຫ້ບ້ານສັກສິດແຫ່ງນີ້ຂອງເຮົາເປິເປື້ອນ.

“ແທ້ຈິງແລ້ວ ຫົວໃຈຂອງຫລາຍພັນຄົນ ແລະ ຫລາຍໝື່ນຄົນຈະປິຕິຍິນດີເຫລືອລົ້ນອັນເປັນຜົນຈາກ ພອນຊຶ່ງຈະຖອກເທລົງມາ, ແລະ ຂອງປະທານສັກສິດທີ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາໄດ້ຮັບຢູ່ໃນບ້ານແຫ່ງນີ້.

“ແລະ ຊື່ສຽງຂອງບ້ານແຫ່ງນີ້ຈະແຜ່ອອກໄປຍັງຕ່າງແດນ; ແລະ ນີ້ເປັນການເລີ່ມຕົ້ນພອນຊຶ່ງຈະຖອກເທລົງມາເທິງຫົວຂອງຜູ້ຄົນຂອງເຮົາ. ແມ່ນເປັນດັ່ງນັ້ນ. ອາແມນ.

“ຫລັງຈາກ ພາບນິມິດນີ້ສິ້ນສຸດລົງ, ຟ້າສະຫວັນໄດ້ຖືກເປີດແກ່ພວກເຮົາອີກ; ແລະ ໂມເຊໄດ້ປະກົດຢູ່ຕໍ່ໜ້າພວກເຮົາ, ແລະ ໄດ້ມອບໝາຍ ຂໍກະແຈແຫ່ງການເຕົ້າໂຮມຂອງຊາວອິດສະຣາເອນຈາກສີ່ທິດຂອງແຜ່ນດິນໂລກ, ແລະ ການນຳພາສິບເຜົ່າມາຈາກແຜ່ນດິນທາງເໜືອໃຫ້ແກ່ພວກເຮົາ.

“ຫລັງຈາກນີ້, ອີລາຍໄດ້ປະກົດ, ແລະ ໄດ້ມອບໝາຍຍຸກສະໄໝແຫ່ງພຣະກິດຕິຄຸນຂອງອັບຣາຮາມໃຫ້, ໂດຍກ່າວວ່າ ໃນພວກເຮົາ ແລະ ລູກຫລານຂອງພວກເຮົາ ຄົນທຸກລຸ້ນຕໍ່ຈາກພວກເຮົາຈະໄດ້ຮັບພອນ.

“ຫລັງຈາກພາບນິມິດນີ້ສິ້ນສຸດລົງແລ້ວ, ພາບນິມິດທີ່ສຳຄັນ ແລະ ປະເສີດທີ່ສຸດອີກພາບໜຶ່ງໄດ້ມາປະຈັກແກ່ພວກເຮົາ; ເພາະເອລີຢາຜູ້ເປັນສາດສະດາ, ຜູ້ໄດ້ຖືກຮັບຂຶ້ນໄປສະຫວັນໂດຍບໍ່ໄດ້ຊີມລົດຊາດຂອງຄວາມຕາຍ, ໄດ້ຢືນຢູ່ຕໍ່ໜ້າພວກເຮົາ, ແລະ ກ່າວວ່າ:

“ຈົ່ງເບິ່ງ, ເວລາມາເຖິງໂດຍສົມບູນແລ້ວ, ຊຶ່ງໄດ້ກ່າວໄວ້ໂດຍປາກຂອງມາລາກີ—ໂດຍເປັນພະຍານວ່າ ເພິ່ນ [ເອລີຢາ] ຈະຖືກສົ່ງມາ, ກ່ອນມື້ອັນຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ໜ້າຢ້ານກົວຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະມາເຖິງ—

“ເພື່ອຫັນໃຈພໍ່ມາຫາລູກ, ແລະ ຫັນໃຈລູກໄປຫາພໍ່, ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນທັງແຜ່ນດິນໂລກຈະຖືກສາບແຊ່ງ—

“ສະນັ້ນ, ຂໍກະແຈຂອງຍຸກສະໄໝນີ້ ຈຶ່ງຖືກມອບໄວ້ຢູ່ໃນມືຂອງພວກທ່ານ; ແລະ ໂດຍການນີ້ ພວກທ່ານຈະຮູ້ວ່າ ມື້ອັນຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ໜ້າຢ້ານກົວຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຢູ່ໃກ້, ແມ່ນແຕ່ຢູ່ທີ່ປະຕູ.”²

ແມ່ນແລ້ວ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອ່ານເລື່ອງລາວນັ້ນຫລາຍເທື່ອ. ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດໄດ້ຢືນຢັນຕໍ່ຂ້າພະເຈົ້າວ່າເລື່ອງລາວນັ້ນແມ່ນຈິງແທ້. ແຕ່ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສຶກສາ ແລະ ກະກຽມສຳລັບກອງປະຊຸມນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນອຳນາດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຢ່າງແຈ່ມແຈ້ງຫລາຍຂຶ້ນ ທີ່ຈະນຳພາສານຸສິດຂອງພຣະອົງຢ່າງລະອຽດໃນວຽກງານຂອງພຣະອົງ.

ເຈັດປີກ່ອນໜ້ານັ້ນ ໂມເຊໄດ້ມອບຂໍກະແຈແຫ່ງການເຕົ້າໂຮມອິດສະຣາເອນໃຫ້ແກ່ໂຈເຊັບ ຢູ່ໃນພຣະວິຫານເຄີດແລນ, “ໂຈເຊັບໄດ້ຮຽນຮູ້ຈາກ ໜ້າວິເຄາະສະບັບຂອງພຣະຄຳພີມໍມອນ ວ່າ ຈຸດປະສົງຂອງມັນແມ່ນເພື່ອ ‘ສະແດງແກ່ຜູ້ທີ່ເຫລືອຢູ່ຂອງເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນວ່າ … ພວກເຂົາຈະໄດ້ຮູ້ຈັກພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ວ່າພວກເຂົາຈະບໍ່ຖືກປະຖິ້ມຕະຫລອດການ.’ ໃນປີ 1831, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ບອກໂຈເຊັບ ວ່າການເຕົ້າໂຮມອິດສະຣາເອນຈະເລີ່ມຕົ້ນຢູ່ທີ່ເມືອງເຄີດແລນ, ‘ແລະ ຈາກທີ່ນັ້ນ [ເຄີດແລນ], ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ເຮົາປະສົງ ຈະອອກໄປໃນບັນດາປະຊາຊາດທັງປວງ … ເພາະອິດສະຣາເອນຈະລອດ, ແລະ ເຮົາຈະນຳພາເຂົາໄປ.’”³

ເຖິງແມ່ນວ່າວຽກງານເຜີຍແຜ່ແມ່ນຈຳເປັນຕໍ່ການເຕົ້າໂຮມອິດສະຣາເອນ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ດົນໃຈຜູ້ນຳຂອງພຣະອົງໃຫ້ສິດສອນອັກຄະສາວົກສິບສອງ, ຜູ້ທີ່ໄດ້ກາຍເປັນຜູ້ສອນສາດສະໜາລຸ້ນທຳອິດຂອງເຮົາວ່າ, “ຈົ່ງຈຳໄວ້ວ່າ ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ອອກໄປໃນບັນດາປະຊາຊາດທັງປວງ, ຈົນກວ່າພວກເຈົ້າໄດ້ຮັບເອົາຂອງປະທານສັກສິດຂອງພວກເຈົ້າກ່ອນ.”⁴

ເບິ່ງຄືວ່າ ພຣະວິຫານເຄີດແລນນັ້ນສຳຄັນຕໍ່ແຜນແຕ່ລະຂັ້ນຕອນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຢ່າງໜ້ອຍເພາະສອງເຫດຜົນ: ໜຶ່ງ, ໂມເຊໄດ້ລໍຖ້າຈົນກວ່າພຣະວິຫານຖືກສ້າງໃຫ້ສຳເລັດກ່ອນ ເພື່ອຈະຟື້ນຟູຂໍກະແຈຂອງການເຕົ້າໂຮມອິດສະຣາເອນ. ແລະ ສອງ, ປະທານໂຈເຊັບ ຟຽວດິງ ສະມິດ ໄດ້ສິດສອນວ່າ “ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ບັນຊາໄພ່ພົນໃຫ້ສ້າງພຣະວິຫານແຫ່ງໜຶ່ງ [ພຣະວິຫານເຄີດແລນ] ຊຶ່ງໃນນັ້ນພຣະອົງຈະເປີດເຜີຍຂໍກະແຈຂອງສິດອຳນາດບ່ອນທີ່ອັກຄະສາວົກຈະສາມາດໄດ້ຮັບຂອງປະທານສັກສິດ ແລະ ກະກຽມທີ່ຈະລິງ່າ ແລະ ພວນດິນສວນອະງຸ່ນຂອງພຣະອົງເປັນເທື່ອສຸດທ້າຍ.”⁵ ເຖິງແມ່ນວ່າຂອງປະທານສັກສິດຂອງພຣະວິຫານດັ່ງທີ່ເຮົາຮູ້ຈັກໃນວັນເວລານີ້ບໍ່ໄດ້ຖືກປະຕິບັດຢູ່ໃນພຣະວິຫານເຄີດແລນ, ໃນການເຮັດໃຫ້ຄຳທຳນາຍເກີດເປັນຈິງ, ແຕ່ພິທີການຂັ້ນຕົ້ນຂອງພຣະວິຫານກໍໄດ້ເລີ່ມຖືກແນະນຳໃນທີ່ນັ້ນ, ພ້ອມທັງການສະແດງໃຫ້ປະຈັກທາງວິນຍານ ທີ່ຖືກຖອກເທລົງມາ ຊຶ່ງໄດ້ປົກປ້ອງຜູ້ທີ່ຖືກເອີ້ນໃຫ້ໄປເຜີຍແຜ່ ດ້ວຍຂອງປະທານທີ່ຖືກສັນຍາໄວ້ຂອງ “ອຳນາດຈາກເບຶື້ອງບົນ”⁶ ທີ່ໄດ້ນຳໄປສູ່ການເຕົ້າໂຮມທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຜ່ານທາງການຮັບໃຊ້ເຜີຍແຜ່ສາດສະໜາ.

ຫລັງຈາກຂໍກະແຈຂອງການເຕົ້າໂຮມອິດສະຣາເອນໄດ້ຖືກມອບໝາຍໃຫ້ແກ່ໂຈເຊັບແລ້ວ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ດົນໃຈສາດສະດາໃຫ້ສົ່ງສະມາຊິກຂອງອັກຄະສາວົກສິບສອງອອກໄປເຜີຍແຜ່. ຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສຶກສາ, ມັນກໍແຈ້ງຊັດຕໍ່ຂ້າພະເຈົ້າວ່າ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ກະກຽມໃນລາຍລະອຽດເຖິງວິທີທີ່ອັກຄະສາວົກສິບສອງຈະອອກໄປເຜີຍແຜ່ນອກປະເທດ ບ່ອນທີ່ຜູ້ຄົນໄດ້ຖືກກະກຽມພ້ອມແລ້ວ ທີ່ຈະເຊື່ອ ແລະ ສະໜັບສະໜູນພວກເພິ່ນ. ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປ, ຫລາຍໆພັນຄົນ, ຜ່ານທາງພວກເພິ່ນ, ກໍໄດ້ຖືກນຳເຂົ້າມາໃນສາດສະໜາຈັກທີ່ຖືກຟື້ນຟູຂອງພຣະອົງ.

ອີງຕາມບັນທຶກຂອງພວກເຮົາ, ຄາດຄະເນວ່າ ປະມານ 7,500 ແລະ 8,000 ຄົນ ໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາລະຫວ່າງການເຜີຍແຜ່ຂອງອັກຄະສາວົກສິບສອງ ຢູ່ທີ່ເກາະອັງກິດ. ສິ່ງນີ້ໄດ້ວາງຮາກຖານສຳລັບວຽກງານເຜີຍແຜ່ຢູ່ໃນເອີຣົບ. ໃນທ້າຍສັດຕະວັດທີ 19 ຜູ້ຄົນຈຳນວນ 90,000 ຄົນ ໄດ້ມາເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ທີ່ອະເມຣິກາ ທີ່ຄົນສ່ວນຫລາຍໄດ້ມາຈາກເກາະອັງກິດ ແລະ ສະແກດີເນເວຍ.⁷ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ດົນໃຈໂຈເຊັບ ແລະ ຜູ້ສອນສາດສະໜາທີ່ຊື່ສັດເຫລົ່ານັ້ນ ຜູ້ທີ່ໄດ້ອອກໄປເຮັດໃຫ້ການເກັບກ່ຽວສຳເລັດ ທີ່ເບິ່ງຄືວ່າເກີນກວ່າທີ່ພວກເພິ່ນຈະເຮັດໄດ້, ໃນເວລານັ້ນ. ແຕ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ດ້ວຍການເຫັນລ່ວງໜ້າ ແລະ ການກະກຽມທີ່ສົມບູນແບບຂອງພຣະອົງ, ໄດ້ເຮັດໃຫ້ມັນເປັນໄປໄດ້.

ທ່ານອາດຈື່ຈຳພາສາທີ່ເບິ່ງຄືວ່າລຽບງ່າຍ ແຕ່ເກືອບຄ້າຍຄືຄຳກະວິຈາກພາກທີ 110 ຂອງ ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ ທີ່ວ່າ:

ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເຫັນລ່ວງໜ້າສູ່ອະນາຄົດ ແລະ ວ່າພຣະອົງຈະນຳພາເຮົາແນວໃດ ເພື່ອຊ່ວຍພຣະອົງສຳເລັດຈຸດປະສົງຂອງພຣະອົງ ໃນວັນເວລາສຸດທ້າຍ.

ຕອນຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບໃຊ້ຢູ່ໃນຝ່າຍອະທິການຄວບຄຸມ ເມື່ອຫລາຍປີກ່ອນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບໜ້າທີ່ມອບໝາຍໃຫ້ດູແລກຸ່ມອອກແບບ ແລະ ກຸ່ມພັດທະນາ ທີ່ໄດ້ສ້າງສິ່ງທີ່ເຮົາເອີ້ນວ່າ FamilySearch. ຂ້າພະເຈົ້າກໍລະວັງທີ່ຈະກ່າວວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າ “ໄດ້ດູແລ” ການສ້າງສາຂອງມັນ ແທນທີ່ຈະກ່າວວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າ “ໄດ້ຄວບຄຸມ” ມັນ. ຜູ້ຄົນທີ່ສະຫລຽວສະຫລາດຫລາຍຄົນໄດ້ລາອອກຈາກອາຊີບ ແລະ ໄດ້ມາສ້າງສາສິ່ງທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າປະສົງ.

ຝ່າຍປະທານສູງສຸດໄດ້ຈັດເປົ້າໝາຍຂອງການຫລຸດຜ່ອນການເຮັດພິທີການຕ່າງໆຊ້ຳ. ຄວາມຫ່ວງໃຍທີ່ໃຫຍ່ຫລວງແມ່ນ ເຮົາບໍ່ສາມາດຮູ້ໄດ້ວ່າພິທີການຂອງຄົນໃດຄົນໜຶ່ງໄດ້ດຳເນີນການໃຫ້ສຳເລັດຮຽບຮ້ອຍແລ້ວຫລືບໍ່. ເປັນເວລາຫລາຍປີ—ຫລື ເບິ່ງຄືວ່າຫລາຍປີ—ຝ່າຍປະທານສູງສຸດໄດ້ຖາມຂ້າພະເຈົ້າວ່າ, “ເມື່ອໃດທ່ານຈະເຮັດແລ້ວ?”

ດ້ວຍການອະທິຖານ, ດ້ວຍຄວາມພາກພຽນ, ແລະ ດ້ວຍການເສຍສະລະສ່ວນຕົວຂອງຜູ້ຄົນທີ່ມີຄວາມສາມາດສູງ, ວຽກງານນັ້ນກໍໄດ້ບັນລຸຜົນສຳເລັດ. ມັນໄດ້ເກີດຂຶ້ນເທື່ອລະຂັ້ນຕອນ. ວຽກງານທຳອິດແມ່ນທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ FamilySearch ໃຊ້ການໄດ້ງ່າຍສຳລັບຜູ້ຄົນທີ່ບໍ່ຊຳນານກັບການໃຊ້ຄອມພິວເຕ໊. ການປ່ຽນແປງອີກຫລາຍຢ່າງໄດ້ມີມາ, ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າມັນຈະມີມາຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ, ເພາະວ່າເມື່ອເຮົາເລີ່ມແກ້ໄຂບັນຫາທີ່ດົນໃຈຢ່າງໜຶ່ງ, ເຮົາກໍເປີດປະຕູໃຫ້ແກ່ການເປີດເຜີຍຕື່ມອີກ ສຳລັບຄວາມກ້າວໜ້າ ວ່າຢ່າງນ້ອຍກໍສຳຄັນເທົ່າໆກັນ ແຕ່ຍັງບໍ່ທັນເຫັນໄດ້ເທື່ອ. ແມ່ນແຕ່ໃນວັນເວລານີ້, FamilySearch ກໍກາຍເປັນສິ່ງທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຕ້ອງການ ສຳລັບພາກສ່ວນຂອງການຟື້ນຟູຂອງພຣະອົງ—ແລະ ບໍ່ພຽງແຕ່ເພື່ອຫລີກເວັ້ນການເຮັດພິທີການຊ້ຳເທົ່ານັ້ນ.

ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າອະນຸຍາດໃຫ້ເຮົາເຮັດການປັບປຸງ ເພື່ອຈະຊ່ວຍຜູ້ຄົນໃຫ້ມີຄວາມຄຸ້ນເຄີຍ ແລະ ແມ່ນແຕ່ມີຄວາມຮັກສຳລັບບັນພະບຸລຸດຂອງເຂົາເຈົ້າ ແລະ ກະທຳພິທີການພຣະວິຫານຂອງເຂົາເຈົ້າໃຫ້ສຳເລັດ. ບັດນີ້, ແນ່ນອນວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ຮູ້ວ່າມັນຈະເກີດຂຶ້ນ, ຄົນໜຸ່ມກໍກາຍເປັນຄູສອນຄອມພິວເຕີໃຫ້ພໍ່ແມ່ ແລະ ສະມາຊິກໃນຫວອດຂອງເຂົາເຈົ້າ. ທຸກຄົນໄດ້ພົບເຫັນຄວາມຊື່ນຊົມອັນຍິ່ງໃຫຍ່ໃນການຮັບໃຊ້ນີ້.

ວິນຍານຂອງເອລີຢາ ກຳລັງປ່ຽນແປງຫົວໃຈຂອງຄົນໜຸ່ມ ແລະ ຄົນແກ່, ລູກໆ ແລະ ພໍ່ແມ່, ຫລານໆ ແລະ ປູ່ຍ່າຕາຍາຍ. ບໍ່ດົນພຣະວິຫານກໍຈະຈັດຕາຕະລາງໂອກາດສຳລັບການຮັບບັບຕິສະມາ ແລະ ພິທີການສັກສິກອື່ນໆ ຢ່າງມີຄວາມສຸກ. ຄວາມປາດຖະໜາທີ່ຈະຮັບໃຊ້ບັນພະບຸລຸດຂອງເຮົາ ແລະ ຜູກມັດພໍ່ແມ່ ແລະ ລູກໆເຂົ້າກັນ ກໍກຳລັງເຕີບໃຫຍ່ຂະຫຍາຍຕົວ.

ພຣະອົງເຫັນລ່ວງໜ້າແລ້ວວ່າມັນຈະເກີດຂຶ້ນ. ພຣະອົງໄດ້ວາງແຜນສຳລັບເລື່ອງນີ້, ເທື່ອລະຂັ້ນຕອນ, ດັ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ເຮັດກັບການປ່ຽນແປງຢ່າງອື່ນໃນສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະອົງ. ພຣະອົງໄດ້ກະກຽມຜູ້ຄົນທີ່ຊື່ສັດ ຜູ້ທີ່ເລືອກຈະເຮັດສິ່ງທີ່ຍາກລຳບາກໃຫ້ໄດ້ດີທີ່ສຸດ. ພຣະອົງໄດ້ອົດທົນດ້ວຍຄວາມຮັກສະເໝີ ໃນການຊ່ວຍເຫລືອເຮົາໃຫ້ຮຽນຮູ້ “ເປັນບັນທັດ, ເປັນຂໍ້ເລັກໆໜ້ອຍໆ, ນີ້ໜ້ອຍໜຶ່ງ ແລະ ນັ້ນໜ້ອຍໜຶ່ງ.”⁹ ພຣະອົງໝັ້ນຄົງໃນເວລາ ແລະ ລຳດັບໃນເຈດຕະນາຂອງພຣະອົງ, ແຕ່ພຣະອົງຍັງໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າ ສ່ວນຫລາຍແລ້ວ ຈະນຳພອນອັນຕໍ່ເນື່ອງທີ່ເຮົາບໍ່ໄດ້ຄາດເຫັນລ່ວງໜ້າມາໃຫ້ເຮົາ.

ຂ້າພະເຈົ້າຈະປິດທ້າຍໂດຍການສະແດງຄວາມກະຕັນຍູຕໍ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ—ພຣະອົງໄດ້ດົນໃຈປະທານແນວສັນ ໃຫ້ເຊື້ອເຊີນຂ້າພະເຈົ້າ ໃຫ້ກະກຽມສຳລັບກອງປະຊຸມນີ້. ທຸກໆຊົ່ວໂມງ ແລະ ໃນການອະທິຖານທຸກເທື່ອລະຫວ່າງການກະກຽມຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ນຳພອນມາໃຫ້.

ຂ້າພະເຈົ້າເຊື້ອເຊີນທຸກຄົນທີ່ໄດ້ຍິນຂ່າວສານນີ້ ຫລື ອ່ານຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ ໃຫ້ມີສັດທາວ່າ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກຳລັງນຳພາການຟື້ນຟູພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະອົງ ແລະ ສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະອົງ. ພຣະອົງຈະນຳໜ້າພວກເຮົາ. ພຣະອົງຮູ້ຈັກອະນາຄົດຢ່າງສົມບູນຄົບຖ້ວນ. ພຣະອົງເຊື້ອເຊີນທ່ານສູ່ວຽກງານ. ພຣະອົງຈະເຂົ້າຮ່ວມກັບທ່ານໃນວຽກງານນີ້. ພຣະອົງໄດ້ວາງແຜນໄວ້ສຳລັບການຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານ. ແລະ ແມ່ນແຕ່ເມື່ອທ່ານເສຍສະລະ, ທ່ານຈະຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມປິຕິຍິນດີ ຂະນະທີ່ທ່ານຊ່ວຍຄົນອື່ນໃຫ້ລຸກຂຶ້ນ ເພື່ອກະກຽມສຳລັບການສະເດັດມາຂອງພຣະອົງ.

ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ພຣະເຈົ້າອົງເປັນພຣະບິດາຊົງພຣະຊົນຢູ່. ພຣະເຢຊູ ຄືພຣະຄຣິດ. ນີ້ແມ່ນສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະອົງ. ພຣະອົງຮູ້ ແລະ ຮັກທ່ານ. ພຣະອົງນຳພາທ່ານ. ພຣະອົງໄດ້ກະກຽມວິທີທາງໄວ້ໃຫ້ທ່ານ. ໃນພຣະນາມອັນສັກສິດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.