ດີກວ່າໜຶ່ງເປີເຊັນ

ໂດຍ ແອວເດີ ໄມໂກ ເອ ດັນ

ແຫ່ງສາວົກເຈັດສິບ

ຄວາມພະຍາຍາມແຕ່ລະຄັ້ງທີ່ຈະກັບໃຈ—ບໍ່ວ່າມັນຈະເບິ່ງຄືນ້ອຍປານໃດ—ອາດສ້າງຄວາມແຕກຕ່າງອັນໃຫຍ່ຫລວງທີ່ສຸດໄດ້ ໃນຊີວິດຂອງເຮົາ.

ເປັນເວລາຫລາຍກວ່າໜຶ່ງສັດຕະວັດ ທີ່ທີມແຂ່ງຂັນລົດຖີບລະດັບຊາດຂອງອານາຄົມອັງກິດໃຫຍ່ ຖືກຫົວເຍາະເຍີ້ຍທົ່ວໂລກ. ໂດຍທີ່ຕິດຄ້າງຢູ່ໃນລະດັບທຳມະດາ, ນັກຂີ່ລົດຖີບອັງກິດສາມາດຄວ້າຫລຽນຄຳມາໄດ້ພຽງເລັກນ້ອຍເທົ່ານັ້ນ ໃນການແຂ່ງຂັນໂອລິມປິກ ໃນຊ່ວງໄລຍະ 100 ປີ ແລະ ໄດ້ປະສົບຄວາມລຳບາກໜັກຂຶ້ນໃນການແຂ່ງຂັນຂີ່ລົດຖີບຄັ້ງສຳຄັນ, ທີ່ຍາວນານສາມອາທິດ ຢູ່ປະເທດຝຣັ່ງ—ຊຶ່ງບໍ່ມີຊາວອັງກິດຄົນໃດຄວ້າໄຊຊະນະມາໄດ້ເລີຍ ໃນຮອບ 110 ປີ. ໜ້າສົງສານນັກຂີ່ລົດຖີບຊາວອັງກິດທີ່ບໍລິສັດຜະລິດລົດຖີບບາງບ່ອນບໍ່ຍອມຂາຍລົດຖີບໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ, ເພາະຢ້ານວ່າມັນຈະທຳລາຍຊື່ສຽງຂອງບໍລິສັດຕະຫລອດໄປ ທີ່ໄດ້ມາຢ່າງຍາກລຳບາກ. ແລະ ເຖິງແມ່ນຈະທຸ້ມເທຊັບພະຍາກອນຢ່າງຫລວງຫລາຍໃຫ້ກັບເທັກໂນໂລຈີທີ່ທັນສະໄໝ ແລະ ໃຫ້ກັບການຝຶກໃນທຸກແບບ, ແຕ່ກໍບໍ່ໄດ້ຜົນ.

ບໍ່ມີຫຍັງໄດ້ຜົນເລີຍ, ຈົນກະທັ້ງເຖິງປີ 2003, ເມື່ອມີການປ່ຽນແປງເລັກນ້ອຍ, ທີ່ຜູ້ຄົນສ່ວນໃຫຍ່ບໍ່ສັງເກດເຫັນ ຊຶ່ງໄດ້ປ່ຽນວິທີການຂີ່ລົດຖີບຂອງອັງກິດຕະຫລອດໄປ. ແນວທາງໃໝ່ດັ່ງກ່າວ ຈະເປີດເຜີຍຫລັກທຳນິລັນດອນ—ພ້ອມທັງຄຳສັນຍາ—ນຳອີກ ກ່ຽວກັບການສະແຫວງຫາຂອງມະນຸດ ທີ່ມັກຈະສັບສົນຢູ່ເລື້ອຍ ເພື່ອພັດທະນາຕົວເອງ. ສະນັ້ນ ມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນກັບການຂີ່ລົດຖີບຂອງອັງກິດ ທີ່ອາດກ່ຽວຂ້ອງຫລາຍກັບຄວາມພະຍາຍາມສ່ວນຕົວຂອງເຮົາ ທີ່ຈະເປັນທິດາ ແລະ ບຸດຂອງພຣະເຈົ້າໃຫ້ດີກວ່າເກົ່າ.

ໃນປີ 2003, ທ່ານເດບ ແບຣວເຝີດ ໄດ້ຖືກຈ້າງ. ຕ່າງຈາກຫົວໜ້າຄົນເກົ່າຜູ້ພະຍາຍາມປ່ຽນສະຖານະການໃຫ້ດີຂຶ້ນໃນຊົ່ວຂ້າມຄືນ, ທ່ານແບຣວເຝີດ ໄດ້ມຸ່ງໝັ້ນກັບຍຸດທະສາດທີ່ເພິ່ນເອີ້ນວ່າ “ການຮວບຮວມຜົນປະໂຫຍດເລັກນ້ອຍ.” ນີ້ໝາຍຄວາມວ່າ ການປັບປຸງເລັກນ້ອຍໃນທຸກສິ່ງ. ນັ້ນໝາຍຄວາມວ່າ ການກວດສອບສະຖິຕິທີ່ສຳຄັນຕະຫລອດເວລາ ແລະ ເນັ້ນໃສ່ຈຸດອ່ອນໂດຍສະເພາະ.

ມັນຄືກັນກັບສິ່ງທີ່ສາດສະດາຊາມູເອນຊາວເລມັນໄດ້ສັງເກດ ວ່າມັນເປັນ “[ການ] ເດີນໄປຢ່າງຮອບຄອບ.”¹ ດ້ວຍມຸມມອງທີ່ກວ້າງຂວາງກວ່າ ແລະ ດ້ວຍພາບລວມຫລາຍກວ່າ ຈະຫລີກລ້ຽງຈາກການໝົກໝຸ້ນຢູ່ກັບບັນຫາ ຫລື ບາບທີ່ເຫັນເດັ່ນຊັດຢ່າງດຽວເທົ່ານັ້ນ. ທ່ານແບຣວເຝີດໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ຫລັກການທັງໝົດມາຈາກແນວຄິດທີ່ວ່າ ຖ້າຫາກທ່ານແຍກທຸກສິ່ງທີ່ທ່ານສາມາດຄິດຄົ້ນຂຶ້ນມາໄດ້ເລື່ອງການຂີ່ລົດຖີບ, ແລະ ແລ້ວໃຫ້ປັບປຸງແຕ່ລະຢ່າງໃຫ້ດີຂຶ້ນ 1 ເປີເຊັນ, ແລ້ວທ່ານຈະໄດ້ຮັບຜົນຢ່າງຫລວງຫລາຍເມື່ອທ່ານລວມທຸກສິ່ງເຂົ້າກັນ.”²

ວິທີຂອງເພິ່ນສອດຄ່ອງກັບວິທີຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຜູ້ຊຶ່ງໄດ້ສິດສອນເຮົາເຖິງຄວາມສຳຄັນທີ່ສຸດຂອງ 1 ເປີເຊັນ—ເຖິງແມ່ນຈະຕ້ອງສ່ຽງ 99 ເປີເຊັນກໍຕາມ. ແນ່ນອນ, ພຣະອົງໄດ້ສິດສອນພຣະກິດຕິຄຸນເຖິງຄວາມຈຳເປັນທີ່ຕ້ອງອອກໄປຊອກຫາຄົນທີ່ຕ້ອງການຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ. ແຕ່ຖ້າເຮົານຳໃຊ້ຫລັກທຳດຽວກັນນັ້ນກັບຫລັກທຳຂໍ້ທີສອງອັນແສນຫວານ ແລະ ມີລົດຊາດສຸດຍອດຂອງພຣະກິດຕິຄຸນ, ນັ້ນຄື ການກັບໃຈ ແລ້ວຈະເປັນແນວໃດ? ແທນທີ່ຈະຖືກກີດກັນໂດຍຄວາມປັ່ນປ່ວນ ແລະ ຖືກຊັດໄປມາລະຫວ່າງຄວາມຜິດບາບ ແລະ ການກັບໃຈ, ຈະເປັນແນວໃດຖ້າແນວທາງຂອງເຮົາຄືການຈຳກັດຈຸດສົນໃຈຂອງເຮົາ—ແມ່ນແຕ່ໃນຂະນະທີ່ເຮົາຂະຫຍາຍຂອບເຂດຂອງມັນ? ແທນທີ່ຈະພະຍາຍາມເຮັດທຸກຢ່າງໃຫ້ສົມບູນແບບ, ຈະເປັນແນວໃດຖ້າເຮົາພຽງແຕ່ເອົາໃຈໃສ່ກັບສິ່ງດຽວ?

ຍົກຕົວຢ່າງ, ຈະເກີດຫຍັງຂຶ້ນຖ້າຫາກໃນມຸມມອງອັນກວ້າງຂວາງໃໝ່ຂອງທ່ານ ທ່ານພົບເຫັນວ່າ ທ່ານໄດ້ລະເລີຍຈາກການອ່ານພຣະຄຳພີມໍມອນທຸກວັນ? ແທນທີ່ຈະພະຍາຍາມອ່ານ 531 ໜ້າໃຫ້ແລ້ວໃນຄືນດຽວ, ຈະເປັນແນວໃດຖ້າຫາກທ່ານຕັ້ງໃຈທີ່ຈະອ່ານພຽງ 1 ເປີເຊັນເທົ່ານັ້ນ—ພຽງແຕ່ຫ້າໜ້າຕໍ່ມື້—ຫລື ໃນຈຳນວນທີ່ທ່ານສາມາດເຮັດໄດ້ ຕາມສະພາບການຂອງທ່ານ? ການຮວບຮວມ ຜົນປະໂຫຍດເລັກນ້ອຍ ແຕ່ໝັ້ນຄົງ ໃນຊີວິດຂອງເຮົາ ໃນທີ່ສຸດຈະສາມາດເປັນຫົນທາງທີ່ນຳໄປສູ່ໄຊຊະນະເໜືອຄວາມບົກພ່ອງສ່ວນຕົວຂອງເຮົາທີ່ໜ້າລຳຄານທີ່ສຸດໄດ້ບໍ? ການຈັດການກັບຄວາມຜິດບາບຂອງເຮົາເທື່ອລະນ້ອຍຊິໄດ້ຜົນຢູ່ບໍ?

ນັກຂຽນທີ່ໂດ່ງດັງຄົນໜຶ່ງຊື່ ເຈມສ໌ ຄະເລຍ ກ່າວວ່າ ວິທີນີ້ຈະນຳໄປສູ່ຄວາມສຳເລັດ. ເພິ່ນຢືນຢັນວ່າ “ນິໄສຄື ‘ດອກເບ້ຍທົບຕົ້ນ’ ຂອງການພັດທະນາຕົນ.’ ຖ້າຫາກທ່ານສາມາດເຮັດສິ່ງໃດສິ່ງໜຶ່ງໃຫ້ດີຂຶ້ນໜຶ່ງເປີເຊັນ ໃນແຕ່ລະວັນ, ແລ້ວໃນທ້າຍປີ ທ່ານຈະດີຂຶ້ນ 37 ເທົ່າ.”³

ການປັບປຸງເລັກໆນ້ອຍໆຂອງທ່ານແບຣວເຝີດ ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍສິ່ງທີ່ເຫັນໄດ້ຢ່າງແຈ້ງຊັດ, ດັ່ງເຊັ່ນ ອຸປະກອນ, ຜ້າຊຸດ, ແລະ ຮູບແບບການຝຶກຝົນ. ແຕ່ທີມຂອງເພິ່ນບໍ່ໄດ້ຢຸດພຽງເທົ່ານັ້ນ. ເຂົາເຈົ້າຍັງເຫັນ 1 ເປີເຊັນທີ່ຕ້ອງປັບປຸງ ໃນບ່ອນທີ່ຖືກມອງຂ້າມ ແລະ ບໍ່ຄາດຄິດ ດັ່ງເຊັ່ນ ການກິນອາຫານ ແລະ ການສ້ອມແຊມຕ່າງໆ. ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປ, ການປັບປຸງເລັກໆນ້ອຍໆເຫລົ່ານີ້ ຈະຮວບຮວມເຂົ້າກັນເປັນຜົນທີ່ໜ້າປະທັບໃຈ ຊຶ່ງເກີດຂຶ້ນໄວເກີນຄາດ. ແທ້ຈິງແລ້ວ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ນຳໃຊ້ຫລັກທຳນິລັນດອນ “ເປັນບັນທັດ, ເປັນຂໍ້ເລັກໆໜ້ອຍໆ, ນີ້ໜ້ອຍໜຶ່ງ ແລະ ນັ້ນໜ້ອຍໜຶ່ງ.”⁴

ການປ່ຽນແປງເລັກໆນ້ອຍໆຈະເກີດ “ການປ່ຽນແປງອັນໃຫຍ່ຫລວງ”⁵ ທີ່ທ່ານປາດຖະໜາບໍ? ເມື່ອນຳໃຊ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ ຂ້າພະເຈົ້າໝັ້ນໃຈ 99 ເປີເຊັນວ່າ ຈະເກີດຜົນ! ແຕ່ຂໍ້ແມ້ຢ່າງໜຶ່ງສຳລັບແນວທາງນີ້ ເພື່ອຈະໃຫ້ໄດ້ຜົນກຳໄລເລັກນ້ອຍ, ຈະຕ້ອງມີຄວາມພະຍາຍາມຢ່າງສະໝ່ຳສະເໝີ, ໃນແຕ່ລະວັນ. ແລະ ເຖິງແມ່ນວ່າເຮົາຈະບໍ່ສົມບູນແບບ, ແຕ່ເຮົາຕ້ອງຕັ້ງໃຈທີ່ຈະສະທ້ອນຄວາມພາກພຽນຂອງເຮົາດ້ວຍຄວາມອົດທົນ. ຖ້າເຮັດແນວນັ້ນ, ລາງວັນທີ່ງົດງາມຂອງຄວາມຊອບທຳທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນ ຈະນຳຄວາມຊື່ນຊົມ ແລະ ຄວາມສະຫງົບທີ່ທ່ານສະແຫວງຫາມາໃຫ້ທ່ານ. ດັ່ງທີ່ປະທານຣະໂຊ ເອັມ ແນວສັນ ໄດ້ສິດສອນວ່າ: “ບໍ່ມີສິ່ງໃດທີ່ເປັນອິດສະລະ, ຍົກລະດັບຈິດໃຈ, ຫລື ສຳຄັນສຳລັບຄວາມກ້າວໜ້າຂອງເຮົາຫລາຍໄປກວ່າການເອົາໃຈໃສ່ທຸກວັນ ຕໍ່ການກັບໃຈເປັນປະຈຳຂອງເຮົາ. ການກັບໃຈ ບໍ່ແມ່ນເຫດການໃດໜຶ່ງ; ມັນເປັນຂັ້ນຕອນ. ມັນເປັນສິ່ງທີ່ນຳເຮົາໄປສູ່ຄວາມສຸກ ແລະ ຄວາມສະຫງົບໃນຈິດໃຈ. ເມື່ອລວມໃສ່ກັບສັດທາ, ການກັບໃຈຈະເປີດໃຫ້ເຮົາເຂົ້າເຖິງອຳນາດແຫ່ງການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ.⁶

ສຳລັບເງື່ອນໄຂເບື້ອງຕົ້ນຂອງສັດທາຂອງການກັບໃຈ, ພຣະຄຳພີບົ່ງບອກຢ່າງແຈ່ມແຈ້ງ. ຂໍ້ຮຽກຮ້ອງທັງໝົດໃນຕອນຕົ້ນແມ່ນພຽງແຕ່ໃຫ້ “ໃຊ້ສັດທາຈັກໜ້ອຍໜຶ່ງ.”⁷ ແລະ ຖ້າຫາກເຮົາສາມາດເກັບເອົາ “ເມັດຜັກກາດ”⁸ ແຕ່ລະເມັດ ໃນທາງປຽບທຽບ, ເຮົາກໍຄືກັນຈະສາມາດຄາດຫວັງກັບການປັບປຸງຢ່າງບໍ່ຄາດຄິດ ໃນຊີວິດຂອງເຮົາ. ແຕ່ຈົ່ງຈື່ຈຳໄວ້ວ່າ, ເໝືອນດັ່ງທີ່ເຮົາຈະບໍ່ພະຍາຍາມປ່ຽນຈາກອັດຕິລາຊາວຮັນ ໄປເປັນຄຸນແມ່ເທເຣຊາ ໃນຊົ່ວຂ້າມຄືນ, ສະນັ້ນ ເຮົາກໍຄວນປັບຮູບແບບການປັບປຸງຂອງເຮົາເທື່ອລະເລັກເທື່ອລະນ້ອຍຄືກັນ. ເຖິງແມ່ນວ່າການປ່ຽນແປງທີ່ຈຳເປັນໃນຊີວິດຂອງທ່ານເປັນເລື່ອງໃຫຍ່ໂຕ, ໃຫ້ເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍອັນນ້ອຍໆກ່ອນ. ມັນເປັນຄວາມຈິງໂດຍສະເພາະຖ້າຫາກທ່ານຮູ້ສຶກໜັກໃຈ ຫລື ທໍ້ແທ້ໃຈ.

ຂະບວນການນີ້ຈະບໍ່ສຳເລັດໃນວິທີການລຳດັບທີ່ຊັດເຈນສະເໝີໄປ. ເຖິງແມ່ນໃນບັນດາຜູ້ທີ່ມຸ່ງໝັ້ນທີ່ສຸດ ກໍອາດລົ້ມເຫລວໄດ້. ໂດຍທີ່ເຄີຍປະສົບກັບຄວາມໜັກໃຈກັບສິ່ງນີ້ໃນຊີວິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າເອງ, ຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງຮູ້ວ່າ ບາງເທື່ອກໍຮູ້ສຶກເດີນໜ້າ 1 ເປີເຊັນ ແລະ ຖອຍຫລັງ 2 ເປີເຊັນ. ແຕ່ຖ້າຫາກເຮົາບໍ່ສະທົກສະທ້ານໃນຄວາມມຸ່ງໝັ້ນທີ່ຈະໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດ 1 ເປີເຊັນເຫລົ່ານັ້ນ, ແລ້ວພຣະອົງຜູ້ໄດ້ “ທົນຕໍ່ຄວາມທຸກທີ່ເປັນຂອງພວກເຮົາ”⁹ ຈະຊ່ວຍຊູເຮົາຢ່າງແນ່ນອນ.

ແນ່ນອນ, ຖ້າຫາກເຮົາກ່ຽວຂ້ອງກັບບາບທີ່ຮ້າຍແຮງ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊັດເຈນ ແລະ ແຈ່ມແຈ້ງໃນເລື່ອງນີ້; ເຮົາຕ້ອງຢຸດ, ຕ້ອງຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຈາກອະທິການຂອງເຮົາ, ແລະ ຫັນໜີຈາກການກະທຳດັ່ງກ່າວທັນທີ. ແຕ່ດັ່ງທີ່ແອວເດີ ເດວິດ ເອ ແບ໊ດນາ ໄດ້ກຳຊັບວ່າ: “ການພັດທະນາທາງວິນຍານໄປເທື່ອລະເລັກເທື່ອລະນ້ອຍ ເປັນບາດກ້າວທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຢາກໃຫ້ເຮົາເຮັດ. ການກຽມທີ່ຈະເດີນໄປໂດຍປາດສະຈາກຄວາມຜິດຕໍ່ພຣະພັກຂອງພຣະເຈົ້າ ເປັນຈຸດປະສົງຕົ້ນຕໍຂອງຊີວິດມະຕະ ແລະ ເປັນການສະແຫວງຫາໄປຕະຫລອດຊີວິດ; ມັນບໍ່ໄດ້ເປັນຜົນມາຈາກການເຮັດບາງສິ່ງທາງວິນຍານຢ່າງຈິງຈັງໃນບາງຄັ້ງເທົ່ານັ້ນ.”¹⁰

ສະນັ້ນ, ວິທີເລັກນ້ອຍໃນການກັບໃຈ ແລະ ການປ່ຽນແປງທີ່ແທ້ຈິງ ໄດ້ຜົນແທ້ໆບໍ? ຖ້າຈະເວົ້າແລ້ວ, ມີຫລັກຖານໃນການຖີບລົດບໍ? ໃຫ້ພິຈາລະນາສິ່ງທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນກັບນັກຂີ່ລົດຖີບຊາວອັງກິດໃນຊ່ວງສອງທົດສະວັດທີ່ຜ່ານມາ ນັບຕັ້ງແຕ່ໄດ້ປັບປຸງຕົວເອງຕາມທິດສະດີນີ້. ບັດນີ້ນັກຂີ່ລົດຖີບຊາວອັງກິດໄດ້ໄຊຊະນະໃນການແຂ່ງຂັນຢູ່ປະເທດຝຣັ່ງຫົກເທື່ອແລ້ວ. ໃນຊ່ວງການແຂ່ງຂັນໂອລິມປິກສີ່ຄັ້ງທີ່ຜ່ານມາ, ອານາຄົມອັງກິດໃຫຍ່ໄດ້ເປັນປະເທດທີ່ປະສົບຄວາມສຳເລັດຫລາຍທີ່ສຸດ ໃນເລື່ອງການຂີ່ລົດຖີບໃນທຸກສາຂາ. ແລະ ໃນການແຂ່ງຂັນໂອລິມປິກທີ່ໂຕກຽວຜ່ານມານີ້, ສະຫະອານາຈັກອັງກິດໄດ້ຫລຽນຄຳໃນການຂີ່ລົດຖີບຫລາຍກວ່າປະເທດອື່ນໆ.

ແຕ່ທີ່ສ່ອງປະກາຍຫລາຍກວ່າເງິນ ຫລື ຄຳຂອງໂລກ, ຄຳສັນຍາອັນລ້ຳຄ່າຂອງເຮົາໃນເສັ້ນທາງໄປສູ່ນິລັນດອນຄື ເຮົາຈະ “ໄຊຊະນະໂດຍພຣະຄຣິດ.”¹¹ ແລະ ໃນຂະນະທີ່ເຮົາມຸ່ງໝັ້ນທີ່ຈະເຮັດການປັບປຸງເລັກນ້ອຍແຕ່ໝັ້ນຄົງນັ້ນ, ເຮົາໄດ້ຮັບຄຳສັນຍາວ່າ ຈະໄດ້ຮັບ “ມົງກຸດອັນຊົງສະຫງ່າລາສີທີ່ບໍ່ມີວັນເສົ້າໝອງ.”¹² ໃນການຊື່ນຊົມກັບລັດສະໝີພາບທີ່ບໍ່ມີວັນເສື່ອມແສງນັ້ນ ຊຶ່ງເອີ້ນເຮົາຢູ່, ຂ້າພະເຈົ້າຂໍເຊື້ອເຊີນທ່ານໃຫ້ສຳຫລວດເບິ່ງຊີວິດຂອງທ່ານ ແລະ ເບິ່ງວ່າແມ່ນຫຍັງທີ່ກີດກັນທ່ານ ຫລື ແມ່ນແຕ່ຢຸດຢັ້ງທ່ານຢູ່ໃນເສັ້ນທາງແຫ່ງພັນທະສັນຍາ. ແລ້ວໃຫ້ເບິ່ງກວ້າງກວ່າເກົ່າ. ຈົ່ງຫາທາງແກ້ໄຂເລັກໆນ້ອຍໆ ແຕ່ໃຫ້ແກ້ໄຂໄດ້ ໃນຊີວິດຂອງທ່ານ ທີ່ອາດສົ່ງຜົນໃຫ້ມີຄວາມສຸກອັນຫວານຊື່ນ ຂອງການເປັນຄົນດີຂຶ້ນກວ່າເກົ່າຈັກໜ້ອຍໜຶ່ງ.

ຈົ່ງຈື່ຈຳໄວ້ວ່າ ດາວິດໄດ້ໃຊ້ຫີນກ້ອນນ້ອຍໆ ກ້ອນດຽວເທົ່ານັ້ນ ເພື່ອຂ້າຍັກໃຫຍ່ທີ່ເບິ່ງຄືວ່າຈະເອົາຊະນະບໍ່ໄດ້. ແຕ່ລາວກໍມີຫີນອີກສີ່ກ້ອນພ້ອມທີ່ຈະໃຊ້. ຄ້າຍຄືກັນນີ້, ນິໄສທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ຈຸດໝາຍປາຍທາງນິລັນດອນຂອງແອວມາຜູ້ລູກ ໄດ້ປ່ຽນໄປດ້ວຍຄວາມຄິດດຽວທີ່ລຽບງ່າຍ ແລະ ເດັ່ນຊັດ—ການລະນຶກເຖິງຄຳສອນຂອງບິດາຂອງເພິ່ນກ່ຽວກັບພຣະຄຸນທີ່ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ. ແລະ ກັບພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງເຮົາ, ຜູ້ຊຶ່ງບໍ່ມີບາບ ກໍ “ບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມສົມບູນໃນຕອນທຳອິດ, ແຕ່ໄດ້ຮັບຈາກ ພຣະຄຸນໜຶ່ງຫາອີກພຣະຄຸນໜຶ່ງ, ຈົນກວ່າພຣະອົງໄດ້ຮັບຄວາມສົມບູນ.”¹³

ພຣະອົງຜູ້ຮູ້ຈັກວ່າ ນົກກະຈອກຕົກລົງເມື່ອໃດ ກໍຮູ້ຈັກນາທີ ແລະ ຊ່ວງເວລາສຳຄັນໃນຊີວິດຂອງເຮົາຄືກັນ ແລະ ພຣະອົງພ້ອມແລ້ວທີ່ຈະຊ່ວຍເຫລືອທ່ານໃນເວລານີ້ ບໍ່ວ່າການປັບປຸງ 1 ເປີເຊັນຂອງທ່ານຈະເປັນສິ່ງໃດກໍຕາມຈາກກອງປະຊຸມນີ້. ເພາະຄວາມພະຍາຍາມແຕ່ລະຄັ້ງທີ່ຈະກັບໃຈ, ບໍ່ວ່າເລັກນ້ອຍເທົ່າໃດກໍຕາມ, ອາດສ້າງຄວາມແຕກຕ່າງອັນໃຫຍ່ຫລວງທີ່ສຸດໄດ້ ໃນຊີວິດຂອງເຮົາ.

ສຳລັບຈຸດປະສົງນີ້, ແອວເດີ ນຽວ ເອ ແມ໊ກສະແວວ ໄດ້ສິດສອນວ່າ, “ການຢືນຢັນຄວາມປາດຖະໜາອັນຊອບທຳແຕ່ລະຄັ້ງ, ການຮັບໃຊ້ແຕ່ລະຄັ້ງ, ແລະ ການນະມັດສະການແຕ່ລະຄັ້ງ, ບໍ່ວ່າຈະເລັກນ້ອຍ ແລະ ເພີ່ມຂຶ້ນພຽງໃດ, ຈະຊ່ວຍຜັກດັນທາງວິນຍານຂອງເຮົາ.”¹⁴ ແນ່ນອນ, ເລື່ອງເລັກນ້ອຍ, ງ່າຍໆ, ແລະ ແມ່ນແລ້ວ, ແມ່ນແຕ່ພຽງ 1 ເປີເຊັນ ຈະນຳເລື່ອງໃຫຍ່ມາ.¹⁵ ໃນທີ່ສຸດ ໄຊຊະນະຈະເປັນ 100 ເປີເຊັນຢ່າງແນ່ນອນ, “ຫລັງຈາກພວກເຮົາເຮັດທຸກຢ່າງໄດ້ແລ້ວ,”¹⁶ ຜ່ານທາງພະລັງ, ຄຸນຄວາມດີ, ແລະ ຄວາມເມດຕາຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງເຮົາ, ພຣະເຢຊູຄຣິດ. ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.