ພຣະຄຣິດປິ່ນປົວສິ່ງທີ່ແຕກຫັກ

ໂດຍ ເອມີ ເອ ວະໄຣ້

ທີ່ປຶກສາທີສອງໃນຝ່າຍປະທານອົງການປະຖົມໄວສາມັນ

ພຣະອົງສາມາດປິ່ນປົວຄວາມສຳພັນທີ່ແຕກຫັກກັບພຣະເຈົ້າ, ຄວາມສຳພັນທີ່ແຕກຫັກກັບຄົນອື່ນ, ແລະ ພາກສ່ວນຕ່າງໆທີ່ແຕກຫັກໃນຕົວເຮົາເອງ.

ເມື່ອສອງສາມປີກ່ອນ, ຕອນຢູ່ທີ່ການເຕົ້າໂຮມຄອບຄົວ, ທ້າວວິວລຽມ ຫລານຊາຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ອາຍຸແປດປີ ໄດ້ຖາມລູກຊາຍກົກຂອງພວກເຮົາ, ທ້າວບະຣິດຕັນ, ຖ້າວ່າລາວຢາກຫລິ້ນບານກັບລາວ. ທ້າວບະຣິດຕັນໄດ້ຕອບຢ່າງກະຕືລືລົ້ນວ່າ, “ຫລິ້ນໆ! ອ້າຍຢາກຫລິ້ນ!” ຫລັງຈາກພວກເຂົາໄດ້ຫລິ້ນດົນເຕີບແລ້ວ, ໝາກບານໄດ້ກິ້ງໄປຈາກທ້າວບະຣິດຕັນ, ແລະ ໂດຍບັງເອີນລາວໄດ້ເຮັດໃຫ້ໂຖບູຮານໜ່ວຍໜຶ່ງຂອງພໍ່ຕູ້ແມ່ຕູ້ຂອງລາວແຕກຫັກ.

ທ້າວບະຣິດຕັນຮູ້ສຶກເສຍໃຈ. ຂະນະທີ່ລາວເລີ່ມເກັບຊິ້ນທີ່ແຕກຫັກນັ້ນຢູ່, ທ້າວວິວລຽມ ໄດ້ຍ່າງໄປຫາພີ່ນ້ອງຂອງລາວ ແລະ ໄດ້ຕົບຫລັງຂອງລາວຄ່ອຍໆດ້ວຍຄວາມຮັກ. ແລ້ວລາວໄດ້ປອບໃຈວ່າ, “ບໍ່ຕ້ອງເປັນຫ່ວງ, ອ້າຍບະຣິດຕັນ. ມີເທື່ອໜຶ່ງ ຂ້ອຍກໍໄດ້ເຮັດໃຫ້ບາງສິ່ງໃນບ້ານຂອງພໍ່ຕູ້ແມ່ຕູ້ແຕກຫັກ, ແລະ ແມ່ຕູ້ໄດ້ໂອບກອດຂ້ອຍ ແລະ ໄດ້ບອກຂ້ອຍວ່າ, ‘ບໍ່ເປັນຫຍັງດອກ, ວິວລຽມ. ເຈົ້າມີອາຍຸພຽງຫ້າປີເອງ.’”

ທ້າວບະຣິດຕັນໄດ້ຕອບວ່າ, “ແຕ່, ວິວລຽມເອີຍ, ອ້າຍອາຍຸ 23 ປີແລ້ວ!”

ເຮົາສາມາດຮຽນຮູ້ຫລາຍຢ່າງຈາກພຣະຄຳພີກ່ຽວກັບວ່າ, ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງເຮົາ, ພຣະເຢຊູຄຣິດ, ຈະຊ່ວຍເຮົາຈັດການກັບສິ່ງທີ່ແຕກຫັກຕ່າງໆໃນຊີວິດຂອງເຮົາ ດ້ວຍຄວາມສຳເລັດໄດ້ແນວໃດ, ບໍ່ວ່າເຮົາຈະມີອາຍຸເທົ່າໃດກໍຕາມ. ພຣະອົງສາມາດປິ່ນປົວຄວາມສຳພັນທີ່ແຕກຫັກກັບພຣະເຈົ້າ, ຄວາມສຳພັນທີ່ແຕກຫັກກັບຄົນອື່ນ, ແລະ ພາກສ່ວນຕ່າງໆທີ່ແຕກຫັກໃນຕົວເຮົາເອງ.

ຄວາມສຳພັນທີ່ແຕກຫັກກັບພຣະເຈົ້າ

ຂະນະທີ່ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດກຳລັງສິດສອນຢູ່ໃນພຣະວິຫານ, ມີຍິງຄົນໜຶ່ງຖືກພາມາຫາພຣະອົງໂດຍພວກທຳມະຈານ ແລະ ພວກຟາຣີຊາຍ. ເຮົາບໍ່ຮູ້ຈັກເລື່ອງລາວທັງໝົດຂອງນາງ, ພຽງແຕ່ວ່ານາງ “ຖືກຈັບໃນຖານຫລິ້ນຊູ້.”¹ ສ່ວນຫລາຍແລ້ວ ພຣະຄຳພີຈະໃຫ້ເຫັນພຽງແຕ່ສ່ວນນ້ອຍໆຂອງຊີວິດຂອງຄົນບາງຄົນ, ແລະ ອີງຕາມສ່ວນນັ້ນ, ບາງເທື່ອເຮົາກໍມັກຈະສັນລະເສີນ ຫລື ກ່າວໂທດ. ບໍ່ມີຊີວິດຂອງຄົນໃດສາມາດຖືກເຂົ້າໃຈໄດ້ ໂດຍວິນາທີດຽວ ຫລື ໂດຍຄວາມຜິດຫວັງທີ່ໜ້າເສຍໃຈເທື່ອດຽວຕໍ່ສາທາລະນະຊົນ. ຈຸດປະສົງຂອງເລື່ອງລາວພຣະຄຳພີເຫລົ່ານີ້ ແມ່ນເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາເຫັນວ່າ ພຣະເຢຊູຄຣິດຄືຄຳຕອບໃນເວລານັ້ນ, ແລະ ພຣະອົງກໍຄືຄຳຕອບໃນເວລານີ້. ພຣະອົງຮູ້ຈັກເລື່ອງລາວທັງໝົດຂອງເຮົາ ແລະ ສິ່ງທີ່ເຮົາທົນທຸກທໍລະມານ, ທັງຮູ້ຈັກຄວາມສາມາດ ແລະ ຄວາມອ່ອນແອຂອງເຮົາ.

ຄຳຕອບຂອງພຣະຄຣິດ ຕໍ່ທິດາທີ່ລ້ຳຄ່າຂອງພຣະເຈົ້າຄົນນີ້ແມ່ນວ່າ “ເຮົາກໍບໍ່ລົງໂທດເຈົ້າເໝືອນກັນ: ຈົ່ງໄປສາ ຕໍ່ໄປຢ່າເຮັດບາບອີກ.”² ໃນອີກວິທີໜຶ່ງທີ່ຈະກ່າວຄຳວ່າ “ຈົ່ງໄປສາ ຕໍ່ໄປຢ່າເຮັດບາບອີກ” ກໍແມ່ນວ່າ “ຈົ່ງໄປ ແລະ ປ່ຽນແປງສາ.” ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດໄດ້ເຊື້ອເຊີນນາງໃຫ້ກັບໃຈ: ໃຫ້ປ່ຽນແປງພຶດຕິກຳຂອງນາງ, ຄົນທີ່ນາງຮູ້ຈັກ, ວິທີທີ່ນາງໄດ້ຮູ້ສຶກກ່ຽວກັບຕົວນາງເອງ, ຫົວໃຈຂອງນາງ.

ເປັນເພາະພຣະຄຣິດ, ການຕັດສິນໃຈຂອງເຮົາທີ່ຈະ “ໄປ ແລະ ປ່ຽນແປງສາ” ກໍສາມາດອະນຸຍາດໃຫ້ເຮົາ “ໄປ ແລະ ຫາຍດີສາ,” ນຳອີກ ເພາະພຣະອົງຄືແຫລ່ງຂອງການປິ່ນປົວທຸກສິ່ງທີ່ແຕກຫັກໃນຊີວິດຂອງເຮົາ. ໃນຖານະພຣະຜູ້ເປັນກາງ ແລະ ຜູ້ວິງວອນກັບພຣະບິດາແທນເຮົາ ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່, ພຣະຄຣິດຊຳລະ ແລະ ຟື້ນຟູຄວາມສຳພັນທີ່ແຕກຫັກ—ສຳຄັນຫລາຍທີ່ສຸດ, ຄວາມສຳພັນຂອງເຮົາກັບພຣະເຈົ້າ.

ການແປຂອງໂຈເຊັບ ສະມິດ ເຮັດໃຫ້ມັນແຈ້ງຊັດວ່າ ຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນ ໄດ້ ເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ແລະ ໄດ້ປ່ຽນແປງຊີວິດຂອງນາງ: “ແລະ ຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນໄດ້ສັນລະເສີນພຣະເຈົ້ານັບຕັ້ງແຕ່ຊົ່ວໂມງນັ້ນເປັນຕົ້ນໄປ, ແລະ ໄດ້ເຊື່ອໃນພຣະນາມຂອງພຣະອົງ.”³ ໜ້າເສຍດາຍທີ່ເຮົາບໍ່ຮູ້ຈັກຊື່ຂອງນາງ ຫລື ລາຍລະອຽດອື່ນໆ ກ່ຽວກັບຊີວິດຂອງນາງຫລັງຈາກເວລານັ້ນ ເພາະມັນຈະຕ້ອງຮຽກຮ້ອງຄວາມຕັ້ງໃຈ, ຄວາມຖ່ອມຕົວ, ແລະ ສັດທາຢ່າງຫລວງຫລາຍໃນພຣະເຢຊູຄຣິດ ເພື່ອໃຫ້ນາງກັບໃຈ ແລະ ປ່ຽນແປງ. ສິ່ງທີ່ເຮົາຮູ້ກໍແມ່ນວ່າ ນາງໄດ້ເປັນຜູ້ຍິງທີ່ “ໄດ້ເຊື່ອໃນພຣະນາມຂອງພຣະອົງ” ດ້ວຍຄວາມເຂົ້າໃຈວ່າ ນາງບໍ່ໄດ້ຢູ່ໄກເກີນການເອື້ອມອອກໄປຂອງການເສຍສະລະອັນເປັນນິດ ແລະ ນິລັນດອນຂອງພຣະອົງ.

ຄວາມສຳພັນທີ່ແຕກຫັກກັບຄົນອື່ນ

ໃນ ລູກາ ບົດທີ 15 ເຮົາອ່ານຄຳອຸປະມາເລື່ອງຊາຍຄົນໜຶ່ງທີ່ມີລູກຊາຍຢູ່ສອງຄົນ. ລູກຜູ້ເປັນນ້ອງໄດ້ຂໍໃຫ້ພໍ່ຂອງຕົນແບ່ງຊັບສິນສ່ວນທີ່ຈະຕົກເປັນຂອງລາວ, ໄດ້ອອກເດີນທາງໄປທ່ຽວແດນໄກ, ແລະ ໄດ້ຜານຊັບສິນຂອງຕົນໃນການຢູ່ກິນຢ່າງຟຸມເຟືອຍ.⁴

“ຫລັງຈາກລາວໄດ້ໃຊ້ຈ່າຍຊັບຈົນໝົດກ້ຽງແລ້ວ ກໍເກີດການອຶດຢາກອັນຮ້າຍແຮງທົ່ວປະເທດ, ແລ້ວລາວຕົກຢູ່ໃນຄວາມຂັດສົນ.

“ດັ່ງນັ້ນ ລາວຈຶ່ງໄປຂໍຮັບຈ້າງຢູ່ນຳຄົນໜຶ່ງໃນເມືອງນັ້ນ; ແລະ ຄົນນັ້ນກໍໃຊ້ລາວອອກໄປລ້ຽງໝູທີ່ທົ່ງນາ.

“ລາວຄິດຢາກກິນໝາກຖົ່ວທີ່ໝູກິນໃຫ້ອີ່ມທ້ອງ: ແຕ່ບໍ່ມີຜູ້ໃດເອົາໃຫ້ລາວກິນ.

“ໃນທີ່ສຸດ ລາວກໍສຳນຶກຕົວໄດ້ ແລະ ເວົ້າກັບຕົນເອງວ່າ, ລູກຈ້າງທຸກຄົນຂອງພໍ່ເຮົາ ກໍຍັງມີອາຫານກິນຢ່າງເຫລືອເຟືອ ສ່ວນເຮົາກຳລັງຕາຍຫິວຢູ່ທີ່ນີ້!

“ເຮົາຈະລຸກຂຶ້ນເມືອຫາພໍ່ຂອງເຮົາ ແລະ ເວົ້າວ່າ, ພໍ່ເອີຍ, ລູກໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ສູ້ພຣະເຈົ້າ, ແລະ ຕໍ່ສູ້ພໍ່ແລ້ວ,

“ລູກບໍ່ສົມຄວນທີ່ມີຊື່ວ່າ ເປັນລູກຂອງພໍ່ອີກຕໍ່ໄປ: ແຕ່ຂໍໃຫ້ລູກເປັນເໝືອນລູກຈ້າງຄົນໜຶ່ງຂອງພໍ່.

“ດັ່ງນັ້ນ ລາວຈຶ່ງລຸກຂຶ້ນ ຄືນເມືອຫາພໍ່ຂອງຕົນ. ຂະນະທີ່ຍັງຢູ່ຫ່າງໄກຈາກບ້ານພໍສົມຄວນ, ພໍ່ກໍແນມເຫັນລາວ, ແລ້ວມີຄວາມເມດຕາສົງສານ, ຈຶ່ງແລ່ນອອກໄປກອດລູກໄວ້ດ້ວຍຄວາມຮັກແພງ.”⁵

ຄວາມຈິງທີ່ພໍ່ໄດ້ແລ່ນອອກໄປຫາລູກຊາຍນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າ, ເປັນເລື່ອງທີ່ສຳຄັນ. ຄວາມເຈັບປວດສ່ວນຕົວທີ່ລູກຊາຍຄົນນັ້ນ ໄດ້ກໍ່ໃຫ້ເກີດກັບພໍ່ຂອງລາວ ແນ່ນອນວ່າໜັກໜ່ວງ ແລະ ເລິກເຊິ່ງ. ເໝືອນກັນ, ພໍ່ຄົນນັ້ນອາດໄດ້ອັບອາຍແທ້ໆ ໂດຍການກະທຳຂອງລູກຊາຍຂອງລາວ.

ດັ່ງນັ້ນ, ເປັນຫຍັງພໍ່ຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ລໍຖ້າໃຫ້ລູກຊາຍຂອງລາວມາຂໍໂທດ? ເປັນຫຍັງລາວຈຶ່ງບໍ່ລໍຖ້າການສະເໜີຂໍທົດແທນ ແລະ ການຄືນດີກ່ອນຈະສະເໜີການໃຫ້ອະໄພ ແລະ ຄວາມຮັກ? ນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄຕ່ຕອງເລື້ອຍໆ.

ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າສິດສອນເຮົາວ່າ ການໃຫ້ອະໄພຄົນອື່ນເປັນພຣະບັນຍັດສາລະພັນວ່າ: “ເຮົາ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຈະໃຫ້ອະໄພຜູ້ທີ່ເຮົາຈະໃຫ້ອະໄພ, ແຕ່ພວກເຈົ້າຖືກຮຽກຮ້ອງ ໃຫ້ອະໄພແກ່ມະນຸດທັງປວງ.”⁶ ການສະເໜີໃຫ້ອະໄພຈະຕ້ອງໃຊ້ຄວາມກ້າຫານ ແລະ ຄວາມຖ່ອມຕົວຢ່າງຫລວງຫລາຍ. ມັນຈະຕ້ອງໃຊ້ເວລານຳອີກ. ມັນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ເຮົາວາງສັດທາ ແລະ ການໄວ້ວາງໃຈຂອງເຮົາໄວ້ທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຂະນະທີ່ເຮົາຮັບເອົາຄວາມຮັບຜິດຊອບ ສຳລັບສະພາບຂອງຈິດໃຈຂອງເຮົາ. ຄວາມສຳຄັນ ແລະ ພະລັງຂອງອຳເພີໃຈຂອງເຮົາແມ່ນວາງຢູ່ທີ່ນີ້.

ດ້ວຍການບັນຍາຍເຖິງພໍ່ຄົນນີ້ ຢູ່ໃນຄຳອຸປະມາເລື່ອງລູກຊາຍທີ່ເສຍ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເນັ້ນວ່າ ການໃຫ້ອະໄພເປັນຂອງປະທານທີ່ສູງສົ່ງທີ່ສຸດຢ່າງໜຶ່ງ ທີ່ເຮົາສາມາດມອບໃຫ້ກັນແລະກັນ ແລະ ໂດຍສະເພາະໃຫ້ ຕົວເຮົາເອງ. ການບັນເທົາຫົວໃຈຂອງເຮົາຈາກພາລະໜັກໜ່ວງ ຜ່ານທາງການໃຫ້ອະໄພບໍ່ໄດ້ເປັນເລື່ອງງ່າຍສະເໝີໄປ, ແຕ່ຜ່ານທາງອຳນາດທີ່ເຮັດໃຫ້ເປັນໄປໄດ້ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ມັນເປັນໄປໄດ້.

ພາກສ່ວນຕ່າງໆທີ່ແຕກຫັກໃນຕົວເຮົາເອງ

ໃນ ກິດຈະການ ບົດທີ 3 ເຮົາຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບຊາຍຄົນໜຶ່ງທີ່ວ່າ “ທາງເຂົ້າພຣະວິຫານມີຊື່ວ່າປະຕູງາມ, ມີຊາຍຜູ້ໜຶ່ງເປັນຄົນເປ້ຍມາແຕ່ເກີດ, ແຕ່ລະວັນລາວໄດ້ຖືກຫາມມາວາງໄວ້ທີ່ນັ້ນ, ເພື່ອຂໍທານນຳຄົນທີ່ເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານ.”⁷

ຊາຍຂໍທານເປ້ຍຄົນນັ້ນມີອາຍຸສູງກວ່າ 40 ປີ⁸ ແລະ ໄດ້ໃຊ້ເວລາຕະຫລອດຊີວິດຂອງລາວໃນສະພາບການທີ່ເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ມີຄວາມສິ້ນສຸດຂອງຄວາມຕ້ອງການ ແລະ ການລໍຖ້າ, ເພາະລາວໄດ້ເພິ່ງອາໄສຄວາມເພື່ອແຜ່ຂອງຄົນອື່ນ.

ມື້ໜຶ່ງ ເມື່ອລາວໄດ້ເຫັນ “ເປໂຕກັບໂຢຮັນກຳລັງເຂົ້າມາ [ແລະ] ຈຶ່ງຂໍທານນຳສອງຄົນນີ້.

“ເປໂຕ ແລະ ໂຢຮັນໄດ້ຈ້ອງຕາເບິ່ງລາວ ແລະ ເປໂຕກໍກ່າວວ່າ, ຈົ່ງເບິ່ງພວກເຮົາ.

“ດັ່ງນັ້ນລາວຈຶ່ງເບິ່ງເປໂຕ ແລະ ໂຢຮັນໂດຍນຶກວ່າຕົນຈະໄດ້ຮັບສິ່ງໃດສິ່ງໜຶ່ງຈາກຄົນທັງສອງ.

“ຝ່າຍເປໂຕກໍກ່າວແກ່ລາວວ່າ, ເງິນ ແລະ ຄຳເຮົາບໍ່ມີ, ແຕ່ສິ່ງທີ່ເຮົາມີຢູ່ນັ້ນເຮົາຈະໃຫ້ແກ່ເຈົ້າຄື: ໃນພຣະນາມ [ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ] ໄທນາຊາເຣັດຈົ່ງຍ່າງໄປ.

“ແລ້ວເປໂຕກໍຈັບມືຂວາຂອງຊາຍຄົນນັ້ນ, ດຶງຂຶ້ນ: ໃນທັນໃດນັ້ນຕີນ ແລະ ຂໍ່ຕີນຂອງລາວກໍມີແຮງມາ.

“ລາວໂດດຂຶ້ນຢືນ ແລະ ເລີ່ມຕົ້ນຍ່າງໄປມາ, ແລ້ວລາວກໍເຂົ້າໄປພຣະວິຫານກັບທ່ານທັງສອງ, ທັງຍ່າງທັງເຕັ້ນ, ແລະ ທັງສັນລະເສີນພຣະເຈົ້າ.”⁹

ຫລາຍເທື່ອເຮົາສາມາດພົບເຫັນຕົວເອງ, ເໝືອນດັ່ງຄົນຂໍທານເປ້ຍຢູ່ທີ່ປະຕູພຣະວິຫານ—“[ກຳລັງ] ລໍຄອຍພຣະເຈົ້າ”¹⁰ ຢ່າງອົດທົນ—ຫລື ບາງເທື່ອກໍຢ່າງຮ້ອນຮົນໃຈ. ລໍຄອຍທີ່ຈະໄດ້ຫາຍດີທາງຮ່າງກາຍ ຫລື ທາງອາລົມ. ລໍຄອຍຄຳຕອບທີ່ເຈາະເຂົ້າໄປເຖິງສ່ວນເລິກຂອງຫົວໃຈເຮົາ. ລໍຄອຍສິ່ງມະຫັດສະຈັນ.

ການລໍຄອຍພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າສາມາດເປັນສະຖານທີ່ສັກສິດ—ເປັນສະຖານທີ່ແຫ່ງການຂັດເກົາ ແລະ ການຫລໍ່ຫລອມ ບ່ອນທີ່ເຮົາສາມາດມາຮູ້ຈັກພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ໃນວິທີທາງສ່ວນຕົວທີ່ເລິກເຊິ່ງ. ການລໍຄອຍພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າສາມາດເປັນສະຖານທີ່ ບ່ອນທີ່ເຮົາພົບເຫັນຕົວເອງຖາມວ່າ, “ໂອ້ ພຣະອົງເຈົ້າ, ພຣະອົງຊົງປະທັບຢູ່ບ່ອນໃດ?”¹¹—ບ່ອນທີ່ຄວາມມານະອົດທົນທາງວິນຍານ ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ເຮົາໃຊ້ສັດທາໃນພຣະເຢຊູຄຣິດ ໂດຍການເລືອກພຣະອົງດ້ວຍເຈດຕະນາເທື່ອແລ້ວເທື່ອອີກ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ຈັກບ່ອນນີ້, ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າເຂົ້າໃຈການລໍຄອຍແບບນີ້.

ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໃຊ້ຫລາຍຊົ່ວໂມງທີ່ນັບບໍ່ຖ້ວນ ຢູ່ໃນສະຖານທີ່ປິ່ນປົວໂຣກມະເລັງ, ໃນການທົນທຸກທໍລະມານຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ຮ່ວມກັບຫລາຍຄົນ ທີ່ໄດ້ລໍຖ້າການປິ່ນປົວໃຫ້ຫາຍດີ. ບາງຄົນກໍລອດ; ບາງຄົນກໍບໍ່ລອດ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮຽນຮູ້ໃນທາງທີ່ເລິກເຊິ່ງວ່າ ການປົດປ່ອຍຈາກການທົດລອງຂອງເຮົາແມ່ນແຕກຕ່າງສຳລັບແຕ່ລະຄົນ, ແລະ ສະນັ້ນຈຸດສຸມຂອງເຮົາຄວນມີໜ້ອຍກ່ຽວກັບ ວິທີ ທີ່ເຮົາຖືກປົດປ່ອຍ ແລະ ກ່ຽວກັບພຣະຜູ້ປົດປ່ອຍເອງຫລາຍກວ່າ. ການເນັ້ນໜັກ ຂອງເຮົາຄວນຢູ່ທີ່ພຣະເຢຊູຄຣິດສະເໝີ!

ການໃຊ້ສັດທາໃນພຣະຄຣິດ ໝາຍຄວາມວ່າການໄວ້ວາງໃຈບໍ່ພຽງແຕ່ໃນພຣະປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ໃນເວລາຂອງພຣະອົງນຳອີກ. ເພາະພຣະອົງຮູ້ຈັກສິ່ງທີ່ເຮົາຕ້ອງການຢ່າງແນ່ນອນ ແລະ ເວລາທີ່ເຮົາຕ້ອງການມັນຢ່າງຊັດເຈນ. ເມື່ອເຮົາຍອມຕໍ່ພຣະປະສົງຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ໃນທີ່ສຸດເຮົາກໍຈະໄດ້ຮັບຫລາຍກວ່າສິ່ງທີ່ເຮົາປາດຖະໜາ.

ເພື່ອນທີ່ຮັກແພງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ເຮົາທຸກຄົນມີບາງສິ່ງໃນຊີວິດຂອງເຮົາທີ່ແຕກຫັກ ທີ່ຕ້ອງແກ້ໄຂ, ສ້ອມແຊມ, ຫລື ປິ່ນປົວໃຫ້ຫາຍດີ. ເມື່ອເຮົາຫັນໄປຫາພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ, ເມື່ອເຮົາເຮັດໃຫ້ຫົວໃຈ ແລະ ຈິດໃຈຂອງເຮົາສອດຄ່ອງກັບພຣະອົງ, ເມື່ອເຮົາກັບໃຈ, ພຣະອົງມາຫາເຮົາ “ໂດຍອຳນາດແຫ່ງການປິ່ນປົວຂອງພຣະອົງ,”¹² ຈະໂອບກອດເຮົາດ້ວຍຄວາມຮັກ, ແລະ ກ່າວວ່າ, “ບໍ່ເປັນຫຍັງດອກ. ເຈົ້າມີອາຍຸພຽງ 5—ຫລື 16, 23, 48, 64, 91 ປີ ເທົ່ານັ້ນ. ພວກເຮົາສາມາດສ້ອມແຊມມັນນຳກັນໄດ້!”

ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ບໍ່ມີສິ່ງໃດໃນຊີວິດຂອງທ່ານທີ່ແຕກຫັກເກີນກວ່າອຳນາດທີ່ປິ່ນປົວ, ທີ່ໄຖ່, ແລະ ເຮັດໃຫ້ເປັນໄປໄດ້ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ. ໃນພຣະນາມອັນສັກສິດ ແລະ ບໍລິສຸດຂອງພຣະອົງຜູ້ມີລິດເດດທີ່ຈະປິ່ນປົວ, ພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.