ການເປັນສານຸສິດທີ່ກ້າຫານໃນຍຸກສຸດທ້າຍ

ໂດຍ ແອວເດີ ຈອກ ຄະເລບິງອັດ

ແຫ່ງສາວົກເຈັດສິບ

ຂໍໃຫ້ເຮົາໝັ້ນໃຈ, ບໍ່ຂໍໂທດ, ກ້າຫານ, ບໍ່ຂີ້ຢ້ານ, ຊື່ສັດ, ບໍ່ຢ້ານກົວ ຂະນະທີ່ເຮົາຍົກຄວາມສະຫວ່າງຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂຶ້ນ ໃນວັນເວລາສຸດທ້າຍເຫລົ່ານີ້.

ອຳເພີໃຈທາງສິນທຳເປັນຂອງປະທານອັນລ້ຳຄ່າຈາກພຣະເຈົ້າທີ່ມອບໃຫ້ແກ່ລູກໆທຸກຄົນຂອງພຣະອົງ.¹ ເຮົາ “ເປັນອິດສະລະທີ່ຈະເລືອກເສລີພາບ ແລະ ຊີວິດນິລັນດອນ, ໂດຍທາງພຣະຜູ້ເປັນກາງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງມະນຸດທັງປວງ, ຫລື ຈະເລືອກການເປັນຊະເລີຍ ແລະ ຄວາມຕາຍ, ຕາມການເປັນຊະເລີຍ ແລະ ອຳນາດຂອງມານ.”² ພຣະເຈົ້າ ຈະບໍ່ ບັງຄັບເຮົາໃຫ້ເຮັດຄວາມດີ, ແລະ ມານ ບໍ່ສາມາດ ບັງຄັບເຮົາໃຫ້ເຮັດຄວາມຊົ່ວໄດ້.³ ເຖິງແມ່ນວ່າ ບາງຄົນອາດຄິດວ່າຄວາມເປັນມະຕະເປັນການແຂ່ງຂັນລະຫວ່າງພຣະເຈົ້າກັບຜູ້ປໍລະປັກ, ແຕ່ພຣະຄຳດຽວຈາກພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ “ແລ້ວຊາຕານກໍມິດງຽບ ແລະ ຖືກໄລ່ອອກໄປ. … ແມ່ນພະລັງ [ຂອງເຮົາ] ທີ່ຖືກທົດສອບ—ບໍ່ແມ່ນຂອງພຣະເຈົ້າ.”⁴

ດັ່ງນັ້ນໃນທີ່ສຸດເຮົາຈະເກັບກ່ຽວສິ່ງທີ່ເຮົາເລືອກມາຕະຫລອດຊີວິດຂອງເຮົາ.⁵ ສະນັ້ນຄວາມຄິດ, ຄວາມປາດຖະໜາ, ຄຳເວົ້າ, ແລະ ວຽກງານທັງໝົດຂອງເຮົາ ຈະກ່າວແນວໃດກ່ຽວກັບຄວາມຮັກທີ່ເຮົາມີຕໍ່ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ພຣະອົງໄດ້ເລືອກ, ແລະ ສາດສະໜາຈັກທີ່ຖືກຟື້ນຟູຂອງພຣະອົງ? ການບັບຕິສະມາ, ຖານະປະໂລຫິດ, ແລະ ພັນທະສັນຍາພຣະວິຫານມີຄວາມໝາຍຕໍ່ເຮົາຫລາຍກວ່າຄຳຍ້ອງຍໍຂອງໂລກ ຫລື ຈຳນວນ “ກົດໄລ້” ຢູ່ໃນສື່ສັງຄົມຫລືບໍ່? ຄວາມຮັກທີ່ເຮົາມີຕໍ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງແຂງແກ່ນຫລາຍກວ່າຄວາມຮັກທີ່ເຮົາມີຕໍ່ສິ່ງໃດ ຫລື ຄົນໃດໃນຊີວິດນີ້ຫລືບໍ່?

ຜູ້ປໍລະປັກ ແລະ ບໍລິວານຂອງມັນໄດ້ພະຍາຍາມທຳລາຍວຽກງານຂອງພຣະຄຣິດ ແລະ ສາດສະດາຂອງພຣະອົງສະເໝີ. ພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ, ຖ້າຫາກບໍ່ຖືກລະເລີຍທັງໝົດ, ກໍຖືກໃຫ້ເຫດຜົນວ່າບໍ່ມີຄວາມໝາຍ ໂດຍຜູ້ຄົນຢ່າງຫລວງຫລາຍໃນທຸກວັນນີ້. ຜູ້ສົ່ງຂ່າວຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ສິດສອນຄວາມຈິງທີ່ “ບໍ່ສະດວກ” ມັກຈະຖືກປະຕິເສດ. ແມ່ນແຕ່ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ພຣະອົງເອງກໍເຄີຍຖືກເອີ້ນວ່າ “ເປັນຄົນກິນເກີນສ່ວນ, ແລະ ມັກເມົາ,”⁶ ຖືກກ່າວຫາວ່າລົບກວນຄວາມຮູ້ສຶກສາທາລະນະ ແລະ ສ້າງຄວາມແຕກແຍກ. ຜູ້ຄົນທີ່ອ່ອນແອ ແລະ ຮູ້ເຫັນເປັນໃຈ “ໄດ້ປຶກສາກັນວາງແຜນ ເພື່ອຈັບຜິດ,”⁷ ແລະ “ນິກາຍ” ຂອງພຣະອົງ ຊາວຄຣິດລຸ້ນທຳອິດ ກໍໄດ້ຖືກ “ກ່າວຕໍ່ຕ້ານ … ໃນທຸກບ່ອນ.”⁸

ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ແລະ ຜູ້ຕິດຕາມລຸ້ນທຳອິດຂອງພຣະອົງໄດ້ປະເຊີນກັບການຕໍ່ຕ້ານທີ່ຮ້າຍແຮງ ທັງພາຍໃນ ແລະ ພາຍນອກ, ແລະ ເຮົາກໍປະເຊີນເຊັ່ນກັນ. ທຸກວັນນີ້ເກືອບເປັນໄປບໍ່ໄດ້ເລີຍທີ່ຈະດຳລົງຊີວິດຕາມສັດທາຂອງເຮົາຢ່າງກ້າຫານ ໂດຍປາດສະຈາກການດູຖູກ ແລະ ການຖືກຊີ້ມືເຍາະເຍີ້ຍຕໍ່ໜ້າ ຫລື ໃນອອນລາຍ ຈາກທາງໂລກເປັນບາງຄັ້ງ. ການເຮັດຕາມພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຢ່າງໝັ້ນໃຈແມ່ນເປັນລາງວັນ, ແຕ່ບາງຄັ້ງເຮົາອາດກາຍເປັນເປົ້າຂອງຜູ້ສະໜັບສະໜູນທິດສະດີທີ່ວ່າ “ຈົ່ງກິນ, ຈົ່ງດື່ມ, ແລະ ເຮັດໃຫ້ຕົນເອງມ່ວນຊື່ນ”⁹ ຊຶ່ງສັດທາໃນພຣະຄຣິດ, ການເຊື່ອຟັງ, ແລະ ການກັບໃຈຖືກແທນທີ່ດ້ວຍພາບລວງຕາ ວ່າພຣະເຈົ້າຈະຍອມຕໍ່ການກະທຳບາບເລັກນ້ອຍ ເພາະພຣະອົງຮັກເຮົາຫລາຍ.

ການກ່າວ “ໂດຍສຽງ [ຂອງພຣະອົງ] ເອງ ຫລື ໂດຍສຽງຂອງຜູ້ຮັບໃຊ້ [ຂອງພຣະອົງ],”¹⁰ ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດບໍ່ໄດ້ກ່າວກ່ຽວກັບວັນເວລາຂອງເຮົາບໍວ່າ “ເພາະຈະເຖິງເວລາທີ່ຄົນຈະບໍ່ຍອມຟັງຄຳສອນອັນແທ້ຈິງ; ແຕ່ຈະປະຕິບັດຕາມຄວາມປາດຖະໜາຂອງເຂົາເອງ ແລະ ຈະຮວບຮວມຄຳສອນໄວ້ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງເຂົາ” ແລະ ຄົນຫລາຍຄົນເຫລົ່ານັ້ນ “ຈະບໍ່ຟັງຄວາມຈິງອີກຕໍ່ໄປ; ເຂົາຈະຫັນໄປສົນໃຈນິຍາຍເລື່ອງຕ່າງໆ”?¹¹ ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຄ່ຳຄວນບໍວ່າ “ການທີ່ພວກເຂົານະມັດສະການເຮົານັ້ນ ເປັນການໄຮ້ປະໂຫຍດ, ເພາະພວກເຂົາເອົາຄຳສັ່ງສອນຕາມທຳນຽມຂອງມະນຸດ”?¹² ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ເຕືອນບໍວ່າ “ໃນທ່າມກາງພວກທ່ານເອງ ຈະມີຄົນເວົ້າປີ້ນຄວາມຈິງ, ແລະ ຊັກຊວນເອົາຄົນທີ່ເຊື່ອໃຫ້ຫລົງໄປຕາມພວກເຂົາ”?¹³ ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຫລິງເຫັນລ່ວງໜ້າບໍວ່າ “ສິ່ງທີ່ຊົ່ວ [ຈະຖືກເອີ້ນວ່າ] ສິ່ງທີ່ດີ, ແລະ ສິ່ງທີ່ດີຈະຖືກເອີ້ນວ່າສິ່ງທີ່ຊົ່ວ”¹⁴ ແລະ ວ່າ “ສະມາຊິກໃນຄອບຄົວຂອງຕົນກໍຈະເປັນສັດຕູຜູ້ຮ້າຍຕໍ່ກັນ”?¹⁵

ແລ້ວເຮົາເດ? ເຮົາຄວນຖືກຂົ່ມຂູ່ ຫລື ຢ້ານກົວບໍ? ເຮົາຄວນດຳລົງຊີວິດຕາມສາດສະໜາຂອງເຮົາແບບລັບໆບໍ? ຄົງບໍ່ເປັນແນວນັ້ນດອກ! ດ້ວຍສັດທາໃນພຣະຄຣິດ, ເຮົາບໍ່ຕ້ອງຢ້ານກົວຄຳຕຳນິຂອງມະນຸດ ຫລື ຢ່າຢ້ານຄຳປ້ອຍດ່າຂອງພວກເຂົາ.¹⁶ ໂດຍມີພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດເປັນຫາງເສືອ ແລະ ສາດສະດາທີ່ມີຊີວິດຢູ່ເພື່ອນຳພາ ແລະ ຊີ້ນຳພວກເຮົາ, “ຜູ້ໃດຈະຕໍ່ສູ້ພວກເຮົາໄດ້?”¹⁷ ຂໍໃຫ້ເຮົາໝັ້ນໃຈ, ບໍ່ຂໍໂທດ, ກ້າຫານ, ບໍ່ຂີ້ຢ້ານ, ຊື່ສັດ, ບໍ່ຢ້ານກົວ ຂະນະທີ່ເຮົາຍົກຄວາມສະຫວ່າງຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂຶ້ນ ໃນວັນເວລາສຸດທ້າຍເຫລົ່ານີ້.¹⁸

ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດໄດ້ກ່າວຢ່າງແຈ່ມແຈ້ງວ່າ “ທຸກຄົນທີ່ຮັບເຮົາຕໍ່ໜ້າມະນຸດ, ເຮົາກໍຈະຮັບຜູ້ນັ້ນຕໍ່ພຣະພັກພຣະບິດາຂອງເຮົາໃນສະຫວັນເໝືອນກັນ. … ແຕ່ຖ້າຜູ້ໃດປະຕິເສດເຮົາຕໍ່ໜ້າມະນຸດ, ເຮົາກໍຈະປະຕິເສດຜູ້ນັ້ນຕໍ່ພຣະພັກພຣະບິດາຂອງເຮົາໃນສະຫວັນເໝືອນກັນ.”¹⁹

ເພາະເຫດນີ້, ໃນຂະນະທີ່ບາງຄົນອາດມັກໃຫ້ມີພຣະເຈົ້າຜູ້ສະເດັດມາໂດຍບໍ່ມີພຣະບັນຍັດ, ແຕ່ຂໍໃຫ້ເຮົາເປັນພະຍານຢ່າງກ້າຫານ, ໃນຖ້ອຍຄຳຂອງແອວເດີ ດີ ທອດ ຄຣິສໂຕເຟີສັນ ວ່າ “ພຣະເຈົ້າທີ່ບໍ່ມີການຮຽກຮ້ອງ ກໍເທົ່າກັບເປັນພຣະເຈົ້າທີ່ບໍ່ມີຢູ່.”²⁰

ເຖິງແມ່ນບາງຄົນອາດມັກເລືອກທີ່ຈະເຮັດຕາມພຣະບັດຍັດຂໍ້ທີ່ພວກເຂົາມັກ, ຂໍໃຫ້ເຮົາຈົ່ງຮັບເອົາຄຳເຊື້ອເຊີນຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ໃຫ້ “ດຳລົງຊີວິດຕາມ ທຸກ ຄຳຊຶ່ງອອກມາຈາກພຣະໂອດຂອງພຣະເຈົ້າ.”²¹

ໃນຂະນະທີ່ຫລາຍຄົນເຊື່ອວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະອົງຮັບຮູ້ການ “ເຮັດສິ່ງໃດກໍຕາມ ຕາມຄວາມປາດຖະໜາຂອງໃຈ [ເຮົາ],”²² ຂໍໃຫ້ເຮົາຈົ່ງປະກາດຢ່າງກ້າຫານວ່າ ມັນຜິດທີ່ຈະ “ເຂົ້າຂ້າງສຽງສ່ວນຫລາຍເມື່ອພວກເຂົາເຮັດຜິດ,”²³ ເພາະວ່າ “ຝູງຊົນບໍ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ຖືກຕ້ອງໃນສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າປະກາດວ່າຜິດ.”²⁴

“ໂອ້ ຈົ່ງຈື່ຈຳໄວ້, ຈື່ຈຳໄວ້ … ພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້ານັ້ນເຄັ່ງຄັດ [ແຕ່ຍັງປົດປ່ອຍ] ພຽງໃດ.”²⁵ ບາງຄັ້ງການສິດສອນພຣະບັນຍັດຢ່າງແຈ່ມແຈ້ງ ອາດຈະຖືກເຫັນວ່າເປັນການບໍ່ອົດທົນ. ສະນັ້ນຂໍໃຫ້ເຮົາຈົ່ງສະແດງຄວາມນັບຖືວ່າ ມັນບໍ່ພຽງເປັນໄປໄດ້ເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຈຳເປັນທີ່ຈະຮັກລູກຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ຮັບເອົາຄວາມເຊື່ອທີ່ແຕກຕ່າງໄປຈາກເຮົານຳອີກ.

ເຮົາສາມາດຍອມຮັບ ແລະ ນັບຖືຄົນອື່ນໂດຍບໍ່ຕ້ອງສະໜັບສະໜູນຄວາມເຊື່ອຂອງພວກເຂົາ ຫລື ການກະທຳທີ່ບໍ່ສອດຄ່ອງກັບພຣະປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າ. ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງປະຖິ້ມຄວາມຈິງ ຍ້ອນການເຫັນດ້ວຍ ແລະ ຕາມຄວາມປາດຖະໜາຂອງສັງຄົມ.

ຊີໂອນ ແລະ ບາບີໂລນປຽບທຽບກັນບໍ່ໄດ້. “ບໍ່ຫ່ອນມີຜູ້ໃດເປັນຂ້າສອງເຈົ້າ ບ່າວສອງນາຍໄດ້.”²⁶ ຂໍໃຫ້ເຮົາທຸກຄົນຈົ່ງຈື່ຈຳຄຳຖາມທີ່ເຈາະເລິກຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດທີ່ວ່າ, “ເປັນຫຍັງເຈົ້າທັງຫລາຍຈຶ່ງເອີ້ນເຮົາວ່າ, ພຣະອົງເຈົ້າຂ້າ, ພຣະອົງເຈົ້າຂ້າ, ແຕ່ ບໍ່ ໄດ້ປະຕິບັດຕາມສິ່ງທີ່ເຮົາບອກພວກເຈົ້າ?”²⁷

ຂໍໃຫ້ເຮົາຈົ່ງສະແດງຄວາມຮັກຂອງເຮົາຕໍ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຜ່ານທາງການເຊື່ອຟັງທີ່ເຕັມໃຈ ແລະ ດ້ວຍຄວາມສະໝັກໃຈ.

ຖ້າຫາກທ່ານຮູ້ສຶກຢູ່ລະຫວ່າງກາງການເປັນສານຸສິດກັບໂລກ, ຂໍໃຫ້ຈື່ຈຳວ່າ ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດທີ່ຊົງຮັກ “ໄດ້ສົ່ງຄຳເຊີນ … , ເພາະພຣະພາຫາແຫ່ງຄວາມເມດຕາຂອງພຣະອົງໄດ້ເດ່ອອກມາ [ຫາທ່ານ], ແລະ ພຣະອົງໄດ້ກ່າວວ່າ: ຈົ່ງກັບໃຈເຖີດ, ແລະ ເຮົາຈະຮັບເຈົ້າໄວ້.”²⁸

ປະທານຣະໂຊ ເອັມ ແນວສັນ ໄດ້ສິດສອນວ່າ ພຣະເຢຊູຄຣິດ “ຈະສະແດງວຽກງານທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງພຣະອົງ ນັບຈາກເວລານີ້ໄປ ຈົນເຖິງເວລາທີ່ພຣະອົງສະເດັດມາອີກ.”²⁹ ແຕ່ເພິ່ນກໍໄດ້ສິດສອນອີກວ່າ “ຜູ້ທີ່ເລືອກວິທີທາງຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເບິ່ງຄືວ່າຈະອົດທົນຕໍ່ການຂົ່ມເຫັງ.”³⁰ ການ “ຖືວ່າຕົນເປັນຜູ້ສົມຄວນທີ່ຕ້ອງຖືກໝິ່ນປະໝາດ ເພາະເຫັນແກ່ພຣະນາມຂອງພຣະອົງ”³¹ ບາງເທື່ອອາດເປັນເລື່ອງທີ່ເຮົາຕ້ອງຈັດການ ຂະນະທີ່ເຮົາ “ອະນຸຍາດໃຫ້ສຸລະສຽງຂອງພຣະອົງມີຄວາມສຳຄັນກວ່າສິ່ງອື່ນໆ.”³²

ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດໄດ້ກ່າວວ່າ, “ຜູ້ໃດທີ່ ບໍ່ ສົງໄສເຮົາກໍເປັນສຸກ.”³³ ໃນບ່ອນອື່ນໆເຮົາຮຽນຮູ້ວ່າ “ຄົນທີ່ ຮັກ ກົດບັນຍັດກໍປອດໄພດີ: ແລະ ບໍ່ມີສິ່ງໃດ ທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາລົ້ມລົງໄດ້.”³⁴ ບໍ່ມີສິ່ງໃດ! ສະນັ້ນຂໍໃຫ້ເຮົາຖາມຕົວເອງວ່າ, “ເຮົາທົນຢູ່ໄດ້ດົນບໍ, ເມື່ອເກີດຄວາມຍາກລຳບາກ ຫລື ຖືກຂົ່ມເຫັງ ເພາະພຣະທຳນັ້ນ ຕົນຈຶ່ງເຊົາເຊື່ອພຣະທຳນັ້ນທັນທີ?³⁵ ເຮົາຖືກສ້າງຂຶ້ນເທິງດານຫີນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ ແລະ ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງຫລືບໍ່?”

ນັກສຳພັນທາງສິນທຳສະໜັບສະໜູນວ່າ ຄວາມຈິງນັ້ນເປັນພຽງໂຄງສ້າງທາງສັງຄົມເທົ່ານັ້ນ, ວ່າມັນບໍ່ມີຄວາມສົມບູນທາງສິນທຳເລີຍ. ສິ່ງທີ່ພວກເຂົາເວົ້າແທ້ໆແມ່ນວ່າ ມັນບໍ່ມີບາບ,³⁶ ວ່າ “ແມ່ນຫຍັງກໍຕາມທີ່ຕົນເອງ [ເຮັດ] ຈະບໍ່ມີຄວາມຜິດເລີຍ,”³⁷ ເປັນປັດຊະຍາທີ່ຜູ້ປໍລະປັກອ້າງວ່າເປັນຜູ້ປະພັນທີ່ພາກພູມໃຈ! ສະນັ້ນຂໍໃຫ້ເຮົາຈົ່ງລະວັງໝາໄນທີ່ນຸ່ງຂົນແກະ ຊຶ່ງກຳລັງຮັບສະໝັກຢູ່ ແລະ “ມັກໃຊ້ຄວາມສົງໄສທາງປັນຍາເປັນຂໍ້ແກ້ຕົວສຳລັບການປະພຶດທີ່ບໍ່ດີຂອງ [ຕົນເອງ].”³⁸

ຖ້າຫາກເຮົາຢາກເປັນສານຸສິດທີ່ກ້າຫານຂອງພຣະຄຣິດແທ້ໆ, ເຮົາຈະພົບຫົນທາງ. ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ, ຜູ້ປໍລະປັກຈະສະເໜີທາງເລືອກທີ່ດຶງດູດໃຈ. ແຕ່ໃນຖານະສານຸສິດທີ່ຊື່ສັດ, “ເຮົາບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຂໍໂທດສຳລັບຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາ ຫລື ຖອຍຫລັງຈາກສິ່ງທີ່ເຮົາຮູ້ວ່າເປັນຄວາມຈິງ.”³⁹

ສຸດທ້າຍນີ້, ມີຄຳເວົ້າກ່ຽວກັບຜູ້ຮັບໃຊ້ 15 ທ່ານຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ນັ່ງຢູ່ຂ້າງຫລັງຂ້າພະເຈົ້າ. ໃນຂະນະທີ່ຊາວໂລກ “ບອກຜູ້ທຳນາຍໃຫ້ມິດງຽບ,”⁴⁰ ຜູ້ຊື່ສັດ “ໄດ້ຮັບມົງກຸດດ້ວຍພອນຈາກເບື້ອງເທິງ, ແທ້ຈິງແລ້ວ, ແລະ ດ້ວຍບັນຍັດທີ່ບໍ່ແມ່ນໜ້ອຍ, ແລະ ດ້ວຍການເປີດເຜີຍໃນເວລາທີ່ເໝາະສົມຂອງມັນ.”⁴¹

ບໍ່ເປັນໜ້າແປກໃຈເລີຍທີ່, ທ່ານເຫລົ່ານີ້ກາຍເປັນສາຍຟ້າແມບເຫລື້ອມສຳລັບຜູ້ທີ່ບໍ່ເພິ່ງພໍໃຈກັບພຣະຄຳຂອງພຣະເຈົ້າ ທີ່ສາດສະດາປະກາດ. ຜູ້ທີ່ປະຕິເສດສາດສະດາ ບໍ່ຮູ້ວ່າ “ຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງຈະຕີຄວາມໝາຍຂອງຄຳທຳນາຍໃນພຣະຄຳພີເອງບໍ່ໄດ້” ຫລື ເປັນຜົນຈາກຄວາມປະສົງຂອງມະນຸດ, “ແຕ່ມະນຸດໄດ້ກ່າວຄຳທີ່ມາຈາກພຣະເຈົ້າ ຕາມທີ່ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດຊົງດົນໃຈ.”⁴²

ເໝືອນດັ່ງໂປໂລ, ທ່ານເຫລົ່ານີ້ຂອງພຣະເຈົ້າ “ບໍ່ໄດ້ … ລະອາຍທີ່ຈະເປັນພະຍານຝ່າຍພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງເຮົາທັງຫລາຍ” ແລະ ຖືກ “ຈຳຈອງ”⁴³ ໃນແງ່ທີ່ຄຳສອນທີ່ພວກເພິ່ນສິດສອນບໍ່ໄດ້ເປັນຂອງພວກເພິ່ນ ແຕ່ເປັນຂອງພຣະອົງຜູ້ໄດ້ເອີ້ນພວກເພິ່ນ. ເໝືອນດັ່ງເປໂຕ, ຈະໃຫ້ພວກເພິ່ນ “ປິດບັງ ບໍ່ໃຫ້ເວົ້າສິ່ງທີ່ໄດ້ເຫັນ ແລະ ສິ່ງທີ່ [ພວກເພິ່ນ] ໄດ້ຍິນບໍ່ໄດ້.”⁴⁴ ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ຝ່າຍປະທານສູງສຸດ ແລະ ກຸ່ມອັກຄະສາວົກສິບສອງເປັນຄົນດີ ແລະ ຊື່ສັດ ທີ່ຮັກພຣະເຈົ້າ ແລະ ລູກໆຂອງພຣະອົງ ແລະ ເປັນທີ່ຮັກຂອງພຣະອົງ. ເຮົາຄວນຮັບເອົາຖ້ອຍຄຳຂອງພວກເພິ່ນ ຄືກັບວ່າມັນອອກມາຈາກພຣະໂອດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເອງ “ດ້ວຍຄວາມອົດທົນທີ່ສຸດ ແລະ ສັດທາທັງໝົດ. ເພາະໂດຍການເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ ປະຕູນະລົກຈະເອົາຊະນະ [ເຮົາ] ບໍ່ໄດ້;… ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ອຳນາດແຫ່ງຄວາມມືດກະຈາຍໄປຕໍ່ໜ້າ [ເຮົາ].”⁴⁵

“ມືທີ່ບໍ່ສັກສິດບໍ່ສາມາດຢຸດຢັ້ງວຽກງານໃຫ້ກ້າວໜ້າໄດ້”;⁴⁶ ມັນຈະເດີນໄປດ້ວຍໄຊຊະນະ ບໍ່ວ່າຈະມີທ່ານກັບຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ນຳກໍຕາມ, ສະນັ້ນ “ຈົ່ງຕັດສິນໃຈໃນມື້ນີ້ວ່າ ພວກເຈົ້າຈະບົວລະບັດຮັບໃຊ້ຜູ້ໃດ.”⁴⁷ ຢ່າຕົກໂງ່ ຫລື ຢ້ານກົວໂດຍສຽງຂອງຝ່າຍຄ້ານທີ່ດັງກ້ອງມາຈາກອາຄານໃຫຍ່ ແລະ ກວ້າງຂວາງນັ້ນ. ສຽງດັງກ້ອງສະນັ່ນຢ່າງສິ້ນຫວັງຂອງພວກເຂົາບໍ່ມີພະລັງເທົ່າກັບສຽງອັນເບົາໆທີ່ເຂົ້າສູ່ຫົວໃຈທີ່ຊອກຊ້ຳ ແລະ ວິນຍານທີ່ສຳນຶກຜິດ.

ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ພຣະຄຣິດຊົງພຣະຊົນຢູ່, ວ່າພຣະອົງເປັນພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ແລະ ພຣະຜູ້ໄຖ່ຂອງເຮົາ, ແລະ ວ່າພຣະອົງນຳພາສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະອົງ ຜ່ານທາງຝ່າຍປະທານສູງສຸດ ແລະ ກຸ່ມອັກຄະສາວົກສິບສອງ, ດັ່ງນັ້ນ ຈຶ່ງໝັ້ນໃຈໄດ້ວ່າ ເຮົາບໍ່ໄດ້ “ຖືກພັດໄປພັດມາ, ແລະ ຫັນເຫໄປມາດ້ວຍລົມປາກແຫ່ງຄຳສັ່ງສອນທຸກຢ່າງ.”⁴⁸

“ສານຸສິດທີ່ແທ້ຈິງຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ,” ປະທານແນວສັນໄດ້ສິດສອນວ່າ, “ຈະເຕັມໃຈທີ່ຈະຢືນຂຶ້ນ, ກ້າເວົ້າ, ແລະ ແຕກຕ່າງຈາກຄົນອື່ນໃນໂລກ. ເຂົາເຈົ້າຈະບໍ່ຫວາດຫວັ່ນ, ອຸທິດຕົນ, ແລະ ກ້າຫານ.”⁴⁹

ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທັງຫລາຍ, ມັນເປັນມື້ທີ່ດີ ທີ່ຈະເປັນຄົນດີ! ໃນພຣະນາມອັນສັກສິດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.