Goede tradities
Maken de tradities die we in ons gezin vormen het voor onze kinderen gemakkelijker om de levende profeten te volgen?
Zo lang ik me kan herinneren, droeg mijn vader een ring met een prachtige rode robijn aan zijn linkerhand. De ring werd nagelaten aan mijn enige broer. Ik ga ervan uit dat dit een traditie in onze familie gaat worden — een nalatenschap die van generatie op generatie wordt doorgegeven. Dat zal een goede traditie zijn, die gepaard gaat met fijne herinneringen.
Zo hebben we allemaal tradities in onze familie. Sommige zijn materieel. Sommige hebben een diepe betekenis. De belangrijkste tradities hebben te maken met hoe we ons leven leiden, en hebben een bestendige en vormende invloed op het leven van onze kinderen. In het Boek van Mormon lezen we over de Lamanieten die aanzienlijk waren beïnvloed door de tradities van hun voorouders. Koning Benjamin zei dat zij mensen waren die niets van de beginselen van het evangelie afwisten ‘of ze zelfs niet geloven wanneer ze hun worden geleerd, wegens de overleveringen van hun vaderen, die niet juist zijn’ (Mosiah 1:5).
Welke overleveringen of tradities hebben wij zoal? Sommige zijn wellicht afkomstig van onze vaderen en geven we nu door aan onze eigen kinderen. Zijn ze zoals we ze voor ogen hebben? Zijn ze gebaseerd op daden waaruit rechtschapenheid en geloof spreken? Zijn ze vooral materieel van aard of hebben ze eeuwige waarde? Werken we steeds bewust aan goede tradities, of laten we ons leven van het toeval afhangen? Vormen we onze tradities als reactie op de wereldse invloeden overal om ons heen, of baseren we ze op de stille, zachte stem van de Geest? Maken de tradities die we in ons gezin vormen het voor onze kinderen gemakkelijker om de levende profeten te volgen, of maken ze het moeilijk voor hen?
Hoe bepalen we wat onze tradities zullen zijn? De Schriften houden ons een fantastisch patroon voor. In Mosiah 5:15 staat: ‘Welnu, ik wil dat gij standvastig en onveranderlijk zijt, te allen tijde overvloedig in goede werken.’
Dat spreekt mij aan, want tradities worden immers gevormd doordat we dezelfde dingen steeds weer herhalen. Als we steevast en onveranderlijk het goede doen, worden onze tradities gegrondvest op rechtschapenheid. Ik heb echter een vraag. Hoe weten we wat goed is, of belangrijker nog, wat goed genoeg is? Een andere schrifttekst, 3 Nephi 6:14, geeft ons wat meer informatie. Hij gaat over mensen ‘die tot het ware geloof waren bekeerd; en zij weigerden ervan af te wijken, want zij waren onwrikbaar en standvastig en onveranderlijk, gewillig om de geboden des Heren met alle ijver te onderhouden.’
We leren dat onze bekering tot het ‘ware geloof’ voorafgaat aan ons vermogen om onwrikbaar, standvastig en onveranderlijk te blijven in het onderhouden van de geboden. Deze bekering is gebaseerd op een vast geloof in onze Verlosser, Jezus Christus. Hiervan getuigt het Boek van Mormon, dat ‘eveneens een testament aangaande Jezus Christus’ is. Het gaat hand in hand met de Bijbel en verkondigt het godschap en de zending van Jezus Christus en het bestaan van onze Vader in de hemel. Alle profeten in deze heilige boeken geven hun persoonlijk getuigenis van deze dingen. Ook leren zij ons hoe we ons leven moeten leiden om deel te hebben aan de verzoening en innerlijke vrede en geluk te vinden.
Er is maar één weg tot bekering. Deze bekering komt door een getuigenis van de Geest als we in diezelfde Schriften over Jezus Christus lezen. Zij komt als we bidden en vasten. Zij komt alleen wanneer we het diepe verlangen hebben om de waarheid te kennen. Ons motief moet een eerlijk zoeken naar waarheid zijn. We moeten onze daden niet goedpraten door aanmerkingen te hebben op de Schriften, de leringen van de profeten of de kerk zelf. We moeten ons richten op de interpretaties van de Geest en niet op de wijsheid van de wereld. We moeten gewillig zijn ons hart en verstand open te stellen, de weg van de Heer te aanvaarden en waar nodig ons leven te veranderen. Onze bekering komt door te gaan leven zoals de Heer dat wil — standvastig en onveranderlijk — in het onderhouden van alle geboden, en niet alleen de geboden die ons uitkomen. Dat leidt tot een zuiveringsproces, omdat we ernaar streven elke dag iets beter te zijn dan de dag ervoor. Zo worden onze tradities goede tradities.
Ik wil een ieder van ons uitnodigen even stil te staan bij de tradities in ons leven en welke invloed ze hebben op ons gezin. Onze tradities van het heiligen van de sabbat, gezinsgebed, schriftstudie met het gezin, dienstbetoon en activiteit in de kerk, maar ook de patronen van respect en loyaliteit in ons gezin zullen van grote invloed zijn op onze kinderen en op hun toekomst. Als we ons ouderschap uitoefenen op basis van de leringen in de Schriften en van de hedendaagse profeten, kunnen we het niet verkeerd doen. Als we bij elke uitdaging ons hart eerst naar onze Vader in de hemel keren om van Hem leiding te ontvangen, zullen we veilig zijn. Als onze kinderen ons standpunt kennen, en we altijd aan de kant van de Heer staan, weten we dat we goed bezig zijn.
Nu komt het erop aan deze dingen voortdurend te blijven doen. We zullen er niet volmaakt in zijn en onze gezinsleden zullen er niet altijd positief op reageren, maar we leggen zo wel een stevige basis voor goede tradities waarop onze kinderen kunnen terugvallen. Dit fundament biedt hun houvast in moeilijke tijden, een fundament waarnaar ze kunnen teruggrijpen als ze tijdelijk voor een ander pad kiezen.
Aan het einde van zijn leven liet mijn vader ons veel meer na dan een ring met een rode robijn. Zijn lichaam was op, maar in werkelijkheid was hij een grote bron van kracht en een voorbeeld van rechtschapenheid en waarheid. Zijn leven werd gekenmerkt door de tradities die ons nu versterken, ook al is hij niet meer bij ons. Hij was ‘standvastig en onveranderlijk, gewillig om de geboden des Heren met alle ijver te onderhouden’.
Kunnen wij dat voor onze kinderen doen? Wat geven we ze vandaag door? Wat geven we ze morgen door? Het kan bij ons beginnen. Zullen hun hart en leven gevuld zijn met tradities die het gemakkelijk voor hen maken om de Heer en de hedendaagse profeten te aanvaarden en te volgen? Kunnen we als gezin aanspraak maken op de beloofde zegeningen, ‘opdat Christus, de Here God, de Almachtige, u als de zijne zal verzegelen, en gij naar de hemel zult worden gevoerd, en gij het eeuwigdurend heil en het eeuwige leven zult hebben’ (Mosiah 5:15).
Broeders en zusters, ik weet dat we dat kunnen! Ik weet dat God ons liefheeft en ons graag wil helpen om tot Hem te komen. Een ieder van ons kan weten dat deze dingen waar zijn. Ik weet dat ze dat zijn! Ik weet dat God leeft; Jezus Christus is zijn Zoon en onze Verlosser. Het evangelie van Jezus Christus is waar; het staat in de Schriften en die getuigen daarvan. En we hebben een ware en levende profeet — president Thomas S. Monson. Hij is voorbereid om in deze tijd de kerk van de Heer te leiden.
Als we ‘standvastig en onveranderlijk’ worden in het onderhouden van de geboden van de Heer, maken we aanspraak op de zegeningen des hemels voor onszelf en onze familie.
Ik bid dat we dat diep in ons hart en in ons leven zullen voelen. In de naam van Jezus Christus. Amen.