តើអ្នកចង់បានផ្កាទេ ?
ស៊ីនឌី អាលម៉ារ៉ាស្ស អាន់ធូនី រដ្ឋយូថាហ៍ ស.រ.អា.
រំពេចនោះ ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប្រាប់ខ្ញុំថា ស្ត្រីម្នាក់នោះត្រូវការផ្កាទាំងនោះជាងខ្ញុំទៅទៀត ។
មានថ្ងៃមួយ ជាពិសេសនៅក្រោយពេលវេនធ្វើការដ៏សែនលំបាកក្នុងសាលមន្ទីរពេទ្យកុមារ ខ្ញុំបានអស់កម្លាំង ហើយមានចិត្តមួរម៉ៅ ។ កាលខ្ញុំដើរទៅតុសន្តិសុខ ខ្ញុំបានឃើញផ្កាដ៏ស្រស់ស្អាត ។ នៅពេលខ្ញុំបានប្រាប់ទៅអ្នកដែលអង្គុយនៅឯតុនោះថាផ្កាទាំងនេះស្រស់ស្អាត ហើយមានក្លិនក្រអូបថែមទៀតផង នោះនាងប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំអាចយកវាបាន ។
ខ្ញុំមានចិត្តរីករាយជាខ្លាំង ! ខ្ញុំបានគិតថា ប្រាកដជាព្រះវរបិតាសួគ៌ចង់ឲ្យខ្ញុំបានផ្កាទាំងនេះ ដើម្បីធ្វើឲ្យខ្ញុំបានសប្បាយចិត្តហើយមើលទៅ ។
ពេលដើរចេញពីមន្ទីរពេទ្យ ខ្ញុំសង្កេតឃើញថាខ្ញុំបាននៅពីក្រោយស្ត្រីម្នាក់ ដែលអង្គុយនៅលើកៅអីរុញ ។ ខ្ញុំមានការតានតឹងចិត្តជាខ្លាំងជាមួយនឹងគាត់ ប៉ុន្តែនៅទីបំផុតខ្ញុំបានហួសគាត់ទៅ កាលយើងបានចេញពីអគារនោះ ។ កាលខ្ញុំបានដើរហួសគាត់ គាត់ងើបមុខឡើង ហើយពោលថា « អូ៎ ផ្កាទាំងនោះស្រស់ស្អាតណាស់ » ។ ខ្ញុំបានអរគុណគាត់ ហើយបានប្រញាប់ដើរទៅរកស្វាមីខ្ញុំដែលកំពុងរង់ចាំនៅឯឡាន ។ ខ្ញុំមានចិត្តរំភើបដើម្បីបង្ហាញផ្ការបស់ខ្ញុំដល់គាត់ ។
រំពេចនោះ ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប្រាប់ខ្ញុំថា ស្ត្រីម្នាក់នោះត្រូវការផ្កាទាំងនោះជាងខ្ញុំទៅទៀត ។ ខ្ញុំមានការស្ទាក់ស្ទើរឲ្យវាទៅគាត់ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានធ្វើតាមការបំផុសគំនិតនោះ ។ កាលខ្ញុំបានសួរថាតើគាត់ចង់បានផ្កាទេ ខ្ញុំបានសង្ឃឹមថា គាត់នឹងនិយាយថាទេ ។
« អូ៎ ជាការប្រពៃណាស់ ! » គាត់បានតប ។ « ខ្ញុំចូលចិត្តវាណាស់ ។ វាស្រស់ស្អាត » ។
ខ្ញុំបានជូនផ្កាទាំងនោះទៅគាត់ ប៉ុន្តែកាលខ្ញុំងាកដើរចេញ គាត់បានចាប់ផ្ដើមយំ ។ នៅពេលខ្ញុំបានសួរថាគាត់មានរឿងអី គាត់បានប្រាប់ខ្ញុំថា ស្វាមីគាត់បានស្លាប់កាលពីពីរបីឆ្នាំមុន ហើយថាវាអស់រយៈពេលជាងមួយឆ្នាំហើយ ដែលកូនចៅរបស់គាត់មិនបានមកសួរសុខទុក្ខនឹងគាត់ ។ គាត់បានពោលថា គាត់បានទូលអង្វរដល់ព្រះឲ្យបង្ហាញគាត់ពីទីសម្គាល់នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ។
គាត់បានពោលថា « អ្នកគឺជាទេវតាដែលព្រះបានបញ្ជូនមកដើម្បីយកផ្កាដែលខ្ញុំចូលចិត្តមកឲ្យខ្ញុំ » ។ « ឥឡូវខ្ញុំដឹងថា ទ្រង់ស្រឡាញ់ខ្ញុំ » ។
ខ្ញុំមានចិត្តក្ដុកក្ដួលយ៉ាងខ្លាំង ។ ខ្ញុំជាមនុស្សអាត្មានិយមខ្លាំងណាស់ ។ ស្ត្រីម្នាក់នេះត្រូវការពាក្យល្អមួយម៉ាត់តែប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែខ្ញុំបែរជាមិនចង់និយាយនឹងគាត់ទៅវិញ ។ ខ្ញុំមិនមែនជាទេវតាទេ ។ កាលយើងបានលាគ្នា ខ្ញុំក៏បានចាប់ផ្ដើមយំផងដែរ ។
នៅពេលខ្ញុំបានដើរទៅដល់ឡាន ស្វាមីខ្ញុំបានសួរថាតើមានរឿងអី ហើយហេតុអ្វីក៏ខ្ញុំឲ្យផ្កានោះទៅគេ ។ គាត់ហាក់ដូចជាងឿងឆ្ងល់ ប៉ុន្តែក្រោយមកបានធូរចិត្តវិញ កាលខ្ញុំបានប្រាប់ពីដំណើររឿងនោះ ។
គាត់បានប្រាប់ថា « ថ្ងៃនេះ បងបានផ្ញើផ្កាមកឲ្យអូន ។ បងមានអារម្មណ៍ថា អូនត្រូវការវា » ។ « បងបារម្ភខ្លាចអូនឲ្យវាទៅអ្នកដទៃ ។ បើផ្កាទាំងនោះពុំមែនជាផ្កាដែលបងផ្ញើឲ្យអូន អញ្ចឹងតើវានៅឯណា ? »
តាមពិតទៅ ហាងផ្កាភ្លេចផ្ញើផ្កាកូលាបនោះ ដូច្នេះយើងបានបើកឡានទៅហាងនោះ ។ ស្វាមីខ្ញុំបានចូលទៅក្នុងហាង ហើយមិនយូរប៉ុន្មានបានចេញមកវិញដោយមានផ្កាមួយបាច់ដ៏ស្រស់ស្អាត ។
ខ្ញុំមិនអាចទប់ចិត្តខ្ញុំមិនឲ្យយំម្ដងទៀតបានឡើយ ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌បានសុំឲ្យខ្ញុំលះបង់ផ្កាទាំងនោះ ដោយជ្រាបថាមានអ្វីមួយប្រសើរជាងនេះកំពុងរង់ចាំខ្ញុំ ហើយក៏បានជ្រាបផងដែរថា បុត្រីរបស់ទ្រង់ដែលឯកោត្រូវការការរំឭកពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ។