គោលការណ៍របស់ពួកព្យការីអំពី ភាពស្មោះត្រង់
ដោយអែលឌើរ ស៊ី ស្កត ហ្គ្រូ
ក្នុងពួកចិតសិបនាក់
ចេញមកពីសុន្ទរកថាការប្រជុំធម្មនិដ្ឋានមួយ « Where Will You Be in 20 Years » បានថ្លែងនៅសាកលវិទ្យាល័យ ព្រិកហាំ យ៉ង់-អៃដាហូ នៅថ្ងៃទី ១៥ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១២ ។ ដើម្បីទទួលបានសុន្ទរកថាទាំងស្រុងជាភាសាអង់គ្លេស សូមចូលទៅគេហទំព័រ web.byui.edu/devotionalsandspeeches ។
តើមានការសម្រេចចិត្ត និង ការតាំងចិត្តអ្វីខ្លះ ដែលអ្នកត្រូវធ្វើក្នុងពេលនេះ និង នាពេលអនាគតដើម្បីជួយអ្នកឲ្យបន្តស្មោះត្រង់នោះ ?
ជាង ២០ ឆ្នាំកន្លងមកហើយ ខ្ញុំបានបញ្ចប់ការបម្រើរបស់ខ្ញុំជាប្រធានបេសកកម្មនៅក្នុងទ្វីបអាមេរិកខាងត្បូង ។ ភរិយារបស់ខ្ញុំ រ៉ុនដា និង រូបខ្ញុំបានឃើញពីជោគជ័យដ៏អស្ចារ្យ ព្រមទាំងសោកនាដកម្មដ៏ឈឺចាប់នៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់យើង អំឡុងពេល ២០ ឆ្នាំកន្លងមកនេះ ។
ភាគច្រើនអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់យើងមានចិត្តរីករាយដែលបានផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ចិញ្ចឹមកូនចៅដោយសុចរិត ហើយបញ្ជូនពួកគេទៅបម្រើបេសកកម្ម ព្រមទាំងបម្រើដោយស្មោះត្រង់នៅក្នុងការហៅបម្រើក្នុងអង្គការជំនួយ និង បព្វជិតភាពរបស់សាសនាចក្រ ។ ប៉ុន្តែមានអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាមួយចំនួន ប្រែជាមិនសូវសកម្ម មួយចំនួនបានរៀបការ ហើយលែងលះគ្នា និង មួយចំនួនទៀតត្រូវបានកាត់កាលចេញពីសាសនាចក្រ ។
តើអ្វីខ្លះដែលធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរ នៅក្នុងជីវិតរបស់អតីតអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់យើង ? តើពួកគេអាចធ្វើអ្វីខ្លះផ្សេងពីនោះ ដើម្បីចៀសវាងពីសោកនាដ្ឋកម្មផ្ទាល់ខ្លួននោះ ? ចុះចំពោះរូបប្អូនៗវិញនោះ ? តើប្អូនៗនឹងនៅទីណាក្នុងអំឡុង ២០ ឆ្នាំទៀត ? តើមានការសម្រេចចិត្ត និង ការតាំងចិត្តអ្វីខ្លះ ដែលប្អូនៗត្រូវធ្វើក្នុងពេលនេះ និង នាពេលអនាគតដើម្បីជួយប្អូនៗឲ្យបន្តស្មោះត្រង់នោះ ?
ខ្ញុំសូមផ្តល់យោបល់នូវគោលការណ៍ ១០ យ៉ាងដែលនឹងជួយប្អូនៗ ។
១ បន្តចិញ្ចឹមបីបាច់ទីបន្ទាល់របស់ប្អូនៗ
បទពិសោធន៍ដ៏ពេញដោយព្រះវិញ្ញាណនៅក្នុងបេសកកម្ម បង្កើតជាគ្រឹះនៃសេចក្តីជំនឿ ដែលអាចប្រទានពរប្អូនៗពេញមួយជីវិតនេះ ។ គ្រឹះនៃសេចក្តីជំនឿនោះអាចចុះថយដោយសារតែការព្រងើយកន្តើយ ឬ អំពើបាបប៉ុណ្ណោះ ។
ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានសម្ភាសអ្នកត្រឡប់ពីបេសកកម្មម្នាក់ ដែលមិនសូវសកម្ម ដែលបានគិតថាគាត់បាត់បង់សេចក្តីជំនឿហើយ ។ ខ្ញុំបានសួរគាត់ថាគាត់បានអាន ហើយ សិក្សាព្រះគម្ពីរមរមន ដូចគាត់បានធ្វើកាលនៅជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាឬទេ ។ គាត់បាននិយាយថា គាត់ពុំបានធ្វើឡើយ ដោយសារគាត់បានបាត់បង់សេចក្តីជំនឿលើយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ហើយ ។
ខ្ញុំបានទទួលការបំផុសគំនិតឲ្យសួរសំណួរនេះដល់គាត់ ៖ « តើប្អូនជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងការណ៍អាសគ្រាមឬ ? » គាត់បានឆ្លើយថា បាទមែន ។ ខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ថា វាមិនគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលទេ ដែលគាត់បាត់បង់សេចក្តីជំនឿនោះ ។
ខ្ញុំបានពន្យល់ថា ទីបន្ទាល់គ្មានអ្វីក្រៅពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលថ្លែងជាសាក្សីដល់ព្រលឹងយើងអំពីភាពពោរពេញនៃសេចក្តីពិតរបស់ដំណឹងល្អ និង សាសនាចក្រដែលបានស្តារឡើងវិញឡើយ ។ នៅពេលយើងពុំបានអធិស្ឋាន ហើយ សិក្សាព្រះគម្ពីរ លំដាប់នោះឥទ្ធិពលនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុងជីវិតយើងនឹងចុះខ្សោយ បន្ថយការទប់ទល់របស់យើងចំពោះការល្បួង ។ នៅពេលយើងមានអំពើបាប ហើយមិនស្អាតស្អំ នោះយើងបាត់បង់ភាពជាដៃគូនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ការបន្តគ្មានសាក្សីពីព្រះវិញ្ញាណ នោះយើងអាចងាយចាប់ផ្តើមគិតថា យើងគ្មានទីបន្ទាល់ ហើយប្រហែលជាពុំធ្លាប់មានទីបន្ទាល់ផងដែរ ។
ទីបន្ទាល់របស់យើងត្រូវការបន្តចិញ្ចឹមបីបាច់ ។ ការចិញ្ចឹមបីបាច់នោះកើតឡើងពីការអធិស្ឋានផ្ទាល់ខ្លួន ការសិក្សាព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ—ជាពិសេសព្រះគម្ពីរមរមន—និង ការបម្រើនៅក្នុងសាសនាចក្រពេញមួយជីវិតរបស់យើង ។
២ ធ្វើតាមពាក្យទូន្មានរបស់ពួកព្យាការី និង ពួកសាវកនៅរស់
ខ្ញុំនឹងរំឭកអំពីពាក្យទូន្មានរបស់ពួកព្យាការី ដែលអាចជួយប្អូនៗឲ្យមានអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏រីករាយ គ្រួសារស្មោះត្រង់ និង ជីវិតដ៏មានជោគជ័យ ។ ខ្ញុំសំដៅលើ « ក្រុមគ្រួសារ ៖ ការប្រកាសដល់ពិភពលោក » ។ ខ្ញុំនឹងចែកចាយផ្នែកសំខាន់ៗមួយចំនួនពីការប្រកាសនោះ ដែលបានចេញផ្សាយដោយគណៈប្រធានទីមួយ និង កូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់កាលពីឆ្នាំ ១៩៩៥ ។ យើងគាំទ្រពួកបងប្អូនប្រុសទាំងនេះថា ជាព្យាការី អ្នកមើលឆុត និង អ្នកទទួលវិវរណៈ ។ ពួកលោកមានប្រសាសន៍មកកាន់កូនចៅរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដី ជំនួសព្រះអង្គ ។
នៅថ្ងៃដែលសាសនាចក្របានស្ថាបនាឡើង ព្រះបានមានបន្ទូលទាក់ទងនឹងព្យាការីរបស់ទ្រង់ថា « ដ្បិតពាក្យសម្ដីរបស់លោកនោះហើយ អ្នកនឹងបានទទួលហាក់ដូចជាបានមកពីព្រះឱស្ឋរបស់យើងផ្ទាល់ ដោយសេចក្ដីអត់ធន់ និង សេចក្ដីជំនឿគ្រប់យ៉ាង » ។ បន្ទាប់មកព្រះអម្ចាស់ សន្យានូវពរជ័យខាងសាច់ឈាម និង ពរជ័យដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច នៅពេលយើងធ្វើតាមពាក្យទូន្មានរបស់ព្យាការី ៖ « ដ្បិតដោយសារការធ្វើការទាំងនេះហើយ ទ្វារស្ថាននរកនឹងពុំដែលឈ្នះអ្នកឡើយ មែនហើយ ហើយព្រះអម្ចាស់ដ៏ជាព្រះ ទ្រង់នឹងកម្ចាត់អំណាចនៃសេចក្ដីងងឹតចេញពីអ្នកទៅ ហើយនឹងបណ្ដាលឲ្យផ្ទៃមេឃញាប់ញ័រ ដើម្បីសេចក្ដីល្អដល់អ្នក និងសិរីល្អដល់ព្រះនាម របស់ទ្រង់ » ( គ. និង ស. ២១:៥–៦ ) ។
វាជាពរជ័យដ៏អស្ចារ្យអ្វីម៉្លេះនៅក្នុងគ្រាដ៏លំបាកទាំងនេះ ។
៣ ត្រូវផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយរក្សាសេចក្តីសញ្ញារបស់ប្អូនៗ
ខាងលើ ៖ រូបថតនៅខាងក្រៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ម៉ានីល ហ្វីលីពីន
ព្យាការី អ្នកមើលឆុត និង អ្នកទទួលវិវរណៈ « ប្រកាសថា អាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងបុរស និង ស្ត្រី គឺត្រូវបានតែងតាំងឡើង ដោយព្រះ ហើយថា គ្រួសារ ជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងផែនការរបស់ព្រះដ៏បង្កបង្កើតសម្រាប់គោលដៅដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនៃកូនចៅរបស់ទ្រង់ » ។ ពួកលោកបន្ថែមដូចនេះ ៖ « ផែនការនៃសុភមង្គលដ៏ទេវភាពនេះ ផ្តល់លទ្ធភាពដល់ទំនាក់ទំនងក្រុមគ្រួសារឲ្យចេះតែបន្តមានរហូតហួសពីសេចក្តីស្លាប់ ។ ពិធីបរិសុទ្ធ និង សេចក្តីសញ្ញាពិសិដ្ឋនានា ដែលមាននៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ អាចធ្វើឱ្យបុគ្គលម្នាក់ៗ ត្រឡប់ទៅកាន់ វត្តមាននៃព្រះវិញ ហើយដើម្បីឲ្យក្រុមគ្រួសារ អាចត្រូវបានរួបរួមគ្នាដ៏អស់កល្បជានិច្ច » ។១
ការសម្រេចចិត្តសំខាន់ដែលអ្នកត្រូវធ្វើនៅក្នុងជីវិតនេះ « គឺដើម្បីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយ មនុស្សត្រឹមត្រូវ នៅកន្លែងត្រឹមត្រូវ ដោយសិទ្ធិអំណាចត្រឹមត្រូវ »២ ហើយបន្ទាប់មករក្សាសេចក្តីសញ្ញាព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់ប្អូនៗ ។ បើគ្មានការផ្សារភ្ជាប់ក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធទេ នោះក៏គ្មានភាពតម្កើងឡើងដែរ ។
ដើម្បីមានគុណសម្បត្តិទទួលបានភាពតម្កើងឡើង គូស្វាមីភរិយាត្រូវចូលក្នុង « សេចក្តីសញ្ញាថ្មី ហើយអស់កល្បអស់កាលជានិច្ច ហើយសេចក្ដីសញ្ញានោះ [ ត្រូវ ] បានភ្ជាប់ដល់ពួកគេ ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៃសេចក្ដីសន្យា ដោយអ្នកណាដែលត្រូវបានលាប »—គឺជាព្យាការី ។ ប្រសិនបើយើងរក្សាសេចក្តីសញ្ញាព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់យើង នោះយើងនឹង « គ្រងបល្ល័ង្កទាំងឡាយ នគរទាំងឡាយ ក្សត្របុរីទាំងឡាយ និង អំណាចទាំងឡាយ អំណាចគ្រប់គ្រងទាំងឡាយ គ្រប់ទីកម្ពស់ និងជម្រៅទាំងអស់ … និងសិរីល្អរបស់ពួកគេ ក្នុងអ្វីៗគ្រប់ទាំងអស់ … គឺជាសិរីល្អដែលនឹងបានពូជដ៏បរិបូរ និងបន្តបន្ទាប់ជារៀងដរាបតទៅ » ( គ. និង ស. ១៣២:១៩ សូមមើលខទី ៧ ផងដែរ ) ។
ការផ្សារភ្ជាប់ក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធមាននូវការសន្យានៃពរជ័យអស់កល្បជានិច្ចនៅក្នុងជីវិតបន្ទាប់ ហើយក៏បង្កើតឲ្យមានភាពស្រដៀងគ្នានេះដែរនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏រីករាយក្នុងជីវិតនេះ ។ ក្នុងនាមជាបុត្រា ឬ បុត្រីរបស់ព្រះដែលបានការតែងតាំង ប្អូនៗបានចុះសេចក្តីសញ្ញាមកកាន់ផែនដីនៅជំនាន់នេះ ដើម្បីស្ថាបនានគរព្រះ ។ ការស្ថាបនានគរព្រះនោះរួមមានអាពាហ៍ពិពាហ៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។
៤ ជាដៃគូជាមួយព្រះក្នុងការនាំកូនវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់មកកាន់ផែនដី
ការប្រកាសអំពីក្រុមគ្រួសារចែងដូចនេះ ៖ « ព្រះបញ្ញត្តិទីមួយដែលព្រះបានប្រទានដល់លោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ា ទាក់ទងទៅនឹងសមត្ថភាពរបស់ពួកគេសម្រាប់ភាពជាឪពុកម្ដាយ ក្នុងនាមជាស្វាមី និង ភរិយា ។ យើងសូមប្រកាសថា ព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះសម្រាប់កូនចៅរបស់ទ្រង់ ដើម្បីបង្កើតកូនចៅឲ្យចម្រើនជាច្រើនឡើងឲ្យមានពាសពេញលើផែនដីនោះ នៅតែឲ្យប្រតិបត្តិនៅឡើយ » ។
ក្រុមគ្រួសារសព្វថ្ងៃនេះមានកូនតិចជាងក្រុមគ្រួសារជំនាន់មុន—សូម្បីតែក្រុមគ្រួសារ អិល.ឌី.អេស. ។ យើងអាចរកឃើញហេតុផលនានាជានិច្ច ដើម្បីបង្ហាញហេតុផលសមរម្យក្នុងការពន្យារពេល ឬ កំណត់ចំនួនកូនដែលយើងមាន ។ ឧទាហរណ៍ « យើងត្រូវបញ្ចប់ការសិក្សាជាមុនសិន » ឬ « យើងត្រូវមានការងារល្អប្រសើរសិន ដើម្បីយើងអាចមានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់ » ឬ « ហេតុអ្វីត្រូវដកយកភាពសប្បាយរីករាយចេញពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដោយត្រូវមានកូនទៅវិញ ? »
ប្អូនៗបានទទួលពរជាមួយនឹងទីបន្ទាល់ អំពីដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានស្ដារឡើងវិញ ។ ប្អូនៗមានពរជ័យនៃភាពអស់កល្បជានិច្ចផ្តល់ឲ្យកូនចៅរបស់ប្អូនៗ ។ ចូរកុំឲ្យមានគំនិតថា ប្អូនៗត្រូវតែផ្គត់ផ្គង់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងខាងសាច់ឈាមដល់ពួកគេនោះឡើយ ។ អំណោយដ៏អស្ចារ្យបំផុតដែលប្អូនៗមាន ដើម្បីផ្តល់ឲ្យកូនចៅរបស់ប្អូនៗនោះគឺ មធ្យោបាយឆ្ពោះទៅកាន់អ្វីៗខាងវិញ្ញាណនៅក្នុងនគរព្រះ ។
នៅពេលប្អូនៗប្រឹក្សាគ្នាជាមួយស្វាមី ឬ ភរិយាប្អូនៗដោយការអធិស្ឋានអំពីការមានកូន ចូរចាំថា ប្អូនៗគឺជាយុវវ័យដែលមានសិទ្ធិពីកំណើតដ៏ថ្លៃថ្នូរ ។ សូមកុំទុកព្រះឲ្យនៅក្រៅនៃការពិភាក្សារបស់ប្អូនៗឡើយ ។ សូមចែកចាយសិទ្ធិដើម្បីចាប់កំណើតនេះជាមួយកូនវិញ្ញាណប្រុសស្រីជាច្រើនថា ព្រះបានរៀបចំបញ្ជូនពួកគេមកផ្ទះរបស់ប្អូនៗ ។ លើសពីនោះទៀត ពួកគេគឺជាកូនចៅខាងវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ជាយូរយារណាស់មកហើយ ពីមុនពួកគេនឹងក្លាយជាកូនចៅរបស់ប្អូនៗ ។
ដោយមានជំនឿលើព្រះ និង ប្រសាសន៍របស់ពួកព្យាការីទ្រង់ ចូរឆ្ពោះទៅមុខ ដោយកុំដោះសារ ឬ ស្ទាក់ស្ទើរឡើយ ហើយបង្កើតក្រុមគ្រួសារអស់កល្បផ្ទាល់ខ្លួន ។
៥ ចូរកុំបណ្តោយខ្លួនទៅក្នុងការណ៍អាសគ្រាម ឬ ឥរិយាបថអសីលធម៌ផ្សេងទៀត
ការប្រកាសនោះបន្តថា « កូនចៅមានសិទ្ធិនឹងទទួលកំណើតមកក្នុងចំណងនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ហើយ និងត្រូវបានចិញ្ចឹមបីបាច់ដោយឪពុកម្តាយដែលគោរពប្រតិបត្តិតាមសច្ចានៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដោយស្មោះត្រង់ទាំងស្រុង » ។
ដោយស្មោះត្រង់ទាំងស្រុងមានន័យថាស្មោះត្រង់ខាងរូបកាយ ព្រមទាំងចិត្តគំនិតចំពោះស្វាមីភរិយារបស់ប្អូនៗ ។ ការណ៍អាសគ្រាម និង ទំនាក់ទំនងតាមអ៊ិនធើរណែតគឺជាឧទាហរណ៍មួយនៃភាពមិនស្មោះត្រង់ខាងចិត្តគំនិត ។ នៅពេលស្វាមី ឬ ភរិយាពាក់ព័ន្ធនឹងការណ៍អាសគ្រាម ពួកគាត់បំពានការទុកចិត្តដ៏សំខាន់បំផុតនៃភាពស្និទ្ធស្នាលពីធម្មជាតិ ។ ស្វាមី ឬ ភរិយាដែលពុំបានដឹងរឿងនោះមានអារម្មណ៏ថាត្រូវបានគេក្បត់ ។ ទំនុកចិត្ត និង ការជឿជាក់នៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍កាន់តែចុះខ្សោយទៅៗ ។ ការពាក់ព័ន្ធនឹងការណ៍អាសគ្រាមគឺជាគ្រាប់ពូជនៃការប្រព្រឹត្តសេចក្តីកំផិត ។
ខ្ញុំសូមចែកចាយអារម្មណ៍មួយចំនួនរបស់បុរសម្នាក់ ដែលបានផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ប៉ុន្តែបានបាត់បង់គ្រួសាររបស់គាត់ទៅវិញ ដោយសារតែការណ៍អាសគ្រាម និង ទំនាក់ទំនងតាមអ៊ិនធើរណែតជាមួយស្ត្រីផ្សេង ។ ដោយក្តីកើតទុក្ខគាត់បានសរសេរដូចនេះ ៖ « ខ្ញុំពុំបានស្តាប់តាមពាក្យដែលបានផ្តល់ដល់ខ្ញុំ នៅក្នុងពររបស់លោកអយ្យកោឡើយ ដែលបានចែងថា សាតាំងនឹងគ្មានអំណាចអ្វីនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំឡើយ លុះត្រាណាខ្ញុំអនុញ្ញាតឲ្យវាធ្វើបែបនោះ ។ ខ្ញុំបានឲ្យអំណាចនោះទៅវាច្រើនណាស់ ហើយបន្តិចម្តងៗ វាបានយកអំណាចនោះ ហើយវាបានប្រើអំណាចនោះដើម្បីបំផ្លាញជីវិតរបស់ខ្ញុំជាមួយភរិយា និង កូនៗរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំស្រឡាញ់ពួកគេដោយអស់ពីដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំនៅតែស្រឡាញ់ និង ស្រឡាញ់ពួកគេជារៀងដរាបតទៅ ប៉ុន្តែសេចក្តីស្រឡាញ់នោះពុំមានគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីអាចយកឈ្នះលើអំណាចដែលខ្ញុំ បានស្ម័គ្រចិត្តឲ្យទៅសាតាំងនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំដើម្បីបំផ្លាញសេចក្តីស្រឡាញ់នោះឡើយ ។ ការបង្រៀនរបស់សាសនាចក្របានផ្តល់របៀបមួយដល់ [ យើង ] ដើម្បីត្រឡប់ទៅជាគ្រួសារដែលបានផ្សារភ្ជាប់សម្រាប់ពេលនេះ និង អស់កល្បជានិច្ច ទៅនឹងព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ដែលខ្ញុំនឹងមានប្រសិនបើខ្ញុំបានស្តាប់ និង គោរពតាម ប៉ុន្តែទីបំផុតខ្ញុំពុំបានធ្វើតាមការបង្រៀននោះឡើយ » ។
នោះជាសោកនាដកម្មដ៏ខ្លោចផ្សាអ្វីម៉្លេះ ។
៦ បង្រៀន និង រស់នៅតាមដំណឹងល្អនៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់អ្នក
ការប្រកាសបង្រៀនយើងអំពី កិច្ចការនានាដែល យើងត្រូវតែធ្វើដើម្បីមានភាពរីករាយនៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់យើង ។ « សុភមង្គលនៅក្នុងជីវិតគ្រួសារអាចកើតមានឡើងបាន នៅពេលយើងធ្វើតាមការបង្រៀនរបស់ព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ អាពាហ៍ពិពាហ៍ និងគ្រួសារដែលមានជោគជ័យ នោះគឺត្រូវស្ថាបនា និងថែរក្សានៅលើគោលការណ៍នៃសេចក្ដីជំនឿ ការអធិស្ឋាន ការប្រែចិត្ត ការអភ័យទោស ការគោរពគ្នា សេចក្ដីស្រឡាញ់ សេចក្ដីមេត្តាករុណា ការងារ និងកម្មវិធីកម្សាន្តល្អៗនានា » ។
កាលភរិយាខ្ញុំ និង ខ្ញុំទើបតែរៀបការថ្មីថ្មោង យើងបានព្យាយាមបង្កើតទម្លាប់ដ៏រឹងប៉ឹងមួយក្នុងការអានព្រះគម្ពីរជាមួយគ្នារៀងរាល់ថ្ងៃជាគ្រួសារម្តងហើយម្តងទៀត ។ នៅពេលកូនច្បងរបស់យើងមានអាយុប្រហែលប្រាំពីរឆ្នាំ យើងទម្លាប់អានព្រះគម្ពីររាល់ថ្ងៃ ។ យើងអាននៅពេលព្រឹកមុនធ្វើកិច្ចការផ្សេងៗ យើងបានបន្តស្មោះត្រង់តាំងពីគ្រានោះរៀងរហូតមក ។ នៅពេលទម្លាប់នោះបានបង្កើតឡើងជាមួយកូនផ្សេងៗទៀត កូនដែលតូចៗមានចិត្តចង់ចូលរួម នៅពេលពួកគេមានអាយុធំល្មម ។ ជារឿយៗយើងត្រូវអានគម្ពីរមុនម៉ោង ៦ ព្រឹក ដោយសារមានថ្នាក់សិក្ខាសាលានៅពេលព្រឹកព្រហាម ។
គូស្វាមីភរិយាដែលទើបរៀបការមានកាតព្វកិច្ចចាប់ផ្តើមទម្លាប់គ្រួសារសុចរិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ—ដោយសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារប្រចាំថ្ងៃ អធិស្ឋានជាគ្រួសារ និង រៀបចំកូនៗរបស់ពួកគេឲ្យទៅបម្រើបេសកកម្ម និង រៀបការនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។
៧ គោរពដល់តួនាទីជាឪពុក និង ម្តាយនៅក្នុងការចិញ្ចឹមកូន
ការប្រកាសនោះក៏ចែកចាយពីការទូន្មានសំខាន់ៗអំពីការចិញ្ចឹមកូន ៖« ម្តាយមានភារកិច្ចសំខាន់ ដើម្បីថែរក្សាបីបាច់កូនចៅរបស់ខ្លួន ។ នៅក្នុងការទទួលខុសត្រូវដ៏ពិសិដ្ឋទាំងនេះឪពុក និង ម្តាយមានកាតព្វកិច្ចដើម្បីជួយគ្នាទៅវិញទៅមកជា ដៃគូស្មើគ្នា » ។
ជួនកាលឪពុក ឬ ម្តាយម្នាក់អាចមានអារម្មណ៍ថា គាត់មានគុណសម្បត្តិប្រសើរជាង ក្នុងការចិញ្ចឹម និង ដាក់វិន័យកូនៗ ។ ព្យាការីនៅក្នុងគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះបានបង្រៀនម្តងហើយម្តងទៀតថា ស្វាមី និងភរិយាបង្កើតបានជាដៃគូមួយនៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ថារាល់ការសម្រេចចិត្តទាំងអស់ទាក់ទងនឹងគ្រួសារ គប្បីត្រូវពិភាក្សារួមគ្នា និង ចុះសម្រុងគ្នា ។
ដៃគូស្មើគ្នាគឺត្រូវធ្វើជាគូស្មើគ្នា ។ ប្រឹក្សា និង អធិស្ឋានជាមួយគ្នា ។ ត្រូវឲ្យព្រះវិញ្ញាណដឹកនាំ ដើម្បីដឹងពីវិធីដ៏មានប្រសិទ្ធិភាពបំផុតក្នុងការចិញ្ចឹមកូនៗរបស់ប្អូនៗជាមួយគ្នា ។ ជោគវាសនាអស់កល្បជានិច្ចរបស់ពួកគេ គឺកើតមកពីការសម្រេចចិត្តរបស់ប្អូនៗ ។
៨ ប្រើសិទ្ធិជ្រើសរើសខាងសីលធម៌របស់ប្អូនៗដើម្បីជ្រើសធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ
ការសម្រេចចិត្តទាក់ទងនឹងឃ្លាថា តើប្អូនៗនឹងនៅទីណានៅក្នុងរយៈពេល ២០ ឆ្នាំ ឬ ២០ ទសវត្សរ៍ទៀតគឺអាស្រ័យលើប្អូនៗទាំងស្រុង ។ ប្អូនៗមានសេរីភាពជ្រើសរើស ប៉ុន្តែលទ្ធផលអស់កល្បជានិច្ចនឹងកើតឡើងពីជម្រើសរបស់ប្អូនៗនោះ ។ ដោយសារតែដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ មនុស្សទាំងអស់ « ត្រូវបានប្រោសលោះឲ្យរួចពីការធ្លាក់ [ ទើប ] ពួកគេមានឥស្សរភាពរហូតតទៅ ដោយដឹងខុស និងត្រូវដើម្បី ធ្វើសកម្មភាពដោយខ្លួនឯង ហើយពុំមែនទទួលសកម្មភាពទេ លើកលែងតែដោយការធ្វើទោសតាមក្រឹត្យវិន័យនៅក្នុងថ្ងៃដ៏មហិមា ហើយចុងក្រោយបង្អស់ ស្របតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយ ដែលព្រះទ្រង់បានប្រទានមក ។
ហេតុដូច្នោះហើយ មនុស្សលោកមាន … សេរីភាពរើសយកឥស្សរភាព និង ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច តាមរយៈព្រះជាអ្នកសង្រួបសង្រួមដ៏ធំរបស់មនុស្សលោកទាំងអស់ ឬក៏រើសយកការជាប់ឃុំឃាំង និង ការស្លាប់ស្របតាមការជាប់ឃុំឃាំង និង អំណាចរបស់អារក្ស ដ្បិតវាព្យាយាមធ្វើឲ្យមនុស្សលោកទាំងអស់មានទុក្ខវេទនាដូចវាដែរ » ( នីហ្វៃទី ២ ២:២៦–២៧ ការគូសបញ្ជាក់បានបន្ថែម ) ។
សាតាំងស្អប់ប្អូនៗ ដោយសារប្អូនៗជាមនុស្សបែបណា និង ដោយសារអ្វីដែលប្អូនៗតំណាងឲ្យ ។ វាចង់ឲ្យប្អូនៗរងទុក្ខវេទនាដូចជាវាដែរ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានព្រះទ័យស្រឡាញ់ប្អូនៗ ។ ទ្រង់បានបង់ថ្លៃសម្រាប់អំពើបាបរបស់ប្អូនៗ ។ ទ្រង់បានលះបង់ព្រះជន្មទ្រង់ដើម្បីប្អូនៗ ។ ទ្រង់អញ្ជើញប្អូនៗឲ្យធ្វើតាមទ្រង់ ហើយប្រែចិត្តប្រសិនបើចាំបាច់ ។ នៅពេលប្អូនៗជ្រើសធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះប្អូនៗនឹងមាន « អំណរក្នុងជីវិតនេះ និង ជីវិតអស់កល្បជានិច្ចក្នុងជីវិតបន្ទាប់ » ។៣
៩ បង្កើនសេចក្តីជំនឿដើម្បីកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុត
សេចក្តីជំនឿកើតឡើងនៅពេលប្អូនៗបានប្រែចិត្តជឿលើព្រះអម្ចាស់ ។ ព្យាការី នីហ្វៃបានបង្រៀនដូចនេះ ៖ « ហេតុដូច្នេះហើយ អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែឈានទៅមុខដោយខ្ជាប់ខ្ជួននៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ដោយមានការភ្លឺថ្លានៃសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ឥតខ្ចោះ ហើយដោយមានចិត្តស្រឡាញ់ព្រះ និង មនុស្សគ្រប់រូប ។ ហេតុដូច្នោះហើយ បើសិនជាអ្នករាល់គ្នាខិតខំជឿនទៅមុខ ដោយទទួលនូវព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទ ហើយកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុត មើលចុះនោះព្រះវរបិតាទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា ៖ អ្នករាល់គ្នានឹងមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច » ( នីហ្វៃទី២ ៣១:២០ ) ។
ថ្មីៗនេះប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានមានប្រសាសន៍នៅក្នុងសន្និសីទទូទៅថា « អនាគតរបស់អ្នកភ្លឺត្រចះត្រចង់ដូចជាសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកដែរ » ។៤ នោះរួមមានទាំងជំនឿដើម្បីកាន់ខ្ជាប់ និង យកឈ្នះលើឧបសគ្គទាំងអស់ ទាំងការអាក់អន់ចិត្ត ការក្បត់ និង ការខកចិត្ត ។ សេចក្តីជំនឿរបស់ប្អូនៗដើម្បីកាន់ខ្ជាប់នឹងកំណត់ពីគោលដៅរបស់ប្អូនៗ ដែលជាជោគវាសនាដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។
១០ ដាក់ឆន្ទៈរបស់ប្អូនៗឲ្យចុះចូលនឹងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ
ខ្ញុំអធិស្ឋានសូមឲ្យព្រះបានបណ្តាលដួងចិត្តរបស់ប្អូនៗជាមួយនឹងបំណងប្រាថ្នា ដើម្បីធ្វើកិច្ចការនានាឲ្យបានកាន់តែប្រសើរឡើង និង ក្លាយខ្លួនកាន់តែប្រសើរជាងមុន ព្រមទាំងធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់ព្យាការីដែលនៅរស់របស់យើង ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា ប្អូនៗមានបំណងប្រាថ្នា ដើម្បីពង្រឹងការតាំងចិត្តរបស់ខ្លួន ឲ្យប្រែក្លាយជាអ្វីទាំងអស់ដែលព្រះបានតែងតាំងប្អូនៗតាំងពីមុនផែនដីមកម៉្លេះ ។
« ប្អូនប្រុស [ និង ប្អូនស្រី ]តើយើងនឹងមិនទៅមុខ ដោយសារចលនាដ៏ធំមហិមានេះទេឬ ? ចូរទៅមុខ ហើយកុំថយក្រោយឡើយ ។ ចូរមានចិត្តក្លាហានចុះ… ហើយចូរទៅ ចូរទៅរកជ័យជម្នះ ! … ចូរយើងថ្វាយដង្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់ ដោយសេចក្ដីសុចរិត ក្នុងនាមជាសាសនាចក្រ ហើយជាប្រជារាស្ត្រ ហើយជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយចុះ » ( គ. និង ស. ១២៨:២២, ២៤ ) ។
តើដង្វាយនោះអាចជាអ្វីខ្លះ ដែលប្អូនៗគ្រប់គ្នាអាចថ្វាយដល់ព្រះបាន ? វាគឺជាអំណោយទានមួយដែលទ្រង់ពុំធ្លាប់តម្រូវចង់បានពីប្អូនៗឡើយ ។ វាគឺជាដង្វាយនៃឆន្ទៈរបស់ប្អូនៗ ដើម្បីចុះចូលនឹងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ ។ វាគឺជាការដាក់សិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់ប្អូនៗនៅលើអាសនានៃការបូជាផ្ទាល់របស់ប្អូនៗ ។
មានមេរៀនមួយនៃ មេរៀនអំពីសេចក្តីជំនឿ ដែលបានរៀបចំឡើងដោយពួកបងប្អូនប្រុសពីជំនាន់ដើមនៅក្នុងគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះចែងដូចនេះ ៖ « សាសនាដែលមិនតម្រូវឲ្យមានការបូជាអ្វីទាំងអស់ គឺគ្មានអំណាចគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីបង្កើតជំនឿដែលចាំបាច់ដល់ជីវិត និង សេចក្ដីសង្គ្រោះនោះទេ » ។៥
សិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់ប្អូនៗគឺជាដង្វាយមួយ ដែលប្អូនៗអាចថ្វាយចំពោះព្រះ ។ តាមរយៈការស្ម័គ្រចិត្តដាក់ឆន្ទៈរបស់ប្អូនៗទៅតាមព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ នោះប្អូនៗនឹងក្លាយដូចជាទ្រង់ ។
ខ្ញុំសូមបញ្ចប់ដោយថ្លែងទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ តាមរយៈកម្រិតដែលប្អូនៗអនុវត្តសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដាក់ឆន្ទៈរបស់ប្អូនៗឲ្យចុះចូលនឹងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ ធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់ព្យាការី ហើយធ្វើតាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះប្អូនៗនឹងមានភាពស្មោះត្រង់ ភាពរីករាយ និង ជ័យជម្នះ ។