82
Hann enga á vöggu
Með lotningu
1. Hann enga á vöggu en unir þó sér
í vöggunni stóru, þar Jesús minn er.
Og stjörnurnar brosa um bláveg til hans,
hann barn er síns tíma og barn sérhvers manns.
2. Í fjárhúsi sefur nú féð allt svo rótt,
en Jesús einn vakir í jötunni hljótt.
Ég ann þér, ó Jesús, ég ann þér svo heitt,
og aldrei því verður á ævinni breytt.
3. Ó, ver þú mér, Jesús, mín vörn og mitt skjól
og gef að ég geti þig glatt sérhver jól.
Ég veit að þú blessar hvert barn hér á jörð,
ó, Jesús, þér eru öll jólaljós gjörð.
Texti: Ókunnur höfundur, ca. 1883, Philadelphia. Ísl. texti: Ingólfur Jónsson frá Prestbakka, 1918–1993
Lag: William J. Kirkpatrick, 1838–1921; raddsett af Rosalee Elser, f. 1925.
©1980 Rosalee Elser. Birt með leyfi. Leyfilegt er að afrita til nota Í kirkju eða heimahúsum sé það ekki gert Í hagnaðarskyni.