អែលឌើរ ជែរីត ដ័បុលយូ ហ្កង ៖ ស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ ហើយទុកចិត្តទ្រង់
សិស្សបញ្ចប់ការសិក្សាដែលទើបរៀបការថ្មីថ្មោងនៅ សាកលវិទ្យាល័យអុកហ្វើតនៃប្រទេសអង់គ្លេស ជែរីត ដ័បុលយូ ហ្កង បានរៀនតាមរយៈបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនថា នៅពេលយើងស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ ហើយទុកចិត្តទ្រង់ នោះទ្រង់នឹងជួយយើង ដឹកនាំយើង និងពង្រឹងយើង ។
ជែរីតគឺជានិសិត្សអាហារូបករណ៍រ៉ូដេសដែលខិតខំរៀនដើម្បីបញ្ចប់បរិញ្ញាបត្រចំនួនពីរ ដែលសញ្ញាបត្រមួយគឺជាថ្នាក់បណ្ឌិត ។ នៅពេលដំណាលគ្នានោះ លោកកំពុងបម្រើនៅក្នុងគណៈប៊ីស្សពវួដអុកហ្វើត ។ លោក និងស៊ូសានភរិយារបស់លោក បានចាំពីការទូន្មានដែលអែលឌើរ ដេវីឌ ប៊ី ហេត ( ១៩០៦–២០០៤ ) ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានផ្តល់ឲ្យ នៅពេលលោករៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ឲ្យពួកលោកនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ សលត៍ លេក ។ អែលឌើរហ្កងថ្លែងថា « លោកបានប្រាប់ពួកយើងថា ត្រូវមានការហៅបម្រើជានិច្ច ។ យើងបានដឹងថា ប្រសិនបើយើងទុកចិត្តលើព្រះ ហើយធ្វើឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពរបស់យើង នោះទ្រង់នឹងជួយយើង » ។
លោកថ្លែងថា ជែរីត និង ស៊ូសាន បានទទួល « ជំនួយ និងសេចក្តីមេត្តាករុណាដ៏ទន់ភ្លន់ពីព្រះ » ។ អំឡុងពេលបន្តបម្រើនៅក្នុងគណៈប៊ីស្សព ជែរីតបានបញ្ចប់តម្រូវការនៃឆ្នាំសិក្សាទាំងអស់សម្រាប់សញ្ញាបត្រថ្នាក់បណ្ឌិត លើកលែងតែនិក្ខេបបទ ។ លោកបានសុំឲ្យប៊ីស្សពនៃវួដអុកហ្វើតឈ្មោះ អាឡេន វែបស្ទើរ ផ្តល់ការប្រសិទ្ធពរបព្វជិតភាព ។ នៅក្នុងការប្រសិទ្ធពរនោះ ជែរីតបានទទួលការសន្យានេះ ៖ « សូមបន្តធ្វើនូវគ្រប់កិច្ចការដែលអ្នកអាចធ្វើបាន ហើយព្រះអម្ចាស់នឹងប្រទានពរដល់អ្នក » ។
សមាជិកវួដពីរនាក់ដែលមានបទពិសោធន៍ជាលេខាផ្នែកច្បាប់បានស្ម័គ្រចិត្តជួយវាយឯកសារសរសេរដៃរបស់លោក ហើយជែរីតអាចបញ្ចប់និក្ខេបបទរបស់លោកក្នុងរយៈពេលពីរបីខែ ។ ប្រាកដណាស់ លោកបានបញ្ចប់ទាំងថ្នាក់អនុបណ្ឌិត និងថ្នាក់បណ្ឌិតតែក្នុងរយៈពេលជាងបីឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ។ នៅពេលបញ្ចប់ការសិក្សា លោកក៏បានទទួលយកមុខងារស្រាវជ្រាវនៅមហាវិទ្យាល័យមួយនៅឯសាកលវិទ្យាល័យនោះ ។ បទពិសោធន៍របស់លោកនៅអុកហ្វើតបានពង្រឹងសេចក្តីទុកចិត្តរបស់លោកលើព្រះអម្ចាស់ ជាការទុកចិត្តដែលស៊ូទ្រាំរហូតដល់ថ្ងៃនេះ ហើយនឹងបន្តប្រទានពរដល់ ជែតរីត ដ័បុលយូ ហ្កង កាលលោកបម្រើនៅក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ។
នំប៉័ង និងត្រី
អែលឌើរហ្កងថ្លែងថា « ព្រះអម្ចាស់មានព្រះទ័យសប្បុរស ហើយមានក្តីមេត្តា និងស្វះស្វែងប្រទានពរដល់យើង ។ ប្រសិនបើយើងធ្វើឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពរបស់យើង នោះទ្រង់នឹងធ្វើឲ្យយើងអាចធ្វើកិច្ចការកាន់តែច្រើនឡើងជាងអ្វីដែលយើងអាចធ្វើបានទៀត ។ វាដូចជាការបង្កើនឡើងនូវនំប៉័ង និងត្រីដែរ ។ ព្រះអម្ចាស់យកនូវអ្វីដែលមាន ហើយពង្រីកវាឲ្យហួសឆ្ងាយពីអ្វីដែលយើងអាចធ្វើដោយខ្លួនយើងបាន » ។
លោកថ្លែងថា គោលការណ៍អំពីនំបុ័ង និងត្រីក៏ពិតជាមួយនឹងការរៀនសូត្រផងដែរ ។ « ទោះបីជាពុំមានការអប់រំជាផ្លូវការក្តី ក៏វិញ្ញាណនៃការរៀនសូត្រនៅតែមានតម្លៃ ដោយសារការរៀនសូត្រគឺអស់កល្ប ។ យើងទាំងអស់គ្នាអាចស្វែងរកពន្លឺ និងសេចក្តីពិតបាន មិនថាយើងមានស្ថានភាពបែបណានោះទេ ។ នៅពេលយើងធ្វើដូច្នោះ នោះព្រះអម្ចាស់នឹងជួយយើងឲ្យរកឃើញវា » ។
កម្មសិទ្ធិនៃសេចក្តីសញ្ញា
អំឡុងពេលនៅអុកហ្វើត អែលឌើរហ្កងបានរៀនពីគោលការណ៍នៃដំណឹងល្អមួយផ្សេងទៀត ជាអ្វីដែលលោកហៅថា « កម្មសិទ្ធិនៃសេចក្តីសញ្ញា » ។
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា « នៅពេលយើងខិតកាន់តែជិតទៅនឹងព្រះអម្ចាស់ នោះយើងក៏ខិតកាន់តែជិតគ្នាផងដែរ ។ នៅអុកហ្វើត ស៊ូសាន និងខ្ញុំបានទទួលបទពិសោធន៍យ៉ាងល្អជាច្រើនមកពីវួដរបស់យើង ដូចជាយើងទទួលបានពីការសិក្សារបស់យើងផងដែរ ។ មិត្តភក្ដិជាទីស្រឡាញ់ជាច្រើននាក់របស់យើងរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះគឺជាអ្នកដែលមកពីវួដអុកហ្វើត » ។
ក្នុងចំណោមមិត្តភក្តិទាំងនោះគឺ ធីម និងខាធើររីន វីត ដែលចាំអំពីការទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាមួយអែលឌើរ និងស៊ីស្ទើរហ្កង ។ ស៊ីស្ទើរវីតនិយាយថា « ខ្ញុំចាំយ៉ាងច្បាស់ថា បងប្រុសហ្កងបានដោះនាឡិកាដៃរបស់លោកចេញ ដើម្បីកុំឲ្យវារំខានដល់លោក ឬបង្ខំដោយពេលវេលា ពេលលោកសញ្ជឹងគិតអំពីកិច្ចការអស់កល្បជានិច្ច ។ ទង្វើដ៏តូចតាចនោះបានជួយខ្ញុំឲ្យមានភាពឧស្សាហ៍កាន់តែខ្លាំងឡើងនៅក្នុងការថ្វាយបង្គំផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ » ។
ជារឿយៗ អែលឌើរ និងស៊ីស្ទើរហ្កងជួបមិត្តភក្តិដែលពួកលោកស្គាល់គឺដោយសារតែដំណឹងល្អ ។ អែលឌើរហ្កងថ្លែងថា « គេនឹងនិយាយបែបនេះថា ‹ យើងបានធ្វើការជាមួយអ្នក កាលអ្នកនៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សា › ហើយយើងក៏ដូច្នោះផងដែរ ។ ខ្ញុំមានអំណរគុណសម្រាប់ប្រធានស្តេក និងក្រុមប្រឹក្សាវួដដែលបានជួយខ្ញុំកាលខ្ញុំជាប៊ីស្សពវ័យក្មេងម្នាក់ ។ យើងជំពាក់គុណឪពុកម្តាយ, សាច់ថ្លៃ, អ្នកជិតខាង, ប្រធានបេសកកម្ម, បងប្អូនស្រី និងថ្នាក់ដឹកនាំបព្វជិតភាពទាំងអស់ដែលមានចិត្តសប្បុរសចំពោះយើង ដឹកនាំយើង និងលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យមកកាន់ព្រះគ្រីស្ទ » ។
មរតកគ្រួសារ
ពង្សប្រវត្តិរបស់អែលឌើរហ្កងមាន ៣៤ ជំនាន់រហូតដល់ហ្កងត្រាហ្គន់ទីមួយ ដែលបានកើតនៅក្នុងឆ្នាំ ៨៣៧ នៃគ.ស. ។ តាយាយរបស់អែលឌើរហ្កងបានធ្វើអន្តោប្រវេស្តន៍មកពីប្រទេសចិនទៅសហរដ្ឋអាមេរិក ។ ជេនដែលជាម្តាយរបស់លោកបានចូលជាសមាជិកសាសនាចក្រកាលនៅវ័យជំទង់នៅរដ្ឋហាវ៉ៃ ស.រ.អា. ហើយក្រោយមកបានចូលរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យ ព្រិកហាំ យ៉ង់ នៅទីក្រុងប្រូវ៉ូ រដ្ឋយូថាហ៍ ស.រ.អា. ជាកន្លែងដែលគាត់បានស្នាក់នៅជាមួយគ្រួសារជែរីត ឌឺ ចុង ជាព្រឹទ្ធបុរសនៃមហាវិទ្យាល័យវិចិត្រសិល្បៈ ។ គាត់និយាយថា « គ្រួសារ ឌឺ ចុង បានជួយខ្ញុំឲ្យយល់អំពីអត្ថន័យនៃគ្រួសារដែលមានដំណឹងល្អ » ។
បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សានៅ ប៊ី.វ៉ាយ.យូ. ជេនបានចូលរៀនសាកលវិទ្យាល័យស្ទែនហ្វតនៅទីក្រុងផាឡូ អាលតូ រដ្ឋកាលីហ្វូញ៉ា ស.រ.អា. ជាកន្លែងដែលគាត់បានជួប វ៉តធើរ អេ ហ្កង ។ ជេននិយាយថា « គាត់គឺជាគ្រិស្តសាសនិករួចទៅហើយ ហើយគាត់បានយល់ភ្លាមនូវអ្វីដែលដំណឹងល្អដែលបានស្តារឡើងវិញបានផ្តល់ឲ្យ » ។ គាត់បានចូលរួមសាសនាចក្រ ហើយមួយឆ្នាំក្រោយមក ពួកគាត់បានរៀបការនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ សលត៍ លេក ។ ពួកគាត់ទាំងពីរនាក់បានក្លាយជាគ្រូបង្រៀនដ៏មានវិជ្ជាជីវៈ ទាំងពីរនាក់ ពួកគាត់បានចំណាយពេលជាង ៧០ ឆ្នាំក្នុងការបង្រៀន ។
អែលឌើរហ្កងថ្លែងថា « ប៉ាខ្ញុំក៏បានក្លាយជាលោកអយ្យកោ ហើយដោយសារតែពរជ័យនៃលោកអយ្យកោត្រូវបានផ្តល់ឲ្យនៅក្នុងផ្ទះរបស់យើង នោះផ្ទះរបស់យើងបានពោរពេញដោយគារវភាពយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះសម្រាប់បុត្រាបុត្រីគ្រប់រូបរបស់ទ្រង់ » ។
នៅថ្ងៃទី ២៣ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ១៩៥៣ នៅទីក្រុងរ៉េតវ៉ូត ស៊ីធី រដ្ឋកាលីហ្វូញ៉ា កូនដំបូងក្នុងចំណោមកូនទាំងបីរបស់ជេន និង វ៉តធើរបានកើត ។ ជេនពន្យល់ថា « ឈ្មោះលោកគឺ ជែរីត ជាភាសាហូឡង់ដើម្បីរំឭកដល់ ជែរីត ឌឺ ចុង ។ ឈ្មោះកណ្តាលរបស់លោកគឺ វ៉តធើរ ដើម្បីរំឭកចាំដល់ឪពុករបស់លោក ។ ហើយឈ្មោះត្រកូលរបស់យើងគឺជាភាសាចិន ដែលរំឭកចាំពីមរតករបស់លោក » ។
ជេននិយាយថា ជែរីតចេះគិតគូរដល់ប្អូនៗរបស់លោកគឺ ប្រាយអិន និង ម៉ាហ្គើរីត ។ ជេននិយាយថា « លោកចូលចិត្តជួយពួកគេ ទោះបីជាមានកិច្ចការតូចតាចក្តី ដូចជាការបង្រៀនពួកគេឲ្យចងស្បែកជើងជាដើម » ។ ជេនចាំពីថ្ងៃមួយពេលចេញពីព្រះវិហារត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ហើយបានឮជែរីត និងប្រាយអិននិយាយគ្នាដោយចៃដន្យថា ពួកគេបានគិតថា ការឡើងនិយាយនៅការប្រជុំសាក្រាម៉ង់គួរឲ្យធុញទ្រាន់ ។ ជេននិយាយថា « ដូច្នេះខ្ញុំបានអញ្ជើញពួកគេ ៖ ‹ ដូច្នេះកូនលើកយកការនិយាយដែលល្អប្រសើរជាងនេះមួយមក › ។ ពួកគេបានទទួលយកការអញ្ជើញនោះ ហើយបានចាប់ផ្តើមផ្តោតចិត្តទុកដាក់កាន់តែខ្លាំងលើការនិយាយទាំងអស់ » ។
កាលនៅវ័យជំទង់ ជែរីតចូលចិត្តដើរលេងដោយស្ពាយកាតាប ហើយឡើងភ្នំជាមួយយុវជនផ្សេងទៀតនៅក្នុងវួដរបស់លោក ។ វ៉លលី សាលប៉ែកខា ជាមិត្តយូរអង្វែងម្នាក់ចាំអំពីដំណើរបោះជំរំដ៏ពិសេសមួយ ។ « ខ្ញុំបាននៅទីនោះជាមួយជែរីត និងប្អូនប្រុសរបស់លោកគឺប្រាយអិន និងមិត្តម្នាក់ទៀតដែលពុំមែនជាសមាជិកសាសនាចក្ររបស់យើងទេ ។ ដោយហេតុផលមួយចំនួន យើងបានចាប់ផ្តើមច្រៀងទំនុកតម្កើង ។ ជែរីតបានច្រៀងតុងមេឡូឌី, ប្រាយអិនបានច្រៀងតុងតេណ័រ ហើយខ្ញុំបានច្រៀងតុងបាស ។ ខ្ញុំគិតថា យើងបានច្រៀងទំនុកតម្កើង ១០ ឬ ២០ បទដោយព្រោះតែអំណរនៃការច្រៀង ។ វាជាបទពិសោធន៍មួយដ៏ល្អ ។ មិត្តភក្ដិម្នាក់ដែលពុំមែនជាសមាជិករបស់យើងកោតសរសើរយើងណាស់ » ។
បងប្រុសសាលប៉ែកខាក៏ចាំថា នៅវិទ្យាល័យជែរីតបានសុំឲ្យក្រុមអ្នកស្រែកហ៊ោ ដឹកនាំការអបអរសាទរដ៏ស្ងាត់ស្ងៀមមួយសម្រាប់ក្រុមលេងអុក ។ គាត់និយាយថា « លោកបានបញ្ចុះបញ្ចូលពួកគេថា ការគាំទ្រផ្នែកសីលធម៌គឺល្អដល់មនុស្សគ្រប់គ្នា ហើយពួកគេបានមកមើលការប្រកួតមួយ ! »
ចាប់ពីឆ្វេង ៖ ម៉ាជូរី និង ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី ស្វាគមន៍ ជែរីត និង ស៊ូសាននៅភោជនីយអាហារនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់គ្រួសារហ្កង ។ ក្នុងនាមជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានៅប្រទេសតៃវ៉ាន់ អែលឌើរហ្កងបានបង្រៀនគ្រួសារមួយ ហើយជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ក្នុងនាមជាអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅម្នាក់ លោកបានជួបចៅប្រុសរបស់កូនស្រីម្នាក់នៃគ្រួសារនោះ ។ នៅប្រទេសវៀតណាម អែលឌើរ និងស៊ីស្ទើរហ្កងលាបពណ៌គំនូរនៅលើជញ្ជាំងជារបៀបមួយនាំអំណរដល់ក្មេងៗដែលជួបនូវឧបសគ្គ ។ សមាជិកនៃគ្រួសារហ្កងបានប្រមូលគ្នាជាមួយនឹងអ្នកដែលបានជួយលាបថ្នាំលើជញ្ជាំងនៅប្រទេសវៀតណាម ។
បន្ទាប់ពីចប់ពីវិទ្យាល័យ អែលឌើរហ្កងបានចូលរៀនសាកលវិទ្យាល័យព្រិកហាំ យ៉ង់ ។ ពីឆ្នាំ ១៩៧៣ ដល់ ១៩៧៥ លោកបានបម្រើនៅក្នុងបេសកកម្មតៃវ៉ាន តៃប៉ិ ក្រោយមកបានត្រឡប់ទៅ ប៊ី.វ៉ាយ.យូ. វិញ ជាកន្លែងដែលលោកបានទទួលបរិញ្ញាបត្ររបស់លោកក្នុងការសិក្សាអំពីពួកអាស៊ី និងការសិក្សាអំពីសាកលវិទ្យាល័យនៅឆ្នាំ ១៩៧៧ ។
សេចក្តីស្នេហា និងអាពាហ៍ពិពាហ៍
បន្ទាប់ពីបេសកកម្ម អែលឌើរហ្កងបានស្ម័គ្រចិត្តផ្តល់ការប្រជុំពិសេសពេលល្ងាចនៅថ្ងៃអាទិត្យនៅមជ្ឈមណ្ឌលបំពាក់បំប៉នអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាប្រូវ៉ូ ។ ការប្រជុំពិសេសនោះបានជួយអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដែលនឹងទៅប្រទេសតៃវ៉ាន់ឲ្យស្គាល់អំពីប្រជាជន ប្រពៃណី និងវប្បធម៌នៅទីនោះ ។ អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាម្នាក់គឺស៊ីស្ទើរ ស៊ូសាន លីនសាយ មកពីទីក្រុង ថេលើរស្វីល រដ្ឋយូថាហ៍ ជាកូនស្រីរបស់ រីឆាដ ភី និង ម៉ារៀន ប៊ី លីនសាយ ។ បងប្រុសលីនសាយគឺជាសមាជិកម្នាក់ក្នុងកូរ៉ុមទីពីរនៃពួកចិតសិបនាក់ ។ អែលឌើរហ្កងថ្លែងថា « ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ស៊ូសានគឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលខ្ញុំស្គាល់យូរមកហើយ » ។
ពីរឆ្នាំក្រោយមក ប៉ុន្មានខែបន្ទាប់ពីស៊ូសានបានត្រឡប់មករៀន ប៊ី.វ៉ាយ.យូ. វិញបន្ទាប់ពីបេសកកម្មរបស់គាត់ ជែរីតបាននៅទីក្រុងប្រូវ៉ូជាមួយគ្រួសាររបស់លោក ។ ឪពុករបស់លោកកំពុងបង្រៀននៅសាកលវិទ្យាល័យ ហើយជែរីតបានដាក់ផែនការទៅសួរសុខទុក្ខគាត់ពីរសប្តាហ៍ ។ ការទៅសួរសុខទុក្ខនោះត្រូវបានអូសបន្លាយរហូតដល់បួនសប្តាហ៍ ដោយសារលោក និងស៊ូសានបានដើរលេងជាគូរៀងរាល់ថ្ងៃ ។ បន្ទាប់មក ជែរីតបានចេញទៅធ្វើកម្មសិក្សានៅរដ្ឋហាវ៉ៃ ពីមុនត្រឡប់ទៅកាន់អុកហ្វើតវិញ ។
អែលឌើរហ្កងរំឭកថា « យើងបានចែចង់គ្នាទោះនៅក្នុងអឌ្ឍគោលពីរផ្សេងគ្នាក្តី ។ ខ្ញុំបានព្យាយាមរៀននៅក្នុងប្រទេសអង់គ្លេស អំឡុងពេលខ្ញុំរៀនអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំអាចរៀនបានអំពីស៊ូសានដែលនៅឯនាយម្ខាងនៃសមុទ្រអាត្លង់ទិច » ។
ស៊ីស្ទើរហ្កងនិយាយថា « យើងបានភ្ជាប់ពាក្យគ្នាតាមទូរសព្ទ ។ លោកបានត្រឡប់មកផ្ទះវិញនៅឱកាសបុណ្យថ្លែងអំណរគុណ ហើយយើងបានរៀបការនៅថ្ងៃដំបូងដែលព្រះវិហារបរិសុទ្ធបានបើកក្រោយពេលចូលឆ្នាំថ្មី » ។ ពីរសប្តាហ៍ក្រោយមក ពួកយើងបានជិះយន្តហោះទៅប្រទេសអង់គ្លេសដើម្បីចាប់ផ្តើមជីវិតថ្មីជាមួយគ្នា ។
អែលឌើរហ្កងថ្លែងថា « ពេលមនុស្សរៀបការ ពួកគេនិយាយអំពីគ្រួសារពីរក្លាយទៅជាគ្រួសារតែមួយ ។ ហើយនោះគឺពិតជាអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំជាផ្នែកមួយនៃគ្រួសារលីនសាយ គឺដូចរូបខ្ញុំជាផ្នែកមួយនៃគ្រួសារហ្កងផងដែរ » ។
មុខរបរដ៏លេចធ្លោរ
បន្ទាប់ពីលោកបានចំណាយពេលដ៏ខ្លីនៅមហាវិទ្យាល័យនៅអុកហ្វើត មុខរបររបស់ជែរីតបានប្តូរទៅបម្រើរដ្ឋាភិបាលនៅទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន ឌី.ស៊ី ស.រ.អា. ។ ក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៤ លោកបានបម្រើជាបុគ្គលិកក្នុងយុទ្ធនាការបោះឆ្នោតឡើងវិញ រៀហ្គាន-ប៊ូស្ស ជាកន្លែងដែលលោកបានធ្វើការរួមការិយាល័យជាមួយ ម៉ៃ លេវីត ដែលក្រោយមកបានក្លាយជាអភិបាលរដ្ឋយូថាហ៍ ។ បងប្រុសលេវីតនិយាយថា « ជែរីតគឺជាមនុស្សដែលចេះសង្កេត និងចេះគិតគូរ ប៉ុន្តែលោកត្រូវបានគេស្គាល់ដោយសារសេចក្តីសប្បុរសដ៏ឥតឈប់ឈររបស់លោក » ។
នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៥ ជែរីតបានបម្រើជាជំនួយការពិសេសម្នាក់ឲ្យអនុរដ្ឋលេខាធិការនៃនាយកដ្ឋានរដ្ឋ ។ នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៧ លោកបានក្លាយជាជំនួយការពិសេសម្នាក់ឲ្យអគ្គរាជទូតនៃសហរដ្ឋនៅក្នុងទីក្រុងប៉េកាំង ប្រទេសចិន ។ ហើយចាប់ពីឆ្នាំ ១៩៨៩ ទៅឆ្នាំ ២០០១ លោកបានបំពេញមុខងារជាច្រើននៅមជ្ឈមណ្ឌលសិក្សាយុទ្ធសាស្ត្រ និងអន្តរជាតិនៅទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន ឌី.ស៊ី. ។ បន្ទាប់មក លោកបានត្រឡប់ទៅពិភពសិក្សាវិញ នៅពេលលោកបានទទួលមុខងារជាជំនួយការប្រធានសម្រាប់ការដាក់ផែនការយុទ្ធសាស្ត្រនៅ ប៊ី.វ៉ាយ.យូ. ។ លោកបានចំណាយពេលប្រាំបួនឆ្នាំនៅក្នុងមុខតំណែងនោះ ។
ខារី ជេនឃីន ជំនួយការឲ្យប្រធានទំនាក់ទំនងនៃសាកលវិទ្យាល័យនៅ ប៊ី.វ៉ាយ.យូ. បានធ្វើការនៅការិយាល័យជាប់នឹងលោក ។ ជេនឃីនចាំអំពីសមត្ថភាពរបស់ជែរីត ហ្កង ក្នុងការលើកទឹកចិត្តដល់អ្នកដែលនៅជុំវិញលោក ។ ជេនឃីននិយាយថា « ប្រសិនបើអ្នកគ្មានទំនុកចិត្តថា អ្នកអាចទទួលយកការចាត់តាំងពិបាកណាមួយទេនោះ លោកមានទំនុកចិត្តនោះសម្រាប់អ្នក ។ លោកធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងអំណាចលោកដើម្បីប្រឹក្សាអ្នក ផ្តល់ក្តីសង្ឃឹមដល់អ្នក ហើយទុកឲ្យអ្នកបន្តឆ្ពោះទៅមុខ ហើយបញ្ជាក់ដល់ខ្លួនអ្នកផ្ទាល់ » ។
ថូម៉ាស ប៊ី ហ្គ្រីហ្វីស្ស ចៅក្រមសហព័ន្ធ ដែលស្គាល់អែលឌើរហ្កងទាំងនៅវ៉ាស៊ីនតោន និង ប៊ី.វ៉ាយ.យូ. ពិពណ៌នាអំពីទំនាក់ទំនងជាមួយលោកតាមរបៀបនេះ ៖ « នៅចុងបញ្ចប់នៃការសន្ទនា នោះអ្នកដឹងថា ការផ្តោតចិត្តទុកដាក់បានមានលើរូបអ្នក ។ លោកគឺជាអ្នកដែលពូកែស្តាប់ ។ ហើយលោកសួរសំណួរដែលធ្វើឲ្យអ្នកគិត » ។
ស៊ីសីល អូ សាំយ៉ូអែលសុន អ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅក្នុងក្រុមចិតសិបនាក់ដែលបានដោះលែងពីតំណែង និងជាអតីតប្រធាន ប៊ី.វ៉ាយ.យូ. ថ្លែងថា អែលឌើរហ្កង « ជាទូទៅស្ងប់ស្ងាត់ ប៉ុន្តែចិត្តរបស់លោកគឺមិនស្ងប់ស្ងាត់ទេ » ។
ជីវិតគ្រួសារ
ជែរីត និងស៊ូសាន ហ្កង បានក្លាយជាឪពុកម្តាយនៃកូនប្រុសបួននាក់ — អ័ប្រាហាំ, សាំយ៉ូអែល, គ្រីស្ទស្តូហ្វើរ, និងម៉ាធ្យូ — ដែលបានធំដឹងក្តីឡើងនៅក្នុងបរិយាកាសផ្សេងៗ ។
អែលឌើរហ្កងថ្លែងថា « កាលយើងនៅទីក្រុងប៉េកាំង កូនៗរបស់យើងមានពរដោយការក្លាយជាមិត្តភក្តិជិតស្និទ្ធនឹងគ្នា » ។
ស៊ីស្ទើរហ្កងបន្ថែមថា « ទីមួយ ពួកគេមានឱកាសដើម្បីឃើញទស្សនវិស័យដ៏ទូលំទូលាយនៃពិភពលោក ។ ទីពីរ វាជួយយើងឲ្យមានចំណងរឹងមាំជាគ្រួសារ ។ កូនប្រុសរបស់យើងនៅតែនិយាយថា រឿងដ៏ល្អបំផុតដែលយើងបានធ្វើក្នុងនាមជាឪពុកម្តាយនោះគឺ បានផ្តល់បងប្អូនប្រុសដល់ពួកគេ » ។
អែលឌើរហ្កងថ្លែងថា « មានម្ដងនោះ យើងបានប្ដូរពិន្ទុនៃកម្មវិធីជិះយន្តហោះដែលយើងបានប្រមូលជាច្រើន ទៅជាការជិះយន្ដហោះដោយឥតគិតថ្លៃ ។ យើងបានអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេម្នាក់ៗជ្រើសរើសទិសដៅមួយ ។ យើងបានចាប់ផ្តើមនៅ វ៉ាស៊ីនតោន ឌី.ស៊ី. ជាកន្លែងដែលយើងបានរស់នៅ បន្ទាប់មកទៅប្រទេសអង់គ្លេស, សាធារណៈរដ្ឋឆែក, ក្រិក, តួកគី, ឥណ្ឌា, ចិន និងជប៉ុន ។
ស៊ូសាននិយាយថា « យើងមានច្បាប់តឹងរឹងមួយអំឡុងពេលធ្វើដំណើរនោះ ។ មិនថាយើងទៅទីណានោះទេ នោះយើងបរិភោគអាហារដែលមនុស្សនៅក្នុងតំបន់នោះបរិភោគ » ។ ទីបំផុត នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុនជាគោលដៅចុងបញ្ចប់នៃដំណើរនោះ អែលឌើរហ្កងបានប្រាប់កូនប្រុសរបស់លោកថា លោកនឹងនាំពួកគេទៅភោជនីយដ្ឋានមួយដែលល្បីឈ្មោះទូទាំងពិភពលោកខាងសាច់គោ ។ នៅឯហាងម៉ាកដូណាល់ កូនប្រុសទាំងបួននាក់ និងឪពុកម្តាយទាំងពីរដែលឃ្លានបានបរិភោគហេមប៊ើហ្គើរអស់ចំនួន ១៧ !
អ័ប្រាហាំនិយាយថា « ទាំងប៉ា និងម៉ាក់បានផ្តល់គុណតម្លៃខ្ពស់លើការរៀនសូត្រតាមរយៈបទពិសោធន៍ ។ ប៉ាគិតយ៉ាងជ្រាលជ្រៅអំពីរបៀបដែលបទពិសោធន៍សម្រួចសម្រាំងមនុស្ស រួមទាំងវប្បធម៌ទាំងមូលផង » ។ អ័ប្រាហាំក៏កត់សម្គាល់ឃើញថា ឪពុករបស់គាត់ « និយាយយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន ដោយសារលោកត្រូវតែនិយាយដោយម៉ឹងម៉ាត់ទាំងស្រុង ហើយជឿទាំងស្រុងនូវអ្វីដែលលោកថ្លែង » ។
សាំយ៉ូអែលចាំថា « ទោះបីជាប៉ារវល់កាលគាត់នៅឯនាយកដ្ឋានរដ្ឋក្តី ក៏ប៉ាឆ្លៀតពេលរៀងរាល់យប់ដើម្បីបង្រៀន និងបំពាក់បំប៉នខ្ញុំសម្រាប់ការប្រឡងប្រកួតប្រជែងផ្នែកគណិតវិទ្យាថ្នាក់ទីបីដែលខ្ញុំចង់ចូលប្រកួតនោះផងដែរ ដែលហៅថា ‹ ការប្រកួតប្រជែង ២៤ › ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា ប្រសិនបើខ្ញុំឈ្នះ យើងនឹងជប់លៀងជាមួយការ៉េមសាន់ដេ ហើយមានដាក់គ្រឿងបន្ថែម ២៤ មុខ ។ សាំយ៉ូអែលបានប្រឡងជាប់រហូតដល់ថ្នាក់ជាតិចុងក្រោយ ប៉ុន្តែគាត់ពុំបានជាប់នៅថ្នាក់ជាតិទេ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្តី គ្រួសារហ្កងនៅតែទៅបរិភោគការ៉េមសាន់ដេ ។ ប៉ុន្តែវាពុំងាយស្រួលដើម្បីធ្វើគ្រឿងបន្ថែម ២៤ មុខឡើយ — គ្រឿងដែលពិបាកនោះគឺសាច់គោងៀត ។
គ្រីស្ទស្តូហ្វើរ និង ម៉ាធ្យូ បានថ្លែងយ៉ាងច្រើនអំពី « អំណរគុណចំពោះទំនុកចិត្ត សេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការលះបង់របស់ឪពុកម្តាយរបស់យើងដែលមានសម្រាប់យើង » ។ វាជាសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលអែលឌើរ និងស៊ីស្ទើរហ្កងចែកចាយជាមួយគ្នា ព្រមទាំងជាមួយកូនប្រុសគ្រប់រូប និងសាច់ញាតិគ្រួសារ ។
ស៊ូសាននិយាយថា « ជែរីតគឺជាកូនប្រុស និងបងប្រុសដែលលះបង់ ព្រមទាំងជាឪពុកដែលមានការលះបង់ផងដែរ ។ ច្បាប់ទាំងនោះសំខាន់ចំពោះលោកណាស់ ។ លោកជួយយើងឲ្យយល់ថា ទំនាក់ទំនងគ្រួសារគឺសំខាន់ជាងអ្វីៗទាំងអស់ » ។
បទពិសោធន៍សាសនាចក្រ
ទោះបីជារវល់ជាមួយនឹងការងារ និងគ្រួសារក្តី អែលឌើរហ្កងបានបន្តដោយមានឆន្ទៈបម្រើនៅក្នុងសាសនាចក្រ បំពេញការហៅបម្រើក្នុងនាមជាទីប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់, អ្នកដឹកនាំក្រុមសង្ឃជាន់ខ្ពស់, ប្រធានសាលាថ្ងៃអាទិត្យស្តេក, គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា, ប៊ីស្សព, ប្រធានបេសកកម្មស្តេក, ប្រធានស្តេក និងពួកចិតសិបនាក់ប្រចាំតំបន់ ។
មិនថាលោកត្រូវបានហៅឲ្យបម្រើក្នុងមុខងារអ្វីក៏ដោយ ហើយមិនថានៅក្នុងជីវិតគ្រួសារលោកនោះទេ លោកតែងបង្ហាញបុគ្គលិកលក្ខណៈប្រាកដប្រជាយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន ។ ស៊ីស្ទើរហ្កងនិយាយថា « លោកឃើញថា មនុស្សគ្រប់គ្នាគឺជាបុត្រា ឬបុត្រារបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ ប៉ុន្តែលើសពីអ្វីទាំងអស់នោះ លោកស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ ។ លោកពិតជាមានបំណងប្រាថ្នាដោយអស់ពីដួងចិត្តលោកដើម្បីស្ថាបនានគរ និងផ្តល់ពរដល់បុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ » ។
ហើយលោកបានកើតសរសើរភរិយាលោក ។ លោកថ្លែងថា « ទោះជាអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើក្តី ស៊ូសានតែងនៅក្បែរខ្ញុំ ។ គាត់រីករាយជាមួយមនុស្សគ្រប់គ្នា ហើយឈោងទៅរកមនុស្សដទៃទៀត ។ គាត់មានឆន្ទៈទៅកន្លែងថ្មីៗ ហើយសាកល្បងកិច្ចការថ្មីៗជានិច្ច ជាអ្វីដែលខ្ញុំមានអំណរគុណ » ។
ការបម្រើជាមួយពួកចិតសិបនាក់
អែលឌើរ ជែរីត ដ័បុលយូ ហ្កង ត្រូវបានគាំទ្រជាពួកចិតសិបនាក់ដែលមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅនៅថ្ងៃទី ៣ ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០១០ ។ លោកត្រូវបានចាត់តាំងឲ្យទៅទីស្នាក់ការកណ្តាលនៃគណៈប្រធានតំបន់អាស៊ីនៅទីក្រុងហុងកុង ។ ក្រោយមកលោកបានក្លាយជាប្រធានតំបន់អាស៊ី ។ អែលឌើរហ្កងត្រូវបានគាំទ្រជាគណៈប្រធាននៃពួកចិតសិបនៅថ្ងៃទី ៦ ខែ តុលា ឆ្នាំ ២០១៥ ជាពេលដែលបទពិសោធន៍ផ្នែកអន្តរជាតិរបស់លោកបានបន្ដ រួមមានការពិនិត្យតំបន់នៅក្នុងផ្នែកផ្សេងៗនៃពិភពលោកដូចជាទ្វីបអាហ្វ្រិក និងអាមេរិកកណ្តាល ។
លោកថ្លែងថា « អ្នកទៅជួប និងស្រឡាញ់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្នុងគ្រប់ទីកន្លែងទាំងអស់នេះ ។ អ្នកមានពរដែលមានមនុស្សប្រាប់អ្នកអំពីសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេ ដោយសារបទពិសោធន៍របស់ពួកគេអំពីព្រះធ្វើការនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ក្លាយជាផ្នែកនៃការយល់ដឹងអំពីព្រះ និងរបៀបដែលទ្រង់ស្រឡាញ់ពួកយើងម្នាក់ៗ » ។
ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន ថ្លែងថា « ពេលយើងបញ្ជូនអែលឌើរហ្កងទៅក្នុងស្ថានភាពណាមួយ នោះអ្នកដែលទាក់ទងលោកទទួលអារម្មណ៍ថា ពួកគេបានជួបមិត្តម្នាក់ ។ លោកមានចំណេះដឹងខ្ពស់ ប៉ុន្តែលោកមានការបន្ទាបខ្លួន ។ លោកទាក់ទងជាមួយមនុស្សគ្រប់ស្រទាប់វណ្ណៈ ហើយតែងតែរៀបចំខ្លួនបានល្អ និងយោគយល់គ្នា » ។
ចាប់ពីខាងឆ្វេង ៖ នៅក្នុងប្រទេសថៃ អែលឌើរហ្កង បានជួបជាមួយលោកម្ចាស់ ហ្រ្វាំងស៊ីស សាវៀរ ដែលជាសង្ឃថ្នាក់ខ្ពស់ គ្រៀងសាក់ កូវីថាវ៉ានីយ ជាសង្ឃកាតូលិកនៅទីក្រុងបាំងកក ។ អែលឌើរហ្កងរីករាយក្នុងការធ្វើដំណើរផ្ទាល់ខ្លួនជាមួយពួកកូនប្រុសរបស់លោក នេះជាការធ្វើដំណើរនៅប្រទេសកាណាដា ជាមួយកូនប្រុសរបស់លោកសាំយ៉ូអែល ។ អែលឌើរហ្កងបានចែកចាយគំនិតរបស់លោកអំពីនំបុ័ងជីវិតជាមួយគ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា និងថ្នាក់វិទ្យាស្ថានក្នុងឆ្នាំ ២០១៧ ។ ស៊ីស្ទើរហ្កងស្វាគមន៍គ្នានៅក្នុងផ្ទះនៃសមាជិកម្នាក់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ។
ការហៅបម្រើជាសាវក
ពេលប្រធានណិលសុនផ្តល់ការហៅបម្រើដល់អែលឌើរហ្កងឲ្យបម្រើជាសមាជិកក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ នោះព្យាការី « ដោយក្តីស្រឡាញ់ បានចាប់ដៃរបស់ខ្ញុំ [ ជាមួយ ] នឹងភរិយាជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ស៊ូសានដែលនៅក្បែរខ្ញុំ ហើយផ្តល់ការហៅបម្រើក្នុងមុខងារដ៏ពិសិដ្ឋនេះមកពីព្រះអម្ចាស់ ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើល » ( ព្រះគ្រីស្ទទ្រង់បានរស់ឡើងវិញ » Liahona, ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៨ ទំព័រ ៩៧ ) ។ ដោយបន្ទាបខ្លួន ប៉ុន្តែដោយភាពជឿជាក់នៃសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការទុកចិត្តរបស់លោកលើព្រះអម្ចាស់ នោះអែលឌើរហ្កងបានទទួលយកការហៅបម្រើនោះ ។ លោកត្រូវបានគាំទ្រនៅថ្ងៃទី ៣១ ខែ មីនា ឆ្នាំ ២០១៨ ។ ដោយបានរៀបចំយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្នដោយព្រះអម្ចាស់ ឥឡូវនេះលោកនឹងធ្វើការងារបម្រើក្នុងនាមជា « [ សាក្សី ] ពិសេសអំពីព្រះនាមនៃព្រះគ្រីស្ទនៅពេញសព្វក្នុងពិភពលោក » ( គ. និង ស. ១០៧:២៣ ) ។