Lekcja 10. Materiał przygotowawczy: Podążanie za żyjącymi prorokami Pana
„Lekcja 10. Materiał przygotowawczy: Podążanie za żyjącymi prorokami Pana”, Podwaliny Przywrócenia. Materiały dla nauczyciela (2019)
„Lekcja 10. Materiał przygotowawczy”, Podwaliny Przywrócenia. Materiały dla nauczyciela
Lekcja 10. Materiał przygotowawczy
Podążanie za żyjącymi prorokami Pana
Obraz
Prezydent Russell M. Nelson wita się z młodzieżą
Zastanów się, jak wyglądałoby twoje życie bez wpływu żyjących proroków i ich nauk. Podczas studiowania zastanów się, jak prorocy Pana mogą pomóc ci w uzyskaniu większego przewodnictwa oraz wspanialszych błogosławieństw w twoim życiu.
Rozdział 1.
Dlaczego decyzja, by podążać za prorokami Pana, pobłogosławi moje życie?
W dniu, kiedy zorganizowano Kościół Jezusa Chrystusa, Pan objawił, że Prorok Józef Smith będzie nazywany „wizjonerem, tłumaczem, prorokiem, apostołem Jezusa Chrystusa, starszym Kościoła” (Nauki i Przymierza 21:1).
Rok później Pan ponownie nauczał na temat związku, jaki istnieje pomiędzy Jego głosem a głosem Jego proroków. W objawieniu, które posłużyło jako wstęp do Księgi Przykazań, która później stała się księgą Nauki i Przymierza, Pan po raz kolejny ogłosił, że „chociaż przeminie niebo i Ziemia, słowo moje nie przeminie, lecz wszystko się wypełni, co rzekłem, lub co powiedzieli moi słudzy, bowiem jest to jedno” (Nauki i Przymierza 1:38).
Starszy Ulisses Soares z Kworum Dwunastu Apostołów świadczył:
Prorocy to znak Bożej miłości do Jego dzieci. Objawiają oni obietnice i prawdziwą naturę Boga i Jezusa Chrystusa Ich ludowi […].
Kiedy […] podążamy [za prorokami Pana], jesteśmy szczęśliwsi, a życie jest mniej skomplikowane. Łatwiej jest nam znosić trudności i problemy, i budujemy wokół siebie duchową zbroję, która ochroni nas przed atakami wroga w naszych czasach. (Ulisses Soares, „Prorocy mówią pod wpływem Ducha Świętego”, Ensign lub Liahona, maj 2018, str. 99).
W jaki sposób zostało pobłogosławione twoje życie dzięki podążaniu za naukami i radami proroków?
Rozdział 2.
W jaki sposób mogę z „cierpliwością i wiarą” (Nauki i Przymierza 21:5) przyjąć słowa proroków Pana?
Czasami przyjęcie i podążanie za radami i naukami proroków Pana może być trudne. Może tak być w sytuacji, kiedy w pełni nie rozumiemy uzasadnienia ich słów. Albo ich nauki są sprzeczne z powszechnymi w społeczeństwie poglądami lub praktykami bądź z naszymi własnymi przekonaniami i tradycjami rodzinnymi.
Starszy Neil L. Andersen z Kworum Dwunastu Apostołów udzielił następującej rady i obietnicy:
Nie bądźcie zdziwieni, jeśli czasem wasze osobiste poglądy nie są od samego początku w pełnej zgodności z naukami proroka Pana. Są to chwile nauki i pokory, kiedy padamy na kolana w modlitwie. Idziemy naprzód z wiarą, ufając Bogu, wiedząc, że z czasem otrzymamy więcej duchowej jasności od Ojca Niebieskiego […].
Zrozumiałem, że kiedy z modlitwą studiuję słowa proroka Boga i uważnie i cierpliwie poddaję swoją wolę jego naukom, moja wiara w Pana Jezusa Chrystusa wzrasta. Jeśli postanowimy odłożyć na bok jego rady i uznamy, że sami wiemy lepiej, nasza wiara na tym ucierpi, a nasza wieczna perspektywa się zachmurzy. Obiecuję wam, że jeśli pozostaniecie wierni i będziecie podążać za prorokiem, wasza wiara wzrośnie. (Neil L. Andersen, „Świadek Boga”, Ensign lub Liahona, maj 2018, str. 26–27)
Siostra Carol F. McConkie, która służyła jako pierwsza Doradczyni w Generalnym Prezydium Organizacji Młodych Kobiet, nauczała:
Kiedy dajemy posłuch, popieramy i przyjmujemy prorocze słowa, naszym udziałem staje się wiara niezbędna do pokornego poddania się woli, mądrości i czasowi Pana.
Dajemy posłuch proroczym słowom, nawet kiedy te zdają się niedorzeczne, niedogodne czy trudne. Według norm świata podążanie za prorokiem może być niepopularne, politycznie niepoprawne czy nie do przyjęcia przez społeczeństwo. Podążanie za prorokiem jest zawsze właściwe […].
Kiedy dajemy posuch słowom proroków, budujemy nasze domy i nasze życie na wiecznej pewnej podstawie, opoce naszego Odkupiciela — którą jest Chrystus, Syn Boga [zob. Helaman 5:12]. (Carol F. McConkie, „Życie według słów proroków”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 77, 79)
Poniższy przykład z historii Kościoła może pomóc zilustrować, co oznacza przyjmowanie z cierpliwością i wiarą słów żyjących proroków Pana. Mówiąc o wizji królestw chwały, która jest obecnie zapisana w rozdziale Nauki i Przymierza 76 (zob. także „The Vision (D&C 76)”, strona internetowa ChurchofJesusChrist.org), Prezydent Brigham Young powiedział:
Kiedy Bóg objawił Józefowi Smithowi i Sidneyowi Rigdonowi, że istnieje miejsce przygotowane dla wszystkich, w oparciu o światło, które otrzymali, zło, które odrzucili i ich dobre uczynki, była to wielka próba dla wielu osób. Niektórzy odstąpili od Kościoła, ponieważ Bóg nie miał zamiaru poddać niemowląt i pogan wiecznym cierpieniom, ale przygotował miejsce zbawienia, do którego mieli trafić we właściwym czasie wszyscy ludzie, a także pragnął błogosławić uczciwych, cnotliwych i wiernych bez względu na to, czy przynależeli do jakiegokolwiek kościoła, czy też nie. Dla tego pokolenia była to nowa doktryna i wiele osób potykało się o nią. (Teachings of Presidents of the Church: Brigham Young [1997], str. 292)
Z początku sam Brigham Young miał trudności z przyjęciem tej doktryny. Powiedział: „Wyznawałem takie tradycje, że kiedy otrzymałem tę wizję, była ona sprzeczna i niezgodna z moim dotychczasowym wykształceniem. Powiedziałem sobie: poczekaj chwilę. Nie odrzuciłem jej, ale nie mogłem jej zrozumieć […]. Musiałem pomyśleć i pomodlić się, przeczytać i pomyśleć, aż wiedziałem i w pełni to zrozumiałem” (w: Journal of Discourses, 6:281).
Obraz
Ikona, dyskusja
Dyskutuj z innymi osobami i przygotuj się do opowiedzenia o tym klasie
Możesz opowiedzieć członkowi rodziny lub przyjacielowi o tym, czego nauczyłeś się na temat podążania z cierpliwością i wiarą za prorokami Pana. Następnie zapytaj: „Co pomogło ci podążać z cierpliwością i wiarą za prorokami Pana?”. Przyjdź na zajęcia, będąc gotów do podzielenia się tym, czego się dowiedziałeś.
Rozdział 3.
Jaka jest rola proroków w nauczaniu mnie prawdziwej doktryny?
We wczesnych latach historii Kościoła Józef Smith poszukiwał pomocy Pana w kwestii członków Kościoła, którzy zostali zwiedzeni fałszywą doktryną.
[Kilka miesięcy po zorganizowaniu Kościoła, Józef Smith] dowiedział się, że Hiram Page, jeden z Ośmiu Świadków [Księgi Mormona] i nauczyciel w Kapłaństwie Aarona, zaczął ubiegać się o objawienia dla kościoła za pomocą tego, co uważał za kamień widzącego. Wielu […] świętych uwierzyło, że objawienia te pochodziły od Boga.
Józef wiedział, że była to sytuacja kryzysowa. Objawienia Hirama zawierały język używany w pismach świętych. Była w nich mowa o ustanowieniu Syjonu i organizacji kościoła, ale w niektórych aspektach były sprzeczne z Nowym Testamentem oraz prawdami, które Pan objawił za pośrednictwem Józefa.
Józef nie mając pewności co zrobić, jednej nocy spędził czas na modlitwie, błagając o przewodnictwo. (Święci: Historia Kościoła Jezusa Chrystusa w ostatnich dniach tom I, Sztandar prawdy, 1815–1846 [2018], str. 97)
W odpowiedzi na modlitwy Józefa Smitha Pan dał objawienie zapisane w rozdziale Nauki i Przymierza 28, które stanowi wyjaśnienie wyjątkowej roli Józefa, jako Proroka Kościoła.
Pan oświadczył również, że to, co napisał Hiram Page, nie pochodzi od Boga (zob. Nauki i Przymierza 28:11). Wkrótce po tym, jak zostało dane to objawienie, „święci odrzucili objawienia Hirama i jednogłośnie poparli Józefa, jako jedyną osobę, która może otrzymywać objawienia dla Kościoła” („Święci”, tom I, str. 98).
Dzięki temu, że żyjący prorocy Pana dzierżą klucze, by otrzymywać objawienia dla Kościoła, mają oni także obowiązek nauczania członków Kościoła i wyjaśniania im doktryn. Starszy D. Todd Christofferson z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:
Obraz
Starszy D. Todd Christofferson
W dzisiejszym Kościele, tak jak w dawnych czasach, ustanawianie doktryny Chrystusa czy też korekta doktrynalnych odstępstw jest kwestią Bożego objawienia przekazywanego osobom, które Pan obdarował apostolskim upoważnieniem […].
Mają prawo, moc i upoważnienie do głoszenia zamysłu i woli Boga Jego ludowi, co podlega ogólnej mocy i upoważnieniu Prezydenta Kościoła […].
W jaki sposób Zbawiciel objawia Swoją wolę i naukę prorokom, widzącym i objawicielom? Może uczynić to poprzez posłańca lub osobiście. Może przemawiać Swoim własnym głosem lub głosem Ducha Świętego […] (zob. 1 Nefi 17:45; Nauki i Przymierza 9:8). Może zwracać się do Swych sług osobiście lub działając za pośrednictwem rady (zob. 3 Nefi 27:1–8) […].
Należy pamiętać, że nie każda wypowiedź przywódcy Kościoła — teraz czy kiedyś — musi koniecznie być doktryną. W Kościele ogólnie przyjmuje się, że wypowiedź danego przywódcy przy konkretnej okazji często jest osobistą, choć dobrze przemyślaną opinią, a udzielenie jej nie nabiera oficjalnej ani wiążącej mocy dla całego Kościoła. (D. Todd Christofferson, „Błogosławieństwo pism świętych”, Ensign lub Liahona, maj 2012, str. 86–88)
Starszy Andersen wyjaśnił, że prawdziwa doktryna jest stale nauczana poprzez wybranych przez Pana żyjących proroków:
Niektórzy kwestionują swoją wiarę, kiedy znajdują wypowiedź jednego z przywódców Kościoła sprzed lat, która wydaje się być niezgodna [niespójna] z naszą doktryną. Jest pewna ważna zasada, która rządzi doktryną Kościoła. Doktryna jest nauczana przez wszystkich 15 członków Pierwszego Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów. Nie jest ukryta w niejasnym fragmencie jakiegoś przemówienia. Prawdziwe zasady są nauczane często i przez wielu ludzi. Nasza doktryna nie jest trudna do odszukania. (Neil L. Andersen, „Próba waszej wiary”, Ensign lub Liahona, listopad 2012, str. 41)
Obraz
ikona, rozważanie
Rozważaj podczas przygotowań do zajęć
Jakie błogosławieństwa otrzymałeś w życiu, kiedy podążałeś za naukami i radami proroków Pana w naszych czasach?
