Brigham Young patrzy na świętych opuszczających Nauvoo.

Lekcja 25. Materiał przygotowawczy

Sukcesja w Prezydium i podróż na Zachód

Po ogłoszeniu śmierci Józefa i Hyruma Smithów jeden z artykułów w gazecie stwierdził: „Oto nastąpił koniec mormonizmu” (Weekly Herald, 13 lipca 1844, str. 220). Po śmierci Proroka Józefa wielu ludzi spoza Kościoła uważało, że Kościół się rozpadnie. Członkowie Kościoła pytali, kto ich poprowadzi. Studiując ten materiał lekcyjny, odszukaj, w jaki sposób Pan nadal prowadzi Swój Kościół po śmierci proroka.

Rozdział 1.

Kto prowadzi Kościół Pana, gdy umiera prorok?

Wykonaj jedno z następujących zadań w tym rozdziale:

1. Obejrzyj film pt. „The Succession Crisis after Joseph Smith’s Murder” (8:03), a następnie wykonaj zadanie dotyczące rozważania znajdujące się na końcu tego rozdziału.

2. Przestudiuj następujący materiał, a następnie wykonaj ćwiczenie dotyczące rozważania.

Uczucie przygnębienia ogarnęło Nauvoo po śmierci Józefa i Hyruma Smithów. W tym okresie zamieszania kilka osób twierdziło, że ma prawo prowadzić Kościół. Jedną z nich był Sidney Rigdon.

W chwili śmierci Józefa Brigham Young i inni Apostołowie służyli na misjach we wschodnich Stanach Zjednoczonych. Dopiero 16 lipca 1844 r. Brigham otrzymał list opisujący morderstwo Józefa i Hyruma Smithów.

Kiedy Brigham przeczytał ten list, miał wrażenie, że głowa mu pęknie. Nigdy nie czuł takiej rozpaczy.

Jego myśli natychmiast zwróciły się ku kapłaństwu. Józef dzierżył wszystkie klucze niezbędne do udzielenia świętym obdarowania i zapieczętowania ich na wieczność. Bez tych kluczy dzieło Pana nie mogło postępować naprzód. Przez chwilę Brigham obawiał się, że Józef zabrał je ze sobą.

Następnie, w przypływie objawienia, Brigham przypomniał sobie, jak Józef przekazał te klucze Dwunastu Apostołom. Uderzając swoją ręką w kolano, powiedział: „Klucze królestwa są tutaj, w Kościele”. (Saints: The Story of the Church of Jesus Christ in the Latter Days, tom I, The Standard of Truth, 1815–1846 [2018], str. 559)

7 sierpnia 1844 r. Dwunastu i inni przywódcy Kościoła zebrali się na naradzie. Podczas tego spotkania Sidney Rigdon, który odczuwał niechęć do Kościoła, stwierdził, że ponieważ wcześniej został powołany i ustanowiony jako rzecznik Józefa Smitha (zob. Nauki i Przymierza 100:9), to jego obowiązkiem było „dopilnować, aby kościół był zarządzany w odpowiedni sposób” (w: History, 1838–1856 [Manuscript History of the Church], tom F-1, str. 295, strona internetowa josephsmithpapers.org).

Kiedy Sidney przedstawił swoje uwagi, Brigham Young oświadczył:

Józef przekazał na […] głowy [Dwunastu Apostołów] wszystkie klucze i moce przynależne apostolstwu, które sam dzierżył, zanim został zabrany. (Brigham Young, w: History, 1838–1856, tom F-1, str. 296, strona internetowa josephsmithpapers.org)

Następnego dnia święci w Nauvoo zebrali się, by usłyszeć, jak Sidney Rigdon wnioskuje, by wyznaczono go na przywódcę. Po jego wystąpieniu Brigham Young przemówił krótko, zalecając, aby Kworum Dwunastu, które wspólnie posiadało wszystkie klucze kapłańskie przywrócone Prorokowi Józefowi Smithowi, przewodziło Kościołowi przez pewien czas.

Gdy Emily [Hoyt] słuchała Brighama, bardzo się mu przypatrywała, by upewnić się, że to nie Józef wtedy przemawiał. [Brigham] przypominał Józefa nie tylko z twarzy, ale też swoim sposobem rozumowania, a nawet tonem głosu […].

Siedem lat później Emily napisała o tym doświadczeniu, kiedy przyglądała się Brighamowi, jak przemawiał do świętych, i zaświadczyła, że przypominał Józefa stojącego przy mównicy nie tylko wyglądem, ale i swoim głosem. Na przestrzeni lat dziesiątki świętych dodało podobne świadectwa, mówiąc, że proroczy płaszcz Józefa został tamtego dnia przekazany Brighamowi. (Saints, 1:565–566)

Wilford Woodruff napisał: „Gdybym nie widział go [Brighama] na własne oczy, nikt nie mógłby mnie przekonać, że to nie był Józef Smith” (w: History of the Church, 7:236).

Wraz z oświadczeniem Brighama Younga o przekazaniu przez Józefa kluczy i mocy apostolstwa Dwunastu oraz potwierdzającemu świadectwu Ducha Świętego, święci zrozumieli wolę Pana i poparli Kworum Dwunastu Apostołów jako przywódców przywróconego Kościoła Jezusa Chrystusa.

Rozważaj podczas przygotowań do zajęć

Zastanów się, w jaki sposób Ojciec Niebieski okazał Swoją wolę i miłość świętym, wskazując im, że to Brigham Young i Dwunastu ma przewodzić Kościołowi. Jak przekonałeś się o tym, że osoby, które dziś przewodzą Kościołowi, są wybrane i powołane przez Boga?

Rozdział 2.

W jaki sposób Pan może nas prowadzić, gdy przyszłość wydaje się niepewna?

W styczniu 1846 r., wśród narastających prześladowań wobec świętych, Dwunastu Apostołów sfinalizowało plany opuszczenia Nauvoo i udania się na zachód. W 1842 r. Józef Smith przepowiedział, „że święci będą nadal cierpieć wiele udręk i zostaną przepędzeni w kierunku Gór Skalistych […], gdzie się osiedlą i zbudują miasta i […] staną się potężnym ludem pośród Gór Skalistych” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 517).

Brigham Young wyprowadza świętych z Nauvoo.

Gdy święci przygotowywali się do opuszczenia miasta, wciąż trwały prace nad ukończeniem Świątyni Nauvoo. Kiedy budowa zbliżała się do końca, tysiące świętych tłoczyło się wewnątrz świątyni zarówno w dzień, jak i w nocy, aby otrzymać obrzędy obdarowania i zapieczętowania. Siostra Sarah Rich zauważyła:

Bez wiary i wiedzy, które dane były nam w świątyni przez wpływ i pomoc Ducha Pana, ta podróż byłaby jak skok w ciemność […]. Ale mieliśmy wiarę w naszego Ojca Niebieskiego i ufaliśmy Mu, czując, że jesteśmy Jego wybranym ludem. (Sarah Rich, w: Daughters in My Kingdom: The History and Work of Relief Society [2011], str. 30)

Starszy Robert D. Hales z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział następujące słowa o świętych, którzy byli wówczas w Nauvoo:

Przymierza, które zawarli z Panem w Świątyni Nauvoo, zapewniały im ochronę podczas wędrówki na zachód w taki sam sposób, w jaki w dzisiejszych czasach dla każdego z nas stanowią ochronę przez całe życie. (Robert D. Hales, „Temple Blessings”, New Era, luty 2014, str. 4)

W miarę nasilania się prześladowań święci finalizowali swoje plany i pierwsza duża grupa świętych rozpoczęła podróż przez stan Iowa w lutym 1846 r. Musieli stawić czoła trudnościom związanym ze srogą zimą, nieodpowiednim zaopatrzeniem i dezorganizacją. Wraz z nastaniem wiosny padał ciągły deszcz, potoki były wypełnione po brzegi wodą i wszędzie było błoto, przez co święci przeszli zaledwie 483 kilometry w 131 dni. W wyniku tych opóźnień i wyczerpania zapasów Brigham Young przerwał podróż i zorganizował miejsce postoju zwane Winter Quarters. Jesienią liczba mieszkańców Winter Quarters wzrosła do ponad 7000 osób.

Wielu chorowało z powodu niedożywienia i z wyziębienia, a wiara niektórych została wystawiona na próbę. Te trudne warunki sprawiły, że zima na przełomie 1846–1847 roku była jednym z najtrudniejszych okresów w życiu Brighama Younga. Czuł się „jak ojciec z wielką gromadą dzieci”, a później wspomniał, że obowiązki, które na nim spoczywały, wydawały się ważyć „25 ton” („This Shall Be Our Covenant”, Revelations in Context [2016], str. 307–308; zob. także Saints: The Story of the Church of Jesus Christ in the Latter Days, tom II, No Unhallowed Hand, 1846–1893 [2020], str. 40–44, 46–51).

Pod tym ciężarem Brigham Young poprosił Pana o przewodnictwo i otrzymał objawienie stanowiące „Słowo i [Wolę Pańską] co do Obozu Izraela w ich wędrówkach na Zachód” (Nauki i Przymierza 136:1). Studiując poniższe fragmenty tego objawienia, możesz zaznaczyć instrukcje i obietnice, których Pan udzielił świętym.

Studiuj podczas przygotowań do zajęć

Przeczytaj wersety Nauki i Przymierza 136:2, 8, 10–11, 21–22.

Prezydent Dallin H. Oaks z Pierwszego Prezydium podzielił się istotną uwagą o okresie, w którym zostało udzielone objawienie zapisane w rozdziale Nauki i Przymierza 136. Powiedział:

Podstawą każdego wysiłku, by otrzymać objawienie, jest zobowiązanie się do uczynienia wszystkiego, co w naszej mocy, w oparciu o własny trud i rozsądek. Oznacza to, że musimy służyć i pracować.

Czynienie tego jest ważnym elementem zasłużenia na objawienia. W trakcie studiowania pism świętych zauważyłem, że większość objawień przychodzi do dzieci Bożych, kiedy działają, a nie, kiedy siedzą w domach, czekając, aż Pan powie im, w którą stronę wykonać pierwszy krok.

Na przykład warto zauważyć, że objawienie znane jako „Słowo i Wola Pańska co do Obozu Izraela” (NiP 136:1) nie zostało udzielone w Nauvoo, kiedy Kworum Dwunastu planowało exodus z tego miejsca […]; ani nie otrzymano go na zachodnim brzegu rzeki Missisipi […]. Objawienie, by poprowadzić świętych poprzez równiny zostało udzielone 14 stycznia 1847 r., kiedy święci przeszli już około jednej trzeciej dystansu dzielącego ich od dolin w Górach Skalistych. (Dallin H. Oaks, „In His Own Time, in His Own Way”, Ensign, sierpień 2013, str. 22, 24)

Zastanów się przez chwilę, jak ta uwaga Prezydenta Oaksa może odnosić się do twoich pytań i decyzji, które wpłyną na twoją przyszłość.

Na początku kwietnia 1847 r. Brigham Young opuścił Winter Quarters wraz z pierwszą grupą świętych. Przebyli 1660 kilometrów w ciągu czterech miesięcy i dotarli do Doliny Jeziora Słonego 24 lipca 1847 roku. Wilford Woodruff zapisał, że kiedy Brigham Young zobaczył dolinę, „ogarnęła go wizja, która trwała kilka minut […]. Gdy wizja ustała, powiedział: ‘Już wystarczy. To właściwe miejsce. Jedźmy dalej’” (w: Teachings of Presidents of the Church: Wilford Woodruff [2004], str. 146). W październiku około 1700 świętych osiedliło się w Utah. Jednak około 10 000 innych osób nadal mieszkało wzdłuż rzeki Missouri w stanie Iowa i w stanie Nebraska, a ich podróż na zachód trwała kolejne pięć lat (zob. „Sustaining a New First Presidency in 1847”, strona internetowa ChurchofJesusChrist.org).

Przez ponad trzy lata Dwunastu Apostołów przewodziło Kościołowi w obliczu braku Pierwszego Prezydium. W grudniu 1847 r. Apostołowie spotkali się w mieście Council Bluffs w stanie Iowa, gdzie wciąż mieszkało wielu świętych. Zebrali się w małym domku z bali, aby omówić ponowne zorganizowanie Pierwszego Prezydium. „Duch Święty został wylany na zgromadzonych w wielkiej mierze”, a Dwunastu jednogłośnie poparło Brighama Younga, najstarszego stażem Apostoła, na Prezydenta Kościoła (Autobiography of Bathsheba W. Smith, str. 12, Biblioteka Historii Kościoła, Salt Lake City; pisownia ustandaryzowana; zob. także Saints, 2:87–89, 92–95).

Rozważaj podczas przygotowań do zajęć

Pomyśl o tym, w jaki sposób Pan prowadził świętych, kiedy podążali do Doliny Jeziora Słonego. W jakich okolicznościach odczułeś, że Pan prowadzi cię w życiu? Na czym możesz się skupić, aby otrzymać więcej przewodnictwa od Pana?

Czy chcesz dowiedzieć się więcej? (Opcjonalnie)

Jakich rad i obietnic Pan udzielił świętym, którzy przygotowywali się do migracji na zachód?

Przeczytaj rozdział Nauki i Przymierza 136, aby dowiedzieć się więcej o tym, jak Pan zorganizował świętych i kierował nimi podczas migracji do Doliny Jeziora Słonego.

W jaki sposób obrzędy i przymierza świątynne mnie wzmacniają?

Obejrzyj film pt. „Endowed with Power” (12:17), który ukazuje żarliwe pragnienia świętych, by otrzymać błogosławieństwa świątynne przed opuszczeniem Nauvoo.