„Lekcja 18. Materiał przygotowawczy: Kobiety — święte w dniach ostatnich — i Stowarzyszenie Pomocy”, Podwaliny Przywrócenia. Materiały dla nauczyciela (2019)
„Lekcja 18. Materiał przygotowawczy”, Podwaliny Przywrócenia. Materiały dla nauczyciela
Lekcja 18. Materiał przygotowawczy
Kobiety — święte w dniach ostatnich — i Stowarzyszenie Pomocy
Kiedy Prorok Józef Smith wypowiadał się na temat Stowarzyszenia Pomocy, oświadczył: „Kościół nie był doskonale zorganizowany, dopóki kobiety nie były w ten sposób zorganizowane” (Teachings of the Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 451). Pomyśl o przesłaniu dla świata, jakie jest zawarte w tym oświadczeniu, na temat miejsca kobiet w Kościele Pana. Podczas studiowania niniejszego materiału zastanów się, dlaczego praca wykonywana przez kobiety — święte w dniach ostatnich — i Stowarzyszenie Pomocy jest niezbędna w przywróconym Kościele Jezusa Chrystusa.
Rozdział 1.
W jaki sposób kobiety — święte w dniach ostatnich — budują królestwo Boga?
Starszy James E. Talmage z Kworum Dwunastu Apostołów kiedyś powiedział: „Najwspanialszym mistrzem kobiet i kwestii związanych z kobiecością jest Jezus Chrystus” (w: Daughters in My Kingdom [2011], str. 3).
Prezydent M. Russell Ballard z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:
Nasze siostry od zawsze były niezbędną i integralną częścią dzieła Pana. Wierne kobiety dzielnie trudziły się w sprawie prawdy i prawości od czasów poprzedzających założenie tego świata […]. Nasza dyspensacja nie jest pozbawiona bohaterek. (M. Russell Ballard, „Women of Righteousness”, Ensign, kwiecień 2002, str. 69)
Emma Smith, żona Proroka Józefa Smitha, to przykład kobiety — świętej w dniach ostatnich, która spełniła ważną rolę w trakcie Przywrócenia. W objawieniu danym za pośrednictwem Józefa Smitha Pan zwrócił się do Emmy tymi słowy: „Jesteś wybraną panią” (Nauki i Przymierza 25:3). Czytając to objawienie, możesz zaznaczyć obowiązki i rady, jakie Pan dał Emmie. Zwróć uwagę na to, że w wersecie 16. Pan głosi, że rady, jakie daje Emmie, mają także zastosowanie do każdego z nas.
Studiuj podczas przygotowań do zajęć
Przeczytaj wersety Nauki i Przymierza 25:5–7, 10–11, 13, 15–16.
Emma i Józef jako para przechodzili przez ciężkie próby. Byli dla siebie wielkim oparciem i radością. Emma, będąc oddana swemu powołaniu, stanowiła źródło wielkiego spokoju dla Józefa, dodając mu otuchy i pociechy w obliczu prześladowań i trudnych doświadczeń. Prorok, wspominając czas, kiedy Emma odwiedziła go, gdy ukrywał się przed zagrożeniem, napisał: „Ponownie jest tutaj, w kolejnym czasie próby — nieustraszona, pewna i niezachwiana, niezmienna, czuła Emma” („Journal, December 1841–December 1842”, str. 135, strona internetowa josephsmithpapers.org).
Przez jakiś czas Emma była skrybą Józefa, pomagając mu w procesie tłumaczenia Księgi Mormona. W trakcie swojego życia ze śmiałością świadczyła o Księdze Mormona. Na krótko przed śmiercią powiedziała synowi: „Wierzę, że Księga Mormona ma boskie pochodzenie — nie mam co do tego najmniejszej wątpliwości” (Emma Smith, w: „Last Testimony of Sister Emma”, Saints’ Herald, 1 października 1879, str. 290). Emma, będąc posłuszna przykazaniu Boga, opracowała pierwszy zbiór hymnów Kościoła.
Nauczała poprzez przykład: „W Nowym Jorku szyła ubrania dla […] misjonarzy powołanych do głoszenia ewangelii […]. W Kirtland pracowała z innymi kobietami, by zebrać koce, żywność i odzież, które uczestnicy Obozu Syjonu mieli zanieść do zrozpaczonych świętych w Missouri. Pomagała w przygotowywaniu posiłków oraz reperowaniu i szyciu [ubrań] dla budujących Świątynię Kirtland. Do swojego domu przyjęła tak wielu budowniczych, że ona i Józef musieli spać na podłodze. Na początku pobytu w Nauvoo poświęciła dużo czasu i uwagi na opiekę nad wieloma ofiarami malarii, którzy obozowali przed jej domem na brzegach rzeki Missisipi. W ten i inny sposób stanowiła przykład służby, której udzielało wiele sióstr w jej czasach” (Teachings: Joseph Smith str. 450).
Rozważaj podczas przygotowań do zajęć
Pomyśl o dobrych przykładach kobiet, jakie znasz, które za pomocą swojego wpływu, słów i umiejętności mają znamienny wkład w budowę królestwa Boga. W jaki sposób budują one królestwo Boga w naszych czasach?
Rozdział 2.
Co wyróżnia organizację, jaką jest Stowarzyszenie Pomocy?
Wiosną 1842 r. podczas budowy Świątyni Nauvoo święci zmagali się z ubóstwem. Wiele sióstr pragnęło nieść pomoc w większym stopniu. Grupa sióstr, której przewodniczyły Sarah Kimball i Margaret Cook, zgromadziła się, by sporządzić zarys konstytucji i praw dla nowego stowarzyszenia kobiet szyjących ubrania dla osób pracujących przy budowie świątyni. Kiedy skonsultowały się z Prorokiem Józefem Smithem, ten powiedział im, że ich konstytucja jest „najlepsza, jaką kiedykolwiek widział” (Teachings: Joseph Smith, str. 450). Dodał też: „Ale to nie jest to, czego chcecie. Powiedz siostrom, że Pan przyjmuje ich ofertę pomocy i że ma dla nich coś lepszego […]. Zapraszam je wszystkie na spotkanie ze mną i kilkoma braćmi […], a zorganizuję je pod kierunkiem kapłaństwa i na wzór kapłaństwa” (w: Daughters in My Kingdom, str. 12). Eliza R. Snow wspominała, że Józef Smith nauczał siostry ze Stowarzyszenia Pomocy, iż „taka sama organizacja istniała w Kościele w pradawnych czasach” (w: Daughters in My Kingdom, str. 7).
Siostra Julie B. Beck, która służyła jako Generalna Prezydent Stowarzyszenia Pomocy, nauczała, co oznacza bycie zorganizowanym na wzór kapłaństwa:
Stowarzyszenie Pomocy jest wyjątkowe, ponieważ zostało zorganizowane na „wzór kapłaństwa” [Józef Smith, słowa przytoczone w publikacji autorstwa Sary M. Kimball, pt. „Auto-Biography”, Woman’s Exponent, 1 września 1883, str. 51] […]. Działamy podobnie jak kapłaństwo, co oznacza, że dążymy do uzyskania i otrzymywania objawień i działamy zgodnie z nimi, podejmujemy decyzje podczas narad i zajmujemy się opieką nad danymi osobami, jednej po drugiej. Naszym jest cel kapłaństwa, aby przygotować się na błogosławieństwa życia wiecznego poprzez zawieranie i dotrzymywanie przymierzy. Zatem, podobnie jak dla naszych braci dzierżących kapłaństwo, naszą jest praca zbawienia, służba i stawanie się świętym ludem. (Julie B. Beck, „Stowarzyszenie Pomocy: święta praca”, Ensign lub Liahona, listopad 2009, str. 110)
Prezydent Dallin H. Oaks z Pierwszego Prezydium dodatkowo podkreślił, że praca w Stowarzyszeniu Pomocy jest wykonywana na mocy upoważnienia kapłańskiego:
W swoim przemówieniu skierowanym do Stowarzyszenia Pomocy Prezydent Joseph Fielding Smith, będący wówczas Prezydentem Kworum Dwunastu Apostołów, powiedział: „Choć siostry nie [zostały ustanowione do] kapłaństwa […], nie oznacza to, że Pan nie dał im upoważnienia […]. Możecie mówić z upoważnieniem, ponieważ Pan nadał wam upoważnienie”. Powiedział również, że Stowarzyszenie Pomocy „otrzymało moc i upoważnienie do dokonania wielu wspaniałych rzeczy. Praca, którą wykonuje, odbywa się dzięki boskiemu upoważnieniu” [„Relief Society — An Aid to the Priesthood”, Relief Society Magazine, styczeń 1959, str. 4–5) […].
Ten, kto pełni urząd lub wykonuje powołanie otrzymane od osoby dzierżącej klucze kapłaństwa, korzysta z upoważnienia kapłańskiego do wykonywania wyznaczonych obowiązków. (Dallin H. Oaks, „Klucze i upoważnienie kapłańskie”, Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 50–51)
Rozdział 3.
W jaki sposób kobiety i Stowarzyszenie Pomocy pomagają w realizacji celów Boga i Jego Kościoła?
Pierwsze spotkanie Stowarzyszenia Pomocy odbyło się 17 marca 1842 r. w pokoju na piętrze w sklepie z czerwonej cegły Józefa Smitha w Nauvoo w stanie Illinois. Emma została wybrana i poparta jako prezydent tej nowej organizacji. Józef powstał i wyjaśnił, że jest to wypełnieniem się słów Pana, który powiedział, że Emma jest „wybraną panią, którą [powołał]” (Nauki i Przymierza 25:3). Wkrótce potem Prorok powiedział: „To Stowarzyszenie ma otrzymywać instrukcje zgodnie z porządkiem, jaki wyznaczył Bóg — poprzez tych, którzy są wyznaczeni, by przewodzić — i teraz, w imieniu Boga, przekazuję wam klucz, i stowarzyszenie to będzie się radować, a wiedza i inteligencja odtąd będą na was spływać” (w: Daughters in My Kingdom, str. 14–15).
Siostra Emma Smith głosiła, że kobiety w Kościele razem dokonają „czegoś niezwykłego” („Joseph Smith’s Teachings about Priesthood, Temple, and Women”, Gospel Topics, strona internetowa topics.ChurchofJesusChrist.org). Podczas studiowania poniższych oświadczeń, możesz zaznaczyć to, co zwróciło twoją uwagę na temat celów i misji Stowarzyszenia Pomocy.
Zina D.H. Young, która służyła jako Generalna Prezydent Stowarzyszenia Pomocy, wspominała:
Stowarzyszenie zostało […] na początku zorganizowane […], by udzielać doczesnych błogosławieństw biednym i potrzebującym, wzmacniać słabych i zawracać błądzących, a także dla lepszych postępów i sposobności wykazania się kobiecym współczuciem i prawdziwą miłością, aby jego członkinie mogły osiągnąć duchową siłę i moc do czynienia większego dobra w dziele odkupienia rodziny ludzkiej. („First General Conference of the Relief Society”, Woman’s Exponent, 15 kwietnia 1889, str. 172)
Siostra Beck nauczała:
Józef Smith powiedział, że kobiety tego Kościoła zostały zorganizowane po to, aby „przynosić ulgę biednym, pozbawionym środków do życia, wdowom i sierotom, a także aby oddawać się wszelkim dobroczynnym celom” [w: History of the Church, 4:567] oraz „nie tylko nieść ulgę biednym, ale zbawiać dusze” [w: History of the Church, 5:25]. Te wysiłki zmierzające do niesienia pomocy zostały dalej zdefiniowane przez Starszego Johna A. Widtsoe’a jako „pomoc w ubóstwie, chorobie, wątpliwościach, niewiedzy — pomoc w tym, co utrudnia kobietom czerpanie radości i dokonywanie postępów […]” [Evidences and Reconciliations, przyg. G. Homer Durham, 3 tomy w 1 (1960), str. 308].
Poprzez Stowarzyszenie Pomocy praktykujemy bycie uczennicami Chrystusa. Uczymy się tego, co On chce, byśmy się uczyły, robimy to, co On chce, abyśmy robiły, i stajemy się tym, kim On chce, abyśmy się stały. (Julie B. Beck, „Co kobiety święte w dniach ostatnich czynią najlepiej: Bądźcie silne i niezachwiane”, Ensign i Liahona, listopad 2007, str. 111, 109)
Prezydent Spencer W. Kimball wyjaśnił, dlaczego zarówno mężczyźni, jak i kobiety muszą zrozumieć cel i moc Stowarzyszenia Pomocy:
W tej organizacji [Stowarzyszeniu Pomocy] tkwi niewykorzystana w pełni siła do wzmacniania rodzin Syjonu i budowy Królestwa Boga. I nie będzie ona wykorzystana, dopóki zarówno siostry, jak i [bracia] w kapłaństwie nie zrozumieją potencjału Stowarzyszenia Pomocy. (Spencer W. Kimball, w: Daughters in My Kingdom, str. 142; wyróżnienie dodane)
Rozważaj podczas przygotowań do zajęć
Co mogą zrobić zarówno kobiety, jak i mężczyźni, aby zrozumieć potencjał Stowarzyszenia Pomocy i współpracować w osiąganiu celów tej organizacji?