„Lekcja 5. Materiał przygotowawczy: Ujawnienie Księgi Mormona”, Podwaliny Przywrócenia. Materiały dla nauczyciela (2019)
„Lekcja 5. Materiał przygotowawczy”, Podwaliny Przywrócenia. Materiały dla nauczyciela
Lekcja 5. Materiał przygotowawczy
Ujawnienie Księgi Mormona
Zanim Moroni ukrył nefickie zapisy, prorokował o ich ujawnieniu w dniach ostatnich: „Nikt nie będzie mógł tego wyjawić bez mocy od Boga” (Mormon 8:15). Rozważ, dlaczego Ojciec Niebieski wybrał młodego, niewykształconego wiejskiego chłopca, by przetłumaczył i opublikował najbardziej wpływową księgę naszych czasów.
Rozdział 1.
W jaki sposób Józef Smith ujawnił Księgę Mormona poprzez moc Boga?
W ramach ujawnienia Księgi Mormona miało miejsce kilka cudownych wydarzeń, które stanowią dowód na to, że została ona przetłumaczona mocą Boga (zob. „Święci: Historia Kościoła Jezusa Chrystusa w ostatnich dniach, tom I, Sztandar prawdy, 1815–1836 [2018] rozdział III, rozdziały IV–VI).
Anioł posługiwał Józefowi Smithowi i powiedział mu o pradawnych zapisach.
Wieczorem 21 września 1823 r. anioł Moroni ukazał się Józefowi Smithowi i powiedział mu, że Bóg ma dla niego do wykonania pracę (zob. Józef Smith — Historia 1:33–35).
Studiuj podczas przygotowań do zajęć
Przeczytaj fragment: Józef Smith — Historia 1:34–35.
Józef Smith przetłumaczył tę księgę, pomimo że był młody i otrzymał niewielkie wykształcenie.
Józef Smith miał 17 lat, kiedy anioł Moroni po raz pierwszy mu się ukazał i kiedy po raz pierwszy ujrzał złote płyty. Między 18. a 21. rokiem życia, Moroni odwiedzał go raz w roku, by udzielić mu „pouczenia i nauki” (Józef Smith — Historia 1:54). W wieku 21 lat Józef otrzymał pozwolenie, by zabrać płyty w celu ich przetłumaczenia. W wieku 22 lat przetłumaczył część płyt, podczas gdy Martin Harris był skrybą. (Manuskrypt składający się ze 116 stron został zagubiony i nie był ponownie tłumaczony). W wieku 23 lat Józef ukończył pozostałą część tłumaczenia, a Oliver Cowdery oraz inni ludzie byli skrybami.
Emma Smith, żona Proroka Józefa Smitha, wyjaśniła: „[Wtedy] Józef Smith […] nie był zdolny ani napisać, ani podyktować składnego, dobrze sformułowanego listu, a już tym bardziej podyktować tekstu książki na miarę Księgi Mormona. I chociaż czynnie brałam udział w tym, co się wydarzyło i byłam obecna podczas tłumaczenia płyt […], jest to dla mnie zdumiewające, ‘zdumiewające i zadziwiające’, tak samo, jak dla każdej innej osoby […]. Księga Mormona ma boskie pochodzenie — nie mam co do tego najmniejszej wątpliwości. („Last Testimony of Sister Emma”, Saints’ Herald, 1 października 1879, str. 290).
Józef Smith ukończył prace nad tłumaczeniem w niezwykle krótkim czasie.
Szacuje się, że Józef Smith ukończył tłumaczenie w „sześćdziesiąt pięć dni roboczych, lub mniej”, dokonując przekładu księgi, „która liczy 531 stron w aktualnym wydaniu w języku angielskim. To daje średni wynik 8 stron dziennie. Weźcie to pod uwagę, kiedy będziecie tłumaczyć jakąś książkę albo ustalicie sobie plan czytania Księgi Mormona” (Russell M. Nelson, „A Treasured Testament”, Ensign, lipiec 1993, str. 61–62).
Józef Smith tłumaczył bez notatek i bez przeglądania manuskryptu.
Emma opisała proces tłumaczenia swojemu synowi, Josephowi Smithowi III, na krótko przed swoją śmiercią w 1879 r.:
Wierzę, że Kościół został ustanowiony poprzez Boskie przewodnictwo. Całkowicie w to wierzę […].
[Józef] nie miał ani manuskryptu, ani księgi, z których by czytał [podczas tłumaczenia] […].
Gdyby miałby przy sobie coś takiego, nie zdołałby tego przede mną ukryć […].
Płyty często leżały na stole zawinięte w mały lniany obrus, który mu dałam do ich owinięcia i nikt nie starał się ich specjalnie ukryć. Raz dotknęłam, jak leżały na stole, wyczuwając ich zarys i kształt. Zdawały się być twarde jak gruby papier i wydawały metaliczny [sic!] dźwięk przy poruszeniu brzegów palcem, tak jak czasem kartkuje się strony książki […].
Jestem pewna, że nikt nie mógłby dyktować manuskryptów, gdyby nie był natchniony; kiedy ja pracowałam jako skryba, twój ojciec dyktował mi godzina po godzinie, a kiedy wracał po posiłkach lub innych przerwach, od razu zaczynał tam, gdzie zakończył, bez zaglądania do manuskryptu lub proszenia o odczytanie mu jakiegoś fragmentu. I to było dla niego normalne. Takie postępowanie byłoby nieprawdopodobne u osoby uczonej, a u człowieka niewykształconego, którym był, byłoby to po prostu niemożliwe”. (Emma Smith, w: „Last Testimony of Sister Emma”, Saints’ Herald, 1 października 1879, str. 289–290)
Józef Smith otrzymał narzędzia, które pomagały mu przy tłumaczeniu.
Józef nie przetłumaczył Księgi Mormona w typowy sposób. Nie znał oryginalnego języka, w którym sporządzone były płyty, by następnie dokonać przekładu na język angielski. Raczej składał tekst z jednego języka na drugi poprzez objawienie — czyniąc to darem i mocą Boga (zob. Nauki i Przymierza 135:3).
Józef i jego skrybowie pisali o dwóch narzędziach używanych przy tłumaczeniu Księgi Mormona. Jeden z nich, zwany w Księdze Mormona „interpretorem” (zob. Mosjasz 8:13), jest bardziej znany świętym w dniach ostatnich pod nazwą „urim i tummim” (Józef Smith — Historia 1:35). Oliver Cowdery oświadczył, że „patrząc poprzez” urim i tummim Józef „mógł czytać po angielsku zreformowany egipski, język, w którym wyryty był tekst na płytach” („Book of Mormon Translation”, Gospel Topics, strona internetowa topics.ChurchofJesusChrist.org).
Niektóre sporządzone później zapisy wskazują, że do tłumaczenia Księgi Mormona Józef czasami korzystał z innego narzędzia. Narzędziem tym był niewielki owalny kamień nazywany kamieniem widzącego, który Józef odkrył na kilka lat przed otrzymaniem złotych płyt. Zapisy te wskazują, że Józef umieszczał albo interpretery, albo kamień widzącego w kapeluszu, aby osłonić przed światłem, co umożliwiało mu lepsze dostrzeżenie słów, pojawiających się na danym narzędziu. (Zob. „Book of Mormon Translation”, Gospel Topics, strona internetowa topics.ChurchofJesusChrist.org; zob. także Richard E. Turley jun., Robin S. Jensen i Mark Ashurst-McGee, „Józef — widzący”, Liahona, październik 2015, str. 51).
Ponad rok po publikacji Księgi Mormona podczas jakiegoś spotkania poproszono Józefa o podanie szczegółów dotyczących ujawnienia Księgi Mormona. W protokole z tego spotkania napisano: „Powiedział, że nie miał takiej intencji, by opowiadać światu o wszystkich szczegółach dotyczących ujawnienia Księgi Mormona” i „nie ma potrzeby tego referować” („Minutes, 25–26 października 1831 r.”, w: Minutes Book 2, str. 13, strona internetowa josephsmithpapers.org).
Starszy Neal A. Maxwell z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił:
Zrozumiałe jest, że wielu ludzi, którzy czytają Księgę Mormona, pragnie dowiedzieć się więcej o jej powstaniu, włączając w to proces tłumaczenia […]. To, co wiemy na temat okoliczności powstania Księgi Mormona, jest wystarczające, ale nie jest to wiedza kompletna […].
[…] Być może szczegóły związane z tłumaczeniem […] nie są nam dane, gdyż lepiej jest, jeśli zagłębimy się w treść tej księgi, niż przesadnie zajmiemy się procesem, dzięki któremu ją otrzymaliśmy. (Neal A. Maxwell, „By the Gift and Power of God”, Ensign, styczeń 1997, str. 39, 41)
Rozważaj podczas przygotowań do zajęć
Dlaczego, twoim zdaniem, powinniśmy bardziej zajmować się „[treścią] tej księgi” niż „procesem, dzięki któremu ją otrzymaliśmy”?
Rozdział 2.
Dlaczego świadectwa o Księdze Mormona wygłoszone przez świadków stanowią kolejny dowód jej prawdziwości?
Podczas tłumaczenia Księgi Mormona Józef Smith i Oliver Cowdery dowiedzieli się, że Pan pokaże płyty trzem szczególnym świadkom (zob. Eter 5:2–4). Oliver, David Whitmer i Martin Harris poczuli „natchnione pragnienie, żeby zostać trzema [szczególnymi] świadkami” (Nauki i Przymierza 17, wprowadzenie do rozdziału).
W czerwcu 1829 r. Oliver, David i Martin w cudowny sposób ujrzeli złote płyty. Zaświadczyli, że „anioł Boży zstąpił z nieba, przynosząc te płyty i rozkładając je przed [ich] oczyma, że [zobaczyli] je oraz wyryte na nich znaki” („Świadectwo Trzech Świadków”, Księga Mormona).
Niezwłocznie po przeżyciach Trzech Świadków i ujrzeniu anioła, Józef Smith wrócił do domu Whitmerów i zawołał głośno do swych rodziców: „Ojcze, matko, nawet nie wiecie, jaki jestem szczęśliwy — Pan sprawił, że troje ludzi poza mną zobaczyło płyty — widzieli anioła, który złożył im świadectwo, i będą musieli dzielić się świadectwem o prawdzie tego, co mówiłem; teraz sami wiedzą, że nie opowiadam ludziom kłamstw. I czuję, jakby spadł mi z serca wielki kamień, który był dla mnie niemal za ciężki do udźwignięcia; i to raduje moją duszę, gdyż wiem, że nie jestem już sam na świecie”. („Lucy Mack Smith, History, 1845”, str. 153–154, strona internetowa josephsmithpapers.org)
Później Józef pokazał płyty kolejnym ośmiu świadkom. Powiedzieli oni: „Dotykaliśmy naszymi rękoma; i widzieliśmy wyryte na nich znaki […] i wiemy z całą pewnością, że [Józef Smith] ma płyty, o których mówimy” („Świadkowie i Ośmiu Świadków”, Księga Mormona).
Pomimo tego, że między Józefem Smithem a każdym z Trzech Świadków doszło do nieporozumień i odeszli oni od Kościoła ([Oliver] Cowdery i [Martin] Harris później powrócili), w dalszym ciągu, przez całe swoje życie, potwierdzali swoje świadectwo, które złożyli, będąc świadkami. Podobnie i każdy z Ośmiu Świadków dalej potwierdzał swoje świadectwo dotyczące oglądania płyt, chociaż niektórzy z nich z czasem zdystansowali się od Kościoła. Połączona siła ich wielokrotnych oświadczeń, wygłaszanych przez wiele lat pomimo tego, że zmieniło się ich nastawienie co do osoby Józefa Smitha i Kościoła, jest pełnym mocy świadectwem wiarygodności oświadczeń opublikowanych w Księdze Mormona. („Witnesses of the Book of Mormon”, Church History Topics, strona internetowa ChurchofJesusChrist.org)
Zapisz swoje przemyślenia
Zapisz doświadczenia, które pomogły ci dojść do poznania prawdziwości Księgi Mormona. Będziesz miał okazję, aby złożyć swoje świadectwo podczas tych zajęć, jeśli się na to zdecydujesz.