„Elía og Baalsprestar“ Sögur úr Gamla testamentinu (2022)
„Elía og Baalsprestar,“ Sögur úr Gamla testamentinu
1. Konungabók 18
Elía og Baalsprestar
Spámaður Drottins gegn falsspámönnum
Konungríkið Ísrael var enn þjakað af vatnsleysi. Akab konungur sagði fólkinu að fylgja falsguði að nafni Baal.
Drottinn sendi Elía spámann til að hitta Akab. Elía bauð öllu fólkinu upp á topp fjalls nokkurs. Hann skoraði á konunginn og presta hans að komast að því hvort Drottinn eða Baal væri hinn sanni Guð.
Elía útskýrði áskorunina. Hann og prestarnir myndu fórna nauti á altari, en þeir myndu ekki kveikja eld sjálfir. Í staðinn myndu prestarnir biðja til Baals um að kveikja eld. Að því loknu myndi Elía biðja til Drottins um að kveikja eld. Elía vissi að aðeins sannur Guð myndi kveikja eldinn.
Baalsprestarnir báðu til guðs síns frá morgni til hádegis, en ekkert gerðist. Elía hæddist að þeim og sagði að guð þeirra, Baal, hlyti að vera sofandi.
Prestarnir urðu reiðir, hoppuðu upp á altarið og hrópuðu fram að kvöldi. Þeir vonuðu að guð þeirra myndi svara, en enn var enginn eldur.
Þá var komið að Elía. Hann byggði altari fyrir Drottin, gróf vatnsrennu umhverfis altarið og undirbjó fórnina.
Elía bað fólkið að fylla fjórar tunnur af vatni og hella þeim á viðinn á altarinu þrisvar sinnum. Vatnið rennbleytti viðinn á altarinu. Það fyllti vatnsrennuna alla.
Elía bað til Drottins um að sýna mátt hins sanna Guðs. Eldur Drottins féll niður og gleypti fórnina, viðinn, steinana og vatnið. Fólkið vissi að Guð Elía var hinn sanni Guð. Elía bað þess að þurrkinum lyki og að Drottinn léti rigna.