„Spámaðurinn Jónas,“ Sögur úr Gamla testamentinu (2021)
„Spámaðurinn Jónas,“ Sögur úr Gamla testamentinu
Jónas 1–4
Spámaðurinn Jónas
Læra að treysta á miskunn Drottins
Jónas var spámaður. Drottinn sagði honum að vara fólkið í Níníve við því að borg þeirra yrði lögð í rúst, ef það iðraðist ekki.
Fólkið í Níníve var óvinveitt Ísraelsmönnum. Jónas vildi ekki prédika fyrir því. Hann fór því um borð í skip til að sigla langt í burtu frá Níníve.
Þegar Jónas var á skipinu kom mikið óveður. Mennirnir á skipinu hræddust um líf sitt. Þeir báðu Jónas um að biðja til Drottins til að bjarga þeim.
Jónas vissi að Drottinn sendi óveðrið af því að hann hafði flúið það sem Drottinn hafði beðið hann um að gera. Jónas vildi bjarga fólkinu á skipinu. Hann sagði að ef þeir hentu honum í sjóinn myndi storminn lægja.
Mennirnir vildu ekki henda Jónasi fyrir borð. Þeir reyndu að róa bátnum í land, en óveðrið var of mikið. Að lokum köstuðu þeir Jónasi í sjóinn.
Storminn lægði, en svo gleypti stór fiskur Jónas.
Jónas var í kviði fisksins þrjá daga og þrjár nætur. Á þeim tíma bað Jónas og iðraðist. Hann vildi gera það sem rétt var og hlusta á Drottin. Drottinn heyrði bænir Jónasar og lét fiskinn spýta Jónasi upp á þurrt land.
Drottinn sagði Jónasi aftur að prédika fyrir fólkinu í Níníve. Í þetta sinn hlýddi Jónas. Hann fór til Níníve og bauð fólkinu að iðrast, ella legði Drottinn borg þeirra í rúst. Konungurinn og þjóð hans iðruðust. Drottinn fyrirgaf þeim og lagði Níníve ekki í rúst.
Jónas var vonsvikinn yfir að fólkinu hafi ekki verið tortímt. Honum fannst það ekki verðskulda fyrirgefningu.
Til að veita Jónasi áminningu lét Drottinn plöntu vaxa upp, sem skýldi Jónasi fyrir sólinni. Síðan visnaði plantan og Jónasi leið illa yfir því.
Drottinn veitti Jónasi áminningu um börn hans. Jónas lærði það að hann ætti að syrgja þegar fólk iðraðist ekki og gleðjast þegar það gerði það.