« មេរៀនទី ២៣ ឯកសារគ្រូបង្រៀន ៖ ពេលពរជ័យនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏អស់កល្បជានិច្ច ឬការមានកូនត្រូវបានពន្យារពេល » ឯកសារគ្រូបង្រៀន គ្រួសារដ៏អស់កល្បជានិច្ច ( ឆ្នាំ ២០២២ )
« មេរៀនទី ២៣ ឯកសារគ្រូបង្រៀន » ឯកសារគ្រូបង្រៀន គ្រួសារដ៏អស់កល្បជានិច្ច
មេរៀនទី ២៣ ឯកសារគ្រូបង្រៀន
ពេលពរជ័យនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏អស់កល្បជានិច្ច ឬការមានកូនត្រូវបានពន្យារពេល
សមាជិកសាសនាចក្រជាច្រើនមានបំណងប្រាថ្នាដ៏សុចរិតសម្រាប់ពរជ័យនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ឬការមានបុត្រធីតា ដែលត្រូវបានពន្យារពេល ឬរំខាន ។ នៅក្នុងមេរៀននេះ សិស្សនឹងពិភាក្សាពីរបៀបដែលពួកគេអាចធ្វើសកម្មភាពដោយសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ប្រសិនបើពួកគេប្រឈមមុខនឹងប្រភេទឧបសគ្គទាំងនេះ ។ សិស្សក៏នឹងប្ដេជ្ញាផងដែរចំពោះអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើបានដើម្បីរាប់អានអ្នកដទៃនៅក្នុងវួដ ឬសាខារបស់ពួកគេ ដោយមិនគិតពីកាលៈទេសៈគ្រួសាររបស់ពួកគេឡើយ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
យើងអាចជ្រើសរើសដើម្បីអនុវត្តសេចក្តីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបាន នៅពេលពរជ័យដែលយើងចង់បានត្រូវបានពន្យារនោះ ។
សូមបង្ហាញ និងអានជាមួយគ្នានូវ សេចក្តីថ្លែងការណ៍ដោយអែលឌើរ នែល អិល អាន់ឌើរសិន នៅក្នុងផ្នែកទី ១ នៃឯកសាររៀបចំ ។ អ្នកអាចគូសចំណាំ ឬសរសេរនៅលើក្ដារខៀនអំពីកាលៈទេសៈដែលលោកបានលើកឡើង ដែលមិនត្រូវនឹងគំនិតដែលបានបង្រៀននៅក្នុងសេចក្តីប្រកាសអំពីក្រុមគ្រួសារជានិច្ចនោះទេ ។
-
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថាថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្របន្តបង្រៀនអំពីគំនិតនៃជីវិតគ្រួសារ ប្រសិនបើសមាជិកសាសនាចក្រភាគច្រើនមិនបានជួបប្រទះនឹងឧត្តមគតិទាំងនេះនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះទេនោះ ? ( សូមពិចារណាយោងទៅ សេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់ស៊ីស្ទើរ សារ៉ុន អូប៊ែង នៅក្នុងផ្នែកទី ១ នៃឯកសាររៀបចំ ) ។
សូមបង្ហាញរូបភាពរបស់ អ័ប្រាហាំ និង សារ៉ា ចេញពី ផ្នែកទី ២ នៃឯកសាររៀបចំ និងស្នើសុំឲ្យសិស្សសង្ខេបពរជ័យទាំងឡាយដែលត្រូវបានពន្យារ និងបានបំពេញនៅក្នុងជីវិតរបស់អ័ប្រាហាំ និង សារ៉ា ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរំឭកឡើងវិញក្នុង ហេព្រើរ ១១:៨, ១១–១៣ រៀងៗខ្លួន ដោយរកមើលឃ្លាដែលលើកឡើងពីសេចក្តីជំនឿរបស់អ័ប្រាហាំ និង សារ៉ា ។ សូមស្នើសុំឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ចែកចាយនូវអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
-
តើគំរូរបស់អ័ប្រាហាំ និងសារ៉ា អាចជួយសមាជិកសាសនាចក្រសម័យទំនើបដែលកំពុងពុះពារនឹងសេចក្តីជំនឿដោយរបៀបណា នៅពេលពរជ័យដែលបានសន្យាត្រូវបានពន្យារពេល ឬមិនបានបំពេញក្នុងជីវិតនេះនោះ ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សចែកចាយគំនិតរបស់ពួកគេហើយ សូមសរសេរគោលការណ៍ដូចតទៅនេះនៅលើក្តារខៀន ៖ កាលដែលយើងស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ ហើយទុកចិត្តលើពេលវេលារបស់ទ្រង់ នោះយើងនឹងទទួលពរជ័យដែលបានសន្យារបស់ទ្រង់ទាំងនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ឬនៅក្នុងពេលដ៏អស់កល្បជានិច្ច ) ។
អ្នកអាចរំឭកសិស្សថា ការទទួលបានពរជ័យដែលបានសន្យា ជាញឹកញាប់មិនមែនជារឿងដែលទាក់ទងនឹងសុចរិតភាពទេ ប៉ុន្តែគឺជាពេលវេលារបស់ព្រះអម្ចាស់ទៅវិញទេ ។ សូមបង្ហាញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖
ពរជ័យខ្លះមកឆាប់ ខ្លះមកយឺត ហើយខ្លះមិនមក រហូតដល់ស្ថានសួគ៌ ប៉ុន្ដែសម្រាប់អស់អ្នកដែលឱបក្រសោបដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ វានឹងមក ។ ខ្ញុំសូមបញ្ជាក់ពីរឿងនោះដោយផ្ទាល់ ។ ( « An High Priest of Good Things to Come » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៩ ទំព័រ ៣៨ )
សូមគិតពីការសួរសំណួរខាងក្រោមមួយចំនួន ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ដឹងកាន់តែជ្រៅជ្រះអំពីគោលការណ៍នេះនៅលើក្តារខៀន ៖
-
តើសមាជិកនៃសាសនាចក្រនៅក្នុង ស្ថានភាពមួយដែលបានលើកឡើងដោយអែលឌើរ អាន់ឌើរសិន ( នៅក្នុងសេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់លោកក្នុងផ្នែកទី ១ នៃឯកសាររៀបចំ ដែលបានលើកឡើងនៅខាងដើមនៅក្នុងផ្នែកនេះ ) អាចបន្តអនុវត្តសេចក្តីជំនឿនៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ស្តីពីក្រុមគ្រួសារដោយរបៀបណា ?
-
តើបទពិសោធន៍ ឬការបង្រៀនអ្វីខ្លះ ដែលស្ថាបនាទំនុកចិត្តរបស់អ្នកថា ព្រះអម្ចាស់នឹងបំពេញការសន្យារបស់ទ្រង់ ទោះបីជាពរជ័យដែលចង់បាននោះត្រូវបានពន្យារក៏ដោយ ? ( សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យយោងទៅអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរជាការឆ្លើយតបទៅនឹងសកម្មភាព « កត់ត្រាគំនិតរបស់អ្នក » នៅក្នុងផ្នែកទី ២ នៃឯកសាររៀបចំ ) ។
-
តើនៅពេលណាដែលអ្នក ឬនរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ បានឆ្ពោះទៅមុខដោយសេចក្តីជំនឿលើព្រះអម្ចាស់ នៅពេលដែលពរជ័យទាក់ទងនឹងការរៀបការ ឬការមានបុត្រធីតាត្រូវពន្យារនោះ ? តើអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះអំពីព្រះអម្ចាស់ចេញពីបទពិសោធន៍នោះ ?
សូមពិចារណាចែករំលែកដំណើររឿងខាងក្រោមរបស់យុវមជ្ឈិមវ័យនៅលីវម្នាក់ដែលប្រធាន ដាល្លិន អេក អូក នៃគណៈប្រធានទីមួយបានចែកចាយ ទុកជាផ្នែកនៃការពិភាក្សានេះ ៖
ខ្ញុំបានទទួលសំបុត្រមកពីស្រ្តីម្នាក់ដែលកំពុងសិក្សានៅឯសាកលវិទ្យាល័យ ហាវឺដ ។ ខ្ញុំមានការកោតសរសើរចំពោះខ្លឹមសារនៅក្នុងសំបុត្រនោះ ។
នាងបាននិយាយថា « ខ្ញុំមានអាយុតែ ២៦ ឆ្នាំ ប៉ុណ្ណោះ ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ការសាកល្បងភាពនៅលីវបានធ្វើឲ្យខ្ញុំព្រួយបារម្ភ » ។
បន្ទាប់ពីបានចែកចាយបន្ថែមទៀតនៅក្នុងសំបុត្ររបស់នាង នាងបានបញ្ចប់ ៖ « ខ្ញុំបានដើរត្រឡប់ទៅផ្ទះពីកន្លែងធ្វើការនៅរសៀលមួយកាលឆ្នាំមុន ដោយថ្វាយដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំចំពោះព្រះ ដោយទូលទ្រង់ថាបំណងប្រាថ្នាដ៏ជ្រាលជ្រៅបំផុតរបស់ខ្ញុំគឺការធ្វើជាប្រពន្ធ និងជាម្ដាយម្នាក់ ។ ខ្ញុំបានឈប់អធិស្ឋានតទៅទៀត កាលដែលគំនិត និងអារម្មណ៍ដ៏មានឥទ្ធិពលមួយបានចូលមកក្នុងចិត្ត និងគំនិតរបស់ខ្ញុំ ។ គំនិតនោះគឺថាខ្ញុំគិតខុសហើយ ។ បំណងប្រាថ្នាដ៏ជ្រាលជ្រៅបំផុតនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំគួរតែភាពជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយបន្ទាប់មករឿងទីពីរអាចជាការធ្វើជាភរិយា និងម្ដាយមួយរូប ។ ទស្សនវិស័យរបស់ខ្ញុំអំពីជីវិតបានផ្លាស់ប្តូរតាំងពីពេលនោះមក ។ ខ្ញុំបានប្តូរការគិតនោះ ។ ខ្ញុំដឹងថាពរជ័យដែលបានសន្យានឹងក្លាយជារបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែអ្វីៗទាំងនេះនឹងកើតឡើងតាមពេលវេលារបស់ព្រះ មិនមែនតាមពេលវេលារបស់ខ្ញុំទេ » ។ អូ៎ នេះជាគំនិតអស្ចារ្យណាស់ ! ( ហ្វេសប៊ុក ថ្ងៃទី ១១ ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ២០១៦ នៅលើគេហទំព័រ facebook.com/dallin.h.oaks )
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យកត់ត្រានូវអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើបាន ដើម្បីបន្តអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៅពេលពួកគេរង់ចាំទទួលពរជ័យគ្រួសារដែលពួកគេប្រាថ្នាចង់បាន ។
អ្នកអាចលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យស្វែងរកការណែនាំ និងការគាំទ្រពីព្រះអម្ចាស់ក្នុងការរៀនពីរបៀបទទួលបានអំណរ ការបំពេញ និងការរីកចម្រើននាពេលឥឡូវនេះ ទោះកាលៈទេសៈក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេយ៉ាងណាក្តី ។
សមាជិកសាសនាចក្រម្នាក់ៗគឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយនៃរូបកាយនៃព្រះគ្រីស្ទ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរំឭកឡើងវិញក្នុង កូរិនថូស ទី១ ១២:១២–២៧ ដោយរកមើលអ្វីដែលការប្រៀបធៀបរបស់សាវកប៉ុលបង្រៀនយើងអំពីសាសនាចក្រ និងសមាជិករបស់សាសនាចក្រ ។
-
តើសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះដែលយើងអាចរៀនពីការប្រៀបធៀបនេះ ? ( នៅក្នុងចំណោមសេចក្តីពិតទាំងឡាយដែលសិស្សអាចរកឃើញ សូមកុំភ្លេចបញ្ជាក់សេចក្តីពិតដូចតទៅនេះ ៖ សមាជិកសាសនាចក្រគ្រប់រូបគឺសំខាន់ និងអាចធ្វើការចូលរួមចំណែកយ៉ាងសំខាន់ចំពោះសាសនាចក្រ ) ។
ដើម្បីបង្ហាញថាសមាជិកសាសនាចក្រទាំងអស់មានតម្លៃដើម្បីចូលរួមចំណែក នោះអ្នកអាចបង្ហាញវីដេអូ « Songs Sung and Unsung » ( ២:៥៦ ) ដែលមាននៅក្នុងផ្នែក « ចង់បានបន្ថែមទៀតទេ ? » នៃឯកសាររៀបចំ ។
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យពិចារណាពីរបៀបរាប់អានអ្នកដទៃ ហើយជ្រើសរើសបញ្ចូលខ្លួនពួកគេនៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានរបស់សាសនាចក្រ នោះអ្នកអាចចែកចាយសាច់រឿងដូចខាងក្រោមនេះ ( ឬកែសម្រួលសាច់រឿងតាមការគួរដើម្បីឲ្យមានភាពទាក់ទងនឹងសិស្សរបស់អ្នកកាន់តែខ្លាំង ) ៖
ថ្មីៗនេះ វីតូរីយ៉ា បានលែងលះគ្នា ។ នាងបានប្រាប់អ្នកថា នាងមិនមានអារម្មណ៍ថានាងស័ក្តិសមនៅក្នុងសាសនាចក្រទៀតទេ ។ នាងអង្គុយតែម្នាក់ឯងនៅក្នុងការប្រជុំរបស់សាសនាចក្រ ហើយមានអារម្មណ៍មិនស្រណុកចិត្តនៅអំឡុងការពិភាក្សាទាក់ទងនឹងអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងក្រុមគ្រួសារនៅក្នុងថ្នាក់សមាគមសង្រ្គោះឡើយ ។ នាងមានការងឿងឆ្ងល់ថា តើនាងមានអ្វីដើម្បីចូលរួមចំណែកនៅក្នុងវួដរបស់នាងក្នុងស្ថានភាពបច្ចុប្បន្នរបស់នាងដែរឬទេ ។
សូមពិចារណាចាត់សិស្សជាគូៗ ហើយដាក់បង្ហាញសំណួរដូចខាងក្រោម ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ចេញពីដៃគូនីមួយៗឲ្យសញ្ជឹងគិតពីរបៀបដែលគាត់នឹងឆ្លើយតបសំណួររបស់ វីតូរីយ៉ា ចេញពីទស្សនៈរបស់វីតូរីយ៉ា ។ សូមអញ្ជើញសិស្សផ្សេងទៀតឲ្យសញ្ជឹងគិតពីក្រុមសំណួរផ្សេងទៀតចេញពីទស្សនៈរបស់នរណាម្នាក់នៅក្នុងវួដរបស់វីតូរីយ៉ា ។ ក្រោយពីពីរបីនាទីក្រោយមក សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិភាក្សាចម្លើយរបស់ពួកគេជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមក ។
|
វីតូរីយ៉ា |
សមាជិកវួដ |
|---|---|
|
ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាចូលមិនចុះនឹងគេទេ ។ តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីមានអារម្មណ៍ថាស្និទ្ធស្នាល ? |
តើខ្ញុំអាចគាំទ្រដល់ វីតូរីយ៉ា នៅក្នុងស្ថានភាពបច្ចុប្បន្នរបស់នាងយ៉ាងដូចម្ដេចទៅ ? |
|
តើទស្សនៈ និងការចូលរួមចំណែកដ៏ពិសេសណាខ្លះដែលខ្ញុំអាចបន្ថែមទៅក្នុងវួដរបស់ខ្ញុំបាន ? |
តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីយល់កាន់តែច្បាស់ពីវីតូរីយ៉ា ហើយជួយនាងឲ្យមានអារម្មណ៍ថាមានតម្លៃនៅក្នុងវួដរបស់យើង ? |
|
តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីអនុញ្ញាតឲ្យព្រះអង្គសង្រ្គោះជួយខ្ញុំឲ្យយល់ និងស្គាល់ពីតម្លៃ និងទីកន្លែងរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ? |
តើខ្ញុំអាចរាប់អានសមាជិកវួដដែលជួបនឹងកាលៈទេសៈបែបនេះកាន់តែខ្លាំងឡើងដោយរបៀបណា រួមមានបុគ្គលដូចជាមជ្ឈិមវ័យនៅលីវ ឪពុក ឬម្ដាយទោល ឬអ្នករៀបការហើយ ប៉ុន្តែគ្មានកូន ? |
បន្ទាប់ពីទុកពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយនោះ សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយជាមួយសិស្សក្នុងថ្នាក់នូវអ្វីដែលពួកគេបានរៀនមកពីសកម្មភាពនេះ ។
សូមផ្តល់ពេលវេលាឲ្យសិស្សដើម្បីកត់ត្រា និងរៀបចំផែនការពីរបៀបដែលពួកគេនឹងធ្វើតាមចំណាប់អារម្មណ៍របស់ពួកគេដើម្បីគាំទ្រសមាជិកសាសនាចក្រដូចគ្នា ដោយមិនគិតពីស្ថានភាពគ្រួសាររបស់ពួកគេឡើយ ។ អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតអំពីសមាជិកមួយចំនួននៅក្នុងវួដ ឬសាខារបស់ពួកគេ ដែលពួកគេអាចគាំទ្របាន ។
សូមពិចារណាបញ្ចប់មេរៀននេះ ដោយការថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការគាំទ្រដ៏ឥតឈប់ឈររបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ចំពោះអ្នកដែលមានស្ថានភាពគ្រួសារលំបាក ។ សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ផងដែរថា រាល់សមាជិកនៃសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់គឺទទួលបានការរាប់អាន ហើយអាចធ្វើការចូលរួមចំណែកដ៏មានអត្ថន័យបាន ។
សម្រាប់ពេលក្រោយ
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតអំពីបុគ្គលដែលពួកគេស្គាល់ ដែលជួបនឹងឧបសគ្គសុខភាពខាងសតិអារម្មណ៍ ឬផ្លូវចិត្ត ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យអាន ឯកសាររៀបចំសម្រាប់មេរៀនលើកក្រោយ ដោយគិតដល់បុគ្គលម្នាក់ទាំងនេះនៅក្នុងចិត្ត ។ អ្នកក៏អាចលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យរកពេលនៅតែម្នាក់ឯងខ្លះផងដែរ ដើម្បីវាយតម្លៃសុខភាពខាងសតិអារម្មណ៍របស់ពួកគេ ។