សន្និសីទទូទៅ
ការទុកចិត្ត​លើ​ព្រះវរបិតា​របស់​យើង
សន្និសីទ​ទូទៅ​ខែតុលា ឆ្នាំ​២០២៤


ការទុកចិត្ត​លើ​ព្រះវរបិតា​របស់​យើង

ព្រះ​ទុក​ព្រះទ័យ​លើ​យើង​ឲ្យ​ធ្វើការ​សម្រេចចិត្ត​សំខាន់ៗ​ជាច្រើន ហើយ​នៅក្នុង​បញ្ហា​ទាំងអស់​នោះ ទ្រង់​សុំ​ឲ្យ​យើង​ទុកចិត្ត​ទ្រង់ ។

នៅថ្ងៃ​ទី១ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៨៤៣ អាដឌីសុន ប្រាត្ត បាន​ចាកចេញ​ពី​ទីក្រុង​ណៅវូ រដ្ឋ​អិលលីណោយ ដើម្បី​ទៅ​ផ្សព្វផ្សាយ​ដំណឹងល្អ​នៅ​កោះ​ហាវ៉ៃ ដោយ​ទុក​ឲ្យ​ប្រពន្ធ​របស់​គាត់ លូវីសា បានស៍ ប្រាត្ត ថែទាំ​គ្រួសារ​ដ៏​ក្មេងខ្ចី​របស់​ពួកគេ ។

នៅទីក្រុង​ណៅវូ ពេល​ដែល​ការធ្វើ​ទុក្ខ​បុកម្នេញ​នៅ​ទីក្រុង​ណៅវូ កាន់តែ​ឡើង​កម្ដៅ​ខ្លាំង​ឡើង ដោយ​បង្ខំ​ឲ្យ​ពួកបរិសុទ្ធ​ចាកចេញ ហើយ​ក្រោយមក​នៅ វិនទើរ ខួរទើរ្ស ខណៈ​ដែល​ពួកគេ​រៀបចំ​ធ្វើ​ចំណាក​ស្រុក​ទៅកាន់​ជ្រលងភ្នំ សលថ៍ លេក នោះ លូវីសា ប្រឈម​មុខ​នឹង​ការសម្រេច​ចិត្ត​ថា​ត្រូវ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ឬ​អត់ ។ វា​ងាយស្រួល​ក្នុង​ការនៅ​ទីនោះ ហើយ​រង់ចាំ អេដឌីសុន ត្រឡប់​មកវិញ ជាង​ការធ្វើ​ដំណើរ​តែ​ម្នាក់​ឯង ។

ទាំងពីរដង​ដែល​នាង​ត្រូវ​សម្រេចចិត្ត នាង​បាន​ស្វែងរក​ការណែនាំ​ពី​ព្យាការី ព្រិកហាំ យ៉ង់ ដែល​បាន​លើក​ទឹកចិត្ត​នាង​ឲ្យ​ទៅ ។ ទោះបី​មាន​ការលំបាក​យ៉ាង​ខ្លាំង និង​ការស្ទាក់ស្ទើរ​ផ្ទាល់ខ្លួន​ក្ដី ក៏​នាង​បាន​ធ្វើដំណើរ​ដោយ​ជោគជ័យ​រាល់​ដង ។

ដំបូង​ឡើយ លូវីសា បាន​រកឃើញ​អំណរ​តែ​បន្តិច​បន្តួច​ប៉ុណ្ណោះ​ក្នុង​ការធ្វើ​ដំណើរ ។ ទោះ​យ៉ាងណា នាង​បាន​ចាប់ផ្តើម​រីករាយ​ពេល​ឃើញ​វាល​ស្មៅ​ពណ៌​បៃតង​ដ៏​ល្វឹងល្វើយ ផ្កាព្រៃ​ចម្រុះ​ពណ៌ និង​ដី​នៅតាម​ច្រាំង​ទន្លេ ។ នាង​បាន​កត់ត្រា​ថា « ភាពស្រអាប់​ក្នុង​ចិត្ត​ខ្ញុំ​បាន​រសាយ​ទៅ​បន្តិច​ម្តងៗ ហើយ​មិន​មាន​ស្ត្រី​ណា​ទៀត​ក្នុង​ក្រុម​ដែល​មាន​ភាពរីករាយ​ជាង​ខ្ញុំ​នោះ​ទេ » ។

ដំណើររឿង​របស់ លូវីសា បាន​បំផុស​គំនិត​ខ្ញុំ​យ៉ាង​ជ្រាលជ្រៅ ។ ខ្ញុំ​កោតសរសើរ​ចំពោះ​ឆន្ទៈ​របស់​នាង​ក្នុង​ការទុក​អ្វី​ដែល​នាង​ចង់​បាន​មួយ​ឡែក សមត្ថភាព​របស់​នាង​ក្នុង​ការទុកចិត្ត​ព្រះ និង​របៀប​ដែល​ការអនុវត្ត​សេចក្ដី​ជំនឿ​របស់​នាង​បាន​ជួយ​នាង​ឲ្យ​មើល​ឃើញ​ស្ថានភាព​ខុស​ពី​មុន ។

នាង​បាន​រំឭក​ខ្ញុំ​ថា យើង​មាន​ព្រះវរបិតា​ដែល​គង់​នៅ​ស្ថានសួគ៌​ដែល​ពេញ​ដោយ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ ដែល​យកចិត្ត​ទុកដាក់​ចំពោះ​យើង​គ្រប់​កន្លែង​ដែល​យើង​នៅ និង​ថា​យើង​អាច​ទុកចិត្ត​ទ្រង់​ជាង​អ្នកណា ឬ​អ្វី​ផ្សេងៗ​ទៀត​ទាំងអស់ ។

ប្រភព​នៃ​សេចក្ដីពិត

ព្រះ​ទុក​ព្រះទ័យ​លើ​យើង​ឲ្យ​ធ្វើការ​សម្រេចចិត្ត​សំខាន់ៗ​ជាច្រើន ហើយ​នៅក្នុង​បញ្ហា​ទាំងអស់​នោះ ទ្រង់​សុំ​ឲ្យ​យើង​ទុកចិត្ត​ទ្រង់ ។ នេះ​ជា​រឿង​ដ៏លំបាក ជា​ពិសេស​នៅពេល​ដែល​ការវិនិច្ឆ័យ​របស់​យើង ឬ​មតិ​សាធារណៈ ខុស​ពី​ព្រះឆន្ទៈ​របស់​ទ្រង់​សម្រាប់​បុត្រា​បុត្រី​ទ្រង់ ។

មនុស្ស​មួយ​ចំនួន​ផ្ដល់​យោបល់​ថា យើង​គួរតែ​ផ្លាស់ប្ដូរ​និយមន័យ​នៃ​អ្វី​ដែល​ត្រូវ និង​អ្វី​ដែល​ខុស ព្រោះ​ពួកគេ​និយាយ​ថា សេចក្ដីពិត​គឺ​មិន​ដាច់ខាត​ទេ ឯ​ភាពពិត​គឺ​ត្រូវបាន​កំណត់​ដោយ​ខ្លួនឯង ឬ​ព្រះ​មាន​ព្រះទ័យ​សប្បុរស​ណាស់ ដ្បិត​ទ្រង់​មិន​ជា​ខ្វល់​អំពី​អ្វី​ដែល​យើង​ធ្វើ​នោះ​ទេ ។

នៅពេល​យើង​ស្វែងយល់​និង​ទទួល​យក​ព្រះឆន្ទៈ​របស់​ព្រះ វា​អាច​ជួយ​ឲ្យ​យើង​ចងចាំ​ថា ព្រំដែន​រវាង​ត្រូវ និង​ខុស គឺ​មិនមែន​សម្រាប់​យើង​ដើម្បី​កំណត់​នោះ​ទេ ។ ព្រះ​បាន​បង្កើត​ព្រំដែន​ទាំងនេះ​ដោយ​ផ្ទាល់ ដោយ​ផ្អែក​លើ​សេចក្ដីពិត​ដ៏​អស់កល្ប​សម្រាប់​ជា​ផលប្រយោជន៍ និង​ពរជ័យ​ដល់​យើង ។

បំណង​ប្រាថ្នា​ដើម្បី​ផ្លាស់ប្តូរ​សេចក្ដីពិត​ដ៏​អស់កល្ប​ជានិច្ច​របស់​ព្រះ​មាន​ប្រវត្តិ​ជា​យូរលង់​ណាស់​មក​ហើយ ។ វា​បានចាប់ផ្តើម​មុន​ពិភពលោក​នេះ​បាន​ចាប់ផ្តើម​ទៅ​ទៀត គឺ​នៅពេល​ដែល​សាតាំង​បានបះបោរ​ប្រឆាំង​នឹង​ផែនការ​របស់​ព្រះ ដោយ​ព្យាយាម​យ៉ាង​អាត្មានិយម​ដើម្បី​បំផ្លាញ​សិទ្ធិជ្រើសរើស​របស់​មនុស្ស ។ តាម​លំនាំ​នេះ មនុស្ស​ដូច​ជា សេរេម នីហូរ និង​កូរីហូរ បាន​ប្រកែក​ថា សេចក្តី​ជំនឿ​ជា​រឿង​ឆ្កួតលីលា វិវរណៈ​គឺ​មិន​ទាក់ទង​នឹង​យើង​សោះ ហើយ​អ្វី​ដែល​យើង​ចង់​ធ្វើ​គឺ​ត្រឹមត្រូវ ។ គួរ​ឲ្យ​សោកស្តាយ ជា​ញឹកញាប់​ណាស់ ការឃ្លាតឆ្ងាយ​ពី​សេចក្ដីពិត​របស់​ព្រះ​បាន​នាំ​ឲ្យ​មាន​ទុក្ខព្រួយ​យ៉ាង​ធំ ។

ខណៈ​ដែល​រឿង​មួយ​ចំនួន​អាច​អាស្រ័យ​លើ​បរិបទ តែមិន​មែន​រឿង​គ្រប់​យ៉ាង​ដូច​នោះ​ទេ ។ ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បាន​បង្រៀន​យ៉ាង​ខ្ជាប់ខ្ជួន​ថា សេចក្ដីពិត​នៃ​ការសង្គ្រោះ​របស់​ព្រះ​គឺ​ច្បាស់លាស់ ឯករាជ្យ និង​ត្រូវ​បានកំណត់​ដោយ​ព្រះ​ផ្ទាល់ ។

ជម្រើស​របស់​យើង

អ្នក​ដែល​យើង​ជ្រើសរើស​ទុកចិត្ត គឺជា​ការសម្រេចចិត្ត​ដ៏​សំខាន់​មួយ​ក្នុង​ជីវិត ។ ស្តេច​បេនយ៉ាមីន​បាន​ណែនាំ​ប្រជាជន​របស់​ទ្រង់​ថា « សូម​ជឿ​ដល់​ព្រះ​ចុះ សូម​ជឿ​ថា ទ្រង់​មាន​ព្រះជន្ម​រស់នៅ … ទ្រង់​មាន​គ្រប់​ប្រាជ្ញា … ជឿ​ថា មនុស្ស​ពុំ​យល់​នូវ​អ្វី​ទាំងអស់ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​អាច​យល់​បាន​នោះ​ឡើយ » ។

សំណាងល្អ យើង​មាន​ព្រះគម្ពីរ និង​ការណែនាំ​ពី​ព្យាការី​ដែល​នៅរស់ ដើម្បី​ជួយ​យើង​ឲ្យ​យល់​ពី​សេចក្ដីពិត​របស់​ព្រះ ។ បើ​យើង​ត្រូវការ​ការបញ្ជាក់​លើស​ពី​អ្វី​ដែល​យើង​មាន ព្រះ​ប្រទាន​វា​តាមរយៈ​ព្យាការី​របស់​ទ្រង់ ។ ហើយ​ទ្រង់​នឹង​ឆ្លើយតប​ការអធិស្ឋាន​ដ៏​ស្មោះ​របស់​យើង​តាមរយៈ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ នៅពេល​យើង​ស្វែងរក​ការយល់ដឹង​អំពី​សេចក្ដីពិត​ដែល​យើង​មិន​ទាន់​ដឹងច្បាស់​នៅឡើយ ។

អែលឌើរ នែល អិល អាន់ឌើរសិន ធ្លាប់​បាន​បង្រៀន​ថា យើង​មិន​គួរ​ភ្ញាក់ផ្អើល​ទេ « ពេល​ទស្សន​ផ្ទាល់​ខ្លួន [ របស់​យើង ] ចាប់ផ្តើម​មិន​ស្រប​ជាមួយ​នឹង​ការបង្រៀន​របស់​ព្យាការី​នៃ​ព្រះអម្ចាស់​ជានិច្ច​នោះ ។ លោក​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា « នោះ​គឺ​ជា​ឱកាស​ដើម្បី​រៀនសូត្រ បន្ទាបខ្លួន នៅពេល​យើង​លុត​ជង្គង់​ចុះ​អធិស្ឋាន » ។ យើង​បោះ​ជំហាន​ទៅមុខ​ដោយ​សេចក្តីជំនឿ ដោយ​ទុកចិត្ត​លើ​ព្រះ ដោយ​ដឹង​ថា ជាមួយ​នឹង​ពេលវេលា នោះ​យើង​ទទួល​ការបញ្ជាក់​កាន់តែ​ច្បាស់​ខាង​វិញ្ញាណ​មក​ពី​ព្រះវរបិតាសួគ៌​របស់​យើង » ។

គ្រប់​ពេល​ទាំងអស់ វា​មាន​ប្រយោជន៍​ក្នុង​ការចាំ​ពី​ការបង្រៀន​របស់​អាលម៉ា​ថា ព្រះ​ប្រទាន​ព្រះបន្ទូល​របស់​ទ្រង់​ទៅតាម​ការយក​ចិត្ត​ទុកដាក់ និង​ការខិតខំ​ដែល​យើង​ផ្ដល់​ចំពោះ​វា​តែប៉ុណ្ណោះ ។ បើ​យើង​ស្ដាប់​តាម​ព្រះបន្ទូល​របស់​ព្រះ យើង​នឹង​ទទួល​បាន​កាន់តែ​ច្រើន បើ​យើង​មិន​អើពើ​នឹង​ការប្រឹក្សា​របស់​ទ្រង់ នោះ​យើង​នឹង​ទទួល​កាន់តែ​តិច​ទៅៗ រហូត​ដល់​យើង​គ្មាន​អ្វី​សោះ​ឡើយ ។ ការបាត់បង់​ការចេះដឹង​នេះ​មិន​មានន័យ​ថា សេចក្ដីពិត​គឺ​ខុសឆ្គង​នោះទេ ផ្ទុយ​ទៅវិញ​វា​បង្ហាញ​ថា យើង​បាន​បាត់បង់​សមត្ថភាព​ក្នុង​ការយល់​អំពី​វា ។

ចូរ​មើល​ទៅ​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ

នៅ​ក្រុង​កាពើណិម ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​បាន​បង្រៀន​អំពី​អត្តសញ្ញាណ និង​បេសកកម្ម​របស់​ទ្រង់ ។ មនុស្ស​ជាច្រើន​បាន​ឃើញ​ថា ព្រះបន្ទូល​របស់​ទ្រង់​ពិបាក​ស្តាប់ នាំ​ឲ្យ​ពួកគេ​ងាក​ចេញ​ហើយ « [ មិនដើរ ] តាម​ទ្រង់​ទៀត » ។

ហេតុអ្វី​បាន​ជា​ពួកគេ​ដើរ​ចេញ ?

ព្រោះ​ពួកគេ​មិន​ចូលចិត្ត​អ្វី​ដែល​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល ។ ដូច្នេះ ដោយ​ការទុកចិត្ត​លើ​ការវិនិច្ឆ័យ​របស់​ខ្លួនគេ​ផ្ទាល់ នោះ​ពួកគេ​បាន​ដើរ​ចេញ ដោយ​បដិសេធ​ពរជ័យ​ដល់​ខ្លួនឯង ដែល​ពួកគេ​នឹង​ទទួល​បាន​ប្រសិន​បើ​ពួកគេ​បន្ត​នៅ​ទីនោះ ។

វា​ងាយ​ទេ​ដែល​ឲ្យ​ការឆ្មើងឆ្មៃ​របស់​យើង​ចូល​មកកាត់​រវាង​យើង និង​សេចក្ដីពិត​ដ៏​អស់កល្ប ។ នៅពេល​យើង​មិនយល់ យើង​អាច​ផ្អាក អនុញ្ញាត​ឲ្យ​អារម្មណ៍​របស់​យើង​ស្ងប់ ហើយ​បន្ទាប់​មក​ជ្រើសរើស​របៀប​ឆ្លើយតប ។ ព្រះអង្គ​សង្រ្គោះ​អញ្ជើញ​យើង​ឲ្យ « មើល​មក​ឯ [ ទ្រង់ ] ដោយ​នូវ​គ្រប់​ទាំង​គំនិត ចូរ​កុំ​សង្ស័យ ចូរ​កុំ​ខ្លាច​ឡើយ » ។ ពេល​យើង​ផ្តោតលើ​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ នោះ​សេចក្តី​ជំនឿ​របស់​យើង​អាច​ចាប់ផ្តើម​យកឈ្នះ​លើ​ការព្រួយ​បារម្ភ​របស់​យើង ។

ប្រធាន ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ បាន​លើកទឹកចិត្ត​យើង​ថា « ចូរ​សង្ស័យ​មន្ទិល​អ្នក ពីមុន​សង្ស័យ​សេចក្ដី​ជំនឿ​អ្នក ។ យើង​ពុំ​ត្រូវ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​មន្ទិល​ចាប់​យើង​ជា​អ្នក​ទោស ហើយ​បញ្ចៀស​យើង​ចេញពី​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ ភាពសុខសាន្ត និង​អំណោយទាន ដែល​បាន​មក​ពី​សេចក្ដី​ជំនឿ​លើ​ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ​ជា​ដាច់​ខាត » ។

ពរជ័យ​មាន​ដល់​អ្នក​ដែល​នៅ​បន្ត

ពេល​ដែល​ពួកសិស្ស​បាន​ដើរ​ចេញ​ពី​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ក្រោយ​មក​ទ្រង់​បាន​សួរ​ពួកសាវក​ដប់ពីរ​នាក់​ថា « អ្នក​រាល់​គ្នា​ចង់​ថយ​ទៅ​ដែរ​ឬ ? »

ពេត្រុស​បាន​ទូល​ថា ៖

« ព្រះអម្ចាស់​អើយ តើ​យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ទៅ​ឯ​អ្នក​ណា​វិញ ? គឺ​ទ្រង់​ហើយ ដែល​មាន​ព្រះបន្ទូល​នៃ​ជីវិត​ដ៏​នៅ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច ។

« យើង​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ជឿ ហើយ​ដឹង​ថា ទ្រង់​ជា​ព្រះគ្រីស្ទ ជា​ព្រះរាជបុត្រា​នៃ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​ពិត » ។

ឥឡូវ​ពួកសាវក​បានរស់នៅ​ក្នុង​ពិភព​តែមួយ ហើយ​បាន​ជួប​នឹង​សម្ពាធ​ខាង​សង្គម​ដូចគ្នា​នឹង​ពួកសិស្ស​ដែល​បាន​ដើរចេញ​ដែរ ។ ទោះជា​យ៉ាងណា ក្នុង​គ្រា​នេះ ពួកលោក​បាន​ជ្រើសរើស​សេចក្ដី​ជំនឿ​របស់​ពួកលោក និង​បានទុកចិត្ត​ព្រះ ដូច្នេះ​ពួកលោក​បាន​រក្សា​ពរជ័យ​ដែល​ព្រះ​ប្រទាន​ដល់​ពួកអ្នក​ដែល​នៅ​បន្ត ។

ប្រហែល​ជា​បងប្អូន ដូច​ជា​ខ្ញុំ​ដែរ ពេលខ្លះ​ឃើញ​ខ្លួនឯង​ស្ថិត​នៅ​សងខាង​នៃ​ការសម្រេចចិត្ត​នេះ ។ ពេល​យើង​ឃើញ​ថា វា​ពិបាក​ក្នុង​ការយល់ ឬ​ក្នុង​ការក្រសោប​យក​ព្រះឆន្ទៈ​របស់​ព្រះ វា​ជា​ការលួងលោម​ក្នុង​ការចាំ​ថា ទ្រង់​ស្រឡាញ់​យើង​ជា​ខ្លួន​យើង មិន​ថា​យើង​ស្ថិត​នៅ​ចំណុច​ណា​ទេ ។ ហើយ​ទ្រង់​មាន​អ្វី​ដែល​ល្អប្រសើរ​សម្រាប់​យើង ។ បើ​យើង​ឈោង​ទៅ​រក​ទ្រង់ ទ្រង់​នឹង​ជួយ​យើង ។

ខណៈ​ដែល​ការឈោង​ទៅ​រក​ទ្រង់​អាច​ជា​ការលំបាក ដូចជា​ឪពុក​ដែល​បាន​ស្វែងរក​ការព្យាបាល​សម្រាប់​កូនប្រុស​គាត់ ដែល​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​បាន​ប្រាប់​គាត់​ថា « ការណ៍​ទាំងអស់​នឹង​សម្រេច​បាន ដល់​អ្នក​ណា​ដែល​ជឿ » ។ នៅក្នុង​គ្រា​នៃ​សេចក្ដីលំបាក​របស់​យើង យើង​ក៏​បន្លឺ​វាចា​ទាំង​ទឹកភ្នែក​ដែរ​ថា « សូមជួយ​ចំពោះ​សេចក្ដី​ណា​ដែល​ខ្ញុំ​មិនជឿ​ផង » ។ 

ការចុះចូល​តាម​ព្រះឆន្ទៈ​របស់​ព្រះ

អែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល ធ្លាប់​បាន​បង្រៀន​ថា « ការចុះ​ចូល​តាម​ឆន្ទៈ​របស់​មនុស្ស​ម្នាក់ គឺ​ពិត​ជា​រឿង​ផ្ទាល់​ខ្លួន​ជាពិសេស ដែល​យើង​ត្រូវ​ដាក់​នៅលើ​អាសនា​របស់​ព្រះ » ។ មិន​ចម្លែក​ទេ​ដែល​ស្ដេច​បេនយ៉ាមីន​មាន​ព្រះទ័យ​ចង់​ឲ្យ​រាស្ត្រ​ទ្រង់​ក្លាយ « ទៅ​ដូច​ជា​កូន​ក្មេង ងាយ​ប្រដៅ ស្លូតបូត ទាបរាបសា អត់ឱន ពោរពេញ​ទៅ​ដោយ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ ព្រម​ទទួល​នូវ​អ្វីៗ​ទាំងអស់ ដែល​ព្រះអម្ចាស់​ទ្រង់​ទត​ឃើញ​ថា​ល្អ ដូច​ជា​កូន​ក្មេង​ព្រម​ធ្វើ​តាម​ឪពុក​ខ្លួន​ដូច្នោះ » ។

ដូច​រាល់ដង ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​បាន​ធ្វើ​ជា​គំរូ​ដ៏​ឥតខ្ចោះ​សម្រាប់​យើង ។ ដោយ​មាន​ទុក្ខព្រួយ​ជាខ្លាំង ហើយ​ដោយ​ដឹង​ពី​កិច្ចការ​ដ៏​ឈឺចាប់​ដែល​ទ្រង់​ត្រូវ​ធ្វើ ទ្រង់​បាន​ចុះចូល​នឹង​ព្រះឆន្ទៈ​របស់​ព្រះវរបិតា​ទ្រង់ ដោយ​បំពេញ​បេសកកម្ម​ព្រះមែស៊ី​របស់​ទ្រង់ និង​បើក​ការសន្យា​នៃ​ភាពអស់កល្ប​ជានិច្ច​ដល់​បងប្អូន និង​ខ្ញុំ ។

ជម្រើស​ដើម្បី​ចុះចូល​ឆន្ទៈ​របស់​យើង​តាម​ព្រះឆន្ទៈ​របស់​ទ្រង់ គឺ​ជា​ទង្វើ​នៃ​សេចក្ដី​ជំនឿ ដែល​ដក់​ជាប់​ក្នុង​ដួងចិត្ត​នៃ​ភាពជា​សិស្ស​របស់​យើង ។ ក្នុង​ការធ្វើ​ការជ្រើសរើស​នោះ យើង​ឃើញ​ថា សិទ្ធិជ្រើសរើស​របស់​យើង​មិន​ត្រូវបាន​កាត់​បន្ថយ​ទេ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ វា​ត្រូវ​បាន​ពង្រីក និង​ផ្តល់​រង្វាន់​ដោយ​វត្តមាន​នៃ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ដែល​នាំមក​នូវ​គោលបំណង អំណរ ភាពសុខសាន្ត និង​ក្តីសង្ឃឹម​ដែល​យើង​មិន​អាច​រកបាន​នៅ​កន្លែង​ណា​ផ្សេង​ទៀត​ឡើយ ។

ប៉ុន្មាន​ខែ​កន្លង​ទៅ​នេះ ប្រធាន​ស្តេក​ម្នាក់ និង​ខ្ញុំ​បាន​ទៅ​សួរ​សុខទុក្ខ​បងស្រី​ម្នាក់​នៅក្នុង​ស្តេក​របស់​គាត់ ព្រមទាំង​កូនប្រុស​យុវមជ្ឈិមវ័យ​របស់​បងស្រី​នោះ ។ បន្ទាប់​ពី​ឃ្លាត​ឆ្ងាយ​ពី​សាសនាចក្រ​អស់​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ ដោយ​វង្វេង​លើ​ផ្លូវ​ដ៏​លំបាក និង​មាន​ឧបសគ្គ នោះ​គាត់​បាន​វិល​ត្រឡប់​មក​វិញ ។ អំឡុង​ពេល​សួរសុខទុក្ខ​របស់​យើង យើង​បាន​សួរ​គាត់​ថា ហេតុអ្វី​បាន​ជា​គាត់​ត្រឡប់​មក​វិញ ។

គាត់​បាន​និយាយ​ថា « ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ជីវិត​ខ្ញុំ​រញ៉េរញ៉ៃ ហើយ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​ត្រូវ​នៅ​កន្លែង​ណា » ។

បន្ទាប់​មក ខ្ញុំ​បាន​សួរ​គាត់​ថា តើ​គាត់​បានរៀន​អ្វីខ្លះ​នៅក្នុង​ដំណើរ​​ជីវិត​របស់​គាត់ ។

ដោយ​មាន​អារម្មណ៍​ក្ដុកក្ដួល គាត់​បាន​ចែកចាយ​ថា គាត់​បានរៀន​ថា គាត់​ត្រូវ​ចូលរួម​ព្រះវិហារ​ឲ្យ​បាន​យូរ​គ្រប់គ្រាន់​ដើម្បី​បំបែក​ទម្លាប់​មិន​មក​ព្រះវិហារ ហើយ​ថា​គាត់​ត្រូវ​នៅ​រហូត​ដល់​វា​ជា​កន្លែង​ដែល​គាត់​ចង់​នៅ ។ ការត្រឡប់​មក​វិញ​របស់​គាត់​គឺ​មិន​ងាយស្រួល​ទេ ប៉ុន្តែ​គាត់​បាន​អនុវត្ត​សេចក្ដី​ជំនឿ​ទៅលើ​ផែនការ​របស់​ព្រះវរបិតា ហើយ​គាត់​បាន​ទទួល​អារម្មណ៍​ពី​ព្រះវិញ្ញាណ​ឡើង​វិញ ។

ក្រោយ​មក គាត់​បាន​បន្ថែម​ថា « ខ្ញុំ​បានរៀន​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​ថា ព្រះ​គឺ​ល្អ ហើយ​ថា​វិធី​របស់​ទ្រង់​គឺ​ល្អ​ជាង​របស់​ខ្ញុំ » ។

ខ្ញុំ​សូម​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​អំពី​ព្រះ​ជា​ព្រះបិតា​ដ៏​អស់កល្ប​ជានិច្ច​របស់​យើង ដែល​ស្រឡាញ់​យើង និង​អំពី​ព្រះរាជបុត្រា​របស់​ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ដែល​បាន​សង្គ្រោះ​យើង ។ ទ្រង់​ទាំងទ្វេ​ដឹង​ពី​ការឈឺចាប់ និង​ឧបសគ្គ​របស់​យើង ។ ទ្រង់​ទាំងទ្វេ​នឹង​មិន​បោះបង់​យើង​ឡើយ ហើយ​ដឹង​យ៉ាង​ល្អឥតខ្ចោះ​ពី​របៀប​ជួយ​យើង ។ យើង​អាច​មាន​សេចក្ដី​សង្ឃឹម កាល​យើង​ទុកចិត្ត​ទ្រង់​ទាំងទ្វេ​ច្រើន​ជាង​អ្នកណា ឬ​អ្វី​ផ្សេងៗ​ទៀត​ទាំងអស់ ។ នៅក្នុង​ព្រះនាម​ដ៏​ពិសិដ្ឋ​នៃ​ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕