ការកប់គ្រឿងសស្ត្រាវុធនៃការបះបោររបស់យើង
សូមឲ្យយើងកប់—យ៉ាងជ្រៅបំផុត—នូវធាតុនៃការបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះក្នុងជីវិតរបស់យើង ហើយជំនួសវាដោយដួងចិត្ត និងគំនិតដែលស្ម័គ្រតាម ។
ព្រះគម្ពីរមរមនកត់ត្រាថា ប្រមាណជា ៩០ ឆ្នាំមុនពេលការប្រសូតនៃព្រះគ្រីស្ទ ពួកបុត្រានៃស្តេចម៉ូសាយបានចាប់ផ្តើមបេសកកម្មរយៈពេល ១៤ ឆ្នាំទៅកាន់ពួកសាសន៍លេមិន ។ កិច្ចខិតខំមិនបានជោគជ័យត្រូវបានធ្វើអស់ជាច្រើនជំនាន់ដើម្បីនាំប្រជាជនលេមិនឲ្យមានជំនឿលើគោលលទ្ធិនៃព្រះគ្រីស្ទ ។ ទោះជាយ៉ាងណា លើកនេះ តាមរយៈការជ្រៀតចូលរួមដ៏អព្ភូតហេតុពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ពួកសាសន៍លេមិនរាប់ពាន់នាក់បានប្រែចិត្តជឿ ហើយបានក្លាយជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
យើងអានថា « ហើយប្រាកដដូចជាព្រះអម្ចាស់ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់នៅ ក៏មានមនុស្សជាច្រើនបានជឿ ឬក៏មនុស្សជាច្រើន ដែលត្រូវបាននាំមកឲ្យស្គាល់សេចក្ដីពិត តាមរយៈការផ្សាយរបស់អាំម៉ូន និងបងប្អូនលោក ស្របតាមវិញ្ញាណនៃវិវរណៈ និងវិញ្ញាណនៃការព្យាករណ៍ និងព្រះចេស្ដានៃព្រះ ដែលសម្ដែងអព្ភូតហេតុនៅក្នុងពួកគេ — មែនហើយ ខ្ញុំសូមប្រាប់អ្នកថា ដរាបណាព្រះអម្ចាស់ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់នៅ គឺដរាបណាមានពួកលេមិនជាច្រើនបានជឿតាមការផ្សាយរបស់គេ ហើយបានប្រែចិត្តជឿដល់ព្រះអម្ចាស់ នោះពួកគេពុំបោះបង់ចោលសាសនាឡើយ » ។
គន្លឹះដើម្បីកាន់ខ្ជាប់នូវការប្រែចិត្តជឿនៃប្រជាជនទាំងនេះគឺមាននៅក្នុងខគម្ពីរបន្ទាប់ ៖ « ព្រោះពួកគេបានក្លាយទៅជាប្រជាជនមួយដ៏សុចរិត ពួកគេបានដាក់គ្រឿងសស្ត្រាវុធនៃការបះបោររបស់គេចុះ ដែលកុំឲ្យពួកគេប្រយុទ្ធនឹងព្រះ ឬតតាំងនឹងបងប្អូនរបស់គេទៀតឡើយ » ។
សេចក្តីយោងចំពោះ « គ្រឿងសស្រ្តាវុធនៃការបះបោរ » នេះ គឺទាំងន័យត្រង់ និងន័យធៀប ។ វាមានន័យថាដាវ និងគ្រឿងសស្រ្តាវុធពិជ័យសង្គ្រាមផ្សេងទៀតរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែក៏តំណាងឲ្យការមិនគោរពប្រតិបត្តិរបស់ពួកគេចំពោះព្រះ និងបទបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ផងដែរ ។
ស្តេចនៃពួកសាសន៍លេមិនដែលបានប្រែចិត្តជឿទាំងនេះ បានថ្លែងដូចនេះ ៖ « ហើយឥឡូវនេះ មើលចុះ ឱបងប្អូនទាំងឡាយរបស់យើងអើយ ការណ៍ទាំងអស់នេះហើយដែលយើងរាល់គ្នាអាចធ្វើ … ដើម្បីប្រែចិត្តពីអំពើបាបទាំងអស់របស់យើង និងអំពើឃាតកម្មជាច្រើន ដែលយើងបានប្រព្រឹត្ត ហើយដើម្បីសូមឲ្យព្រះ ទ្រង់ដកយកអំពើទាំងនោះចេញពីចិត្តរបស់យើងព្រោះមានតែការណ៍ទាំងនេះ ហើយដែលយើងអាចធ្វើ ដើម្បីប្រែចិត្តឲ្យបានល្មមគ្រប់គ្រាន់ចំពោះព្រះ ដើម្បីទ្រង់នឹង ដកស្នាមប្រឡាក់របស់យើងចេញ » ។
សូមកត់ចំណាំព្រះបន្ទូលរបស់ស្តេច—ការប្រែចិត្តដោយស្មោះសររបស់ពួកគេមិនត្រឹមតែនាំឲ្យមានការអភ័យទោសដល់អំពើបាបរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែព្រះទ្រង់ក៏បានដកស្នាមប្រឡាក់នៃអំពើបាបទាំងនោះ និងសូម្បីតែបំណងប្រាថ្នាចង់ធ្វើបាបចេញពីដួងចិត្តពួកគេផងដែរ ។ ដូចដែលអ្នកបានដឹងហើយថា ជាជាងប្រថុយនឹងការវិលត្រឡប់ទៅកាន់ស្ថានភាពពីមុននៃការបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះ នោះពួកគេបានកប់ដាវរបស់ពួកគេ ។ ហើយនៅពេលពួកគេបានកប់គ្រឿងសស្ត្រាវុធជាក់ស្តែងរបស់ពួកគេដោយនូវដួងចិត្តផ្លាស់ប្តូរ ពួកគេក៏លែងមានបំណងចង់ធ្វើអំពើបាបទៀតដែរ ។
យើងអាចសួរខ្លួនយើងនូវអ្វីដែលយើងអាចធ្វើដើម្បីធ្វើតាមលំនាំនេះ ក្នុងការ « ដាក់គ្រឿងសស្ត្រាវុធនៃការបះបោរ [ របស់យើង ] ចុះ » មិនថាវាជាអ្វីនោះទេ ហើយក្លាយជា « ប្រែចិត្តជឿ[ ដល់ ]ព្រះអម្ចាស់ » ដើម្បីឲ្យស្នាមប្រឡាក់នៃអំពើបាប និងបំណងប្រាថ្នាធ្វើអំពើបាប ត្រូវបានយកចេញពីដួងចិត្តរបស់យើង ហើយយើងនឹងពុំបោះបង់ចោលឡើយ ។
ការបះបោរអាចជាការប្រឆាំងដោយសកម្ម ឬដោយអកម្ម ។ ឧទាហរណ៍ពីបុរាណនៃការបះបោរដោយចេតនាគឺ លូស៊ីហ្វើរ ដែលនៅក្នុងពិភពមុនឆាកជីវិតនេះ បានប្រឆាំងនឹងផែនការនៃសេចក្ដីប្រោសលោះរបស់ព្រះវរបិតា ហើយបានប្រមូលអ្នកដទៃឲ្យប្រឆាំងនឹងផែនការនេះផងដែរ « ហើយនៅថ្ងៃនោះ មានមនុស្សជាច្រើនបានដើរតាមវា ។ វាមិនពិបាកដឹងពីឥទ្ធិពលនៃការបះបោរជាបន្តបន្ទាប់របស់វានៅក្នុងជំនាន់យើងទេ ។
អ្នកប្រឆាំងព្រះគ្រីស្ទមិនបរិសុទ្ធទាំងបីនាក់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន—សេរេម, នីហូរ និង កូរីហូរ—ផ្ដល់នូវការសិក្សាដ៏ប្រសើរនៃការបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះ ។ គំនិតចម្បងរបស់នីហូរ និងកូរីហូរ គឺថាគ្មានអំពើបាបនោះទេ ដូច្នេះ មិនចាំបាច់មានការប្រែចិត្ត ហើយក៏គ្មានព្រះអង្គសង្គ្រោះដែរ ។ « មនុស្សគ្រប់រូបបានចម្រើនឡើង ស្របតាមការឈ្លាសវៃរបស់ខ្លួន ហើយមនុស្សគ្រប់រូបដណ្ដើមយក ស្របតាមកម្លាំងរបស់ខ្លួន ហើយអ្វីៗក៏ដោយ ដែលមនុស្សបានប្រព្រឹត្តគឺ [ មិន ] មានទោសសោះ » ។ អ្នកប្រឆាំងព្រះគ្រីស្ទបដិសេធសិទ្ធិអំណាចសាសនា ដោយកំណត់លក្ខណៈពិធីបរិសុទ្ធ និងសេចក្ដីសញ្ញាជាការសម្តែង « ដែលចែងមកដោយពួកសង្ឃពីដើមដើម្បីដណ្ដើមអានុភាព និងសិទ្ធិអំណាច » ។
ឧទាហរណ៍នៅសម័យចុងក្រោយនៃការបះបោរដោយចេតនាដែលបញ្ចប់ដោយរីករាយ គឺដំណើររឿងរបស់ វិលលាម ដ័បបុលយូ ហ្វែប្ស ។ ហ្វែប្សបានចូលរួមសាសនាចក្រក្នុងឆ្នាំ១៨៣១ ហើយត្រូវបានតែងតាំងឲ្យធ្វើជាអ្នកបោះពុម្ពរបស់សាសនាចក្រ ។ គាត់បានកែសម្រួលការបោះពុម្ពផ្សាយរបស់សាសនាចក្រសម័យដើមជាច្រើន បានសរសេរទំនុកតម្កើងជាច្រើន ហើយបានបម្រើជាអ្នកសរសេរឲ្យ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ។ គួរឲ្យសោកស្ដាយ គាត់បានប្រឆាំងនឹងសាសនាចក្រ និងព្យាការី រហូតដល់ថ្នាក់ផ្តល់ទីបន្ទាល់ក្លែងក្លាយប្រឆាំងនឹង យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៅក្នុងតុលាការរដ្ឋមិសសួរី ដែលជាចំណែកនៅក្នុងការជាប់គុករបស់ព្យាការី ។
ក្រោយមក ហ្វែប្សបានសរសេរទៅយ៉ូសែប សូមការអភ័យទោស ។ « ខ្ញុំដឹងពីស្ថានភាពរបស់ខ្ញុំ លោកក៏បានដឹង ហើយព្រះដឹង ហើយខ្ញុំចង់បានការសង្គ្រោះ បើមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំនឹងជួយខ្ញុំ » ។
នៅក្នុងការឆ្លើយតបរបស់លោក ព្យាការីបានថ្លែងថា ៖ « ពិតណាស់ យើងបានរងការឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំងដោយសារតែលទ្ធផលនៃទង្វើរបស់លោក ។… ប៉ុន្តែ ពែងនោះត្រូវបានផឹកហើយ ព្រះទ័យរបស់ព្រះវរបិតាត្រូវបានសម្រេច ហើយពួកយើងនៅមានជីវិតនៅឡើយ ។… បងជាទីស្រឡាញ់អើយ សង្គ្រាមបានកន្លងហួសទៅហើយ មិត្តភក្ដិមួយថ្ងៃ គឺមិត្តភក្ដិមួយជីវិត » ។
ដោយបានប្រែចិត្តដោយស្មោះសរ វិលលាម ហ្វែប្ស បានកប់ « គ្រឿងសស្ត្រាវុធនៃការបះបោរ » ហើយបានទទួលការរាប់អានទាំងស្រុងម្តងទៀត និងមិនដែលបោះបង់ចោលម្តងទៀតឡើយ ។
ទោះជាយ៉ាងណា ប្រហែលជាទម្រង់នៃការបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះដែលអាក្រក់ជាងនេះ គឺជាទម្រង់អកម្មនៃការបះបោរ—ការមិនខ្វល់ខ្វាយនឹងព្រះឆន្ទៈរបស់ទ្រង់នៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ។ មនុស្សជាច្រើនដែលមិនដែលគិតពីការបះបោរដ៏សកម្ម ប្រហែលជានៅតែប្រឆាំងនឹងព្រះឆន្ទៈ និងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ដោយដើរតាមផ្លូវរបស់ពួកគេដោយមិនគិតពីការដឹកនាំដ៏ទេវភាពឡើយ ។ ខ្ញុំនឹកឃើញបទចម្រៀងដែលល្បីជាច្រើនឆ្នាំហើយរបស់តារាចម្រៀង ហ្រ្វេង ស៊ីណាត្រា នូវឃ្លាដ៏គួរឲ្យយកមកគិត « ខ្ញុំបានធ្វើតាមរបៀបរបស់ខ្ញុំ » ។ ប្រាកដណាស់ នៅក្នុងជីវិតមានកន្លែងទំនេរជាច្រើនសម្រាប់ចំណូលចិត្តផ្ទាល់ខ្លួន និងជម្រើសផ្ទាល់ខ្លួន ប៉ុន្តែនៅពេលនិយាយអំពីសេចក្ដីសង្គ្រោះ និងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច បាវចនាបទចម្រៀងរបស់យើងគួរតែបែបនេះ « ខ្ញុំធ្វើតាមរបៀបរបស់ព្រះ » ពីព្រោះច្បាស់ណាស់គ្មានរបៀបណាផ្សេងទៀតឡើយ ។
សូមយកគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទាក់ទងនឹងពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ ទ្រង់បានទទួលយកពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ជាការបង្ហាញពីភក្ដីភាពចំពោះព្រះវរបិតា ហើយជាគំរូដល់យើង ៖
« ទ្រង់បង្ហាញដល់កូនចៅមនុស្សថា ស្របតាមសាច់ឈាម ទ្រង់បន្ទាបខ្លួនចំពោះព្រះវរបិតា ហើយធ្វើបន្ទាល់ដល់ព្រះវរបិតាថា ទ្រង់នឹងគោរពព្រះអង្គ ដោយកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះអង្គ ។ …
« ហើយទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅកូនចៅមនុស្សថា ៖ ចូរអ្នករាល់គ្នាមកតាមយើង ។ ដោយហេតុដូច្នេះហើយ ឱ ! បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំអើយ តើពួកយើងអាចដើរតាមព្រះយេស៊ូវបានទេលើកលែងតែយើងយល់ព្រមកាន់តាមព្រះបញ្ញតិ្តទាំងឡាយនៃព្រះវបិតានោះ ? »
គ្មាន « របៀបរបស់ខ្ញុំ » ទេ ប្រសិនបើយើងធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។ ការព្យាយាមស្វែងរកផ្លូវផ្សេងទៅកាន់ស្ថានសួគ៌ គឺដូចជាភាពឥតប្រយោជន៍នៃការធ្វើការនៅលើប៉មបាបិល ជាជាងការមើលទៅព្រះគ្រីស្ទ និងសេចក្តីសង្រ្គោះរបស់ទ្រង់ ។
ដាវ និងគ្រឿងសស្ត្រាវុធផ្សេងទៀតដែលពួកសាសន៍លេមិនប្រែចិត្តជឿបានកប់ គឺជាគ្រឿងសស្ត្រាវុធនៃការបះបោរ ដោយសាររបៀបដែលពួកគេបានប្រើវា ។ គ្រឿងសស្ត្រាវុធប្រភេទដូចគ្នាទាំងនោះនៅក្នុងដៃកូនប្រុសរបស់ពួកគេ ដែលត្រូវបានប្រើក្នុងការការពារគ្រួសារ និងសេរីភាព មិនមែនជាគ្រឿងសស្ត្រាវុធបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះនោះឡើយ ។ ដូចគ្នានេះគឺជាសេចក្តីពិតនៃគ្រឿងសស្ត្រាវុធបែបនោះដែលនៅក្នុងដៃរបស់ពួកសាសន៍នីហ្វៃ ៖ « គេមិនបានប្រយុទ្ធដើម្បីរាជាធិបតេយ្យ ឬដើម្បីអំណាចទេ ប៉ុន្តែ … ប្រយុទ្ធដើម្បីផ្ទះសំបែងរបស់គេ និងសេរីភាពរបស់គេ និងប្រពន្ធរបស់គេ និងកូនចៅរបស់គេ និងអ្វីៗទាំងអស់ដែលគេមាន មែនហើយ ដើម្បីពិធីថ្វាយបង្គំ និងសាសនាចក្ររបស់គេ » ។
ក្នុងរបៀបដូចគ្នានេះដែរ មានរបស់ក្នុងជីវិតរបស់យើងដែលអាចជាអព្យាក្រឹត ឬសូម្បីតែល្អពីធម្មជាតិ ប៉ុន្តែត្រូវបានប្រើក្នុងផ្លូវខុសឲ្យក្លាយជា « គ្រឿងសស្ត្រាវុធនៃការបះបោរ » ។ ឧទាហរណ៍ ពាក្យសម្ដីរបស់យើងអាចជួយស្អាងឡើង ឬបង្កាច់បង្ខូច ។ ដូចយ៉ាកុបបានមានប្រសាសន៍ ៖
« តែឯអណ្តាតវិញនោះ [ វាហាក់ដូចជា ] គ្មានអ្នកណាអាចនឹងផ្សាំងបានឡើយ គឺជារបស់អាក្រក់ដែលទប់មិនបានក៏មានពេញដោយពិសដែលនាំឲ្យស្លាប់ ។
« ដោយសារអណ្តាត នោះយើងសរសើរតម្កើងដល់ព្រះអម្ចាស់ដ៏ជាព្រះវរបិតាផង ហើយដាក់បណ្តាសាដល់មនុស្ស ដែលកើតមកតាមរូបអង្គព្រះផង ។
« មានទាំងពាក្យសរសើរ និងពាក្យប្រទេចផ្តាសា ចេញមកពីមាត់តែ១នោះឯង ។ បងប្អូនអើយ មិនគួរគប្បីឲ្យមានដូច្នោះឡើយ » ។
មានការនិយាយជាសាធារណៈ និងផ្ទាល់ខ្លួនជាច្រើននៅសព្វថ្ងៃនេះ ដែលជាការព្យាបាទ និងការគុំកួន ។ មានការសន្ទនាជាច្រើន ដែលជាការប្រមាថ មើលងាយ សូម្បីតែក្នុងចំណោមយុវវ័យ ។ ការនិយាយបែបនេះ គឺជា « គ្រឿងសស្ត្រាវុធនៃការបះបោរ » ប្រឆាំងនឹងព្រះ « ក៏មានពេញដោយពិសដែលនាំឲ្យស្លាប់ » ។
សូមពិចារណាឧទាហរណ៍មួយទៀតនៃអ្វីដែលសំខាន់ចាំបាច់ ប៉ុន្តែវាអាចប្រែទៅជាការប្រឆាំងនឹងការណែនាំដ៏ទេវភាព—អាជីពរបស់បុគ្គលម្នាក់ ។ មនុស្សម្នាក់អាចមានការពេញចិត្តយ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងវិជ្ជាជីវៈ មុខរបរ ឬសេវាកម្ម ហើយយើងទាំងអស់គ្នាទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ពីសមិទ្ធិផល និងការបង្កើតឡើងក្នុងវិស័យជាច្រើនរបស់មនុស្សដែលពោរពេញដោយការលះបង់និងទេពកោសល្យ ។
ទោះយ៉ាងណាក្ដី វាអាចទៅរួចដែលថា ការលះបង់ចំពោះអាជីពអាចក្លាយជាចំណុចផ្ដោតសំខាន់នៃជីវិតរបស់មនុស្សម្នាក់ ។ បន្ទាប់មកអ្វីៗផ្សេងទៀតក្លាយទៅជាបន្ទាប់បន្សំ រួមទាំងការទាមទារណាមួយដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចតម្រូវពីពេលវេលា និងទេពកោសល្យរបស់មនុស្សម្នាក់ ។ សម្រាប់ទាំងបុរស និងស្ត្រី ការបោះបង់ចោលឱកាសត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់សម្រាប់អាពាហ៍ពិពាហ៍ ការមិននៅជាប់ និងការមិនលើកតម្កើងស្វាមី ឬភរិយា ការខកខានចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សាកូន ឬសូម្បីតែការមានចេតនាចៀសវាងពរជ័យ និងការទទួលខុសត្រូវក្នុងការចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សាកូនដើម្បីតែភាពរីកចម្រើននៃអាជីព អាចបំប្លែងការសម្រេចបានដែលគួរឲ្យសរសើរ ទៅជាទម្រង់នៃការបះបោរ ។
ឧទាហរណ៍មួយទៀតទាក់ទងនឹងរូបរាងកាយរបស់យើង ។ ប៉ុលរំឭកយើងថា យើងត្រូវសរសើរតម្កើងព្រះទាំងរូបកាយ និងវិញ្ញាណ ហើយថារូបកាយនេះគឺជាព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ « ដែលអ្នករាល់គ្នាបានទទួលមកពីព្រះ ហើយអ្នករាល់គ្នាមិនមែនជារបស់ផងខ្លួនទេ » ។ ដូច្នេះហើយ យើងមានចំណាប់អារម្មណ៍ត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់ក្នុងការចំណាយពេលវេលាថែទាំរាងកាយរបស់យើងអស់ពីលទ្ធភាពរបស់យើង ។ ពួកយើងមួយចំនួនតូចនឹងឈានដល់កម្រិតល្អបំផុតនៃការសម្តែងដែលយើងបានឃើញនាពេលថ្មីៗនេះនៅក្នុងការសម្រេចបានរបស់អត្តពលិកអូឡាំពិក និងប៉ារ៉ាឡាំពិក ហើយពួកយើងខ្លះកំពុងឆ្លងកាត់ឥទ្ធិពលនៃអាយុ ឬអ្វីដែលប្រធាន អិម រ័សុល បាឡឺដ ហៅថា « រលុងមឹន » ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំជឿថាអង្គបង្កបង្កើតរបស់យើងពេញព្រះទ័យ នៅពេលដែលយើងខិតខំអស់ពីសមត្ថភាព ដើម្បីមើលថែអំណោយទានដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់ដែលជារូបកាយ ។ វានឹងជាសញ្ញានៃការបះបោរក្នុងការបង្ខូចរាងកាយមនុស្សម្នាក់ ឬបំពានលើវា ឬបរាជ័យក្នុងការធ្វើអ្វីដែលអាចធ្វើបាន ដើម្បីបន្តរបៀបរស់នៅដែលមានសុខភាពល្អ ។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះ ភាពអំនួត និងការក្លាយជាឈ្លក់វង្វេងនឹងខ្លួនឯងជាមួយនឹងរូបរាងកាយ អាការៈខាងក្រៅ ឬការស្លៀកពាក់ អាចជាទម្រង់នៃការបះបោរដែលផ្ទុយស្រឡះ ដែលនាំឲ្យមនុស្សម្នាក់ថ្វាយបង្គំអំណោយទានរបស់ព្រះជំនួសឲ្យព្រះទៅវិញ ។
នៅទីបញ្ចប់ ការកប់គ្រឿងសស្ត្រាវុធនៃការបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះមានន័យសាមញ្ញថា ការព្រមធ្វើតាមសេចក្តីទូន្មាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ សម្រាតភាពខាងសាច់ឈាមចេញ ហើយក្លាយទៅជា « អ្នកបរិសុទ្ធវិញ តាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះគ្រីស្ទដ៏ជាព្រះអម្ចាស់ » ។ វាមានន័យថា ការដាក់បញ្ញត្តិទីមួយជាកត្តាសំខាន់ក្នុងជីវិតរបស់យើង ។ វាមានន័យថា ទុកឲ្យព្រះឈ្នះ ។ បើសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ និងការប្តេជ្ញាចិត្តដើម្បីបម្រើទ្រង់ឲ្យអស់ពីពលំ អស់ពីគំនិត ហើយអស់ពីកម្លាំងរបស់យើង ក្លាយជាមាត្រដ្ឋានគំរូដើម្បីយើងអាចវិនិច្ឆ័យហើយធ្វើការសម្រេចចិត្តនានារបស់យើង នោះយើងនឹងកប់គ្រឿងសស្ត្រាវុធនៃការបះបោររបស់យើងហើយ ។ ដោយព្រះគុណនៃព្រះគ្រីស្ទ ព្រះនឹងអត់ទោសដល់អំពើបាបរបស់យើង និងការបះបោរពីអតីតកាល ហើយនឹងដកស្នាមប្រឡាក់នៃអំពើបាប និងការបះបោរទាំងនោះ ចេញពីដួងចិត្តរបស់យើងបាន ។ នៅទីបំផុត ទ្រង់នឹងដកយកការចង់ធ្វើអំពើអាក្រក់របស់យើង ដូចដែលទ្រង់បានធ្វើចំពោះអ្នកប្រែចិត្តជឿសាសន៍លេមិនទាំងនោះពីអតីតកាលដែរ ។ បន្ទាប់មក យើងផងដែរ « [ នឹង ] ពុំបោះបង់ចោលសាសនាឡើយ » ។
គ្រឿងសស្ត្រាវុធនៃការបះបោររបស់យើងនាំទៅរកភាពរីករាយដ៏ពិសេសមួយ ។ ជាមួយនឹងអស់អ្នកដែលបានប្រែចិត្តជឿចំពោះព្រះអម្ចាស់ នោះយើង « បាននាំឲ្យច្រៀងនូវ [ បទចម្រៀងនៃ ] សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ប្រោសលោះ » ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង និងព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ដែលជាព្រះប្រោសលោះរបស់យើង បានបញ្ជាក់ពីការតាំងព្រះទ័យដ៏ឥតងាករេរបស់ទ្រង់ទាំងទ្វេចំពោះសុភមង្គលយូរអង្វែងរបស់យើង តាមរយៈសេចក្តីស្រឡាញ់ និងពលិកម្មដ៏ជ្រាលជ្រៅបំផុត ។ យើងដកពិសោធន៏សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ទាំងទ្វេជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ប្រាកដណាស់ យើងអាចតបស្នងដោយក្ដីស្រឡាញ់និងភក្ដីភាពរបស់យើងផ្ទាល់។ សូមឲ្យយើងកប់ធាតុនៃការបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះក្នុងជីវិតរបស់យើង ហើយជំនួសវាដោយដួងចិត្ត និងគំនិតដែលស្ម័គ្រតាម ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។